Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment

Zatwierdzony przez Izbę porządek posiedzenia obejmował jedenaście punktów:

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o dostosowaniu górnictwa węgla kamiennego do funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej oraz szczególnych uprawnieniach i zadaniach gmin górniczych,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych, ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, ustawy - Ordynacja podatkowa, ustawy o finansach publicznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych - w związku z dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej*,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających*,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustaw o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na osiemdziesiątym dziewiątym posiedzeniu, 26 października br. Do Senatu została przekazana 27 października i tego samego dnia marszałek Senatu, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Gospodarki Narodowej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Sprawozdanie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej przedstawił senator Tadeusz Kopacz. Senator przypomniał, że rozpatrywana ustawa reguluje zasady i tryb zbywania mieszkań wchodzących w skład budynków mieszkalnych będących własnością przedsiębiorstw państwowych, spółek powstałych w wyniku komercjalizacji, państwowych osób prawnych oraz skarbu państwa, potocznie zwanych mieszkaniami zakładowymi.

Ustawa zakazuje sprzedaży mieszkań zakładowych na innych zasadach niż w niej określone. Nabywcami mieszkań mogą być tylko uprawnieni i inni lokatorzy zajmujący lokale na podstawie umowy najmu. Osoba uprawniona może nabyć swoje mieszkanie od zbywcy na warunkach preferencyjnych, polegających na obniżeniu ceny rynkowej o 6% za każdy rok pracy u zbywcy oraz o 3% za każdy rok najmu tego mieszkania, przy czym łączna obniżka nie może przekraczać 90% ceny sprzedaży mieszkania.

Senator T. Kopacz poinformował, że w trakcie prac nad ustawą członkowie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej wysłuchali wystąpienia sejmowego sprawozdawcy, posła Stanisława Szweda, który przedstawił ideę przyświecającą powstaniu projektu poselskiego oraz uzasadnił poszczególne jego artykuły. Członkowie komisji otrzymali ponadto dwie opinie na piśmie, profesora Krzysztofa Pietrzykowskiego oraz adwokata Wiktora Łuszczaka, który jest specjalistą w zakresie spraw mieszkaniowych. Swoje opinie i uwagi do poselskiego projektu ustawy przedstawiła także prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast Ewa Bończak-Kucharczyk oraz przedstawicielka Kancelarii Prezydenta RP. Senatorowie zapoznali się również z opinią Biura Legislacyjnego oraz z licznymi listami, które wpłynęły do komisji - dotyczyły one szczególnie kwestii mieszkań znajdujących się w budynkach podlegających zarządowi Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych.

Ustawa wzbudziła wiele wątpliwości i kontrowersji co do zawartych w niej uregulowań. Dyskusja podczas prac komisji była w tym zakresie bardzo merytoryczna. Jednocześnie jednak zdawano sobie sprawę z tego, że ta ustawa nie rozwiąże kwestii dotyczących całej sprzedaży i prywatyzacji zasobów mieszkaniowych. Według zgodnej opinii członków komisji podstawowym mankamentem tej ustawy jest jej niedostateczna precyzyjność oraz brak wyraźnego określenia granic obowiązywania i rozmiarów jej działania. Sprawa sprzedaży mieszkań podczas przeprowadzania prywatyzacji jest jednym z najtrudniejszych problemów i od początku lat dziewięćdziesiątych do chwili obecnej nie doczekał się systemowego rozwiązania. Obecnie obowiązuje kilkanaście przepisów o randze ustawy, które normują kwestie dotyczące sprzedaży i prywatyzacji lokali mieszkalnych - powoduje to pewną nierówność w preferencjach przy ich zakupie. Obecny projekt ustawy nie jest w stanie wyeliminować tych zaszłości.

Sprawozdanie Komisji Ustawodawczej przedstawił senator Piotr Ł.J. Andrzejewski. Jak podkreślił, rozpatrywana ustawa zmierza do zrealizowania zasady konstytucyjnej, jak dotąd pozostającej w dużej mierze obietnicą. Art. 75 konstytucji mówi, że władze publiczne prowadzą politykę sprzyjającą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych i, dalej, popierają działania obywateli zmierzające do uzyskania własnego mieszkania. W opinii senatora sprawozdawcy, dotychczas był to zapis w dużej mierze bez pokrycia, jeżeli chodzi o zakres funkcjonowania polskiego systemu prawnego, był także ułomny, bo preferowało się komercjalizację, likwidację, przemiany własnościowe, a podstawowe prawo człowieka do posiadania mieszkania jako indywidualnej własności prywatnej było na ostatnim miejscu.

Senator sprawozdawca podkreślił, że konstytucja - tam, gdzie mówi o ochronie własności - sytuuje ten przepis w zakresie podstawowych praw człowieka i obywatela. Subsydiarny charakter wszelkich innych form własności może funkcjonować dopiero po zagwarantowaniu prawa prywatnej własności mieszkania, dachu nad głową jako prawa człowieka, a nie tylko prawa rzeczowego, własności prywatnej, zmierzającego do zaspokojenia podstawowych potrzeb ludzkich. W rozumieniu Komisji Ustawodawczej, łączy się to z gwarancją ochrony godności ludzkiej, rozwiązanie bowiem, w którym człowiek może być przedmiotem sprzedawanym z majątkiem, może być przypisany camerae adscripti do własności mającej charakter tylko rzeczowy, jest - zdaniem komisji - sprzeczne nie tylko z duchem, ale też z literą konstytucji. Stąd ogromne znaczenie konstytucyjno-ustrojowe rozpatrywanej ustawy.

Jak stwierdził senator P.Ł.J. Andrzejewski, szczególne poczucie naruszenia sprawiedliwości społecznej (tak to określa konstytucja), a przede wszystkim zwykłej sprawiedliwości budzi to, że ludzie, którzy z racji swojego stosunku pracy mieli gwarancję zamieszkiwania w mieszkaniach zakładowych - czyli gwarancję realizacji podstawowych praw i swojej godności w tym zakresie - w trakcie likwidacji mieszkań zakładowych w drodze prywatyzacji, komercjalizacji, likwidacji, upadłości, a także komunalizacji byli traktowani jak rzeczy, a ich prawa uszczuplano.

Sprawozdanie Komisji Gospodarki przedstawił senator Marek Waszkowiak. Jak stwierdził, w trakcie dyskusji członkowie komisji m.in. dyskutowali problem, jak głęboko ta ustawa powinna zmieniać materię omawianą w ustawie oraz jak szeroki powinien być zakres tej ustawy, jakie mieszkania powinny być tą ustawą objęte. Wrócił również problem, który był omawiany przez Senat kilka miesięcy temu, czyli zgłoszona przez senatorów poprawka dotycząca mieszkań sprzedanych nowym firmom łącznie z mieszkańcami. Członkowie komisji uznali jednak, że w trakcie prac komisji nie będą zgłaszali żadnych poprawek, nie będą sugerowali żadnych rozwiązań, przy czym zastrzegli sobie prawo do zabrania głosu w debacie. Senator sprawozdawca poinformował, że komisja przyjęła dziewięć poprawek, identycznych z propozycjami komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, które niezbyt głęboko ingerują w materię ustawy. W imieniu komisji senator wniósł o przyjęcie ustawy wraz z poprawkami.

Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 26 października 2000 r. ustawy o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, spółek prawa handlowego powstałych w wyniku komercjalizacji, państwowych osób prawnych oraz Skarbu Państwa, wprowadza do jej tekstu następujące poprawki:

Uchwała

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na osiemdziesiątym dziewiątym posiedzeniu, 26 października br. Do Senatu została przekazana 30 października i tego samego dnia marszałek Senatu, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Gospodarki Narodowej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Senator sprawozdawca pokreślił, że rzeczą zasadniczą, będącą przesłanką działania komisji, było dostosowanie przepisów ustawy do konstytucji i do obowiązującego systemu prawnego. Konstytucja w art. 75 stwierdza bowiem, iż władze publiczne (chodzi i o władzę ustawodawczą, i o wykonawczą) prowadzą politykę sprzyjającą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych i zmierzającą do uzyskania własnego mieszkania przez każdego z lokatorów.

Problem ten został rozwiązany w art. 3 prawa spółdzielczego, gdzie wyraźnie określa się, że majątek spółdzielni jest prywatną własnością jej członków. W opinii senator sprawozdawcy, pozostało to tylko na papierze, gdyż dawne struktury sterowanej i tworzonej odgórnie spółdzielczości jako formacji parapaństwowej pozostały reliktem systemu z okresu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Prawo z 1982 r., wprowadzając do tej ustawy tę rewolucyjną regulację zmieniającą charakter spółdzielczych praw, nie wyciągnęło konsekwencji, co jest szczególnie ważne w tej kwestii, której dotyczy konstytucyjna ochrona prawa własności. Czyniąc majątek spółdzielczy prywatną własnością jej członków, jednocześnie prawo to nie zapewniło regulacji prawnej związanej z tą szczególną formą spółdzielczości, jaką jest spółdzielczość mieszkaniowa. Nie zapewniło ochrony, którą gwarantuje w art. 64 konstytucja, mówiąc o szczególnej ochronie prawnej własności, gdzie własność ta jest nie tylko prawem rzeczowym, ale też jest jednocześnie prawem człowieka, czyli prawem podmiotowym w takim zakresie, w jakim dotyczy podstawowych praw człowieka i priorytetów własności prywatnej, mającej tę przewagę nad wszelką inną własnością, że jest zarazem prawem podmiotowym, prawem człowieka.

Senator G. Ferenc podkreśliła, że w dyskusji na forum komisji wskazywano, iż w zapisach ustawy trudno dostrzec uzasadnienie określające cele gospodarcze i społeczne, jakie zamierza się osiągnąć tą ustawą. Poseł sprawozdawca wskazywał, że ustawa ma na celu dostosowanie spółdzielczości mieszkaniowej do reguł gospodarki rynkowej i zmianę stosunków własnościowych. Podczas debaty sejmowej podkreślano natomiast, że zmiany w zakresie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mają na celu zmianę tej nazwy na spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego. Jeden z autorów ustawy podawał, że celem ustawy jest rozobudzenie poczucia odpowiedzialności wszystkich spółdzielców za swoją spółdzielnię. A przecież niedawno, przy ustawie uwłaszczeniowej, mówiono w tej Izbie, że ustawa nakazuje obywatelom myślenie. Stąd wniosek, że ta ustawa to dalszy ciąg ustawy uwłaszczeniowej.

Ustawa powoduje, że w jednym budynku będą miały zastosowanie trzy grupy różnych przepisów. Ustawa o najmie lokali mieszkalnych będzie dotyczyła mieszkań lokatorskich. Statut i regulamin spółdzielni oraz prawo spółdzielcze będą regulowały problem spółdzielczych mieszkań własnościowych. Ustawa o własności lokali będzie dotyczyła mieszkań stanowiących odrębną własność.

Wszystkie wnioski i propozycje poprawek rozpatrzyły podczas przerwy w obradach dwie komisje senackie. Połączone komisje poparły 36 spośród 54 zgłoszonych ogółem poprawek. Mniejszość komisji poparła wniosek o odrzucenie ustawy w całości. Kolejne 13 poprawek poparły mniejszości połączonych komisji.

Zgodnie z art. 54 ust. 1 Regulaminu Senatu w pierwszej kolejności poddano pod głosowanie wniosek o odrzucenie ustawy (Izba 43 głosami, przy 30 za i 3 wstrzymujących się, odrzuciła ten wniosek), następnie przegłosowano poprawki w kolejności przepisów ustawy i całość projektu uchwały w sprawie rozpatrywanej ustawy ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek. W wyniku tego ostatniego głosowania Senat 46 głosami, przy 28 przeciw i 3 wstrzymujących się, powziął uchwałę w sprawie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych:

Uchwała

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na dziewięćdziesiątym pierwszym posiedzeniu, 17 listopada br. Do Senatu została przekazana 18 listopada. Marszałek Senatu 21 listopada, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Senator sprawozdawca zaznaczył, że zakresie podatku od towarów i usług ustawa proponuje przedłużenie do 31 grudnia 2002 r. stosowania stawki 7% dla materiałów budowlanych, robót budowlano-montażowych związanych z gospodarką mieszkaniową, a także dla obiektów budownictwa mieszkaniowego oraz ich części, z wyjątkiem lokali użytkowych. Senator K. Kleina podkreślił, że pozostawienie siedmioprocentowego podatku w zakresie szeroko rozumianego budownictwa było jedną z najważniejszych przesłanek dyskusji prowadzonej nad tą ustawą w Sejmie.

Następną zmianą, dotyczącą również zmiany w budżecie, jest obniżenie limitu obrotów uprawniających podatników VAT do zwolnień podatkowych. Limit ten obniża się z 80 tysięcy zł do wysokości odpowiadającej kwocie 10 tysięcy euro, czyli około 40 tysięcy zł. Zmiana ta wynika z dostosowywania naszych przepisów do dyrektyw Unii Europejskiej, a także z realizowania polskiej deklaracji zawartej w stanowisku negocjacyjnym dotyczącym podatków.

Dalsza zmiana to zniesienie zwolnienia od podatku VAT i akcyzy dla importowanych pomocy naukowych - w tym aparatury badawczo-pomiarowej służącej do celów dydaktycznych i badawczych - przywożonych dla instytucji i placówek naukowych oraz jednostek badawczo-rozwojowych.

Kolejne kwestie dotyczą utrzymania istniejących zwolnień. Do 31 grudnia 2002 r. zostanie więc utrzymana zerowa stawka VAT od towarów przeznaczonych na cele ochrony przeciwpożarowej, które są sprzedawane jednostkom ochrony przeciwpożarowej.

Następne istotne rozwiązanie prawne przedłuża do 31 grudnia 2003 r. stosowanie zerowej stawki VAT dla wszystkich książek oznaczonych na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN oraz dla czasopism specjalistycznych oznaczonych symbolem ISSN. Wykaz tych czasopism zostanie ustalony w drodze rozporządzenia. Jeśli zaś chodzi o pozostałe czasopisma, ustawa zakłada, że od 1 stycznia 2000 r. będziemy płacić siedmioprocentowy VAT.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na osiemdziesiątym dziewiątym posiedzeniu, 26 października br. Do Senatu została przekazana 30 października i tego samego dnia marszałek Senatu, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisji Gospodarki Narodowej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania.

Sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej przedstawił senator Adam Graczyński. Senator sprawozdawca podkreślił, że proces zmian w górnictwie trwa od początku transformacji. Podjęto wiele działań, wiele decyzji, zastosowano wiele rozwiązań prawnych, aby dostosować górnictwo do funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej. Ta ostatnia nowelizacja wynika z niezrealizowania zadań poprzedniej ustawy, gorszego od zakładanego wyniku finansowego, a w szczególności z konieczności przełożenia spłat zobowiązań. Aktualne zadłużenie górnictwa wynosi 21 miliardów zł, a należności - około 3,5 miliarda zł.

Ustawa dotyczy górnictwa węgla kamiennego, sektora o dużej wrażliwości, jak to wynika z prawa europejskiego i opinii Komitetu Integracji Europejskiej. Senator sprawozdawca zaznaczył, że prawodawstwo Unii Europejskiej dopuszcza udzielanie pomocy państwa w sektorze przemysłu węglowego. Jest to decyzja Komisji Europejskiej z 28 grudnia 1993 r., zgodnie z którą pomoc przeznaczona dla sektora węglowego jest zgodna z zasadami jednolitego rynku, jeżeli spełnia jeden z następujących celów: zwiększa wydajność z docelowym obniżeniem wielkości przydzielonej pomocy, rozwiązuje socjalne i regionalne problemy spowodowane całkowitym lub częściowym spadkiem działalności jednostek produkcyjnych, wspomaga przemysł węglowy w dopasowaniu się do wymagań ochrony środowiska.

Senator sprawozdawca poinformował też, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, zakłada zwiększenie udziału gmin górniczych o 5%, co skutkować będzie kwotą rzędu 220-240 milionów zł. Powstają więc szanse na poprawę sytuacji czy rekompensatę strat, jakie ponoszą gminy górnicze w wyniku restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego.

Sprawozdawca Komisji Rodziny i Polityki Społecznej senator Dariusz Kłeczek Senator poinformował, że postanowiła ona rekomendować Izbie przyjęcie ustawy z trzema poprawkami. Senator przedstawił i uzasadnił proponowane poprawki.

W pierwszej kolejności poddano pod głosowanie poszczególne poprawki, a następnie całość projektu uchwały w sprawie rozpatrywanej ustawy wraz ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek. W wyniku tego ostatniego głosowania Senat 65 głosami, przy 5 przeciw i 6 wstrzymujących się, podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o dostosowaniu górnictwa węgla kamiennego do funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej oraz szczególnych uprawnieniach i zadaniach gmin górniczych:

Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu  26 października 2000 r. ustawy o zmianie ustawy o dostosowaniu górnictwa węgla kamiennego do funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej oraz szczególnych uprawnieniach i zadaniach gmin górniczych, wprowadza do jej tekstu następujące poprawki:

1) w art. 1 w pkt 6:

2) w art. 1 w pkt 7 lit. b) otrzymuje brzmienie:

3) w art. 1 w pkt 13 po wyrazach "w art. 20" dodaje się dwukropek, pozostałą treść oznacza się jako lit. b) i dodaje się lit. a) w brzmieniu:

4) w art. 1 w pkt 20, w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:

5) w art. 1 pkt 27 otrzymuje brzmienie:

"27) art. 54 otrzymuje brzmienie;

6) w art. 1 w pkt 28 lit. a) otrzymuje brzmienie:

"Ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w ust. 1, może otrzymać osoba, która pobierała bezpłatny węgiel w naturze lub pobierała z tego tytułu ekwiwalent u pracodawcy objętego reformą górnictwa węgla kamiennego albo u pracodawcy będącego przedsiębiorstwem robót górniczych, które było przedsiębiorstwem państwowym lub spółką prawa handlowego z udziałem Skarbu Państwa albo przedsiębiorstwa państwowego, albo osoba, która na emeryturę lub rentę przeszła od pracodawcy objętego Układem Zbiorowym Pracy.",";

Przedstawiła je senator Genowefa Ferenc. Przedstawiając zmiany proponowane w ustawie, senator sprawozdawca wskazała, że art. 1 mówi o zmianach wprowadzanych do ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Dotyczy on rozszerzenia katalogu obowiązków podlegających egzekucji administracyjnej w trybie określonym w dodawanym rozdziale 7, czyli w trybie udzielania pomocy obcemu państwu; rozszerzenia podstaw prawnych prowadzenia egzekucji administracyjnej o orzeczenia i inne akty prawne wydane przez właściwe organy państw obcych w zakresie należności pieniężnych; implementacji do ustawy regulacji dyrektyw Rady w zakresie udzielania pomocy obcemu państwu przy dochodzeniu należności pieniężnych powstałych na jego terytorium oraz korzystania z pomocy obcego państwa przy dochodzeniu takich należności powstałych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ustawa pozwala właściwemu ministrowi odmówić udzielenia pomocy obcemu państwu, jeśli państwo to nie zapewnia wzajemności w tym zakresie.

Art. 2 dotyczy zmian w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych. Na nowo określono przedmiot opodatkowania podatkiem od środków transportowych oraz stawki maksymalne i minimalne tego podatku. Z 2 t do 3,5 t zostaje zwiększona dolna granica dopuszczalnej masy całkowitej samochodu ciężarowego, skutkująca opodatkowaniem tego środka transportu. Opodatkowaniu podlegać będą tylko ciągniki siodłowe i balastowe, przystosowane do używania łącznie z naczepą lub przyczepą, w zależności od dopuszczalnej masy całkowitej zespołu pojazdów. Opodatkowanie przyczep i naczep zostało uzależnione od dopuszczalnej masy całkowitej zespołu pojazdów - od 7 t.

Art. 3 zawiera zmiany w ustawie o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych. Polegają one na usunięciu przepisów dotyczących kredytów na finansowanie kontraktów eksportowych, z zastrzeżeniem w art. 10, iż do czasu wygaśnięcia pozostają w mocy prawa nabyte na podstawie tych przepisów.

- wprowadzenie konstrukcji licencjonowania podmiotowego, oznaczającej, iż zezwolenie komisji na prowadzenie działalności maklerskiej obejmować będzie wszystkie rodzaje takiej działalności;

- zmiany w zakresie nadzoru w stosunku do oddziałów i przedstawicielstw podmiotów zagranicznych - uprawnienia nadzorcze służyć mają nie tylko komisji, ale także w państwie członkowskim właściwemu organowi, który udzielił zezwolenia;

- liberalizacja przepisów w zakresie wprowadzania papierów wartościowych do publicznego obrotu na podstawie zawiadomienia o emisji;

- zniesienia możliwości zaniechania przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych ustalania zobowiązań podatkowych oraz możliwości zaniechania przez organ podatkowy ustalania zobowiązania podatkowego i poboru podatku w sprawach indywidualnych;

- odesłania do przepisów o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorstw w odniesieniu do zaniechania poboru podatku oraz umarzania zaległości podatkowych lub odsetek za zwłokę w stosunku do podatników będących przedsiębiorcami;

Art. 6 to zmiany w ustawie o finansach publicznych. Dotyczą one:

- umożliwienia zaciągania przez skarb państwa średnioterminowych pożyczek i kredytów od Wspólnoty Europejskiej w celu wsparcia bilansu płatniczego;

Ostatnia zmiana, w art. 8, dotyczy ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. Wprowadza ona dodatkowy tryb zbycia akcji należących do skarbu państwa, w postaci przyjęcia oferty złożonej przez podmiot ogłaszający wezwanie, zgodnie z ustawą - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi.

Senator sprawozdawca poinformowała też, ze Komisja Nadzwyczajna Legislacji Europejskiej postanowiła rekomendować Izbie uchwalenie 38 poprawek do ustawy. Senator omówiła i uzasadniła proponowane poprawki.

Kolejne poprawki do ustawy zgłosili senatorowie podczas dyskusji.

Przedstawione poprawki poddano pod głosowanie, a następnie Izba 61 głosami, przy 1 wstrzymującym się, powzięła uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych, ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, ustawy - Ordynacja podatkowa, ustawy o finansach publicznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych - w związku z dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej:

Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 26 października 2000 r. ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych, ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, ustawy - Ordynacja podatkowa, ustawy o finansach publicznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych - w związku z dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej, wprowadza do jej tekstu następujące poprawki:

Uchwała

Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment