Oświadczenie skierowane do minister zdrowia Ewy Kopacz

Szanowna Pani Minister!

Zduńskowolskie Stowarzyszenie "Amazonka" przedstawiło mi problem zasadności uznawania przez lekarzy orzeczników Zakładu Ubezpieczeń Społecznych kobiet, które przebyły raka piersi, za osoby zdolne do pracy. Kobiety te, wdzięczne losowi za zachowanie życia, mimo przejścia przez chorobę nowotworową częstokroć wystawiane są na próby, których charakter czyni z takim trudem zdobytą przez nie stabilizację zdrowotną zgoła iluzoryczną.

W wystąpieniu zainteresowane podniosły, iż odczuwają na sobie skutki tego, że dotyczące ich orzeczenia lekarskie nader często negatywnie weryfikowane są przez życie. Wyniszczony chemioterapią i radioterapią organizm kobiety jest w stanie dać obraz co najwyżej krótkotrwałego odzyskania sił do pozostawania w zatrudnieniu. Schorowane, zdane są na dyskomfort związany z kolejnymi chorobami, z którymi nie są w stanie walczyć, tak jak ludzie całkowicie zdrowi. Przez ryzyko korzystania z częstych zwolnień lekarskich regułą jest to, że nie znajdują pracy. Przy tym po wielu latach leczenia kobiety te nie są w stanie wykorzystywać dawniej nabytych umiejętności, co skazuje je na ogół na standard prac fizycznych, a zawsze nisko opłacanych. Naprawdę zauważalnym następstwem wykonywania przez nie pracy zarobkowej jest zwykle utrata sił, które nabyły w fazie wyjścia z choroby nowotworowej.

Powstaje pytanie, czy bilans zysków i strat nie wskazuje, że postrzeganie spraw zdolności do pracy kobiet po przebytej chorobie nowotworowej nie następuje w zbyt zawężonej perspektywie. Wydatki ponoszone na terapię kobiet z rakiem piersi nie wydają się przez państwo racjonalnie poniesione, jeżeli jednocześnie to państwo osiągnięte efekty z taką łatwością wystawia na ryzyko zniweczenia.

Podnosząc powyższe, zwracam się o podjęcie działań, które będą miały na względzie to, że konieczność ponownego leczenia kobiet, których stan zdrowia - po wyjściu z ciężkiej choroby wystawionych na konieczność samodzielnego utrzymania się - uległ pogorszeniu, nie równoważy korzyści płynących z faktu ich zarobkowania. Stoję na stanowisku, że procedury orzecznicze w tej mierze winny mieć za punkt wyjścia specyfikę sytuacji amazonek.

Pamiętajmy, że każda kobieta, która wygrała walkę z rakiem, jest ogromną wartością dla jej rodziny, dla społeczeństwa, któremu została przywrócona, ale także dla państwa, które - mogąc szczycić się sprawnością swych służb - zdobywa uznanie obywateli.

Z poważaniem
Marek Trzciński
senator RP