Senator Piotr Zientarski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Połączone komisje rekomendują Senatowi przyjęcie ustawy bez poprawek.
(Rozmowy na sali)
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Przepraszam, w scenariuszu był błąd...
(Senator Jan Rulewski: Ja z nazwiska nie rezygnuję.)
(Wesołość na sali)
Przepraszam, powinienem poprosić pana senatora Zientarskiego o przedstawienie sprawozdania, ale tutaj był błąd.
Czy senator wnioskodawca lub senator sprawozdawca chce jeszcze zabrać głos? Nie.
Przystępujemy do głosowania.
W pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w przypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawionymi poprawkami.
Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem Komisji Ustawodawczej popartym przez połączone komisje o przyjęcie ustawy bez poprawek.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Wyniki.
Na 86 obecnych senatorów 53 głosowało za, 33 - przeciw. (Głosowanie nr 55)
Wniosek został przyjęty.
Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw.
Powracamy do rozpatrywania punktu siódmego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych oraz niektórych innych ustaw.
W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Obrony Narodowej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie. Znajduje się ono w druku nr 1158Z.
Proszę sprawozdawcę, pana senatora Macieja Grubskiego, o przedstawienie sprawozdania komisji.
Senator Maciej Grubski:
Panie Marszałku!
Połączone Komisja Obrony Narodowej oraz Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji wnoszą o przyjęcie poprawek pierwszej, drugiej, trzeciej, czwartej, piątej, szóstej, dziewiątej, dziesiątej, jedenastej i dwunastej. Dziękuję.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję. Proszę...
(Głos z sali: A trzynasta?)
Senator Maciej Grubski:
I trzynasta, przepraszam.
Przepraszam, Panie Marszałku.
Chodzi o poprawki pierwszą, drugą, trzecią, czwartą, piątą, szóstą, dziewiątą, dziesiątą, jedenastą, dwunastą i trzynastą. Przepraszam bardzo.
(Głos z sali: Dziękujemy.)
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję, Panie Senatorze.
Proszę sprawozdawcę mniejszości połączonych komisji, pana senatora Piotra Kaletę, o przedstawienie wniosków popartych przez mniejszość połączonych komisji.
Senator Piotr Kaleta:
Szanowny Panie Marszałku!
Mniejszość komisji prosi o poparcie poprawek ósmej i siódmej.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję.
Czy senator wnioskodawca, Piotr Zientarski, lub pozostali senatorowie sprawozdawcy, Klimowicz, Misiołek, Górski, chcą jeszcze zabrać głos? Nie.
Przystępujemy do głosowania.
W pierwszej kolejności zostaną przeprowadzone głosowania nad przedstawionymi poprawkami, a następnie nad podjęciem uchwały w sprawie ustawy w całości, wraz ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.
Poprawka pierwsza zmierza do usunięcia fragmentu przepisu, który powtarza normę prawną zawartą już w innym przepisie ustawy.
Przycisk obecności.
Kto za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 86 obecnych senatorów 85 głosowało za, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 56)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka druga ujednolica terminologię nowelizowanej ustawy i wprowadza odwołanie w miejsce skargi.
Przycisk obecności.
Kto za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 85 obecnych senatorów 85 głosowało za. (Głosowanie nr 57)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka trzecia dostosowuje definicję przewinienia dyscyplinarnego do terminologii ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.
Przycisk obecności.
Kto za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Wyniki.
Na 84 obecnych senatorów 83 głosowało za, 1 senator nie głosował. (Głosowanie nr 58)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka czwarta wprowadza nowy przepis, który pozwala w wyjątkowych przypadkach na przekazanie sprawy dyscyplinarnej wszczętej przeciwko sędziemu sądu wojskowego do rozpatrzenia przez sąd dyscyplinarny ustanowiony przez sędziów sądów powszechnych.
Przycisk obecności.
Kto za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Wyniki.
Na 85 obecnych senatorów wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 59)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka piąta określa maksymalną liczbę kandydatów na rzecznika dyscyplinarnego przedstawianych Krajowej Radzie Sądownictwa przez zgromadzenie sędziów sądów wojskowych.
Przycisk obecności.
Kto za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 85 obecnych senatorów 85 głosowało za. (Głosowanie nr 60)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka szósta dostosowuje brzmienie dodawanych ustawą przepisów do terminologii stosowanej w ustawie o ustroju sądów wojskowych.
Przycisk obecności.
Kto za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 85 obecnych senatorów 83 głosowało za, 1 senator wstrzymał się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 61)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka siódma ma na celu przyznanie sędziom sądów wojskowych prawa do zwrotu kosztów przeniesienia w razie przeniesienia sędziego do innej miejscowości.
Przycisk obecności.
Kto za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 85 obecnych senatorów 31 głosowało za, 52 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 62)
Poprawka została odrzucona.
Poprawka ósma ma na celu przyznanie sędziom sądów wojskowych prawa do bycia delegowanym do pełnienia obowiązków w międzynarodowych organizacjach sędziowskich, prawa do zwrotu kosztów codziennych dojazdów do miejscowości delegowania oraz - w przypadku delegowania do sądu równorzędnego - prawa do dodatku funkcyjnego wizytatora.
Przycisk obecności.
Kto za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Wyniki.
Na 85 obecnych senatorów 35 głosowało za, 47 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu, 1 senator nie głosował. (Głosowanie nr 63)
Poprawka została odrzucona.
Poprawka dziewiąta usuwa zbędny przepis odsyłający do odpowiedniego stosowania przepisów ustawy o ustroju sądów powszechnych w zakresie delegowania sędziów na czas nieokreślony.
Przycisk obecności.
Kto za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 85 obecnych senatorów 85 głosowało za. (Głosowanie nr 64)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka dziesiąta poprawia oznaczenie jednostki redakcyjnej, do której odsyła zmieniany przepis.
Przycisk obecności.
Kto za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 84 obecnych senatorów 84 głosowało za. (Głosowanie nr 65)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka jedenasta ma charakter redakcyjny.
Przycisk obecności.
Kto za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 85 obecnych senatorów 85 głosowało za. (Głosowanie nr 66)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka dwunasta wprowadza w miejsce skrótu pełną nazwę organu samorządu sędziowskiego.
Przycisk obecności.
Kto za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 85 obecnych senatorów 85 głosowało za. (Głosowanie nr 67)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka trzynasta wprowadza przepis przejściowy nakazujący stosowanie przepisów ustawy w dotychczasowym brzmieniu do spraw dyscyplinarnych rozpoznawanych w wojskowym sądzie dyscyplinarnym drugiej instancji.
Przycisk obecności.
Kto za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 86 obecnych senatorów 86 głosowało za. (Głosowanie nr 68)
Poprawka została przyjęta.
Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie ustawy w całości, wraz ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.
Przycisk obecności.
Kto za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Wyniki.
Na 85 obecnych senatorów 57 głosowało za, 1 - przeciw, 27 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 69)
Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych oraz niektórych innych ustaw.
Powracamy do rozpatrywania punktu ósmego porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o petycjach.
Senat, po przeprowadzeniu drugiego czytania projektu ustawy, skierował projekt do Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji i zobowiązał te komisje do przedstawienia jeszcze na obecnym posiedzeniu Senatu dodatkowego sprawozdania. Znajduje się ono w druku nr 1036X.
Przystępujemy do trzeciego czytania projektu ustawy.
Proszę sprawozdawcę, pana senatora Leona Kieresa, o przedstawienie dodatkowego sprawozdania komisji.
Senator Leon Kieres:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
W dniu dzisiejszym, 14 kwietnia, odbyło się posiedzenie, na którym komisje poparły poprawki pierwszą, drugą, trzecią, czwartą, piątą, szóstą, siódmą i ósmą. Komisje wnoszą o ich przyjęcie przez Senat wraz z jednolitym projektem ustawy o petycjach oraz projektem uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy, zawartymi w druku nr 1036S.
Jednocześnie komisje informują, że na podstawie art. 53 ust. 4 w związku z art. 82 ust. 2 Regulaminu Senatu senator Mieczysław Augustyn dokonał zmiany treści swojego wniosku. To jest wniosek szósty w zestawieniu wniosków. Zmiana polega na tym, że oprócz Sejmu także Senat będzie otrzymywał od prezesa Rady Ministrów coroczne sprawozdanie, coroczną informację o petycjach rozpatrzonych przez ministrów i centralne organy administracji rządowej. Dziękuję.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję, Panie Senatorze.
Czy senatorowie wnioskodawcy chcą jeszcze zabrać głos? To znaczy pan senator Augustyn, pan senator Romaszewski. Nie, nie widzę chętnych. Dziękuję.
Obecnie senatorowie mogą zgłaszać trwające nie dłużej niż minutę zapytania do sprawozdawców i wnioskodawców w związku z przedstawionym dodatkowym sprawozdaniem. Czy ktoś z państwa senatorów chciałby zgłosić takie zapytanie? Nie widzę zgłoszeń.
Przystępujemy więc do głosowania.
W pierwszej kolejności zostaną przeprowadzone głosowania nad poprawkami według kolejności przepisów projektu, czyli jak w druku nr 1036X, a następnie nad przyjęciem projektu w całości, to jest ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek - druk nr 1036S.
Przystępujemy do głosowania nad przedstawionymi poprawkami.
Poprawka pierwsza określa termin, w jakim potwierdzenie zgody powinno zostać wyrażone przez podmiot, w interesie którego petycja jest składana, oraz skutki jego nieuzyskania.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 82 senatorów 82 głosowało za. (Głosowanie nr 70)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka druga ma na celu uszczegółowienie odesłania do wskazanych przepisów.
Przycisk obecności.
Kto za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 85 senatorów 84 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 71)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka trzecia powoduje doprecyzowanie sposobu liczenia terminu na rozpatrzenie petycji, w przypadku gdy petycja dotyczy kilku spraw podlegających rozpatrzeniu przez różne organy.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 85 senatorów 84 głosowało za, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 72)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka czwarta usuwa fragment przepisu, który wyłącza możliwość rozpatrywania petycji przez osoby działające z upoważnienia organu rozpatrującego petycję we wszystkich innych przypadkach, niż wskazany w tym przepisie.
Przycisk obecności.
Kto za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 85 senatorów 83 głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 73)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka piąta powoduje, że zasada dyskontynuacji nie będzie miała zastosowania do projektu ustawy wniesionego do Sejmu w wyniku rozpatrzenia petycji przez komisję właściwą na podstawie Regulaminu Sejmu lub Regulaminu Senatu.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 86 senatorów 85 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 74)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka szósta nakłada na prezesa Rady Ministrów obowiązek corocznego składania Sejmowi i Senatowi informacji o petycjach rozpatrzonych przez ministrów i centralne organy administracji rządowej.
Przycisk obecności.
Kto za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 86 senatorów 85 głosowało za, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 75)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka siódma ma na celu doprecyzowanie, że organ rozpatrujący petycję jest obowiązany do corocznego umieszczania na stronie internetowej informacji o rozpatrzonych petycjach.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 86 senatorów 85 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 76)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka ósma ma na celu wskazanie, że w zakresie nieuregulowanym w ustawie do petycji będą odpowiednio stosowane przepisy kodeksu postępowania administracyjnego.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 85 senatorów 85 głosowało za. (Głosowanie nr 77)
Poprawka została przyjęta.
Przystępujemy do głosowania nad przyjęciem projektu ustawy, w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek, oraz nad projektem uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.
Komisje proponują, aby Senat upoważnił senatora Mieczysława Augustyna do reprezentowania Senatu w dalszych pracach nad projektem ustawy.
Proszę, przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Wyniki: na 86 senatorów 83 głosowało za, 3 wstrzymało się od głosu.(Głosowanie nr 78)
Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat przyjął projekt ustawy o petycjach i podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.
Jednocześnie informuję, że Senat upoważnił pana senatora Mieczysława Augustyna do reprezentowania Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.
Powracamy do rozpatrywania punktu dziesiątego porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.
Przypominam, że dziś zostało przedstawione sprawozdanie komisji o projekcie ustawy oraz została przeprowadzona dyskusja.
Przystępujemy do trzeciego czytania.
Informuję, że w tej sytuacji trzecie czytanie obejmuje jedynie głosowanie.
Przypominam, że komisje po rozpatrzeniu przedstawionego przez wnioskodawców projektu ustawy wprowadziły do niego poprawki - druk nr 1074S. Komisje proponują ponadto, aby Senat upoważnił senatora Kazimierza Jaworskiego do reprezentowania stanowiska Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.
Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisję projektem ustawy oraz projektem uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.
Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.
Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem przedstawionego projektu?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Proszę o wyniki.
Na 85 senatorów 33 głosowało za, 49 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu.(Głosowanie nr 79)
Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat nie podjął uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy i tym samym zakończył postępowanie w tej sprawie.
Powracamy do rozpatrywania punktu jedenastego porządku obrad: drugie czytanie projektu uchwały z okazji 90. rocznicy III Powstania Śląskiego.
Senat po przeprowadzeniu drugiego czytania skierował projekt do Komisji Ustawodawczej i zobowiązał komisję do przedstawienia dodatkowego sprawozdania jeszcze na obecnym posiedzeniu Senatu. Znajduje się ono w druku nr 1133X.
Przystępujemy do trzeciego czytania.
Proszę sprawozdawcę, pana senatora Piotra Zientarskiego, o przedstawienie dodatkowego sprawozdania komisji.
Senator Piotr Zientarski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Komisja Ustawodawcza, z udziałem wnioskodawcy, starała się znaleźć konsensus i właściwie jednogłośnie przyjęła zgłoszone poprawki. Co do jednej poprawki, to wycofała ją pani senator Maria Pańczyk-Pozdziej.
Prosimy o poparcie wszystkich czterech poprawek, które są w zestawieniu wniosków...
(Głos z sali: Trzech.)
Tak, trzech poprawek, które są w zestawieniu wniosków, w druku nr 1133X.
(Głosy z sali: Dwóch!)
Trzech, jest pomyłka w naszych... Trzech.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dobrze, zobaczymy, jak jest w scenariuszu.
Czy senatorowie wnioskodawcy chcą jeszcze zabrać głos? Pan senator Gruszka i pani Pańczyk-Pozdziej. Nie. Dziękuję.
Obecnie senatorowie mogą zgłaszać trwające nie dłużej niż minutę zapytania do sprawozdawcy i wnioskodawców w związku z przedstawionym dodatkowym sprawozdaniem.
Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie?
Pan senator Andrzejewski. Proszę bardzo.
Senator Piotr Andrzejewski:
Mam pytanie. Jaki był powód wycofania poprawki o roli Kościoła katolickiego w podtrzymaniu...
(Głosy z sali: Nie, nie. To zostało!)
Senator Piotr Zientarski:
Nie, nie, ta poprawka oczywiście została przyjęta.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Proszę odpowiedzieć na to pytanie. Jest pytanie, proszę więc odpowiedzieć, Panie Senatorze Zientarski.
Senator Piotr Zientarski:
Odpowiadam: ta poprawka została przyjęta, nie była wycofana.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję.
(Senator Piotr Andrzejewski: Ta poprawka pani Pańczyk-Pozdziej?)
(Senator Piotr Zientarski: Oczywiście. To było uzupełnienie, a nie...)
Panowie, nie dyskutujcie między sobą! Proszę dyskutować ze mną.
(Głos z sali: Uzupełniono to dzięki pani senator.)
(Senator Piotr Zientarski: Dzięki pani senator, tak.) (Oklaski)
Dziękuję, Panie Senatorze.
Nie ma więcej pytań? Nie ma więcej pytań.
Przypominam, że senator Maria Pańczyk-Pozdziej wycofała swój wniosek - poprawkę drugą przedstawioną w druku nr 1133X.
Czy ktoś z państwa senatorów chce podtrzymać wycofany wniosek?
(Senator Piotr Andrzejewski: Prosiłbym o podanie treści tego wniosku. Bo rozumiem, że ten o Kościele...)
(Rozmowy na sali)
(Senator Piotr Andrzejewski: ...Że wycofała wniosek dotyczący Kościoła katolickiego.)
(Senator Piotr Zientarski: Nie, nie ten dotyczący Kościoła.)
Panie Senatorze, w tej chwili nie ma już pytań. Jest tylko informacja, że senator wycofała wniosek, którą podaję.
Przystępujemy do głosowania.
W pierwszej kolejności zostaną przeprowadzone głosowania nad poprawkami według kolejności przepisów projektu, czyli z druku nr 1133X, a następnie nad przyjęciem projektu w całości, czyli ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek - druk nr 1133S.
Poprawka pierwsza.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 84 obecnych senatorów 83 głosowało za, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 80)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka trzecia.
Proszę nacisnąć przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 84 obecnych senatorów 83 głosowało za, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 81)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka czwarta.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 81 obecnych senatorów 81 głosowało za. (Głosowanie nr 82)
Poprawka została przyjęta.
Przystępujemy do głosowania nad przyjęciem uchwały w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję. Wyniki.
Na 83 obecnych senatorów 83 głosowało za. (Głosowanie nr 83)
(Oklaski)
(Senator Ryszard Bender: Tak zawsze powinno być.)
Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę z okazji 90. rocznicy III Powstania Śląskiego.
(Senator Czesław Ryszka: Będzie jeszcze czwarte, zobaczycie.)
Powracamy do rozpatrywania punktu dwunastego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ustanowieniu programu wieloletniego "Program budowy Zbiornika Wodnego Świnna Poręba w latach 2006-2010".
(Senator Piotr Zientarski: Jeszcze jeden punkt, jeszcze jeden punkt po drugim. Jeszcze jeden punkt...)
W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Środowiska, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie. Znajduje się ono w druku nr 1168Z.
Proszę sprawozdawcę, pana senatora Marka Konopkę, o przedstawienie sprawozdania komisji.
(Senator Marek Konopka: Panie Marszałku, Wysoki Senacie...)
(Senator Piotr Zientarski: Po drugim jeszcze jeden punkt...)
(Senator Jan Rulewski: O, nowy marszałek!)
(Wesołość na sali)
Proszę mnie nie przekrzykiwać, bo nie przekrzyczycie mnie państwo.
(Rozmowy na sali)
Proszę bardzo.
Senator Marek Konopka:
Panie Marszałku, Wysoki Senacie, komisja wnioskuje o przyjęcie uchwały bez poprawek. Dziękuję bardzo.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję, Panie Senatorze.
Proszę sprawozdawcę mniejszości komisji, pana senatora Zdzisława Pupę, o przedstawienie wniosków popartych przez mniejszość komisji.
Senator Zdzisław Pupa:
Wniosek mniejszości zmierza do tego, aby budowa tego zbiornika była finansowana w 2011 r. ze środków narodowego funduszu, a w latach 2012-2013...
(Senator Czesław Ryszka: Wniosek zmierza do tego, żeby wodę...)
...ze środków budżetu państwa. Jednocześnie zmierza też do tego, aby umożliwić samorządom i różnego rodzaju instytucjom finansowanie wniosków z zakresu zadań, które leżą w kompetencji Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję, Panie Senatorze.
Czy senator wnioskodawca Wojciech Skurkiewicz lub pozostały senator sprawozdawca Stanisław Gorczyca chcą jeszcze zabrać głos? Nie chcą? Dziwię się, ale nie.
Przystępujemy zatem do głosowania.
W pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawionymi poprawkami.
Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem Komisji Środowiska o przyjęcie ustawy bez poprawek.
Przycisk obecności.
Kto za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Wyniki.
Na 79 obecnych senatorów 49 głosowało za, 28 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 84)
Wobec wyników głosowania, stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ustanowieniu programu wieloletniego "Program budowy Zbiornika Wodnego Świnna Poręba w latach 2006-2010".
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu czternastego porządku obrad: trzecie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich.
Drugie czytanie tego projektu ustawy odbyło się dzisiaj. Senat po przeprowadzeniu dyskusji skierował projekt ustawy do Komisji Ustawodawczej, Komisji Rodziny i Polityki Społecznej, Komisji Nauki, Edukacji i Sportu oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji w celu ustosunkowania się do zgłoszonych w toku dyskusji wniosków i przygotowania dodatkowego sprawozdania w tej sprawie. Znajduje się ono w druku nr 1068X.
Proszę sprawozdawcę, pana senatora Piotra Zientarskiego, o przedstawienie dodatkowego sprawozdania komisji.
Senator Piotr Zientarski:
Panie Marszałku, Wysoka Izbo, cztery połączone komisje nie poparły żadnego wniosku i proszą o przyjęcie przez Senat jednolitego tekstu projektu ustawy zawartego w druku nr 1068. Dziękuję.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję.
Proszę sprawozdawcę mniejszości połączonych komisji, pana senatora Piotra Kaletę, o przedstawienie wniosków popartych przez mniejszość połączonych komisji.
Senator Piotr Kaleta:
Panie Marszałku, Wysoka Izbo, w imieniu mniejszości połączonych komisji wnoszę o przyjęcie niezwykle cennych poprawek: pierwszej, drugiej, trzeciej, czwartej i piątej, autorem których jest niezwykle sympatyczny senator Stanisław Piotrowicz.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Czy senator wnioskodawca Stanisław Piotrowicz chce jeszcze zabrać głos?
(Senator Stanisław Piotrowicz: Dziękuję bardzo.)
Dziękuję.
Obecnie senatorowie mogą zgłaszać trwające nie dłużej niż minutę zapytania do sprawozdawców i wnioskodawców w związku z przedstawionym dodatkowym sprawozdaniem.
Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie?
(Senator Czesław Ryszka: Rulewski!)
Pan senator Rulewski.
Senator Jan Rulewski:
Do pana senatora Zientarskiego: czy możemy głosować bez poprawek?
Senator Piotr Zientarski:
Nie.
(Senator Jan Rulewski: Nie?)
Nie możemy. Nie było takiego wniosku.
(Senator Grzegorz Banaś: Ale ja proszę głośniej, tak do protokołu, bo ja nic nie słyszę.)
(Głos z sali: Nie przyjmujemy żadnej poprawki...)
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Proszę o odpowiedź.
Senator Piotr Zientarski:
Nie możemy.
(Senator Jan Rulewski: Ja tego nie wiem, Panie Senatorze. Proszę o odpowiedź, Panie Senatorze.)
Nie możemy.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję.
Przystępujemy do głosowania w sprawie projektu ustawy...
(Senator Czesław Ryszka: Rulewski nie chce im dać...)
Panie Senatorze...
(Głos z sali: Przepraszam.)
Przepraszam pana, ale...
(Senator Piotr Kaleta: Chyba to żart, ale kiepski.)
(Wesołość na sali)
W pierwszej kolejności zostaną przeprowadzone głosowania nad poprawkami według kolejności przepisów projektu - druk nr 1068 - a następnie nad przyjęciem projektu w całości - druk nr 1068S - ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.
Przystępujemy do głosowania nad przedstawionymi poprawkami.
Poprawka pierwsza zmierza do zawarcia w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich listy organów postępowania wykonawczego i przyznania tym organom prawa do wydawania postanowień, zarządzeń i poleceń.
Przycisk obecności.
Kto za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 80 obecnych senatorów 32 głosowało za, 47 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 85)
Poprawka została odrzucona.
Poprawka druga przyznaje kuratorom sądowym prawo do wnioskowania o zawieszenie postępowania wykonawczego w przypadku wystąpienia długotrwałej szkody.
Przycisk obecności.
Kto za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Proszę o wyniki. Dziękuję.
Na 76 obecnych senatorów 28 głosowało za, 45 - przeciw, 3 nie głosowało. (Głosowanie nr 86)
Poprawka została odrzucona.
Poprawka trzecia stanowi, że wykonywanie środków wychowawczych będzie ustawało z mocy prawa z chwilą ukończenia przez nieletniego osiemnastego roku życia, chyba że nieletni uczęszcza do szkoły lub gdy kurator sądowy zawnioskuje o przedłużenie wykonywania nadzoru.
Przycisk obecności.
Kto za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 79 obecnych senatorów 29 głosowało za, 50 - przeciw. (Głosowanie nr 87)
Poprawka została odrzucona.
Poprawka czwarta stanowi, że w przypadku oddania nieletniego pod dozór kuratora sądowego z mocy prawa będą ustawać stosowane wobec nieletniego środki wychowawcze.
Przycisk obecności.
Kto za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 78 obecnych senatorów 30 głosowało za, 47 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 88)
Poprawka została odrzucona.
Poprawka piąta wprowadza do ustawy szczegółowe rozwiązania dotyczące wykonywania orzeczonych wobec nieletnich środków wychowawczych polegających na obowiązku naprawienia szkody lub wykonania określonych prac.
Przycisk obecności.
Kto za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Proszę o wyniki.
Na 78 senatorów 29 głosowało za, 46 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 89)
Poprawka została odrzucona.
Przystępujemy do głosowania nad przyjęciem przedstawionego przez komisje projektu ustawy oraz projektu uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy. Zawarty jest on w druku nr 1068S.
Komisje proponują, aby Senat upoważnił pana senatora Piotra Zientarskiego do reprezentowania Senatu w dalszych pracach nad projektem tej ustawy.
(Rozmowy na sali)
Jeszcze nie zakończyliśmy głosowania.
(Rozmowy na sali)
Panowie Senatorowie!
Przycisk obecności.
Kto za?
Kto przeciw?
Kto się wstrzymał?
Wyniki: na 76 obecnych senatorów 47 głosowało za, 29 - przeciw. (Głosowanie nr 90)
Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich i podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.
Jednocześnie informuję, że Senat upoważnił senatora Piotra Zientarskiego do reprezentowania Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.
W związku z podjętymi uchwałami proszę senatorów sprawozdawców o reprezentowanie Senatu w toku rozpatrywania uchwał Senatu przez komisje sejmowe.
Informuję, że porządek obrad siedemdziesiątego czwartego posiedzenia Senatu został wyczerpany.
Przystępujemy do oświadczeń senatorów poza porządkiem obrad.
Informuję państwa senatorów, że oświadczenia złożone do protokołu zostaną zamieszczone w urzędowej wersji sprawozdania stenograficznego. Oświadczenia nie mogą trwać dłużej niż pięć minut. Przedmiotem oświadczenia mogą być sprawy związane z wykonywaniem mandatu, przy czym nie może ono dotyczyć spraw będących przedmiotem porządku obrad bieżącego posiedzenia Senatu. Marszałek odmówi przyjęcia niewygłoszonych oświadczeń, których treści nie można ustalić lub których wygłoszenie przez senatora nie byłoby możliwe w przysługującym mu na to czasie, czyli w ciągu pięciu minut. Nad oświadczeniami senatorskimi nie przeprowadza się dyskusji.
Proszę o wygłoszenie oświadczenia pana senatora Karczewskiego.
Senator Stanisław Karczewski:
Dziękuję bardzo, Panie Marszałku!
Swoje oświadczenie, składane wraz z senatorami Rzeczypospolitej Polskiej Klubu Parlamentarnego "Prawo i Sprawiedliwość", kieruję do pana, Panie Marszałku. Dotyczy ono zachowania funkcjonariuszy Policji i Biura Ochrony Rządu 10 kwietnia bieżącego roku przed Pałacem Prezydenckim na Krakowskim Przedmieściu.
Panie Marszałku!
10 kwietnia bieżącego roku, w pierwszą rocznicę tragicznej katastrofy pod Smoleńskiem, pragnęliśmy w modlitewnej zadumie uczcić pamięć świętej pamięci prezydenta profesora Lecha Kaczyńskiego i jego małżonki Marii oraz dziewięćdziesięciu czterech poległych wybitnych Polaków, w większości naszych przyjaciół. Mieliśmy zagwarantowane przez Biuro Ochrony Rządu, że po mszy świętej w kościele seminaryjnym przejdziemy przez biuro przepustek pod Pałac Prezydencki, aby tam, jak co miesiąc, złożyć wieńce i zapalić znicze. Jak się okazało, wokół pałacu ustawiono metalowe barierki, odcinając w ten sposób dużą część Krakowskiego Przedmieścia. Dodatkowo dostępu do miejsca, gdzie kiedyś stał krzyż, bronili policjanci wspierani przez straż miejską. Już samo ustawienie masywnych barierek i odgrodzenie pałacu od ludzi sugerowało zagrożenie stwarzane przez tych, którzy każdego dziesiątego dnia miesiąca manifestowali na Krakowskim Przedmieściu. Skoro te osoby zagrażały bezpieczeństwu publicznemu, to znaczy, że są one niebezpieczne. Ta decyzja była zatem stygmatyzowaniem uczestników, przypisywaniem im agresji i złych intencji.
Niestety, przez Pałac Prezydencki funkcjonariusze BOR przepuścili jedynie prezesa partii Prawo i Sprawiedliwość, pana premiera Jarosława Kaczyńskiego, oraz około dziesięciu parlamentarzystów. Ponad stu innych odgrodzono barierką, co spowodowało ogromne zamieszanie, straszny ścisk, ponieważ przed barierką stali jedni, a z tyłu napierali inni. W pewnym momencie kordon policjantów został przerwany i wielu z nas znalazło się przed masywnymi barierkami, które niektórzy próbowali sforsować. Wówczas rozpoczęło się brutalne działanie policji i funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu, odpychanie tych, którzy przeskoczyli przez barierki. Tysiące osób były świadkami, jak parlamentarzystów Prawa i Sprawiedliwości funkcjonariusze Policji i Biura Ochrony Rządu traktują jak chuliganów. Nie pomogły trzymane w dłoniach legitymacje poselskie i senatorskie, na nic zdały się okrzyki tysięcy ludzi, aby przepuścić posłów i senatorów. Dopiero interwencja prezesa partii Prawo i Sprawiedliwość, pana premiera Jarosława Kaczyńskiego, zakończyła ten incydent.
Panie Marszałku, dlaczego z niewyjaśnionych przyczyn za barierki przepuszczono tylko dziesięciu parlamentarzystów, co doprowadziło do poturbowania niektórych posłanek i senatorów? Czy to działanie nie miało znamion prowokacji? Nie możemy przechodzić do porządku dziennego nad faktem, że "stróże prawa" zachowali się jak bojówkarze partii rządzącej, uniemożliwiając parlamentarzystom złożenie hołdu ofiarom katastrofy. Nie może być tak, że posłów i senatorów biorących udział w uroczystościach traktuje się jak rzezimieszków.
Dlatego prosimy pana marszałka, aby minister MSWiA wyjaśnił, kto odpowiada za całe zajście. Mamy nadzieję, że opisana reakcja władzy na obywatelskie obchody pierwszej rocznicy katastrofy smoleńskiej nie była wyrazem strachu partii rządzącej przed domaganiem się przez Polaków pełnej prawdy o tej największej po II wojnie światowej tragedii narodowej.
Z poważaniem, senatorowie Klubu Parlamentarnego "Prawo i Sprawiedliwość"... i dalej są podpisy. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję, Panie Senatorze.
Proszę o złożenie oświadczenia pana senatora Gruszczyńskiego. Proszę bardzo, Panie Senatorze.
(Rozmowy na sali)
Panowie Senatorowie, jest następne oświadczenie. Jeżeli panów to nie interesuje, to dziękuję.
Proszę bardzo, Panie Senatorze.
Senator Piotr Gruszczyński:
Dziękuję.
Panie Marszałku, ja mam dwa krótkie oświadczenia.
Pierwsze oświadczenie skierowane jest do minister pracy i polityki społecznej Jolanty Fedak.
Szanowna Pani Minister!
Zwracam się do pani minister z prośbą o udzielenie wiążącej informacji na temat niekorzystnych dla miasta zamiarów restrukturyzacji Inspektoratu Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Śremie. W imieniu bardzo zaniepokojonej społeczności Śremu moją uwagę na ten problem zwrócił burmistrz miasta.
Gminę Śrem zamieszkuje czterdzieści dwa i pół tysiąca mieszkańców, przy czym zarejestrowaną czynną działalność gospodarczą prowadzi cztery tysiące osiemset podmiotów, w tym wiele firm z kapitałem zagranicznym. Nie tak dawno temu gmina Śrem przygotowała do sprzedaży świetnie położony teren, który został zagospodarowany na nowoczesną siedzibę ZUS. W dobrze pojętym interesie mieszkańców i ZUS ze środków publicznych urządzono parkingi, wybudowano nową drogę. Zatem dobry wizerunek śremski ZUS uzyskał przy wydatnej pomocy miasta. Przesunięcie zadań ZUS do oddalonego o 30 km miasta, do którego dotarcie jest praktycznie niemożliwe, wpłynie na znaczne pogorszenie jakości obsługi klientów.
Podzielając w pełni zaniepokojenie, żal i rozgoryczenie społeczności śremskiej, proszę panią minister o wyjaśnienie przyczyn tej decyzji i spowodowanie, aby zmiany strukturalne w każdym przypadku zmierzały do polepszenia, a nie pogorszenia jakości usług ZUS.
Drugie oświadczenie skierowane jest do ministra rolnictwa i rozwoju wsi Marka Sawickiego.
Szanowny Panie Ministrze!
Przekazano mi apel Rady Powiatu Gnieźnieńskiego, w którym zwraca się ona do rządu Rzeczypospolitej Polskiej o: uznanie spraw wsi i rolnictwa, w tym zwłaszcza przyszłości wspólnej polityki rolnej, za jeden z zasadniczych priorytetów prezydencji polskiej w Unii Europejskiej w drugiej połowie 2011 r.; podjęcie stanowczych działań na najwyższym szczeblu w celu zapewnienia polskim rolnikom równego i niedyskryminującego poziomu dopłat bezpośrednich po 2013 r.; stanowcze zabieganie o możliwie najwyższy poziom finansowania wspólnej polityki rolnej, który pozwoli na rzeczywiste wyrównanie dopłat rolniczych; inicjowanie i wspieranie takiego kierunku zmian we wspólnej polityce rolnej, który będzie sprzyjał silniejszemu wsparciu małych i średnich gospodarstw rodzinnych; inicjowanie i wspieranie takich zmian we wspólnej polityce rolnej, które będą prowadzić do jej uproszczenia i zmniejszenia biurokracji.
Zwracam się do pana ministra z prośbą o przedstawienie stanowiska w sprawie postulatów zawartych w tym apelu. Dziękuję bardzo.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję, Panie Senatorze.
Proszę pana marszałka Romaszewskiego o wygłoszenie oświadczenia.
Senator Zbigniew Romaszewski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Moje oświadczenie kieruję do ministra spraw zagranicznych i ministra sprawiedliwości.
W dniu 12 kwietnia miał miejsce w Parlamencie Europejskim niezwykle przykry incydent i zaskakujący incydent, kiedy to wystawa poświęcona katastrofie smoleńskiej została przez tak zwanych kwestorów ocenzurowana. Wszelkie podpisy, które zostały zamieszczone, wyjaśniające, czemu wystawa służy, i dotyczące przebiegu katastrofy oraz przebiegu śledztwa zostały po prostu zaklejone.
Muszę powiedzieć, że jest to o tyle zaskakujące, że czynią to Unia Europejska i jej parlament, które są podmiotem realizującym Kartę Praw Podstawowych.
(Senator Ryszard Bender: Mają u siebie też ulice...)
Z łatwością można przekonać się, że Karta Praw Podstawowych gwarantuje wolność słowa, gwarantuje wszystkim wolność wypowiedzi, a nie tylko... Bo to jest już nawet ograniczenie dla parlamentarzystów europejskich i wprowadzenie cenzury prewencyjnej.
W związku z tym zwracam się do panów ministrów o wyjaśnienie następujących kwestii. Po pierwsze, jakie to podstawy prawne posłużyły do ocenzurowania wystawy i zaklejenia napisów? Czy ta procedura cenzurowania będzie się nasilała, czy mieliśmy do czynienia z jakimś zupełnie wyjątkowym ekscesem? Po drugie, jakie działania zamierza podjąć rząd polski, ażeby tego rodzaju praktyki w Unii Europejskiej nie miały miejsca? W tej Unii Europejskiej, która równocześnie jest zatroskana o wolność słowa na Węgrzech. Myślę, że po prostu bije to rekordy hipokryzji. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję.
Proszę pana senatora Klimowicza o wygłoszenie oświadczenia.
Senator Paweł Klimowicz:
Panie Marszałku! Wysoki Senacie!
Oświadczenie kieruję do ministra skarbu Rzeczypospolitej Polskiej.
Panie Ministrze, proszę o przedstawienie stanowiska w sprawie planowanych działań pana ministra, mających na celu realizację art. 7 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zachowaniu narodowego charakteru strategicznych zasobów naturalnych kraju. Zgodnie z art. 7 tej ustawy roszczenia osób fizycznych, byłych właścicieli lub ich spadkobierców, z tytułu utraty własności zasobów wymienionych w art. 1, w tym lasów, niektórych wód i kopalin - cytuję: "zaspokojone zostaną w formie rekompensat wypłaconych ze środków budżetu państwa na podstawie odrębnych przepisów".
Do tej chwili takie przepisy nie zostały wydane. Powoduje to wszczynanie i prowadzenie spraw administracyjnych i sądowych, zarówno przed sądami powszechnymi, jak i administracyjnymi, w których ujawniana jest istotna nieprawidłowość polegająca na niewydawaniu przepisów mimo istnienia w tym zakresie prawnego obowiązku.
Ocena zaniechania legislacyjnego została wyrażona na przykład w uzasadnieniu do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 kwietnia 2009 r. - sygnatura IV SA/Wa 105/09. Mówi się w nim, że wydanie przepisu blankietowego - art. 7 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zachowaniu narodowego charakteru strategicznych zasobów naturalnych kraju - które nie pociągnęło za sobą uchwalenia przepisów odrębnych, jest niewątpliwie zaniechaniem legislacyjnym, które powinno zostać przerwane działaniem ministra skarbu państwa. Minister skarbu państwa, według art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej, jest obowiązany do inicjowania i opracowywania polityki Rady Ministrów w stosunku do działu, którym kieruje, a także przedkładania w tym zakresie inicjatyw, projektów założeń, projektów ustaw i projektów aktów normatywnych. Skoro więc to minister skarbu państwa reprezentuje Skarb Państwa w sprawach dotyczących gospodarowania mieniem Skarbu Państwa, a także jest dysponentem funduszu reprywatyzacyjnego, to uznać należy, że winien on był wystąpić ze stosownym projektem mającym na celu doprowadzenie do wydania przepisów odrębnych.
A więc zarówno niepodjęcie przez wskazany organ działań zmierzających do uchwalenia przepisów odrębnych, jak i działanie, jakiego dopuścił się w niniejszej sprawie, uznać należy za naruszające wyrażoną w art. 2 konstytucji zasadę demokratycznego państwa prawa. Zasada ta wytycza kierunki rozwoju ustroju państwa, stanowi nakaz dla parlamentu, ale i całego aparatu państwowego, by jego działalność służyła realizacji tej zasady.
Proszę pana ministra o jednoznaczne stanowisko w tej sprawie, w tym w szczególności o odpowiedź na pytanie, czy i kiedy pan minister zamierza podjąć inicjatywę legislacyjną w sprawie wykonania art. 7 wspomnianej ustawy. Dziękuję bardzo.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję.
Proszę pana senatora Gogacza o wygłoszenie oświadczenia.
Senator Stanisław Gogacz:
Dziękuję, Panie Marszałku.
Oświadczenie moje kieruję do pana premiera Donalda Tuska.
Wojewódzka Rada Zatrudnienia w Lublinie, jako organ opiniodawczo-doradczy w sprawach polityki rynku pracy, z zaniepokojeniem przyjęła informację o drastycznym zmniejszeniu środków Funduszu Pracy przeznaczonych na finansowanie aktywnych form przeciwdziałania bezrobociu w roku 2011 o około 62% w stosunku do roku ubiegłego dla województwa lubelskiego.
Na posiedzeniu Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia w Lublinie w dniu 1 marca bieżącego roku odbyła się debata, której wynikiem jest następujące stanowisko: Lubelszczyzna, jako region o ogromnym potencjale i ogromnych szansach na rozwój, w szczególności potrzebuje wsparcia w niwelowaniu barier rozwojowych istniejących na rynku pracy. Środki Funduszu Pracy są ważnym elementem polityki rynku pracy w regionie i w powiatach. Tak znaczna dynamika decyzji na szczeblu centralnym, prowadząca ostatecznie do zmniejszenia środków, utrudnia wdrażanie założeń lokalnych strategii i programów z zakresu polityki rynku pracy oraz powoduje zmniejszenie wiarygodności instytucji rynku pracy jako partnerów społecznych.
Według Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia w Lublinie, w obecnej sytuacji priorytetem jest pilne uruchomienie rezerwy ministra finansów w celu zwiększenia puli dostępnych środków i możliwości aktywnego przeciwdziałania bezrobociu.
Wojewódzka Rada Zatrudnienia w Lublinie uważa, że polityka rynku pracy powinna być długofalowa, zintegrowana, sektorowa oraz transparentna. Podejmowanie doraźnych decyzji, zwłaszcza w zakresie zmian finansowania, istotnie zaburza zarządzanie strategiczne w polityce rynku pracy.
Apelujemy o zwiększenie limitu środków Funduszu Pracy i środków Europejskiego Funduszu Społecznego na współfinansowanie programów i aktywnych działań polityki rynku pracy.
Do tego apelu, który przedstawiłem, również się dołączam jako senator i zwracam się do pana premiera o zajęcie stanowiska odnośnie do przedstawionych tez. Dziękuję bardzo.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję.
Teraz poproszę pana senatora Cichonia o wygłoszenie oświadczenia.
Senator Zbigniew Cichoń:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Ja pragnę skierować dwa oświadczenia do prezesa Rady Ministrów. Pierwsze w kwestii rozpatrywania skarg na pracowników w randze ministra. Mianowicie zgłosił się do mnie obywatel, który żalił się, że złożona przez niego skarga na jednego z dyrektorów departamentu została rozpoznana przez tegoż samego dyrektora.
(Wesołość na sali)
(Senator Zbigniew Romaszewski: Przecież to jest oczywiste. A kto ma rozpoznawać?)
Oczywiście jest to absurd. To jest sprzeczne z zasadą nemo iudex idoneus in propria sua causa, czyli starą zasadą prawa rzymskiego, że nikt nie może być sędzią we własnej sprawie.
Po korespondencji z Kancelarią Prezesa Rady Ministrów ten pan uzyskał odpowiedź, że taka jest rzekomo właściwa procedura.
W związku z tym zwracam się do pana prezesa Rady Ministrów, żeby zechciał podjąć interwencję w tej sprawie. Chodzi o to, żeby skargi do niego kierowane nie były blokowane przez urzędników mu podległych, tylko do niego docierały, i żeby zechciał je rozpoznawać, zgodnie z dyspozycją art. 229 k.p.a., który stanowi, że skargę zawsze rozpatruje organ wyższego stopnia. W tym przypadku tym organem wyższego stopnia jest prezes Rady Ministrów i zarazem pracodawca określonego dyrektora departamentu. To jest jedna kwestia.
Druga sprawa, z którą pragnę się zwrócić do pana prezesa Rady Ministrów, dotyczy kwestii organizacyjnych związanych z korzystaniem z godła - oczywiście godła państwowego - przez jednostki pomocnicze, jakimi są rady dzielnic.
Wiadomo, że zgodnie z ustawą o samorządzie terytorialnym jednostki pomocnicze mogą być tworzone, ale nie muszą. Szereg większych miast tworzy takowe jednostki pomocnicze, właśnie rady dzielnicowe, dotyczy to zwłaszcza Krakowa i Warszawy. Praktyka korzystania z godła państwowego jest różna. W jednych instytucjach, to znaczy radach dzielnic, są wywieszone te godła, w innych nie, na przykład w Krakowie nie. Należy to ujednolicić. Taka rozbieżna praktyka wynika z bardzo rozbieżnej interpretacji stosownych przepisów.
W związku z tym zwracam się do pana... przepraszam, właściwie nie prezesa Rady Ministrów, bo w tym momencie sobie uprzytomniłem, że bardziej właściwy będzie minister spraw wewnętrznych i administracji. A zatem prostuję: to moje wystąpienie, w przeciwieństwie do pierwszego, jest skierowane nie do pana prezesa Rady Ministrów, tylko do ministra spraw wewnętrznych i administracji. Zwracam się zatem do pana ministra spraw wewnętrznych i administracji o wskazanie organom administracji samorządowej interpretacji i wskazanie im, czy mają prawo posługiwać się godłem państwowym, czy też nie. Dziękuję.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję.
Informuję, że protokół siedemdziesiątego czwartego posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej siódmej kadencji zostanie udostępniony senatorom w terminie trzydziestu dni po posiedzeniu Senatu w Biurze Prac Senackich, pokój nr 255.
Zamykam siedemdziesiąte czwarte posiedzenie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej siódmej kadencji.
(Marszałek trzykrotnie uderza laską marszałkowską)
(Koniec posiedzenia o godzinie 18 minut 02)
Przemówienie senatora Andrzeja Grzyba
w dyskusji nad punktem siódmym porządku obrad
Głównym zamierzeniem proponowanej zmiany jest uregulowanie zasad postępowania dotyczącego odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów wojskowych podobnie do zasad dotyczących sędziów sądów powszechnych. Proponowana zmiana jest z założenia słuszna, aczkolwiek należałoby się zastanowić nad całościową, to jest systemową, zmianą przedmiotowego zagadnienia.
Nie raz już podnoszono tę kwestię i proponowano, aby sądownictwo wojskowe i prokuratura wojskowa zostały połączone z sądownictwem powszechnym na zasadzie stworzenia wydziałów wojskowych, na przykład przy sądach okręgowych. Argumentem przeciw była zawsze duża liczba żołnierzy poborowych. W obecnym stanie prawnym, gdy mamy tylko wojsko zawodowe, liczba zawodowych żołnierzy jest stała i ograniczona. Przyszedł zatem czas, aby ponowić dyskusję na temat słuszności utrzymywania sądów wojskowych i prokuratur wojskowych.
Argumentem przemawiającym za likwidacją sądów garnizonowych albo za tym, o czym mówiłem, czyli włączeniem sądownictwa wojskowego do sądownictwa powszechnego, jest niewielka liczba spraw, która zostaje rozpoznana co roku oraz wysokie koszta utrzymania sądownictwa wojskowego. Obecni sędziowie wojskowi, utrzymując stopnie wojskowe oraz zwierzchność oficerską przełożonych, mogliby z powodzeniem orzekać w wyszczególnionych wydziałach wojskowych sądów powszechnych. Powyższa zmiana mogłaby dać duże oszczędności budżetowe oraz możliwości wykorzystania infrastruktury po sądach wojskowych.
Przemówienie senatora Piotra Zientarskiego
w dyskusji nad punktem ósmym porządku obrad
Panie Marszałku! Wysoki Senacie!
Nie wymaga przypomnienia, że projekt ustawy o petycjach - chodzi o druki senackie nr 1036 i 1036S - to inicjatywa senacka, nasza. To dzięki naszemu zaangażowaniu i wspólnej pracy projekt ten miał szansę zaistnieć, zarazem to na nas spoczywa główny ciężar doprowadzenia go do końca i odpowiedzialność za jego kształt. Dzięki naszym staraniom petycja z powrotem zaistniała w świadomości obywateli. Obecnie dzięki marszałkowi Senatu Bogdanowi Borusewiczowi oraz członkom senackiej Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji ta forma dialogu obywatelskiego odnosi już pierwsze sukcesy. Konieczne są jednak dalej idące zmiany.
Przepis art. 63 konstytucji przyznaje każdemu prawo do składania petycji. Przyjmując projekt, nad którym debatujemy, zrealizujemy obowiązek ustawowego uregulowania wynikający z art. 63 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie zagwarantujemy środki i procedury wnoszenia oraz rozpatrywania petycji.
Petycja jest jedną z najważniejszych form bezpośredniego uczestnictwa obywateli w procesie sprawowania władzy, dlatego apeluję do Wysokiego Senatu o przyjęcie tego projektu.
Przemówienie senatora Stanisława Jurcewicza
w dyskusji nad punktem dziewiątym porządku obrad
Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!
Projekt ustawy w celu usprawnienia postępowań w sprawach nieletnich proponuje: dopuszczenie oprócz opinii rodzinnych ośrodków diagnostyczno-konsultacyjnych opinii biegłych lub innych specjalistycznych placówek; zmiany w przepisach odnoszących się do umieszczania nieletnich w policyjnej izbie dziecka; zmiany w przepisach regulujących działalność kuratorów i wykonywanego przez nich nadzoru; uregulowanie zasad kierowania i przebywania nieletnich w hostelu.
Potrzebą uzyskania większej sprawności postępowania uzasadniona jest zmiana art. 25 §1 ustawy poprzez umożliwienie zlecania opinii biegłemu lub biegłym, na przykład zespołowi, obok opinii rodzinnych ośrodków diagnostyczno-konsultacyjnych albo innych podmiotów opiniujących w sprawach rodzinnych i nieletnich, chodzi na przykład o powiatowe poradnie psychologiczno-pedagogiczne. Powodem zmiany jest przedłużające się oczekiwanie na sporządzenie i przedłożenie opinii sądowi przez rodzinne ośrodki diagnostyczno-konsultacyjne, przez co dochodzi do przewlekłości postępowania oraz negatywnych skutków dla osób objętych postępowaniem.
Wybór podmiotu wykonującego opinię będzie każdorazowo zależał od decyzji sądu, także uznanie, czy uzyskana opinia biegłego lub biegłych dostarcza sądowi kompleksowej diagnozy osobowości nieletniego. Jednocześnie sądowi dano możliwość zlecenia opinii innemu podmiotowi opiniującemu, to jest takiej jednostce, która w zakresie swojego działania, co wynika na przykład ze statutu, ma możliwości postawienia diagnozy co do osoby poddanej badaniom psychologicznym, pedagogicznym lub innym, wystarczającej do sprawnego zakończenia postępowania i objęcia takiej osoby właściwym oddziaływaniem wychowawczym.
Dotychczasowe przepisy dotyczące umieszczania nieletnich w policyjnej izbie dziecka były niewystarczające w stosunku do potrzeb praktyki związanej z koniecznością sprawnego prowadzenia postępowania względem nieletnich. Proponowane zmiany pozwalałyby umieszczać nieletnich w policyjnej izbie dziecka w innych sytuacjach niż wynikające z art. 40. Zdarza się bowiem, że przepis ten w praktyce jest obchodzony ze względu na istniejące trudności, wynikające z braku w systemie ośrodków resocjalizacyjnych, w których możliwe byłoby tymczasowe umieszczanie nieletnich z jednej strony w celu sprawnego prowadzenia postępowania wobec nieletniego, a z drugiej strony w celu powstrzymania procesu pogłębiania się demoralizacji u nieletniego.
Celem proponowanych rozwiązań legislacyjnych jest potrzeba podziału odpowiedzialności za wynik postępowania wykonawczego względem nieletniego między sąd oraz kuratora sądowego, sprawującego nadzór nad nieletnim. Dotychczas bowiem kurator nie mógł zainicjować samodzielnej części postępowania wykonawczego, a ewentualne nieformalne wnioski kuratora traktowane były co najwyżej jako sygnał do wszczęcia stosownego etapu postępowania wykonawczego przez sąd z urzędu. Tymczasem w toku wykonywania środka wychowawczego polegającego na nadzorze kuratora sądowego kurator nie tylko dysponuje aktualną i najlepszą wiedzą o nieletnim, ale z racji przygotowania zawodowego jest zdolny do oceny wyników wykonywania środka wychowawczego. Z podobnych powodów kurator sądowy na zarządzenie sędziego rodzinnego będzie zobowiązany do kontroli wykonania orzeczeń o zastosowaniu innych środków wychowawczych, gdyż nabywa prawo do oceny ich trafności dobrania i skuteczności względem konkretnego nieletniego.
W przypadku powierzenia nadzoru nad nieletnim organizacjom młodzieżowym lub innym organizacjom społecznym, zakładowi pracy lub osobie godnej zaufania podmioty te powinny być wyposażone w uprawnienia przyznane kuratorom sądowym w związku z wykonywanym nadzorem. Nowatorskim rozwiązaniem jest możliwość tworzenia tak zwanych hosteli społecznych przez stowarzyszenia, fundacje lub inne organizacje społeczne, których celem działania jest pomoc w readaptacji społecznej nieletnich.
Precyzyjniejsze określenie praw i obowiązków podmiotów wykonujących nadzór nad nieletnim, w tym podmiotów będących organizacjami młodzieżowymi lub innymi organizacjami społecznymi, zakładami pracy lub osobami godnymi zaufania, może przyczynić się także do częstszego korzystania z tego środka wychowawczego, zamiast sięgania po środek wychowawczy w postaci nadzoru kuratora sądowego, co ostatecznie może przełożyć się na niższe wydatki dla kuratorów społecznych w związku z wykonywanym nadzorem.
Projekt został pozytywnie oceniony przez Krajową Radę Sądownictwa, ministra sprawiedliwości oraz rzecznika praw dziecka.
Przemówienie senatora Tadeusza Skorupy
w dyskusji nad punktem jedenastym porządku obrad
Pani Marszałek! Wysoka Izbo!
W tym roku mija dziewięćdziesiąt lat odkąd nasi przodkowie, walcząc o granice odrodzonego państwa polskiego, stoczyli trwające dwa miesiące - od nocy z 2 na 3 maja do 5 lipca 1921 r. - walki podczas trzeciego powstania śląskiego.
Śląsk, dawna dzielnica Polski, od XIV wieku znajdował się poza jej granicami, zaś w wieku XVIII stał się częścią państwa pruskiego. Polska świadomość narodowa, która nie zanikła mimo kilkusetletniego odłączenia od Rzeczypospolitej, a która zaczęła się odradzać w XIX stuleciu, zaowocowała jasno deklarowanym przez mieszkańców Górnego Śląska poczuciem przynależności wspomnianych terenów do Rzeczypospolitej, zaś ich samych - do polskiej historii, kultury i tradycji. Owe deklaracje mieszkańcy Górnego Śląska poparli konkretnymi czynami: udziałem w wyborach do Sejmu Dzielnicowego w Poznaniu i uznaniem władzy Naczelnej Rady Ludowej w Bytomiu. O ten cel byli gotowi walczyć, czego dowiodły dwa wcześniejsze zrywy, z sierpnia 1919 r. oraz z sierpnia 1920 r.
Na ten stan rzeczy, zwiastujący realną możliwość powrotu Śląska w granice Rzeczypospolitej - zwłaszcza w kontekście zbliżającego się plebiscytu rozstrzygającego o przynależności tych ziem, którego termin wyznaczono na 20 marca 1921 r. - ówczesne władze niemieckie zareagowały szeregiem represji: aresztowaniami, zawieszeniem polskich gazet i wprowadzeniem stanu oblężenia. Wynik plebiscytu z 20 marca 1921 r. dopuszczającego również udział osób, które na Śląsku się urodziły, ale na nim nie mieszkały, okazał się zdecydowanie mniej korzystny dla Polski niż uznawane za w pełni oddające stosunki narodowościowe wybory samorządowe. Niereprezentatywność plebiscytu była tym większa, że osób urodzonych na Śląsku, lecz mieszkających poza nim przybyło na głosowanie z marca 1920 r. około dwudziestokrotnie więcej z Niemiec niż z Polski: na plebiscyt przyjechało mniej więcej dwieście tysięcy Niemców i dziesięć tysięcy Polaków.
Wobec niemożliwości osiągnięcia przez aliantów porozumienia w kwestii podziału Górnego Śląska, a zwłaszcza ważnego terenu przemysłowego, pomiędzy Polskę i Niemcy Ślązacy, od lat pragnący przyłączenia tych terenów do Polski i uważający się za Polaków, uznali, że jedynym wyjściem jest walka - w trzecim z kolei zrywie. Powstanie, trwające najdłużej, bo prawie dwa miesiące, i obejmujące mniej więcej połowę obszaru plebiscytowego, angażujące siły około pięćdziesięciu tysięcy powstańców, okupione przez wielu z nich najwyższą ofiarą, poświęceniem życia, wywarło ogromny wpływ na losy Górnego Śląska. To ich ofierze zawdzięczamy przyznanie Polsce 3,2 tysięcy km2, co stanowiło 29% obszaru plebiscytowego, zamieszkanego niemal przez milion ludności polskiej, na którym znajdowała się większość kopalń węgla, cynku i ołowiu, tak ważnych dla rozwoju przemysłu. To patriotyzm i walka powstańców sprawiły, że Katowice, Królewska Huta - obecnie Chorzów - i Rybnik, miasta rozwinięte gospodarczo, stały się polskie, co uroczyście potwierdzono, włączając przyznane tereny do Polski wiosną 1922 r.
Walka ludności śląskiej o powrót do macierzy, o polski język, kulturę i tradycję, przekazywane przez wieki z pokolenia na pokolenie i okupione wielkimi ofiarami, budzi wdzięczność i szacunek. Nie zawsze było to należycie eksponowane, zaś wiedzy na temat tak ważnych wydarzeń zarówno dla ziemi śląskiej, jak i dla Polski dopiero od niedawna próbuje się przywrócić miejsce należne jej w historii Polski. W dziewięćdziesiątą rocznicę wydarzeń na Górnym Śląsku, kiedy to powstańcy po raz trzeci chwycili za broń, by walczyć o to, co było dla nich najdroższe, o polskość, winniśmy szczególnie pamiętać o ich bohaterstwie i oddać im hołd. Dziękuję za uwagę.