Składam oświadczenie w sprawie zwołania wspólnego posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu i Senatu oraz Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka Sejmu. Posiedzenie miałoby być poświęcone sytuacji polskich rodziców oraz ich dzieci, którym na terenie Niemiec odbierane jest prawo do swobodnego kontaktu oraz porozumiewania się w języku ojczystym.

Na posiedzenie komisji powinni zostać zaproszeni rodzice - i powinni oni zostać wysłuchani - którym niemieckie Jugendamty z naruszeniem podstawowych standardów europejskich odbierają prawo do widzeń ze swoimi dziećmi i porozumiewania się w języku ojczystym. Wspólne posiedzenie komisji powinno być otwarte dla środków masowego przekazu. Celem posiedzenia powinno być wypracowanie spójnej strategii oraz określenie środków mających pomóc Polakom poszkodowanym przez Jugendamty.

Panie Marszałku! Fundacja Adalbert-Stiftung-Krefeld i niemieckie stowarzyszenie Osteuropa zorganizowały polsko-niemieckie sympozjum dyskusyjne, które odbyło się w przedstawicielstwie Komisji Europejskiej w Berlinie. W dyskusji wzięli udział między innymi Władysław Bartoszewski i pełnomocnik rządu niemieckiego do spraw kontaktów z Polską Gesine Schwan. Nieoczekiwanie dla organizatorów atmosferę popsuł Mirosław Kraszewski, który publicznie poskarżył się na dyskryminowanie jego i innych Polaków przez niemieckie Jugendamty i niemieckie sądy, zabraniające naszym rodakom, którzy rozstali się z obywatelami Niemiec, rozmawiać z własnymi dziećmi po polsku. Kraszewski próbował zainteresować tymi problemami zarówno niemieckich polityków, jak i polskiego pełnomocnika do spraw stosunków polsko-niemieckich Władysława Bartoszewskiego.

Skutek jego wypowiedzi zaskoczył wszystkich zebranych, bowiem prowadzący spotkanie profesor Hans Suessmuth tak się zdenerwował takimi pytaniami, że najpierw próbował odebrać głos Polakowi, a później, uderzając dłonią w stół, krzyczał, że wykorzystuje on podium dyskusyjne do niecnych celów. Wtedy okazało się, iż pokrzywdzonych przez niemieckie urzędy Polaków jest na sali dużo więcej i że polskiego ojca popiera znaczna część zebranych. Oni także zaczęli krzyczeć, że Kraszewski mówi o znanych i często powtarzających się w tym kraju problemach, które nareszcie powinny zostać przez polskie i niemieckie władze raz na zawsze rozwiązane.

Z informacji pozyskanych przeze mnie wynika, że pan Bartoszewski nie zareagował na skandaliczne zachowanie profesora Suessmutha. Ta postawa oraz informacje, że polskie placówki dyplomatyczne w Niemczech nie wywiązują się ze swoich ustawowych obowiązków dotyczących niesienia pomocy obywatelom polskim, w pełni uzasadniają konieczność zwołania wspólnego posiedzenia komisji i wypracowania strategii mającej na celu rozwiązanie tego problemu, dlatego też proszę pana marszałka o to, o czym wspomniałam na wstępie.

Chciałabym również dodać, że z mojej inicjatywy w poprzedniej kadencji pani minister Fotyga spotkała się z tymi rodzicami, którzy reprezentują środowisko rodziców poszkodowanych. Mam nadzieję, że również obecny rząd podniesie tę sprawę w celu rozwiązania tego bardzo palącego problemu.