Urodził się 2 stycznia 1940 r. w Warszawie.

Po upadku Powstania Warszawskiego został wywieziony do obozu w Turyngii. Ojca zamordowano w 1944 r. w obozie koncentracyjnym.

W 1964 r. ukończył studia na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. W 1980 r. obronił doktorat w Instytucie Fizyki PAN, gdzie pracował od ukończenia studiów do represyjnego zwolnienia w 1983 r. Po wyjściu z więzienia pracował w Instytucie Fizyki Uniwersytetu Jagiellońskiego jako redaktor "Acta Physica Polonica".

W 1976 r. uczestniczył w akcji pomocy robotnikom Radomia. Od 1977 r. był członkiem Komitetu Samoobrony Społecznej Komitetu Obrony Robotników i wraz z żoną Zofią prowadził biuro interwencyjne, niosące ofiarom bezprawia pomoc prawną i materialną.

Na przełomie lat 1979-1980 organizował Komisję Helsińską, nadzorującą wprowadzanie w życie postanowień KBWE. Pod jego redakcją komisja opublikowała Raport Madrycki, omawiający stan przestrzegania praw człowieka w PRL.

Kierował Komisją Interwencji i Praworządności NSZZ "Solidarność", został wybrany do Prezydium NSZZ "Solidarność" Zarządu Regionu Mazowsze, a następnie do Komisji Krajowej. Współorganizował podziemne Radio "Solidarność". Był więziony od 1982 r. do 1984 r., sądzony w procesach twórców Radia "Solidarność" i KSS KOR.

Organizował Międzynarodowe Konferencje Praw Człowieka: w Krakowie (1988 r.), w Leningradzie (1990 r.) i w Warszawie (1998 r.).

W Senacie I, II i IV kadencji przewodniczył Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Od 1989 r. był członkiem komisji: Regulaminowej i Spraw Senatorskich; Obrony Narodowej; Gospodarki Narodowej, Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej; Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich oraz Ustawodawstwa i Praworządności, a także kilku komisji nadzwyczajnych.

Bezpartyjny.

Żonaty, ma córkę.