(Początek posiedzenia o godzinie 15 minut 04)

(Posiedzeniu przewodniczą marszałek Bogdan Borusewicz oraz wicemarszałkowie Marek Ziółkowski i Grażyna Sztark)

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Otwieram sześćdziesiąte siódme posiedzenie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej siódmej kadencji.

(Marszałek trzykrotnie uderza laską marszałkowską)

Na sekretarzy posiedzenia wyznaczam senatora Sławomira Kowalskiego oraz senatora Waldemara Kraskę. Listę mówców prowadzić będzie senator Waldemar Kraska.

Proszę senatorów sekretarzy o zajęcie miejsc przy stole prezydialnym.

Informuję, że Sejm na siedemdziesiątym ósmym posiedzeniu w dniu 25 listopada 2010 r. przyjął wszystkie poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne, a także do ustawy o zmianie ustawy o Inspekcji Ochrony Środowiska, ustawy o działach administracji rządowej oraz ustawy o wojewodzie i administracji rządowej w województwie. Na tym samym posiedzeniu, w dniu 26 listopada 2010 r. Sejm przyjął wszystkie poprawki Senatu do ustawy o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej, jedyną poprawkę Senatu do ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz ustawy o Policji, jedyną poprawkę Senatu do ustawy o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa, część poprawek Senatu do ustawy o zmianie ustawy o usługach detektywistycznych oraz odrzucił wszystkie poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych.

Ponadto informuję, że Sejm na siedemdziesiątym dziewiątym posiedzeniu w dniu 3 grudnia 2010 r. przyjął wszystkie poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw, do ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, do ustawy o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz ustawy o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji, a także przyjął jedyną poprawkę do ustawy o zmianie ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, część poprawek Senatu do ustawy o wdrożeniu niektórych przepisów Unii Europejskiej w zakresie równego traktowania oraz część poprawek Senatu do ustawy o zmianie ustawy o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości.

Wobec niewniesienia zastrzeżeń do protokołu sześćdziesiątego trzeciego posiedzenia stwierdzam, że protokół tego posiedzenia został przyjęty.

Informuję, że protokół sześćdziesiątego czwartego posiedzenia Senatu zgodnie z Regulaminem Senatu jest przygotowany do udostępnienia senatorom. Jeżeli nikt z państwa senatorów nie zgłosi do niego zastrzeżeń, to zostanie on przyjęty na kolejnym posiedzeniu.

Doręczony państwu senatorom projekt porządku obrad sześćdziesiątego siódmego posiedzenia obejmuje:

1. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw.

2. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o partiach politycznych.

3. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym oraz niektórych innych ustaw.

4. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

5. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.

6. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz niektórych innych ustaw.

7. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks pracy.

8. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zmianie ustawy o orderach i odznaczeniach.

9. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym.

10. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o publicznym transporcie zbiorowym.

11. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o kierujących pojazdami.

12. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o racjonalizacji zatrudnienia w państwowych jednostkach budżetowych i niektórych innych jednostkach sektora finansów publicznych w latach 2011-2013.

13. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy - Kodeks wyborczy.

14. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks wyborczy.

15. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, ustawy - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego.

16. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o broni i amunicji oraz ustawy o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym.

17. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Banku Gospodarstwa Krajowego oraz niektórych innych ustaw.

18. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji oraz niektórych innych ustaw.

19. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw.

20. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny.

21. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o wojewodzie i administracji rządowej w województwie oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

22. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach przedemerytalnych.

23. Drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników.

24. Drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych.

25. Trzecie czytanie projektu ustawy zmieniającej ustawę o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz ustawy - Prawo ochrony środowiska.

26. Informacja rządu na temat priorytetów polskiej prezydencji w Radzie Unii Europejskiej w drugiej połowie 2011 r.

Proponuję rozpatrzenie punktów szóstego, siódmego, trzynastego, czternastego, piętnastego oraz dwudziestego porządku obrad, pomimo że sprawozdania komisji w sprawie tych ustaw zostały dostarczone w terminie późniejszym niż określony w art. 34 ust. 2 Regulaminu Senatu.

Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Wysoka Izba przyjęła przedstawioną propozycję.

(Senator Ryszard Bender: Panie Marszałku, czy można? W sprawie porządku obrad.)

Proszę bardzo. Ale to na końcu, tak?

(Senator Ryszard Bender: Słucham?)

Na końcu, jeszcze będzie... Czy to jest sprzeciw wobec...

(Senator Ryszard Bender: Chciałbym teraz, jeśli pan marszałek już skończył...)

Jeżeli jest sprzeciw, to proszę bardzo.

Senator Ryszard Bender:

Chciałbym prosić, żeby pan marszałek zechciał wziąć pod uwagę, że ciągle jest tak , iż każde posiedzenie jest uzupełniane o punkty, do których materiały są dostarczane z opóźnieniem. Naprawdę, Panie Marszałku, to stało się już regułą, a chyba nie będzie dobrze dla wizerunku naszej Izby, jeśli tak będzie stale, w przypadku każdego posiedzenia. Dlatego jestem przeciwny rozpatrywaniu tych punktów. Poczekajmy, miejmy na czas przesyłane materiały. (Oklaski)

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Rozumiem, że to jest sprzeciw wobec mojego wniosku.

(Senator Ryszard Bender: Tak.)

Przystępujemy zatem do głosowania nad przedstawioną przeze mnie propozycją.

(Senator Edmund Wittbrodt: Jaki jest wniosek?)

Mój wniosek dotyczył zgody na skrócenie terminów, a że jest sprzeciw, to...

(Rozmowy na sali)

Czy wszyscy pobrali karty?

(Głos z sali: Tak.)

(Rozmowy na sali)

Mój wniosek dotyczył wprowadzenia tych punktów do porządku obrad. Pan senator Bender zgłosił sprzeciw, w związku z czym głosujemy. Poddaję pod głosowanie mój wniosek o wprowadzenie do porządku obrad... Kto jest przeciwny, głosuje przeciw, to jest jasne.

Przystępujemy do głosowania nad przedstawioną przeze mnie propozycją.

Przycisk obecności.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 72 obecnych senatorów, 46 głosowało za, a 26 - przeciw. (Głosowanie nr 1)

W związku z tym wprowadzamy te punkty do porządku obrad.

(Senator Ryszard Bender: To zły obyczaj.)

Szanowni Państwo, informuję, że sprawozdanie Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji w sprawie ustawy - Kodeks wyborczy jest w trakcie przygotowywania. Komisje zakończyły prace nad tą ustawą w późnych godzinach nocnych. Sprawozdanie zostanie państwu dostarczone bezzwłocznie po sporządzeniu druku senackiego.

Wysoki Senacie! Proponuję zmianę kolejności rozpatrywania punktów. Punkty od pierwszego do czwartego proponuję rozpatrzyć po punkcie dziesiątym, czyli po stanowisku Senatu w sprawie ustawy o publicznym transporcie zbiorowym. W takim przypadku byłyby to punkty: siódmy, ósmy, dziewiąty i dziesiąty.

Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Wysoka Izba przyjęła przedstawioną propozycję.

(Senator Piotr Andrzejewski: Ja mam pytanie.)

Proszę bardzo.

Senator Piotr Andrzejewski:

Panie Marszałku, dlaczego ustawa o orderach i odznaczeniach ma być rozpatrywana przed zmianą ustawy o finansach publicznych? Chciałbym złapać sens tego działania, bo rozumiem inne przesunięcia, ale... Komu trzeba tak pilnie nadać ordery i oznaczenia?

(Marszałek Bogdan Borusewicz: Nie, nie...)

(Senator Czesław Ryszka: Ordery są tylko dla swoich.)

Ja mam wątpliwości co do ósmego punktu...

(Marszałek Bogdan Borusewicz: Rozumiem, ale pan ma wątpliwości co do zmiany porządku...)

Nie, mam wątpliwości co do rozpatrywania punktu ósmego w pierwszej kolejności. Chciałbym usłyszeć uzasadnienie, dlaczego mamy rozpoznawać ustawę o orderach i odznaczeniach w pierwszej kolejności, przed tymi ważnymi ustawami.

(Marszałek Bogdan Borusewicz: To nie ma znaczenia, Panie Senatorze...)

Ja tego nie rozumiem i wyrażam sprzeciw co do tego, żeby ustawa o orderach i odznaczeniach wyprzedzała ustawę o finansach publicznych, o partiach politycznych, o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym. Po prostu szukam racjonalnego wytłumaczenia i nie mam...

(Senator Ryszard Bender: Senator Andrzejewski grzecznie pyta.)

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Panie Senatorze, jest racjonalne uzasadnienie, bardzo racjonalne. W Sejmie w tej chwili trwa debata budżetowa i minister finansów musi tam być. Stąd zmiana kolejności. Rozpatrywanie tych ustaw, w związku z którymi musi być obecny minister finansów, przesuwamy na później.

(Senator Piotr Andrzejewski: Dobrze, jasne. Wycofuję sprzeciw, bo uzyskałem zadawalającą odpowiedź. Dziękuję.)

Dziękuję bardzo.

Wobec braku sprzeciwu stwierdzam, że Senat przyjął przedstawioną propozycję.

Jest jeszcze jedna propozycja dotycząca zmiany kolejności. Proponuję, aby punkt dwunasty - stanowisko Senatu w sprawie ustawy o racjonalizacji zatrudnienia - rozpatrywać jako punkt szesnasty.

(Senator Ryszard Bender: Dlaczego?)

Minister Boni nie jest w stanie przyjść jutro rano, bo ma inne obowiązki.

(Senator Ryszard Bender: Ale on nie potrzebuje być u nas.)(Wesołość na sali)

(Rozmowy na sali)

To nie jest śmieszne, proszę państwa.

Czy są jakieś głosy sprzeciwu? Nie ma. Dziękuję bardzo.

Ponadto proponuję uzupełnienie porządku obrad o następujące punkty: trzecie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny skarbowy, trzecie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o Policji oraz o punkt: zmiany w składzie komisji senackich. Proponuję rozpatrzenie ich jako punktów: dwudziestego szóstego, dwudziestego siódmego i dwudziestego ósmego.

Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Wysoka Izba przyjęła przedstawioną propozycję.

Wobec braku głosów sprzeciwu, stwierdzam, że Senat przyjął przedstawioną propozycję.

Proponuję też przeprowadzenie łącznej debaty nad następującymi punktami: stanowisko Senatu w sprawie ustawy - Kodeks wyborczy oraz stanowisko Senatu w sprawie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks wyborczy.

Jeśli nie usłyszę głosów sprzeciwu, uznam, że Wysoka Izba przyjęła przedstawioną propozycję.

Wobec braku głosów sprzeciwu, stwierdzam, że Senat przyjął przedstawioną propozycję.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zabrać głos w sprawie przedstawionego porządku obrad? Nikt.

Stwierdzam, że Senat zatwierdził porządek obrad sześćdziesiątego siódmego posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej siódmej kadencji.

Wysoki Senacie! Informuję, że na tym posiedzeniu Senatu głosowania zostaną przeprowadzone w kilku turach. Pierwsza tura głosowań zostanie przeprowadzona jutro o godzinie 9.00, a kolejna w czwartek rano.

W środę po porannych głosowaniach rozpatrzymy punkt dotyczący informacji rządu na temat priorytetów polskiej prezydencji w Radzie Unii Europejskiej w drugiej połowie 2011 r.

Informuję, że w trakcie posiedzenia zostanie zarządzonych kilka przerw w obradach. Dzisiaj przerwy zostaną ogłoszone o godzinie 17.30 i 18.15, zaś w środę w godzinach od 12.00 do 12.30, wtedy zostanie otwarta wystawa "W kręgu przyjaciół Chopina".

Kolejna przerwa będzie w środę o 13.45, podczas niej odbędzie się parlamentarne spotkanie opłatkowe. Senackie spotkanie opłatkowe, na które państwa serdecznie zapraszam, odbędzie się w dniu następnym, czyli w czwartek, o godzinie 14.00. Wtedy także ogłoszę godzinną przerwę. Obrady w tym dniu potrwają do godziny 18.00.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu pierwszego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 1063, a sprawozdanie komisji - w druku nr 1063A.

Proszę sprawozdawcę Komisji Zdrowia, pana senatora Norberta Krajczego, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Norbert Krajczy:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie! Panie Ministrze!

Chciałbym przedstawić w imieniu Komisji Zdrowia projekt ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. Jest to projekt rządowy ustawy...

(Rozmowy na sali)

(Marszałek Bogdan Borusewicz: Chwila przerwy, Panie Senatorze... Dobrze? Dziękuję. Proszę.)

Jest to rządowy projekt ustawy, który nie obudził wątpliwości ani w Sejmie, ani w senackiej Komisji Zdrowia. Może dlatego, że jest to projekt, w którym zabiera się Narodowemu Funduszowi Zdrowia tak zwane pieniądze administracyjne i przeznacza się je na świadczenia zdrowotne. Może dlatego, że w tej ustawie jest też zapis, iż w jakiś sposób próbuje się opanować tak zwany system kolejkowy w przypadku procedur wysokospecjalistycznych, jak chociażby zakładanie endoprotez, leczenie zaćmy itd. Są jeszcze oczywiście legislacje porządkowe związane z ustawą o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych ludzi.

W art. 1 pkt 1 projektu ustawy proponuje się zmiany w art. 13a ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Zgodnie z obecnym stanem prawnym Rada Ministrów określa w drodze rozporządzenia sposób i tryb finansowania z budżetu państwa świadczeń opieki zdrowotnej. Przedmiotem regulacji są kwestie techniczne przekazywania środków z dotacji i rozliczenia Narodowego Funduszu Zdrowia z budżetem państwa i ze świadczeniodawcami, nie są nimi natomiast zasady samego finansowania. Wprowadzona zmiana polega na tym, że zasady dokonywania rozliczeń zawarte w omawianym rozporządzeniu będą miały zastosowanie do wszystkich osób, zgodnie z art. 97 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Zmianie ulegnie również podmiot wydający rozporządzenie. Nie będzie już tego robić Rada Ministrów, tylko minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem sprawiedliwości i ministrem do spraw wewnętrznych.

W następnej zmianie zawartej w art. 1 pkt 2 projektu ustawy przewiduje się nowelizację art. 23 ust. 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Ta zmiana ma na celu usprawnienie zarządzania listami oczekujących na udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Obecnie zakres danych przekazywanych przez świadczeniodawców do Narodowego Funduszu Zdrowia lub ministra zdrowia zależy od rodzaju świadczeń. Jest to albo cała lista zawierająca pełne dane oczekujących - tak jest w przypadku świadczeń wysokospecjalistycznych, albo jedynie lista zbiorcza określająca liczbę oczekujących i średni czas oczekiwania - tak jest w przypadku pozostałych świadczeń. Zmiana ma na celu wprowadzenie obowiązku przekazywania szerszego zakresu danych dotyczących list oczekujących na świadczenia inne niż specjalistyczne. Uzasadnieniem takiego kroku jest umożliwienie Narodowemu Funduszowi Zdrowia monitorowania poprawności list.

Nowelizacja dotyczy również art. 83 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Ma ona na celu zmianę zasad naliczania składki. Odnosi się to przede wszystkim do osób oddelegowanych do pracy w innych krajach. Zmiana ta polega na faktycznym przywróceniu stanu prawnego, z którego wynika obowiązek odprowadzenia składek na ubezpieczenia zdrowotne. Pracownicy oddelegowani do momentu uzyskania statusu ubezpieczonych w ramach polskiego systemu ubezpieczenia społecznego mają być objęci obowiązkiem odprowadzania składek na ubezpieczenia zdrowotne, bez względu na to, w którym kraju wykonują pracę, z uwzględnieniem kryterium, jakim jest posiadanie umowy międzynarodowej dotyczącej opodatkowania.

Część nowelizacji ustawy dotyczy także art. 97 ust. 8 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej. Ulegną zmianie zasady przekazywania do Narodowego Funduszu Zdrowia środków z dotacji budżetowej na finansowanie świadczeń dla osób nieubezpieczonych. Po pierwsze, ma to na celu zwiększenie środków przekazywanych na świadczenia zdrowotne, wyłączone zostaną bowiem koszty administracyjne. Po drugie, usprawniony zostanie proces przekazywania środków z dotacji do Narodowego Funduszu Zdrowia. Tym samym te zmiany mają na celu przekazanie wszystkich środków z dotacji celowej na pokrycie kosztów świadczeń opieki zdrowotnej. Obecnie środki z dotacji dla nieubezpieczonych należało przeznaczać również na pokrycie kosztów administracyjnych.

W art. 2 projektu ustawy zawarte są zmiany w ustawie o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. Proponuje się w nim uchylenie przepisów zawartych w art. 8 ust. 5, art. 18 ust. 10, art. 38 ust. 2 oraz w art. 40 ust. 6. Zmiana ta podyktowana jest faktem, iż projektowane upoważnienie ustawowe w art. 13a ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych będzie obejmowało również tryb i sposób finansowania z budżetu państwa świadczeń udzielonych w związku z zachorowaniem na choroby zakaźne, tak więc konieczne jest uchylenie delegacji do wydania przepisów aktów wykonawczych dotyczących sposobu i trybu finansowania wymienionych świadczeń.

Nowe brzmienie otrzymał też art. 68. Proponuje się wydłużenie o rok terminu wprowadzenia dotychczasowych przepisów wykonawczych.

Art. 4 projektu ustawy o zmianie ustawy mówi o tym, że ustawa wchodzi w życie po upływie czternastu dni od ogłoszenia w "Dzienniku Ustaw" z wyjątkiem art. 1 pkt 1 i 3 oraz art. 2 pkt 6, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2011 r.

Jak powiedziałem, projekt został wniesiony przez Radę Ministrów. Pierwsze czytanie odbyło się na posiedzeniu Sejmu, po czym projekt został skierowany do Komisji Zdrowia. W drugim czytaniu w Sejmie nie zgłoszono żadnych poprawek. Za przyjęciem ustawy głosowało czterystu dwudziestu posłów, nikt nie był przeciw ani nie wstrzymał się od głosu. Według legislatorów Senatu ustawa nie budzi zastrzeżeń legislacyjnych. Chciałbym powiedzieć, Wysoki Senacie, że również na posiedzeniu Komisji Zdrowia ustawa została przyjęta jednogłośnie bez poprawek.

Wnoszę teraz o jej przyjęcie przez Wysoki Senat.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatora sprawozdawcy.

Czy są takie pytania?

Pan senator Gogacz. Proszę bardzo.

Senator Stanisław Gogacz:

Moje pytanie jest w związku z nowelizacją zawartą w art. 13a przedmiotowej ustawy. Chodzi mi o pkt 2, w którym stwierdza się coś, czego wcześniej nie było, mianowicie określa się literalnie, że środki można wydatkować i dodaje się warunek dotyczący zapewnienia skuteczności udzielania świadczeń opieki zdrowotnej. Chciałbym zapytać, jakie kryteria będą decydowały o tym, czy dane świadczenie zdrowotne jest skuteczne, jest efektywne, czy też takie nie jest. Czy ktoś a priori, z góry założy, że jest nieskuteczne i po prostu tego świadczenia nie będzie udzielał? Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Panie Senatorze, proszę bardzo.

Senator Norbert Krajczy:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie! Jeżeli można, to prosiłbym pana ministra o udzielenie odpowiedzi na to pytanie, ponieważ ono chyba do pana ministra jest skierowane.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Czy są jeszcze jakieś inne pytania? Nie.

Dziękuję, Panie Senatorze.

Projekt tej ustawy został wniesiony przez rząd. Do prezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister zdrowia.

Czy pan minister Cezary Rzemek chce zabrać głos w sprawie ustawy?

Proszę uprzejmie.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezary Rzemek:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Senator sprawozdawca bardzo wyczerpująco przedstawił cały temat propozycji zmian, więc ja, jeżeli można, chciałbym się krótko odnieść do pytania, które padło. Odnosi się ono do zapisu w art. 1, czyli zmiany art. 13a pkt 2. De facto ten zapis nie zmienia się, jeżeli chodzi o treść. Został tam dodany tylko jeden punkt. On jest zgodny z tym, co już wcześniej było w ustawie. Tak że tu nie ma żadnych zmian i nie widzę takich problemów. Dziękuję bardzo.

(Senator Stanisław Gogacz: Czy można, Panie Marszałku?)

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Tak. Momencik.

(Senator Stanisław Gogacz: Panie Ministrze...)

Moment, Panie Senatorze.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem porządku obrad.

Pan senator Gogacz.

Proszę uprzejmie.

Senator Stanisław Gogacz:

Panie Ministrze, w artykule, który jest nowelizowany, w art. 13a w pkcie 2, stwierdza się: uwzględniając zasady i sposób wydatkowania środków publicznych. Tymczasem w artykule, który wprowadzamy, jest to, co przytoczyłem, wraz ze słowami: oraz zapewnienie skuteczności udzielania świadczeń opieki zdrowotnej. Zatem jest tu chyba coś nowego. Prawda?

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Proszę bardzo, Panie Ministrze.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezary Rzemek:

Dziękuję bardzo.

Dotyczy to świadczeń dla osób, które były nieubezpieczone. Wcześniej w umowach zawartych z Narodowym Funduszem Zdrowia też był taki zapis. Przepraszam, ale dla mnie ten zapis już wcześniej pojawiał się w rozliczeniu z Narodowym Funduszem Zdrowia. Tutaj jest to tylko uzupełnienie treści, obowiązywał on już wcześniej. Jest to wyraz dążenia do tego, aby świadczenia udzielane wszystkim osobom, w tym nieubezpieczonym, były dobrej jakości, chodzi o to, aby fundusz nam to gwarantował.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Dziękuję, Panie Ministrze.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców. Przemówienie senatora w dyskusji nie może trwać dłużej niż dziesięć minut, a podpisane wnioski o charakterze legislacyjnym senatorowie składają do marszałka Senatu do momentu zamknięcia dyskusji.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu. Dla porządku informuję, że pan senator Bisztyga złożył swoje przemówienie w dyskusji do protokołu.

Zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone jutro.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu drugiego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz niektórych innych ustaw.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 1055, a sprawozdania komisji w drukach nr 1055A i 1055B.

Proszę sprawozdawcę Komisji Rodziny i Polityki Społecznej, pana senatora Mieczysława Augustyna, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Mieczysław Augustyn:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie! Pani Minister!

Zmiany, które proponujemy przyjąć na tym posiedzeniu Senatu, wynikają z kilkuletnich doświadczeń funkcjonowania ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Zmiany te zmierzają do tego, ażeby doprecyzować przepisy budzące wątpliwości interpretacyjne, dostosować je do przepisów w innych ustawach, na przykład o swobodzie działalności gospodarczej, o spółdzielniach socjalnych, o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców, o praktykach absolwenckich. Łącznie tych zmian jest ponad sześćdziesiąt. Pozwólcie państwo, że nie będę omawiał wszystkich, także dlatego, że niektóre z nich mają charakter kosmetyczny, legislacyjny, i zatrzymam się tylko na tych najważniejszych.

Zmiana w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. f określa, że osoba, która podczas składania wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej oznaczy późniejszy termin podjęcia tej działalności, w dalszym ciągu może mieć status bezrobotnego aż do tego dnia. Zgodnie z tą zmianą można mieć status bezrobotnego, posiadając wpis do ewidencji działalności gospodarczej w okresie, w którym zgłoszono zawieszenie prowadzenia działalności gospodarczej.

Druga zmiana, zmiana w art. 2 ust. 1 pkt 12 lit. b, w art. 41 ust. 7, w art. 42a ust. 7 i 8, powoduje, że osoby, które w trakcie szkolenia podjęły zatrudnienie, inną pracę zarobkową lub działalność gospodarczą bądź pobierają stypendium w wysokości 20% zasiłku, powinny zostać zgłoszone przez instytucję szkoleniową do ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków. Koszty ubezpieczenia tych osób stanowić będą koszty szkolenia i będą pokrywane z Funduszu Pracy. Tak jak zaznaczyłem, analogiczne zasady będą dotyczyły osób pobierających stypendium.

Zmiany w art. 18c ust. 2 pktach 6 i 7 wynikają z wejścia w życie przepisów ustawy o praktykach absolwenckich. Wprowadzone zmiany ustanawiają ochronę praw osób odbywających praktyki absolwenckie, praktyki lub staże zawodowe w przypadkach kierowania tych osób za granicę.

Kolejna zmiana dotyczy art. 181 ustawy i ma na celu umożliwienie marszałkowi województwa dokonania odmowy wpisu do rejestru agencji zatrudnienia w przypadku podmiotu założonego i prowadzonego przez osobę fizyczną, która świadcząc usługi w ramach prowadzonej agencji zatrudnienia, dopuściła się naruszenia przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zmiana w art. 33 ustawy ma na celu zapewnienie kompatybilności tego uregulowania z przepisem ust. 4 pkt 3 wskazującym okresy, na które następuje pozbawienie statusu bezrobotnego. Poza tym w dodanym ust. 4d zmiana polega na wprowadzeniu zakazu pozbawiania statusu bezrobotnego z powodu niezdolności do pracy trwającej dłużej niż dziewięćdziesiąt dni, kobiety w ciąży oraz w trakcie połogu, z wyjątkiem sytuacji, w której bezrobotna sama występuje z takim wnioskiem. Przepis ust. 4e umożliwia zakładanie przez bezrobotnych spółdzielni socjalnych i przekazanie środków z Funduszu Pracy na utworzenie tych spółdzielni bezrobotnym założycielom, którzy po uwzględnieniu przez starostę wniosków o przyznanie środków na założenie spółdzielni przystąpili do jej tworzenia.

Kolejna zmiana to nowy przepis art. 36 ust. 5f ustawy. Ma on charakter fakultatywny i daje powiatowemu urzędowi pracy możliwość nieprzyjęcia oferty pracodawcy. Umożliwia on też przyjęcie przez powiatowy urząd pracy oferty pracy od pracodawcy wtedy, gdy pracodawca naruszył, wprawdzie we wcześniejszym okresie, prawo pracy, ale w czasie składania oferty pracy nie zachodzą obawy, że w przyszłości prawa osób podejmujących pracę będą naruszane.

Zmiana piętnasta, dotycząca art. 40, art. 41, art. 42, art. 43 i art. 53, ma za zadanie wprowadzenie traktowania w jeden sposób podjęcia zatrudnienia, innej pracy zarobkowej i działalności gospodarczej wtedy, gdy chodzi o organizację szkoleń, możliwość ukończenia szkolenia, powody wykluczające obowiązek zwrotu kosztu szkolenia, dodatkowe wynagrodzenie dla instytucji szkoleniowej itd., itd. We wszystkich przywoływanych tu przepisach podjęcie działalności gospodarczej lub jej prowadzenie oraz podjęcie innej pracy zarobkowej będzie traktowane analogicznie jak zatrudnienie.

Zmiana w art. 40 ust. 3 ustawy ma na celu umożliwienie skierowania osób bezrobotnych lub uprawnionych osób poszukujących pracy na kilka kursów, których łączne ukończenie zwiększy szanse na zatrudnienie. Posiadanie kilku takich uprawnień zdecydowanie zwiększa dyspozycyjność pracownika, a dzisiaj często jest wymagane przez pracodawców. Nadmiernemu i nieuzasadnionemu korzystaniu ze szkoleń ma zapobiec przepis, który ogranicza wysokość kwot przeznaczonych na te szkolenia do 300% przeciętnego wynagrodzenia.

Kolejna zmiana wynika z faktu, że w przypadku szkoleń o niskiej liczbie godzin z uwagi na proporcjonalne ustalenie wysokości stypendium jest ono niższe od zasiłku dla bezrobotnych. To było bardzo demotywujące. W związku z tym racjonalne jest przyjęcie rozwiązania, które jest tu proponowane, tak aby można było wybierać świadczenie.

Następna zmiana art. 41, ust. 3, wprowadza minimalną wysokość stypendium szkoleniowego, to jest 20% kwoty zasiłku dla bezrobotnych.

Następny ustęp tego samego artykułu umożliwia staroście zwrot poniesionych przez bezrobotnego kosztów z tytułu przejazdu na egzamin, tylko na egzamin. Do tej pory owszem, było to możliwe, ale nie w przypadku szkoleń, powiedzmy, zaocznych i egzaminów eksternistycznych.

Zmiana w art. 46 umożliwia producentom prowadzącym działalność rolniczą w gospodarstwie rolnym lub dział specjalny produkcji rolnej, zatrudniającym w okresie ostatnich sześciu miesięcy co najmniej jednego pracownika w pełnym wymiarze czasu pracy, otrzymanie ze środków Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia miejsc pracy dla skierowanych bezrobotnych. Trzeba powiedzieć, że ta zmiana budziła w czasie posiedzenia komisji sporo kontrowersji. Przypomnijmy, że producenci rolni nie płacą na Fundusz Pracy, ale dzięki tej zmianie mieliby możliwość korzystania z tego funduszu w zakresie tworzenia nowych miejsc pracy. Ministerstwo argumentowało, i tę argumentację komisja podzieliła, że dobro, jakim jest tworzenie nowych miejsc pracy w środowiskach wiejskich, jest najważniejsze. Dlatego przepis ten przez komisję został przyjęty.

Zmiana w art. 59, w którym uchylono ust. 3, wynika z różnych zasad udzielania pomocy publicznej w ramach prac interwencyjnych i w ramach doposażenia lub wyposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego, co powoduje de facto brak możliwości stworzenia umowy, która obejmowałaby zarówno refundację wynagrodzenia i składek na ubezpieczenie społeczne, jak i prac interwencyjnych, a jednocześnie refundację kosztów wyposażenia.

Zmiany w art. 73 doprecyzowują, że świadczenie z tytułu wykonania prac społecznie użytecznych oraz zasady ich finansowania dotyczą nie tylko bezrobotnych, ale również osób skierowanych do tych prac, które są uczestnikami kontraktów socjalnych, indywidualnych programów usamodzielnienia, lokalnych programów pomocy społecznej i indywidualnych programów zatrudnienia socjalnego, o co przecież bardzo zabiegaliśmy projektując zmiany w tej ustawie. Dobrze, że to zaproponowano. W ust. 3 doprecyzowano przepis w taki sposób, aby bezrobotny mógł zgłosić jednorazowo dziesięć dni braku gotowości do pracy. Teraz jest to maksimum dziewięć dni, a limit wynosi dni dziesięć.

Zmiana w art. 88i ust. 1 pkt 5 wynika z brzmienia przepisu ustawy z dnia 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców. Wprowadzenie tej zmiany umożliwi pracodawcom znajdującym się w przejściowych trudnościach finansowych zatrudniającym cudzoziemców wprowadzenie obniżonego wymiaru czasu pracy, skutkującego obniżeniem wynagrodzenia bez konieczności składania dodatkowego właściwie wniosku do wojewody o zmianę decyzję w sprawie zezwolenia na pracę.

Kolejna zmiana dotyczy art. 108 ust. 3. Przewiduje się stworzenie podstawy do wydawania rozporządzenia w sprawie sposobu finansowania wydatków z Funduszu Pracy oraz sposobu współpracy organów zatrudnienia z bankami i instytucjami finansowymi, między innymi pozwalającego starostom na zlecenie bankom i innym instytucjom finansowym dokonania z Funduszu Pracy wypłat świadczeń pieniężnych dla bezrobotnych i innych uprawnionych osób.

Ta nowelizacja proponuje także zmiany w bardzo wielu innych ustawach. Zwraca uwagę zmiana w ustawie o inspekcji pracy, gdzie proponuje się umożliwienie realizacji zadań kontrolnych Państwowej Inspekcji Pracy we wszystkich podmiotach świadczących usługi z zakresu agencji zatrudnienia.

Zmiana w  ustawie z dnia 19 grudnia o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia  w art. 30 ust. 2 ma na celu wydłużenie o rok okresu, w którym powiatowe urzędy pracy będą mogły uzyskać dofinansowanie z Funduszu Pracy na tworzenie centrów integracji zawodowej i lokalnych punktów informacyjno-konsultacyjnych, tak zwanych LPIK.

Proszę państwa, wszystkie te zmiany w przekonaniu komisji mają charakter pozytywny. Przyczyniają się do poprawy funkcjonowania tej ustawy, zwiększają szansę na znalezienie zatrudnienia. W związku z tym komisja uznała je za słuszne. Oczywiście nic nie jest za darmo. Łączne środki potrzebne Funduszowi Pracy na sfinansowanie rozwiązań wprowadzonych projektem wynoszą 29 milionów 252 tysiące zł.

Komisja zaproponowała przyjęcie poprawek legislacyjnych wskazanych przez nasze Biuro Legislacyjne zamieszczonych w naszym sprawozdaniu w punktach od pierwszego do dziewiątego. Poza tym kilka poprawek merytorycznych proponowano podczas posiedzenia komisji, ale komisja uznała, że są to zmiany na tyle poważne, że wymagają pełnego uzgodnienia między resortami - bo stanowiska resortów pracy i polityki społecznej oraz finansów były w niektórych kwestiach rozbieżna - jak też doprecyzowania legislacyjnego. Dzisiaj o godzinie 14.00 odbyło się spotkanie przedstawicieli resortów oraz członków komisji i te kwestie zostały wyjaśnione. W dyskusji pozwolę sobie poprawki uzgodnione zgłosić. Dziękuję za uwagę.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Poproszę sprawozdawcę Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, pana senatora Bohdana Paszkowskiego, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Bohdan Paszkowski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej przedmiotową ustawą o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku oraz niektórych innych ustaw zajmowała się dzisiaj o godzinie 12.00. Moje sprawozdanie będzie krótsze także z tego powodu, ale przede wszystkim dlatego, że mój przedmówca szczegółowo wyczerpał temat dotyczący materii tej ustawy.

Przyjęliśmy do akceptującej wiadomości to, co powiedziała nam pani minister, czyli że ta zmiana wynika z oceny dotychczasowych rozwiązań funkcjonujących w ustawach, które mają być przedmiotową ustawą zmieniane. Chodzi również o to, żeby pewne bariery, które znalazły się w ustawie, były z niej wyeliminowane tak, aby przyjęte rozwiązania były bardziej elastyczne i służyły celowi, który przyświeca tej ustawie, czyli promocji zatrudnienia, oraz o to, żeby instytucje rynku jak najwłaściwiej realizowały swoje zadania. Pozostaje tylko mieć nadzieję, wobec zapowiadanych drastycznych zmniejszeniach wysokości środków na zwalczanie między innymi bezrobocia, że te rozwiązania ustawowe pozwolą tę, powiedziałbym, lukę w jakiś sposób wypełnić.

Jeżeli chodzi o kwestie dotyczące poprawek, to my posiłkowaliśmy się opinią naszego Biura Legislacyjnego, uwagami, które zostały przez Biuro Legislacyjne zostały zgłoszone, jak również uwzględnione przez ministerstwo. W ślad za tym ministerstwo zaproponowało pewne rozwiązania. Tak że biorąc pod uwagę to, co jest w sprawozdaniu Komisji Rodziny i Polityki Społecznej... Tam jest poprawek dziewięć, u w naszym sprawozdaniu jest ich trochę więcej, a mianowicie szesnaście. One przede wszystkim doprecyzowują przepisy, które zostały już uchwalone przez Sejm, i mają... Ja może nie będę ich szczegółowo omawiać, bo czasami są to czysto redakcyjne i konkretne rozwiązania. Są one jednak w naszym przekonaniu konieczne, aby ustawa była zredagowana dobrze, logicznie. W związku z tym w imieniu komisji wnoszę o ich poparcie.

Ustawa nie była przedmiotem kontrowersji, wszyscy obecni zgodnie głosowali za jej przyjęciem, oczywiście z uwzględnieniem tych poprawek, które zostały zaproponowane na posiedzeniu komisji. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatorów sprawozdawców.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie? Nie ma zgłoszeń.

Projekt tej ustawy został wniesiony przez rząd. Do prezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister pracy i polityki społecznej.

Czy pani minister Czesława Ostrowska chciałaby zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy?

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej
Czesława Ostrowska:

Nie, dziękuję bardzo. Proszę oczywiście o uchwalenie...

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję bardzo.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem porządku obrad.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie?

Proszę bardzo, Panie Senatorze.

Senator Władysław Ortyl:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Pani Minister, ja chciałbym zapytać o taką sprawę: w trakcie powodzi, która w ostatnim roku nawiedziła nasz kraj, było wiele problemów z możliwością inicjowania robót publicznych przez powiaty i ich organizacje. Wnioski takie były zgłaszane państwu przez Związek Powiatów Polskich. Z jakich względów nie uzyskało to akceptacji i czemu nie ma odnośnych zmian tej ustawy w dzisiejszym przedłożeniu? Bardzo bym prosił, Pani Minister, o informacje na ten temat.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Pani Minister, proszę bardzo.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Czesława Ostrowska: Momencik...)

Panie Senatorze, pytania mają być związane z omawianym punktem porządku obrad.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Czesława Ostrowska: To nie dotyczy tego...)

Ale proszę bardzo, Pani Minister, to już pani... Oczywiście można zapytać, dlaczego coś się nie znalazło, to jest jasne.

Pan senator Rulewski. Proszę o pytanie.

Pani Minister zapisała sobie tamto, tak?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Czesława Ostrowska: Tak.)

Dobrze.

Pan senator Rulewski.

Senator Jan Rulewski:

Pani Minister, pytanie jest związane z porządkiem obrad, tylko że z jednym z następnych punktów, dotyczącym ustawy o racjonalizacji zatrudnienia, w której przewiduje się zwolnienie około trzydziestu tysięcy osób. Pani wiadomo bardziej niż mnie, że miejsc pracy dla tak zwanych białych kołnierzyków nie ma wcale lub jest ich bardzo mało. Czy rząd przewiduje uruchomienie jakiegoś programu na wzór Programu 50+?

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Panie Senatorze, jak pan zauważył, to dotyczy innego punktu porządku obrad.

(Senator Jan Rulewski: Ale z tym związanego.)

Wszystko jest ze sobą związane. Ustawę, odnośnie do której pan zadaje pytanie, będzie referował minister Boni.

(Senator Jan Rulewski: Dobrze.)

Dziękuję.

(Senator Jan Rulewski: Panie Marszałku, przekładam to pytanie, że tak powiem, i chcę zadać je ministrowi Boniemu.)

To jest przecież jasne, że trzeba je przełożyć.

Proszę bardzo.

(Senator Jan Rulewski: Tylko żeby mnie ktoś później nie odesłał do pani minister Ostrowskiej.)

Pan senator Paszkowski.

Proszę bardzo.

Senator Bohdan Paszkowski:

Ja mam takie pytanie: czy państwo będziecie w stanie przy pewnych ograniczeniach środków, które są planowane na aktywne zwalczanie bezrobocia, skutecznie działać za pomocą tych instrumentów, tak aby osiągać oczekiwane efekty? Jaka jest skala tych środków planowanych na przyszły rok, jeżeli chodzi o aktywne zwalczanie bezrobocia? Czy jest to wystarczająca kwota? Czy pozwoli ona państwu realizować tę politykę przynajmniej na poziomie tegorocznym?

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję bardzo.

Moje apele jednak nie skutkują...

Proszę bardzo, Pani Minister.

...Trafiają w próżnię te apele marszałka.

Proszę bardzo, Pani Minister, w miarę możliwości niech pani odpowie.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej
Czesława Ostrowska:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Pytania oczywiście odbiegają od przedmiotu dzisiejszej ustawy, od dzisiaj proponowanych rozwiązań, niemniej jednak odpowiem na nie. Dlaczego starosta, nie może organizować robót publicznych? Dlatego, że nie może zawierać umowy sam ze sobą. To przecież starosta jest organem zatrudnienia, daje tylko określone kompetencje dyrektorowi, i to wynika z zupełnie innych upoważnień. Może jednak zlecić wykonanie innym... I robią to gminy. W czasie powodzi roboty publiczne były organizowane przez gminy i nie było z tym większych problemów. Ustawę o racjonalizacji zatrudnienia, jak słusznie pan marszałek powiedział, będzie prezentował pan minister Boni i to on odpowie na to pytanie. Ja chcę tylko powiedzieć, iż pan senator Rulewski doskonale wie, że w naszej ustawie jest zawartych szereg rozwiązań, które sprawę zwolnień grupowych już regulują - robi się programy zwolnień monitorowanych, programy aktywizujące. Tak że naprawdę potrafimy już pracować z osobami bezrobotnymi i pomagać tym ludziom w odnajdywaniu swojej sytuacji na rynku pracy.

Co do środków, to myślę, że wkrótce dotrze do Senatu ustawa budżetowa, w której rzeczywiście jest znaczne zmniejszenie środków na realizację aktywnych polityk. Nie wynika to jednak ze złej sytuacji budżetu Funduszu Pracy, tylko z potrzeby zmniejszenia tych środków. Ja chcę powiedzieć, że w tym roku mieliśmy rekordowe wydatki w tym zakresie, w poprzednim roku również, ale wynikało to z tego, że sytuacja w gospodarce była kryzysowa i musieliśmy działać interwencyjnie na rynku pracy, tak żeby chronić miejsca pracy i utrzymywać zatrudnienie, co, jak uważam, bardzo nam się udało - przy pogorszeniu tej sytuacji kryzysowej bezrobocie nie wzrosło u nas do niebotycznych 20%, tylko utrzymywało się na poziomie dosyć racjonalnym, w granicach 11% do 12%. Tak więc była to bardzo skuteczna, dobra interwencja na rynku pracy. Pomoc kierowaliśmy do ponad ośmiuset tysięcy bezrobotnych rocznie i tworzyliśmy rocznie około sto tysięcy miejsc pracy. Tak duży interwencjonizm był uzasadniony kryzysem na rynku pracy, kryzysem w gospodarce. Siłą rzeczy, gdy sytuacja się poprawia, a mamy zapowiedzi znacznego przyrostu zatrudnienia... Ja chcę zwrócić uwagę, że niedawno GUS podawał, iż w ogóle przekroczyliśmy szesnaście milionów, jeśli chodzi o liczbę zatrudnionych, co nie zdarzyło się od dwudziestu lat. W tej chwili sytuacja na rynku pracy zdecydowanie się poprawia i już nie wymaga tak dużych nakładów, jak w ciągu dwóch ostatnich lat - bo chodzi tylko o ostatnie dwa lata. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Pani Minister.

Więcej pytań, jak widzę, nie ma.

Otwieram dyskusję...

A, jeszcze pan senator Ortyl.

(Senator Władysław Ortyl: Uzupełnienie do mojego pytania, jedno zdanie.)

Proszę bardzo...

Senator Władysław Ortyl:

Dziękuję bardzo.

Przykro mi, że w ocenie państwa jest to pytanie nietrafiające w tematykę tej ustawy, ale przecież przedmiotem ustawy są roboty publiczne.

(Marszałek Bogdan Borusewicz: Proszę bardzo, Panie Senatorze.)

Poszerzenie zakresu zadań dla starosty też jest w tej ustawie, tak że jedno z drugim się wiąże.

(Marszałek Bogdan Borusewicz: Dobrze, dziękuję...

Tak że...

(Marszałek Bogdan Borusewicz: Tak?)

Bardzo przepraszam, ale to zostało ocenione chyba niewłaściwie.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję bardzo.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców. Przemówienie senatora w dyskusji nie może trwać dłużej niż dziesięć minut, a podpisane wnioski o charakterze legislacyjnym należy składać do marszałka do czasu zakończenia dyskusji.

Proszę o zabranie głosu pana senatora Mieczysława Augustyna.

Senator Mieczysław Augustyn:

Panie Marszałku! Pani Minister! Panie i Panowie Senatorowie!

Tak jak zapowiadałem w swoim sprawozdaniu, chciałbym przedstawić Wysokiej Izbie kilka moim zdaniem czy raczej naszym zdaniem ważnych poprawek, które udało się uzgodnić w czasie między posiedzeniem komisji a dzisiejszym posiedzeniem plenarnym. Pierwsza z tych poprawek, odnosząca się do art. 1 pkt 8, dotyczy ważnej kwestii polepszenia zasad funkcjonowania, nazwijmy to, programu zatrudnienia osób 50+. Zmiana ta umożliwi nabycie prawa do zasiłku osobom, które ukończyły pięćdziesiąt pięć lat w przypadku kobiet i sześćdziesiąt lat w przypadku mężczyzn, świadczącym usługi na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług. Zgodnie z art. 71 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o promocji zatrudnienia w instytucjach rynku pracy prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnemu za każdy dzień kalendarzowy po upływie siedmiu dni od dnia zarejestrowania się we właściwym powiatowym urzędzie pracy, jeżeli ten bezrobotny był wcześniej zatrudniony i osiągnął wynagrodzenie w kwocie co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę, od którego istnieje obowiązek opłacenia składki na fundusz pracy. Tymczasem w przypadku tych osób często bywa tak, że są one zatrudnione na umowę agencyjną, na umowę zlecenie, a wtedy nie odprowadza się składek na fundusz pracy. I wtedy te osoby były niejako karane w ten sposób, że nie przysługiwał im zasiłek dla bezrobotnych. Chcemy to poprawić.

Druga poprawka dotyczy art. 12 i zmienia oznaczenie, ale też dotychczasowe brzmienie przepisu przejściowego; to nie jest tylko poprawka legislacyjna. Otóż nie były zabezpieczone w stopniu wystarczającym osoby, o których mowa w tym art. 104a ustawy zmienianej. Chodzi o pracowników powracających z urlopu macierzyńskiego i wychowawczego, w przypadku których pracodawcy są zwolnieni w okresie trzydziestu sześciu miesięcy z obowiązku odprowadzenia składek na Fundusz Pracy. Konieczne jest wprowadzenie zmiany, która doprecyzowuje zasady ubiegania się przez te osoby o zasiłek dla bezrobotnych. Skutki finansowe proponowanego przepisu są nieduże i warto tę zmianę wprowadzić.

W trakcie debaty zwracano uwagę też na to, że możliwość wykreślania z rejestru instytucji zgłaszających zapotrzebowanie na pracę podmiotów, które zostały ukarane za naruszenie przepisów kodeksu pracy, nie budzi wątpliwości, bo ten pracodawca stracił wiarygodność. Ale tam był też taki zapis, że dotyczyć to miało także pracodawców objętych postępowaniem o naruszenie przepisów prawa pracy. Dyskutowaliśmy na ten temat, obawialiśmy się wprowadzenia tak daleko idącego zapisu, bo przecież są duże firmy, które tych spornych kwestii w sądach pracy mają bardzo dużo, i mogłoby to być powodem nieprzyjmowania ich ofert pracy, co byłoby ze szkodą dla tych, którzy o pracę się starają, a wiarygodność tych firm wcale nie zależy od tego, czy wszystkie sprawy wygrają. Wydaje mi się, że był to przepis trochę za daleko idący i warto by go naprawić.

Wielu senatorów zgłaszało także wątpliwości dotyczące art. 1 pktu 32.

Chodziło też o przepisy, które określały przypadki dokonywania przez marszałka województwa wykreśleń agencji zatrudnienia z rejestru agencji zatrudnienia. Łagodzimy te przepisy po to, ażeby nie przysparzać biurokratycznych obowiązków tym, którzy muszą na jakiś czas niestety zaprzestać działalności w tej formie, a potem chcą ją na powrót rozpocząć. Wydaje się też, że pkty 5 i 6, które wymagają spełnienia warunków prowadzenia agencji zatrudnienia określonych w art. 19 pkt 1 ustawy, dotyczącym nieposiadania zaległości z tytułu opłacania podatków, składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenia zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, są zbyt rygorystyczne i te zapisy również łagodzimy, dając pracodawcom szansę nie tylko na wyjaśnienie, ale także na naprawienie drobnych naruszeń. Kto był pracodawcą, ten wie, że drobne błędy w rozliczeniach z ZUS się zdarzają, że ZUS zwraca nasze zgłoszenia. No ale przecież nie może być tak, żeby z tego tytułu agencje zatrudnienia nie mogły prowadzić swojej działalności.

Trzeba przyznać, że ministerstwo do wszystkich tych propozycji zmian ustosunkowało się pozytywnie. Zgłaszam je do pana marszałka po to, żeby je uwzględnić w dalszych pracach komisji. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze. I proszę o poprawki.

Informuję, że lista mówców została wyczerpana.

Dla porządku informuję, że pan senator Knosala złożył swoje przemówienie w dyskusji do protokołu^.

Zamykam dyskusję...

A, informuję jeszcze, że wnioski o charakterze legislacyjnym na piśmie złożył pan senator Augustyn.

Zamykam dyskusję.

W dyskusji senatorowie...

Czy przedstawiciel rządu chce ustosunkować się do przedstawionych wniosków legislacyjnych? Nie. Dziękuję.

Ponieważ zostały zgłoszone wnioski o charakterze legislacyjnym, proszę Komisję Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisję Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej o ustosunkowanie się do przedstawionych wniosków i przygotowanie wspólnego sprawozdania.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone jutro.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu trzeciego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks pracy.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 1042, a sprawozdania komisji w drukach nr 1042A i 1042B.

Proszę sprawozdawcę Komisji Rodziny i Polityki Społecznej, pana senatora Rafała Muchackiego, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Rafał Muchacki:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie! Szanowni Państwo!

Mam zaszczyt i przyjemność przedstawić w imieniu Komisji Rodziny i Polityki Społecznej sprawozdanie z prac nad uchwaloną przez Sejm ustawą o zmianie ustawy - Kodeks pracy.

Komisja Rodziny i Polityki Społecznej po swoim posiedzeniu w dniu 8 grudnia prosi o przyjęcie wspomnianej zmiany ustawy bez poprawek.

Zakres przedmiotowej nowelizacji dotyczy działu ósmego kodeksu pracy, regulującego uprawnienia związane z rodzicielstwem, a konkretnie artykułu, który określa urlop ojcowski. Nowelizacja nie narusza przyjętej w kodeksie pracy konstrukcji uregulowania urlopu ojcowskiego, lecz dotyczy jedynie ojców adoptujących dziecko. Wydłuża ona okres, w którym mogą oni wykorzystać urlop. Zmiana dotycząca tej grupy ojców jest podyktowana często długim okresem trwania postępowań związanych z adopcją dziecka, w związku z czym wydłuża okres, w którym mogą oni wykorzystać ten urlop. Zmiana ma umożliwić ojcom pracownikom wychowującym dziecko wykorzystanie uprawnienia do urlopu ojcowskiego w przypadku, gdy postępowanie w sprawie adopcji zakończy się po ukończeniu przez dziecko dwunastu miesięcy albo też dziecko adoptowane ma więcej niż rok. Idea ustawy jest po prostu taka, by zrównać prawa ojców adoptujących z prawami ojców biologicznych.

Ustawa zawiera również przepisy dodatkowe, regulujące sytuację tych, którzy przed dniem wejścia w życie nowelizacji skorzystali z urlopu ojcowskiego, wychowując dziecko adoptowane, oraz wprowadza niezbędne uściślenia.

Planowany termin wejścia w życie ustawy został określony na dzień 1 stycznia 2011 r.

Jeszcze raz proszę o przyjęcie ustawy bez poprawek. Dziękuję uprzejmie.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Proszę sprawozdawcę Komisji Ustawodawczej, panią marszałek Grażynę Sztark, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Grażyna Sztark:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

W dniu wczorajszym Komisja Ustawodawcza w pełni potwierdziła argumentację przyjętą przez Sejm oraz Komisję Rodziny i Polityki Społecznej i przyjęła proponowaną ustawę bez poprawek. Proponujemy, aby również Wysoka Izba przyjęła bez poprawek ustawę o zmianie ustawy - Kodeks pracy. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Pani Marszałek.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatorów sprawozdawców.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie? Nie widzę chętnych.

Projekt tej ustawy został wniesiony przez rząd. Do prezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister pracy i polityki społecznej.

Czy pan minister Radosław Mleczko chciałby zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Radosław Mleczko: Nie, dziękuję, Panie Marszałku.)

Dziękuję.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu, związane z omawianym punktem porządku obrad.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie?

Nie widzę chętnych.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców. Przemówienie senatora w dyskusji nie może trwać dłużej niż dziesięć minut, a podpisane wnioski o charakterze legislacyjnym należy zgłaszać do marszałka Senatu do momentu zamknięcia dyskusji.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Dla porządku informuję, że panowie senatorowie Knosala i Bisztyga złożyli swoje przemówienia w dyskusji do protokołu.

Zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone jutro.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu czwartego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o orderach i odznaczeniach.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 1059, a sprawozdanie komisji w druku nr 1059A.

Proszę sprawozdawcę Komisji Obrony Narodowej, pana senatora Piotra Kaletę, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Piotr Kaleta:

Bardzo dziękuję, Panie Marszałku.

Wysoka Izbo!

Dnia 10 grudnia bieżącego roku na swoim posiedzeniu Komisja Obrony Narodowej ustosunkowania się do ustawy o zmianie ustawy o orderach i odznaczeniach - druk senacki nr 1059. Opiniowana ustawa zmienia przepis przejściowy art. 2 ustawy z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o orderach i odznaczeniach, zgodnie z którym za czyny dokonane w czasie działań bojowych przeciwko aktom terroryzmu w kraju lub podczas użycia Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa w latach 2002-2007, nadawanie określonych w przepisie orderów i odznaczeń uznaje się za zakończone z dniem 31 grudnia 2010 r. Celem tej ustawy jest przedłużenie możliwości nadawania orderów za czyny w latach 2002-2007 o dwa lata, czyli do dnia 31 grudnia 2012 r. Dotyczy to: Orderu Krzyża Wojskowego, Krzyża Wojskowego, Wojskowego Krzyża Zasługi z Mieczami, Morskiego Krzyża Zasługi z Mieczami, Lotniczego Krzyża Zasługi z Mieczami, oraz - zgodnie z uzasadnieniem do projektu ustawy: przede wszystkim - wojskowych odznaczeń o charakterze pamiątkowym, mających w nazwie wyraz "Gwiazda". W obecnym stanie prawnym, zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 16 października 1992 r. o orderach i odznaczeniach, ordery i odznaczenia wojskowe są nadawane w czasie działań bojowych i nie później niż przez trzy lata od zakończenia tych działań. Z dotychczasowego brzmienia tego przepisu to ograniczenie było wyłączone, teraz jednak ten termin nadawania orderów i odznaczeń ma zostać przedłużony do dnia 31 grudnia 2012 r.

Na swoim posiedzeniu komisja jednogłośnie przyjęła proponowaną zmianę w ustawie, gdyż ta zmiana w zasadzie ma charakter techniczny.

Panie Marszałku, to wszystko. Bardzo dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatora sprawozdawcy.

Czy ktoś chce zgłosić takie pytanie? Nie widzę chętnych.

Projekt tej ustawy został wniesiony przez prezydenta.

Do prezentowania stanowiska prezydenta został upoważniony sekretarz stanu Kancelarii Prezydenta RP, pan minister Krzysztof Hubert Łaszkiewicz.

Czy pan minister pragnie zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy?

(Sekretarz Stanu w Kancelarii Prezydenta Krzysztof Łaszkiewicz: Nie, dziękuję.)

Dziękuję.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela prezydenta, związane z omawianym punktem porządku obrad.

Czy ktoś z państwa pragnie zadać takie pytanie? Nie widzę zgłoszeń.

Czy przedstawiciel rządu pragnie zabrać głos? Też nie widzę... Aha, widzę go, ale nie chce. Dziękuję.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu.

Czy są takie pytania? Dziękuję, nie widzę zgłoszeń.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców. Przemówienie senatora nie może być dłuższe niż dziesięć minut, a podpisane wnioski o charakterze legislacyjnym senatorowie składają do marszałka Senatu do momentu zamknięcia dyskusji.

Informuję, że nikt z państwa nie zapisał się do głosu.

Dla porządku informuję, że panowie senatorowie Muchacki i Bisztyga złożyli swoje przemówienia w dyskusji do protokołu.

Zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone jutro.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu piątego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 1061, a sprawozdanie komisji w druku nr 1061A.

Proszę sprawozdawcę Komisji Gospodarki Narodowej, pana senatora Andrzeja Owczarka, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Andrzej Owczarek:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Mam zaszczyt przedstawić sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej o uchwalonej przez Sejm w dniu 3 grudnia 2010 r. ustawie o zmianie ustawy o transporcie drogowym.

Komisja rozpatrywała tę ustawę w dniu 8 grudnia 2010 r. Od razu na wstępie chcę powiedzieć, że komisja postanowiła zarekomendować Wysokiej Izbie przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Ustawa ta ma na celu nowelizację ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, która umożliwi realizację zadań ministra infrastruktury z zakresu międzynarodowych przewozów drogowych po dniu 31 grudnia 2010 r. Zgodnie z ustawą o finansach publicznych z dniem 1 stycznia 2011 r. przestają funkcjonować wszelkiego rodzaju gospodarstwa pomocnicze, a do tej pory, od 2008 r., funkcję obsługi uprawnień ministra infrastruktury sprawowało Biuro Obsługi Transportu Międzynarodowego. W związku z tym, że to biuro zostanie zlikwidowane, rząd postanowił - bo jest to przedłożenie rządowe - aby tę funkcję pełnił Główny Inspektor Transportu Drogowego, przejmując zarówno aktywa, jak i pasywa Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego. Główny inspektor przejmie także pracowników biura, co spowoduje, że ta procedura będzie dla transportowców w miarę bezbolesna.

Proszę Wysoką Izbę o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatora sprawozdawcy.

Czy są takie pytania? Nie ma zgłoszeń. Dziękuję.

Projekt tej ustawy został wniesiony przez rząd.

Czy są pytania do przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem?

Pan senator Gruszka...

(Głos z sali: Przepraszam, ale nie ma przedstawiciela...)

To ogłaszam chwilę przerwy.

(Przerwa w obradach od godziny 16 minut 19
do godziny 16 minut 23)

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Wysoki Senacie, przedłużam przerwę do czasu przyjścia pana ministra Jarmuziewicza, bo on nadal jedzie...

(Głos z sali: Senator Gruszka chce zabrać głos.)

No nie, nie. Pan to już uzgadniał z panem marszałkiem Borusewiczem. Skoro zadał pan pytanie, to nie może się pan wycofywać, nie można tak...

(Przerwa w obradach od godziny 16 minut 24
do godziny 16 minut 36)

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Proszę państwa, tak więc podejmuję następującą decyzję... W tej chwili, jak rozumiem, pan senator Gruszka wycofał pytanie do pana ministra infrastruktury.

(Senator Tadeusz Gruszka: Tak.)

Czy jeszcze ktoś zgłasza pytania do pana ministra? Nie.

Ponieważ pan minister będzie z nami podczas omawiania następnego punktu, a chyba zdążymy dojść do tego tematu... Tak więc kończę etap pytań do pana ministra.

Czy ktoś chciałby zapisać się do dyskusji? Nie.

W takim razie informuję, że nikt nie zapisał się do dyskusji.

Panie Senatorze Sekretarzu, czy ktoś składał przemówienie do protokołu, czy były jakieś podobne działania?

(Senator Waldemar Kraska: Do tego punktu nie.)

Proszę państwa, nie było również wniosków legislacyjnych.

W związku z tym zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie tej ustawy odbędzie się jutro, zwracam uwagę, jutro, żeby Wysoki Senat był tego świadom.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu szóstego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o publicznym transporcie zbiorowym.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 1047, a sprawozdanie komisji w druku nr 1047A.

Sprawozdawcą Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej jest pan senator Stanisław Kogut.

Panie Senatorze...

Senator Stanisław Kogut:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Mam zaszczyt przedstawić państwu w imieniu tych dwóch komisji sprawozdanie dotyczące ustawy o publicznym transporcie zbiorowym.

Ustawa, nad którą obraduje Senat, jest przedłożeniem rządowym. Potrzeba jej uchwalenia wynika z tego, że ciągle zwiększa się liczba prywatnych przedsiębiorców świadczących usługi przewozowe. Jednocześnie, mimo rosnącej konkurencji wśród przedsiębiorców, wiele usług transportowych ważnych dla społeczności lokalnej nie może działać według zasad rynkowych ze względu na to, że są nieopłacalne. Zwłaszcza z punktu widzenia podróżnych niezbędne jest przyjęcie aktu prawnego wprowadzającego kompleksowy model funkcjonowania transportu publicznego oraz mechanizmy interwencyjne, za pomocą których możliwe będzie utrzymanie nierentownych usług transportowych. Ustawa z dnia 26 listopada 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym określa zasady organizacji rynku transportu publicznego, zarządzania usługami przewozowymi na tym rynku oraz reguluje kwestie związane z finansowaniem transportu publicznego w zakresie przewozów o charakterze użyteczności publicznej. Ustawa ma charakter wykonawczy w stosunku do postanowień zawartych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącym usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego i wraz z nim wprowadza ramy prawne dla wykonywania usług transportu publicznego w Polsce. Wspomniane rozporządzenie nie określa jednolitego mechanizmu funkcjonowania transportu publicznego, który miałby być stosowany we wszystkich państwach członkowskich. Nie ustanawia także struktury administracyjnej służącej zarządzaniu transportem. Kwestie te pozostawiono do uregulowania w prawodawstwach krajowych.

Ustawa określa zasady organizacji i funkcjonowania regularnego przewozu osób w publicznym transporcie zbiorowym realizowanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz w strefie transgranicznej, w transporcie drogowym, kolejowym i innym szynowym, linowym, linowo-terenowym, morskim oraz w żegludze śródlądowej.

Przepisów ustawy nie stosuje się do regularnego przewozu osób realizowanego w międzynarodowym transporcie drogowym, międzynarodowym transporcie morskim oraz międzynarodowej żegludze śródlądowej. Za funkcjonowanie transportu zbiorowego na danym obszarze odpowiada organizator transportu zbiorowego, czyli właściwa jednostka samorządu terytorialnego, albo minister właściwy do spraw transportu.

Do zadań organizatora należy planowanie rozwoju transportu, organizowanie publicznego transportu zbiorowego oraz zarządzanie nim. Jednostka samorządu terytorialnego, spełniająca kryteria określone w ustawie, będzie obowiązana w związku z wykonywaniem zadań organizatora transportu zbiorowego do opracowania i przyjęcia planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego. Plan zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego będzie aktem prawa miejscowego i określi przede wszystkim sieć komunikacyjną, na której jest planowane wykonanie przewozów o charakterze użyteczności publicznej, sposób finansowania usług przewozowych, rodzaje środków transportu, zasady organizacji rynku przewozów, standard usług przewozowych w przewozach o charakterze użyteczności publicznej oraz sposób organizowania systemu informacji dla pasażera.

Może system informacji będzie lepszy niż teraz. Ostatnio przecież okazało się, że pasażerowie w ogóle nie wiedzą. które pociągi odjeżdżają i o której godzinie. Dziś sprawdziłem, że już we wrześniu w Polskich Liniach Kolejowych został ustalony rozkład jazdy i operatorzy, czyli przewoźnicy pasażerscy, przez cztery miesiące nie potrafili wydać rozkładu jazdy, tak aby nie było totalnego bałaganu i podróżni byli poinformowani. Przecież to, co słyszymy, to jest skandal. Kto to słyszał - to było w Katowicach - żeby podawać informacje, że pociąg odjeżdża z peronu piątego, gdy tego peronu po prostu nie ma?

(Wicemarszałek Marek Ziółkowski: Panie Senatorze, to jest sprawozdanie komisji, więc proszę...)

Przepraszam, Drogi Panie Marszałku, ale to się z tym wiąże, bo mówię na temat systemu informacji dla pasażerów. Dlatego mam ogromną nadzieję, że ta ustawa wpłynie na to, żeby już więcej w Rzeczypospolitej nie miała miejsca taka dezinformacja.

Publiczny transport zbiorowy może się odbywać na podstawie umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, potwierdzenia zgłoszenia przewozu albo decyzji o przyznaniu otwartego dostępu. Usługi transportowe świadczyć będą operator publicznego transportu zbiorowego lub przewoźnik, jeżeli spełniają warunki do podejmowania i wykonywania działalności w zakresie przewozu osób określone w ustawach szczególnych, na przykład w ustawie o bezpieczeństwie morskim, w ustawie o żegludze śródlądowej, w ustawie o transporcie drogowym oraz w ustawie o transporcie kolejowym.

Przewoźnikiem w rozumieniu ustawy jest przedsiębiorca uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób na podstawie potwierdzenia zgłoszenia przewozu, a w transporcie kolejowym na podstawie decyzji o przyznaniu otwartego dostępu. Operator publicznego transportu zbiorowego to samorządowy zakład budżetowy oraz przedsiębiorca uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób, który zawarł z organizatorem publicznego transportu zbiorowego umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na liniach określonych w umowie.

Organizator dokonuje wyboru operatora w trybie ustawy - Prawo zamówień publicznych, ustawy o koncesji na roboty budowlane lub usługi albo poprzez bezpośrednie zawarcie umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Jeżeli zachodzi jedna z przesłanek wymienionych w art. 21 - o czym mówi art. 21, powiem później - to umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego jest zawierana na czas oznaczony, nie dłuższy niż dziesięć lat w transporcie drogowym albo piętnaście lat w transporcie kolejowym, w innym transporcie szynowym, w transporcie linowym, linowo-terenowym, morskim i w żegludze śródlądowej.

Przewóz osób w zakresie publicznego transportu zbiorowego niebędącego przewozem o charakterze użyteczności publicznej może być wykonywany przez przedsiębiorcę po dokonaniu zgłoszenia o zamiarze wykonania takiego przewozu organizatorowi właściwemu ze względu na obszar lub zasięg przewozów i wydaniu przez tego organizatora w drodze decyzji administracyjnej potwierdzenia zgłoszenia przewozu. Do zgłoszenia dołącza się proponowany rozkład jazdy, zawierający przystanki komunikacyjne lub dworce, informacje o środkach transportu, którymi przedsiębiorca zamierza wykonywać przewóz, oraz potwierdzenie uzgodnienia zasad korzystania z przystanków komunikacyjnych położonych w granicach administracyjnych miast i dworców dokonanego z ich właścicielami lub zarządzającymi.

Organizator w drodze decyzji administracyjnej cofnie potwierdzenie zgłoszenia przewozu w przypadku rażącego naruszenia przez przewoźnika zasad funkcjonowania publicznego transportu zbiorowego, warunków wykonania przewozów określonych w potwierdzeniu zgłoszenia przewozów lub zasad korzystania z przystanków, odstąpienia potwierdzenia osobie trzeciej albo niewykonywania przez przedsiębiorcę przewozów na skutek okoliczności od niego zależnych.

Ustawa - to bardzo ważna sprawa - tworzy Centralną Ewidencję Przewoźników zawierającą dane o przedsiębiorcach, względem których zostały wydane ostateczne decyzje o cofnięciu potwierdzenia zgłoszenia przewozów. Ewidencję prowadzić będzie w systemie teleinformatycznym minister właściwy do spraw transportu.

Finansowanie przewozów o charakterze użyteczności publicznej może polegać w szczególności na pobieraniu przez operatora lub organizatora opłat w związku z realizacją usług świadczonych w zakresie publicznego transportu zbiorowego, przekazaniu operatorowi rekompensaty z tytułu utraconych przychodów w związku ze stosowaniem ustawowych uprawnień do ulg przejazdowych lub udostępnieniu operatorowi przez organizatora środków transportu na realizację przewozów w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Źródłem finansowania przewozów o charakterze użyteczności publicznej mogą być środki własne jednostki samorządu terytorialnego będącej organizatorem, środki z budżetu państwa oraz wpływy ze sprzedaży biletów i z opłat dodatkowych, pobieranych od pasażerów. Wykonywanie przewozów z naruszeniem przepisów ustawy zagrożone będzie karami pieniężnymi, wymierzanymi w trybie administracyjnym.

Szanowni Państwo! Połączone komisje, Komisja Gospodarki Narodowej oraz komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, rozpatrzyły ustawę o publicznym transporcie zbiorowym na posiedzeniu w dniu 7 grudnia 2010 r. i rekomendują Wysokiej Izbie jej przyjęcie wraz z czterdziestoma czterema poprawkami. W większości są to poprawki legislacyjne, mają charakter legislacyjny i doprecyzowujący.

Poprawki dwudziesta ósma, trzydziesta i trzydziesta pierwsza zapewniają zgodność ustawy o publicznym transporcie zbiorowym z dwiema innymi ustawami, które również są w porządku obrad tego posiedzenia. Poprawki od trzydziestej ósmej do czterdziestej czwartej przesuwają o trzy miesiące datę wejścia ustawy w życie. Pierwotnie założono, że ustawa wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2011 r., ale z powodu przedłużających się prac w Sejmie taki termin był niemożliwy do dotrzymania.

Jestem jeszcze winny państwu komentarz do art. 21. Art. 21, żeby wszyscy państwo wiedzieli, jest powiązany z art. 20. On daje panu ministrowi możliwość wyboru dowolnego operatora, jeżeli kwota nie przekracza 1 miliona euro, a liczba wykonywanych kilometrów nie przekracza około 300 tysięcy km. Tam jest także druga poprawka mówiąca, że jeżeli operator ma dwadzieścia trzy pojazdy i jeżeli liczba kilometrów wynosi 600 tysięcy, to pan minister z wolnej ręki może zlecić wykonywanie usług na kwotę 2 milionów euro. Panie Marszałku, Panie i Panowie Senatorowie, dziękuję państwu za uwagę.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Dziękuję, Panie Senatorze, za tak wyczerpujące sprawozdanie.

Czy są pytania do senatora? Pan senator Knosala zgłosił się. Czy inni też chcieliby zadać pytanie?

Pan senator Knosala. Proszę bardzo.

Senator Ryszard Knosala:

Dziękuję bardzo.

Panie Marszałku! Panie Senatorze!

Chciałbym zapytać odnośnie do art. 11 i art. 13, w których jest mowa o uzgodnieniach planów transportowych. O ile sprawa uzgodnień w tak zwanym aspekcie horyzontalnym wydaje się dosyć klarowna, o tyle brakuje wyraźnego wskazania na obowiązek uzgodnienia czy zaopiniowania projektu w relacji wertykalnej, na przykład przez jednostkę szczebla wojewódzkiego. Czy w przypadku tak szerokiego podziału kompetencji w zakresie organizowania przewozu osób w ramach publicznego transportu zbiorowego jakikolwiek organ będzie czuwał nad całością, na przykład nad rozkładem jazdy, żeby to wszystko było racjonalne i efektywne? Bo to jest dość zatomizowane. Dziękuję.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Panie Senatorze, proszę bardzo.

Senator Stanisław Kogut:

Panie Senatorze, wydaje mi się, że w tej ustawie jasno jest zapisane, kto ma wykonywać plany transportowe. Jest powiedziane, że gminy liczące do pięćdziesięciu tysięcy osób i powiaty, jeżeli liczą osiemdziesiąt tysięcy osób. Gdy czyta się ustawę o transporcie zbiorowym, to jasno też z niej wynika, że jeżeli plan transportowy będzie robiła na przykład gmina, to w ramach tego planu musi być także opinia planu transportowego województwa i powiatu. Nie może być tak, jeżeli chodzi o województwa... Uważam, że to jest uporządkowanie pewnych rzeczy. Jeżeli chodzi o plan transportowy województwa, to wygląda to tak, że dane województwo musi uzgodnić ten plan z sąsiadującym województwem. Panie i panowie senatorowie mówiliście, że czasem bywa tak, że pociągi nie są skomunikowane. Powiem o tym, żeby nikogo nie obrażać, na przykładzie mojego województwa, małopolskiego. Pociąg dojeżdżał do Biecza, od Biecza do Jasła jest 12 km, ale to już jest województwo podkarpackie. Nie potrafiono się między sobą porozumieć, żeby ten pociąg jechał dalej. Teraz jasno jest powiedziane, że to musi być uzgodnione. Tam jest także podane, kto za co odpowiada. Pan senator Sepioł - nie ma go teraz - na wspólnym posiedzeniu komisji też zadał takie pytanie. Jest powiedziane, że za plany odpowiada marszałek województwa, a pytanie dotyczyło tego, że dotychczas odpowiadał za to zarząd.

Ja, jako kolejarz, jako człowiek, który siedzi w transporcie, uważam, że jest to uporządkowanie pewnych rzeczy. Najwięcej dyskusji, Panie Senatorze, nie dotyczyło kwestii gmin, powiatów i województw, ino sprawy dawania z wolnej ręki miliona i, jak już mówiłem, 2 milionów w przypadku, gdy operator posiada dwadzieścia trzy jednostki. Z art. 11 jasno wynika... Tam jest jeszcze jeden zapis: jeżeli są związki powiatów, to musi być sto dwadzieścia tysięcy mieszkańców.

Sądzę, że moja odpowiedź zadowoliła pana senatora, bo chyba wszystko zostało wyjaśnione. Zrobiłem to tak obszernie, bo ta ustawa to jest, Drodzy Państwo, uporządkowanie i pewna rewolucja. Unia od 2007 r. wydawała polecenia, a ustawy o transporcie zbiorowym nie było. Jak zostało powiedziane, to jest ustawa dotycząca tylko terenu Rzeczypospolitej i nie dotyczy ustaw związanych z innymi rodzajami transportu, z innymi krajami.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Proszę państwa, jest to rządowy projekt ustawy. Rząd reprezentuje Ministerstwo Infrastruktury.

Witam pana ministra Tadeusza Jarmuziewicza.

Panie Ministrze, czy chciałby pan zabrać głos w sprawie niniejszej ustawy?

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury Tadeusz Jarmuziewicz: Nie śmiałbym po wypowiedzi senatora Koguta, po tak wyczerpującym wywodzie.)

Rozumiem.

Czy są pytania do pana ministra? Poprzednio niektórzy mieli ochotę zadawać pytania. Widzę, że podnosi się ta sama ręka. Pan senator Gruszka, potem pan senator Kieres.

Panie Ministrze, proszę o podejście do mnie. Pan senator Gruszka może zadawać pytania, bo pan minister już słucha.

Senator Tadeusz Gruszka:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Panie Ministrze, art. 18 i art. 70 nakładają na gminy dodatkowe zadania. Czy ministerstwo, rząd przewiduje jakieś dodatkowe finansowanie tego? Mowa o tym, że wiaty przystankowe itd. będą finansowane przez... Może dokładnie przytoczę: ...wiat przystankowych lub innych budynków służących pasażerom... służących do wsiadania i wysiadania pasażerów lub przylegających do tego miejsca, usytuowanych w pasie drogowym dróg publicznych bez względu na kategorię tych dróg, stanowią zadanie własne gminy. Czy rząd przewiduje, że w jakimś stopniu będzie to finansowane?

Zapis mówi o tym, że będzie to usytuowane w pasie drogowym. A jeżeli taka wiata będzie stawiana poza pasem drogowym, to czy ona będzie spełniać wymogi tej ustawy, czy też nie?

(Wicemarszałek Marek Ziółkowski: Potem...)

Już kończę.

(Wicemarszałek Marek Ziółkowski: Aha, myślałem, że już pan skończył.)

Art. 70 mówi o obowiązkach straży miejskiej. Straż miejska też podlega samorządom. Czy wynikające z zapisów ustawy koszty, które są kosztami dodatkowymi... A ten rząd mówił, że nie będą nakładane na samorządy dodatkowe zadania bez pieniędzy, które w ślad za tym powinny być przekazywane. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Prosiłbym o pytanie senatora Kieresa, a potem na dwa pytania odpowie pan minister.

Proszę bardzo.

Senator Leon Kieres:

Panie Ministrze, ustawa nowelizuje szereg ustaw, dostosowując ich instytucje do regulacji przyjętej w ustawie, między innymi ustawę o transporcie kolejowym. Według mnie w tej nowelizacji ustawy o transporcie kolejowym powtarza się błąd, który znalazł się w przepisie nowelizowanym. Mianowicie, Panie Ministrze, w art. 13 mowa jest o możliwości wstrzymania postępowania likwidacyjnego linii kolejowej i podane są warunki, jakie musi spełnić właściwy miejscowo organ samorządu terytorialnego lub wskazany przez niego przedsiębiorca, by wstrzymać to postępowanie likwidacyjne. Zadam pytanie dość szczegółowe, ale istotne. Wstrzymanie likwidacji linii kolejowej jest warunkowane między innymi przystąpieniem właściwego miejscowo organu samorządu terytorialnego do spółki wojewódzkich przewozów pasażerskich. Panie Ministrze, kto przystępuje do spółki? Pan jest osobą, która ma szczególne i bogate doświadczenia w zakresie tworzenia przepisów z zakresu spółek prawa handlowego. Czy do spółki przystępuje organ czy też instytucja, którą ten organ reprezentuje? Innymi słowy: czy przystępuje gmina, czy rada gminy lub wójt, czy powiat, czy zarząd powiatu? Rozumiem, że składa oświadczenia... Notabene to, co ja mówię, zostało zapisane także w poprzedniej wersji przepisu. I to zostało powielone.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Panie Ministrze, proszę o odpowiedzi na te pytania, potem będą następne.

Proszę bardzo.

Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury Tadeusz Jarmuziewicz:

Najpierw odpowiem panu senatorowi Gruszce. Panie Senatorze, jeżeli chodzi o pryncypium, to gmina nadal jest odpowiedzialna za porządek, nic się nie zmienia. Jeżeli gmina przejmuje we władanie przystanki, to dba o czystość na nich i pobiera albo nie pobiera, bo to też jest wola gminy... od tych, którzy eksploatują te przystanki. A więc jeśli chodzi o tę kwestię, ta ustawa nie niesie jakiejś rewolucji. Jeżeli to by panu wystarczyło, to... Aha, pan jeszcze pytał o wiaty poza pasem drogi. To wszystko jest czyjeś. Jeżeli to stoi na terenie gminy, to nikt gminy nie zwalnia z obowiązku sprzątania.

Senator Tadeusz Gruszka:

Panie Marszałku, za pana zgodą uściślę pytanie.

Nie chodziło mi o utrzymanie porządku, ale o budowę tych wiat. Art. 18 mówi o konieczności budowy wiat przystankowych lub innych budynków służących... To o tę materię chodzi.

Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury Tadeusz Jarmuziewicz:

Jeżeli organizujący transport uzna za stosowne, że powinien zbudować wiatę w danym miejscu po to, żeby pasażerom, czyli mieszkańcom danej gminy... dlatego że temu, który zawiera kontrakt na świadczenie usług przewozowych, niezbędny jest przystanek, to potem wynikają z tego odpowiednie obowiązki. Ma prawo zbudować, ma prawo pobierać opłaty, choć nie musi, ale obowiązek sprzątania spoczywa na gminie, bo wszystko dzieje się na jej terytorium. Mówimy tu umownie o gminie, bo to może być też w gestii powiatu lub marszałka. Prawda? Zaś senator Kieres pytał...

(Senator Leon Kieres: Ja pytałem o to, czy przystępuje organ, czy...)

A, tak, tak.

(Senator Leon Kieres: Tu jest napisane "organ"...)

Odpowiadam krótko: gmina. Panie Senatorze, musimy w tej ustawie dać komercyjnemu przewoźnikowi możliwość wycofania się z nierentownego interesu. W związku z tym jeżeli gmina...

(Senator Leon Kieres: Ja popieram to rozwiązanie, ale chodzi mi o...)

Bo jeśli pan pyta, czy gmina, czy zarząd, to odpowiadam, że gmina.

Senator Leon Kieres:

Chociaż jest napisane "organ" - nie "gmina", tylko "organ". No dobrze, niech już tak zostanie, oczywiście nie będę już zgłaszał co do tego poprawki, najwyżej będę pisał w tej sprawie.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Dobrze, częściowo to wyjaśniliśmy.

Teraz panowie senatorowie Pupa i Knosala.

Proszę bardzo, Panie Senatorze.

Senator Zdzisław Pupa:

Szanowny Panie Ministrze, chciałbym zapytać o taką rzecz... W tej kwestii pisałem już oświadczenia i występowałem z pismami, w tej sprawie spotykali się również burmistrzowie. Chodzi mi o temat związany z, można powiedzieć, organizacją ruchu publicznego, bowiem budowana autostrada A4 nie ma połączenia z drogą krajową. Proponowane jest wybudowanie połączenia, zjazdu z autostrady na drogę powiatową, która jednak zmienia się później w drogę gminną. Tak więc praktycznie ten zjazd z autostrady będzie, można powiedzieć, tylko dla samochodów osobowych, bo burmistrz lub starosta postawią tam znak ograniczający tonaż. I wtedy będzie problem z wykorzystaniem tej funkcji autostrady, jaką jest komunikacja między wieloma zakładami przemysłowymi, funkcjonującymi na tym terenie. Problemem jest tutaj finansowanie, bo rząd nie chce podjąć wysiłku pokrycia kosztów budowy łącznika, a odpowiedzialność za jego powstanie powinna spoczywać na rządzie. Myślę, że pan minister zrozumiał moje pytanie.

Drugie pytanie związane jest również z modernizacją krajowej "czwórki". Tak długo, jak jeżdżę po Polsce, nie spotkałem modernizacji tego typu, żeby na przykład na środku drogi budować chodnik z wysokim krawężnikiem, a z prawej strony stawiać barierkę. Jeśli na przykład straż pożarna będzie dojeżdżać do wypadku, to jeden pas będzie zakorkowany, nie będzie mogła na niego wjechać, a drugim pasem będzie musiała jechać pod prąd, praktycznie narażając na szwank innych użytkowników drogi. To jest jeden z przypadków rozwiązań, które widziałem. Nie wiem, w oparciu na jakich przepisach te drogi są budowane, ale to naprawdę zagraża bezpieczeństwu i życiu ludzi, użytkowników tej drogi. Dziękuję.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Panie Senatorze, ja tylko chcę powiedzieć, że w regulaminie jest punkt: pytania związane z omawianym punktem porządku obrad. I nie jestem pewien, czy akurat ten temat...

W każdym razie teraz głos zabierze pan senator Knosala.

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury Tadeusz Jarmuziewicz: Jeśli pan marszałek pozwoli, to się mogę podjąć próby odpowiedzi.)

(Senator Zdzisław Pupa: Nie, nie, to tylko tak wychodzi. Tu mamy, Panie Ministrze...)

Pan minister teraz się nie podejmie, bo teraz są w kolejności pan senator Knosala i pan senator Banaś.

Proszę trzymać się porządku obrad, bo kiedy zaczniemy pytać o stan dróg w Polsce, to naprawdę ten punkt się przedłuży.

(Senator Zdzisław Pupa: Nie, nie, to wchodzi w zakres organizacji rynku transportu publicznego.)

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury Tadeusz Jarmuziewicz: Nie, nie, Panie Senatorze... Zaraz, bo już się pogubiłem w numerach...)

Ale to już pan... No tak, dobrze... Dlatego też teraz zabierze głos senator Knosala.

Proszę bardzo, Panie Senatorze.

Senator Ryszard Knosala:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Panie Ministrze, chciałbym zapytać, czy istnieją prognozy mówiące o tym, jak w wyniku przyjęcia tej ustawy zmienią się ceny biletów w publicznym transporcie zbiorowym. Czy były do nich przymiarki? Dziękuję.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Proszę bardzo, Panie Ministrze.

Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury Tadeusz Jarmuziewicz:

Najpierw pewna próba odpowiedzenia na pytanie spoza tego obszaru. W Polsce mamy około 400 tysięcy km dróg, z czego 20 tysięcy km jest we władaniu państwa, Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Odpowiem wprost na pańskie pytanie: nie ma planów, przynajmniej na razie, aby niepaństwowa sieć dróg, ta, która jest w gestii samorządów rozmaitego szczebla, była finansowana przez... Są programy, są tak zwane schetynówki, i to jest OK., bo państwo z budżetu jako takiego finansuje 20 tysięcy km dróg, wchodzących w skład tej sieci. Mówi pan o patologiach w zarządzaniu ruchem - nie ma żadnej ustawy, która by to naprawiła.

Senator Zdzisław Pupa:

Nie, Szanowny Panie Ministrze, nie zrozumieliśmy się. Problemem jest ten zjazd z autostrady na drogę krajową, tutaj tylko o to chodzi. Ta droga jest pod zarządem Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, a zjazdu po prostu nie ma w planach. Rząd mówi tak: łącznik budują gmina i samorząd, ale przecież samorządy nie mają na to pieniędzy, bo to są bardzo duże koszty. Tak więc rząd buduje autostradę, rząd zmodernizował krajową "czwórkę", a praktycznie między tymi dwoma drogami nie ma łącznika. I tu jest problem. Problem jest w tym, że rząd normalnie puszcza ruch na drogi samorządowe. I ta sprawa ma związek z punktem dzisiejszych obrad.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Panie Ministrze, co z tą próbą, że tak powiem, pozaobszarową?

Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury Tadeusz Jarmuziewicz:

Panie Senatorze, w 2007 r. przyjęliśmy Program Budowy Dróg Krajowych na lata 2008-2013.

(Senator Ryszard Knosala: Czy były takie przymiarki?)

Nie, ale myśmy też nie negowali... Proszę zauważyć, że jest prawdziwą rzadkością, że przychodzi nowa ekipa i mówi: OK., jest sto pięćdziesiąt projektów do zrealizowania, kilkadziesiąt obwodnic, jedziemy z tym. Prawda? I jeżeli teraz w planach, które mają do rozważenia poszczególne ekipy, jest pewna zgodność, to znaczy, że pewnie te rozwiązania, o których pan mówi, są potrzebne, ale one gdzieś tam czekają w kolejce. Te 121 miliardów zł na zrealizowanie tego programu pewnie nie wystarczy na zaspokojenie wszystkich oczekiwań. Wie pan, zapóźnień cywilizacyjnych z kilkudziesięciu lat nie da się odrobić ot, tak, że się pstryknie i w jednej chwili wszystko się zmieni. Stąd...

(Senator Zdzisław Pupa: Rząd mówi, że nie ma pieniędzy. My spotkaliśmy się z przewodniczącym sejmowej komisji...)

(Senator Stanisław Jurcewicz: Nie ta ustawa...)

(Wicemarszałek Marek Ziółkowski: Ale, Panie Senatorze, pan znowu pozaobszarowo.)

Dołożyłem, dołożyłem...

Odpowiem panu: nie, nie ma takiej aproksymacji, nie ma prób wyliczenia tego. Epokowe wydarzenie, jakim jest przyjęcie tej ustawy, o czym wspominał senator Kogut, przede wszystkim da samorządom możliwość decydowania u siebie o kształcie transportu zbiorowego. Pan jest doświadczonym politykiem i wie pan, że te samorządy najprawdopodobniej będą chciały zostać wybrane jeszcze raz. W związku z tym, jeżeli dajemy tym samorządowcom narzędzie jednak trochę polityczne, to pewno oni będą dbali o to, żeby te ceny nie skoczyły w jakiś niekontrolowany sposób. Ktoś ich z tego rozliczy, bo co cztery lata następuje rozliczenie, sprawdzian, czy ludzie są zadowoleni, czy nie. Tak więc w tym wszystkim jest i trochę polityki.

 

 

 

---