W dniach 25 i 26 czerwca 2008 r. odbyło się 14. posiedzenie Senatu. Obradom przewodniczyli marszałek Bogdan Borusewicz oraz wicemarszałkowie - Krystyna Bochenek, Zbigniew Romaszewski i Marek Ziółkowski.

Porządek posiedzenia Izby obejmował:

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Porozumienia o Międzynarodowym Programie Energetycznym, sporządzonego w Paryżu dnia 18 listopada 1974 r., ze zmianami z dnia 30 listopada 2007 r.,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Aktu genewskiego Porozumienia haskiego w sprawie międzynarodowej rejestracji wzorów przemysłowych, przyjętego w Genewie dnia 2 lipca 1999 r.,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Traktatu singapurskiego o prawie znaków towarowych i regulaminu do Traktatu singapurskiego o prawie znaków towarowych, przyjętych w Singapurze dnia 27 marca 2006 r.,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o transporcie kolejowym,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o doradztwie podatkowym,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji decyzji Rady nr 2007/436/WE, Euratom z dnia 7 czerwca 2007r. w sprawie systemu zasobów własnych Wspólnot Europejskich,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o społeczno-zawodowych organizacjach rolników, ustawy o związkach zawodowych rolników indywidualnych oraz ustawy o izbach rolniczych,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o odpadach wydobywczych,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego oraz o zmianie niektórych innych ustaw,
• drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,
• drugie czytanie projektu ustawy o skutkach wygaśnięcia praw rzeczowych na nieruchomościach, które weszły w granice Rzeczypospolitej Polskiej po II Wojnie Światowej, ujawnieniu w księgach wieczystych prawa własności Skarbu Państwa oraz o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające kodeks cywilny oraz ustawy o księgach wieczystych i hipotece,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o rachunkowości,
• stanowisko Senatu w sprawie Sprawozdania Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z działalności w 2007 r. wraz z Informacją o podstawowych problemach radiofonii i telewizji w 2007 roku,
• drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o rachunkowości,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy zmieniającej ustawę o zmianie ustawy
  - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw, ustawę o prokuraturze oraz ustawę - Prawo o ustroju sądów powszechnych,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji oraz niektórych innych ustaw,
• drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku akcyzowym,
• drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o wykonywaniu inicjatywy ustawodawczej przez obywateli,
• zmiany w składzie komisji senackich,
• trzecie czytanie projektu ustawy o skutkach wygaśnięcia praw rzeczowych na nieruchomościach, które weszły w granice Rzeczypospolitej Polskiej po II Wojnie Światowej, ujawnieniu w księgach wieczystych prawa własności Skarbu Państwa oraz o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające kodeks cywilny oraz ustawy o księgach wieczystych i hipotece.

Przed przystąpieniem do posiedzenia senatorowie minutą ciszy i krótką modlitwą uczcili pamięć zmarłego 2 czerwca br. Adama Daraża, senatora trzeciej kadencji z województwa rzeszowskiego, zastępcy przewodniczącego Komisji Inicjatyw i Prac Ustawodawczych, członka Komisji Ochrony Środowiska, Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, Komisji Spraw Emigracji i Polaków za Granicą oraz Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego.

Przed przystąpieniem do obrad senator Stanisław Zając, wybrany 22 czerwca br. w wyborach uzupełniających do Senatu w okręgu krośnieńsko-przemyskim nr 21, złożył ślubowanie senatorskie.

Senator S. Zając był posłem I, III, V i VI kadencji, wicemarszałkiem Sejmu RP III kadencji.

Urodził się 1 maja 1949 r. w Święcanach. W 1971 r. ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Odbył aplikacje sędziowską i adwokacką. Był obrońcą działaczy opozycyjnych w licznych procesach politycznych.

W latach 1971-1973 pracował jako aplikant w Sądzie Wojewódzkim w Rzeszowie, a w latach 1973-1975 - w Sądzie Powiatowym w Jaśle. Od 1975 do 1976 r. był sędzią w Sądzie Rejonowym w Jaśle. W latach 1977-1980 pracował jako aplikant w Okręgowej Radzie Adwokackiej w Rzeszowie, a następnie w zespole adwokackim w Krośnie (1980-1984) i w Zespole Adwokackim w Jaśle (1984-1990). W 1993 r. założył własną kancelarię adwokacką w Jaśle.

W latach 2002-2005 sprawował mandat radnego Sejmiku Województwa Podkarpackiego.

W Sejmie RP I kadencji pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji Sprawiedliwości, był też członkiem Komisji Polityki Przestrzennej, Budowlanej i Mieszkaniowej, Komisji Młodzieży, Kultury Fizycznej i Sportu oraz Komisji Nadzwyczajnej do zbadania skutków stanu wojennego.

W Sejmie RP V kadencji pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, był też członkiem Komisji Łączności z Polakami za Granicą. W Sejmie RP VI kadencji pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, był też członkiem Komisji Kultury Fizycznej i Sportu.

W latach 1992-2005 należał do Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, pełnił funkcję wiceprezesa, a następnie prezesa Zarządu Głównego tej partii. Był także przewodniczącym Rady Naczelnej ZChN.

Należy do Prawa i Sprawiedliwości, zasiada w Radzie Politycznej tej partii.

Senat zaproponował trzy poprawki do nowelizacji ustawy o transporcie kolejowym, wdrażającej do krajowego porządku prawnego dyrektywę Rady 2005/47/WE z 18 lipca 2005 r. w  sprawie umowy między Wspólnotą Kolei Europejskich (CER) a Europejską Federacją Pracowników Transportu (ETF) w sprawie niektórych aspektów warunków pracy pracowników wykonujących pracę w trasie, uczestniczących w  świadczeniu interoperacyjnych usług transgranicznych w sektorze kolejowym.

Umowa przywołana w dyrektywie dotyczy spraw związanych z czasem pracy pracowników kolei. Określono w niej wymiar odpoczynku dobowego w  miejscu zamieszkania, odpoczynku dobowego poza miejscem zamieszkania oraz odpoczynku tygodniowego. Uregulowano ponadto kwestie przerw w pracy oraz nałożono na przedsiębiorców świadczących usługi w zakresie transportu kolejowego obowiązek prowadzenia rejestru czasu pracy pracowników. Rejestr będzie udostępniany właściwym organom do kontroli.

Zgodnie art. 2 dyrektywy 2005/47/WE, państwa członkowskie mogą wprowadzić lub utrzymać przepisy korzystniejsze dla pracowników od postanowień w niej zawartych.

Przyjmując dwie spośród zmian zaproponowanych przez Izbę do nowelizacji ustawy o transporcie kolejowym, Senat postanowił doprecyzować, że przepisy umowy zawartej między Wspólnotą Kolei Europejskich a Europejską Federacją Pracowników Transportu, do której odsyła ustawa, stosuje się także w odniesieniu do czasu pracy pracowników kolei wykonujących interoperacyjne usługi transgraniczne w ramach regionalnych transgranicznych przewozów pasażerskich, transgranicznych przewozów towarowych w odległości nie większej niż 15 kilometrów od granicy oraz przewozów między granicznymi stacjami kolejowymi: Rzepin, Tuplice, Zebrzydowice, a także do pracowników kolei wykonujących interoperacyjne usługi transgraniczne w pociągach na trasach transgranicznych, które zaczynają i kończą bieg na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a korzystają z infrastruktury kolejowej innego państwa obcego, nie zatrzymując się na jego terytorium.

W opinii Izby, przepisy w brzmieniu przyjętym przez Sejm mogą wprowadzać w błąd ich adresata. Wbrew intencjom ustawodawcy wskazują one bowiem, że przepisy umowy stosuje się do samych przewozów kolejowych, zamiast do czasu pracy obsługujących je pracowników.

Trzecia z poprawek proponowanych przez Senat przesądza, że w sprawach uregulowanych w umowie zawartej między Wspólnotą Kolei Europejskich a Europejską Federacją Pracowników Transportu nie stosuje się przepisów kodeksu pracy, chyba że jego przepisy są korzystniejsze dla pracownika. Art. 25w ustawy o transporcie kolejowym w brzmieniu zaproponowanym przez Sejm wyłącza stosowanie kodeksowej regulacji czasu pracy w zakresie określonym w umowie, z wyjątkiem przepisów korzystniejszych, nie wskazując jednak, dla której ze stron stosunku pracy.

Senat poprawił nowelizację ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, uchwaloną przez Sejm na podstawie projektu rządowego i mającą ułatwić prowadzenie działalności gospodarczej.

Przewiduje ona m.in. możliwość zawieszenia działalności na 2 lata oraz rozszerza zakres wiążących interpretacji podatkowych. Zgodnie z nowymi przepisami, przedsiębiorca w okresie zawieszenia działalności gospodarczej nie będzie musiał płacić zaliczek na poczet podatku dochodowego oraz składać deklaracji VAT. Opłacanie składek na ubezpieczenia społeczne (rentowych i emerytalnych) natomiast będzie dobrowolne.

W okresie zawieszenia działalności właściciele firm będą składać "zerowe" roczne rozliczenie podatku dochodowego. Będą mogli także opłacać czynsz czy podatek od nieruchomości.

Ustawa rozszerza również wiążące interpretacje prawa na wszystkie daniny publicznoprawne, np. składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Pozwoli to przedsiębiorcy zapytać właściwy organ administracji, w jaki sposób ma wypełniać swoje obowiązki. Decyzja o interpretacji będzie wiążąca dla organów administracji, a przedsiębiorca będzie mógł się od niej odwołać.

Sejm proponował, by opłata za wydanie interpretacji prawnej wynosiła 75 zł. Ma ona stanowić dochód budżetu państwa, Narodowego Funduszu Zdrowia lub samorządu.

W nowelizacji wprowadzono także zasadę, że organy administracji publicznej nie mogą odmówić przyjęcia wniosku niekompletnego i mają obowiązek umożliwić podmiotom późniejsze dostarczenie brakujących dokumentów. Rozszerzono również listę krajów, których obywatele albo osoby prawne będą mogli wykonywać na terytorium RP działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak obywatele polscy.

W podjętej uchwale Senat zaproponował wprowadzenie 19 poprawek do sejmowej ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Dodawany art. 10a ust. 1 stanowi, że organ, do którego zwrócono się z wnioskiem o wydanie interpretacji, wydaje stosowną interpretację w terminie 30 dni od otrzymania kompletnego i opłaconego wniosku. Jedynym przepisem, który stanowi, co powinno się znaleźć we wniosku, jest art. 10 ust. 3, niemniej przepis ten odnosi się jedynie do merytorycznej strony wniosku. Senat przyjął, że wolą ustawodawcy nie jest pozostawienie przedsiębiorcom dowolności w zakresie treści wniosku (z wyjątkiem oczywiście art. 10 ust. 3), ani pozostawienie podmiotowi wydającemu interpretację zbyt dużej swobody w zakresie oceny kompletności wniosku. Wprowadzenie pierwszej z zaproponowanych przez Senat poprawek poprzedziła analiza przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa, dotyczących interpretacji przepisów podatkowych. Formułując przepisy tej ustawy, uznano, że treść wniosku oraz jego forma muszą spełniać ściśle określone wymagania (wniosek m.in. musi zawierać dane identyfikujące przedsiębiorcę). Treść i forma wniosku o wydanie interpretacji prawa podatkowego zostały określone w ustawie - Ordynacja podatkowa oraz w wydanym na jej podstawie rozporządzeniu ministra finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie wzoru wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego oraz sposobu uiszczenia opłaty od wniosku. Dlatego Senat uznał za niezbędne wskazanie w ustawie, jakie inne informacje, niż te, o których mowa w art. 10 ust. 3, powinny się znaleźć we wniosku. To w szczególności dane identyfikujące przedsiębiorcę: jego firmę, adres siedziby albo adres zamieszkania, numer, pod którym przedsiębiorca figuruje w Ewidencji Działalności Gospodarczej albo w Krajowym Rejestrze Sądowym, adres do korespondencji, jeżeli jest inny, niż adres siedziby albo adres zamieszkania.

Wprowadzając kolejne dwie zmiany, Senat uznał, że nie ma przeszkód, aby obniżyć z 75 zł do 40 zł opłatę za wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów. Zdaniem Izby, taka kwota będzie pokrywała realny koszt wydania interpretacji. Zmniejszenie wysokości opłaty, przy jednoczesnym rozszerzeniu prawa przedsiębiorców do wiążącej interpretacji przepisów (o przepisy inne niż podatkowe), w opinii Senatu, zostanie pozytywnie odebrane przez przedsiębiorców. Uchwalając poprawkę do nowelizowanego art. 10 ust. 5, uznano jednocześnie, że podobne argumenty przemawiają za obniżeniem wysokości opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej, która jest określona w art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.

W zmienianym art. 10 ust. 5 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej wskazano, że wniosek o wydanie interpretacji podlega opłacie, niemniej żaden z przepisów nie wskazuje, w jaki sposób należy ją uiścić. Mając na względzie kompletność uregulowań ustawy oraz kierując się analogicznymi rozwiązaniami dotyczącymi interpretacji przepisów prawa podatkowego sformułowanymi w ustawie - Ordynacja podatkowa, Senat uznał za uzasadnione określenie w ustawie sposobu uiszczania opłaty. Zgodnie z kolejną poprawką stosowną opłatę będzie się wnosiło na rachunek organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej, jeżeli jednak w tym organie lub jednostce jest kasa, dopuszczalne będzie uiszczenie opłaty w gotówce.

Mając na uwadze zasady formułowania odesłań wynikające z zasad techniki prawodawczej oraz fakt, że możliwe jest jednoznaczne wskazanie, która ustawa określa zasady i tryb udzielania interpretacji przepisów prawa podatkowego, Senat uznał, że w art. 10 ust. 4 należy odesłać wprost do ustawy - Ordynacja podatkowa.

Kolejna zmiana zaproponowana przez Senat koreluje ustawę o swobodzie gospodarczej z przepisami ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie instytucji ochrony uzupełniającej. Ustawą z 18 marca br. o zmianie ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium RP oraz niektórych innych ustaw rozszerzono o ochronę uzupełniającą katalog możliwości udzielania cudzoziemcowi ochrony na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. W związku z tym, iż status osoby, która korzysta z ochrony uzupełniającej jest zbliżony do statusu osoby, która została uznana za uchodźcę, Senat uznał za konieczne rozszerzenie kręgu osób, sformułowanego w art. 13 ust. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, o obywateli innych państw, którzy korzystają z ochrony uzupełniającej w Polsce.

W art. 27b ust. 1 ustawodawca wskazał dane, które powinien zawierać wniosek o wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności, jednocześnie w żadnym z przepisów nie określił, jakie dane powinien zawierać wniosek o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej. Dokonując analizy art. 27b ust. 1, dodawanego do ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, należy mieć na względzie również przepisy nowelizowanej ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym. W dodawanym do tej ustawy art. 20c w ust. 2 ustawodawca odsyła do art. 27b ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, sugerując, że przepis ten dotyczy również informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej. Ponadto, w dodawanym do ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym art. 22a znalazło się odesłanie do wskazanego wyżej art. 27b ust. 1, w którym to odesłaniu również sugeruje się, że w przepisie tym mowa jest o wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej. Mając na uwadze zupełność przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz dążąc do zapewnienia spójności w ramach systemu prawa, Senat uznał, że konieczne jest dodanie do tej ustawy przepisu usuwającego lukę w zakresie wskazania danych zawartych we wniosku o wpis informacji o wznowieniu działalności gospodarczej oraz skorelowanie odesłań zawartych w ustawie o Krajowym Rejestrze Sądowym z treścią przepisów, do których odsyła ta ustawa.

Istotą pkt 4, dodawanego do art. 37 ust. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, jest, aby wpis do ewidencji podlegał wykreśleniu z urzędu również w wypadku, gdy przedsiębiorca, który zawiesił działalność gospodarczą, nie złoży wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej przed upływem 24 miesięcy od dnia złożenia wniosku o wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności, a więc przed upływem maksymalnego okresu zawieszenia działalności. Zdaniem Senatu, inna interpretacja przepisu byłaby wątpliwa w związku z brzmieniem dodawanego do tej ustawy art. 14a ust. 1. Analogiczne uwagi dotyczą art. 20d, dodawanego do ustawy o Krajowym Rejestrze Sadowym. Mając na uwadze konieczność precyzyjnego wyrażenia woli ustawodawcy, Senat wprowadził dwie poprawki.

Uwzględniając, że Krajowy Rejestr Sadowy składa się z trzech różnych rejestrów, uznano, że w przepisach art. 20c ust. 1 i 2, dodawanych do ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, należy precyzyjnie wskazać, że stanowią one o wprowadzaniu danych do rejestru przedsiębiorców. Ważne jest również, że skrót "rejestr" w przepisach ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym zarezerwowany jest dla Krajowego Rejestru Sądowego, a nie rejestrów wchodzących w jego skład.

Zdaniem Senatu, w art. 22a ust. 1 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym w pkt 3 należy skreślić wyrazy "identyfikacji podatkowej". Wprowadzenie tej zmiany uzasadnione jest brzmieniem art. 19a ust. 3a tej ustawy, w którym to przepisie sformułowano skrót, zgodnie z którym, mówiąc o numerze identyfikacji podatkowej, należy posługiwać się określeniem "numer NIP". Ponadto mając na względzie dostateczną precyzję przepisu, należałoby także wskazać w art. 22a ust. 1 pkt 5, że stanowi on o numerze w rejestrze przedsiębiorców.

Kolejna senacka poprawka, zmierzająca do wyeliminowania wątpliwości interpretacyjnych, wskazuje precyzyjnie, że zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej wywiera skutki prawne w zakresie ubezpieczeń społecznych od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu zgłoszenia zawieszenia działalności gospodarczej.

W dodawanym do ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych art. 36a ust. 3 mówi się, że za okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca niezatrudniający pracowników nie ma obowiązku składania deklaracji. Zdaniem Senatu, mając na względzie, że w art. 4 pkt 5 tej ustawy sformułowana jest definicja "deklaracji rozliczeniowej", należy konsekwentnie w całej ustawie posługiwać się takim określeniem.

W celu zapewnienia spójności w ramach art. 34 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne Senat zaproponował poprawkę zmierzającą do zapewnienia spójności terminologicznej między ust. 3 dodawanym do art. 34 oraz ust. 1 tego artykułu.

Nowelizacja ustawy o swobodzie działalności gospodarczej zmienia przepisy tej ustawy dotyczące ewidencji działalności gospodarczej, które są jeszcze w trakcie vacatio legis. Do dnia ich wejścia w życie ewidencja działalności gospodarczej będzie prowadzona na podstawie ustawy - Prawo działalności gospodarczej. Senat uznał, że mając na uwadze konieczność zapewnienia możliwości wpisywania zawieszenia działalności gospodarczej przed tym dniem, konieczne jest dokonanie stosownych zmian w ustawie - Prawo działalności gospodarczej. Dodawane przez Izbę przepisy przewidują możliwość dokonywania wpisów informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej i wpisów informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej w aktualnie prowadzonej ewidencji.

Kolejna zmiana zaproponowana przez Senat przewiduje odłożenie w czasie wejścia w życie przepisów regulujących podejmowanie działalności gospodarczej przez osoby fizyczne w ustawie z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Z informacji uzyskanych od ministra gospodarki wynika, iż aktualnie w resorcie prowadzone są prace nad II etapem nowelizacji ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Projektowana regulacja ma zapewnić wprowadzenie nowych rozwiązań dotyczących ewidencji przedsiębiorców - osób fizycznych w sposób centralny i w pełni zelektronizowany. Analiza przepisów dotyczących prowadzenia ewidencji działalności gospodarczej oraz utworzenia Centralnej Informacji o Działalności Gospodarczej, przeprowadzona przez ministra gospodarki, a także opinia środowiska przedsiębiorców wykazały potrzebę opracowania ewidencji działalności gospodarczej dla osób fizycznych wzorowanej na Krajowym Rejestrze Sądowym. Poprawka Senatu ma zatem na celu zapobieżenie wejściu w życie przepisów, które nie będą mogły prawidłowo funkcjonować. W związku z nową koncepcją zcentralizowania ewidencji nie kontynuowano bowiem prac zmierzających do przygotowania organów ewidencyjnych w gminach oraz do utworzenia Centralnej Informacji o Działalności Gospodarczej według zaniechanej koncepcji z 2004 r. Nie wydano również aktów wykonawczych do ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, niezbędnych do jej wdrożenia. Zdaniem Senatu, termin 31 marca 2009 r. pozwoli na uniknięcie wejścia w życie przepisów rozdziału 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, zawierających odmienne od projektowanych aktualnie rozwiązania w zakresie ewidencji działalności gospodarczej osób fizycznych, jedynie w razie uchwalenia nowelizacji ustawy o swobodzie działalności gospodarczej - II etap przed tą datą.

Postulowana przez Senat zmiana przepisu dotyczącego wejścia w życie rozpatrywanej nowelizacji jest konsekwencją wprowadzenia do przedmiotowej regulacji zmian w ustawie - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej.

Do Sejmu wraca ustawa o odpadach wydobywczych. Zmierza ona do transpozycji do krajowego porządku prawnego dyrektywy 2006/21 Wspólnoty Europejskiej, Parlamentu Europejskiego i Rady z 15 marca 2006 r. w sprawie gospodarowania odpadami pochodzącymi z przemysłu wydobywczego oraz zmieniającej dyrektywę 2004/35/WE. W ustawie określono zasady gospodarowania odpadami wydobywczymi oraz niezanieczyszczoną glebą, zasady prowadzenia obiektu, unieszkodliwiania odpadów wydobywczych oraz procedury związane z uzyskiwaniem zezwoleń i pozwoleń na gospodarkę odpadami wydobywczymi i zapobieganiem poważnym wypadkom w obiektach unieszkodliwiania odpadów wydobywczych kategorii A, w obiektach, w których składowane są odpady niebezpieczne. Ustawa skierowana jest do wszystkich podmiotów prowadzących działalność polegającą na odkrywkowym, podziemnym i otworowym wydobywaniu kopalin ze złóż w celach gospodarczych, w tym na ich przeróbce. Zgodnie z dyrektywą 2006/2001/WE przepisy ustawy mają zastosowanie wyłącznie do gospodarowania odpadami wydobywczymi na powierzchni ziemi, z kolei składowanie odpadów w górotworze podlega przepisom ustawy z 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze. Do odpadów wydobywczych będących jednocześnie odpadami promieniotwórczymi znajdą natomiast zastosowanie przepisy ustawy z 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe.

Komisja Rolnictwa i Ochrony Środowiska zaproponowała Izbie wprowadzenie 14 poprawek do ustawy o odpadach wydobywczych. Senat podzielił stanowisko komisji i w kolejnych głosowaniach zaakceptował proponowane zmiany. Doprecyzowano m.in., że zakres przedmiotowy ustawy obejmuje także wydawanie decyzji administracyjnych innych niż pozwolenia i zezwolenia.

Senat przesądził także, że o zatwierdzeniu projektu zamknięcia obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych właściwy organ orzeka w decyzji o wydaniu zgody na zamknięcie obiektu.

W kolejnych dwóch poprawkach doprecyzowano i uporządkowano tryb postępowania w wypadku zmiany posiadacza obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych. Posiadacz odpadów przejmujący obiekt unieszkodliwiania odpadów wydobywczych będzie obowiązany niezwłocznie zawiadomić o zmianie posiadacza właściwy organ, podając w zawiadomieniu dane własne oraz dotychczasowego posiadacza. W wypadku zmiany posiadacza obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych właściwy organ niezwłocznie zmieni zezwolenie na prowadzenie obiektu.

Ponadto Senat rozszerzył zakres wytycznych do wydania aktu wykonawczego w ten sposób, aby w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 44 ust. 4, dotyczącym metodologii sporządzania, prowadzenia i aktualizacji spisu zamkniętych obiektów unieszkodliwiania odpadów wydobywczych, określono także częstotliwość dokonywania aktualizacji. W opinii Senatu, brak tego elementu w delegacji mógłby powodować wątpliwości co do dopuszczalności rozszerzenia o niego treści rozporządzenia.

Senat uznał, że art. 53 ust. 3 w zaproponowanym przez Sejm brzmieniu jest zbędny, ponieważ ustawa o odpadach wydobywczych nie ma wpływu na ważność świadectw stwierdzających kwalifikacje kierownika składowiska odpadów w zakresie gospodarowania odpadami, wydanych na podstawie przepisu art. 49 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Zamiast dotychczasowego art. 53 ust. 3 Senat wprowadził natomiast przepis przejściowy, na podstawie którego do 1 maja 2012 r. zarządzającym obiektem unieszkodliwiania odpadów wydobywczych może być osoba posiadająca świadectwo stwierdzające kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami - składowania odpadów, uzyskane zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 49 ustawy o odpadach.

Ponadto Senat dodał do ustawy przepis przejściowy, jednoznacznie wskazujący, że do postępowań w sprawach o zamknięcie składowisk odpadów, które przyjmowały do składowania odpady wydobywcze, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Czyni to zadość zasadom wynikającym z art. 2 konstytucji, a w szczególności zasadzie pewności prawa.

Pozostałe poprawki miały charakter doprecyzowujący lub redakcyjny.

Nowela ustawy o Agencji Mienia Wojskowego oraz o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa zakłada, że niepotrzebne wojsku lotniska zostaną przekazane samorządom w formie darowizny. Niewykorzystywane lotniska należące do wojska mają się stać lotniskami regionalnymi oraz lokalnymi i służyć lotnictwu cywilnemu.

Senackie komisje: Obrony Narodowej oraz Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rekomendowały Izbie wprowadzenie 5 zmian. Przyjęcie nowelizacji sejmowej bez poprawek zaproponowała Komisja Gospodarki Narodowej. Podczas debaty kolejne zmiany zgłosili senatorowie Mieczysław Augustyn, Stanisław Bisztyga, Piotr Głowski i Stanisław Jurcewicz. Do wszystkich zgłoszonych wniosków ustosunkowały się trzy połączone komisje merytoryczne pracujące na sejmową nowelą, które poparły 9 z 12 proponowanych w toku debat zmian.

W przyjętej uchwale Senat zaproponował wprowadzenie 9 poprawek do ustawy o zmianie ustawy o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego oraz o zmianie niektórych innych ustaw; 5 z nich ma charakter merytoryczny, pozostałe doprecyzowują przyjęte przez Sejm rozwiązania.

Senat zaproponował m.in. poprawki, które dają podstawy prawne do przekazywania samorządom powiatowym nieruchomości stanowiących lotniska albo lądowiska wojskowe w celu założenia lub rozbudowy lotniska powiatowego. Przyjmując te zmiany, Izba uznała, że skoro do powiatów należą zadania publiczne w zakresie transportu, nie można wyłączyć z przedmiotu prowadzonej przez nie działalności gospodarczej zakładania lub rozbudowy lotnisk użytku publicznego. Jest to, zdaniem Senatu, zadanie o charakterze użyteczności publicznej, które ma na celu bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności, zapewniające usługi powszechnie dostępne. Ponadto powiat w wielu wypadkach będzie dysponował większymi niż mała gmina możliwościami finansowymi i sprawniejszymi instrumentami technicznymi do prowadzenia takiej działalności.

Senat wprowadził także podstawę prawną do ustanowienia na przekazanych Agencji Mienia Wojskowego nieruchomościach stanowiących lotniska wojskowe prawa użytkowania wyłącznie na rzecz jednostki samorządu terytorialnego właściwej ze względu na położenie nieruchomości. Forma prawna użytkowania, jako ograniczonego prawa rzeczowego, ze względu na szeroką treść uprawnień będzie formą bardziej użyteczną i pozwoli skuteczniej niż umowy najmu, dzierżawy lub użyczenia zapewnić jednostkom samorządu terytorialnego prowadzenie procesu inwestycyjnego na użytkowanych gruntach.

Merytoryczne zmiany, które Senat zaproponował w kolejnej poprawce, wprowadzają regulacje umożliwiające przeprowadzenie procedury przekazania właściwym jednostkom samorządu terytorialnego lotnisk wojskowych lub ich części, będących w chwili wejścia w życie nowelizacji w zasobie Agencji Mienia Wojskowego.

W opinii Senatu, w obecnej sytuacji prawnej niektórych portów lotniczych przyjęte przez Sejm rozwiązania uniemożliwiają przekazanie niezbędnych nieruchomości jednostkom samorządu terytorialnego. Dotyczy to nieruchomości będących lotniskami wojskowymi przekazanymi agencji do zagospodarowania, na podstawie art. 18 lub 22 ustawy nowelizowanej, z obowiązkiem zachowania ich lotniczego charakteru. Mogą być one jedynie przedmiotem najmu, dzierżawy lub użyczenia co najmniej na lat 30, wyłącznie na rzecz podmiotu zakładającego lub zarządzającego lotniskiem cywilnym użytku publicznego albo instytucji zapewniającej służby ruchu lotniczego. W tym zakresie zawężają one dotychczasowe, istniejące na gruncie obecnie obowiązującego art. 23 ustawy nowelizowanej, formy przekazywania nieruchomości trwale zbędnych dla resortu obrony narodowej, będących w zasobie Agencji Mienia Wojskowego.

Takie rozwiązania są niewystarczające w obliczu ogromnych nakładów inwestycyjnych, związanych z rozbudową regionalnych portów lotniczych, w istotnej części współfinansowanych ze środków unijnych. Z tych względów, zdaniem Senatu, konieczne jest poszerzenie przyjętych przepisów o zaproponowane rozwiązania. Umożliwiają one wnoszenie przedmiotowych nieruchomości aportem do spółek prawa handlowego, zarządzających lotniskami cywilnymi użytku publicznego oraz oddawanie tych nieruchomości w użytkowanie co najmniej na 30 lat, wyłącznie na rzecz jednostki samorządu terytorialnego właściwej ze względu na położenie nieruchomości.

Przyjęte propozycje zmian, w ocenie Izby, pozwolą jednostkom samorządu terytorialnego na elastyczność w wyborze form gospodarowania i realizowania celów działalności, której przedmiotem są lotniska użytku publicznego.

Senat odrzucił sprawozdanie z działalności Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w 2007 r. Za odrzuceniem opowiedziało się 50 senatorów, 31 było przeciw, nikt nie wstrzymał się od głosu.

Sprawozdanie rady dwukrotnie rozpatrywała Komisja Kultury i Środków Przekazu. Za pierwszym razem komisja nie wypracowała jednolitego stanowiska i postanowiła przedstawić Izbie rozwiązanie alternatywne: przyjęcie lub odrzucenie sprawozdania. Marszałek uznał jednak, że regulamin Senatu nie pozwala, by nie było jednoznacznej opinii komisji na temat sprawozdania KRRiTV i wniósł o ponowne rozpatrzenie dokumentu. W ponownym głosowaniu komisja opowiedziała się za odrzuceniem sprawozdania.

Podczas senackiej debaty nad sprawozdaniem Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji senatorowie Platformy Obywatelskiej stwierdzili, że nie można go zaakceptować m.in. ze względu na "upolitycznienie" rady. Zdaniem senator Barbary Borys-Damięckiej, wiceprzewodniczącej senackiej komisji kultury, nie można zaaprobować sprawozdania organu, który - mimo swoich kompetencji - jest bezwolny i bezsilny wobec prezesów mediów publicznych. Jako przykład wskazała brak reakcji na ograniczenie czasu antenowego ośrodkom regionalnym na korzyść TVP Info. Zdaniem senator, KRRiTV nie ma autorytetu zarówno u rozgłośni publicznych, jak i telewizji publicznych, ponieważ ludzie kierujący tymi antenami naprawdę robią, co chcą, i w sposób, jaki chcą. Krajowa rada w 2007 r. w związku z wieloma takimi sprawami, jak: problem języka polskiego, problem braku telewizji dla dzieci, braku filmów dokumentalnych, braku misyjności, nie wyciągnęła wobec tych instytucji odpowiednich konsekwencji, a ma po temu uprawnienia. I to jeden z powodów, dla których - zdaniem senator B. Borys-Damięckiej - większość opowiada się za nieprzyjęciem sprawozdania.

Dokumentu bronili senatorowie Prawa i Sprawiedliwości. Ich zdaniem, nie było merytorycznych powodów do jego odrzucenia. Senator Wojciech Skurkiewicz zgłosił w tej sprawie wniosek mniejszości o przyjęcie sprawozdania. Jak ocenił, nie ma zarzutów merytorycznych, a dokument jest przygotowany bardzo profesjonalnie i wyczerpująco. Senator zarzucił też Platformie Obywatelskiej, że manipulowała posiedzeniem komisji kultury.

Przewodniczący KRRiTV Witold Kołodziejski, odpierając zarzuty m.in. w sprawie niedostatecznego udziału programów misyjnych w ramówkach mediów publicznych, powiedział m.in., że "KRRiTV nie jest radiokomitetem". "Intencją ustawodawcy nie jest tworzenie czapy nad mediami. Krajowa Rada nie ma dyktować i układać programu, nie ma mieć wpływu na obsadę stanowisk dyrektorów w ośrodkach regionalnych. W związku z tym ta rola skończyła się na początku lat dziewięćdziesiątych wraz z likwidacją radiokomitetu" - powiedział W. Kołodziejski.

Zgodnie z ustawą o radiofonii i telewizji, KRRiTV składa sprawozdanie Sejmowi, Senatowi i prezydentowi, a także premierowi. Jeśli obie izby parlamentu je odrzucą kadencja jej członków wygasa w ciągu 14 dni. Wygaśnięcie nie następuje jednak, jeśli nie zostanie zatwierdzone przez prezydenta. Do tej pory tak się nie zdarzyło.

W swoim sprawozdaniu wraz z informacją o podstawowych problemach radiofonii i telewizji w 2007 r. KRRiTV przedstawiła m.in. podział zeszłorocznych wpływów abonamentowych. W sumie w ub.r. z tytułu abonamentu do kasy rady wpłynęło ponad 887 mln zł plus blisko 10 mln zł z opłat pozaabonamentowych (m.in. karne odsetki, kary za używanie niezarejestrowanych odbiorników).

W dokumencie przedstawiono też m.in. strukturę programową nadawców publicznych i koncesjonowanych wraz z ich porównaniem, udziały w rynku, wyniki kontroli nadawców czy charakterystykę rynku reklamowego w ub.r.

Przedstawiając sprawozdanie senackiej komisji kultury przewodniczący KRRiTV podkreślał, że wśród najważniejszych zadań, jakie stoją przed polską radiofonią i telewizją, jest implementacja tzw. dyrektywy audiowizualnej, która weszła w życie w grudniu ub.r., a także przejście na nadawanie cyfrowe, które powinno się zakończyć do 2012 r. Za ważny problem W. Kołodziejski uznał także brak w polskim systemie medialnym przepisów antykoncentracyjnych.

Senat przyjął bez poprawek nowelizację prawa o ustroju sądów powszechnych, która przewiduje likwidację tzw. awansu poziomego sędziów, czyli dodatkowych stanowisk - sędziego sądu okręgowego w sądzie rejonowym i sędziego sądu apelacyjnego w sądzie okręgowym.

Parlament pracował nad rządową propozycją w trybie pilnym, gdyż zmiany powinny być wprowadzone 30 czerwca br., przed wejściem w życie zasadniczej nowelizacji prawa o ustroju sądów powszechnych.

Dodatkowe stopnie awansu dla sędziów wprowadziła nowelizacja prawa o ustroju sądów powszechnych, uchwalona w czerwcu ubiegłego roku. Według rozwiązań wtedy wprowadzonych i mających wejść w życie na początku lipca br. powstać miały dwa dodatkowe stanowiska sędziowskie: sędziego sądu okręgowego w sądzie rejonowym i sędziego sądu apelacyjnego w sądzie okręgowym. Sędzia obejmujący takie stanowisko otrzymywałby wyższe wynagrodzenie.

W opinii Ministerstwa Sprawiedliwości, "tworzenie dwóch dodatkowych, tytularnych w istocie stanowisk w sądach rejonowych i okręgowych (...) pociągałoby za sobą negatywne skutki dla prawidłowej organizacji sądownictwa powszechnego". Ponadto, według autorów zmiany, system tzw. awansu poziomego stanowiłby "istotny czynnik demotywujący sędziów o dużym doświadczeniu i wysokich kwalifikacjach zawodowych do ubiegania się o wyższe stanowiska sędziowskie w sądzie wyższym".

W zamian ministerstwo zaproponowało w noweli wprowadzenie dodatkowej, trzeciej stawki awansowej, czyli podwyżki wynagrodzenia sędziego po 15 latach jego pracy na danym stanowisku. Trzecia stawka awansowa miałaby dotyczyć sędziów sądów rejonowych, okręgowych, a także sędziów sądów apelacyjnych. Analogiczne zasady byłyby stosowane zgodnie z projektem wobec prokuratorów.

Przyjęta przez Senat inicjatywa ustawodawcza, uchwalona na podstawie projektu zgłoszonego przez grupę senatorów, których reprezentował senator Stanisław Iwan, zmierza do ułatwienia podjęcia produkcji win gronowych przez podmioty posiadające własne uprawy winorośli, w tym szczególnie rolników i gospodarstwa agroturystyczne. W intencji ustawodawcy regulacja ta ma także zwiększyć konkurencyjność małych i średnich producentów zajmujących się wyrobem wina gronowego z własnego surowca oraz spowodować rozwój turystyki związanej z winem, tzw. enoturystyki. Proponowana nowela ma również na celu pełne wykorzystanie możliwości, jakie stwarzają przepisy Unii Europejskiej w sprawie wspólnej organizacji rynku wina dla rozwoju upraw winorośli i produkcji win gronowych w małych i średnich gospodarstwach rolnych w Polsce.

W nowelizacji zaproponowano m.in. zmianę art. 30 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, mającą na celu wyłączenie z obowiązku uzyskania statusu składów podatkowych małe winiarnie, które wytwarzają wino gronowe z winogron pochodzących z własnych upraw. Celem wyłączenia tej kategorii producentów z obowiązku tworzenia składów podatkowych oraz prowadzenia produkcji w składach podatkowych jest wyeliminowanie dodatkowych obciążeń administracyjnych, które w wypadku małych producentów win stanowią istotną barierę w efektywnym gospodarowaniu, a w wielu sytuacjach wręcz nie pozwalają na prowadzenie działalności. Wprowadzenie tego przepisu wychodzi również naprzeciw postulatom branży winiarskiej. Będzie on połączony ze zmianami regulacji dotyczących obowiązku oznaczania wyrobów alkoholowych znakami akcyzy w taki sposób, aby podmiot produkujący wina poza składem podatkowym był uprawniony do otrzymywania znaków akcyzy oraz do ich nakładania poza systemem zawieszenia poboru akcyzy.

W obecnym stanie prawnym wytwarzanie win gronowych przeznaczonych do obrotu może się odbywać wyłącznie w składzie podatkowym. Wymóg ten jest najpoważniejszą barierą hamującą rozwój produkcji win gronowych w gospodarstwach rolnych. Przepisy o podatku akcyzowym odnoszące się do warunków prowadzenia składów podatkowych nie biorą bowiem pod uwagę specyfiki i skali produkcji win gronowych w niewielkim gospodarstwie rolnym.

Senat zaproponował także zmianę w ustawie o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina, która ułatwi drobnym producentom spełnienie wymogów technicznych niezbędnych do produkcji wina, w szczególności zwolni ich z konieczności posiadania laboratoriów, specjalnych obiektów budowlanych, zbiorników itp.

W noweli znalazł się także przepis przejściowy, który ma umożliwić drobnym producentom spełnienie wymogów formalnych już br. w zakresie wykonania zgłoszenia oraz przekazania informacji wymaganych przez ustawę oraz przepisy Unii Europejskiej.

W opinii Senatu, nowelizacja spowoduje zwiększenie wpływów do budżetu państwa z tytułu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego w dłuższej perspektywie. Zniesienie obowiązku prowadzenia składów podatkowych w odniesieniu do drobnych producentów win wpłynie na zwiększenie ogólnej produkcji win gronowych w wyniku rozpoczęcia tego rodzaju działalności przez nowe podmioty, przede wszystkim przez właścicieli kilkuhektarowych gospodarstw. To z kolei będzie skutkować zwiększeniem podaży tych produktów, co bez wątpienia przełoży się na wzrost wpływów budżetu państwa z podatku VAT i podatku akcyzowego, związanych z wyrobem produktów winiarskich. Będzie też kołem zamachowym enoturystyki.

Zasada dyskontynuacji, zgodnie z którą Sejm nie kontynuuje prac nad projektami z poprzedniej kadencji, nie będzie dotyczyła inicjatyw obywatelskich - przewiduje przyjęty przez Senat projekt noweli ustawy o wykonywaniu inicjatywy ustawodawczej przez obywateli. Senacką inicjatywę poparło 78 senatorów, jeden wstrzymał się od głosu.

Zasada dyskontynuacji jest ściśle związana z zasadą kadencyjności parlamentu. Zgodnie z nią wszystkie nie zakończone przez parlament sprawy uznaje się za zamknięte wraz z końcem jego kadencji. Chodzi o to, by nowy Sejm, reprezentujący często inną opcję polityczną i odmienne programy wyborcze niż poprzedni, nie miał narzuconego obowiązku prac nad "starymi" projektami ustaw.

Senatorowie zaproponowali, by z tej zasady wyłączyć projekty będące inicjatywami obywatelskimi, pod którymi musi się podpisać co najmniej 100 tys. osób.

Jak napisano w uzasadnieniu projektu, obywatelska inicjatywa ustawodawcza jest nadzwyczajnym sposobem wszczynania procedury ustawodawczej, wykorzystywanym w szczególnych sytuacjach, zwłaszcza, gdy istnieje rozdźwięk między oczekiwaniami społecznymi a działalnością parlamentu. Zdaniem Izby, jest to swoista inicjatywa rezerwowa, podjęta w sytuacji, gdy pozostałe podmioty uprawnione do inicjatywy ustawodawczej nie będą zainteresowane przygotowaniem określonych aktów ustawodawczych. Ponadto inicjatywy, jakie zostaną wyłączone spod zasady dyskontynuacji, pochodzą od grupy obywateli, których podpisy zostały zebrane ogromnym nakładem pracy.

Projekt ustawy o zmianie ustawy o wykonywaniu inicjatywy ustawodawczej przez obywateli trafi teraz do Sejmu. Do reprezentowania Senatu w pracach nad tym projektem upoważniono senatora Piotra Zientarskiego.

Podczas 14. posiedzenia przeprowadzono drugie i trzecie czytanie inicjatywy ustawodawczej, zgłoszonej przez senatorów Prawa i Sprawiedliwości, zmierzającej do uregulowania kwestii własnościowych na tzw. ziemiach odzyskanych i dotyczącej nieruchomości należących do Skarbu Państwa oraz do samorządów.

Negatywną opinię o projekcie wydały połączone komisje: Ustawodawcza, Gospodarki Narodowej oraz Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, i rekomendowały Izbie odrzucenie projektu. Komisje nie poparły wniosków zgłoszonych w drugim czytaniu przez senatora Piotra Ł.J. Andrzejewskiego, reprezentującego wnioskodawców. Za odrzuceniem projektu opowiedziało się 52 senatorów, przeciwnych było 31 osób.

Odrzucony projekt zobowiązywał organy gospodarujące nieruchomościami należącymi do Skarbu Państwa lub samorządów do stworzenia wykazu nieruchomości, dla których nie założono ksiąg wieczystych lub gdzie nie ujawniono rzeczywistego stanu prawnego nieruchomości.

W wypadku, gdy dla danej nieruchomości nie założono nowej księgi wieczystej ze wskazaniem Skarbu Państwa jako właściciela, zakładane byłyby nowe księgi wieczyste. Do nowych ksiąg nie byłyby przenoszone wpisy stanowiące obciążenia nieruchomości. Dawne księgi traciłyby moc prawną i zostałyby przekazane do archiwum.

• projekt ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

• projekt ustawy o zmianie ustawy o rachunkowości.

• ustawy o zmianie ustawy o rachunkowości.

• ustawę o ratyfikacji Porozumienia o Międzynarodowym Programie Energetycznym, sporządzonego w Paryżu dnia 18 listopada 1974 r., ze zmianami z dnia 30 listopada 2007 r.,
• ustawę o ratyfikacji Aktu genewskiego Porozumienia haskiego w sprawie międzynarodowej rejestracji wzorów przemysłowych, przyjętego w Genewie dnia 2 lipca 1999 r.,
• ustawę o ratyfikacji Traktatu singapurskiego o prawie znaków towarowych i regulaminu do Traktatu singapurskiego o prawie znaków towarowych, przyjętych w Singapurze dnia 27 marca 2006 r.,
• ustawę o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne,
• ustawę o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług,
• ustawę o zmianie ustawy o doradztwie podatkowym,
• ustawę o ratyfikacji decyzji Rady nr 2007/436/WE, Euratom z dnia 7 czerwca 2007r. w sprawie systemu zasobów własnych Wspólnot Europejskich,
• ustawę o zmianie ustawy o organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych,
• ustawę o zmianie ustawy o społeczno-zawodowych organizacjach rolników, ustawy o związkach zawodowych rolników indywidualnych oraz ustawy o izbach rolniczych,
• ustawę o zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji oraz niektórych innych ustaw.

• Senat odwołał senatora Andrzeja Persona z Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich oraz wybrał go do Komisji Kultury i Środków Przekazu.
• Senat wybrał senatora Stanisława Zająca do Komisji Obrony Narodowej oraz do Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą.

Oświadczenia złożyli senatorowie: Wiesław Dobkowski, Zbigniew Szaleniec, Piotr Zientarski, Wojciech Skurkiewicz, Krzysztof Kwiatkowski, Maciej Grubski, Jan Olech, Stanisław Kogut, Andrzej Szewiński, Grażyna Sztark, Władysław Dajczak, Małgorzata Adamczak, Janina Fetlińska, Antoni Piechniczek, Czesław Ryszka, Lucjan Cichosz, Jan Wyrowiński, Maria Pańczyk-Pozdziej, Ireneusz Niewiarowski, Tadeusz Gruszka, Piotr Głowski, Grzegorz Wojciechowski, Antoni Motyczka, Stanisław Karczewski, Andrzej Person, Przemysław Błaszczyk, Piotr Kaleta, Piotr Gruszczyński, Władysław Ortyl, Henryk Górski, Kazimierz Jaworski, Eryk Smulewicz, Paweł Klimowicz, Stanisław Jurcewicz, Henryk Woźniak.