Drugie moje oświadczenie, Panie Marszałku, Wysoki Senacie, kieruję do ministra sprawiedliwości. Dotyczy ono kwestii związanej ze sprawowaniem opieki nad wychowankami, którzy zostali skierowani w trybie ustawy o zwalczaniu przestępczości nieletnich do określonych ośrodków wychowawczych. Ustawa przewiduje mianowicie, że te osoby mogą przebywać tam jedynie do osiemnastego roku życia, a nie bierze pod uwagę tego, że bardzo często ze względu na ukończenie określonych szkół musi być to okres dłuższy.

W związku z tym jest propozycja, żeby wprowadzić zmianę polegającą na tym, żeby pobyt w takim ośrodku osoby, która jest tam skierowana i która ukończy osiemnaście lat, a pragnie kontynuować naukę - oczywiście za jej zgodą - był dopuszczalny do ukończenia przez nią nauki, czyli praktycznie rzecz biorąc do dwudziestego pierwszego roku życia.

Obecnie przepis ustawy, w której granicę osiemnastu lat się ustanawia, nie pozwala tej młodzieży na dokończenie nauki, a przecież ona została tam skierowana po to, żeby poprawić swoje życie i wejść na słuszną ścieżkę życia, zaprzestać naruszania porządku prawnego. Dlatego celowa wydaje się zmiana zarówno tego przepisu, jak i przepisów wykonawczych, które również ustalają pewne zasady, między innymi, finansowania placówek prowadzących tego typu działalność wychowawczą też jedynie do ukończenia przez wychowanka placówki osiemnastego roku życia.

No i efekt jest taki - w tej sprawie zwracały się do mnie z prośbą o interwencję instytucje, głównie zakonne, które prowadzą tego typu działalność - że po ukończeniu przez wychowanka osiemnastego roku życia bardzo często odmawia się finansowania jego utrzymania, z powołaniem się na obowiązujące przepisy. Uważam, że one w tej sytuacji powinny być zmienione, dostosowane po prostu do wymogów życiowych i do przepisów, które przecież regulują kwestie pobierania wykształcenia. Dziękuję bardzo.