Wstrzymanie?

Dziękuję.

Na 85 obecnych senatorów 38 było za, 47 - przeciw. (Głosowanie nr 113)

Odrzucona.

Poprawka jedenasta opóźnia wyłączenie z dzierżawy nieruchomości rolnych niezbędnych do realizacji europejskich programów pomocowych.

Obecność.

Za?

Przeciw?

Wstrzymanie się?

Dziękuję.

Na 86 obecnych senatorów 85 było za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 114)

Przyjęta.

Poprawka dwunasta ma charakter redakcyjny.

Obecność.

Za?

Przeciw?

Wstrzymanie się?

Dziękuję.

Na 85 obecnych senatorów wszyscy byli za. (Głosowanie nr 115)

Przyjęta.

Teraz ustawa w całości.

Obecność.

Za?

Przeciw?

Wstrzymanie się?

Dziękuję, Wysoki Senacie.

Na 88 obecnych senatorów wszyscy byli za. (Głosowanie nr 116)

Stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Powracamy do rozpatrywania punktu dwudziestego czwartego porządku obrad: Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie zwierząt oraz ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

W przerwie odbyło się posiedzenie Komisji Środowiska, Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Po wspólnej debacie przygotowały one wspólne sprawozdanie, a pani senator Jadwiga Rotnicka to sprawozdanie przedstawi.

Pani Senator, proszę bardzo.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Na dzisiejszym posiedzeniu trzy wymienione komisje obradowały nad propozycjami poprawek i proponują Wysokiej Izbie przyjęcie poprawek: pierwszej, drugiej, trzeciej, piątej, szóstej, siódmej, ósmej, dziewiątej. Są przeciw przyjęciu poprawki czwartej. Dziękuję bardzo.

Czyli wniosek komisji, jak rozumiem, jest taki: wszystkie, poza czwartą?

(Senator Jadwiga Rotnicka: Poza czwartą, tak.)

Czy pozostali wnioskodawcy chcieliby zabrać głos? Nie?

Dziękuję bardzo.

Proszę państwa, rozpoczynamy głosowanie nad poprawkami.

Poprawka pierwsza pozwala odnieść definicję szczególnego okrucieństwa do znęcania się nad zwierzętami.

Obecność.

Za?

Przeciw?

Wstrzymanie się?

Dziękuję.

Na 87 obecnych senatorów 86 było za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 117)

Przyjęta.

Poprawka druga poprawia definicję zoofilii.

Obecność.

Za?

Przeciw?

Wstrzymanie się?

Dziękuję.

Na 85 obecnych senatorów 84 było za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 118)

Przyjęta.

Trzecia upraszcza procedurę podjęcia decyzji o odebraniu zwierzęcia.

Obecność.

Za?

Przeciw?

Wstrzymanie się?

Dziękuję.

85 głosów - wszystkie za. (Głosowanie nr 119)

Przyjęta.

Czwarta zezwala na nabywanie psów i kotów poza miejscem ich chowu lub hodowli.

Obecność.

Za?

Przeciw?

Wstrzymanie się?

Dziękuję.

Obecność.

Za?

Przeciw?

Wstrzymanie?

Dziękuję.

Na 87 obecnych senatorów 83 było za, 2 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 121)

Przyjęta.

Szósta ma charakter precyzujący.

Obecność.

Za?

Przeciw?

Wstrzymanie się?

Dziękuję.

Na 87 obecnych senatorów wszyscy byli za. (Głosowanie nr 122)

Przyjęta.

Siódma poprawia redakcję przepisu.

Obecność.

Za?

Przeciw?

Wstrzymanie się?

Dziękuję.

Na 86 obecnych senatorów wszyscy byli za. (Głosowanie nr 123)

Przyjęta.

Ósma - charakter redakcyjny.

Obecność.

Za?

Przeciw?

Wstrzymanie się?

Dziękuję.

87 głosów - wszystkie za. (Głosowanie nr 124)

Przyjęta.

Dziewiąta przesądza, że czyn zabroniony jest wykroczeniem.

Obecność.

Za?

Przeciw?

Wstrzymanie się?

Dziękuję.

Na 85 obecnych senatorów 84 było za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 125)

Przyjęta.

I teraz, proszę państwa, ustawa w całości.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 88 obecnych senatorów 86 było za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 126)

Stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie zwierząt oraz ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Powracamy do rozpatrywania punktu dwudziestego piątego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw.

Komisja Gospodarki Narodowej przedstawiła projekt, w którym wnosi o wprowadzenie poprawek do ustawy.

Proszę państwa, tutaj jest blok poprawek zaproponowanych do tejże ustawy, poprawki te mają charakter redakcyjno-porządkujący. Wysoki Senacie, podaję numery tych poprawek: od pierwszej do siódmej, od dziewiątej do jedenastej, od trzynastej do piętnastej, od siedemnastej do osiemnastej, a także dwudziesta pierwsza, dwudziesta trzecia, od dwudziestej piątej do dwudziestej siódmej i od trzydziestej do trzydziestej czwartej. Czy mam powtórzyć?

(Senator Piotr Zientarski: Nie.)

(Senator Stanisław Bisztyga: Koniecznie. Bardzo proszę, Panie Marszałku.)

Nie, nie będę słuchał senatora Bisztygi.

W takim razie, proszę państwa, przegłosujemy jeszcze raz cały blok poprawek.

Pan senator Wyrowiński się zgadza, tak?

(Senator Jan Wyrowiński: Do protokołu.)

Do protokołu, dobrze.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 87 obecnych senatorów wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 127)

Wysoki Senat przyjął ten blok poprawek.

Teraz, proszę państwa, poprawka ósma. Wskazuje ona, że inspektor Inspekcji Transportu Drogowego jest uprawniony do nakładania kar pieniężnych zgodnie z przepisami ustawy o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych.

Przyjęta.

Teraz poprawka czternasta...

(Głos z sali: Dwunasta.)

Przepraszam. Tak, oczywiście, dwunasta.

Zapewnia ona precyzję przepisowi, na podstawie którego osoba fizyczna nie poniesie za ten sam czyn odpowiedzialności karnej i administracyjnej.

Proszę państwa, na 87 obecnych senatorów 84 było za, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 129)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka szesnasta określa zasady rejestrowania pojazdów należących do członków obcych sił zbrojnych, personelu cywilnego i członków rodzin, oraz pojazdów ich wykonawców kontraktowych, przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Obecność.

Za?

Przeciw?

Wstrzymanie się?

Dziękuję.

Na 88 obecnych senatorów 86 głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 130)

Przyjęta.

Poprawka dziewiętnasta modyfikuje przepis uchylający normy zawarte w ustawie - Prawo o ruchu drogowym, uwzględniając okoliczność, że niektóre z nich są już prawem obowiązującym.

Obecność.

Za?

Przeciw?

Wstrzymanie się?

Dziękuję.

Na 84 obecnych senatorów wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 131)

Przyjęta.

Poprawka dwudziesta zmierza do zapobieżenia sytuacji, w której z dniem 1 stycznia 2012 r. wejdą w życie przepisy wzajemnie się wykluczające.

Obecność.

Za?

Przeciw?

Wstrzymanie się?

Dziękuję.

Na 86 obecnych senatorów 85 głosowało za. (Głosowanie nr 132)

Przyjęta.

Poprawka dwudziesta druga zmierza do zapewnienia precyzji przepisowi określającemu zasady stosowania nowego prawa do spraw wszczętych pod rządami prawa dotychczasowego.

Obecność.

Za?

Przeciw?

Wstrzymanie się?

Dziękuję.

Na 87 obecnych senatorów 86 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 133)

Przyjęta.

Poprawka dwudziesta czwarta usuwa z załącznika do ustawy przepis stanowiący powtórzenie normy zawartej w ustawie o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych.

Obecność.

Za?

Przeciw?

Wstrzymanie się?

Dziękuję.

Na 88 obecnych senatorów wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 134)

Przyjęta.

Poprawka dwudziesta ósma zapewnia przepisom zawartym w załączniku nr 2 do ustawy zgodność z postanowieniami prawa wspólnotowego.

Obecność.

Za?

Przeciw?

Wstrzymanie się?

Dziękuję.

Na 88 obecnych senatorów 87 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 135)

Przyjęta.

Poprawka dwudziesta dziewiąta zapewnia zgodność z postanowieniami prawa wspólnotowego przepisowi zawartemu w załączniku nr 3 do ustawy.

Obecność.

Za?

Przeciw?

Wstrzymanie się?

Dziękuję.

Na 89 obecnych senatorów wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 136)

Przyjęta.

I teraz, proszę państwa, ustawa w całości.

Przycisk obecności.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 90 obecnych senatorów wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 137)

Stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw.

Punkt dwudziesty szósty porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw.

Komisja Gospodarki Narodowej wnosi o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Chciałbym, żebyśmy głosowali teraz nad tą propozycją.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw.

Punkt dwudziesty ósmy porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Policji.

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji wnoszą wspólnie o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Głosujemy nad tym wnioskiem, Wysoki Senacie.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 90 obecnych senatorów 54 głosowało za, 35 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 139)

Stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Policji.

Punkt dwudziesty dziewiąty porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o stanie wojennym oraz o kompetencjach Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych i zasadach jego podległości konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw.

Komisja Spraw Zagranicznych, Komisja Obrony Narodowej oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej wnoszą o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Głosujemy nad tym wnioskiem.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 90 obecnych senatorów 56 głosowało za, 33 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 140)

Stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o stanie wojennym oraz o kompetencjach Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych i zasadach jego podległości konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw.

Powracamy do rozpatrywania punktu trzydziestego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks wykroczeń.

Wysoki Senacie, w przerwie odbyło się posiedzenie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Ustawodawczej. Ustosunkowały się one do wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie, to druk nr 1353Z.

Sprawozdawcą jest pan senator Piotr Zientarski.

Panie Senatorze, proszę bardzo. Proszę o przedstawienie sprawozdania połączonych komisji oraz wniosku popartego przez mniejszość połączonych komisji.

Dziękuję bardzo.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Połączone Komisja Ustawodawcza oraz Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji przegłosowały wniosek zawarty w pkcie 3  ppkt 3. I takie jest stanowisko formalne obu komisji.

Jednocześnie pan marszałek mnie prosił, aby przedstawić stanowisko mniejszości, które prezentuję: mniejszość wnosi o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Dziękuję bardzo.

Pan marszałek Romaszewski jako sprawozdawca drugiej mniejszości połączonych komisji.

(Senator Zbigniew Romaszewski: Jakiej mniejszości?)

Ja nie wiem, tam były znowu dwie mniejszości, to już chyba było przed południem. Ja nie wiem, czy dwie mniejszości razem stanowią większość? Ale...

(Senator Zbigniew Romaszewski: Ja przepraszam bardzo, ale nasza mniejszość stanowiła większość...)

(Wesołość na sali)

...było 4:4. Ostatnio było 4:4, jak pan twierdzi, Panie Senatorze.

(Senator Zbigniew Romaszewski: A teraz jest 4:4 plus.)

A ten plus to skąd?

(Senator Bohdan Paszkowski: A tak po prostu.)

(Wesołość na sali)

Tak po prostu.

(Wesołość na sali)

Proszę państwa, ja muszę powiedzieć, że ta ustawa została stworzona w komisji "Przyjazne Państwo". W tym momencie powstaje pytanie, dla kogo przyjazne. Bo niewątpliwie jest to państwo, które nie jest przyjazne tym, którzy są ubodzy i którzy mają trudności ze znalezieniem się we współczesnym otoczeniu. Proszę państwa, ja myślę, że może chociaż przed wyborami trzeba o nich pomyśleć. Dziękuję bardzo. (Oklaski)

Czy senatorowie wnioskodawcy chcą jeszcze zabrać głos?

Proszę państwa, przystępujemy do głosowania.

Teraz tak: najpierw będzie głosowanie nad wnioskiem o odrzucenie ustawy, a potem nad przyjęciem tej ustawy bez poprawek. To takie dwa pierwsze głosowania.

Czyli teraz głosowanie nad wnioskiem o odrzucenie ustawy.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 90 obecnych 41 głosowało za, 49 - przeciw. (Głosowanie nr 141)

Wniosek o odrzucenie został odrzucony.

Teraz głosujemy nad wnioskiem o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 89 obecnych senatorów 50 głosowało za, 38 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 142)

W związku z tym stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks wykroczeń.

Punkt trzydziesty pierwszy porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych oraz ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisja Obrony Narodowej wnoszą o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Głosujemy nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję bardzo.

Na 91 obecnych 56 głosowało za, 35 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 143)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych oraz ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.

Dziękuję, Wysoki Senacie. Finis coronat opus.

(Oklaski)

Teraz pan marszałek Borusewicz.

(Przewodnictwo obrad obejmuje marszałek Bogdan Borusewicz)

Powracamy do rozpatrywania punktu trzydziestego drugiego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Krajowym Rejestrze Karnym.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosi o wprowadzenie poprawek do ustawy.

W pierwszej kolejności zostaną przeprowadzone głosowania nad przedstawionymi poprawkami, a następnie nad podjęciem uchwały w całości, ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Przystępujemy do głosowania.

Poprawka pierwsza dostosowuje terminologię ustawy do brzmienia przepisów nowej ustawy o ewidencji ludności.

Przycisk obecności.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 91 obecnych 90 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 144)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka druga wskazuje akt prawny, z którego zaczerpnięto wyrażenie "profil zaufany ePUAP".

Przycisk obecności.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 88 obecnych 87 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 145)

Poprawka została przyjęta.

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie ustawy w całości, ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Przycisk obecności.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 90 obecnych 86 głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu, 2 nie głosowało. (Głosowanie nr 146)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Krajowym Rejestrze Karnym.

Powracamy do rozpatrywania punktu trzydziestego trzeciego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Rzeczniku Praw Obywatelskich.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie. Jest ono w druku nr 1334Z.

Proszę sprawozdawcę, pana senatora Stanisława Piotrowicza, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie! Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji wnosi o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Dziękuję, Panie Senatorze.

Czy pan senator Jan Rulewski pragnie zabrać głos jako senator wnioskodawca lub senator sprawozdawca?

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Dziękuję za udzielenie mi głosu. Nie mogłem zabrać go podczas obrad komisji ze względów ode mnie niezależnych, jak również niezależnych od komisji. Poprawka zmierza do tego, żeby stworzyć ustawową przesłankę rzecznikowi praw obywatelskich, aby wreszcie miał pieniądze na wizytację więzień. Dziękuję bardzo.

Dziękuję.

Przystępujemy do głosowania.

W pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawioną poprawką.

Przycisk obecności.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 89 obecnych 83 głosowało za, 1 - przeciw, 5 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 147)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Rzeczniku Praw Obywatelskich.

Powracamy do rozpatrywania punktu trzydziestego piątego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska.

Komisja Środowiska przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosiła o przyjęcie tej ustawy bez poprawek. Jest on w druku nr 1360A.

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisję projektem uchwały.

Przycisk obecności.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 90 obecnych 66 głosowało za, 23 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 148)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska.

Powracamy do rozpatrywania punktu trzydziestego szóstego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o dotacji dla Fundacji Auschwitz-Birkenau przeznaczonej na uzupełnienie Kapitału Wieczystego.

Komisja Kultury i Środków Przekazu przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosiła o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisję projektem uchwały.

Proszę na naciśnięcie przycisku obecności.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 91 obecnych 90 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 149)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o dotacji dla Fundacji Auschwitz-Birkenau przeznaczonej na uzupełnienie Kapitału Wieczystego.

Powracamy do rozpatrywania punktu trzydziestego siódmego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o współpracy rozwojowej.

Komisja Spraw Zagranicznych przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosiła o wprowadzenie poprawek do ustawy.

W pierwszej kolejności zostaną przeprowadzone głosowania nad przedstawionymi poprawkami, a następnie nad podjęciem uchwały w całości, ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Przystępujemy do głosowania.

(Senator Jadwiga Rotnicka: W sprawie formalnej...)

Tak, Pani Senator?

(Senator Jadwiga Rotnicka: Czy pan marszałek nie przeoczył punktu trzydziestego czwartego?)

(Senator Marek Ziółkowski: Nie.)

Proszę bardzo...

(Rozmowy na sali)

(Senator Marek Ziółkowski: Była zmiana kolejności głosowania nad tymi punktami.)

(Senator Jadwiga Rotnicka: To przepraszam, bo dwa razy występuję, mimo że nie powinnam być sprawozdawcą. Dziękuję.)

(Rozmowy na sali)

(Senator Ryszard Bender: W sprawie formalnej... Panie Marszałku, czy ta pani decyduje tutaj, czy pan marszałek?)

(Wesołość na sali)

(Rozmowy na sali)

Panie Senatorze, na ostatnim posiedzeniu pan powinien wiedzieć, co jest wnioskiem formalnym. To nie jest wniosek formalny.

(Rozmowy na sali)

Powracamy do rozpatrywania punktu trzydziestego siódmego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o współpracy rozwojowej.

Komisja Spraw Zagranicznych przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosi o wprowadzenie poprawek do ustawy.

W pierwszej kolejności zostaną przeprowadzone głosowania nad przedstawionymi poprawkami, a następnie nad podjęciem uchwały w całości, ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Przystępujemy do głosowania.

Nad poprawkami pierwszą i drugą należy głosować łącznie. Zmierzają one do zapewnienia spójności przepisom określającym zakres podmiotowy ustawy.

Przycisk obecności.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 90 obecnych 83 głosowało za, 7 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 150)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawka trzecia usuwa wewnętrzną sprzeczność zawartą w ramach tej samej jednostki redakcyjnej.

Przycisk obecności.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 91 obecnych 86 głosowało za, 5 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 151)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka czwarta polega na usunięciu z ustawy przepisu, który powoduje wątpliwości co do jego zgodności z art. 12 Konstytucji RP, zapewniającym fundacjom wolność tworzenia i działania.

Przycisk obecności.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 90 obecnych 78 głosowało za, 12 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 152)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka piąta rozszerza ustawę o przepis, na podstawie którego minister właściwy do spraw zagranicznych będzie mógł zlecić Polskiej Fundacji Międzynarodowej Współpracy na Rzecz Rozwoju "Wiedzieć Jak" obsługę konkursu dla podmiotów ubiegających się o wykonywanie zadań z zakresu współpracy rozwojowej.

Przycisk obecności.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Dziękuję.

Na 89 obecnych 65 głosowało za, 12 - przeciw, 12 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 153)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka szósta zmierza do zapewnienia ustawie spójności terminologicznej.

Przycisk obecności.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 89 obecnych 81 głosowało za, 1 - przeciw, 7 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 154)

Poprawka została przyjęta.

Dziękuję.

Na 90 obecnych senatorów 56 głosowało za, 34 - przeciw. (Głosowanie nr 155)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o współpracy rozwojowej.

Powracamy do rozpatrywania punktu trzydziestego ósmego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Serbii, z drugiej strony, sporządzonego w Luksemburgu dnia 29 kwietnia 2008 r.

Komisja Spraw Zagranicznych oraz Komisja Spraw Unii Europejskiej przedstawiły jednobrzmiące projekty uchwał, w których wnoszą o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisje projektem uchwały.

Przystępujemy zatem do trzeciego czytania.

Informuję, że w tej sytuacji trzecie czytanie obejmuje jedynie głosowanie.

Przypominam, że komisje po rozpatrzeniu przedstawionego przez wnioskodawców projektu ustawy wnoszą o przyjęcie bez poprawek projektu ustawy oraz projektu uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy - druk nr 1266S.

Komisje proponują ponadto, aby Senat upoważnił senatora Piotra Zientarskiego do reprezentowania stanowiska Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisje projektem ustawy o zmianie ustawy o opłatach w sprawach karnych oraz projektem uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Przycisk obecności.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 91 obecnych senatorów 90 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 159)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy o opłatach w sprawach karnych i podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Powracamy do rozpatrywania punktu czterdziestego drugiego porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego.

Przypominam, że dzisiaj zostało przedstawione sprawozdanie komisji o projekcie ustawy oraz została przeprowadzona dyskusja.

Przystępujemy do trzeciego czytania.

Informuję, że w tej sytuacji trzecie czytanie obejmuje jedynie głosowanie.

Przypominam, że komisje po rozpatrzeniu przedstawionego przez wnioskodawców projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego wnoszą o przyjęcie bez poprawek projektu ustawy oraz projektu uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy, druk nr 1251S.

Ponadto komisje proponują, aby Senat upoważnił senatora Leona Kieresa do reprezentowania stanowiska Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisje projektem ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz projektem uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Przycisk obecności.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 89 obecnych senatorów 75 głosowało za, 12 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 160)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego i podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Powracamy do rozpatrywania punktu czterdziestego trzeciego porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Prawo bankowe.

Przypominam, że dzisiaj zostało przedstawione sprawozdanie komisji o projekcie ustawy oraz została przeprowadzona dyskusja.

Przystępujemy do trzeciego czytania.

Informuję, że w tej sytuacji trzecie czytanie obejmuje jedynie głosowanie.

Przypominam, że komisje po rozpatrzeniu przedstawionego przez wnioskodawców projektu ustawy wprowadziły do niego poprawki i wnoszą o przyjęcie przez Senat jednolitego projektu ustawy - druk nr 1259S.

Ponadto komisja proponuje, aby Senat upoważnił senatora Marka Trzcińskiego do reprezentowania stanowiska Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisje projektem ustawy oraz projektem uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Przycisk obecności.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 91 obecnych senatorów 88 głosowało za, 1 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 161)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo bankowe, ustawy o Banku Gospodarstwa Krajowego oraz ustawy o funduszach inwestycyjnych i podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Powracamy do rozpatrywania punktu dwudziestego siódmego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz niektórych innych ustaw.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie. Znajduje się ono w druku nr 1352Z.

Proszę sprawozdawcę, pana senatora Stanisława Jurcewicza, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Dziękuję, Panie Marszałku.

Wysoka Izbo, w imieniu połączonych Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji przedstawiam sprawozdanie o zmianie ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz innych ustaw.

Wysoki Senat raczy przyjąć następujące stanowisko. Komisje nie poparły żadnego z przedstawionych wniosków. Ponadto komisje informują, że na podstawie art. 52 ust. 7 Regulaminu Senatu senator Marek Rocki wycofał swoje poprawki: trzecią, czwartą, piątą, szóstą, siódmą, dziewiątą, dziesiątą i dwunastą, zawarte w punkcie oznaczonym rzymską dwójką.

Informuję, że były trzy równe mniejszości.

A tak na marginesie, nie wiedziałem, że będę miał zaszczyt jako sprawozdawca zakończyć tę kadencję.

(Głosy z sali: Jeszcze nie.)

Jeszcze nie?

(Wesołość na sali)

To nie będę miał. Dziękuję za uwagę.

Dziękuję, Panie Senatorze.

Proszę sprawozdawcę mniejszości połączonych komisji, pana senatora Janusza Sepioła, o przedstawienie wniosków popartych przez mniejszość połączonych komisji.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Chciałbym w imieniu mniejszości, którą stanowią senator Rotnicka i senator Witczak, złożyć wniosek o uzupełnienie tego projektu o poprawkę pierwszą. Rzecz jest bardzo poważna, dotyczy bowiem ograniczenia prawa do informacji publicznej ze względu na ważny interes państwa przede wszystkim w takich przypadkach, w których mogłoby to osłabić zdolność negocjacyjną Skarbu Państwa w procesie gospodarowania jego mieniem lub utrudnić w sposób istotny ochronę interesów majątkowych Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie ta poprawka zawiera istotne zastrzeżenie. Otóż nie stosuje się jej, jeśli toczy się postępowanie przed organami państwa, w postępowaniu administracyjnym ze względu na ochronę interesu strony, a postępowanie dotyczy władz publicznych. W celu zapewnienia konkurencyjności i zdolności negocjacyjnej Skarbu Państwa oraz bezpieczeństwa państwa wnoszę o uchwalenie tej poprawki. Dziękuję.

Dziękuję, Panie Senatorze.

Proszę sprawozdawcę mniejszości połączonych komisji, pana senatora Bohdana Paszkowskiego, o przedstawienie wniosków popartych przez mniejszość połączonych komisji.

(Głos z sali: Tylko nie za długo.)

Nie działa, Panie Marszałku.

(Głos z sali: Trzymaj, trzymaj!)

Już działa.

(Oklaski)

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Chciałbym zaprezentować stanowiska dwóch mniejszości połączonych komisji, które de facto były połowami tych dwóch komisji. Pierwszy wniosek mniejszości dotyczy poprawek drugiej, ósmej, jedenastej oraz trzynastej w zestawieniu. Chodzi o to, żeby z treści ustawy wykreślić zapisy dotyczące centralnego repozytorium. Uzasadnienie jest następujące. Jest to kolejny zasób, którego zakresu przedmiotowego ustawa nie określa, a odsyła do rozporządzenia, czyli de facto nie bardzo wiemy, co ma być w tym repozytorium. Zasób ten ma być kosztowny. W najbliższych dwóch latach przewiduje się 11 milionów na utworzenie centralnego repozytorium. To są koszty bezpośrednie. Nadto nad tym zasobem będzie przecież pracowało wiele instytucji, które będą musiały przesyłać informacje. Ponadto dyrektywa, na którą powołuje się ustawodawca, nie przewiduje tworzenia scentralizowanego systemu informacji. Tam jest rozwiązanie odnośnie do zdecentralizowanych zasobów. W związku z tym wnoszę o przyjęcie tych poprawek.

Wypowiadając się w imieniu drugiej połowy połączonych komisji, przedstawię wniosek nie tak daleko idący. Chodzi o to, żeby skreślić w art. 12... Gdyby zdarzyła się taka niewyobrażalna sytuacja, że ten wniosek mniejszości nie zostałby przyjęty, to jest propozycja, aby centralne repozytorium zostało utworzone nie w ciągu dwunastu miesięcy od daty wejścia ustawy w życie, ale w ciągu dwudziestu czterech miesięcy. Dziękuję bardzo. (Oklaski)

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Czy senatorowie wnioskodawcy lub pozostały senator sprawozdawca chcą jeszcze zabrać głos? Nie.

Przypominam, że senator Marek Rocki wycofał poprawki trzecią, czwartą, piątą, szóstą, siódmą, dziewiątą, dziesiątą i dwunastą zawarte w punkcie oznaczonym rzymską dwójką w druku nr 1352Z.

Czy ktoś z państwa senatorów chce podtrzymać wycofane poprawki? Nie widzę chętnych.

Przystępujemy zatem do głosowania. W pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowane nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie w przypadku odrzucenia tego wniosku nad przedstawionymi poprawkami.

Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Przycisk obecności.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 92 obecnych senatorów 4 głosowało za, 86 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 162)

Wobec odrzucenia wniosku o przyjęcie ustawy bez poprawek przystępujemy do głosowania nad przedstawionymi poprawkami.

Poprawka pierwsza wskazuje, w jakim zakresie i w jakim czasie możliwe jest ograniczenie dostępu do informacji publicznej z uwagi na wynikającą z konstytucji konieczność ochrony ważnego interesu gospodarczego państwa.

Przycisk obecności.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 92 obecnych senatorów 49 głosowało za, 42 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 163)

Poprawka została przyjęta.

Nad poprawkami drugą, ósmą, jedenastą i trzynastą należy głosować łącznie. Usuwają one regulację dotyczącą udostępniania informacji publicznej w centralnym repozytorium informacji publicznej.

Przycisk obecności.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 92 obecnych 39 głosowało za, 52 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 164)

Poprawki zostały odrzucone.

Poprawka czternasta. Gdzie jest ta czternasta? Jest.

Poprawka czternasta powoduje, że przepisy dotyczące centralnego repozytorium informacji publicznej wejdą w życie po upływie dwudziestu czterech miesięcy od dnia ogłoszenia ustawy.

Przycisk obecności.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 90 obecnych 37 głosowało za, 52 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 165)

Poprawka została odrzucona.

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Przycisk obecności.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 92 obecnych senatorów 54 głosowało za, 36 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 166)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz niektórych innych ustaw.

Powracamy do rozpatrywania punktu trzydziestego czwartego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie przyrody oraz niektórych innych ustaw.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Środowiska oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie. Znajduje się ono w druku nr 1329Z.

Proszę sprawozdawcę, panią senator Jadwigę Rotnicką, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Komisja na dzisiejszym posiedzeniu wprowadziła do projektu ustawy dziesięć poprawek, nad którymi należy głosować łącznie, i prosi Wysoką Izbę o ich przyjęcie. Dziękuję. (Oklaski)

Dziękuję.

Czy senatorowie wnioskodawcy pragną jeszcze zabrać głos?

(Senator Wojciech Skurkiewicz: Tak.)

Proszę bardzo, pan senator Skurkiewicz.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowni Państwo!

Ustawa, nad którą będziemy głosowali jako nad ostatnią dziś i pewnie w tej kadencji Senatu, jest szczególnie ważna dla środowiska, dla parków narodowych. Otóż parlament polski - mówię to z pełną świadomością - tak Sejm, jak i Senat, również rząd, wyrządził olbrzymią krzywdę parkom narodowym, likwidując gospodarstwa pomocnicze. Instytucje te, którymi szczycimy się na całym świecie, jako podmioty zarządzające czy wiodące, jeżeli chodzi o ochronę przyrody, zostały pozbawione możliwości pozyskiwania dodatkowych środków finansowych. Szanowni Państwo, od 1 stycznia bieżącego roku borykają się one z wielkimi trudnościami, brakuje im pieniędzy praktycznie na wszystko, gdyż minister finansów zwleka z przekazywaniem kolejnych transz, a przecież są to pieniądze, które oni sami wypracowują, które pochodzą z opłat za bilety wstępu, za wejście na teren parków narodowych.

Ustawa, nad którą w tej chwili obradujemy, została przyjęta w drodze szerokiego konsensusu i porozumienia politycznego wszystkich sił politycznych zasiadających w Sejmie. Ustawa o zmianie ustawy o ochronie przyrody została przyjęta przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej jednogłośnie, co było poprzedzone pracami najpierw w podkomisji, a później w sejmowej komisji środowiska.

W dniu dzisiejszym, Szanowni Państwo, do tejże ustawy zostały zgłoszone przez senatora Witczaka poprawki, które w znacznym stopniu zaburzają system ochrony przyrody w naszym kraju. Przede wszystkim dlatego, że włączają do systemu ochrony przyrody w Polsce jeszcze jeden, dodatkowy element - Ministerstwo Skarbu Państwa. W tej chwili park narodowy jest związany we wszelkich działaniach decyzjami ze strony Ministerstwa Środowiska, Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska i regionalnych dyrekcji ochrony środowiska, a teraz jeszcze nadzór nad majątkiem parków narodowych będzie sprawował minister Skarbu Państwa. Zapisy proponowane w tych poprawkach - jak choćby ten, że "urząd obsługujący ministra właściwego do spraw środowiska, za zgodą ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, oddaje w użyczenie nieruchomości", czy że "minister właściwy do spraw środowiska występuje do ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa o zgodę" itd. - stoją w sprzeczności z ideą i funkcjonowaniem polskiego systemu ochrony przyrody, modelowego i wzorcowego.

Ci ludzie, którzy być może nas w tej chwili oglądają za pośrednictwem TVP Parlament, bo wiedzą, że to głosowanie odbywa się w dniu dzisiejszym...

(Senator Piotr Zientarski: A, to już wiadomo, o co chodzi.)

Tysiące ludzi oczekują na nasz głos w tej sprawie, Szanowni Państwo. Nie może być tak, że coś, co zostało wypracowane z ich udziałem w Sejmie, a oni jeździli wiele kilometrów, żeby pracować razem z posłami w podkomisji, w tej chwili zostanie jednym posunięciem długopisu czy naciśnięciem jednego niewłaściwego klawisza zrujnowane.

(Senator Czesław Ryszka: Typowe dla Platformy.)

Szanowni Państwo, ja wiem, że tu są osoby... Zresztą członkowie Komisji Środowiska odbywali wizyty studyjne, między innymi, w Puszczy Białowieskiej. Zapewne wielu spośród państwa przebywało na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego, Białowieskiego Parku Narodowego, Karkonoskiego Parku Narodowego czy na terenie innych parków. W sumie jest ich w Polsce dwadzieścia trzy. Mam nadzieję, że te osoby wezmą parki narodowe pod swoją pieczę i im pomogą. Bo im naprawdę brakuje na wszystko.

A te propozycje, które państwo zgłaszacie, mogą cały ten system jeszcze wydłużyć, a być może nawet zrujnować to, co udało się w drodze politycznego konsensusu wypracować w Sejmie. Dlatego bardzo gorąco państwa proszę o przyjęcie tej ustawy bez poprawek, tak jak to miało miejsce w Sejmie, gdy wszystkie siły polityczne jednomyślnie za tą ustawą zagłosowały. Dziękuję bardzo. (Oklaski)

Dziękuję, Panie Senatorze.

Przystępujemy do głosowania.

W pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie - w wypadku odrzucenia tego wniosku - nad przedstawionymi poprawkami.

Przycisk obecności.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 90 obecnych 45 głosowało za, 44 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu*. (Głosowanie nr 167)

(Oklaski)

Wobec wyników głosowania...

(Rozmowy na sali)

Panowie, przepraszam bardzo, to nie jest mecz...

(Rozmowy na sali)

(Senator Piotr Andrzejewski: Ale to jest interes Polski!)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie przyrody oraz niektórych innych ustaw.

(Rozmowy na sali)

Panowie Senatorowie!

(Rozmowy na sali)

Proszę o chwilę spokoju!

Siódma kadencja Senatu Rzeczypospolitej Polskiej dobiega końca.

W ciągu czterech lat spotykaliśmy się w tej Izbie osiemdziesiąt trzy razy przez sto siedemdziesiąt trzy dni.

(Senator Czesław Ryszka: Nawet dłużej.)

I cieszę się, że z sobą wytrzymaliśmy.

(Wesołość na sali) (Oklaski)

(Senator Czesław Ryszka: To było trudne!)

To nie było trudne, to nie było trudne.

Rozpatrzyliśmy sto siedem ustaw skierowanych z Sejmu...

(Senator Jan Rulewski: Sto siedem? Nie, nie!)

(Głosy z sali: Nie!)

Przepraszam, zgubiłem jedno zero.

Rozpatrzyliśmy tysiąc siedem ustaw skierowanych z Sejmu. Zgłosiliśmy do nich około pięciu tysięcy pięciuset poprawek.

(Senator Stanisław Karczewski: Brawo!)

Ponad osiemdziesiąt sześć...

(Senator Czesław Ryszka: Większość to poprawki Platformy.)

...poprawek zostało przyjętych przez Sejm...

(Senator Piotr Zientarski: Procent.)

Ponad 86% naszych poprawek zostało przyjętych przez Sejm.

(Senator Czesław Ryszka: A najlepsze 40% ...)

Do drugiej Izby parlamentu skierowaliśmy sto dwadzieścia cztery ustawy - połowę tej liczby stanowiły ustawy wykonujące orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego - i większość tych ustaw została przez Sejm przyjęta.

Komisje senackie organizowały konferencje i seminaria. W tej kadencji było takich ważnych inicjatyw osiemdziesiąt jeden.

(Senator Czesław Ryszka: Spotkania towarzyskie też były.)

Senatorowie bardzo aktywnie uczestniczyli w pracach Zespołu Parlamentarnego do spraw Współpracy z Organizacjami Pozarządowymi.

Zaczęliśmy realizować konstytucyjny zapis o petycjach, zmieniając i dostosowując do tego Regulamin Senatu. Do Senatu wpłynęło pięćdziesiąt petycji. Dziesięć z nich znalazło wyraz w inicjatywach ustawodawczych.

Podejmowaliśmy uchwały rocznicowe, jednocześnie obudowując te uchwały naszą działalnością w miejscach zamieszkania, w Warszawie, a także poza granicami kraju.

Rok 2010 ogłosiliśmy Rokiem Demokracji Lokalnej, a także Rokiem Fryderyka Chopina, a 2011 - Rokiem Świętego Maksymiliana Kolbego i Marii Skłodowskiej-Curie.

Pamiętaliśmy o naszych rodakach na obczyźnie. W ciągu tej kadencji, już od początku tej kadencji, wspieraliśmy naszych rodaków szczególnie na Litwie. Większość pieniędzy, którymi dysponowaliśmy, poszła właśnie na wspieranie oświaty na sąsiedniej Litwie.

(Senator Czesław Ryszka: Litwa nam za to pięknie odpłaca.)

(Głos z sali: Skończ już!)

Pamiętaliśmy więc o naszych rodakach na obczyźnie, w Toronto, Atenach, Petersburgu czy Winnicy. Obchodziliśmy z nimi Dzień Polonii i Polaków za Granicą.

Istotna była też współpraca Senatu i organów Senatu z innymi parlamentami. Chcę powiedzieć, że bardzo dobrze - ponadstandardowo - układała się współpraca z Radą Federacji Rosyjskiej.

(Senator Dorota Arciszewska-Mielewczyk: No rewelacja!)

(Senator Czesław Ryszka: Szczególnie pod Smoleńskiem!)

Naszą Izbę w trakcie obecnej kadencji dotknęła tragedia. W katastrofie pod Smoleńskiem zginęli wicemarszałek Krystyna Bochenek oraz senatorowie Janina Fetlińska i Stanisław Zając. Będziemy ich mieli w swojej pamięci.

Szanowni Państwo, wstańmy.

(Wszyscy wstają)

(Senator Ryszard Bender: Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie.)

(Zgromadzeni odpowiadają: A światłość wiekuista niechaj im świeci.)

(Senator Ryszard Bender: Niech odpoczywają w pokoju wiecznym.)

(Zgromadzeni odpowiadają: Amen.)

Szanowni Państwo, w imieniu własnym i całego Prezydium chciałbym podziękować państwu senatorom za współpracę, za ciężką pracę w czasie tej kadencji.

Chciałbym też podziękować pracownikom Senatu... (oklaski) ...bez których nie osiągnęlibyśmy tego, co zrobiliśmy wspólnie. Dziękuję pracownikom, dziękuję Wysokiej Izbie. Mam nadzieję, a nawet pewność, że wielu z państwa to doświadczenie przeniesie do Senatu następnej kadencji. (Oklaski)

Informuję, że porządek obrad osiemdziesiątego trzeciego posiedzenia Senatu został wyczerpany. (Oklaski)

Przystępujemy do oświadczeń senatorów poza porządkiem obrad.

(Głos z sali: Senatorowie Karczewski, Woźniak...)

(Rozmowy na sali)

Proszę o zabranie głosu pana senatora Karczewskiego, a państwa proszę o spokój.

Dziękuję, Panie Marszałku.

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Dobiega końca siódma kadencja odrodzonego Senatu, Izby, która funkcjonuje nieprzerwanie już ponad dwadzieścia lat. Koniec kadencji to bardzo dobry czas na podsumowanie.

(Rozmowy na sali)

(Marszałek Bogdan Borusewicz: Panie Senatorze, przepraszam bardzo, ale... Proszę państwa...)

(Rozmowy na sali)

Ale mnie to nie przeszkadza.

(Marszałek Bogdan Borusewicz: Państwo Senatorowie, proszę...)

Mówi się o Senacie jako o izbie refleksji. Oznacza to, że nasze  funkcjonowanie jest uzasadnione sprawowaniem pieczy nad jakością prawa stanowionego w Sejmie, kontroli nieograniczającej się tylko i wyłącznie do kwestii techniki legislacyjnej, lecz szerzej, kontroli racjonalności przyjmowanych ustaw. By ta kontrola była wykonywana skutecznie, musi być spełnione kilka warunków. Senat musi być względnie niezależny od rządu i Sejmu, musi mieć czas na refleksję i odpowiednie wsparcie merytoryczne. Musi też być realnym forum ścierania się poglądów, twardej, ale rzeczowej dyskusji. Ta dyskusja będzie możliwa, gdy szanowne będą dobre obyczaje i prawa opozycji. Jeśli te warunki będą spełnione, Senat może dokonywać rzeczy wielkich. Wiemy wszyscy, czego dokonał Senat pierwszej kadencji pod kierownictwem profesora Stelmachowskiego tworzący podstawy lokalnej samorządności. Powszechne było wówczas Tisznerowskie rozumienie cnoty politycznej jako respektu dla prawdy, uznania dla rozumu własnego i wyborców, wiary w to, że ludzie są darem dla polityka i że takim darem są dla niego również przeciwnicy polityczni otwierający mu oczy na inne strony społecznej rzeczywistości. Pokuśmy się o ocenę naszej kadencji z tej perspektywy.

Otwierając pierwsze posiedzenie obecnej kadencji, ówczesny prezydent Najjaśniejszej Rzeczypospolitej, świętej pamięci pan profesor Lech Kaczyński, zwrócił uwagę na symboliczne znaczenie Izby, w której przyszło nam zasiadać. Przypomniał, że Senat istnieje tak długo, jak istnieje polski parlamentaryzm, istnieje zawsze wtedy, gdy Polska jest wolna. Mówił wtedy tak: dbajmy więc o Senat, o jego prestiż, jakość jego pracy, bo od tego też zależy wolność kraju. Dalej stwierdził: chcemy wolnej Polski, a więc chcemy i Senatu. Tych słów prezydenta słuchali z nami goście obecni na pierwszym posiedzeniu: marszałek senior Zbigniew Religa, wicemarszałek Sejmu Krzysztof Putra, prezes Narodowego Banku Polskiego Sławomir Skrzypek, rzecznik praw obywatelskich Janusz Kochanowski. Pomiędzy nami zasiadały senator Krystyna Bochenek i senator Janina Fetlińska. Był wtedy również senator Andrzej Mazurkiewicz. W czasie tej kadencji śmierć zabrała ich wszystkich. Zabrała również marszałka Stanisława Zająca, który objął mandat po przedwcześnie zmarłym Andrzeju Mazurkiewiczu. Będziemy zawsze o nich pamiętać i tę pamięć będziemy przekazywać naszym następcom.

Tak na marginesie... Niestety nie da się zapomnieć o tym, jaki przebieg miała ostatnia wizyta w naszym Senacie byłego senatora, byłego ministra, profesora Zbigniewa Religi. Ja osobiście, jak również wielu z nas, będę pamiętać odtrącenie jego wyciągniętej ręki, kiedy to gotowy był do wejścia na mównicę i zabrania głosu.

Chyba nie ma wśród nas człowieka, który by nie stracił na pokładzie samolotu rozbitego pod Smoleńskiem przyjaciół czy dobrych znajomych. Ta katastrofa nie miała sobie równych wśród tragedii w historii Polski. Niestety większość senacka długo odrzucała nasze wnioski o to, byśmy uzyskali informacje o przebiegu dochodzenia. To niepojęte... Niechęć do prawdy, prawdy o tym strasznym wydarzeniu, które dotknęło nas wszystkich niezależnie od przynależności partyjnej i poglądów politycznych.

Jak nigdy wcześniej w historii Izby czyniono z Senatu w tej kadencji bardzo często swoistą maszynkę do głosowania. Regulamin przewiduje krótkie terminy poddawania punktów pod obrady, jednak nawet przy zachowaniu tych terminów trudno jest dobrze poznać omawiane projekty. Tymczasem bardzo często, można powiedzieć, że notorycznie, za zgodą większości terminy rozpatrywania poszczególnych punktów były skracane poniżej norm regulaminowych. Materiały do dwóch czy trzech punktów porządku dziennego wielu posiedzeń otrzymywaliśmy po terminie. Często legislatorzy nie zdążyli nawet sporządzić opinii. Taki sposób pracy Senatu uderzył w nas wszystkich, bowiem obniżył prestiż całej Izby i każdego z nas z osobna. Jak można traktować poważnie Senat, który w ciągu dwóch dni - a to się udało na obecnym posiedzeniu - rozpatrzył czterdzieści pięć punktów. Starożytni mawiali quod cito fit, cito perit, co oznacza: co szybko powstaje, szybko ginie. Nie chcemy, aby efekty naszej pracy szybko przykrył kurz zapomnienia.

Inny przykład. Kilkanaście godzin wystarczyło naszej Izbie, by przewrócić do góry nogami kodeks wyborczy. Potem trzeba było go kilkakrotnie poprawiać i skutki tego zamieszania ponosimy do dzisiaj. Przypomnę też ekspresowy tryb pracy nad ustawami dotyczącymi fundamentalnej problematyki zdrowia.

Na sześćdziesiątym ósmym posiedzeniu w dniu 11 stycznia, w chwili ustalania porządku dziennego, nie można było w Senacie znaleźć wydrukowanego egzemplarza projektu budżetu państwa, który miał być wtedy rozpatrywany. W tym tempie, w tym trybie pracy, ginie z pola widzenia nasz najważniejszy obowiązek - obowiązek stanowienia stabilnego i czytelnego prawa. Niestety tempo prac pozwalało nam jedynie na ograniczoną ingerencję w teksty ustawy przyjmowanych przez Sejm najczęściej na przedłożenie rządu. Rząd nie dbał o jakość legislacji. Bo gdyby dbał, nie nowelizowalibyśmy wciąż prawa o ruchu drogowym czy ustawy o transporcie kolejowym. Coraz trudniejsze do zrozumienia wypełnione rosnącymi sprzecznościami, coraz dłuższe teksty ustaw narzucamy naszym rodakom.

Sensem i istotą parlamentu jest rozmowa, dialog, wymiana poglądów. Dominujący klub niestety zbyt często bał się tego dialogu i go unikał. Unikał też uznania słusznych i tradycyjnych obyczajów parlamentarnych. Kontrowersje związane z wyborem senatora Zbigniewa Romaszewskiego na wicemarszałka Senatu wskazują, że większości trudno było się pogodzić z oczywistymi prawami mniejszości. Szczególna absurdalność sprzeciwu wobec osoby kandydata stawała się oczywista w oczach tego, kto uzmysłowił sobie, że chodzi o senatora, który zasiada w tej Izbie od czasów jej powołania, od pierwszej kadencji. Czy kończymy tę kadencję z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku? Każdy z nas musi to rozważyć we własnym sumieniu.

Bardzo dziękuję wszystkim koleżankom i kolegom z senackiego klubu Prawo i Sprawiedliwość za determinację we wprowadzaniu idei solidarnej Polski. Dziękuję senatorom z Platformy Obywatelskiej za to, iż gdy poznali Senat, docenili jego rolę, znaczenie w systemie politycznym kraju i wycofali się - mam nadzieję, że na trwałe - ze szkodliwego pomysłu likwidacji izby wyższej. Dziękuję wszystkim pracownikom kancelarii: zawsze uśmiechniętej i życzliwej pani minister Ewie Polkowskiej, wiecznie zabieganej pani dyrektor Marii Lasocie, zawsze życzliwemu i gotowemu do pomocy panu dyrektorowi Piotrowi Świąteckiemu, zespołowi sprawnie organizującemu senackie wystawy, wspaniałym, świetnie pracującym profesjonalistom, naszym legislatorom, wszystkim paniom i panom sekretarzom komisji, bez których nasza praca nie miałaby miejsca, byłaby zła, kierowcom i wszystkim tym, którzy wspierali nas w naszej służbie.

Myślę z nadzieją i optymizmem o Senacie ósmej kadencji. Partia Prawo i Sprawiedliwość zgłosiła do Senatu więcej kandydatów niż ktokolwiek inny. Następna kadencja może więc być lepsza i dla Senatu, i dla Polski. Dziękuję bardzo. (Oklaski)

Proszę o wygłoszenie oświadczenia senatora Henryka Woźniaka.

Dziękuję bardzo.

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie! Pani Minister!

Chciałbym zwrócić się z tego miejsca do pani Katarzyny Hall, minister edukacji, w związku z wynikami kwerendy, z którymi nie tak dawno mieliśmy okazję zapoznać się w publikacjach medialnych. Chodzi o badanie wizerunku Rzeczypospolitej zawartego w podręcznikach historii najnowszej krajów Unii Europejskiej. Mnie ten przekaz bardzo mocno zabolał. Z rozmów wiem, że nie tylko mnie, ale i wiele, wiele innych osób. Otóż wciąż w krajach Unii Europejskiej pokutuje wizerunek Polski jako kraju zacofanego, kraju odstającego, jeśli chodzi o standardy, odstającego poziomem rozwoju od większości krajów europejskich. Jest to wizerunek Polski z lat pięćdziesiątych z wozem drabiniastym ciągniętym przez konie po dziurawych drogach.

Myślę, że Polska, która teraz przewodniczy Unii Europejskiej, ma szczególną okazję zadbać o zmianę tego przekazu. Myślę, że pani minister Katarzyna Hall podczas spotkań ze swoimi odpowiednikami, ministrami do spraw edukacji, będzie mogła nie tylko pokazać dorobek polskiej oświaty, edukacji i pokazać nowoczesną, dynamicznie rozwijającą się Polskę, ale także powiedzieć, że wizerunek, który wciąż pokutuje w podręcznikach dla szkół europejskich, jest niesprawiedliwy i głęboko zafałszowany. Zwracam się z tego miejsca o podjęcie tego trudu, bo Polska zasługuje na inny wizerunek.

Korzystając z okazji, żegnam się z Senatem. Chcę podziękować wszystkim, z którymi miałem okazję przez te cztery lata współpracować: paniom i panom senatorom, panu marszałkowi, pani minister, współpracownikom. To było bogate i piękne doświadczenie. Miałem okazję poznać wielu wspaniałych ludzi. Te cztery lata, to bogactwo doświadczeń zabieram ze sobą. Za to serdecznie dziękuję. (Oklaski)

Proszę o zabranie głosu pana senatora Piotra Łukasza Andrzejewskiego.

Panie Marszałku! Szanowne Koleżanki i Szanowni Koledzy!

Zwracam się w imieniu dwudziestu jeden senatorów klubu Prawo i Sprawiedliwość, w trybie regulaminowym za pośrednictwem pana marszałka i Kancelarii Senatu, do pani minister edukacji narodowej Katarzyny Hall.

Odpowiadamy na apel Światowej Rady Badań nad Polonią, poparty przez uczestników senackiej konferencji pod tytułem "Myśl społeczno-polityczna Jana Pawła II. Wskazania dla polityków". Wnosimy o umieszczenie na liście obowiązkowych lektur szkolnych książki autorstwa Jana Pawła II "Pamięć i tożsamość".

W uzasadnieniu przywołujemy bodaj jedno z najpiękniejszych świadectw wobec kultury polskiej, jakie dał największy z Polaków: "Jestem synem Narodu, który przetrwał najstraszniejsze doświadczenia dziejów, którego wielokrotnie sąsiedzi skazywali na śmierć - a on pozostawał przy życiu i pozostał sobą. Zachował własną tożsamość i zachował własną suwerenność jako Naród - nie opierając się na jakichkolwiek innych środkach potęgi, ale tylko na własnej kulturze, która okazała się w tym wypadku potęgą większą od tamtych potęg. Kultura bowiem w swej wielowiekowej ciągłości określa naród, stanowi jego determinantę duchową. Będąc dobrem wspólnym, przesądziła o jego niepodległości, suwerenności, o miłości do «tej ziemi», tworzyła więzi między obywatelami, wychowywała ich, odradzała i wzbogacała".

Jest to cytat z "Pamięci i tożsamości". Niech to będzie uzasadnienie naszego wniosku. Wniosek ten, podpisany przez dwudziestu jeden senatorów, z ich upoważnienia składam na ręce pana marszałka. (Oklaski)

Proszę pana senatora Marka Trzcińskiego o wygłoszenie oświadczenia.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Chciałbym wygłosić oświadczenie skierowane do minister zdrowia, pani Ewy Kopacz.

31 lipca 2009 r., a także 19 listopada 2009 r. pozwoliłem sobie wystąpić w liście skierowanym do premiera Tuska w sprawie konkursów przeprowadzanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia na świadczenie usług w zakresie ratownictwa medycznego. Pismo moje zostało przekazane do rozpatrzenia pani minister. Pozwoliłem sobie w nim wskazać błędy, które prowadzą do eliminacji ratownictwa medycznego działającego w tradycyjnej przyszpitalnej formie ze szkodą dla pacjentów oraz bezpieczeństwa publicznego. Wspomniane przeze mnie błędy to, moim zdaniem, wadliwie przygotowane przez prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia zarządzenie regulujące sposób prowadzenia konkursów, które rozstrzygają, kto będzie świadczył usługi ratownictwa medycznego w danym powiecie. W swoim piśmie wskazałem na zapisy zarządzenia, które moim zdaniem jednoznacznie preferują konkretny podmiot - komercyjną spółkę operującą na rynku usług związanych z ratownictwem medycznym.

Z uwagi na intensywne działania lobbingowe poprzedzające pojawienie się wspomnianego zarządzenia oraz moje zastrzeżenia co do treści wspomnianego zarządzenia zwracam się do pani minister o podjęcie pilnych działań zapobiegających likwidacji dotychczasowych stacji pogotowia ratunkowego.

Pani Minister, w piśmie z 9 grudnia 2009 r. skierowanym do szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, znak MZ-UZ-RP-024-18213-1/MS/09, zobowiązała się pani do rzetelnego wyjaśnienia przedstawionych problemów, a z uwagi na złożoność zagadnienia zapowiedziała przedłużenie postępowania. Niestety, mimo upływu lat i pomimo prób przypominania o sprawie do dzisiaj przedstawiony przeze mnie problem nie znalazł finału.

W czasie, kiedy brakuje reakcji ze strony ministerstwa, wiele złego dzieje się tam, gdzie przeprowadzono konkursy wyłaniające podmiot świadczący usługi ratownictwa. W Zduńskiej Woli konkursy przeprowadzono niezgodnie z prawem. Pomimo prawomocnego wyroku sądu i upływu wielu miesięcy nadal usługi ratownictwa świadczone są przez, moim zdaniem, nierzetelną spółkę. W innym mieście kontrola przeprowadzona przez ministerstwo potwierdziła łamanie przepisów. Niestety, nie zmieniło to niczego, a przejmowanie rynku - moim zdaniem ze szkodą dla pacjentów - postępuje. Za kilka tygodni rozstrzygną się konkursy w Wieluniu i Pajęcznie. Procedury Narodowego Funduszu Zdrowia są moim zdaniem tak przygotowane, że z góry można przewidzieć zwycięzcę konkursu, który zwyciężą ze szkodą dla pogotowia przyszpitalnego.

Szanowna Pani Minister, jestem przekonany, że celem pani minister, a także prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia, jest dobro obywateli. Dlatego z nadzieją kieruję do pani swoje oświadczenie z prośbą o podjęcie stanowczych działań.

Chciałbym również skierować oświadczenie do ministra infrastruktury Cezarego Grabarczyka.

W dniu 9 sierpnia 2011 r. skierowałem do pana ministra oświadczenie dotyczące budowy obwodnicy Wielunia, ale także zaplanowanego od lat remontu obwodnicy Zduńskiej Woli oraz oczekiwanej przez mieszkańców miasta, a szczególnie kolejarskiej dzielnicy Karsznice, budowy łącznika pomiędzy węzłem planowanej drogi S8 w Marzeninie a drogą krajową nr 12/14.

Z przykrością stwierdzam, że pana odpowiedź z 23 sierpnia nie zawiera informacji dotyczącej niezbędnego remontu obwodnicy w Zduńskiej Woli. Uprzejmie proszę o uzupełnienie odpowiedzi.

Odnosząc się do pana odpowiedzi w sprawie łącznika pomiędzy drogą S8 i drogą krajową nr 12/14, stwierdzę, że trudno mi się zgodzić z pana tezą, z której wynika, że połączenie dróg o znaczeniu krajowym powinno być zrealizowane przez samorządy poprzez budowę dróg gminnych.

Uprzejmie proszę o informację, co musiałoby się stać, aby było możliwe wybudowanie łącznika w ramach budowy dróg krajowych, co należałoby uczynić, by projekt budowy tej drogi włączyć do projektów realizowanych przez ministra infrastruktury i uczynić go realnym. Jestem przekonany, że minister znajdzie rozwiązanie palącego problemu, tak by procedury formalne nie były przeszkodą w zrealizowaniu słusznego oczekiwania obywateli. Dziękuję bardzo.

Proszę o zabranie głosu i wygłoszenie oświadczenia pana Tadeusza Skorupę.

Dzisiaj, w Uroczystość Podwyższenia Krzyża Świętego, składam oświadczenie, które kieruję do marszałka Senatu Bogdana Borusewicza.

Szanowny Panie Marszałku!

W roku jubileuszowym 1900 ksiądz Kaźmierz Kaszelewski, proboszcz zakopiański, jak sam stwierdza w swoich wspomnieniach, na prośbę kilku najpoważniejszych zakopiańskich górali zajął się sprawą budowy krzyża na Giewoncie. Krzyż zamówiono w Krakowie w fabryce Góreckiego, która to fabryka wykonała go w czterystu pojedynczych kawałkach i tak przysłała go koleją do Zakopanego. 16 czerwca 1901 r. Jakub Gąsienica-Wawrytko wraz z pomocnikiem wykuli otwór pod fundament krzyża. Dnia 3 lipca 1901 r. postanowiono wynieść elementy krzyża na Giewont. Uczestniczyło w tym mniej więcej pięćset osób i osiemnaście wozów konnych. Samego montażu dokonał pan Górecki ze swoimi pracownikami i sześcioma góralami. Na skrzyżowaniu ramion krzyża umieszczono tarczę z napisem, jaki ułożył Ojciec Święty dla krzyży jubileuszowych: "Jesu Christo Deo, restitutae per ipsum salutis MCM". Poświęcenia krzyża dokonał ksiądz kanonik kanclerz Bandurski z Krakowa dnia 19 sierpnia 1901 r.

Ta krótka historia jest przypominana przeze mnie w czasie jubileuszu studziesięciolecia tych wydarzeń. Dla nas, katolików są to niezwykle ważne chwile, bo krzyż na Giewoncie stał się symbolem katolickiej wiary górali i Polaków. Przez te sto dziesięć lat był świadkiem upadku monarchii i wielkich mocarstw, wojen i zmian ustrojowych. To błogosławiony Jan Paweł II w 1997 r. wywyższył ten krzyż, przydając mu mistyczne cechy trwałości i wierności katolickiej wierze przodków: "Wasi przodkowie na Giewoncie wznieśli krzyż. Ten krzyż patrzy na całą Polskę, od Tatr aż do Bałtyku, ten krzyż mówi całej Polsce: Sursum corda! - W górę serca! Trzeba, ażeby cała Polska, od Bałtyku aż po Tatry, patrząc w stronę krzyża na Giewoncie, słyszała i powtarzała: Sursum corda!".

W przeddzień tej wizyty Jana Pawła II Rada Miasta Zakopanego zmieniła herb miasta: wizerunek krzyża na Giewoncie, a niżej skrzyżowane klucze świętego Piotra, symbol władzy papieskiej.

Z okazji tej wspaniałej rocznicy złóżmy tu, w Senacie Rzeczypospolitej hołd pamięci wszystkich budowniczych krzyża, jego autorom, księżom i zakopiańskim wiernym.

(Senator śpiewa)

"Hej, krzyzu na Giewoncie,

nie zabocym jo cie,

choć umiroł bede,

jesce spoźrem na cie,

choć umieroł bede,

jesce spoźrem na cie."

Scynś Boze górolom, szczęść Boże Polakom, szczęść Boże Ojczyźnie, scynś Boze nom wsyćkim, wsystko w renkach Opatrzności Bozej. Dziękuję. (Oklaski)

Proszę pana senatora Pawła Klimowicza o wygłoszenie oświadczenia.

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Oświadczenie kieruję do pana premiera rządu RP Donalda Tuska.

Szanowny Panie Premierze!

Pragnę wyrazić wielką radość i satysfakcję w związku z działaniami pana rządu, a w szczególności uznanie dla minister zdrowia, pani Ewy Kopacz, wiceministra Jakuba Szulca, senatorów: pani Marii Pańczyk-Pozdziej, pana przewodniczącego senackiej Komisji Zdrowia Władysława Sidorowicza, senatora Michała Okły, senatora Rafała Muchackiego, senatora Stanisława Bisztygi, senatora Piotra Gruszczyńskiego, senatora Andrzeja Grzyba, senatora Marka Konopki, senatora Zbigniewa Meresa, senatora Leszka Piechoty, senatora Janusza Sepioła, senatora Jacka Swakonia, senatora Andrzeja Szewińskiego, senatora Ryszarda Góreckiego, senatora Henryka Woźniaka, senatora Zbigniewa Pawłowicza, senatora Andrzeja Misiołka, posłów: Jarosława Gowina, Katarzyny Matusik-Lipiec, Ireneusza Rasia, Łukasza Gibały i świętej pamięci Zbigniewa Wassermanna, a także radnych miasta Krakowa, na czele z przewodniczącą Małgorzatą Radwan-Balladą, i radnych województwa małopolskiego, na czele z wicemarszałkiem Wojciechem Kozakiem - wszyscy oni konsekwentnie wspierali moją inicjatywę mającą na celu uzyskanie dotacji budżetowej dla Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie Prokocimiu. Nie można zapomnieć również o bardzo aktywnym poparciu, jakiego udzielił nam Jego Eminencja ksiądz kardynał Stanisław Dziwisz.

Efekt tych trwających przez ostatnie trzy lata starań uważam za bardzo zadowalający. Uniwersyteckiemu Szpitalowi Dziecięcemu w Krakowie Prokocimiu przyznano z budżetu 201 milionów 361 tysięcy zł w ramach dotacji z budżetu na przebudowę i modernizację obiektu. Ten fakt niezmiernie mnie cieszy. Chciałbym z tego miejsca panu premierowi i wszystkim, którzy rozumieją priorytetowe potrzeby - sprawy jakże ważne dla ratowania życia i zdrowia dzieci - oraz wszystkim tym, którzy okazali swoją życzliwość, bardzo podziękować. Dziękuję!

Trzy lata usilnych starań - zakończonych sukcesem. Nie można w kilku zaledwie słowach podsumować ogromu wysiłków, setek rozmów, wielu spotkań, które przyniosły upragnione efekty. Dzięki temu wszystkiemu osiągnąłem cel, o który zabiegałem jeszcze jako przewodniczący Rady Miasta Krakowa i który przyświecał mi podczas kampanii wyborczej do Senatu w 2007 r. - kampanii dla mnie zwycięskiej. Także dzisiaj czuję się zwycięzcą, gdyż sprawa uzyskania dotacji dla szpitala w Prokocimiu była głównym celem mojego programu wyborczego.

Przypomnę, że budowę szpitala w Prokocimiu prowadzono etapami od lat sześćdziesiątych. Środki na ten cel pochodziły z dotacji rządu USA, następnie sponsorem szpitala została amerykańska fundacja Project Hope. Dzięki jej wsparciu kontynuowano rozbudowę szpitala, pozyskiwano nowoczesne wyposażenie oraz szkolono lekarzy i pielęgniarki w wiodących ośrodkach medycznych na świecie. Pomoc strony amerykańskiej zakończyła się w 1995 r., kiedy szpital uznano za wystarczająco samodzielny.

Tak ważny cel, jakim jest ratowanie ludzkiego życia i zdrowia, stał się priorytetem w aspekcie corocznej realizacji wieloletniego planu finansowania inwestycji.

Raz jeszcze dziękuję wszystkim, którzy wsparli mnie w moich staraniach mających na celu przyznanie dotacji szpitalowi w Prokocimiu - miejscu, gdzie codziennie ratuje się życie i zdrowie naszych dzieci i gdzie, jak głosi maksyma szpitala, dobro dziecka jest najwyższym dobrem. Panie Premierze, jeszcze raz bardzo panu dziękuję. (Oklaski)

Szanowni Państwo, dziękuję wszystkim za oświadczenia złożone na tym ostatnim posiedzeniu. Byliśmy dziś też świadkami nowych form ekspresji w składaniu oświadczeń.

Więcej oświadczeń nie ma.

Zamykam osiemdziesiąte trzecie posiedzenie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej siódmej kadencji.

(Oklaski)

Dziękuję.

(Koniec posiedzenia o godzinie 18 minut 12)