Oświadczenie skierowane do dyrektora generalnego Państwowego Gospodarstwa Leśnego "Lasy Państwowe" Andrzeja Matysiaka

Do mojego biura senatorskiego w Koszalinie zgłosiła się delegacja pracowników spółki z o.o. Eurowood Pomerania, z siedzibą w Białogardzie, z miejscowości położonej w moim okręgu wyborczym. Po zaznajomieniu się z przedstawionymi problemami pracowników i przedsiębiorstwa oraz po zasięgnięciu opinii burmistrza miasta Białogardu, który także wspiera działania pracowników i spółki, zwracam się do Pana Dyrektora o dogłębne zbadanie i rozwiązanie problemów pracowników spółki przedstawionych w jej odwołaniu z dnia 8 stycznia 2007 r.

Działając jako senator ziemi koszalińskiej, zwracam się do Pana Dyrektora także z wnioskiem o poparcie prośby pracowników spółki i odwołania Eurowood Pomerania spółka z o.o. z siedzibą w Białogardzie z dnia 8 stycznia 2007 r., a także o ponowne przeanalizowanie możliwości przydziału temu przedsiębiorcy, w czwartej turze, brakującej masy surowca dębowego, zgodnie w pierwotnym wnioskiem spółki.

Moje oświadczenie senatorskie kierowane do Pana Dyrektora związane jest z decyzjami nadleśnictw w Szczecinie i Szczecinku, które to jednostki ograniczyły przydział drewna odpowiednio o 50% i o 30%.

Jak wynika z przedłożonej mi dokumentacji, spółka Eurowood Pomerania złożyła zapotrzebowanie na zakup ofertowy 7 tysięcy 330 m³ drewna - co stanowi minimum przydziału drewna - jednakże otrzymała jedynie 4 tysiące 528 m³. Warunki ofertowe zgłoszone przez wnioskodawcę są bardzo korzystne dla Lasów Państwowych: przewidują zapłatę ceny wyższej niż ustalona cena górna oraz płatność gotówką.

Po dokonaniu szczegółowej analizy sprawy oraz wszelkich okoliczności, należy stwierdzić, że tak okrojony przydział drewna nie pozwoli temu przedsiębiorcy na realizację zaplanowanej na rok 2007 produkcji. W styczniu 2007 r. z powodu braku surowca spółka nie prowadziła produkcji parkietu. W lutym 2007 r. z nowych przydziałów otrzymała jedynie 200 m³, co zajmuje około 20% mocy przerobowych. Mimo tego spółka ponosi wszystkie koszty i wypełnia wszystkie swoje zobowiązania wobec pracowników i budżetu w oczekiwaniu na rozwiązanie problemu surowcowego.

Konsekwencją braku surowca będzie w najbliższych miesiącach:

- niemożność zawarcia kontraktów na produkcję parkietu przez tego przedsiębiorcę;

- utrata rynku klientów;

- całkowite zaprzestanie produkcji z powodu niemożności zapłaty kosztów stałych (surowiec, płace, składki ZUS, podatki, media, podatek od nieruchomości) spowodowane brakiem surowca w takiej ilości, aby móc te koszty pokryć;

- grupowe zwolnienie osiemdziesięciu pracowników;

- zerwanie umów cywilnoprawnych z przedsiębiorcami współpracującymi (producentami opakowań, palet, dostawcami mediów, firmami transportowymi);

- zamknięcie spółki i likwidacja jej interesów w całości.

Analizując sytuację rynku pracy na terenie Białogardu oraz sąsiednich miejscowości, należy skonstatować, że sytuacja tam jest dramatyczna. Teren miasta Białogardu oraz powiatu białogardzkiego to obszar charakteryzujący się szczególnie dużym bezrobociem strukturalnym i brakiem nowych szans na jakiekolwiek inwestycje. Na obszarze miasta i powiatu funkcjonuje niewiele zakładów pracy, nie ma znaczącego przemysłu ani perspektyw na jego powstanie. Zatem mieszkańcy są pozbawieni alternatywnej możliwości zatrudnienia w wypadku utraty istniejących miejsc pracy w przemyśle drzewnym. Z tego względu podkreślam szczególną wagę społeczną i ekonomiczną mego oświadczenia senatorskiego, albowiem zamknięcie tego przedsiębiorstwa bezpowrotnie pozbawi pracowników, ich rodziny, kontrahentów zewnętrznych i ich rodziny - których liczbę szacuję na mniej więcej trzysta osób - podstaw bytu bez możliwości zatrudnienia w swoim miejscu zamieszkania.

Konieczne jest więc podjęcie wszelkich starań w celu utrzymania istniejących miejsc pracy oraz wspieranie miejscowych przedsiębiorców, rzetelnie prowadzących działalność gospodarczą, dających środki utrzymania setkom mieszkańców miasta Białogardu i okolic (pracownikom, ich rodzinom, kontrahentom, dostawcom usług itd.).

Eurowood Pomerania spółka z o.o. w Białogardzie działa na rynku od dwunastu lat, jest poważnym i rzetelnym eksporterem parkietu dębowego do krajów Unii Europejskiej. Spółka jest dobrym pracodawcą na miejscowym rynku pracy, ma również perspektywy rozwoju. Zarząd spółki deklaruje utworzenie nowych miejsc pracy w wypadku poprawienia się sytuacji surowcowej. Ma to, w mojej ocenie, ogromne znaczenie społeczne, albowiem funkcjonowanie tego przedsiębiorstwa dla miasta jest ważne z powodu istniejących miejsc pracy i źródeł utrzymania dla kilkuset osób.

Podkreślenia wymaga to, że spółka nie ma żadnych zobowiązań wobec kontrahentów, jest rzetelnym płatnikiem należności publicznoprawnych, nie zalega z płatnościami wobec budżetu. Mimo braku surowca oraz wstrzymania produkcji w styczniu 2007 r., spółka nie ma też żadnych zaległości płatniczych wobec pracowników.

W zasadzie jedyną przeszkodą w dalszym funkcjonowaniu spółki jest brak surowca. Przyznana partia jest zbyt mała, aby przedsiębiorca mógł zaplanować produkcję i funkcjonowanie przedsiębiorstwa w 2007 r.

Nawet jeśli uznać konieczność ograniczenia przydziału drewna, nie można tej samej miary stosować wobec wszystkich przedsiębiorców - należy rozpatrywać te sprawy indywidualnie, kierując się także racjami społecznymi przedstawionymi w moim oświadczeniu.

Mając na uwadze wszystkie te okoliczności oraz możliwość weryfikacji - w czwartej turze - złożonych przez przedsiębiorców ofert zakupu drewna, bardzo proszę Pana Dyrektora o ponowne przeanalizowanie sprawy wielkości przydziału masy surowca dębowego dla Eurowood Pomerania spółka z o.o. w Białogardzie, ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji społecznej naszego regionu oraz groźby likwidacji wielu miejsc pracy w wypadku utraty zdolności produkcyjnej przez spółkę.

Piotr Zientarski
senator RP