(Początek posiedzenia o godzinie 11 minut 03)

(Posiedzeniu przewodniczą marszałek Bogdan Borusewicz oraz wicemarszałkowie Krystyna Bochenek, Marek Ziółkowski i Zbigniew Romaszewski)

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Otwieram czternaste posiedzenie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej siódmej kadencji.

(Marszałek trzykrotnie uderza laską marszałkowską)

Na sekretarzy posiedzenia wyznaczam senatora Tadeusza Gruszkę oraz senatora Andrzeja Szewińskiego. Listę mówców prowadzić będzie senator Andrzej Szewiński.

Proszę senatorów sekretarzy o zajęcie miejsc przy stole prezydialnym.

Panie i Panowie Senatorowie! W dniu 2 czerwca 2008 r. zmarł Adam Daraż, senator trzeciej kadencji z województwa rzeszowskiego, zastępca przewodniczącego Komisji Inicjatyw i Prac Ustawodawczych, członek Komisji Ochrony Środowiska, Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, Komisji Spraw Emigracji i Polaków za Granicą, Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego. Proszę o uczczenie pamięci senatora minutą ciszy.

(Wszyscy wstają) (Chwila ciszy)

(Senator Kazimierz Jaworski: Wieczne odpoczywanie racz mu dać, Panie.)

(Zgromadzeni odpowiadają: A światłość wiekuista niechaj mu świeci.)

(Senator Kazimierz Jaworski: Wieczne odpoczywanie racz mu dać, Panie.)

(Zgromadzeni odpowiadają: A światłość wiekuista niechaj mu świeci.)

(Senator Kazimierz Jaworski: Wieczne odpoczywanie racz mu dać, Panie.)

(Zgromadzeni odpowiadają: A światłość wiekuista niechaj mu świeci.)

Dziękuję.

Wysoki Senacie! Przypominam, że w wyborach uzupełniających do Senatu RP przeprowadzonych w województwie podkarpackim, w okręgu wyborczym nr 21, w dniu 22 czerwca 2008 r. został wybrany senator Stanisław Zając. (Oklaski)

Informuję, że przed przystąpieniem do obrad pan senator Stanisław Zając złoży ślubowanie poselskie...

(Głos z sali: Senatorskie.)

Senatorskie. Złoży ślubowanie senatorskie. Rota ślubowania senatorskiego jest zawarta w art. 104 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Przypominam, że zgodnie z art. 30 ust. 5 Regulaminu Senatu senatorowie składają ślubowanie w ten sposób, że po odczytaniu roty ślubowania wypowiadają słowo "ślubuję". Ślubowanie może być złożone z dodaniem słów "Tak mi dopomóż Bóg".

Proszę pana senatora Stanisława Zająca o podejście do stołu prezydialnego w celu złożenia ślubowania senatorskiego. Wszystkich proszę o powstanie. (Wszyscy wstają)

Odczytuję rotę ślubowania: "Uroczyście ślubuję rzetelnie i sumiennie wykonywać obowiązki wobec Narodu, strzec suwerenności i interesów Państwa, czynić wszystko dla pomyślności Ojczyzny i dobra obywateli, przestrzegać Konstytucji i innych praw Rzeczypospolitej Polskiej".

Senator Stanisław Zając:

Ślubuję. Tak mi dopomóż Bóg. (Oklaski)

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Stwierdzam, że senator Stanisław Zając złożył ślubowanie. (Oklaski)

Panie Senatorze...

(Rozmowy na sali)

Proszę siadać.

Informuję, że Sejm na siedemnastym posiedzeniu w dniu 13 czerwca 2008 r. przyjął większość poprawek Senatu do ustawy o zmianie ustawy o opłatach abonamentowych oraz jedyną poprawkę Senatu do ustawy o zmianie ustawy - Kodeks spółek handlowych.

Wobec niewniesienia zastrzeżeń do protokołu dziesiątego posiedzenia stwierdzam, że protokół tego posiedzenia został przyjęty.

Informuję, że protokoły jedenastego, dwunastego i trzynastego posiedzenia Senatu, zgodnie z art. 39 ust. 3 Regulaminu Senatu, są przygotowane do udostępnienia senatorom. Jeżeli nikt z państwa senatorów nie zgłosi do nich zastrzeżeń, to zostaną one przyjęte na kolejnym posiedzeniu.

Doręczony państwu senatorom projekt porządku obrad czternastego posiedzenia obejmuje:

1. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

2. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Porozumienia o Międzynarodowym Programie Energetycznym, sporządzonego w Paryżu dnia 18 listopada 1974 r., ze zmianami z dnia 30 listopada 2007 r.

3. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Aktu genewskiego Porozumienia haskiego w sprawie międzynarodowej rejestracji wzorów przemysłowych, przyjętego w Genewie dnia 2 lipca 1999 r.

4. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Traktatu singapurskiego o prawie znaków towarowych i regulaminu do Traktatu singapurskiego o prawie znaków towarowych, przyjętych w Singapurze dnia 27 marca 2006 r.

5. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o transporcie kolejowym.

6. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.

7. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o rachunkowości.

8. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług.

9. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o doradztwie podatkowym.

10. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji decyzji Rady numer 2007/436/WE, Euratom z dnia 7 czerwca 2007 r. w sprawie systemu zasobów własnych Wspólnot Europejskich.

11. Drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

12. Drugie czytanie projektu ustawy o skutkach wygaśnięcia praw rzeczowych na nieruchomościach, które weszły w granice Rzeczypospolitej Polskiej po II wojnie światowej, ujawnieniu w księgach wieczystych prawa własności Skarbu Państwa oraz o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające kodeks cywilny oraz ustawy o księgach wieczystych i hipotece.

13. Stanowisko Senatu w sprawie Sprawozdania Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z działalności w 2007 r. wraz z Informacją o podstawowych problemach radiofonii i telewizji w 2007 r.

Panie i Panowie Senatorowie, informuję, że na prośbę ministra gospodarki dokonamy zmiany kolejności niektórych rozpatrywanych punktów porządku obrad. Punkty dotyczące trzech ratyfikacji zostaną rozpatrzone jako punkty drugi, trzeci i czwarty.

Proponuję rozpatrzenie punktu piątego oraz punktu siódmego projektu porządku obrad, pomimo że druki do nich zostały doręczone w terminie późniejszym niż określony w art. 34 ust. 2 Regulaminu Senatu. Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Wysoka Izba przyjęła przedstawioną propozycję. Wobec...

(Dorota Arciszewska-Mielewczyk: Ja zgłaszam sprzeciw.)

Tak? Jest sprzeciw?

(Dorota Arciszewska-Mielewczyk: Ja będę zgłaszała sprzeciw w ogóle co do programu, nie tylko co do tego punktu. Mam to zgłosić w tym momencie czy jeszcze poczekać?)

Nie, nie, jeszcze nie. Nie.

Wobec braku głosów sprzeciwu stwierdzam, że Senat przedstawioną propozycję przyjął.

Informuję, że Komisja Gospodarki Narodowej w trakcie rozpatrywania ustawy o zmianie ustawy o rachunkowości - punkt siódmy porządku obrad - dostrzegła potrzebę wprowadzenia zmian legislacyjnych wykraczających poza materię ustawy i na podstawie art. 69 ust. 1 Regulaminu Senatu przedstawiła wniosek o podjęcie inicjatywy ustawodawczej. Inicjatywa ta zawarta jest w druku senackim nr 179.

Proszę wszystkich państwa senatorów o obecność przy rozpatrywaniu punktu siódmego porządku obrad, ponieważ wtedy w głosowaniu rozstrzygniemy o ewentualnym rozszerzeniu porządku obrad o tę inicjatywę.

Wysoki Senacie, zgodnie z ustaleniami podjętymi w Konwencie Seniorów wnoszę o uzupełnienie porządku obrad o następujące punkty: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw - i rozpatrzenie go jako punktu dziewiątego porządku obrad; stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych - i rozpatrzenie go jako punktu dziesiątego porządku obrad; stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o społeczno-zawodowych organizacjach rolników, ustawy o związkach zawodowych rolników indywidualnych oraz ustawy o izbach rolniczych - i rozpatrzenie go jako punktu jedenastego porządku obrad; stanowisko Senatu w sprawie ustawy o odpadach wydobywczych - i rozpatrzenie go jako punktu dwunastego porządku obrad; zmiany w składzie komisji senackich - i rozpatrzenie go jako ostatniego punktu porządku obrad. Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Wysoka Izba przyjęła przedstawione wnioski. Wobec braku...

(Senator Dorota Arciszewska-Mielewczyk: Ja zgłaszam sprzeciw.)

No właśnie.

(Senator Dorota Arciszewska-Mielewczyk: Ja zgłaszam sprzeciw...)

No tak, Pani Senator, patrzę właśnie na panią. W stosunku do którego punktu...

Senator
Dorota Arciszewska-Mielewczyk:

Na podstawie Regulaminu Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, art. 48 ust. 2 pkt 8, chciałabym zwrócić się do pana marszałka i Wysokiej Izby o nierozpatrywanie punktu siódmego - stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o rachunkowości - dlatego że w Sejmie ma się odbyć kompleksowe omówienie tego tematu, tymczasem zanim ono się tam odbędzie, a to dyskusja nad dwoma dużymi projektami, w Senacie próbuje się już na ten temat rozstrzygać i ograniczać przyjęte rozwiązania prawne i kierunki...

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Aha. Pani Senator, ja przepraszam, odrobinę się pomyliłem i dopuszczę panią do głosu nieco później, dobrze? Ja zapytałem...

(Senator Dorota Arciszewska-Mielewczyk: No właśnie, o tamten punkt.)

...czy są jakieś wnioski przeciwne do...

(Senator Dorota Arciszewska-Mielewczyk: No właśnie, dlatego ja nie podnosiłam ręki.)

...moich wniosków. Rozumiem, że nie ma.

(Rozmowy na sali)

Do następnych to w następnej części.

Wobec braku głosów sprzeciwu stwierdzam, że Senat przedstawione propozycje przyjął.

Wysoki Senacie, wnoszę o zmianę kolejności rozpatrzenia punktu pierwszego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego oraz o zmianie niektórych innych ustaw, i rozpatrzenie go jako punktu trzynastego. Punkt ten będzie rozpatrywany w dniu jutrzejszym. Ponadto proponuję zmianę kolejności rozpatrzenia punktu siódmego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o rachunkowości, i rozpatrzenie go jako punktu szesnastego porządku obrad.

Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Wysoka Izba przyjęła przedstawiony wniosek.

Wobec braku głosów sprzeciwu stwierdzam, że Senat przedstawioną propozycję przyjął.

I teraz: czy ktoś z państwa senatorów pragnie zabrać głos w sprawie przedstawionego porządku obrad?

Proszę, Pani Senator Arciszewska.

Senator
Dorota Arciszewska-Mielewczyk:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Powtórzę raz jeszcze, że powołując się na Regulamin Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, a dokładnie na art. 48 ust. 2 pkt 8, chciałabym zwrócić się z uprzejmą prośbą do pana marszałka i Wysokiej Izby o nieprzeprowadzanie debaty nad stanowiskiem Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o rachunkowości.

Chciałabym to krótko umotywować, by sprawa była jasna. Wiemy, że w Sejmie do laski marszałkowskiej zostały zgłoszone dwa duże projekty dotyczące regulacji tych kwestii. Szczerze mówiąc, myślę, że jako Izba refleksji powinniśmy się tej dyskusji przysłuchiwać, nie powinniśmy natomiast rozpatrywać punktu, zanim w Sejmie odbędzie się właśnie taka duża debata, popierana zresztą przez środowiska zainteresowane tą materią. Nie byłoby dobrze, aby temat ten był rozstrzygany...

(Rozmowy na sali)

...jak również nie byłoby dobrze, gdyby propozycje ograniczające przyjęcie rozwiązań i kierunki rozstrzygnięcia obecnie, dlatego że...

(Rozmowy na sali)

Senat jawi się w tym momencie jako Izba, która chce regulować wycinkowo ustawę właściwie w oderwaniu od szerszego kontekstu, nie uwzględniając całej złożoności materii, stąd też mój wniosek. Proszę o przychylne jego przyjęcie, proszę, żeby poczekać na poważną debatę w Sejmie, która wkrótce, mam nadzieję - przy pozwoleniu pana marszałka Komorowskiego - ma się odbyć. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Pani Senator, z tego, co rozumiem, kwestia dotyczy całego punktu, a nie tylko tego projektu, który będziemy jeszcze omawiali.

(Senator Dorota Arciszewska-Mielewczyk: Pierwsze czytanie siódmego punktu.)

Całego punktu?

(Senator Dorota Arciszewska-Mielewczyk: Tak, siódmego punktu.)

Całego punktu.

Chciałbym panią senator poinformować, że zgodnie z regulaminem na rozpatrzenie tego punktu mamy czas do 2 lipca, to jest trzydziestodniowy okres. Jeżeli nie rozpatrzymy go dzisiaj, to i tak będziemy musieli go rozpatrzyć przed 2 lipca. Tak że ja rozumiem to, że są inne projekty, ale my mamy pewne zasady, zasady regulaminowe, których musimy się trzymać.

(Senator Dorota Arciszewska-Mielewczyk: To ja mam propozycję, prośbę, żeby wnioskodawca wycofał tę propozycję.)

To jest oczywiście możliwe. To jest oczywiście możliwe, ale...

(Senator Dorota Arciszewska-Mielewczyk: ...abyśmy poczekali na debatę w Sejmie.)

(Głos z sali: Wniosek przeciwny.)

Rozumiem. Zarządzam...

(Senator Dorota Arciszewska-Mielewczyk: Panie Marszałku, żebym została dobrze zrozumiana, mnie chodzi o debatę w Sejmie, to jest poważna materia.)

Zarządzam dziesięciominutową przerwę. Z tego, co rozumiem, klub Platformy chce się w tej kwestii spotkać i nad nią zastanowić. W związku z tym zarządzam dziesięciominutową przerwę, no, nieco dłuższą, do godziny 11.40.

(Przerwa w obradach od godziny 11 minut 22
do godziny 11 minut 47)

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Wznawiam obrady.

Oddaję głos pani senator Arciszewskiej.

Senator
Dorota Arciszewska-Mielewczyk:

Panie Marszałku!

Ponieważ takie rozwiązanie, jak się dowiedziałam, czyli szybka ścieżka dotycząca inicjatywy senatorskiej, zdarza się raz na cztery lata, chciałabym wycofać wniosek dotyczący punktu siódmego, bo - jak się okazuje - nad inicjatywą tego rodzaju, o którą później serdecznie będę prosiła wnioskodawców, chodzi o wycofanie, i tak musi głosować Senat jako nad inicjatywą senatorską. Tak że przepraszam za zamieszanie, ale to jest doświadczenie dla nas wszystkich, bo - jak się dowiedziałam - raz na parę lat, incydentalnie zdarza się zastosowanie takiego rozwiązania. Nie jest to kompatybilne, w związku z tym ja swoją serdeczną prośbę o wycofanie cząstkowych rozwiązań dotyczących SKOK powtórzę w odpowiednim momencie, gdy przejdziemy do tego punktu. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Pani Senator.

W związku z tym stwierdzam, że Senat zatwierdził porządek obrad czternastego posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej siódmej kadencji.

Informuję, że głosowania w sprawie przedstawionych punktów porządku obrad zostaną przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Przypominam, że głosowanie w sprawie przystąpienia do drugiego czytania projektu ustawy o zmianie ustawy o rachunkowości, druk nr 179, wniesionego zgodnie z art. 69 Regulaminu Senatu, zostanie przeprowadzone w punkcie szesnastym porządku obrad po wystąpieniu senatora sprawozdawcy.

Panie i Panowie Senatorowie! Chciałbym poinformować, że porządek obrad posiedzenia Senatu może zostać uzupełniony o kolejne punkty, obejmujące stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji oraz niektórych innych ustaw, drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku akcyzowym, drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o wykonywaniu inicjatywy ustawodawczej przez obywateli. Punkty te mogą zostać dodane pod warunkiem przedstawienia sprawozdań właściwych komisji senackich.

Panie i Panowie Senatorowie, chciałbym też poinformować, że dziś rano została uchwalona i przekazana do Senatu, wniesiona w trybie pilnym, ustawa zmieniająca ustawę o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw, ustawę o prokuraturze oraz ustawę - Prawo o ustroju sądów powszechnych. Ustawę skierowałem do Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Po przygotowaniu sprawozdania komisji będzie możliwe uzupełnienie porządku obrad o punkt obejmujący stanowisko Senatu w tej sprawie.

Wysoki Senacie, chciałbym poinformować, że w związku z uzupełnieniami porządku obrad posiedzenia Senatu istnieje możliwość przedłużenia obrad na kolejny dzień, to jest na piątek 27 czerwca. Jeżeli Sejm uchwali wniesioną w trybie pilnym ustawę o zmianie ustawy o ubezpieczeniach upraw rolnych i zwierząt gospodarskich oraz jeżeli Komisja Rolnictwa i Ochrony Środowiska przygotuje sprawozdanie w tej sprawie, to jest możliwe uzupełnienie porządku obrad o ten punkt.

Chciałbym też poinformować, że o godzinie 12.30 zarządzę piętnastominutową przerwę w obradach na otwarcie wystawy "Sprawiedliwi wśród narodów świata. Pomoc Polaków dla ludności żydowskiej w Małopolsce w latach 1939-1945".

A dzisiaj będziemy prowadzić obrady do godziny 18.30.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu pierwszego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Porozumienia o Międzynarodowym Programie Energetycznym, sporządzonego w Paryżu dnia 18 listopada 1974 r. ze zmianami z dnia 30 listopada 2007 r.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na szesnastym posiedzeniu w dniu 30 maja 2008 r., a do Senatu została przekazana w dniu 2 czerwca 2008 r.

Marszałek Senatu w dniu 2 czerwca 2008 r., zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Spraw Zagranicznych i Komisji Gospodarki Narodowej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 148, a sprawozdania komisji są w drukach nr 148A i nr 148B.

Proszę sprawozdawcę Komisji Spraw Zagranicznych, pana senatora Jana Olecha, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Jan Olech:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie! Panie Ministrze! Szanowni Państwo!

Komisja Spraw Zagranicznych na swoim posiedzeniu w dniu 3 czerwca bieżącego roku rozpatrzyła rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Porozumienia o Międzynarodowym Programie Energetycznym, sporządzonego w Paryżu dnia 18 listopada 1974 r., ze zmianami z dnia 30 listopada 2007 r. - druk nr 429 - którą po dyskusjach przyjęto jednomyślnie. Proponuję Wysokiej Izbie przyjąć ją w tej formie.

Wysoka Izbo, Międzynarodowa Agencja Energetyczna została powołana decyzją Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju 15 listopada 1974 r. Obecnie członkami Międzynarodowej Agencji Energetycznej i stronami porozumienia są wszystkie państwa naszego regionu należące do OECD. Należy zauważyć, iż Polska jako jedyny kraj nieposiadający znaczących naturalnych złóż ropy naftowej pozostaje poza porozumieniem, a tym samym poza mechanizmami zarządzania i działania w sytuacjach kryzysowych. Nie należy zapominać o tym, iż współpraca z Międzynarodową Agencją Energetyczną rozpoczęła się w 1989 r., a formalne zgłoszenie o przystąpieniu Polski nastąpiło w marcu w 1994 r.

Z racji braku naturalnych dużych zasobów ropy naftowej głównym źródłem zaopatrzenia jest import surowca w postaci ropy naftowej. Udokumentowane zasoby ropy naftowej w Polsce w 2006 r. wynosiły 96 milionów baryłek, co stanowi około 13 milionów t. Całkowity popyt krajowy w tym samym roku wyniósł 22 miliony 200 tysięcy t, co oznaczało około 164 tysięcy t dziennie. W rezultacie polski popyt w 94% jest pokrywany z importu. Należy zauważyć, iż 17 milionów 200 tysięcy t importowanej do Polski ropy pochodzi z kierunku wschodniego, głównie z Rosji. W wyniku zaszłości historycznych i głównych źródeł dostaw technologie rafinerii w Polsce są dostosowane do tego typu surowca. Rosnące ceny, napięta sytuacja geopolityczna w regionach wydobywczych oraz brak pewności realizacji przez te państwa zobowiązań eksportowych zmusza rząd polski do podjęcia działań na rzecz wzmocnienia bezpieczeństwa energetycznego.

Nie należy zapominać, iż Polska, posiadająca korzystną lokalizację w Europie i możliwości logistyczne, może dywersyfikować źródła dostaw tego produktu na nasz rynek. Dywersyfikacja źródeł powinna być realizowana jak najszybciej nie tylko w oparciu o nowe kontrakty, ale także poprzez pozyskiwanie wsparcia ze strony innych państw.

Należy zauważyć, iż w dobie globalizacji i zwiększającego się zapotrzebowania na produkty ropopochodne Międzynarodowa Agencja Energetyczna tworzy podstawowe ramy prawne funkcjonowania mechanizmu wzajemnego wspierania się państw członkowskich w sytuacjach kryzysowych na rynku naftowym. Porozumienie w ramach tej organizacji określa zobowiązania państw członkowskich, procedury uruchamiania mechanizmów zaradczych oraz zasady prowadzenia systemu informacji o rynku ropy naftowej. Zgodnie z dyrektywami Międzynarodowej Agencji Energetycznej państwa należące do tej grupy zobowiązane są między innymi: do posiadania rezerwy interwencyjnej ropy i produktów naftowych odpowiadającej dziewięćdziesięciodniowemu importowi netto tych produktów, z wyłączeniem benzyny pirolitycznej - rezerwa kryzysowa wymieniona w rozdziale 1 w art. 2 może być zabezpieczona poprzez zapasy ropy naftowej, zdolność przestawienia się na inne nośniki energii, gotowość do podjęcia dodatkowego wydobycia ropy naftowej - do posiadania środków zaradczych polegających na ograniczeniu popytu na produkty naftowe o 7%, w przypadku redukcji dziennego poziomu dostaw ropy o 7%, oraz o 10%, w przypadku gdy grupa lub państwo członkowskie doświadcza redukcji średnich dziennych dostaw na poziomie co najmniej 12%; do posiadania instrumentów gwarancyjnych polegających na udostępnianiu przez państwa członkowskie posiadające dostęp do dostaw ropy naftowej i produktów naftowych części tych dostaw państwom, które odczuły zakłócenia w dostawach tych produktów, w oparciu o ceny rynkowe; do posiadania planów interwencji na rynku naftowym obejmujących wymienione narzędzia i procedury; do posiadania systemów gromadzenia i przekazywania informacji statystycznych na temat wewnętrznego rynku paliw; do uczestnictwa w pracach Międzynarodowej Agencji Energetycznej; do finansowania na przykład Sekretariatu MAE.

Po przystąpieniu do porozumienia Polska będzie uczestnikiem mechanizmu wzajemnego wspierania się w sytuacjach kryzysowych bądź w sytuacjach zakłóceń dostaw produktów ropopochodnych. Jednocześnie Polska przyjmie na siebie obowiązki realizacji zobowiązań wobec innych państw członkowskich, wynikające z porozumienia i decyzji rady zarządzającej.

Poza oczywistymi korzyściami płynącymi z porozumienia Polska będzie zobowiązana do partycypowania w kosztach Sekretariatu Międzynarodowej Agencji Energetycznej i we wszystkich innych wspólnych wydatkach dzielonych wśród państw członkowskich. Są one szacowane na poziomie 180 tysięcy euro rocznie. Musi także pokryć koszty posiadania swych przedstawicieli.

Podsumowując: przystąpienie do Międzynarodowej Agencji Energetycznej zwiększy bezpieczeństwo energetyczne Polski i polepszy naszą pozycję na arenie międzynarodowej w sensie politycznym i gospodarczym. Nie będąc krajem producentem, jesteśmy uzależnieni od zewnętrznych źródeł ropy naftowej. Funkcjonowanie w ramach Międzynarodowej Agencji Energetycznej polega na wzajemnym wspieraniu się państw członkowskich. Zapewni to stabilność oraz przygotuje dobre podstawy dla rozwoju przedsiębiorczości. Przystąpienie Polski do porozumienia, które ma status międzynarodowy, umocni naszą pozycję i niezależność energetyczną. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Proszę sprawozdawcę Komisji Gospodarki Narodowej, pana senatora Łukasza Abgarowicza, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Łukasz Abgarowicz:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Mam honor przedstawić sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej o uchwalonej przez Sejm w dniu 30 maja 2008 r., ustawie o ratyfikacji Porozumienia o Międzynarodowym Programie Energetycznym, sporządzonego w Paryżu dnia 18 listopada 1974 r., ze zmianami z dnia 30 listopada 2007 r.

Komisja Gospodarki Narodowej rozpatrzyła ustawę w dniu 19 czerwca 2008 r. Ponieważ mój przedmówca, pan senator Olech, dość dobrze scharakteryzował państwu zarówno sens samego porozumienia, które ma być ratyfikowane, jak i jego tło, ograniczę się do informacji, że komisja po krótkiej dyskusji - w jej trakcie padły pytania między innymi o korzyści i zobowiązania wynikające z ratyfikacji, co już, jak powiedziałem, opisał pan senator Olech, jak również o skutki finansowe na rok bieżący wynikające z ratyfikacji - i po uzyskaniu satysfakcjonujących odpowiedzi jednogłośnie podjęła uchwałę rekomendującą Wysokiej Izbie przyjęcie omawianej ustawy bez poprawek. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Zgodnie z art. 44 ust. 5 Regulaminu Senatu, przed przystąpieniem do dyskusji senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatorów sprawozdawców.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie? Nie.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni minister spraw zagranicznych i minister gospodarki.

Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu, głos mogą teraz zabrać obecni na posiedzeniu przedstawiciele rządu.

Czy przedstawiciele rządu chcą zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy? Nie. Dziękuję.

Zgodnie z art. 44 ust. 6 Regulaminu Senatu, senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do obecnych na posiedzeniu przedstawicieli rządu, związane z omawianym punktem porządku obrad.

Czy ktoś z państwa senatorów chce zadać takie pytanie? Nie.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o wymogach regulaminowych dotyczących czasu przemawiania senatorów w dyskusji, o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców, a przede wszystkim o obowiązku podpisania składanych do marszałka Senatu wniosków o charakterze legislacyjnym. Wnioski te można składać do czasu zamknięcia dyskusji.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu, zamykam dyskusję.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu drugiego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Aktu genewskiego Porozumienia haskiego w sprawie międzynarodowej rejestracji wzorów przemysłowych, przyjętego w Genewie dnia 2 lipca 1999 r.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na szesnastym posiedzeniu w dniu 30 maja 2008 r., a do Senatu została przekazana w dniu 2 czerwca 2008 r. Marszałek Senatu w dniu 2 czerwca 2008 r., zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Spraw Zagranicznych i Komisji Gospodarki Narodowej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 147, a sprawozdania komisji w drukach nr 147A i nr 147B.

Proszę sprawozdawcę Komisji Spraw Zagranicznych, pana senatora Grzegorza Czeleja, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy. Proszę bardzo.

Senator Grzegorz Czelej:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Celem ustawy jest wyrażenie przez parlament zgody, w drodze ustawy, na ratyfikację Aktu genewskiego Porozumienia haskiego w sprawie międzynarodowej rejestracji zbiorów przemysłowych, przyjętego w Genewie dnia 2 lipca 1999 r.

Istotą porozumienia haskiego jest umożliwienie właścicielowi wzoru przemysłowego ochrony tego wzoru we wskazanych przez niego krajach przez dokonanie jednego tylko zgłoszenia w Biurze Międzynarodowym Światowej Organizacji Własności Intelektualnej. Rejestracja międzynarodowa prowadzi do uzyskania w każdym ze wskazanych państw takiej ochrony, jaka zostałaby przyznana, gdyby wzór został zarejestrowany w każdym z tych państw. Rezultatem jest w szczególności uproszczenie systemu rejestracji wzorów przemysłowych oraz zarządzania zarejestrowanymi zbiorami przemysłowymi, a także zmniejszenie kosztów ponoszonych przez zgłaszających i uprawnionych do zgłaszania.

W myśl art. 3 aktu genewskiego, prawo do dokonania zgłoszenia międzynarodowego posiada każda osoba, która jest obywatelem państwa będącego stroną aktu albo państwa będącego członkiem organizacji międzynarodowej będącej stroną aktu, lub która posiada miejsce zamieszkania albo stałego pobytu, albo rzeczywiste i działające przedsiębiorstwo na terytorium strony aktu. Zgłoszenie takie może być dokonane albo bezpośrednio w biurze organizacji, albo za pośrednictwem urzędu strony zgłaszającej.

W akcie genewskim sformułowano zasady i tryb dokonania zgłoszeń międzynarodowych. Określono między innymi: procedurę dokonywania zgłoszeń, treść zgłoszenia, datę zgłoszenia, akt rejestracji, datę rejestracji, procedurę odmowy uznania skutków rejestracji międzynarodowej, skutki itd. Ponadto w akcie genewskim znalazły się przepisy administracyjne dotyczące między innymi członkostwa w Związku Haskim, zgromadzenia tego związku, biura międzynarodowego czy też spraw finansowych Związku Haskiego.

Do aktu genewskiego dołączony został wspólny regulamin na podstawie aktu z 1999 r., aktu z 1960 r. i aktu z 1934 r. porozumienia haskiego. Określono w nim szczegółowe kwestie dotyczące wykonywania postanowień tych aktów.

Do dokumentu przystąpienia Polska zamierza dołączyć dwa oświadczenia. Pierwsze zawiera informację, że w polskim systemie prawnym nie przewiduje się odroczenia publikacji wzoru. Drugie informuje, że w Polsce maksymalny czas trwania ochrony wzorów przemysłowych wynosi dwadzieścia pięć lat od daty dokonania zgłoszenia.

Ze względu na art. 89 ust. 1 pkt 5 konstytucji ratyfikacja aktu genewskiego następuje za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie.

Komisja nie miała zastrzeżeń i przyjęła uchwałę jednogłośnie.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

(Senator Grzegorz Czelej: Dziękuję bardzo.)

Proszę sprawozdawcę Komisji Gospodarki Narodowej, pana senatora Eryka Smulewicza, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy. Proszę bardzo, Panie Senatorze.

Senator Eryk Smulewicz:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Komisja Gospodarki Narodowej również zajmowała się przedmiotową ustawą. Pan senator Czelej, mój przedmówca, dokładnie scharakteryzował warunki, korzyści oraz zakres ustawy, w związku z tym ja nie będę tego powtarzał. Zresztą warto zauważyć, że po krótkiej dyskusji senatorowie Komisji Gospodarki Narodowej praktycznie jednogłośnie pozytywnie zaopiniowali ustawę. Podobnie wyglądał tok prac w Sejmie - zarówno w komisjach sejmowych, jak i na posiedzeniu Sejmu ustawę przyjęto jednogłośnie.

Chciałbym tylko dodać, że można oczekiwać pozytywnych skutków gospodarczych, jeśli chodzi o funkcjonowanie ustawy. Polscy przedsiębiorcy będą mogli uzyskiwać ochronę prawną na różnych rynkach zagranicznych, zresztą między innymi będą mogli również uzyskiwać wsparcie finansowe w ramach programów operacyjnych, dokładnie w Programie Operacyjnym "Innowacyjna gospodarka", na tego typu przedsięwzięcia.

Reasumując, w imieniu Komisji Gospodarki Narodowej bardzo proszę o poparcie tej ustawy. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Zgodnie z art. 44 ust. 5 Regulaminu Senatu, przed przystąpieniem do dyskusji senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatorów sprawozdawców.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie?

Proszę bardzo, Panie Senatorze.

Senator Tadeusz Gruszka:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Pytanie do sprawozdawcy senatora Czeleja.

Wspomniał pan o oświadczeniu, które ma być dołączone do ustawy o ratyfikacji, i o dwudziestopięcioletnim okresie zastrzeżenia znaku. Czy to oświadczenie rozszerza czy ogranicza tę ustawę? Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Panie Senatorze, poproszę pana może na mównicę. Pytanie zadawał pan senator Tadeusz Gruszka.

Senator Grzegorz Czelej:

Szanowny Panie Senatorze, to oświadczenie wynika z tego, że taki czas ochrony wzorów przemysłowych jest obecnie w prawodawstwie polskim. To jest wymóg formalny, w innym przypadku trzeba by zmienić przepisy wewnętrzne.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Zgodnie z art. 44 ust. 5 Regulaminu Senatu, przed przystąpieniem do dyskusji... A to już było, przepraszam.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni minister spraw zagranicznych i minister gospodarki.

Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu, głos mogą teraz zabrać obecni na posiedzeniu przedstawiciele rządu.

Czy państwo ministrowie chcą zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy? Nie. Dziękuję.

Zgodnie z art. 44 ust. 6 Regulaminu Senatu, senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do obecnych na posiedzeniu przedstawicieli rządu, związane z omawianym punktem porządku obrad.

Czy ktoś z państwa senatorów chce zadać takie pytanie? Nie widzę chętnych.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o wymogach regulaminowych dotyczących czasu przemawiania senatorów, o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców, a przede wszystkim o obowiązku podpisywania składanych do marszałka Senatu wniosków o charakterze legislacyjnym. Wnioski te można składać do czasu zamknięcia dyskusji.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu, zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o ratyfikacji Aktu genewskiego Porozumienia haskiego w sprawie międzynarodowej rejestracji wzorów przemysłowych, przyjętego w Genewie dnia 2 lipca 1999 r., zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu trzeciego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Traktatu singapurskiego o prawie znaków towarowych i regulaminu do Traktatu singapurskiego o prawie znaków towarowych, przyjętych w Singapurze dnia 27 czerwca 2006 r.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na szesnastym posiedzeniu w dniu 30 maja 2008 r. Do Senatu została przekazana w dniu 2 czerwca 2008 r. Marszałek Senatu w dniu 2 czerwca 2008 r., zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Spraw Zagranicznych i Komisji Gospodarki Narodowej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 149, a sprawozdania komisji w drukach nr 149A i 149B.

Proszę sprawozdawcę Komisji Spraw Zagranicznych, pana senatora Marka Rockiego, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Proszę bardzo, Panie Senatorze.

Senator Marek Rocki:

Dziękuję bardzo.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowni Państwo!

Mam zaszczyt w imieniu Komisji Spraw Zagranicznych przedstawić sprawozdanie dotyczące opinii Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Traktatu singapurskiego o prawie znaków towarowych i regulaminu do tego traktatu, przyjętych w Singapurze w marcu 2006 r.

Zanim przystąpię do samego sprawozdania, chcę przypomnieć, że w tej sprawie obowiązuje wiele przepisów. Najstarszy jest z 1886 r., konwencja berneńska, która była ratyfikowana przez prezydenta Mościckiego w 1928 r. i dotyczyła wyrobów plastycznych, wzornictwa i dzieł sztuki stosowanej. Na niej były oparte prawa autorskie uchwalone w 1994 r. Z tym traktatem singapurskim najbardziej związana jest Konwencja paryska, uchwalona w 1883 r., o ochronie własności przemysłowej i akt sztokholmski z 1967 r. Tę konwencję paryską prezydent Mościcki ratyfikował w 1931 r., są reprinty tego aktu, to jest bardzo znaczące.

I kolejne porozumienia. W 1891 r. - porozumienie madryckie o międzynarodowej rejestracji znaków; w 1957 - porozumienie nicejskie dotyczące klasyfikacji międzynarodowej towarów i usług dla celów rejestracji znaków. Do porozumienia nicejskiego są nawiązania w traktacie singapurskim. W 1958 r. - porozumienie lizbońskie o ochronie międzynarodowej rejestracji nazw pochodzenia; w 1967 - Konwencja o ustanowieniu Światowej Organizacji Własności Intelektualnej, do której też są nawiązania w traktacie; w 1968 - porozumienie w Locarno o międzynarodowej klasyfikacji wzorów przemysłowych; w 1970 - układ o współpracy patentowej w Waszyngtonie; w 1971 - porozumienie strasburskie dotyczące międzynarodowej klasyfikacji patentowej; w 1973 - porozumienie wiedeńskie ustanawiające międzynarodową klasyfikację elementów graficznych, znaków; w 1973 - ponownie Konwencja monachijska o udzielaniu patentów europejskich, konwencja o patencie europejskim; w 1994 - Traktat o prawie znaków towarowych, przyjęty przez państwa członkowskie Światowej Organizacji Własności Intelektualnej, który nie był ratyfikowany przez Polskę. I ten właśnie traktat singapurski, który jest jakby rozszerzeniem traktatu z 1994 r.

W Polsce obowiązują obecnie dwie ustawy: ustawa - Prawo własności przemysłowej z 2000 r. i ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji z kwietnia 1993 r. W samej konferencji dyplomatycznej, która odbywała się w Singapurze, Polska nie uczestniczyła, ale zgodnie z postanowieniami traktatu może nabyć status strony tego aktu, gdyż jest członkiem Światowej Organizacji Własności Intelektualnej.

Oba traktaty, singapurski i ten z 1994 r., są odrębnymi dokumentami i można je ratyfikować odrębnie albo razem. Polska ratyfikuje traktat singapurski ze względu na jego szerszy zakres oraz uwzględnienie w nim rozwoju technologii informacyjnych. Polska, stając się stroną traktatu, będzie pełnoprawnym członkiem mogącym uczestniczyć w pracach organów Światowej Organizacji Własności Intelektualnej, która zajmuje się tym problemem, a więc uzyska wpływ na podejmowane przez te organy decyzje. Przystąpienie Rzeczypospolitej do traktatu będzie sygnałem stabilności polskiego prawa opartego na standardach międzynarodowych. Wprowadzenie możliwości działania przed różnymi urzędami własności przemysłowej na świecie według tej samej procedury z jednej strony ułatwi zgłaszającym uzyskiwanie ochrony dla znaków towarowych w krajach, które są stronami traktatu, a z drugiej strony uprości postępowanie w urzędach krajowych przez ich odformalizowanie. Ratyfikacja traktatu sprzyjać będzie dzięki temu rozwojowi handlu i inwestycji oraz pewności prawnej w zakresie ochrony dóbr niematerialnych. W stosunku do tego wcześniejszego traktatu, o którym mówiłem, z 1994 r., nowościami w traktacie singapurskim jest wprowadzenie ułatwień dotyczących trybu zgłaszania znaków towarowych, w tym takich jak hologramy, znaki trójwymiarowe, kolory, znaki ruchome, a także niewidoczne, a więc takie jak zapachy, smaki, dźwięki czy znaki rozpoznawalne za pomocą dotyku. Ustawa polska z 2000 r. - Prawo własności przemysłowej zawiera normy pozwalające na stosowanie przepisów proceduralnych dotyczących ochrony znaków towarowych, a więc nie istnieje konieczność dokonywania zmian w polskim prawie, jeśli ten traktat będzie ratyfikowany. Urząd Patentowy Rzeczypospolitej stosuje już w praktyce zasady opisane w traktacie singapurskim, a wkrótce ma wprowadzić także możliwość dokonywania zgłoszeń i prowadzenia korespondencji drogą elektroniczną, co jest też nowością.

Ratyfikacja traktatu i wynikające z tego ułatwienia powinny zachęcać polskie podmioty gospodarcze do ubiegania się o ochronę ich znaków w krajach stronach traktatu, co powinno wpłynąć na rozwój gospodarczy, zwłaszcza w zakresie eksportu. Na wsparcie techniczne ulepszające infrastrukturę i narzędzia pracy ze strony Światowej Organizacji Własności Intelektualnej będzie mógł także liczyć Urząd Patentowy.

Biorąc to wszystko pod uwagę, Komisja Spraw Zagranicznych wnosi, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm ustawy o ratyfikacji, o przyjęcie tej ustawy bez poprawek. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Poproszę sprawozdawcę Komisji Gospodarki Narodowej pana senatora Stanisława Bisztygę o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Proszę bardzo.

Senator Stanisław Bisztyga:

Szanowny Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Komisja Gospodarki Narodowej rozpatrywała w dniu 19 czerwca projekt ustawy o ratyfikacji Traktatu singapurskiego w sprawie znaków towarowych i regulaminu do Traktatu singapurskiego o prawie znaków towarowych, przyjęte w Singapurze 27 marca 2006 r.

Ponieważ senator Rocki bardzo precyzyjnie przedstawił temat, pozwolę sobie tylko zgodzić się z tym uzasadnieniem i w imieniu Komisji Gospodarki Narodowej rekomendować Wysokiej Izbie przyjęcie przedmiotowego projektu ustawy bez poprawek.

Komisja nie wniosła na swoim posiedzeniu w dniu 19 czerwca 2008 r. żadnych uwag. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Zgodnie z art. 44 ust. 5 Regulaminu Senatu, przed przystąpieniem do dyskusji senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatorów sprawozdawców.

Czy ktoś z państwa senatorów chciałby zadać takie pytanie? Nie widzę chętnych.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni minister spraw zagranicznych i minister gospodarki.

Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu, głos mogą teraz zabrać obecni na posiedzeniu przedstawiciele rządu.

Czy państwo ministrowie chcą zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy? Nie. Dziękuję.

Zgodnie z art. 44 ust. 6 Regulaminu Senatu, senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do obecnych na posiedzeniu przedstawicieli rządu, związane z omawianym punktem porządku obrad.

Czy ktoś z państwa senatorów chce zadać takie pytanie?

Pan senator Gruszka, proszę bardzo.

Senator Tadeusz Gruszka:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Pytanie nasunęło się w trakcie omawiania trzeciego punktu naszego porządku obrad. Zauważyłem - i z tym będzie związane pytanie - że w zasadzie oba dokumenty, w pierwszym przypadku traktat, w drugim akt - nawiązują do tych samych, w miarę podobnych materii. W związku z tym mam pytanie. W Genewie 2 lipca 1999 r. został uchwalony akt genewski, a w Singapurze 27 marca 2006 r. traktat singapurski. Jaka jest droga legislacyjna, z czego wynika, że czas od uchwalenia aktu genewskiego to prawie dziewięć lat, a czas od uchwalenia traktatu singapurskiego to dwa lata? Duże przyspieszenie byłoby w drugim przypadku. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję. Do którego z ministrów pan się zwracał?

(Senator Tadeusz Gruszka: Ministra spraw zagranicznych.)

Pani Minister, proszę bardzo. Poproszę panią na mównicę. Proszę bardzo, Pani Minister.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych
Grażyna Bernatowicz:

Panie Marszałku! Szanowni Państwo!

Te dwie sprawy, te dwa traktaty, traktat singapurski i akt genewski, dotyczą różnych spraw. Wydaje mi się, że chodzi tutaj wyłącznie o to, że te postanowienia, które są zawarte w traktacie singapurskim o prawie znaków towarowych, są dla nas jakby bardziej istotne i po prostu szybciej nastąpiły procedury ratyfikacyjne, zaś tamten... No trudno mi wytłumaczyć, dlaczego tak długo Polska nie ratyfikowała tego traktatu. Są to być może opóźnienia, które zostały... nie są na koncie obecnego rządu.

To, jak widać, jest na tyle istotne dla Polski, że sprawa ratyfikacji została, tak szybko, jak tylko to było możliwe, załatwiona.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Pani Minister.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o wymogach regulaminowych dotyczących czasu przemawiania senatorów w dyskusji, o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców, a przede wszystkim o obowiązku podpisania składanych do marszałka Senatu wniosków o charakterze legislacyjnym. Wnioski te można składać do czasu zamknięcia dyskusji.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu, zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o ratyfikacji traktatu singapurskiego w sprawie znaków towarowych i regulaminu do traktatu singapurskiego o prawie znaków towarowych, przyjętych w Singapurze dnia 27 marca 2006 r., zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Ogłaszam przerwę do godziny 12 minut 15... A przepraszam, do godziny 12 minut 45. Dziękuję za czujność.

(Przerwa w obradach od godziny 12 minut 28
do godziny 12 minut 52)

Wicemarszałek
Krystyna Bochenek:

Wznawiam obrady.

Bardzo proszę zamknąć drzwi.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu czwartego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o transporcie kolejowym.

Przypominam państwu, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na szesnastym posiedzeniu 30 maja 2008 r. Do Senatu została przekazana 2 czerwca 2008 r. Marszałek Senatu 2 czerwca 2008 r., zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam paniom i panom senatorom... przepraszam, są tylko panowie - że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 152, a sprawozdanie komisji w druku nr 152A.

Proszę teraz sprawozdawcę Komisji Gospodarki Narodowej, pana senator Stanisława Koguta, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Stanisław Kogut:

Pani Marszałek! Panie i Panowie Senatorowie! Panie Ministrze!

Mam zaszczyt przedstawić Wysokiemu Senatowi, tak jak powiedziała pani marszałek, sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej w sprawie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o transporcie kolejowym, druki senackie nr 152 i 152A oraz druki sejmowe nr 399 i 419.

Nowelizacja ustawy jest dokonywana w związku z opublikowaniem przez Komisję Europejską dyrektywy nr 47 z dnia 18 lipca 2005 r. Dyrektywa ta powstała w związku z zawarciem umowy między Wspólnotą Kolei Europejskich a Europejską Federacją Pracowników Transportu w sprawie warunków pracy pracowników kolei wykonujących pracę w trasie, skierowanych do wykonywania interoperacyjnych usług transgranicznych świadczonych przez przedsiębiorstwa kolejowe.

W nowelizacji ustawy podana została definicja interoperacyjnej usługi transgranicznej: jest to zdolność do bezpiecznego i niczym niezakłóconego ruchu pociągów na granicy państw członków Unii Europejskiej, dla których od przedsiębiorstw kolejowych wymaga się przynajmniej dwóch świadectw bezpieczeństwa określonych w dyrektywie nr 14 Wspólnoty Europejskiej z 2001 r. Oznacza to, że każdy pojazd kolejowy musi posiadać, poza świadectwem dopuszczenia do sieci sąsiedniego zarządcy infrastruktury kolejowej, także świadectwo dopuszczenia polskiego Urzędu Transportu Kolejowego. Licencjonowany przewoźnik kolejowy z krajów sąsiednich musi uzyskać licencję na wykonywanie przewozów kolejowych w Polsce lub zawrzeć stosowną umowę z polskim licencjonowanym przewoźnikiem.

Nowelizacja ustawy nakłada obowiązek stosowania przepisów umowy zbiorowej w regionalnych transgranicznych przewozach pasażerskich, transgranicznych przewozach towarowych w odległości nie większej niż 15 km od granicy, jak również w przewozach między granicznymi stacjami kolejowymi, takimi jak: Rzepin, Tuplice, Zebrzydowice, oraz w odniesieniu do pociągów na trasach transgranicznych, które zaczynają i kończą bieg na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a korzystają z infrastruktury kolejowej innego państwa, nie zatrzymując się na jego terytorium, w związku z czym mogą być traktowane jako przewozy krajowe.

Konieczność rozwoju bezpiecznego ruchu transgranicznego oraz ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników wykonujących pracę w trasie, uczestniczących w świadczeniu interoperacyjnych usług transgranicznych sprawiła, iż nieodzowne stało się objęcie pracowników kolei, których czas pracy jest dłuższy niż godzina dziennie, przepisami wspomnianej umowy zbiorowej. Umowa ta reguluje odpoczynek dobowy w miejscu zamieszkania pracownika, odpoczynek dobowy poza miejscem zamieszkania, czas przerw w pracy, odpoczynek tygodniowy i czas prowadzenia pociągu.

Odpoczynek dobowy w miejscu zamieszkania wynosi co najmniej dwanaście kolejnych godzin w okresie dwudziestu czterech godzin, może on jednak być skrócony do minimum wynoszącego dziewięć godzin raz na siedem dni. Odpoczynek dobowy poza miejscem zamieszkania wynosi co najmniej osiem kolejnych godzin w okresie dwudziestu czterech godzin. O przerwie w pracy maszynisty mówimy, kiedy czas pracy przekracza osiem godzin, a maszynista korzysta wtedy z co najmniej czterdziestopięciominutowej przerwy. Jeżeli czas pracy wynosi od sześciu do ośmiu godzin, przerwa ta trwa co najmniej trzydzieści minut. Pozostali członkowie obsługi pociągu korzystają z trzydziestominutowej przerwy, jeżeli czas pracy przekracza sześć godzin. Odpoczynek tygodniowy polega na tym, że za każdy okres siedmiodniowy przysługuje przynajmniej dwudziestoczterogodzinny nieprzerwany odpoczynek. Czas prowadzenia pociągu to taki czas, który nie może przekraczać dziewięciu godzin dla zmiany dziennej oraz ośmiu godzin dla zmiany nocnej. Maksymalny czas prowadzenia pociągu jest ograniczony do osiemdziesięciu godzin w okresie dwóch tygodni.

W celu umożliwienia kontroli przestrzegania postanowień niniejszej umowy prowadzony jest rejestr czasu pracy, zawierający zapisy dotyczące codziennego czasu pracy i okresów odpoczynku pracowników wykonujących pracę w trasie. Rejestr ten jest przechowywany co najmniej przez rok.

W zakresie uregulowanym w umowie zbiorowej nie stosuje się przepisów ustawy - Kodeks pracy, chyba że przepisy kodeksu pracy wprowadzają korzystniejsze regulacje.

Projekt ustawy nie podlega notyfikacji Komisji Europejskiej. Projekt jest zgodny z prawem Unii Europejskiej.

Informuję Wysoki Senat, że komisja gospodarki na swoim posiedzeniu wprowadziła do projektu uzgodnione z Ministerstwem Infrastruktury trzy poprawki, które zostały przyjęte jednogłośnie. I rekomenduję - no bo Komisja Gospodarki Narodowej przyjęła tę ustawę jednogłośnie - przyjęcie tej ustawy z tymi poprawkami. Dziękuję.

Wicemarszałek
Krystyna Bochenek:

Bardzo dziękuję, Panie Senatorze.

Czy ktoś z państwa senatorów chce zadać pytanie senatorowi sprawozdawcy? Nie widzę chętnych. Dziękuję bardzo.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister infrastruktury.

Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu głos może teraz zabrać obecny na posiedzeniu przedstawiciel rządu. Jest nim podsekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury, pan minister Juliusz Engelhardt.

Witamy bardzo serdecznie.

Czy pan minister chce się odnieść do tematu debaty? Nie.

Dziękuję bardzo.

W takim razie, zgodnie z art. 44 ust. 6 Regulaminu Senatu, senatorowie mogą teraz zgłaszać do pana ministra, który nie zabrał głosu, pytania trwające nie dłużej niż minutę, związane z porządkiem obrad. Nie ma takich pytań...

(Senator Tadeusz Gruszka: Ja mam pytanie.)

Proszę?

(Senator Tadeusz Gruszka: Ja mam pytanie.)

Bardzo proszę, Panie Senatorze. Pan senator Gruszka.

Senator Tadeusz Gruszka:

Dziękuję bardzo, Pani Marszałek.

Dodany pkt 49 mówi o konieczności posiadania dwóch certyfikatów bezpieczeństwa. Czego mają dotyczyć te certyfikaty?

Wicemarszałek
Krystyna Bochenek:

Bardzo proszę, Panie Ministrze. Jeśli krótka odpowiedź, to może być z miejsca, a jeśli nie, to zapraszam tutaj.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury Juliusz Engelhardt:

Pani Marszałek! Wysoki Senacie! Certyfikaty dotyczą taboru kolejowego, który musi posiadać te określone certyfikaty bezpieczeństwa. Oczywiście infrastruktura też je ma, ale odrębne. Jednak tu chodzi o ruch transgraniczny, więc tabor musi posiadać certyfikaty.

(Senator Tadeusz Gruszka: Ja mam jeszcze pytanie.)

Wicemarszałek
Krystyna Bochenek:

Bardzo proszę mówić do mikrofonu, Panie Senatorze, jeśli pan chce o coś dopytać.

Senator Tadeusz Gruszka:

Na czym mają polegać te dwa certyfikaty? Czy to mają być różne, czy uzyskane w dwóch różnych jednostkach?

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury Juliusz Engelhardt:

Tak, w dwóch różnych krajach...

(Senator Tadeusz Gruszka: Właśnie o to mi chodziło.)

...w Urzędzie Transportu Kolejowego w Polsce i w kraju ościennym.

Wicemarszałek
Krystyna Bochenek:

Dziękuję bardzo.

Czy są jeszcze jakieś pytania?

Dziękuję bardzo, Panie Ministrze.

Otwieram dyskusję.

Ponieważ nikt z państwa senatorów do dyskusji się nie zapisał, w związku z tym, zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu, zamykam dyskusję.

Informuję państwa, że głosowanie w sprawie ustawy o zmianie ustawy o transporcie kolejowym zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Panie i Panowie Senatorowie! Przystępujemy do rozpatrzenia punktu piątego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na siedemnastym posiedzeniu 13 czerwca 2008 r. Do Senatu została przekazana 16 czerwca 2008 r. Pan marszałek Senatu, również 16 czerwca, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 173, a sprawozdanie komisji w druku nr 173A.

Proszę teraz sprawozdawcę Komisji Gospodarki Narodowej, pana senatora Andrzeja Owczarka, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Poczekamy moment, aż pan senator zabierze ze sobą stosowne dokumenty.

Bardzo proszę, senator sprawozdawca Andrzej Owczarek.

Senator Andrzej Owczarek:

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

W dniu 19 czerwca bieżącego roku Komisja Gospodarki Narodowej omawiała ustawę o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.

Potrzeba tej zmiany ustawy wynika z faktu, iż określono, że do 21 lipca 2008 r. firmy przekazujące do ZUS dokumenty drogą elektroniczną mogą składać podpisy, które nie są bezpiecznym podpisem elektronicznym. Jest około dziewięciuset tysięcy firm, które przekazują tego typu dokumenty do ZUS. Jak się okazało, dwieście tysięcy tych firm nie ma jeszcze bezpiecznego podpisu elektronicznego. Kiedy uchwalano tę ustawę, nie zastanawiano się nad tym, iż przydałby się okres przejściowy. I właśnie ta ustawa wprowadza okres przejściowy, polegający na tym, że od dnia 21 lipca ci, którzy mają ten certyfikat, będą mogli go realizować do końca okresu, na jaki został ustalony. A najdłuższy okres to jest rok. Tak więc w ciągu roku będą one stopniowo wygasać i w ciągu roku te firmy będą musiały przejść na bezpieczny podpis elektroniczny.

Ten projekt ustawy nie wywołał żadnej dyskusji. Został przyjęty jednogłośnie przez senatorów z Komisji Gospodarki Narodowej.

Wicemarszałek
Krystyna Bochenek:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze. Proszę zostać na trybunie.

Przypominam, że mogą państwo zadawać senatorowi pytania trwające nie dłużej niż jedną minutę.

Czy ktoś wyraża wolę zadania takiego pytania? Nie.

Dziękuję, Panie Senatorze...

(Głos z sali: Jest, jest.)

A, jest.

Bardzo proszę, pan senator Jan Olech.

Senator Jan Olech:

Ja bym chciał zapytać szanownego sprawozdawcę, w ilu krajach w Europie występuje podpis elektroniczny. I ile firm będzie upoważnionych do wydawania tych podpisów elektronicznych?

Senator Andrzej Owczarek:

O ile chodzi o sytuację w Europie, to na posiedzeniu komisji oczywiście o tym nie mówiliśmy i nie mogę udzielić odpowiedzi.

Są trzy firmy, które mają certyfikat upoważniający do wydawania takich... Było jakieś nikłe zainteresowanie rynku tą formą zarabiania pieniędzy przez firmy, bo w tej chwili w kraju są tylko trzy firmy, które mogą udzielać takiego bezpiecznego certyfikatu. I dlatego obawiano się, że jeśli w jednym dniu skończy się ważność tych certyfikatów, to te trzy firmy nie będą w stanie podołać liczbie zamówień. A Polacy jako naród mają tę cechę, że czekają do ostatniej chwili obowiązywania jakiegoś prawa. Podobną historię przeżyliśmy w przypadku dowodów osobistych.

Wicemarszałek
Krystyna Bochenek:

Bardzo dziękuję.

Pan senator Andrzej Szewiński.

Senator Andrzej Szewiński:

Panie Senatorze, ja mam takie pytanie: czy można oszacować koszty związane z wprowadzeniem tej ustawy?

Senator Andrzej Owczarek:

To są koszty, które były przewidziane już wcześniej. Te firmy miały obowiązek tego dokonać, tylko po prostu tego nie dokonały. Także tą sprawą się nie zajmowaliśmy.

Wicemarszałek
Krystyna Bochenek:

Dziękuję bardzo.

Dziękuję, Panie Senatorze.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została wniesiona jako poselski projekt ustawy.

Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu głos może teraz zabrać obecny na posiedzeniu przedstawiciel rządu. Przedstawicielem rządu, który w tej chwili jest z nami, jest pan minister Witold Drożdż, podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Witam pana bardzo serdecznie. Czy chce pan coś dopowiedzieć?

Proszę uprzejmie.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Witold Drożdż:

Pani Marszałek! Wysoki Senacie!

Nie powtarzając tych informacji, które zostały przedstawione w sprawozdaniu pana senatora, chciałbym zwrócić uwagę na dwa, trzy aspekty tej sprawy.

Przede wszystkim, choć było to już zasygnalizowane w poprzednim wystąpieniu, celem tej nowelizacji ustawy jest umożliwienie płynnego przejścia od systemu, w którym przedsiębiorcy kontaktują się z ZUS w oparciu o podpis niekwalifikowany, do systemu, w którym przejdą na kontakt z ZUS z wykorzystaniem podpisu bezpiecznego, kwalifikowanego.

Ustawa o informatyzacji, która nałożyła ten obowiązek w 2005 r., rzeczywiście nie przewidziała żadnego rodzaju okresu przejściowego. I choć zapewne w roku 2005 wydawało się, że jest wystarczająco dużo czasu na to, żeby zainteresowani przedsiębiorcy przygotowali się do tego przedsięwzięcia, to znów, o czym wspomniał pan senator, podobnie jak podczas niedawnej akcji dowodowej, a w tym wypadku było to może jeszcze bardziej ekstremalne, przedsiębiorcy postanowili poczekać do ostatniej chwili. Efekt jest taki - ze względu na to, że rzeczywiście tylko trzy podmioty wydają podpis kwalifikowany i te trzy podmioty mają ograniczone możliwości, że się tak wyrażę kolokwialnie, przerobu - że nawet przy takim maksymalnym, stuprocentowym zaangażowaniu wszystkich mocy przerobowych w każdym z tych trzech podmiotów co najmniej sto tysięcy podpisów, jak szacujemy, nie zostałoby na czas wystawionych. To spowodowałoby określone poważne perturbacje z punktu widzenia samych przedsiębiorców. Dlatego też rząd z ogromnym zadowoleniem przyjął propozycję poselską i ją wspiera.

Na koniec chciałbym podkreślić, że powodem tej nowelizacji nie jest niewłaściwe przygotowanie administracji rządowej, bo w tym zakresie, zwłaszcza bezpośrednio zainteresowana instytucja, jaką jest ZUS, jest w pełni przygotowana. ZUS w ostatnich miesiącach prowadził też niezwykle intensywną kampanię informującą przedsiębiorców o zbliżającym się terminie. Celem nowelizacji jest takie rozłożenie w czasie przejścia z tego podpisu niekwalifikowanego na kwalifikowany, które z jednej strony pozwoli na nieprzesuwanie tego terminu 21 lipca w przyszłość i tym samym nie odsuwając w czasie upowszechnienia podpisu elektronicznego - w perspektywie kolejnych dwunastu miesięcy sukcesywnie doprowadzić do sytuacji, w której przedsiębiorcy na spokojnie, choć oczywiście na określonych zasadach, zaopatrzą się w podpis elektroniczny.

Ja może, jeśli pan marszałek pozwoli, odniosę się do pytań a propos podpisu elektronicznego, jakie tu padły. Wedle mojej wiedzy, którą oczywiście jestem gotów bezpośrednio po posiedzeniu zweryfikować, podpis elektroniczny jest w Europie powszechny w sensie rozwiązania technicznego, różny natomiast jest stopień jego rozpowszechnienia w poszczególnych krajach, począwszy od krajów, gdzie jest rozwiązaniem, można powiedzieć, swoiście niszowym, no i niestety do nich w dalszym ciągu musimy zaliczać Polskę - a między innymi dzięki wdrożeniu tego obowiązku wynikającego z ustawy o informatyzacji wykorzystanie podpisu elektronicznego będzie się systematycznie upowszechniać - na krajach, gdzie podpis elektroniczny jest w codziennym użytku, skończywszy. Przykładu nie trzeba daleko szukać: obywatele Estonii od kilku lat dysponują podpisem elektronicznym wydanym na tak zwanym elektronicznym dowodzie osobistym. Tak więc samo rozwiązanie w sensie technicznym jest powszechne w skali Europy i we wszystkich rozwiniętych krajach świata, natomiast różne kraje są na różnym etapie zaangażowania.

Jeżeli chodzi o koszty, to rzeczywiście w kontekście tej ustawy nimi się nie zajmowaliśmy, bo to było już przedmiotem prac przy okazji uchwalania ustawy w 2005 r. Zasadniczo koszty te zostały przerzucone na przedsiębiorców, no i nie do nas oczywiście należy ocena, czy słusznie, czy nie. To przedsiębiorcy ponoszą koszty zakupienia podpisu kwalifikowanego zgodnie z tymi cennikami, które znamy, choć one, że tak powiem, na bieżąco się zmieniają i, co istotne, cena się obniża. Ale według naszej wiedzy, dziś ten koszt w przeliczeniu na przedsiębiorcę czy na certyfikat wynosi około 300 zł. Mamy nadzieję, że ten koszt będzie, jak mówię, sukcesywnie malał. On i tak już się zmniejszył w porównaniu z poziomem cen, które były parę miesięcy temu. Bardzo dziękuję.

Wicemarszałek
Krystyna Bochenek:

Bardzo dziękuję.

Czy ktoś z państwa senatorów ma pytanie do pana ministra? Nikt nie ma.

Dziękuję bardzo.

Otwieram dyskusję.

Przypominam państwu o wymogach regulaminowych, które państwo znają, dotyczących czasu przemawiania senatorów w dyskusji.

Ponieważ nikt z państwa senatorów nie wyraził woli zabrania głosu i nie zapisał się do dyskusji, w związku z tym, zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu, tę dyskusję zamykam.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących działania publiczne zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Panie i Panowie Senatorowie, przystępujemy do rozpatrzenia punktu szóstego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług.

Przypominam państwu, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na szesnastym posiedzeniu 30 maja 2008 r. Do Senatu przekazano ją 2 czerwca. Pan marszałek Senatu 2 czerwca 2008 r., zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 153, a sprawozdanie komisji w druku nr 153A.

Proszę teraz sprawozdawcę Komisji Gospodarki Narodowej, pana senatora Antoniego Motyczkę, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w tej kwestii.

Senator Antoni Motyczka:

Pani Marszałek! Wysoki Senacie!

Przypadł mi zaszczyt prezentowania poprawki do ustawy o podatku od towarów i usług. Na posiedzeniu komisji w dniu wczorajszym oraz w dniach poprzednich zostałem wytypowany jako sprawozdawca w Sejmie i w Senacie. W Sejmie odbyłem trzy spotkania, byłem na plenarnym posiedzeniu Sejmu oraz uczestniczyłem w dwóch spotkaniach z komisją sejmową. Dzięki tym spotkaniom i wyjaśnieniom uzyskaliśmy poparcie dla wniesienia tej poprawki do ustawy i proponujemy przyjęcie tej ustawy bez poprawek. Jeżeli będą pytania, mam materiały, jestem przygotowany do odpowiedzi. Dziękuję uprzejmie.

Wicemarszałek
Krystyna Bochenek:

Dziękuję bardzo.

Panie Senatorze, niech pan będzie uprzejmy zostać tu jeszcze przez moment.

(Senator Antoni Motyczka: Dobrze.)

Czy ktoś ma pytanie do pana senatora sprawozdawcy? Nie widzę zgłoszeń.

Dziękuję bardzo serdecznie.

(Senator Antoni Motyczka: Dziękuję.)

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była senackim projektem ustawy. Do jej reprezentowania w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister finansów.

Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu głos może teraz zabrać obecna na posiedzeniu przedstawicielka rządu - pani minister Elżbieta Chojna-Duch, podsekretarz stanu.

Witam serdecznie panią minister.

Czy chciałaby pani powiedzieć słowo...

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Elżbieta Chojna-Duch: Jeżeli jest potrzeba, to oczywiście, że tak.)

W razie potrzeby. Dziękuję bardzo.

Czy państwo senatorowie mają pytania do pani minister? Nie widzę zgłoszeń.

Dziękuję serdecznie.

W takim razie otwieram dyskusję.

Przypominam o wymogach regulaminowych, które dotyczą czasu przemawiania senatorów w dyskusji.

Panie Senatorze Sekretarzu, czy zapisał się ktoś z państwa senatorów do dyskusji?

Nie. Dziękuję bardzo.

Ponieważ nikt się nie zapisał do dyskusji, zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu, tę dyskusję zamykam.

Informuję panie i panów senatorów, że głosowanie w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Dziękuję bardzo, Pani Minister.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu siódmego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o doradztwie podatkowym.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na siedemnastym posiedzeniu 12 czerwca 2008 r., do Senatu przekazano ją dzień później, czyli 13 czerwca. Marszałek Senatu 13 czerwca, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie. Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 163, a sprawozdanie komisji - w druku nr 163A.

Proszę teraz bardzo serdecznie sprawozdawcę Komisji Gospodarki Narodowej, senatora Henryka Woźniaka, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Przedtem jednak zróbmy dwuminutową przerwę, bo pan senator sprawozdawca musi do nas dojść.

(Rozmowy na sali)

Ponieważ przyszedł senator sprawozdawca, pan Henryk Woźniak, proszę go uprzejmie o przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Henryk Woźniak:

Bardzo przepraszam.

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Mam przyjemność przedstawić w imieniu Komisji Gospodarki Narodowej informację o stanie prac nad projektem ustawy o zmianie ustawy o doradztwie podatkowym.

Posiedzenie Komisji Gospodarki Narodowej odbyło się w dniu 19 czerwca. Komisja zapoznała się z projektem, który jest realizacją wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r. - sygnatura akt K42/05.

Nowelizacja tak naprawdę sprowadza się do wprowadzenia poprawki do ustawy o doradztwie podatkowym z 5 lipca 1996 r. Poprawka ta sprawia, że usuwamy zapisy, które w tej ustawie istniały, a były uchylone przepisami później wprowadzonych ustaw.

Komisja Gospodarki Narodowej na wspomnianym posiedzeniu w dniu 19 czerwca jednogłośnie rekomendowała Wysokiej Izbie przyjęcie tej ustawy. Dziękuję uprzejmie.

Wicemarszałek
Krystyna Bochenek:

Bardzo dziękuję, Panie Senatorze. Proszę uprzejmie pozostać jeszcze przez moment na trybunie.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać pytanie panu senatorowi? Nie widzę chętnych.

Dziękuję bardzo.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była poselskim projektem ustawy.

Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu głos mógłby teraz zabrać obecny na posiedzeniu przedstawiciel rządu - mógłby, ale jeszcze do nas nie dotarł. Czekamy teraz na podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów, pana Andrzeja Tadeusza Parafianowicza.

Zarządzam przerwę do czasu nadejścia pana ministra.

(Rozmowy na sali)

Pan minister już do nas przybył.

Proszę pana Andrzeja Tadeusza Parafianowicza, podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów, o zabranie głosu.

Przypomnę tylko raz jeszcze, że rozpatrywana ustawa była poselskim projektem ustawy.

Teraz właśnie przedstawiciel rządu może zabrać głos.

Proszę bardzo.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Andrzej Parafianowicz:

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Stanowisko rządu w sprawie omawianego projektu poselskiego jest następujące. W naszej ocenie jest to usunięcie ewidentnego błędu legislacyjnego. Rządowy projekt nowelizacji tej samej ustawy, który obecnie jest przygotowywany, oprócz wielu innych zmian przewiduje dokładnie taką samą poprawkę. Tak że rząd nie wnosi żadnych zastrzeżeń. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek
Krystyna Bochenek:

Dziękuję.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać pytanie panu ministrowi?

Dziękuję bardzo.

Otwieram dyskusję.

Ponieważ do dyskusji nikt się nie zapisał, pytam: czy ktoś chce jeszcze zabrać głos?

Zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu zamykam dyskusję.

Informuję państwa senatorów, że głosowanie w sprawie ustawy o zmianie ustawy o doradztwie podatkowym zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu ósmego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji decyzji Rady nr 2007/436/WE, Euratom z dnia 7 czerwca 2007 r. w sprawie systemu zasobów własnych Wspólnot Europejskich.

Ustawa została uchwalona przez Sejm na szesnastym posiedzeniu 30 maja 2008 r. Do Senatu przekazano ją 2 czerwca. W tym samym dniu pan marszałek Senatu, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do dwu komisji, Komisji Gospodarki Narodowej i Komisji Spraw Zagranicznych. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Tekst ustawy jest w druku nr 150, a sprawozdania w drukach nr 150A i 150B.

Proszę teraz sprawozdawcę Komisji Spraw Zagranicznych, pana senatora Macieja Grubskiego, o zabranie głosu.

Senator Maciej Grubski:

Szanowna Pani Marszałek! Panie i Panowie Senatorowie! Panie Ministrze!

Zgodnie z art. 2 Traktatu o przystąpieniu Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej od dnia przystąpienia państwa członkowskie są związane postanowieniami traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez instytucje Wspólnot i Europejski Bank Centralny przed dniem przystąpienia. Dlatego też od dnia 1 maja 2004 r. Polska stosuje, wraz z innymi państwami członkowskimi Unii Europejskiej, przepisy decyzji Rady nr 597, Euratom z dnia 29 września 2000 r. w sprawie systemu zasobów własnych Wspólnot Europejskich, dokonując należnych wpłat do budżetu Unii Europejskiej.

Zakres finansowania działań Unii Europejskiej jest określany w wieloletnich planach budżetowych, tak zwanych perspektywach finansowych. W związku z upływem terminu perspektywy finansowej 2000-2006 na szczycie Rady Europejskiej w dniach od 15 do 16 grudnia 2005 r. dokonano ustaleń dotyczących wysokości limitów budżetowych na lata 2007-2013 oraz wyboru działań, które zostaną sfinansowane z budżetu Unii Europejskiej, a także sposobu finansowania tego budżetu. Podjęte decyzje umożliwiają Polsce ubieganie się o znaczne środki finansowe i uzyskanie w średnim okresie pozycji jednego z głównych beneficjentów środków Unii Europejskiej. Szacuje się, iż Polska będzie mogła pozyskać z budżetu Unii Europejskiej ponad 90 miliardów euro, w tym na politykę spójności ponad 60 miliardów euro. Są to środki znacząco przewyższające wysokość alokacji dla Polski na lata 2004-2006, a także prognozowany poziom polskich wpłat do budżetu Unii Europejskiej w okresie 2007-2013.

W ramach realizacji wymienionych ustaleń Rady Europejskiej opracowano szereg nowych aktów prawnych Unii Europejskiej, w tym przygotowano projekt nowej decyzji w sprawie systemu zasobów własnych Wspólnot Europejskich. Projekt ten został przygotowany przez Komisję Europejską i przedłożony Radzie w dniu 8 marca 2006 r. Ponadto Komisja przedstawiła dokument roboczy dotyczący obliczania, finansowania, płatności oraz ujmowania w budżecie korekty nierówności budżetowej na rzecz Wielkiej Brytanii, tak zwanego rabatu brytyjskiego, zgodnie z art. 4 i 5 decyzji Rady w sprawie systemu zasobów własnych Wspólnot Europejskich.

Zgodnie z art. 269 Traktatu o Unii Europejskiej oraz art. 173 traktatu Euratom nowa decyzja wymaga przyjęcia jej przez państwa członkowskie zgodnie z ich konstytucyjnymi wymogami oraz powiadomienia o tym Sekretariatu Rady. Zgodnie z pktem 78 konkluzji Rady Europejskiej z grudnia 2005 r. proces ratyfikacyjny powinien być zakończony przez wszystkie państwa członkowskie w terminie umożliwiającym wejście w życie decyzji nie później niż na początku 2009 r. W związku z tym najpóźniej w roku 2009 wpłaty do budżetu Unii Europejskiej wszystkich państw członkowskich zostaną dostosowane do metodologii zastosowanej w decyzji nr 436 z 2007 r. Unii Europejskiej. W latach 2007-2008 do wyliczenia wpłat państw członkowskich wykorzystywana jest metodologia zgodna z decyzją poprzednią, czyli z 2000 r.

Obecnie dochody budżetu Unii Europejskiej uzyskiwane są przede wszystkim z następujących źródeł. Pierwszy sposób to tradycyjne zasoby własne, na które składają się opłaty celne, opłaty rolne, czyli cła na produkty rolne importowane z państw trzecich, oraz opłaty cukrowe. Od 2000 r. państwa członkowskie zachowują 25% wpływów z wymienionych zasobów na pokrycie kosztów poboru. Drugi sposób to jest zasób własny VAT. Od 2000 r. maksymalna stawka nie może przekroczyć 0,5% zharmonizowanej i ograniczonej podstawy podatku VAT. I trzeci sposób, zasób własny od dochodu narodowego brutto. Środki pozyskiwane w ten sposób odpowiadają udziałowi poszczególnych krajów w łącznym dochodzie narodowym brutto państw członkowskich Unii Europejskiej. Zasób ten stanowi obecnie główne źródło dochodów budżetowych Unii Europejskiej.

Zmiany, jakie wprowadzono w porównaniu z uregulowaniami zawartymi w poprzedniej decyzji w sprawie systemu zasobów własnych - decyzji Euratom z dnia 29 września 2000 r. o systemie zasobów własnych Wspólnot Europejskich - mają dwojaki charakter: stanowią realizację postanowień kompromisu Rady Europejskiej w sprawie nowej perspektywy finansowej na lata 2007-2013 oraz odzwierciedlają zmiany i dostosowania przepisów o charakterze technicznym.

Wśród zmian wynikających z konkluzji Rady Europejskiej z grudnia 2005 r. znajdują się następujące elementy.

Pierwszy to zmiany sposobu obliczania rabatu brytyjskiego, polegające na jego obniżeniu w wyniku uwzględnienia Wielkiej Brytanii w finansowaniu kosztów wynikających z rozszerzenia Unii Europejskiej. Metodologia obliczania rabatu pozostanie bez zmian, jednakże będzie on korygowany o wydatki alokowane w państwach członkowskich, które przystąpiły do Unii Europejskiej po dniu 30 kwietnia 2004 r., z wyjątkiem wydatków na dopłaty bezpośrednie, interwencje rynkowe oraz części wydatków na rozwój wsi finansowanych z Sekcji Gwarancji EFOGR. Wprowadzenie tej zasady będzie następować stopniowo, od budżetowania rabatu w 2009 r., kiedy będzie to 20% należnej korekty, poprzez 2010 r. - 70%, by w 2011 r. uwzględnić już korektę w całości. Całkowita suma obniżenia rabatu brytyjskiego w wyniku tych działań nie będzie mogła przekroczyć 10,5 miliarda euro, przy czym w przypadku kolejnych rozszerzeń, następujących ewentualnie po wejściu Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej, limit ten zostanie odpowiednio podwyższony. Wydatki przeznaczone na pomoc przedakcesyjną będą uwzględniane przy korekcie rabatu jedynie do roku 2013 włącznie.

Kolejne elementy to ustanowienie jednolitej stawki VAT w wysokości 0,30%; przyznanie czterem państwom członkowskim, to jest Austrii, Niemcom, Holandii i Szwecji, obniżonych jednolitych stawek zasobu VAT, jako rozwiązania tymczasowego, obowiązującego w latach 2007-2013; przyznanie Holandii i Szwecji redukcji wpłat z tytułu zasobów własnych w wysokości 605 milionów euro rocznie dla Holandii i 150 milionów euro rocznie dla Szwecji - zaproponowane rozwiązania będą obowiązywały czasowo, w latach 2007-2013.

Kluczowym elementem wymienionej decyzji jest propozycja dotycząca rabatu brytyjskiego. Zostanie on utrzymany, jednak do obliczania nie będą zaliczane wydatki przeznaczone dla tych państw członkowskich, które przystąpiły do Unii Europejskiej po 30 kwietnia 2004 r. Decyzja umożliwia częściową redukcję rabatu brytyjskiego, począwszy od 2009 r., co powinno przyczynić się do przyszłego ujednolicenia i uproszczenia systemu. Obniżenie rabatu brytyjskiego spowoduje obniżenie polskich wpłat do budżetu Unii Europejskiej.

Jednocześnie wprowadzono szereg ulg dla wybranych państw, płatników netto, co dodatkowo obciąży polskie wpłaty do budżetu ogólnego Unii Europejskiej. Rozwiązania te mają charakter tymczasowy i wynikają z konkluzji Rady Europejskiej, zgodnie z którymi żadne z państw członkowskich nie powinno odczuwać nadmiernych obciążeń budżetowych w relacji do ich względnego poziomu bogactwa. W związku ze znaczącym wzrostem transferów z budżetu Unii Europejskiej dla nowych państw członkowskich w perspektywie finansowej 2007-2013 przyznane Austrii, Holandii, Niemcom oraz Szwecji ulgi mają na celu pomniejszenie różnicy pomiędzy wysokością wpłat tych państw a wysokością transferów otrzymywanych z budżetu wspólnotowego.

Wpłat do budżetu Unii Europejskiej dokonuje się w ramach części 84 budżetu państwa "Środki własne Unii Europejskiej". Decyzja wprowadza jedynie nieliczne zmiany, skutkujące dla Polski wzrostem wpłat średniorocznie, w cenach z roku 2004, w wysokości około 35 milionów euro. Do kalkulacji wymienionej kwoty przyjęto następujące założenia. Szacuje się, że w wyniku opisanych rozwiązań przejściowych polska składka wzrośnie o około 3%, czyli o około 101 milionów euro rocznie, o ile nie uwzględni się korzystnych dla Polski zmian w wysokości rabatu brytyjskiego, wynikających z wyłączenia przy jego kalkulacji określonych wydatków dla nowych państw członkowskich Unii Europejskiej. Wprowadzone zmiany w metodologii obliczenia rabatu brytyjskiego powinny doprowadzić do obniżenia polskich wpłat o około 66 milionów euro rocznie, czyli do tej kwoty 35 milionów euro.

Decyzja nie będzie miała skutków społecznych, gospodarczych i politycznych. Jeśli chodzi o skutki prawne, to niezbędna jest ratyfikacja wymienionej decyzji za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie, zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 4 Konstytucji Rzeczypospolitej, ze względu na znaczne obciążenie państwa pod względem finansowym - wysokość polskich wpłat do budżetu Unii Europejskiej wynosi około 12 miliardów zł w skali roku.

Decyzja jest wspólnotowym aktem prawnym mającym bezpośredni skutek w systemie prawnym państw członkowskich Unii Europejskiej. Wprowadzone przedmiotową decyzją zmiany znajdą swoje odzwierciedlenie w przepisach kolejnych ustaw budżetowych w zakresie wysokości środków zapewnianych w części budżetu państwa "Środki własne Unii Europejskiej".

Pani Marszałek! Panie i Panowie Senatorowie! Przedmiotowy projekt uchwały był omawiany na posiedzeniu Komisji Spraw Zagranicznych w dniu 3 czerwca 2008 r. Komisja jednogłośnie wyraziła pozytywną opinię o przedstawionym projekcie. W trakcie obrad komisji pan senator, premier Włodzimierz Cimoszewicz zwrócił w swoim pytaniu uwagę na wysokość redukcji rabatu brytyjskiego wprowadzonej przedmiotową decyzją oraz wysokości nowych rabatów udzielanych Niemcom, Holandii, Szwecji i Austrii. Przedmiotowe sprawozdanie uwzględnia poruszoną przez pana senatora kwestię. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek
Krystyna Bochenek:

Bardzo dziękuję panu senatorowi sprawozdawcy za wyczerpujące omówienie.

Teraz proszę sprawozdawcę Komisji Gospodarki Narodowej, pana senatora Henryka Woźniaka, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Proszę uprzejmie.

Senator Henryk Woźniak:

Dziękuję bardzo.

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Do tego bardzo wszechstronnego i wyczerpującego sprawozdania, które przedstawił pan senator Maciej Grubski w imieniu Komisji Spraw Zagranicznych, dodam jedynie, że rzecz wymaga ratyfikacji przez obie Izby parlamentu Rzeczypospolitej, upoważnienia ustawowego do ratyfikacji decyzji Rady przez prezydenta Rzeczypospolitej. To wynika z pktu 78 konkluzji Rady Europejskiej z grudnia 2005 r. Jest oczywiste, że pożytek z tej decyzji dla naszego kraju jest ogromny, bo między wielkością wpłat z naszego budżetu do budżetu Unii Europejskiej, o której mówił pan senator Grubski, a wielkością pożytków wynikających z dotacji Unii Europejskiej, rzędu 10 miliardów zł, jest różnica zasadnicza.

Komisja Gospodarki Narodowej obradowała nad przedmiotowym projektem w dniu 19 czerwca i mam przyjemność w imieniu komisji rekomendować jednomyślne poparcie Komisji Gospodarki Narodowej dla projektu ustawy. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek
Krystyna Bochenek:

Bardzo dziękuję, Panie Senatorze.

Obu senatorom sprawozdawcom bardzo dziękuję i pytam: czy panie, panowie senatorowie mają pytania do przedstawicieli komisji? Nie widzę zgłoszeń. Dziękuję bardzo.

Zgodnie z art. 44 ust. 5 Regulaminu Senatu... Przepraszam bardzo. Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni minister spraw zagranicznych i minister finansów. Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu głos może teraz zabrać obecny na posiedzeniu przedstawiciel rządu. Jest nim podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospodarki, pan minister Adam Szejnfeld. Witamy serdecznie, dzień dobry. Przepraszam bardzo... Ministerstwo Finansów reprezentuje pan minister Jacek Dominik, też witam serdecznie. Widziałam pana ministra Szejnfelda i tak się zapatrzyłam, że myślałam, że to on teraz wystąpi. Witamy obu panów ministrów. Czy pan minister Dominik chce wystąpić? Dziękuję bardzo.

Czy panie, panowie senatorowie mają pytania do obecnego tu ministra, który reprezentuje Ministerstwo Finansów? Czy są takie pytania? Nie ma pytań. Dziękuję bardzo.

Otwieram dyskusję.

Czy ktoś się zapisał do dyskusji? Nikt się nie zapisał do dyskusji.

Panie, Panowie Senatorowie, zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu tę dyskusję zamykam.

Informuję, o czym państwo wiedzą, że głosowanie w sprawie ustawy o ratyfikacji decyzji Rady nr 2007/436/WE, Euratom z dnia 7 czerwca 2007 r. w sprawie systemu zasobów własnych Wspólnot Europejskich zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

 

---