(Wznowienie posiedzenia o godzinie 11 minut 08)

(Posiedzeniu przewodniczy marszałek Bogdan Borusewicz oraz wicemarszałkowie Zbigniew Romaszewski i Grażyna Sztark)

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Wznawiam obrady.

Senatorowie sekretarze zajęli już miejsca przy stole prezydialnym.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu siódmego porządku obrad: drugie czytanie projektu uchwały w sprawie ustanowienia roku 2011 Rokiem Marii Skłodowskiej-Curie.

Szanowni Państwo, Senat Rzeczypospolitej Polskiej pragnie dziś uczcić setną rocznicę przyznania Marii Skłodowskiej-Curie Nagrody Nobla w dziedzinie chemii.

Pragnę powitać zaproszonych z tej okazji gości. Są z nami: pan Gerard Larcher, przewodniczący Senatu Republiki Francuskiej... (oklaski); pan Francois Barry Delongchamps, ambasador Republiki Francuskiej... (oklaski); pan senator Yann Gaillard, przewodniczący Grupy Francusko-Polskiej w Senacie Republiki Francuskiej... (oklaski); pan senator Jean Besson... (oklaski); pan Alain Delcamp, sekretarz generalny Senatu Republiki Francuskiej... (oklaski); pan Francois Gautier, doradca do spraw międzynarodowych przewodniczącego Senatu Republiki Francuskiej... (oklaski); i pan Tomasz Orłowski, ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Francuskiej (oklaski). Witam również: pana Witolda Jurka, podsekretarza stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego... (oklaski); pana Macieja Jarosza, wiceprezesa Polskiego Towarzystwa Chemicznego... (oklaski); pana Marka Janiaka, prezesa Polskiego Towarzystwa Badań Radiacyjnych imienia Marii Skłodowskiej-Curie... (oklaski); pana Wojciecha Bulskiego, prezesa Towarzystwa Marii Skłodowskiej-Curie - w Hołdzie... (oklaski); pana Andrzeja Kułakowskiego, wiceprezesa Towarzystwa Marii Skłodowskiej-Curie - w Hołdzie... (oklaski); panią Alicję Rupińską, kierownik Biura Towarzystwa Marii Skłodowskiej-Curie - w Hołdzie... (oklaski); oraz panią Olgę Konarczak, przedstawicielkę Muzeum Marii Skłodowskiej-Curie (oklaski).

Projekt uchwały został wniesiony przez grupę senatorów i zawarty jest w druku nr 1077.

Zgodnie z art. 84 ust. 6 Regulaminu Senatu projekt ten, po uzgodnieniu z klubami senackimi, został włączony do porządku obrad z pominięciem pierwszego czytania.

Proszę upoważnionego przedstawiciela wnioskodawców, pana senatora Mieczysława Augustyna, o przedstawienie projektu uchwały.

Senator Mieczysław Augustyn:

Panie Marszałku! Panie Przewodniczący Senatu Francji! Panowie Ambasadorowie! Panie i Panowie Senatorowie z Polski i Francji! Szanowni Ministrowie! Dostojni Goście!

Mam ogromny zaszczyt przedstawić dzisiaj Wysokiej Izbie uchwałę Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie ustanowienia Roku 2011 Rokiem Marii Skłodowskiej-Curie.

Odczytam tekst tej uchwały.

"W setną rocznicę przyznania Marii Skłodowskiej-Curie Nagrody Nobla w dziedzinie chemii Senat Rzeczypospolitej Polskiej, pragnąc przyczynić się do upowszechniania wiedzy o jej wielkich zasługach dla rozwoju światowej nauki oraz postawie nacechowanej najgłębszym humanizmem, ustanawia Rok 2011 Rokiem Marii Skłodowskiej-Curie.

Jej droga życiowa, edukacja i kariera naukowa wskazują, jak bardzo wolność wyboru miejsca kształcenia oraz swoboda prowadzenia badań na skalę międzynarodową mogą wzbogacić europejski i światowy dorobek intelektualny. Zdobyte w Polsce wykształcenie umożliwiło Jej podjęcie pracy naukowej na francuskiej Sorbonie i pozwoliło dojść do osiągnięć, które legły u podstaw nowoczesnych poglądów na budowę materii. Do dziś Maria Skłodowska-Curie pozostaje jedyną kobietą, która dwukrotnie otrzymała Nagrodę Nobla i jedynym w dziejach uczonym, który otrzymał ją w dwóch odrębnych dziedzinach nauki: fizyce i chemii. Dzięki swojej wieloletniej, wytrwałej pracy zwieńczonej wyjątkowymi sukcesami naukowymi stanęła na czele Instytutu Radowego w Paryżu (obecnie Instytut Curie), który wychował następnych czterech noblistów, w tym także Jej córkę Irenę.

Dojrzałość społeczeństwa polskiego pozwoliła, mimo braku niepodległego państwa, na swobodne zdobywanie wiedzy akademickiej i sukces naukowy Marii Skłodowskiej-Curie, dzięki czemu pozostała Ona w naszej świadomości jednym ze sztandarowych przykładów zwycięskiej walki o równouprawnienie kobiet. Jako pierwszej kobiecie nadano Jej w 1903 roku tytuł doktora fizyki i przyznano Nagrodę Nobla w tej dyscyplinie naukowej. Gdy trzy lata później zginął Jej mąż i towarzysz pracy badawczej, Pierre Curie, pokierowała samodzielnie katedrą fizyki na Sorbonie i otrzymała na niej tytuł profesorski.

W czasie I wojny światowej Skłodowska-Curie została szefem wojskowej komórki medycznej zajmującej się organizowaniem polowych stacji rentgenograficznych, z których skorzystały trzy miliony rannych żołnierzy francuskich. Dając dowód wielkiego heroizmu, osobiście brała udział w wykonywaniu badań, co opłaciła zdrowiem, a potem życiem.

Uczona stanowić może wzór dążeń do pokojowego wykorzystania promieniotwórczości i zaprzęgnięcia jej w służbę ludzkości. Zaangażowana w zwiększanie dostępności badań rentgenograficznych, podkreślała konieczność wiązania badań naukowych z praktycznymi zastosowaniami oraz przyczyniła się do upowszechnienia radioterapii jako nowej metody leczenia.

Polka i Francuzka, Maria Skłodowska-Curie najpełniej uosabia bliskość naszych dwóch kultur współtworzących tożsamość europejską. Związana przez większość życia z Francją, zachowała stałe kontakty z Polską i gotowość służenia jej. Pierwszy z odkrytych przez siebie pierwiastków nazwała polonem dla upamiętnienia zniewolonej Ojczyzny. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zaangażowała się w rozwijanie badań radiologicznych w kraju. A w 1932 r. pomogła założyć Instytut Radowy w Warszawie, obecne Centrum Onkologii - Instytut Marii Skłodowskiej-Curie.

Senat Rzeczypospolitej Polskiej uznaje, że Maria Skłodowska-Curie powinna dziś być symbolem polsko-francuskiej współpracy w dziedzinie badań naukowych, dzięki której Polska i Francja stale zwiększają swój wkład w przyszłość Europy opartej na wiedzy i innowacyjności.

W 2011 r. Senat będzie propagował osiągnięcia tej wyjątkowej w skali świata uczonej poprzez konferencje, sympozja, wystawy, pokazy filmów i prezentacje jej osiągnięć naukowych oraz inne ważne wydarzenia organizowane zarówno w Polsce, jak i we Francji.

Senatorowie apelują także do środowisk intelektualnych, akademickich i naukowych oraz licznych organizacji pielęgnujących przyjaźń polsko-francuską o uczczenie setnej rocznicy przyznania Marii Skłodowskiej-Curie Nagrody Nobla i czerpanie z Jej dzieła inspiracji dla wzmacniania więzi łączących nasze kraje.

Uchwała podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej."

Panie Marszałku, Wysoka Izbo, jeszcze dwa słowa tytułem uzasadnienia.

Jednym z pierwszych inicjatorów ustanowienia Roku Marii Skłodowskiej-Curie w Polsce był senator Ireneusz Niewiarowski, który reprezentował Senat Rzeczypospolitej podczas uroczystości umieszczenia tablicy w sanatorium Sancellemoz w siedemdziesiątą piątą rocznicę śmierci naszej wielkiej uczonej.

W imieniu wielu osób podjąłem się przygotowania tej uchwały, także jako przewodniczący Grupy Przyjaźni Polsko-Francuskiej w polskim Senacie. Otrzymałem wsparcie pana marszałka Borusewicza, pana marszałka Ziółkowskiego, ambasadorów Francji w Polsce i Polski we Francji. Spotkałem się ze zrozumieniem senatorów wszystkich klubów senackich. Wszystkim za tę pomoc bardzo serdecznie dziękuję.

Jako inicjatorzy uchwały uważamy, że w ten sposób możemy wypełnić treścią postanowienia, które w czasie wizyty pana prezydenta Sarkozy'ego w naszym parlamencie 28 maja 2008 r. on i premier Donald Tusk w Wysokiej Izbie składali. Apelowali, aby piękne karty wspólnej przeszłości służyły budowie współpracy polsko-francuskiej i europejskiej w dziedzinie nowoczesnych technologii, edukacji i nauki.

Wierzymy, że postać i dzieło życia Marii Skłodowskiej-Curie może być inspiracją dla współpracy i dla rozwoju.

Jest naszym życzeniem, aby ten rok był pełen wydarzeń przypominających wielkie dokonania Marii Skłodowskiej-Curie. Nasza grupa przyjaźni polsko-francuskiej zaangażuje się, aby te obchody były także okazją do promocji nauki i jej zastosowań, zwłaszcza w dziedzinie chemii. Będziemy zachęcać uczelnie i szkoły, zwłaszcza te, które noszą imię Marii Skłodowskiej-Curie, a jest ich naprawdę wiele, do intensywnej popularyzacji wyjątkowych osiągnięć tej znakomitej uczonej w wielu obszarach. Maria Skłodowska-Curie może być i powinna być atrakcyjnym przykładem tego, jak można szanować nową ojczyznę, nie przestając kochać kraju pochodzenia i pracować dla niego. Powinna być przykładem tego, że zdobywanie wiedzy i prowadzenie badań naukowych, którym towarzyszy pasja, determinacja i zgoda z zasadami etycznymi, mogą przyczyniać się do poprawy jakości życia wielu ludzi. Jest też przykładem tego, że można być kobietą, żoną, matką i jednocześnie mieć tak wielkie osiągnięcia, by znaleźć się w panteonie, wśród największych. Przypomina o tym, że równouprawnienie kobiet i mężczyzn w każdej dziedzinie powinno być normą.

Jest naszą wielką radością, że możemy podejmować tę uchwałę w obecności przewodniczącego Senatu Republiki Francuskiej, pana Gerarda Larcher. Jeszcze raz okazuje się, że to, co ważne dla Polaków, jest także ważne dla Francuzów. Dziękuję bardzo. (Oklaski)

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela wnioskodawców.

Nie widzę chętnych do zadania takich pytań.

Chciałbym poinformować Wysoką Izbę, że pani Barbara Kudrycka, minister nauki i szkolnictwa wyższego, przesłała na moje ręce okolicznościowy list, który zostanie załączony do protokołu obecnego posiedzenia Senatu.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców.

Przemówienie senatora w dyskusji nie może trwać dłużej niż dziesięć minut, a podpisane wnioski o charakterze legislacyjnym senatorowie zgłaszają do marszałka Senatu do zakończenia dyskusji.

Proszę o zabranie głosu pana senatora Marka Rockiego.

Senator Marek Rocki:

Panie Marszałku! Panie Przewodniczący! Wysoki Senacie! Szanowni Państwo!

W bieżącym roku obchodzimy setną rocznicę przyznania Marii Skłodowskiej-Curie Nagrody Nobla w dziedzinie chemii. Dokładnie sto lat temu polska naukowiec została po raz drugi uhonorowana tym wyróżnieniem przez Królewską Szwedzką Akademię Nauk. Osiągnięcia Skłodowskiej-Curie świadczą bez wątpienia o jej wybitnych zdolnościach, wiedzy, ale również pracy nad sobą i determinacji.

Laureatka mawiała, że "człowiek nigdy nie ogląda się na to, co zrobione, ale patrzy, co ma przed sobą do zrobienia". I to prawdopodobnie nieustająca chęć rozwoju zaowocowała wiekopomnymi osiągnięciami naukowymi. Lata spędzone w laboratoriach, na badaniach, na obliczeniach i prowadzeniu doświadczeń pomogły też Polsce w zaznaczeniu swojej obecności w życiu naukowo-społecznym Europy, co w owym czasie, biorąc pod uwagę już ponad sto lat trwające zabory ziem polskich, miało szczególne znaczenie.

Przypominając tę wielką uczoną, trzeba podkreślić znaczenie jej odkryć dla rozwoju współczesnej nauki. Dzięki jej pracy oraz pracy jej męża Piotra Curie pogłębiona została wiedza o zjawisku promieniotwórczości. W 1898 r. małżeństwo Curie odkryło pierwiastek, który Maria nazwała na cześć Polski polonem. Noblistka chciała w ten sposób nagłośnić na arenie międzynarodowej sprawę polską. Po śmierci męża Maria kontynuowała prace badawcze, opracowywała teorię promieniotwórczości, technikę rozdzielania izotopów promieniotwórczych, wyodrębniła rad w postaci metalicznej, skonstruowała urządzenie do wyodrębniania pierwiastków promieniotwórczych. Dzięki jej odkryciom powstała radiochemia, nowa gałąź chemii. Tak znaczące osiągnięcia naukowe stanowiły istotny impuls do rozwoju wielu dziedzin nowoczesnej fizyki i chemii. Do dziś pozostaje ona jedynym uczonym, który otrzymał nagrody Nobla z obu tych dziedzin nauki.

Nie można mieć wątpliwości, że Maria Skłodowska-Curie jest jedną z największych postaci światowej nauki, a znakomite wyniki naukowe nie byłyby możliwe bez wyjątkowych cech charakteru, mogących do dziś stanowić wzór dla każdego badacza. Niezwykła wytrwałość, całkowite poświęcenie życia badaniom naukowym i zaangażowanie, by były one pokojowo wykorzystywane i służyły całej ludzkości, to przymioty, które wyróżniały tę wielką uczoną. Gorące pragnienie wiedzy, dotarcia do prawdy wynikały z poczucia służby ludziom i wiary, że tylko przez rozwój nauki można poprawić życie społeczeństw.

Z tej postawy wynikało wielkie zaangażowanie Marii Skłodowskiej-Curie w upowszechnienie badań oraz ich praktyczne zastosowanie. To właśnie ona przyczyniła się do powstania radioterapii jako nowej metody leczenia. Skutecznie zabiegała o powstanie Instytutu Radowego w Paryżu, a następnie w Warszawie. Paryski Instytut Radowy stał się pod jej kierownictwem prawdziwą kuźnią noblistów. Na licznych konferencjach naukowych i spotkaniach najwybitniejszych uczonych apelowała o ścisłe łączenie badań naukowych z zastosowaniami. Na jej cześć nazwano pierwiastek chemiczny, jednostkę aktywności rozpadu, prawo fizyczne oraz kilka minerałów.

Maria Skłodowska-Curie to wielka badaczka, odkrywca, dwukrotna noblistka, profesor Sorbony, kierownik znakomitego instytutu naukowego, ale przede wszystkim uczona czująca swoje posłannictwo, kierująca się w swej pracy naukowej zasadami etycznymi. Choć współcześnie nie tracą na znaczeniu jej osiągnięcia naukowe, to jednak normy i standardy etyczne, których przestrzegała, zyskują wymiar wzorca.

Dziś, gdy Europa pragnie budować swą przyszłość w oparciu o wiedzę, Maria Skłodowska-Curie jest doskonałym przykładem tego, że nauka pomaga wolności, ale też wymaga wolności, nie zna granic, rozwija się szybciej dzięki współpracy międzynarodowej.

Ogłoszenie roku 2011 Rokiem Marii Skłodowskiej-Curie poprzez uznanie dokonań i przymiotów tej wielkiej uczonej może uczynić z niej patronkę międzynarodowej współpracy naukowej i przykład przestrzegania zasad etycznych w badaniach naukowych i ich zastosowaniach. Życie i dokonania Marii Skłodowskiej-Curie mogą być również impulsem do rozwoju wspólnych polsko-francuskich badań i przedsięwzięć naukowych.

W roku 2010 obchodziliśmy w Polsce Rok Fryderyka Chopina. Jest rzeczą znamienną, że w kolejnym roku wspominamy postać Marii Skłodowskiej-Curie, która - podobnie jak wielki kompozytor - w swym życiorysie łączy Polskę i Francję. W obu tych przypadkach Francja umożliwiła wielkiemu Polakowi rozwój zawodowy w czasach, gdy nasza ojczyzna znajdowała się pod zaborami.

Przykład polskiej noblistki pokazuje, jak ważna również w dzisiejszych czasach jest wymiana kadr naukowych oraz studentów na terenie Unii Europejskiej. Dzięki możliwości studiowania na licznych europejskich uczelniach i ujednoliceniu systemu studiów poprzez deklarację bolońską studenci mogą czerpać wiedzę i doświadczenie z wielu interesujących ich europejskich źródeł. Takie rozszerzenie horyzontów, które ówcześnie, w jej czasach, było niestety ograniczane przyczynami polityczno-historycznymi, dziś może być świadomym wyborem. Chociaż możliwości wyjazdów na zagraniczne uczelnie dobrze wykorzystują studenci, sądzę, że wciąż nie do końca są one doceniane przez kadrę naukową. Warto, aby środowiska naukowe, wpatrzone w przykład Marii Skłodowskiej-Curie, starały się jeszcze pełniej korzystać z naukowo-badawczych atutów integracji europejskiej.

W imieniu Klubu Senatorów Platformy Obywatelskiej w pełni popieram ideę ustanowienia bieżącego roku Rokiem Marii Skłodowskiej-Curie. Dziękuję bardzo. (Oklaski)

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Proszę o zabranie głosu pana senatora Karczewskiego.

Senator Stanisław Karczewski:

Panie Przewodniczący Senatu Republiki Francuskiej! Panie Marszałku! Panowie Ambasadorowie! Szanowni, Dostojni Zaproszeni Goście! Panie i Panowie, Senatorowie Senatu Francji i Senatu Polski!

Grupa senatorów wystąpiła z wnioskiem o to, by szczególną uchwałą uczcić pamięć naszej wielkiej rodaczki, Marii Skłodowskiej-Curie. W tekście projektu uchwały wnioskodawcy uzasadniają tę propozycję, odwołując się do wartości o charakterze uniwersalnym, takich jak swoboda badań naukowych, równouprawnienie, swoboda kształcenia, pokojowe wykorzystanie promieniotwórczości. Popieram wniosek i argumentację, wiedząc, że w ten sposób możemy przekonać do niej cudzoziemców i zwyczajnie pochwalić się tym naszym brylantem.

Chcę powiedzieć z tej trybuny o Marii Skłodowskiej-Curie, o jej roli w naszej zbiorowej polskiej pamięci.

Przypadło jej żyć w czasach dla Polaków szczególnych. Urodziła się w czasie najgorszej narodowej smuty, a gdy umierała w 1934 r., wolna Polska rozwijała się, przezwyciężała kryzys gospodarczy, budowała Gdynię i Centralny Okręg Przemysłowy. Skłodowska przyszła na świat dwa lata po klęsce powstania styczniowego. Mała Maria chodziła ulicami Warszawy zniewolonej, Warszawy - miasta rosyjskiego imperium, w którym sklepowe szyldy, drogowskazy, gazety i podręczniki pisane były cyrylicą. Wychowywana w polskim patriotycznym domu, rosła w przekonaniu, dominującym wówczas w środowisku inteligencji nad Wisłą, że rolą mężczyzn jest walczyć i ginąć, a rolą kobiet - przysposabiać kolejne pokolenia dla Polski. Żywa przecież była w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XIX wieku, w latach dzieciństwa Marii Skłodowskiej-Curie, świadomość brutalnych represji, wywózek na Syberię, wywłaszczeń popowstaniowych. Odpowiedzią na rosnące prześladowania zaborców była praca u podstaw, praca podejmowana przez inteligentów, takich jak Maria, jak jej rodzice, pochodzących ze spauperyzowanej szlachty, prowadzonej przez Sienkiewiczów, Prusów, Świętochowskich drogą pozytywizmu.

Skupieni na dzisiejszych wydarzeniach, gubimy z pola widzenia to, co nas stworzyło. Hetman Stefan Czarniecki mawiał: "Jam nie z soli ani z roli, ale z tego, co mnie boli". A polskość, taka, jaką mamy dzisiaj, jaką przyjęliśmy po generacji budującej II Rzeczpospolitą po tym, jak Polska wybuchła w 1918 r., ma swoje źródło w zbiorowym przeżywaniu powstania styczniowego. Dla Marii i jej bliskich było to niewątpliwie najważniejsze zbiorowe doświadczenie, które przesądziło o sposobie postrzegania świata, tak jak w przypadku o miesiąc zaledwie młodszego od Marii Józefa Piłsudskiego - Maria przyszła na świat 7 listopada, a Józef 5 grudnia 1867 r.

Odnotować warto, że kilka dni temu minęła bez większego echa sto czterdziesta ósma rocznica wybuchu powstania styczniowego. Zapominamy, skąd przychodzimy.

Gdy spoglądam na karty życiorysu Marii, zastanawiam się, skąd w tej delikatnej kobiecie tyle siły, tyle uporu, by przerzucać tony rudy w czasie pokoju, a w czasie wojny dzień po dniu wspierać swoją wiedzą i umiejętnością tysiące cierpiących. Wiem, jej siła pochodziła z pozytywistycznego przekonania, że tyle Polski, ile mądrości i pracy Polaków. To straszny i cudowny paradoks, że w czasach, gdy inne, wolne narody budowały swoją nowożytną potęgę, nasi rodacy, by pracować dla kraju, musieli być bohaterami.

Wysoki Senacie, pomyślmy, czego mogłaby dokonać Maria Skłodowska, gdyby w wolnej Warszawie pracowała na wolnym polskim uniwersytecie. Co mogliby napisać Prus z Sienkiewiczem, gdyby carscy cenzorzy jak drapieżne ptaki nie polowali na każde ich swobodniejsze słowo? Nigdy Europa nie będzie potrafiła docenić wielkości Marii Skłodowskiej tak jak my, jej rodacy, wiedzący, w jak trudnych warunkach wzrastała.

Maria i jej rówieśniczki wychowane były do tego, by za mordowanych, wywożonych na Sybir mężczyzn podnieść biało-czerwoną i przekazać następnej generacji. Stąd w nich tyle siły, zdolności do przezwyciężania przeciwieństw i przemyślności. Stąd oba te Noble.

Nazwanie nowego pierwiastka polonem i królewski dar dla warszawskiego Instytutu Radowego dowodzą, że choć Maria pracowała we Francji, w Polsce była sercem.

Nieprzypadkowo Maria Skłodowska-Curie wybrała Paryż jako miejsce życia i pracy. Republika była dla Polaków od przełomu XVIII i XIX wieku symbolem wolności i postępu. Język francuski, francuska literatura i kultura, francuska moda stały się znakiem rozpoznawczym i pasją tych, którzy chcieli odbudować i zmodernizować Polskę. Wciąż w naszej kulturze, w naszym języku codziennym znajdujemy setki francuskich inspiracji.

Francja przygarnęła powstańców listopadowych, tam polska polityka emigracyjna koncentrowała się wokół Hotelu Lambert Czartoryskich. Liczni powstańcy i konspiratorzy początku lat sześćdziesiątych znaleźli się na barykadach Komuny Paryskiej. Za paryskie powstanie oddał życie jego naczelny wódz, Jarosław Dąbrowski. W Paryżu mieszkali Norwid, Mickiewicz, Chopin i setki innych wybitnych naszych rodaków tej epoki. Studia, praca, mieszkanie w tym mieście dla Polaków przełomu wieków były naturalnym losem. Na francuskiej ziemi czuli się jak u siebie.

Życie Marii Skłodowskiej-Curie jest dla nas źródłem dumy. Jest dowodem, że też potrafimy, umiemy wnieść do światowej nauki wielkie wartości. Dowodem, że wola ludzka, ześrodkowana na ustalonym celu, pokonać umie każdą przeciwność. I zobowiązaniem, by nie zmarnować tego, co przyniosła Polsce generacja Marii.

Życie i dokonania Marii Skłodowskiej-Curie dowodzą również, że bez ustawowych gwarancji, bez parytetów, kobieta przełomu XIX i XX wieku mogła uczynić swe życie pełnym treści i pożytecznym dla ogółu. Prawdziwe talenty doskonalą się bowiem w pokonywaniu przeciwieństw, a w luksusie karleją.

Historia Marii Skłodowskiej-Curie pokazuje też, jak trudno jest współczesnym ocenić prawdziwą wielkość. W roku 1911, roku jej drugiej Nagrody Nobla, Skłodowska nie została przyjęta do Akademii Francuskiej. Któż dziś pamięta nazwiska tych akademików, którzy głosowali przeciwko kandydaturze Marii... (Oklaski)

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Proszę o zabranie głosu pana senatora Góreckiego.

Senator Ryszard Górecki:

Panowie Marszałkowie! Drodzy Państwo Senatorowie! Szanowni Państwo!

Zabierając głos w imieniu senackiej Komisji Nauki, Edukacji i Sportu, a także reprezentując władze Polskiej Akademii Nauk, pragnę wyrazić wielkie uznanie i podziękowanie za wspaniałą, piękną inicjatywę, która została dzisiaj przedstawiona przez pana senatora Augustyna. Chcę powiedzieć, że ustanowienie Roku Marii Curie-Skłodowskiej jest wyrazem szacunku narodowego za jej wielki wkład w rozwój nauki polskiej i nauki międzynarodowej. Miejmy świadomość, że chemia jest nauką kluczową w rozwoju gospodarczym całego świata. To przecież dzięki chemii rozwinęły się tak pięknie medycyna, przemysł, rolnictwo, chemia życia codziennego.

W uroczystości związane z Rokiem Marii Curie-Skłodowskiej, z Rokiem Chemii w Polsce bardzo zaangażowała się Polska Akademia Nauk. W najbliższą sobotę pan Michał Kleiber, prezes Polskiej Akademii Nauk, wyjeżdża na spotkanie z prezesem francuskiej Akademii Nauk, na uroczystości związane ze stuleciem przyznania Marii Curie-Skłodowskiej Nagrody Nobla w dziedzinie chemii. Przewidziany jest także udział w tej uroczystości prezydenta Francji Nicolasa Sarkozy'ego.

Chcę państwa poinformować, że w bieżącym roku zostanie zorganizowanych w Polsce kilkadziesiąt imprez upowszechniających wiedzę z zakresu chemii i honorujących naszą wybitną rodaczkę, naszą ikonę nauk chemicznych. Uroczystości zostaną zamknięte w sposób szczególny w dniu 25 listopada na Zamku Królewskim w Warszawie, kiedy to odbędzie się ceremonia zorganizowana przez Polską Akademię Nauk. Przewidziany jest udział w niej prezydenta Polski, pana Bronisława Komorowskiego, a także prezydenta Francji Nicolasa Sarkozy'ego. To pokazuje, jak nauka pięknie integruje nasze narody, naród Polski i naród Francji.

W nawiązaniu do wystąpienia pana senatora Marka Rockiego chcę powiedzieć, że to obrazuje, jak nauka jest wolna od polityki, jak nauka sprawia, że nasze kraje, nasze społeczeństwa tak pięknie dziś się rozwijają. Dlatego też powinniśmy wszyscy bardzo cenić inicjatywy rządowe wspierające rozwój nauki. Dziękuję bardzo. (Oklaski)

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Informuję, że lista mówców została wyczerpana.

Zamykam dyskusję.

Przystępujemy do głosowania nad projektem uchwały w sprawie ustanowienia roku 2011 Rokiem Marii Skłodowskiej-Curie.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności... A, przepraszam, proszę o moją kartę. Dziękuję.

Przystępujemy do głosowania nad projektem uchwały w sprawie ustanowienia roku 2011 Rokiem Marii Skłodowskiej-Curie.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem projektu?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Proszę o wyniki.

Na 79 głosujących senatorów 79 głosowało za. (Głosowanie nr 1)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustanowienia roku 2011 Rokiem Marii Skłodowskiej-Curie. (Oklaski)

Teraz chciałbym wręczyć panu przewodniczącemu Senatu Republiki Francuskiej podjętą przed chwilą uchwałę, a następnie poprosić go zabranie głosu.

(Marszałek wręcza tekst uchwały)

Przewodniczący
Senatu Republiki Francuskiej Gerard Larcher:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie! Panowie Ambasadorowie! Panie i Panowie!

Wraz z Yannem Gaillardem, moim kolegą senatorem, przewodniczącym senackiej Grupy Przyjaźni Francusko-Polskiej, z moim kolegą Jeanem Bessonem, wiceprzewodniczącym tejże grupy przyjaźni, z naszym ambasadorem, panem Francois Barry Delongchamps, oraz z sekretarzem generalnym Senatu Alainem Delcampem, jesteśmy niezmiernie radzi z naszej dzisiejszej obecności w polskim Senacie i radzi z tego, iż mogliśmy skonstatować, że państwa Izba jednomyślnie proklamowała rok 2011 Rokiem Marii Skłodowskiej-Curie. Chciałbym, Panie Marszałku, podziękować panu za zaproszenie oraz za to, że włączył pan Senat Republiki Francuskiej do waszej fortunnej inicjatywy, a także chciałbym pokłonić się i podziękować moim kolegom, paniom senator i panom senatorom, członkom polskiego Senatu.

Wnuczka Pierre'a i Marii Curie, pani Helene Langevin-Joliot, którą również zaprosiliście na dzisiejsze posiedzenie, nie mogła niestety dołączyć do naszej delegacji, bowiem u boku pani dyrektor generalnej UNESCO uczestniczy dziś w konferencji otwierającej Międzynarodowy Rok Chemii. Jednak oficjalnie upoważniła mnie do podziękowania państwu za zaproszenie i do przekazania tego, że bardzo chciałaby być dzisiaj tu, z wami. Pani ta, dzisiaj dziewięćdziesięciotrzyletnia, jako wnuczka Marii Skłodowskiej-Curie i córka Irene Joliot-Curie jest córką i wnuczką dwóch laureatek Nagrody Nobla. Sama jest fizykiem, dyrektorem badań we francuskim Narodowym Ośrodku Badań Naukowych. Wydała ostatnio we Francji książkę zawierającą listy wymieniane przez jej babkę z jej dwiema córkami, Ireną i Ewą, od roku 1905 aż do śmierci Marii w 1934 r. - zresztą reprodukcje kilku z tych listów możemy zobaczyć tu, na wystawie przy wejściu do waszej sali obrad. Bardzo bym chciał, ażeby to dzieło mogło zostać przetłumaczone na państwa język, gdyż oprócz wzruszających wspomnień rodzinnych wyłania się z niego portret niezwykle nowoczesnej kobiety oraz jej spojrzenie na jej czasy.

Dzisiaj Helene Langevin-Joliot jest w UNESCO wraz z wieloma laureatami Nagrody Nobla, aby mówić o znaczeniu chemii i zachęcić studentki i studentów do tego, by starali się iść śladami Marii Skłodowskiej-Curie. A więc tak, w tej samej chwili tu, w Warszawie, i tam, w Paryżu, uroczyście przywołujemy jej wspomnienie, a także wszyscy razem stwierdzamy to samo - wysłuchałem tu trzech mówców i oni też o tym mówili, tuż po prezentacji projektu uchwały - mianowicie o niezmiernie nowoczesnym charakterze tej osobistości. Dlatego też oba kraje, kraj jej pochodzenia, Polska, oraz kraj, który ją adoptował, Francja, postanowiły oddać jej hołd, a obchody te zostały objęte patronatem głów państw naszych obu krajów, co też ma wymiar symbolu. Dzisiaj rano poczta francuska wypuściła specjalną emisję znaczka z wizerunkiem Marii Skłodowskiej-Curie. Panie Marszałku, pozwolę sobie po moim wystąpieniu wręczyć panu ten znaczek. Za dwa dni na Sorbonie, na uniwersytecie, dwa kroki od Senatu, w Dzielnicy Łacińskiej, w której Maria Skłodowskiej-Curie mieszkała, odbędzie się kolejna poświęcona jej konferencja. Będą też różne inne uroczystości, jak te w Polsce, które pan zapowiedział - podobne będą miały miejsce również we Francji.

Z wielkim zainteresowaniem wysłuchałem tu wystąpień będących hołdem składanym tej wielkiej kobiecie, wielkiemu naukowcowi. Podzielam gorliwość, jaką otacza się w waszym kraju tę nieprzeciętną postać - za gorliwość, zawsze tak samo żywą, została ona wraz ze swoim mężem Piotrem Curie dwukrotnie odznaczona Nagrodą Nobla. Była to również kobieta wyjątkowa, kobieta o własnych przekonaniach i wielkiej obowiązkowości. Ileż ulic w naszych miastach i wsiach, ileż placów, szkół, od żłobków aż po uniwersytety, nosi jej imię? Także w Rambouillet, moim mieście, mieście, którego jestem merem, jest ulica Pierre'a i Marii Curie. Zresztą właśnie w tym roku tematem obchodów święta dzielnicy będzie postać tej wyjątkowej kobiety, ale też będą to wspominane tu historyczne, tak silne więzy pomiędzy naszymi dwoma krajami. Mowa tu była o XIX wieku, o wolności i o jarzmie. Jak więc nie wspomnieć, że rok 1830 był rokiem wyjątkowym, kiedy to razem przeżywaliśmy rozpalający się płomień kultury i tożsamości? Oczywiście dotyczyło to Polski, ale jakże wielki był wkład Polski w nasze państwo w tych latach, w 1830 r.? Sądzę, że musimy o tym myśleć nie tylko jako o wspomnieniu o charakterze historycznym, ale również jako o trwałych wartościach, które na nowo nas łączą i jednoczą, Francję i Polskę. (Oklaski)

Młoda Maria Skłodowska, będąc ostatnim dzieckiem w warszawskiej mieszczańskiej rodzinie, zrozumiała, że to nauka, wiedza, wykształcenie i wysiłek są jedynym kapitałem dającym nadzieję młodym Polakom żyjącym pod jarzmem. Wychowana została w kulcie ojczyzny. Rodzice od najmłodszych jej lat wpajali jej miłość do Polski - ten w pewnym sensie stały element, który zwie się duchem oporu. Gdy życie było trudne, gdy wolność słowa była ściśle kontrolowana, gdy każde uczucie narodowe było represjonowane, rodzina Skłodowskich nigdy nie wyparła się swojej polskości.

Młoda Maria od młodych lat wykazywała wyjątkowe uzdolnienia do nauki, ale XIX wiek niewiele możliwości oferował dziewczętom, nawet tym bardzo uzdolnionym. Dla niej jednak stało się to sposobem na zdobycie wolności - i ta wolność przyszła przez Francję.

Czy można sobie wyobrazić szok, jakim dla tej młodziutkiej dziewczyny było przybycie do Paryża? Trzeba było mieć naprawdę spiżową wolę, ażeby stawić czoło życiu w pomieszczeniach bez ogrzewania, w poczuciu izolacji, w biedzie. Trzeba było nieugiętego charakteru Marii, żeby zapisać się na Sorbonę i wejść w środowisko niemal wyłącznie męskie, ażeby zająć się tymi nieurodzajnymi dziedzinami, jakimi były fizyka, chemia i matematyka, żeby przezwyciężyć trudności języka francuskiego do tego stopnia, by w kilka tygodni opanować jego najtrudniejsze subtelności. Do tego trzeba było być tą właśnie dziewczyną, młodą kobietą - upartą, a zarazem powściągliwą, pełną namiętności, jak i przekonania.

Z tej pięknej przygody, jaką było życie Marii, wyciągam dla każdego z nas, a w szczególności dla najmłodszych, pewną naukę, naukę, dla której nie ma granic ani wyjątków. Otóż praca, determinacja, byleby tylko był zdefiniowany obiekt namiętności, zwycięża wszystko!

Przypomnieliście tutaj koleje życia tej, która przez czterdzieści lat we Francji była panią Piotrową Curie. Znamy koleje życia tego małżeństwa naukowców zmierzających wytrwale do celu - celu, który czasami był źle zrozumiany przez innych, źle traktowany przez niektórych ojców wydziału. Znamy historię małego hangaru przy ulicy Lhomond, na tyłach l'Ecole de physique, gdzie nie było ani oświetlenia, ani elektryczności. Ale w 1898 r., po latach chodzenia w ciemności i rozczarowań, uzyskano tam pierwszy gram czystego radu. Znamy losy tego odkrycia, za które małżeństwo zostało nagrodzone pierwszą Nagrodą Nobla - a potem, w 1911 r., była druga Nagroda Nobla, już dla samej Marii. Znamy wreszcie nimb i szacunek otaczający tę kobietę w ostatnich jej latach. Stała się ona już za życia wielką postacią w historii Francji - wielką postacią naszej wspólnej historii, Francji i Polski - choć alergicznie reagowała na honory i zaszczyty, chroniła się przed iluzorycznymi blaskami sławy, a przy tym angażowała się z narażeniem życia, czego dowiodła podczas I wojny światowej.

Francuzka z serca, nigdy nie wyparła się swoich polskich korzeni. I nigdy nie była rozdarta pomiędzy obydwa kraje - przez całe swoje życie na swój sposób, niezwykle dyskretnie, powoływała się na obydwie kultury, na swą podwójną przynależność. Kiedy odkryła chemiczny poprzednik radu, nazwała go polonem. A największym prezentem dla niej było to, że jej mąż nauczył się - co jest tak trudne - języka polskiego, którym też obydwie córki posługiwały się znakomicie.

Przyczyniła się do założenia w 1912 r. w Warszawie laboratorium radioaktywności. Wysłała tam dwóch swoich najlepszych studentów, zresztą polskiego pochodzenia, Wertensteina i Danysza. Sława i względny dostatek pozwoliły jej też na skuteczne wspieranie naukowców przybyłych z młodej Polski, która w końcu ponownie uzyskała niepodległość. Ale chyba najbardziej wzruszające jest to, że gdy nadchodziła jej ostatnia godzina, poprosiła swoją siostrę Bronię i swego brata Józefa, aby na jej grób na cmentarzu w Sceaux rzucili garść polskiej ziemi, która - złączona z ziemią francuską - powiodła ją w pewien sposób, rzekłbym, do wieczności naszej wdzięczności.

Marie Curie jest Francuzką. Maria Skłodowska jest Polką. Nie musimy jako kraje żądać przyznania nam całości jej spuścizny. Jest to dziedzictwo współdzielone, jest to również dziedzictwo europejskie, ale jest to także, jak widać, siła kobiety, która ciągle promienieje.

Nie mogę nie wspomnieć przy okazji tego upamiętniania o obecnej przyjaźni francusko-polskiej, o naszych międzyparlamentarnych stosunkach - dziękując jednocześnie naszym dwóm przewodniczącym grup przyjaźni - zwłaszcza stojąc przed wami, Moi Drodzy, Polscy Koledzy, i przed przewodniczącym grupy przyjaźni, zasiadającym dziś tu, w polskim Senacie. To stara przyjaźń, owoc historii, ale też czasami owocu bólu. Jednocześnie jednak jest w tym nowy wymiar, dzięki podpisaniu w maju 2008 r., przy okazji wizyty prezydenta Sarkozy'ego, partnerstwa strategicznego pomiędzy naszymi obydwoma krajami. Od tego czasu nasze spotkania mają charakter regularny - ostatnie odbyło się w Paryżu w listopadzie 2009 r., następne odbędzie się za kilka dni, 7 lutego.

Drodzy Koledzy, nie mogę stanąć na tej trybunie i nie wspomnieć o dramacie, jaki przeżył wasz kraj 10 kwietnia 2010 r., i to kolejny raz w lesie katyńskim. Nie mogę nie przywołać pamięci waszych kolegów. Senat Republiki Francuskiej chyli przed nimi czoło, podobnie jak ja czynię to teraz.

Mimo tematu, który jest obecnie w porządku obrad, wracam - za co przepraszam - do aktualności politycznych. Są to oczywiście tematy o charakterze europejskim, bo za parę miesięcy przejmiecie po Węgrach prezydencję w Unii Europejskiej. Pozwólcie mi pogratulować wam siły europejskiego zaangażowania i wsparcia polskiego społeczeństwa na rzecz tego zaangażowania. Z uznaniem odnotowuję rolę, jaką odgrywa wielki Europejczyk, wasz były premier, Jerzy Buzek, dzisiaj przewodniczący Parlamentu Europejskiego. Podobnie jak on, należy pan, Panie Marszałku, do grona tych, którzy odegrali wielką rolę w "Solidarności", odważnie walcząc o niepodległość. W październiku 2009 r. zorganizował pan w Gdańsku nadzwyczajne spotkanie Stowarzyszenia Senatów Europy, które senator Haenel zawsze wspomina z wielkim wzruszeniem. Już po tym spotkaniu nominowałem go do Rady Konstytucyjnej, by mógł tam te uczucia spożytkować. (Oklaski) Czciliśmy wówczas dwudziestą rocznicę odrodzenia polskiego Senatu i powrotu do demokracji. Każdy ma w pamięci zdecydowaną walkę, jaką Polacy prowadzili za demokrację i za wolność - do dzisiaj jest ona wzorem europejskim, nie oznaczając absolutnie negacji narodu ani jego tożsamości. Proszę więc również pozwolić mi pokłonić się za tę lekcję demokracji, jaką Polska nam dała onegdaj, oraz powiedzieć, jak wielkim uznaniem darzymy ludzi takich jak pan, Panie Marszałku - ludzi, którzy byli wielkimi postaciami ruchu oporu. Chciałbym również odnieść się, Panie Marszałku, do pańskiej stanowiącej przykład drogi politycznej i parlamentarnej, od okresu transformacji i od objęcia przez pana w 2005 r. przewodnictwa Senatu, co na pewno miało bardzo pozytywny wpływ na jakość naszych stosunków. Chciałbym panu serdecznie podziękować za wszystko, co pan wniósł i co wnosi pan za każdym razem, będąc w Pałacu Luksemburskim. (Oklaski)

Dialog pomiędzy Francją i Polską często jest tak na prawdę prowadzony w trójkę, wraz z naszym partnerem niemieckim, w formacie weimarskim. Ja jestem bardzo przywiązany do tego dialogu. To bardzo ważne, że trzy wielkie państwa - wielkie państwa, jakimi jesteśmy - mogą razem realizować wielką wspólną wizję i europejskie wyzwania. Zresztą 7 lutego, natychmiast po naszym spotkaniu dwustronnym, odbędzie się takie spotkanie w formacie weimarskim. A tematów nie brakuje, bo jest poszerzenie Unii i polityka sąsiedztwa, w szczególności Partnerstwo Wschodnie, są stosunki Unii Europejskiej z sąsiadami usytuowanymi dalej na Wschodzie, z Ukrainą, Mołdawią i Białorusią, ale są również nasze stosunki z krajami położonymi na drugim brzegu Morza Śródziemnego. Bo nawet jeżeli można by powiedzieć, że tereny za Morzem Śródziemnym są daleko, to nie można nie czuć tego tchnienia od Tunisu, Kairu czy Aleksandrii, które z pewnością bulwersuje naszą rzeczywistość. Dlatego sądzę, że Partnerstwa Śródziemnomorskiego także potrzebujemy.

Nie mogę również zapomnieć o naszym wspólnym zaangażowaniu w Afganistanie w ramach ISAF. Corocznie doświadczamy związanych z tym trudności, stwierdzamy konieczność walki z terroryzmem, ale i przygotowania się do wycofania się z tego kraju, gdy tylko władze afgańskie będą zdolne przejąć odpowiedzialność w kwestii własnego bezpieczeństwa.

Są także inne ważne tematy europejskie, o których na pewno będziemy rozmawiać podczas spotkania w formacie weimarskim. Przyszłość wspólnej polityki rolnej - to temat zasadniczy dla Polski, temat zasadniczy dla Francji, temat zasadniczy dla Europy. Bezpieczeństwo, niezależność w kwestii żywności to tematy, które są aktualne i które musimy podjąć. Kolejne to perspektywy finansowe począwszy od końca 2013 r., polityka spójności, pakiet energetyczno-klimatyczny i walka z problemami w handlu. We wszystkich tych dziedzinach nasz dialog bilateralny będzie ważny. Ale dialog interparlamentarny ma także znaczenie naprawdę zasadnicze. Jest to także istotne w kontekście przyszłej prezydencji Polski w Unii Europejskiej. A więc dialog pomiędzy naszymi komisjami będzie na pewno intensyfikowany i kontynuowany. Nasza komisja do spraw gospodarki przybędzie tu w kwietniu i będzie rozmawiać o wspólnej polityce rolnej, nasza komisja do spraw zagranicznych, obronności i sił zbrojnych ma również zamiar przyjechać, żeby zbadać priorytety polskiej prezydencji w dziedzinie polityki zagranicznej i obronności. Panie Marszałku, pan wie doskonale, bo razem zaproponowaliśmy w Rzymie - zresztą w dramatycznym momencie, kiedy tak panu zależało na tej obecności - refleksję na temat roli parlamentów w polityce obronnej. Przewodniczący Senatu belgijskiego Armand De Decker został wtedy obarczony zadaniem zastanowienia się nad wprowadzeniem COSAC w dziedzinie obronności. Sądzę, że także w dziedzinie energetyki musimy zintensyfikować naszą współpracę, przede wszystkim jeśli chodzi o energię jądrową. Wiem, że pański kraj chce wyposażyć się w kilka takich elektrowni. Nasi deputowani, ale również senatorowie, mają w tym wielkie doświadczenie, doświadczenie wielu dziesiątków lat. Pragniemy podzielić się z wami - tak jak Yann Gaillard w elektrowni w Nogent - tymi doświadczeniami, podobnie jak dzielimy się naszymi doświadczeniami z naszymi kolegami z Senatu włoskiego.

Panie Marszałku, Drodzy Koledzy, wiem, że mówię za długo, ale jestem też politykiem, dlatego chciałem poruszyć również tematy polityczne. Chciałem mówić o naszych stosunkach ekonomicznych i handlowych. Dwadzieścia lat temu byliśmy jednymi z pierwszych, jeśli chodzi o inwestycje, ale ciągle jeszcze jesteśmy gotowi podjąć to partnerstwo i rozwijać nasze stosunki. Jest również ważne, aby mówić o naszych stosunkach kulturalnych, relacjach powstałych naprawdę w duchu i wraz z tchnieniem wolności. Bo istnieje ciągłość - od Chopina, którego przyjęliśmy, po dzisiejszą wolność - która nie jest tylko nostalgiczna. Musimy mówić o relacjach w dziedzinach językowych i edukacyjnych, musimy te relacje pogłębiać w ramach naszej zdecentralizowanej współpracy - bo sto siedemdziesiąt pięć porozumień o partnerstwie pomiędzy naszymi samorządami to również obywatele budujący Europę i przyjaźń pomiędzy naszymi krajami. We wszystkich tych dziedzinach nasze relacje są dynamiczne, a sukcesy spoczywają na tym samym cokole - więzi przyjaźni, jaka łączy nasze narody. Czyż ta przyjaźń nie jest najlepszym hołdem, jaki możemy składać każdego dnia Marii Skłodowskiej-Curie?

Niech żyje Francja! Niech żyje Polska! (Oklaski)

Oto, Panie Marszałku, te znaczki, które zostały wydane w związku z rocznicą. Bardzo dziękuję. (Oklaski)

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję panu przewodniczącemu Senatu Republiki Francuskiej za jego wystąpienie.

Ogłaszam przerwę do godziny 13.00.

Od godziny 13.00 głosowania. Bardzo państwu dziękuję

(Przerwa w obradach od godziny 12 minut 05 do godziny 13 minut 00)

Wicemarszałek
Zbigniew Romaszewski:

Proszę państwa, proszę zajmować miejsca.

Wznawiam obrady.

Proszę senatorów sekretarzy o zajęcie miejsc.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu ósmego porządku obrad: zmiany w składzie komisji senackich.

Wniosek Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich w tej sprawie zawarty jest w druku nr 1092.

Proszę sprawozdawcę Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich senatora Szaleńca o przedstawienie wniosku komisji.

Proszę bardzo.

(Rozmowy na sali)

Proszę państwa, proszę o zakończenie rozmów.

Senator Zbigniew Szaleniec:

Panie Marszałku!

(Rozmowy na sali)

(Wicemarszałek Zbigniew Romaszewski: Jeszcze raz powtarzam moją prośbę.)

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Na wniosek zainteresowanych senatorów Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich proponuje Wysokiemu Senatowi przyjęcie uchwały, która mówi o zmianach w komisjach senackich.

"Art. 1. Senat Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie art. 13 ust. 2 Regulaminu Senatu, odwołuje: senator Grażynę Sztark z Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, senatora Piotra Zientarskiego z Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich. Art. 2. Senat Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie art. 13 ust. 2 Regulaminu Senatu, wybiera: senator Grażynę Sztark do Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich oraz senatora Piotra Zientarskiego do Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą."

Rekomenduję Wysokiej Izbie podjęcie tej uchwały, a z tego miejsca chciałbym bardzo serdecznie podziękować za współpracę panu senatorowi Piotrowi Zientarskiemu, który krótko był również przewodniczącym tej komisji. Tak więc, Panie Senatorze, bardzo serdecznie dziękuję.

Proszę o podjęcie tej uchwały.

Wicemarszałek
Zbigniew Romaszewski:

Dziękuję bardzo.

Czy ktoś z państwa senatorów chciałby zabrać głos w tej sprawie? Nie widzę chętnych.

Wobec tego przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez Komisję Regulaminową, Etyki i Spraw Senatorskich projektem uchwały w sprawie zmian w składzie komisji senackich.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Ogłaszam wynik.

Na 80 obecnych senatorów 79 głosowało za, 1 - przeciw. (Głosowanie nr 2)

Uchwała została podjęta.

Dziękuję.

Przechodzimy do kolejnej części obrad.

Powracamy do rozpatrywania punktu pierwszego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie. Znajduje się ono w druku nr 1082Z.

Proszę sprawozdawcę senator Małgorzatę Adamczak o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Małgorzata Adamczak:

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisja Rodziny i Polityki Społecznej po posiedzeniu w dniu 27 stycznia 2011 r. i po rozpatrzeniu wniosków zgłoszonych w toku debaty w dniu 26 stycznia 2011 r. nad ustawą o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 przedstawiają Wysokiemu Senatowi swoje stanowisko: Wysoki Senat raczy przyjąć poprawki nr 4, 5, 6, 8, 10, 11, 21, 24, 25, 27,36, 37, 38, 43, 44a, 46, 47, 49, 51, 52, 54, 55, 56, 56a, 57 i 58. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek
Zbigniew Romaszewski:

Dziękuję bardzo.

Czy senatorowie wnioskodawcy lub pozostali senatorowie sprawozdawcy chcieliby jeszcze zabrać głos?

Przypominam, że wnioski w trakcie dyskusji zgłosili: pan senator Augustyn, pani senator Rotnicka, pani senator Borys-Damięcka, senator Rulewski, senator Kaleta, senator Muchacki, senator Boszko, senator Błaszczyk, senator Kieres, senator Paszkowski, senator Władysław Dajczak, senator Grzegorz Banaś. Ponadto sprawozdawcami komisji byli: senator Sławomir Sadowski i senator Jan Rulewski.

Czy ktoś z państwa chciałby zabrać głos? Nie widzę chętnych.

Wobec tego przystępujemy do głosowania.

W pierwszej kolejności zostaną przeprowadzone głosowania nad przedstawionymi poprawkami, a następnie - nad podjęciem całej uchwały ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Teraz będziemy głosować nad poprawkami pierwszą, trzydziestą dziewiątą, czterdziestą, czterdziestą pierwszą i pięćdziesiątą trzecią, które zastępują określenie "niania" określeniem "opiekun rodzinny".

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję bardzo.

Na 85 obecnych senatorów 2 głosowało za, 83 - przeciw. (Głosowanie nr 3)

Poprawki nie zostały przyjęte.

Wniosek mniejszości, czyli poprawka druga, zmierza do uzupełnienia zakresu podmiotowego opieki.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 86 obecnych senatorów 35 głosowało za, 51 - przeciw. (Głosowanie nr 4)

Wniosek nie został przyjęty.

Przechodzimy do poprawki trzeciej, która zmierza do zapewnienia rodzicom pełnej informacji o skutkach umieszczenia dziecka w żłobku.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Jeszcze jeden senator...

Na 85 obecnych senatorów 19 głosowało za, 41 - przeciw, 25 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 5)

Poprawka nie została przyjęta.

Przechodzimy do poprawek czwartej, pięćdziesiątej czwartej i pięćdziesiątej piątej, nad którymi należy głosować łącznie. Poprawki te pozwalają na sprawowanie opieki na dotychczasowych warunkach i w innych formach niż przewidziane w ustawie.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Głosowało 86 senatorów, 85 poparło wniosek, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 6)

Wniosek został przyjęty.

Poprawka piąta nakazuje ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego między innymi monitorowanie procesu realizacji ustawy i sprawozdawanie Sejmowi i Senatowi z tego procesu. Poprawka pięćdziesiąta szósta lit. a powoduje, iż obowiązek sprawozdania nastąpi po 1 stycznia 2013 r. Tak że głosujemy nad poprawkami piątą i pięćdziesiątą szóstą a.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 85 senatorów, 79 poparło wnioski, 6 głosowało przeciw. (Głosowanie nr 7)

Poprawki zostały przyjęte.

Przed nami poprawki szósta, dwudziesta siódma i trzydziesta ósma, które nakładają obowiązek przeprowadzenia badań sanitarno-epidemiologicznych na wszystkie osoby sprawujące opiekę na podstawie ustawy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 85 obecnych senatorów 84 poparło wniosek, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 8)

Poprawka została przyjęta.

Przechodzimy do głosowania nad poprawką siódmą, która pozwala na objęcie opieką żłobkową dzieci, które ukończyły co najmniej sześć miesięcy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Wszyscy już głosowali. Tak?

Głosowało 86 senatorów, 4 poparło poprawkę, 81 głosowało przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 9)

Poprawka ósma ma charakter redakcyjny.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Jeszcze dwie osoby nie głosowały.

Na 84 obecnych senatorów 83 poparło poprawkę, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 10)

Poprawka została przyjęta.

Przechodzimy do głosowania nad poprawką dziewiątą, która pozwala na utworzenie zespołu żłobków.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 86 senatorów, 1 poparł wniosek, 85 głosowało przeciw. (Głosowanie nr 11)

Poprawka nie została przyjęta.

Poprawka dziesiąta pozwala na utworzenie zespołu żłobków i określa zasady ich funkcjonowania.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 85 obecnych senatorów 82 poparło wniosek, 2 głosowało przeciw, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 12)

Poprawka została przyjęta.

Przechodzimy do głosowania nad poprawką jedenastą, która pozwala na włączenie żłobków do zespołów szkół.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 86 senatorów, 85 poparło poprawkę, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 13)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwunasta nakłada na ministra oświaty obowiązek określenia w rozporządzeniu podstaw programowych sprawowania opieki edukacyjnej.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Głosowało 85 senatorów, 4 poparło poprawkę, 50 głosowało przeciw, 31 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 14)

Poprawka nie została przyjęta.

Poprawka dwunasta...

(Głos z sali: Trzynasta.)

Aha, już była.

Poprawka trzynasta uszczegółowia określone w statucie żłobka warunki przyjmowania dzieci.

Obecność.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 85 senatorów, 2 poparło poprawkę, 51 głosowało przeciw, 32 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 15)

Poprawka nie została przyjęta.

Poprawka czternasta... Przepraszam, poprawka piętnasta.

(Głos z sali: Czternasta.)

Co się dzieje? Czternasta. Dobrze, czternasta. Nad nią nie głosowaliśmy? W porządku.

Poprawka czternasta zabrania przedłużania wymiaru opieki nad dzieckiem w żłobku ponad jedenaście godzin.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę państwa, sytuacja jest następująca.

Głosowało 85 senatorów, 25 poparło poprawkę, 50 senatorów głosowało przeciw, 10 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 16)

Poprawka nie została przyjęta.

Poprawka szesnasta...

(Głos z sali: Piętnasta.)

Poprawka piętnasta określa sposób opieki w żłobku lub klubie dziecięcym jako ciągły.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Jeszcze jedna osoba. Tak jest, wszyscy już głosowali.

Głosowało 84 senatorów, 3 - za, 51 - przeciw, 30 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 17)

Poprawka nie została przyjęta.

Przechodzimy do głosowania nad poprawką szesnastą, która nakłada obowiązek przeprowadzania wstępnych badań lekarskich dziecka przyjmowanego do żłobka lub klubu.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Głosowało 85 senatorów, 5 opowiedziało się za, 51 - przeciw, 29 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 18)

Poprawka nie została przyjęta.

Poprawka szesnasta...

(Głos z sali: Siedemnasta.)

Poprawka siedemnasta zmniejsza maksymalną liczbę dzieci przypadających na jednego opiekuna w przypadku sprawowania opieki nad więcej niż jednym dzieckiem niepełnosprawnym lub wymagającym szczególnej opieki.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 85 senatorów, 4 poparło poprawkę, 80 głosowało przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 19)

Poprawka nie została przyjęta.

Poprawka osiemnasta zmniejsza maksymalną liczbę dzieci przypadających na jednego opiekuna do sześciorga lub czworga w przypadku sprawowania opieki na dzieckiem niepełnosprawnym lub wymagającym szczególnej opieki.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Głosowało 85 senatorów, 4 poparło poprawkę, 51 głosowało przeciw, 30 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 20)

Poprawka dziewiętnasta określa maksymalną liczbę dzieci przypadających na dwóch opiekunów.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Głosowało 86 senatorów, 36 poparło poprawkę, 50 głosowało przeciw. (Głosowanie nr 21)

Poprawka nie została przyjęta.

Przechodzimy do głosowania nad poprawką dwudziestą, która określa sposób sprawowania opieki jako opiekę ustawiczną.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 85 obecnych senatorów 33 głosowało za, 50 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 22)

Poprawka nie została przyjęta.

Poprawka dwudziesta pierwsza ma charakter porządkowy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Na 84 obecnych senatorów 83 głosowało za, 1 senator wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 23)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta druga nakłada obowiązek zapewnienia nadzoru psychologicznego.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Jeszcze jeden senator nie głosował... Dobrze.

Na 86 obecnych senatorów 4 głosowało za, 48 - przeciw, 34 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 24)

Przechodzimy do głosowania nad poprawką dwudziestą trzecią, która nakłada obowiązek zapewnienia nadzoru pediatrycznego w przypadku, gdy do żłobka uczęszcza więcej niż trzydzieścioro dzieci.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Na 86 obecnych senatorów 4 głosowało za, 81 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 25)

Poprawka nie została przyjęta.

Poprawka dwudziesta czwarta ma charakter porządkowy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Na 85 obecnych senatorów 84 głosowało za, 1 - przeciw, nikt nie wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 26)

Poprawka została przyjęta.

Przechodzimy do głosowania nad poprawką dwudziestą piątą. Nakłada ona na kandydatów na opiekunów w żłobku obowiązek odbycia osiemdziesięciu godzin zajęć praktycznych pod kierunkiem kwalifikowanego opiekuna.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Na 86 obecnych senatorów 85 głosowało za, 1 - przeciw. (Głosowanie nr 27)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta piąta...

(Głos z sali: Dwudziesta szósta.)

Tak. Poprawka dwudziesta szósta nakłada obowiązek badania zdolności psychicznej kandydata na opiekuna.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Na 85 obecnych senatorów 14 głosowało za, 52 - przeciw, 19 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 28)

Poprawka nie została przyjęta.

Poprawka dwudziesta siódma została przegłosowana wraz z poprawkami szóstą i trzydziestą ósmą.

Przechodzimy do głosowania nad poprawką dwudziestą ósmą, która nakłada obowiązek sprawowania opieki przynajmniej przez dwie osoby dorosłe.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Na 85 obecnych senatorów 34 głosowało za, 51 - przeciw. (Głosowanie nr 29)

Poprawka nie została przyjęta.

Przechodzimy do głosowania nad poprawką dwudziestą dziewiątą, która nakazuje przeprowadzenie badań psychologicznych dzieci nie rzadziej niż raz na pół roku.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Na 87 obecnych senatorów 2 głosowało za, 84 - przeciw, 1 senator wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 30)

Poprawka nie została przyjęta.

Poprawka trzydziesta określa warunki lokalowe żłobka i klubu dziecięcego. Przyjęcie tej poprawki wyklucza głosowanie nad poprawkami trzydziestą pierwszą i trzydziestą trzecią.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Na 87 obecnych senatorów 2 głosowało za, 84 - przeciw, 1 senator wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 31)

Poprawka nie została przyjęta.

Przechodzimy do głosowania nad poprawką trzydziestą pierwszą. Poprawka ta określa warunki lokalowe żłobka i klubu dziecięcego.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Na 86 obecnych senatorów 2 głosowało za, 51 - przeciw, 33 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 32)

Poprawka nie została przyjęta.

Poprawka trzydziesta druga ma na celu zagwarantowanie, iż na każde dziecko będą przypadały nie mniej niż 3 m² powierzchni pomieszczenia.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Na 87 obecnych senatorów 7 głosowało za, 78 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 33)

Przechodzimy do głosowania nad poprawką trzydziestą trzecią, która ma na celu zapewnienie położenia żłobka lub klubu w pobliżu terenu do zabaw na świeżym powietrzu.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Jeszcze pięciu senatorów... dobrze, już jest komplet.

Na 86 obecnych senatorów 5 głosowało za, 81 - przeciw. (Głosowanie nr 34)

Poprawka nie została przyjęta.

Przechodzimy do głosowania nad poprawkami trzydziestą czwartą i trzydziestą piątą. Powodują one, iż do wykreślenia z rejestru będą miały zastosowanie właściwe przepisy ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w tym przesłanka rażącego naruszenia przez przedsiębiorcę warunków wymaganych do wykonywania działalności regulowanej.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Na 86 obecnych senatorów 3 głosowało za, 82 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 35)

Poprawka trzydziesta szósta powoduje wykreślenie określenia zakresu szkolenia na opiekuna dziecięcego.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Jeszcze jeden senator nie głosował... trudno, nie będziemy czekać.

Na 87 obecnych senatorów 85 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 36)

Poprawka została przyjęta.

Przechodzimy do głosowania nad poprawką trzydziestą siódmą, która ma charakter porządkowy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Jeszcze czterech senatorów nie głosowało, proszę bardzo...

Na 87 obecnych senatorów 87 głosowało za. (Głosowanie nr 37)

Przechodzimy do głosowania nad poprawką czterdziestą drugą, która podkreśla możliwość zwiększenia przez radę gminy dotacji na dzieci niepełnosprawne.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Na 86 obecnych senatorów 36 głosowało za, 50 - przeciw. (Głosowanie nr 38)

Poprawka nie została przyjęta.

Przystępujemy do poprawki czterdziestej trzeciej, która pozostawia fakultatywny charakter dotacji celowej dla gmin oraz rezygnuje z odrębnych warunków rozliczania dotacji.

Konkurencyjna poprawka, czterdziesta piąta, powoduje obligatoryjność dotacji dla gmin z warunkiem, iż mogą one przekroczyć 70% kosztów zadania, oraz utrzymuje szczególne zasady rozliczania dotacji.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 87 obecnych senatorów 85 głosowało za poprawką, 1 senator - przeciw i 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 39)

Przechodzimy do poprawki czterdziestej czwartej, która powoduje, iż gminy będą otrzymywać obligatoryjne dotacje celowe w zakresie opieki nad dziećmi niepełnosprawnymi w wysokości do 70% kosztów zadania.

Konkurencyjna poprawka, czterdziesta czwarta , powoduje, iż dotacja ta będzie miała charakter fakultatywny.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 87 obecnych senatorów 3 głosowało za poprawką, 50 głosowało przeciw, 34 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 40)

Przechodzimy do poprawki czterdziestej czwartej a, która powoduje, iż gminy będą mogły otrzymywać dotacje celowe w zakresie opieki nad dziećmi niepełnosprawnymi w wysokości do 70% kosztów zadania.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 87 senatorów, 79 głosowało za, 1 - przeciw, 7 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 41)

Poprawka została przyjęta.

Przechodzimy do poprawki czterdziestej piątej, która powoduje...

(Głosy z sali: Czterdziestej szóstej.)

Przepraszam, do czterdziestej szóstej.

Poprawki czterdziesta szósta i pięćdziesiąta ósma mają charakter porządkujący.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę głosować.

Ogłaszam wyniki.

Na 87 obecnych senatorów 84 głosowało za poprawką, 1 senator głosował przeciw, 2 senatorów nie głosowało. (Głosowanie nr 42)

Przechodzimy do poprawki czterdziestej siódmej, która ma na celu doprecyzowanie treści upoważnienia do wydania rozporządzenia.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Jeszcze dwie osoby nie głosowały.

W głosowaniu uczestniczyło 86 senatorów i 86 poparło przedłożoną poprawkę. (Głosowanie nr 43)

Poprawka została przyjęta.

Przechodzimy do poprawki do czterdziestej dziewiątej, która ma charakter porządkowy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 84 senatorów, wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 44)

Poprawka została przyjęta.

Przechodzimy do poprawki pięćdziesiątej, która powoduje, iż z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych będzie można finansować również sprawowanie opieki przez nianię.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Jeszcze dwie osoby nie głosowały.

Wszyscy? Dobrze.

Głosowało 86 senatorów, 36 - za, 50 - przeciw. (Głosowanie nr 45)

Poprawka nie została przyjęta.

Poprawka pięćdziesiąta pierwsza ma na celu zapewnienie zgodności ustawy z zasadami techniki prawodawczej.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Głosowało 86 senatorów i 86 senatorów poparło tę poprawkę. (Głosowanie nr 46)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka pięćdziesiąta druga ma charakter doprecyzowujący.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 85 obecnych senatorów 84 głosowało za, 1 senator wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 47)

Poprawka została przyjęta.

Nad poprawką pięćdziesiątą trzecią głosowaliśmy już łącznie z poprawkami pierwszą, trzydziestą dziewiątą, czterdziestą i czterdziestą pierwszą.

Przechodzimy do poprawki pięćdziesiątej szóstej, która powoduje skrócenie vacatio legis ustawy do miesiąca.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 87 obecnych senatorów 85 głosowało za poprawką, 1 senator głosował przeciw, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 48)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka pięćdziesiąta siódma powoduje, iż przepisy dotyczące wsparcia finansowego wejdą w życie z dniem ogłoszenia ustawy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 85 senatorów, 82 głosowało za poprawką, 3 głosowało przeciw. (Głosowanie nr 49)

Poprawka została przyjęta.

I wreszcie poprawka pięćdziesiąta...

(Głos z sali: Już nie.)

Już nie? Dobrze.

Wobec tego głosujemy w sprawie przyjęcia ustawy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję bardzo.

Na 86 obecnych senatorów 80 głosowało za, 3 głosowało przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 50)

Ustawa została przyjęta.

Powracamy do rozpatrywania punktu drugiego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks pracy.

Komisja Ustawodawcza, Komisja Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisja Gospodarki Narodowej przedstawiły jednobrzmiące projekty uchwał, w których wnoszą o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Jeszcze trzy osoby nie głosowały.

Dziękuję bardzo.

Na 86 obecnych senatorów, 84 głosowało za uchwałą, 1 senator wstrzymał się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 51)

Uchwała Senatu została podjęta.

Powracamy do rozpatrywania punktu trzeciego: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Gospodarki Narodowej, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie. Znajduje się ono w druku nr 1083Z.

Proszę sprawozdawcę, senatora Eryka Smulewicza, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Eryk Smulewicz:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisja Gospodarki Narodowej rekomendują Wysokiemu Senatowi przyjęcie poprawek: pierwszej, drugiej, czwartej, szóstej, ósmej, dziesiątej, dwunastej i trzynastej. Dziękuję.

Wicemarszałek
Zbigniew Romaszewski:

Dziękuję bardzo.

Przystępujemy do głosowania... Aha, przepraszam, informuję państwa, że w trakcie dyskusji wnioski zgłosili pan senator Gruszka i pan senator Piechota.

Ponadto sprawozdawcami komisji byli senator Sepioł i senator Gruszka.

Czy ktoś z panów chciałby zabrać głos?

Proszę bardzo. Pan senator Gruszka.

Senator Tadeusz Gruszka:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Wysoka Izbo, proszę o przyjęcie poprawki piątej. To jest wspólna poprawka, złożona przeze mnie i senatora Piechotę. Zdejmuje ona z rad gmin obowiązku koncesjonowania przejazdu taksówkami. Z góry bardzo dziękuję za poparcie tej poprawki.

Wicemarszałek
Zbigniew Romaszewski:

Dziękuję bardzo.

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionymi poprawkami.

W pierwszej kolejności zostaną przeprowadzone głosowania nad przedstawionymi poprawkami, a następnie nad podjęciem uchwały w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Poprawka pierwsza ma charakter redakcyjny. Skreśla zbędny fragment przepisu.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 82 senatorów, 82 poparło poprawkę. (Głosowanie nr 52)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka druga doprecyzowuje przepis.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 81 obecnych senatorów 80 poparło poprawkę, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 53)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzecia skreśla zmianę wykluczającą ze składu komisji prowadzącej egzaminy dotyczące transportu drogowego taksówką osoby prowadzące działalność gospodarczą w tym zakresie.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 84 obecnych senatorów 34 poparło poprawkę, 49 było przeciw, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 54)

Poprawka nie została przyjęta.

Przechodzimy do głosowania nad poprawką czwartą, która wskazuje, że w skład komisji powołanej do przeprowadzenia egzaminu w zakresie transportu drogowego taksówką nie mogą wchodzić, obok przedsiębiorców wykonujących działalność...

(Głos z sali: Wykluczona.)

(Głos z sali: W wypadku odrzucenia poprawki trzeciej, a trzecia nie była przyjęta.)

Przepraszam, przepraszam.

Poprawka trzecia. Skreśla się zmianę wykluczającą ze składu komisji...

(Głos z sali: To trzecia. Teraz czwarta, Panie Marszałku.)

Tylko w wypadku odrzucenia. No więc czwarta... Zaraz, nic z tego nie rozumiem...

(Głos z sali: Wszystko jest dobrze.)

Wszystko jest dobrze. No to czemu powstało to zamieszanie?

Poprawka czwarta wskazuje, że w skład komisji...

(Rozmowy na sali)

Proszę państwa, poproszę o ciszę!

(Głos z sali: Ale czwarta...)

No, czytam czwartą, więc o co chodzi?

(Głos z sali: Bo przyjęcie trzeciej...)

Ale trzecia nie została przyjęta, wobec tego głosujemy nad czwartą. Proszę państwa, proszę się uspokoić. Wszystko jest w porządku.

Poprawka czwarta wskazuje, że w skład komisji powołanej do przeprowadzenia egzaminu w zakresie transportu drogowego taksówką nie mogą wchodzić, oprócz przedsiębiorców wykonujących działalność w zakresie transportu osób taksówką, także przedsiębiorcy wykonujący transport rzeczy taksówką.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 83 senatorów, 83 poparło poprawkę. (Głosowanie nr 55)

Przechodzimy do głosowania nad poprawką piątą. Nad poprawkami piątą i jedenastą należy głosować łącznie. Przyjęcie tych poprawek wyklucza głosowanie nad poprawką dwunastą. Poprawka piąta znosi ustalone przez rady gminy limity licencji na transport drogowy taksówką. Konsekwencją tego rozwiązania jest poprawka jedenasta, skreślająca przepis przejściowy jako bezprzedmiotowy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 82 senatorów, 81 poparło poprawkę, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 56)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka szósta ma charakter redakcyjny. Uwzględnia definicję legalną przewozu okazjonalnego.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 82 senatorów, 82 poparło przedłożoną poprawkę. (Głosowanie nr 57)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka siódma obniża z 15 tysięcy do 10 tysięcy zł sankcję karno-administracyjną za wykonywanie przewozu okazjonalnego samochodem przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu mniej niż siedmiu osób.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 79 senatorów, 32 poparło poprawkę, 47 było przeciw. (Głosowanie nr 58)

Poprawka nie została przyjęta.

Poprawka ósma wskazuje na sposób ustalania terminu egzaminów w zakresie transportu drogowego taksówką, przeprowadzanych na podstawie wniosków złożonych przed dniem wejścia w życie ustawy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 83 senatorów, 83 poparło poprawkę ósmą. (Głosowanie nr 59)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dziewiąta zakłada, że prowadzenie działalności w zakresie przewozu okazjonalnego na dotychczasowych zasadach możliwe będzie przez okres wyznaczony w licencji, nie dłużej jednak niż przez okres sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 83 senatorów, 33 poparło poprawkę, 50 było przeciw. (Głosowanie nr 60)

Poprawka nie została przyjęta.

Wobec tego przechodzimy do głosowania nad poprawką dziesiątą. Poprawka ta zakłada, że prowadzenie działalności w zakresie przewozu okazjonalnego na dotychczasowych zasadach możliwe będzie przez okres wyznaczony w licencji, nie dłużej jednak niż przez okres roku od dnia wejścia w życie ustawy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 81 obecnych senatorów 54 poparło poprawkę, 25 wstrzymało się od głosu, 2 nie głosowało. (Głosowanie nr 61)

Poprawka dwunasta...

(Głos z sali: Trzynasta.)

Trzynasta?

(Głos z sali: Z tego, co wiem, dwunasta jest wykluczona, więc teraz trzynasta.)

Trzynasta, trzynasta, tak jest.

Poprawka trzynasta zmienia termin wejścia w życie przepisów dotyczących zmiany zezwoleń wydanych na wykonanie przewozów w krajowym transporcie drogowym na dzień ogłoszenia.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 82 senatorów, 82 poparło poprawkę trzynastą. (Głosowanie nr 62)

Poprawka została przyjęta.

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie ustawy w całości, ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 83 senatorów, 83 poparło przyjęcie ustawy. (Głosowanie nr 63)

Tak więc Senat podjął uchwałę.

Dziękuję bardzo. Przechodzimy do rozpatrywania kolejnych punktów.

Powracamy do rozpatrywania punktu czwartego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie. Znajduje się ono w druku nr 1079Z.

Poproszę sprawozdawcę, pana senatora Zientarskiego, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Piotr Zientarski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

W imieniu obu komisji, Komisji Ustawodawczej i Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, uprzejmie rekomenduję Wysokiemu Senatowi przyjęcie poprawek nr 1, 4, 5, 6, 9, 10, 11, 12, 13, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 25, 26, 27, 28, 29, 31, 32, 33, 34, 36, 37, 38, 39, 40, 42, 43, 44, 46, 47, 48, 50, 51, 52. Ponadto uprzejmie proszę, ażeby oprócz wcześniej zaproponowanych bloków również nad poprawkami redakcyjnymi głosować łącznie.

(Wicemarszałek Zbigniew Romaszewski: Tak jest.)

Chodzi o poprawki czwartą, piątą, szóstą, dziesiątą, trzynastą, dziewiętnastą, dwudziestą, dwudziestą pierwszą, dwudziestą drugą, dwudziestą ósmą, dwudziestą dziewiątą, trzydziestą drugą, trzydziestą trzecią, trzydziestą ósmą, czterdziestą, czterdziestą czwartą i czterdziestą...

Wicemarszałek
Zbigniew Romaszewski:

Dziękuję bardzo.

(Senator Kazimierz Wiatr: Ja chciałbym zapytać o uzasadnienie tego łącznego głosowania. To są poprawki merytoryczne.)

(Senator Piotr Zientarski: To są poprawki redakcyjne, wyłącznie redakcyjne.)

(Senator Piotr Andrzejewski: Ja mam szacunek dla redakcji senackiej.)

(Senator Kazimierz Wiatr: Jak to redakcyjne? A skąd!)

Poproszę sprawozdawcę mniejszości połączonych komisji, senatora Zbigniewa Cichonia, o przedstawienie wniosków mniejszości połączonych komisji.

(Głos z sali: Nie ma...)

To znaczy, że zrezygnował. Dobrze.

Czy senatorowie wnioskodawcy chcą jeszcze zabrać głos? A są to: pan senator Gruszka, pan senator Andrzejewski, pan senator Romaszewski i pan senator Cichoń.

(Senator Piotr Andrzejewski: Nie, dziękujemy.)

Nikt nie zgłasza ochoty, wobec tego przystępujemy do głosowania.

W pierwszej kolejności zostaną przeprowadzone głosowania nad przedstawionymi poprawkami, a następnie nad podjęciem uchwały w całości, ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Poprawka pierwsza ujednolica terminologię przepisów zmieniających kodeks postępowania karnego.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 80 senatorów, 80 poparło poprawkę pierwszą. (Głosowanie nr 64)

Poprawka została przyjęta.

Nad poprawkami drugą i siódmą głosujemy łącznie. Poprawki druga i siódma stanowią, że materiały zgromadzone podczas podsłuchu procesowego zarządzonego przez prokuratora, ale niezatwierdzonego przez sąd będą utajniane na okres sześciu miesięcy, a w przypadku ich niewykorzystania w postępowaniu karnym po upływie tego czasu niszczone. Poprawki usuwają również przepisy określające zasady niszczenia materiałów, które nie mają znaczenia dla postępowania karnego.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 82 senatorów, 32 poparło poprawki, 50 było przeciw. (Głosowanie nr 65)

Poprawki nie zostały przyjęte.

Przechodzimy do poprawek, nad którymi będziemy głosować łącznie. Są to poprawki trzecia, czternasta, dwudziesta czwarta, trzydziesta, trzydziesta piąta, czterdziesta pierwsza, czterdziesta piąta i czterdziesta dziewiąta. Przyjęcie tych poprawek wyklucza głosowanie nad poprawkami piętnastą, szesnastą, dwudziestą piątą, dwudziestą szóstą, trzydziestą pierwszą, trzydziestą szóstą, trzydziestą siódmą, czterdziestą drugą, czterdziestą szóstą i pięćdziesiątą, stracą one znaczenie. Są to poprawki porządkujące. Poprawki trzecia, czternasta, dwudziesta czwarta, trzydziesta, trzydziesta piąta, czterdziesta pierwsza, czterdziesta piąta i czterdziesta dziewiąta mają na celu zmianę właściwości sądu orzekającego w sprawie uzyskiwania zgody następczej oraz usuwają przepisy określające terminy podejmowania czynności przez poszczególne podmioty uczestniczące w tym postępowaniu.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 82 senatorów, 32 poparło poprawki, 49 było przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 66)

Poprawki nie zostały przyjęte.

W tej chwili przystępujemy do głosowania nad poprawkami czwartą, piątą, szóstą, dziesiątą, trzynastą, dziewiętnastą, dwudziestą, dwudziestą pierwszą, dwudziestą drugą, dwudziestą ósmą, dwudziestą dziewiątą, trzydziestą drugą, trzydziestą trzecią, trzydziestą ósmą, czterdziestą, czterdziestą czwartą i czterdziestą ósmą. Będziemy głosowali nad nimi w bloku. Czy ktoś z państwa ma jakieś wnioski dotyczące wyłączenia którejś z tych poprawek? Nie, dziękuję bardzo. Wobec tego głosujemy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 82 senatorów, 82 poparło przedłożone poprawki. (Głosowanie nr 67)

Przechodzimy do poprawki ósmej, która nakłada na organy procesowe obowiązek udostępnienia osobie kontrolowanej materiałów uzyskanych z podsłuchów w momencie ogłoszenia tej osobie postanowienia o zarządzeniu kontroli rozmów telefonicznych.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 82 senatorów, 31 poparło poprawkę, 49 było przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 68)

Poprawka nie została przyjęta.

Przechodzimy do poprawki dziewiątej, która precyzuje, na czym polegał będzie nadzór prokuratorski nad czynnościami operacyjno-rozpoznawczymi prowadzonymi przez organy ścigania.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 80 senatorów, 80 poparło poprawkę dziewiątą. (Głosowanie nr 69)

Nad poprawkami jedenastą, osiemnastą i pięćdziesiątą pierwszą należy głosować łącznie. Poprawki jedenasta, osiemnasta i pięćdziesiąta pierwsza określają termin, w jakim Sejm i Senat będą uzyskiwały informacje prokuratora generalnego i ministra właściwego do spraw wewnętrznych na temat prowadzonych w kraju kontroli operacyjnych i liczby objętych nimi osób; dodają także przepis przejściowy dotyczący terminu przedstawienia takiej informacji za rok 2010.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 82 senatorów, 82 poparło poprawki jedenastą, osiemnastą i pięćdziesiątą pierwszą. (Głosowanie nr 70)

Poprawki te zostały przyjęte.

Przechodzimy do poprawki dwunastej, która nakłada na ministra sprawiedliwości obowiązek wydania rozporządzenia określającego kwestie związane ze współpracą prokuratury z organizacjami międzynarodowymi.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 80 senatorów, 80 poparło przedłożoną poprawkę. (Głosowanie nr 71)

Przechodzimy do poprawki piętnastej, która ma charakter redakcyjny.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności... Zaraz, czy myśmy nad nią już nie głosowali? Dobrze. Poprawka ta ma charakter redakcyjny.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

W głosowaniu uczestniczyło 81 senatorów, 81 poparło poprawkę. (Głosowanie nr 72)

Poprawka została przyjęta.

Głosowanie nad poprawkami szesnastą, dwudziestą szóstą, trzydziestą pierwszą, trzydziestą siódmą, czterdziestą drugą, czterdziestą szóstą i pięćdziesiątą tylko w przypadku odrzucenia poprawek trzeciej, czternastej, dwudziestej czwartej, trzydziestej, trzydziestej piątej, czterdziestej pierwszej. One zostały odrzucone, wobec tego głosujemy. Poprawki szesnasta, dwudziesta szósta, trzydziesta pierwsza, trzydziesta siódma, czterdziesta druga, czterdziesta szósta i pięćdziesiąta określają terminy podejmowania czynności przez poszczególne podmioty uczestniczące w sprawie wyrażania przez sąd zgody następczej.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 80 obecnych senatorów 79 głosowało za przyjęciem tych poprawek, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 73)

Tak więc poprawki szesnasta, dwudziesta szósta, trzydziesta pierwsza, trzydziesta siódma, czterdziesta druga, czterdziesta szósta i pięćdziesiąta zostały przyjęte.

Przechodzimy do poprawek siedemnastej, dwudziestej trzeciej, dwudziestej siódmej, trzydziestej czwartej, trzydziestej dziewiątej, czterdziestej trzeciej i czterdziestej siódmej, które należy przegłosować łącznie. Stanowią one, że w przypadku braku dowodów popełnienia przestępstwa organy ścigania mają obowiązek informowania osób, wobec których stosowana była kontrola operacyjna, o celu, czasie i wynikach tej kontroli.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 79 obecnych senatorów 20 głosowało za, 56 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 74)

Poprawka nie została przyjęta.

Przechodzimy w tej chwili do poprawki dwudziestej piątej, która ma charakter redakcyjny.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 78 obecnych senatorów 76 głosowało za, 2 nie głosowało. (Głosowanie nr 75)

Przechodzimy do poprawki trzydziestej szóstej, która również ma charakter redakcyjny.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę państwa, proszę głosować.

Ogłaszam wyniki.

Na 79 obecnych senatorów 79 głosowało za. (Głosowanie nr 76)

Poprawka została przyjęta.

Przechodzimy w tej chwili do poprawki pięćdziesiątej drugiej, która powoduje wydłużenie okresu vacatio legis do trzech miesięcy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Jeszcze dwóch senatorów nie głosowało, proszę wykorzystać tę możliwość.

Na 80 obecnych senatorów 80 głosowało za przedłożoną poprawką. (Głosowanie nr 77)

Przyjęta poprawka pięćdziesiąta druga była ostatnią poprawką na liście.

W tej sytuacji przystępujemy do głosowania nad podjęciem całej uchwały ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 81 obecnych senatorów 79 głosowało za, 1 - przeciw, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 78)

Pani senator mnie zastąpi. Dziękuję bardzo.

(Przewodnictwo obrad obejmuje wicemarszałek Grażyna Sztark)

Wicemarszałek Grażyna Sztark:

Powracamy do rozpatrywania punktu piątego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy.

Komisja Ustawodawcza oraz Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji przedstawiły projekt uchwały, w którym wnoszą o przyjęcie tej ustawy bez poprawek; druk senacki nr 1080A.

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisje projektem uchwały.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 78 obecnych senatorów 76 głosowało za, 2 nie głosowało. (Głosowanie nr 79)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy.

Powracamy do rozpatrywania punktu szóstego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie granicy państwowej.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Obrony Narodowej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie. Znajduje się ono w druku nr 1081Z.

Proszę sprawozdawcę senatora Pawła Klimowicza o przedstawienie sprawozdania komisji.

Proszę, Panie Senatorze.

Senator Paweł Klimowicz:

Pani Marszałek! Wysoki Senacie!

Komisja Obrony Narodowej oraz Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji po swoim wspólnym posiedzeniu w dniu 26 stycznia 2011 r. rekomendują Wysokiemu Senatowi przyjęcie zawartych w punkcie oznaczonym rzymską dwójką poprawek trzeciej i piątej. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Grażyna Sztark:

Dziękuję bardzo.

Czy senatorowie wnioskodawcy lub pozostały senator sprawozdawca chcą jeszcze zabrać głos?

Przypomnę, że w trakcie dyskusji swoje wnioski zgłosili panowie senatorowie Andrzejewski i Cichoń. Ponadto sprawozdawcą Komisji Obrony Narodowej był pan senator Henryk Górski.

Przystępujemy do głosowania.

W pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, głosowania nad przedstawionymi poprawkami.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

(Rozmowy na sali)

Proszę o spokój!

Na 79 obecnych senatorów 54 głosowało za, 24 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 80)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie granicy państwowej.

Informuję, że porządek obrad sześćdziesiątego dziewiątego posiedzenia Senatu został wyczerpany.

Proszę państwa, minutowa przerwa techniczna.

(Rozmowy na sali)

Szanowni Państwo, informuję, że następne posiedzenie Senatu odbędzie się za tydzień, to jest 3 i 4 lutego 2011 r. Porządek obrad został wyłożony na ławy senatorskie.

Przystępujemy do oświadczeń senatorów poza porządkiem obrad.

Informuję państwa senatorów, że oświadczenia złożone do protokołu zostaną zamieszczone w urzędowej wersji sprawozdania stenograficznego.

Oświadczenia nie mogą trwać dłużej niż pięć minut. Przedmiotem oświadczenia mogą być sprawy związane z wykonywaniem mandatu, przy czym nie może ono dotyczyć spraw będących przedmiotem porządku obrad bieżącego posiedzenia Senatu. Marszałek odmówi przyjęcia niewygłoszonych oświadczeń, których treści nie można ustalić lub których wygłoszenie przez senatora nie byłoby możliwe w przysługującym na to czasie, czyli w ciągu pięciu minut. Nad oświadczeniem senatorskim nie przeprowadza się dyskusji.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zabrać głos?

Proszę o zabranie głosu pana senatora Piotra Kaletę. Zapraszam uprzejmie.

Senator Piotr Kaleta:

Uprzejmie dziękuję, Pani Marszałek.

Chciałbym poruszyć dwie kwestie i skierować moje wystąpienie do pana premiera Donalda Tuska, ale także do pana ministra Cezarego Grabarczyka, ponieważ te dwie kwestie wpisują się w jeden temat, oczywiście chodzi o sprawy drogowe.

Do mojego biura senatorskiego trafiły dwa pisma: jedno z Urzędu Miejskiego w Gostyniu, drugie z miasta Leszna. Dotyczą one budowy dróg.

Chciałbym pokrótce zapoznać państwa, a także tą drogą pana premiera i pana ministra, ze stanowiskiem Rady Miejskiej w Gostyniu i Rady Miejskiej w Lesznie.

Rada Miejska w Gostyniu zwraca się z prośbą o wsparcie wspólnych starań gminy Gostyń, gminy Piaski oraz powiatu gostyńskiego w sprawie budowy obwodnicy Gostynia i Piasków w ciągu drogi krajowej nr 12 i wpisania jej do programu budowy dróg krajowych na lata 2011-2015.

W grudniu 2010 r. minister infrastruktury skierował do konsultacji społecznych projekt programu budowy dróg krajowych na lata 2011-2015. W opracowanym dokumencie nie umieszczono budowy obwodnicy Gostynia w ciągu drogi krajowej nr 12. Uważam, że jest tu wiele merytorycznych argumentów, którymi posługuje się rada miejska. Może na zakończenie powiem to, co w mojej ocenie jest najważniejsze. Budowa obwodnicy Gostynia i Piasków traktowana jest przez władze samorządowe absolutnie priorytetowo. Miasto jest zakorkowane, co jest powodem wielu konfliktów społecznych i negatywnych zdarzeń komunikacyjnych. Chodniki przy drodze krajowej, prowadzącej także do szkół, w wielu miejscach mają zaledwie 40 cm szerokości i są węższe od szkolnych tornistrów. Ponadto droga krajowa nr 12 na znacznym odcinku przybiega w ciągu drogi gminnej i drogi powiatowej, których konstrukcja przygotowana jest dla pojazdów o masie całkowitej do 15 t. Poruszające się tą drogą pojazdy o masie przekraczającej 40 t dosłownie - tu zacytuję - rozjeżdżają nasze miasto. Nieumieszczenie w planach Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad budowy na najbliższe lata obwodnicy Gostynia i Piasków spowoduje olbrzymie niezadowolenie społeczne i może wywołać protesty skutkujące utrudnieniami w ruchu drogowym. W związku z tym proszę o poparcie działań rady miasta Gostynia zmierzających do tego, aby projekt programu budowy dróg krajowych został w tym zakresie zmodyfikowany.

Przedstawiam również stanowisko rady miasta Leszna dotyczące również tego projektu, a mianowicie budowy drogi ekspresowej S5 Wrocław - Poznań. Stanowisko rady miasta jest następujące. "W ostatnim czasie ogólnopolskie media przekazują informacje potwierdzane przez Ministerstwo Infrastruktury oraz parlamentarzystów, że rząd Rzeczypospolitej Polskiej planuje zredukować w 2011 r. wydatki na budowę autostrad i dróg ekspresowych o kwotę 20 miliardów zł. Taka decyzja rządu skutkować będzie wprost koniecznością wykreślenia z przyjętego na lata 2007-2013 planu budowy autostrad i dróg ekspresowych niektórych zadań. Samorząd miasta Leszna wyraża sprzeciw wobec prób ograniczenia przez rząd Rzeczypospolitej Polskiej planu budowy autostrad i dróg ekspresowych na lata 2007-2013, a w szczególności przesunięcia w czasie realizacji budowy drogi ekspresowej S5 Poznań - Wrocław. Obok autostrady A2 droga ekspresowa S5 jest drugą co do ważności drogą przebiegającą przez Wielkopolskę. Ma ona odciążyć przeciążoną już dzisiaj na większości odcinków drogę krajową nr 5 i usprawnić ruch tranzytowy, międzynarodowy na kierunku północ - południe. Przesunięcie jej budowy na lata po 2013 r. spowoduje znaczne pogorszenie warunków ruchu na istniejącej drodze krajowej nr 5, co w sposób oczywisty wpłynie na obniżenie jego bezpieczeństwa. Będzie to pociągało również negatywne skutki społeczno-gospodarcze związane z zahamowaniem rozwoju całego regionu, jak i poszczególnych jego społeczności lokalnych. Ostateczny przebieg drogi krajowej S5 na odcinku od Poznania do granicy województwa wielkopolskiego z województwem dolnośląskim został bowiem przyjęty dnia 4 listopada 2009 r. na posiedzeniu Komisji Opiniowania Projektów Inwestycyjnych przy GDDKiA w Warszawie i w oparciu o tę decyzję samorządy podejmowały własne planistyczne, związane z przeznaczeniem terenów położonych wzdłuż planowanej drogi ekspresowej. Przesunięcie budowy S5 podważy również zasady współpracy samorządów lokalnych z instytucjami szczebla centralnego. W szczególności będzie dowodzić lekceważącego stosunku tych instytucji do okazywanego im przez te samorządy przez cały czas zaangażowania i determinacji we wspieraniu i udzielaniu wszelkiej pomocy dla jak najszybszej realizacji budowy tej drogi ekspresowej."

Jeszcze raz podkreślam, że te dwa stanowiska chciałbym skierować do pana premiera i ministra infrastruktury.

Bardzo dziękuję, Pani Marszałek.

Wicemarszałek Grażyna Sztark:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Bardzo proszę pana senatora Pawła Klimowicza o wygłoszenia oświadczenia. Przypomnę: pięć minut.

Senator Paweł Klimowicz:

Pani Marszałek! Wysoki Senacie!

Oświadczenie kieruję do prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska.

Zwracam się do pana premiera z pytaniem, kiedy pan premier podejmie decyzję w sprawie ustanowienia programu wieloletniego pod nazwą "Przebudowa Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie"?

Jest to moje kolejne wystąpienie w tej sprawie, ponieważ Uniwersytecki Szpital Dziecięcy w Krakowie-Prokocimiu, gdzie leczone są najciężej chore dzieci z regionu Małopolski, a także z terenu całej Polski, wymaga pilnej odnowy. Fatalny stan techniczny budynku szpitala, niespełniający norm i standardów w zakresie wymagań techniczno-funkcjonalnych, nie pozwala na dobrą działalność leczniczą, kształcenie pediatryczne, a także pełne wykorzystanie potencjału uniwersyteckiej kadry naukowej.

Tak więc bardzo proszę pana premiera o podjęcie decyzji w tej sprawie.

Wicemarszałek Grażyna Sztark:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze, również za dyscyplinę czasową.

I zapraszam pana senatora Woźniaka.

Senator Henryk Woźniak:

Dziękuję, Pani Marszałek.

Wysoka Izbo!

Chciałbym z tego miejsca powiedzieć o dwóch sprawach.

Pierwsza sprawa. Zobligowany stanowiskami wójtów i burmistrzów gmin w województwie lubuskim, a także samorządów województwa, sejmików województwa lubuskiego zwracam się do ministra środowiska w sprawie ochrony bobrów - zwierząt, które po wielu latach zostały wprowadzone na teren województwa i rozmnożyły się do tego stopnia, że w opinii specjalistów od melioracji, jak również gospodarzy wielu gmin w Dolinie Warty i Dolnej Noteci oraz Środkowej Odry poważnie uszkadzają urządzenia melioracyjne. Budując gniazda, niszczą przede wszystkim wały, także te, które nakładem wielu środków były w ostatnich latach odbudowywane i modernizowane po powodzi w 1997 r. Taka sytuacja - tak było chociażby w ostatnich tygodniach - nieustannie powoduje zagrożenie powodziowe, podtopienia, wzrost kosztów utrzymania urządzeń ochrony przeciwpowodziowej we właściwym stanie, zapewniającym ochronę przeciwpowodziową. Tak więc zwracam się do pana ministra z prośbą o informację, czy Ministerstwo Środowiska zamierza, jeśli chodzi o tę sprawę, dokonać zmian, które ograniczyłyby populację bobrów w taki sposób, by te zwierzęta, skądinąd bardzo ładne, nie dewastowały urządzeń melioracyjnych.

Sprawa druga. Jako widzowie telewizji, także publicznej, oraz użytkownicy telefonii komórkowej jesteśmy nieustannie bombardowani apelami, zachętami, aby wziąć udział w przeróżnych - tak to nazwę - zabawach, w których dostaje się mniej więcej taki komunikat: wygrałeś, wyślij pusty esemes. Uważam, że Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumenta powinien bardziej zdecydowanie ingerować w tego typu działania marketingowe, które, w pewien sposób zakłamują rzeczywiste relacje między klientem a graczami biznesowymi. No, bo jak przeciętny czytelnik ma rozumieć zachętę: wygrałeś, czeka na ciebie wygrana, czeka na ciebie samochód, wyślij pusty esemes? Przeciętny człowiek, jeżeli nie idzie za tym informacja o regulaminie - a nawet jeśli idzie, to jest napisana zupełnie inną czcionką - jest przekonany, że spotkało go zupełnie niespodziewane szczęście, że jest wybrańcem losu. Wystarczy tylko nacisnąć guzik, wysłać esmes. Oczywiście prawda jest zupełnie inna, bo jest to zachęta do zabawy, w której trzeba odpowiedzieć na pytanie, a odpowiedź na nie rodzi kolejne pytanie itd. Jest wiele osób, które wciągnięte w taką grę - przecież nieustannie mamy takie sygnały jako senatorowie - narażone są na koszty idące w setki i tysiące złotych. Często jest to żerowanie na naiwności tak naprawdę biednych ludzi, dla których taka zachęta, taka reklama jest nadzieją na odmianę losu. Tak naprawdę sprowadza się to do wpędzania ich w kolejne kłopoty, z których często nie potrafią wybrnąć, bo przecież zadłużenie w telefonii komórkowej trzeba będzie spłacić. W związku z tym zwracam się do pani prezes UOKiK o bardziej radykalne działania zwalczające tego rodzaju praktyki w sytuacjach, kiedy UOKiK dopatrzy się naruszenia prawa, ewentualnie o sygnalizowanie potrzeby nowelizacji systemu prawnego, jeśli zdaniem pani prezes istnieje taka konieczność. Chodzi o zabezpieczenie interesów zwykłych obywateli. Dziękuję bardzo, Pani Marszałek.

Wicemarszałek Grażyna Sztark:

Dziękuję bardzo.

Pan senator zamknął listę mówców.

Informuję, że protokół sześćdziesiątego dziewiątego posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej siódmej kadencji zostanie udostępniony senatorom w terminie trzydziestu dni po posiedzeniu Senatu w Biurze Prac Senackich, pokój nr 255.

Na zakończenie chciałabym powiedzieć - chociaż nie ma pana senatora - że jutro nasz kolega, pan senator Janusz Rachoń, odbierze polskiego Nobla. Serdecznie gratulujemy.

Wszystkim państwu serdecznie dziękuję za pomoc w prowadzeniu obrad. Dziękuję bardzo. Do widzenia.

Zamykam sześćdziesiąte dziewiąte posiedzenie

Senatu Rzeczypospolitej Polskiej siódmej kadencji.

(Wicemarszałek trzykrotnie uderza laską marszałkowską)

(Koniec posiedzenia o godzinie 14 minut 21)

---