Wicemarszałek Maciej Płażyński:
Powracamy do rozpatrywania punktu piątego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich.
Przypominam, że w przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.
Dyskusja nad rozpatrywaną ustawą została zamknięta, głos mogą zabrać jedynie sprawozdawca i wnioskodawcy.
Proszę sprawozdawcę Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska, senatora Jerzego Chróścikowskiego, o zabranie głosu i przedstawienie uzgodnionych na posiedzeniu wniosków. Proszę bardzo.
Senator Jerzy Chróścikowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Mam zaszczyt złożyć, w imieniu Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska, sprawozdanie z dzisiejszego posiedzenia.
Komisja nie poparła żadnego z przedstawionych wniosków. Głosowanie nad poprawkami: pierwszą, drugą, trzecią i czwartą, zakończyło się remisem. W związku z tym niczego nie rozstrzygnięto. Jeśli chodzi o poprawki piątą i szóstą, to komisja była przeciw. Także w odniesieniu do wniosku o przyjęcie ustawy bez poprawek komisja była przeciw. Pozostaje to zatem do decyzji nas, uczestniczących tutaj w głosowaniu. My podejmiemy decyzję, jak należy głosować, bo komisja tego nie wskazała.
Chcę jeszcze zwrócić uwagę na jedną rzecz. Ta ustawa została przygotowana w bardzo szybkim tempie, już dwunastego została przyjęta przez Sejm, w trybie pilnym dotarła do nas. Padały tutaj ze strony pana ministra zarzuty, że my ją bardzo opóźnimy tą naszą poprawką, którą będzie za chwilę prezentował przedstawiciel mniejszości komisji, więc chcę zwrócić państwa uwagę na to, że w art. 3 jest zapis: minister właściwy do spraw rozwoju wsi opracowuje projekt krajowego planu strategicznego, o którym mowa w art. 11 rozporządzenia nr 1698/2005.
Mam wątpliwości, proszę państwa, do tego, co pan minister powiedział przedtem. Mam wątpliwości, czy dokumenty złożone do Brukseli wcześniej, zanim uchwalimy zasady funkcjonowania, zanim zostaną one przyjęte przez Radę Ministrów w tym rozporządzeniu, będą wiarygodne. A więc nawet gdyby tak było, że ta ustawa zostanie przegłosowana dopiero po poprawieniu, po uwzględnieniu naszych poprawek, ona i tak może, w moim przekonaniu, zapewnić, że rolnicy nie odczują opóźnienia w wypłatach. Dziękuję.
Wicemarszałek Maciej Płażyński:
Dziękuję bardzo.
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę mniejszości komisji senatora Pawła Michalaka i przedstawienie wniosków mniejszości.
Senator Paweł Michalak:
Panie Marszałku! Wysoki Senacie!
Dzisiaj na plenarnym posiedzeniu prawie dwie godziny trwała dyskusja na temat tej ustawy. A więc już tylko w telegraficznym skrócie przybliżę, o co chodzi we wniosku mniejszości, ponieważ wynik głosowania na posiedzeniu komisji był 3:3. Mianowicie w §5 ustawa określa w dwudziestu dwóch punktach strategię kierowania środków na obszary wiejskie - to jest ta strategia do 2013 r., i mówimy tu o 17 miliardach euro, w tym 4 miliardy to są środki polskie.
Musimy być świadomi tego, że my głosując nad ustawą, określamy ostateczne kierunki działań. Dlatego proponujemy poprawkę polegającą na dodaniu działania 8a, które mówi o wspieraniu gospodarstw rolnych niskotowarowych w fazie restrukturyzacji. Przypomnę tylko, że jest to kontynuacja dotychczasowego działania, w PROW na lata 2004-2006 było stu sześćdziesięciu beneficjentów tego działania. Chcemy, żeby to działanie kontynuowane było w ramach środków na inwestycje, czyli w ramach pktu 2, który mówi o ułatwieniu startu młodym rolnikom, pktu 4 - modernizacja gospodarstw rolnych, pktu 9 - wsparcie grup producentów rolnych, i pktu 17 - tworzenie i rozwój mikroprzedsiębiorstw. Na te działania inwestycyjne w tej ustawie przeznaczonych jest 6 miliardów euro. Proponujemy, aby ze środków przeznaczonych na te cztery kierunki wyodrębnić 600 milionów euro na wspieranie gospodarstw rolnych niskotowarowych w fazie restrukturyzacji.
Ja przypomnę tylko to, że nasi rolnicy dostają 1/4 tych płatności bezpośrednich, jakie otrzymują rolnicy w państwach starej Unii. I jeszcze jedno, państwo dostali dzisiaj projekt Strategii Rozwoju Kraju. Celem całej strategii jest podniesienie poziomu jakości życia obywateli i ich rodzin. I tylko tam, gdzie jest mowa o rolnictwie, na stronie 52, znajdujemy sformułowanie, które jest diagnozą tego, że przepaść cywilizacyjna między miastami i terenami wiejskimi pogłębia się. Dlatego ten środek miałby wspomóc gospodarstwa niskotowarowe, a jest ich, tych potencjalnych beneficjentów, około pięciuset tysięcy. Myślę, że tym działaniem damy rolnikom szansę utrzymać gospodarstwa w takiej kondycji i w takim kształcie, do którego Unia Europejska dopiero dąży, próbując powrócić do pewnego pierwotnego stanu.
Dlatego proszę Senat, żeby wsparł poprawkę dotyczącą działania 8a, która jest legislacyjnie ujęta w czterech punktach. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Maciej Płażyński:
Dziękuję bardzo.
Czy senatorowie wnioskodawcy chcą zabrać głos?
Nie. Dziękuję.
Przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich.
Przypominam, że w tej sprawie w toku debaty zostały przedstawione następujące wnioski: senator Jerzy Chróścikowski wnosił o przyjęcie ustawy bez poprawek, Komisja Rolnictwa i Ochrony Środowiska oraz senatorowie wnioskodawcy przedstawili wnioski o wprowadzenie poprawek do ustawy.
Informuję, że w pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawionymi poprawkami według kolejności przepisów ustawy.
Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem senatora Jerzego Chróścikowskiego o przyjęcie ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich bez poprawek.
Proszę nacisnąć przycisk obecności.
Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem przedstawionego wniosku? Proszę nacisnąć przycisk "za" i podnieść rękę.
Kto jest przeciw? Proszę nacisnąć przycisk "przeciw", podnieść rękę.
Kto się wstrzymał od głosu? Proszę nacisnąć przycisk "wstrzymuję się", podnieść rękę.
Dziękuję.
Na 76 obecnych senatorów 4 za, 72 przeciw. (Głosowanie nr 21)
Wniosek został odrzucony.
Wobec odrzucenia wniosku o przyjęcie ustawy bez poprawek przystępujemy do głosowania nad przedstawionymi poprawkami.
Poprawki pierwszą, drugą, trzecią i czwartą przegłosujemy łącznie. Poprawka pierwsza ma na celu rozszerzenie działań objętych Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na działania obejmujące wsparcie środkami Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich niskotowarowych gospodarstw rolnych w fazie restrukturyzacji.
Poprawki druga, trzecia i czwarta wprowadzają do ustawy konsekwencje takiego rozwiązania, to jest wskazują instytucję zarządzającą w ramach tego działania - poprawka druga, oraz organ właściwy do podejmowania decyzji administracyjnej w sprawie przyznania pomocy - poprawki trzecia i czwarta.
Proszę nacisnąć przycisk obecności.
Kto jest za? Proszę nacisnąć przycisk "za" i podnieść rękę.
Kto jest przeciw? Proszę nacisnąć przycisk "przeciw" i podnieść rękę.
Kto się wstrzymał od głosu? Proszę nacisnąć przycisk "wstrzymuję się" i podnieść rękę.
Dziękuję.
Na 76 obecnych senatorów 62 za, 5 przeciw, 9 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 22)
Poprawki zostały przyjęte.
Poprawki piątą i szóstą przegłosujemy łącznie. Mają one na celu objęcie kompetencją kierownika biura powiatowego Agencji uprawnień do przyznawania, w drodze decyzji administracyjnej, pomocy mającej na celu ułatwianie startu młodym rolnikom. Sejm przyjął, że kompetencja w tym zakresie należy do dyrektora oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.
Proszę nacisnąć przycisk obecności.
Kto jest za? Proszę nacisnąć przycisk "za" i podnieść rękę.
Kto jest przeciw? Proszę nacisnąć przycisk "przeciw" i podnieść rękę.
Kto się wstrzymał od głosu? Proszę nacisnąć przycisk "wstrzymuję się" i podnieść rękę.
Dziękuję.
Na 76 obecnych senatorów 30 za, 43 przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 23)
Poprawki zostały odrzucone.
Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w całości, ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.
Proszę nacisnąć przycisk obecności.
Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem ustawy? Proszę nacisnąć przycisk "za" i podnieść rękę.
Kto jest przeciw? Nacisnąć przycisk "przeciw" i podnieść rękę.
Kto się wstrzymał od głosu? Nacisnąć przycisk "wstrzymuję się" i podnieść rękę.
Dziękuję.
Na 76 obecnych senatorów 75 za, 1 senator wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 24)
Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich.
Powracamy do rozpatrywania punktu szóstego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych.
Przypominam, że w przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie.
Przypominam, że dyskusja została zamknięta i obecnie mogą zabrać głos jedynie sprawozdawcy i wnioskodawcy.
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska senatora Józefa Łyczaka i przedstawienie uzgodnionych wniosków.
Proszę bardzo.
Senator Józef Łyczak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Mam zaszczyt przedstawić w imieniu komisji rolnictwa krótkie sprawozdanie z posiedzenia tejże komisji, które miało miejsce w przerwie obrad a dotyczyło zgłoszenia poprawki do ustawy o zmianie ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych. W czasie głosowania komisja odrzuciła tę poprawkę, w związku z tym w imieniu komisji proszę o przyjęcie ustawy bez poprawek. Dziękuję.
Wicemarszałek Maciej Płażyński:
Dziękuję bardzo.
Czy senator wnioskodawca Ryszard Ciecierski chce zabrać głos?
(Senator Ryszard Ciecierski: Nie, dziękuję, Panie Marszałku.)
Przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych.
Przypominam, że w tej sprawie w toku debaty zostały przedstawione następujące wnioski: Komisja Rolnictwa i Ochrony Środowiska wnosiła o przyjęcie ustawy bez poprawek, senator wnioskodawca Ryszard Ciecierski przedstawił wniosek o wprowadzenie poprawki do ustawy.
Informuję, że w pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawioną poprawką.
Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska, popartym przez komisję, o przyjęcie ustawy o zmianie ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych bez poprawek.
Proszę nacisnąć przycisk obecności.
Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem przedstawionego wniosku? Proszę nacisnąć przycisk "za" i podnieść rękę.
Kto jest przeciw? Przycisk "przeciw".
Kto się wstrzymał od głosu? Przycisk "wstrzymuję się".
Dziękuję.
Na 76 obecnych senatorów 48 za, 27 przeciw, 1 senator wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 25)
Wniosek został przyjęty.
Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych.
Powracamy do rozpatrywania punktu siódmego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt.
Debata nad rozpatrywaną ustawą została zakończona, obecnie możemy przystąpić do głosowania w tej sprawie.
Przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o zmianie ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt.
Przypominam, że Komisja Rolnictwa i Ochrony Środowiska przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosi o wprowadzenie poprawek.
Za chwilę przeprowadzimy kolejne głosowania nad przedstawionymi poprawkami, a następnie nad podjęciem uchwały w całości, ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.
Przystępujemy do głosowania nad przedstawionymi przez komisję poprawkami.
Poprawka pierwsza nadaje nowe brzmienie tytułowi ustawy stosownie do tego, że nowelą dokonuje się również zmiany ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej.
Proszę nacisnąć przyciski obecności.
Kto jest za? Proszę nacisnąć przycisk "za", podnieść rękę.
Kto jest przeciw? Nacisnąć przycisk "przeciw", podnieść rękę.
Kto się wstrzymał od głosu? Nacisnąć przycisk "wstrzymuję się", podnieść rękę.
Dziękuję.
Na 74 obecnych senatorów 74 za. (Głosowanie nr 26)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka druga rozszerza przepis określający zakres przedmiotowy ustawy.
Proszę nacisnąć przycisk obecności.
Kto jest za? Proszę nacisnąć przycisk "za" i podnieść rękę.
Kto jest przeciw? Nacisnąć przycisk "przeciw", podnieść rękę.
Kto się wstrzymał od głosu? Nacisnąć przycisk "wstrzymuję się", podnieść rękę.
Dziękuję.
Na 75 obecnych senatorów 75 za. (Głosowanie nr 27)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka trzecia polega na skreśleniu zmiany, która nadaje zmienianej jednostce redakcyjnej brzmienie identyczne z aktualnie obowiązującym.
Proszę nacisnąć przycisk obecności.
Kto jest za? Proszę nacisnąć przycisk "za" i podnieść rękę.
Kto jest przeciw? Nacisnąć przycisk "przeciw", podnieść rękę.
Kto się wstrzymał od głosu? Nacisnąć przycisk "wstrzymuję się", podnieść rękę.
Dziękuję.
Na 76 obecnych senatorów 76 za. (Głosowanie nr 28)
Poprawka została przyjęta.
Poprawki czwartą, siódmą i ósmą przegłosujemy łącznie. Mają one charakter legislacyjny, zmierzają do nadania przepisowi wprowadzającemu czasowy wyjątek od zasady, że warunkiem wystawienia paszportu konia jest zidentyfikowanie jego rodziców, zalecanej przez zasady techniki prawodawczej formy przepisu przejściowego.
(Wesołość na sali)
Proszę nacisnąć przycisk obecności.
Kto jest za? Proszę nacisnąć przycisk "za" i podnieść rękę.
Kto jest przeciw? Proszę nacisnąć przycisk "przeciw" i podnieść rękę.
Kto się wstrzymał od głosu? Przycisk "wstrzymuję się", podniesienie ręki.
Dziękuję.
Na 75 obecnych senatorów 75 za. (Głosowanie nr 29)
Poprawki zostały przyjęte.
Poprawka piąta zmienia przepis określający sposób oznakowania owiec i kóz.
Proszę nacisnąć przycisk obecności.
(Głosy z sali: Nie działa!)
Właśnie, nie działa.
(Rozmowy na sali)
Już działa.
Kto jest za? Proszę nacisnąć przycisk "za", podnieść rękę.
Kto jest przeciw? Nacisnąć przycisk "przeciw", podnieść rękę.
Kto się wstrzymał od głosu? Nacisnąć przycisk "wstrzymuję się", podnieść rękę.
Dziękuję.
Na 75 obecnych senatorów 75 za. (Głosowanie nr 30)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka szósta dodaje do ustawy przepis wskazujący właściwość prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.
Proszę nacisnąć przycisk obecności.
Kto jest za? Proszę nacisnąć przycisk "za", podnieść rękę.
Kto jest przeciw? Nacisnąć przycisk "przeciw", podnieść rękę.
Kto się wstrzymał od głosu? Nacisnąć przycisk "wstrzymuję się", podnieść rękę.
Dziękuję.
Na 76 obecnych senatorów 75 za, 1 senator nie głosował. (Głosowanie nr 31)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka dziewiąta koryguje błędne odesłanie oraz zmierza do tego, aby obowiązek znakowania owiec za pomocą kolczyków zawierających identyfikator wszedł w życie z dniem 1 stycznia 2008 r.
Proszę nacisnąć przycisk obecności.
Kto jest za? Proszę nacisnąć przycisk "za", podnieść rękę.
Kto jest przeciw? Nacisnąć przycisk "przeciw", podnieść rękę.
Kto się wstrzymał od głosu? Nacisnąć przycisk "wstrzymuję się", podnieść rękę.
Dziękuję.
Na 76 obecnych senatorów 76 za. (Głosowanie nr 32)
Poprawka została przyjęta.
Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie ustawy o zmianie ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.
Proszę nacisnąć przycisk obecności.
Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem uchwały? Proszę nacisnąć przycisk "za" i podnieść rękę.
Kto jest przeciw? Proszę nacisnąć przycisk "przeciw" i podnieść rękę
Kto się wstrzymał od głosu? Proszę nacisnąć przycisk "wstrzymuję się" i podnieść rękę.
Dziękuję.
Na 76 obecnych senatorów 76 za. (Głosowanie nr 33)
Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt.
Powracamy do rozpatrywania punktu ósmego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ustanowieniu "Programu modernizacji Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Biura Ochrony Rządu w latach 2007-2009".
W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Praw Człowieka i Praworządności oraz Komisji Gospodarki Narodowej, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.
Obecnie dyskusja nad rozpatrywaną ustawą została zamknięta, głos mogą zabrać jedynie sprawozdawca i wnioskodawcy.
Proszę sprawozdawcę Komisji Praw Człowieka i Praworządności oraz Komisji Gospodarki Narodowej senatora Janusza Kubiaka o przedstawienie wniosków.
Senator Janusz Kubiak:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!
Chciałbym przedstawić wnioski z dzisiejszego posiedzenia Komisji Gospodarki Narodowej i Komisji Praw Człowieka i Praworządności do ustawy o ustanowieniu "Programu modernizacji Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Biura Ochrony Rządu w latach 2007-2009".
Komisja zebrała się, gdyż wnioski jednej z komisji, czyli Komisji Praw Człowieka i Praworządności, dotyczyły zmian w tej ustawie, natomiast Komisja Gospodarki Narodowej wnosiła o przyjęcie ustawy bez poprawek. Taki wniosek jest zawarty w punkcie oznaczonym rzymską jedynką, a w punkcie oznaczonym rzymską dwójką są dwie poprawki - poprawka pana senatora Owczarka oraz poprawka Komisji Praw Człowieka i Praworządności, poparta przez komisje.
Komisje wspólnie wnoszą o to, aby Wysoki Senat raczył przyjąć zawartą w punkcie oznaczonym rzymską dwójką poprawkę drugą. Dziękuję.
(Głos z sali: Arabską.) (Wesołość na sali)
Arabską. Dziękuję. Kropka.
(Wesołość na sali, oklaski)
Wicemarszałek Maciej Płażyński:
Dziękuję bardzo.
Czy senator wnioskodawca lub senator sprawozdawca, który pozostał, chcą zabrać głos?
Nie. Dziękuję.
Przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o ustanowieniu "Programu modernizacji Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Biura Ochrony Rządu w latach 2007-2009".
Przypominam, że w tej sprawie w toku debaty zostały przedstawione następujące wnioski: Komisja Gospodarki Narodowej wnosiła o przyjęcie ustawy bez poprawek, Komisja Praw Człowieka i Praworządności oraz senator wnioskodawca Andrzej Owczarek przedstawili wnioski o wprowadzenie poprawek do ustawy.
W pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawionymi poprawkami, według kolejności przepisów ustawy.
Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem Komisji Gospodarki Narodowej o przyjęcie ustawy o ustanowieniu "Programu modernizacji Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Biura Ochrony Rządu w latach 2007-2009" bez poprawek.
Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.
Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem przedstawionego wniosku? Proszę nacisnąć przycisk "za" i podnieść rękę.
Kto jest przeciw? Nacisnąć przycisk "przeciw", podnieść rękę.
Kto się wstrzymał od głosu? Nacisnąć przycisk "wstrzymuję się", podnieść rękę.
Dziękuję.
Na 75 obecnych senatorów 40 za, 34 przeciw, 1 senator wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 34)
Wniosek został przyjęty.
Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o ustanowieniu "Programu modernizacji Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Biura Ochrony Rządu w latach 2007-2009".
Powracamy do rozpatrywania punktu dziewiątego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ogólnym bezpieczeństwie produktów.
Przypominam, że debata nad rozpatrywaną ustawą została zakończona, obecnie możemy przystąpić do głosowania.
Przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ogólnym bezpieczeństwie produktów.
Komisja Gospodarki Narodowej przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosi o wprowadzenie poprawki do ustawy.
Za chwilę przeprowadzimy głosowanie nad przedstawioną poprawką, a następnie nad podjęciem uchwały w całości ze zmianą wynikającą z przyjętej poprawki.
Przystępujemy do głosowania nad przedstawioną przez Komisję Gospodarki Narodowej poprawką.
Poprawka ma charakter precyzujący i polega na dokładnym wskazaniu dnia, w którym zakończono kontrolę.
Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.
Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem przedstawionego wniosku? Proszę nacisnąć przycisk "za" i podnieść rękę.
Kto jest przeciw? Nacisnąć przycisk "przeciw", podnieść rękę.
Kto się wstrzymał od głosu? Nacisnąć przycisk "wstrzymuję się", podnieść rękę.
Obecnych 74 senatorów, 32 głosowało za, 42 - przeciw. (Głosowanie nr 35)
Poprawka została odrzucona.
(Rozmowy na sali)
Senator Kazimierz Wiatr:
Składam wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek.
Wicemarszałek Maciej Płażyński:
To stąd była ta chwila dyskusji, ale przegłosowaliśmy taką zmianę regulaminu, tak więc wszystko jest w porządku.
Czy jest jakiś...
(Senator Kazimierz Wiatr: Ja już zgłaszałem wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek.)
(Rozmowy na sali)
Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ogólnym bezpieczeństwie produktów w całości, nad przyjęciem ustawy bez poprawek.
Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.
Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem uchwały? Proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.
Kto jest przeciw? Proszę nacisnąć przycisk "przeciw".
Kto się wstrzymał? Przycisk "wstrzymuję się".
Dziękuję.
Obecnych 74 senatorów, 73 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 36)
Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ogólnym bezpieczeństwie produktów.
Powracamy do rozpatrywania punktu dziesiątego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o sporcie kwalifikowanym oraz ustawy o kulturze fizycznej.
Przypominam, że debata nad rozpatrywaną ustawą została zakończona i możemy przystąpić do głosowania.
Przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o zmianie ustawy o sporcie kwalifikowanym oraz ustawy o kulturze fizycznej.
Przypominam, że Komisja Nauki, Edukacji i Sportu przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosiła o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.
Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisję projektem uchwały.
Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.
Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem przedstawionego projektu uchwały? Proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.
Kto jest przeciw? Przycisk "przeciw".
Kto się wstrzymał? Przycisk "wstrzymuję się".
Obecnych 74 senatorów, 74 głosowało za. (Głosowanie nr 37)
Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o sporcie kwalifikowanym oraz ustawy o kulturze fizycznej.
Powracamy do rozpatrywania punktu jedenastego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ustanowieniu dnia 1 maja świętem państwowym.
W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Kultury i Środków Przekazu, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.
Dyskusja została zamknięta i teraz głos mogą zabrać jedynie sprawozdawca i wnioskodawcy.
Proszę sprawozdawcę Komisji Kultury i Środków Przekazu senatora Adama Massalskiego o zabranie głosu i przedstawienie wniosków.
Senator Adam Massalski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Uprzejmie informuję, że komisja na posiedzeniu w dniu dzisiejszym po rozpatrzeniu wniosków zgłoszonych w toku debaty nad ustawą o zmianie ustawy o ustanowieniu dnia 1 maja świętem państwowym, druk nr 333, poparła wniosek oznaczony rzymską jedynką w zestawieniu wniosków i wnosi o jego przyjęcie przez Senat.
Ponadto informuję, że na podstawie art. 52 ust. 7 Regulaminu Senatu pani senator Krystyna Bochenek wycofała swój wniosek, czyli poprawkę pierwszą w punkcie oznaczonym rzymską dwójką w zestawieniu wniosków. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Maciej Płażyński:
Dziękuję bardzo.
Czy senatorowie wnioskodawcy chcą zabrać głos? Nie. Dziękuję.
Przypominam, że senator Krystyna Bochenek wycofała swój wniosek, czyli poprawkę pierwszą w punkcie oznaczonym rzymską dwójką w druku nr 333Z. Zgodnie z art. 52 ust. 7 Regulaminu Senatu każdy senator może podtrzymać wycofany wniosek.
Czy ktoś z państwa senatorów chce podtrzymać wycofany wniosek? Nie widzę chętnych.
Przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ustanowieniu dnia 1 maja świętem państwowym.
Przypominam, że w tej sprawie w toku debaty zostały przedstawione następujące wnioski: senator Piotr Łukasz Andrzejewski wnosił o przyjęcie ustawy bez poprawek, a Komisja Kultury i Środków Przekazu przedstawiła wniosek o wprowadzenie poprawki do ustawy.
W pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek.
Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem senatora Piotra Łukasza Andrzejewskiego, popartym przez komisję, o przyjęcie ustawy o zmianie ustawy o ustanowieniu dnia 1 maja świętem państwowym bez poprawek.
Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.
Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem przedstawionego wniosku? Proszę nacisnąć przycisk "za" i podnieść rękę.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Obecnych 74 senatorów, 42 głosowało za, 24 - przeciw, 7 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 38)
Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ustanowieniu dnia 1 maja świętem państwowym.
Informuję, że porządek obrad dwudziestego szóstego posiedzenia Senatu został wyczerpany.
Przystępujemy do oświadczeń senatorów poza porządkiem obrad.
(Rozmowy na sali)
Pani senator Maria Pozdziej, proszę bardzo.
Senator Maria Pańczyk-Pozdziej:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Swoje oświadczenie kieruję do pana Tomasza Merty, generalnego konserwatora zabytków, podsekretarza stanu w ministerstwie kultury.
Składam je w imieniu grupy senatorów.
Zwracam się z prośbą o wsparcie inicjatywy Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Tarnogórskiej dotyczącej wpisania Kopalni Zabytkowej Rud Srebrnonośnych oraz Sztolni "Czarnego Pstrąga" w Tarnowskich Górach na listę światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO. Stowarzyszenie starania o wpis na tę listę rozpoczęło już w 1990 r.
Kopalnia ta, obecnie zabytkowa, była niewątpliwie początkiem górnictwa w Polsce. Z całą mocą, jako tarnogórzanka z urodzenia i senator tego okręgu wyborczego, oświadczam, że jest to zabytek unikalny w skali europejskiej, bardzo często odwiedzany przez turystów z Polski i ze świata. Nie ma w Europie drugiego takiego obiektu, który będąc starym, szesnastowiecznym wyrobiskiem, byłby jednocześnie podziemnym muzeum z czynną górniczą windą do zwiedzania i naziemnym skansenem. Ogromnymi jej atutami, przykładami stosowanego tu w przeszłości nowatorstwa technicznego są system odwadniający i jedna z pierwszych na kontynencie europejskim maszyna parowa zainstalowana w Tarnowskich Górach w styczniu 1788 r. Skansen tychże maszyn parowych, agregatów prądotwórczych, walców drogowych, dźwigów samojezdnych oraz parowozów znajduje się przy kopalni zabytkowej.
Mapy górnicze, dokumenty fotograficzne i różnego rodzaju publikacje zostały przez Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Tarnogórskiej przesłane do ministerstwa kultury wraz z wnioskiem o wpis na listę pomników historii. Tarnogórskie podziemia zostały na tej liście umieszczone rozporządzeniem prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 kwietnia 2004 r.
Bardzo proszę pana ministra o potraktowanie tej prośby jako przejawu troski o ratowanie unikalnych obiektów historycznych w Polsce.
Zebrałam pod tym oświadczeniem podpisy kilkunastu senatorów.
Wicemarszałek Maciej Płażyński:
Dziękuję bardzo.
Pan senator Antoni Szymański, proszę bardzo.
Senator Antoni Szymański:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Chciałbym złożyć oświadczenie, skierowane do pana premiera, w sprawie decyzji dotyczącej lokalizacji terminalu gazowego.
W związku z tym, że Polska zabiega o dywersyfikację źródeł energii, jedna z podjętych już decyzji jest taka, że będzie budowany w Polsce, w Świnoujściu bądź nad Zatoką Gdańską, terminal gazowy. Wstępne decyzje, które już zostały podjęte i o których informowały media, wskazują, że ten terminal będzie budowany w Świnoujściu.
Rozumiem, że nie jest to decyzja ostateczna. Chciałbym jednak wiedzieć, jakie argumenty przemawiają za tym, żeby na tym etapie wskazywać Świnoujście jako rejon właściwy do budowy terminala gazowego. Chciałbym znać wszystkie elementy ekonomiczne tej decyzji, elementy strategiczne istotne dla takiej lokalizacji.
Chciałbym także w ramach tego oświadczenia dowiedzieć się, jaki wpływ na ewentualną zmianę tej decyzji może mieć fakt, że w Gdańsku zaproponowano, aby lokalizacja była nie tak jak w pierwotnej wersji na wybudowanej wyspie, ale na dobudowanym nabrzeżu. Jest to projekt nowy, projekt nieporównanie tańszy, wygodniejszy. Czy ta propozycja, złożona już przez Port Północny w Gdańsku, żeby zlokalizować to na dobudowanym, nawiezionym nabrzeżu, co spowoduje, że inwestycja ta będzie tańsza, daje szansę na to, żeby zlokalizować ją nad Zatoką Gdańską?
Proszę więc o wszelkie informacje co do bliskiej już, jak sądzę, definitywnej decyzji dotyczącej lokalizacji terminala gazowego. Dziękuję za uwagę.
Wicemarszałek Maciej Płażyński:
Dziękuję bardzo.
Senator Anna Kurska.
Senator Anna Kurska:
Jestem strasznie przeziębiona, więc głos będę miała bardzo nędzny.
Oświadczenie kieruję do pani Anny Fotygi, minister spraw zagranicznych, ulica Szucha... nie wiem tak dokładnie, jaki tam jest numer, ale mniejsza o to.
Szanowna Pani Minister!
W imieniu mieszkańców reprezentowanych przez burmistrza Gołdapi, skądinąd miejscowości znanej z najnowszej naszej historii z faktu internowania w położonym na jej terenie ośrodku kobiet w okresie stanu wojennego, wnoszę o spowodowanie podjęcia interwencji w sprawie usprawniania odpraw podróżnych na przejściu granicznym Gołdap - Gusiew.
Od momentu otwarcia granic niejednokrotnie blokowanie ich przekraczania przez rosyjskie władze celne zmuszało władze polskie, w tym burmistrza, do podejmowania skutecznych mediacji. W dniu 14 grudnia 2006 r. rosyjskie władze celne wprowadziły na polsko-rosyjskiej granicy między innymi inne zasady odpraw samochodów wjeżdżających do okręgu kaliningradzkiego Federacji Rosyjskiej, zasady, które są bardzo uciążliwe, zarówno jeśli chodzi o czas przekraczania granicy, jak i znaczne zwiększenie kosztów jej przekraczania. Chodzi tu o system ubezpieczeń samochodowych.
Mieszkańcy Gołdapi po raz kolejny zwrócili się o pomoc do burmistrza, a ten do Ambasady Federacji Rosyjskiej w Polsce i przedstawicieli okręgu kaliningradzkiego Federacji Rosyjskiej oraz konsula generalnego w Kaliningradzie. Burmistrz nadmienia, że nie należy to do jego obowiązków, niemniej jednak wszyscy szukają u niego pomocy, a on jej nie odmawia.
Nie bez znaczenia jest fakt, że do 15 stycznia 2007 r. restrykcje te zostały zawieszone, ale po to, aby po tym terminie je wznowić.
W tej sytuacji zwracam się z uprzejmą prośbą o zainteresowanie się przez ministerstwo tą sprawą, tym bardziej że dotyczy ona nie tylko mieszkańców Gołdapi, ale również mieszkańców innych miejscowości, w szczególności z województw pomorskiego, warmińsko-mazurskiego i części podlaskiego. Z wyrazami szacunku, Anna Kurska.
Wicemarszałek Maciej Płażyński:
Dziękuję bardzo i życzę zdrowia.
(Senator Anna Kurska: Dziękuję.)
Informuję, że protokół dwudziestego szóstego posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej szóstej kadencji zostanie udostępniony senatorom w terminie trzydziestu dni po posiedzeniu Senatu w Biurze Prac Senackich, pokój nr 255.
Zamykam dwudzieste szóste posiedzenie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej szóstej kadencji.
(Wicemarszałek trzykrotnie uderza laską marszałkowską)
(Koniec posiedzenia o godzinie 17 minut 55)
Oświadczenie złożone
przez senatora Stanisława Koguta
Oświadczenie skierowane do wiceprezesa Rady Ministrów, ministra spraw wewnętrznych i administracji Ludwika Dorna
Szanowny Panie Premierze!
Pozwoli Pan Premier, że po otrzymaniu pisma nr BMP-0722-10144(2)/07/RC z dnia 11 stycznia 2007 r., będącego odpowiedzią na pismo BS-S/393/11/2006 z dnia 23 listopada 2006 r. dotyczące lotnictwa służb porządku publicznego (LSPP), wyrażę swoje zaniepokojenie treścią opracowywanych dla mnie już od roku odpowiedzi, które są tendencyjne i niewiarygodne.
Szanowny Panie Premierze! Odniosę się do ostatniej odpowiedzi. W każdym moim wystąpieniu informowałem Pana Premiera, że uregulowań ustawy - Prawo lotnicze (DzU nr 130 poz. 112, z późniejszymi zmianami), z wyjątkiem przepisów wymienionych w art. 1 ust. 4 tej ustawy, nie stosuje się do LSPP, jak również zawsze wskazywałem, że to Pan Premier jako minister właściwy do spraw wewnętrznych sprawuje nadzór nad lotnictwem służb porządku publicznego. Informowanie mnie o tych faktach przez Departament Bezpieczeństwa Publicznego MSWiA już po raz trzeci uważam za niecelowe. Jednak w żadnej odpowiedzi kierowanej do mnie opracowujący pismo nie odnieśli się do rozporządzenia (WE) nr 1592/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie wspólnych zasad w zakresie lotnictwa cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego. Rozporządzenie to w art. 1 ust. 2 informuje, że jeśli chodzi o wyroby, części, wyposażenie, osoby i instytucje znajdujące się w gestii między innymi służb policyjnych państw członkowskich, to służby te zobowiążą się, że rozporządzenie to, dotyczące bezpieczeństwa, spotka się z należytym podejściem tych służb w takim zakresie, w jakim jest to wykonalne. Zapis ten zobowiązuje Polskę do przestrzegania standardów zapewniających bezpieczeństwo innych uczestników ruchu w przestrzeni powietrznej. Dopuszcza on możliwość eksploatacji sprzętu lotniczego LSPP w ramach lotnictwa cywilnego, oczywiście, jak to już wskazywałem, na zasadzie dobrowolności i z ustalonymi z ULC wyłączeniami dla LSPP, oraz jest zobowiązaniem Polski wobec innych członków UE do utrzymania wysokiego poziomu prowadzonych operacji lotniczych, w tym eksploatacji sprzętu lotniczego dopuszczonego w oparciu o czytelne kryteria oceny, których obecnie brakuje w LSPP, w tym również w Lotnictwie Policji.
Szanowny Panie Premierze! Nie podzielam przedstawionej mi opinii, że formalnym uregulowaniem funkcjonowania Lotnictwa Policji jest zarządzenie nr 1158 komendanta głównego Policji z dnia 17 października 2005 r. w sprawie powołania służby Lotnictwo Policji. Przytoczony w piśmie art. 4 ust. 4 ustawy o Policji z dnia 6 kwietnia 1990 r., w oparciu o który powołano wspomnianą służbę, faktycznie daje komendantowi głównemu Policji delegację do powołania w uzasadnionych przypadkach innego rodzaju służby niż służby kryminalna, prewencyjna oraz wspomagająca działalność Policji w zakresach organizacyjnym, logistycznym i technicznym. Wspomniany przepis prawny dotyczy jednak tylko i wyłącznie właściwości terytorialnej, organizacji i zakresu działania tych służb. Ustawa o Policji daje komendantowi głównemu Policji delegację do powołania w swoich strukturach, za zgodą ministra właściwego do spraw wewnętrznych, służby lotniczej, ale to faktycznie nastąpiło już w 1996 r., kiedy to powołano do życia LSPP, w tym Lotnictwo Policji. Wówczas to, z korektą wprowadzoną po rozwiązaniu NJW MSWiA - powiększenie floty statków powietrznych - określono właściwość terytorialną, organizację, zakres działania oraz metody i formy działania służby lotnictwa policyjnego. Interpretacja tego przepisu prawnego w taki sposób, iż zezwala on na przejęcie od ministra właściwego do spraw wewnętrznych uprawnień administracji lotniczej i nadzoru właściwego dla LSPP, którego elementem jest Lotnictwo Policji, stoi w sprzeczności z ustawą o Policji oraz z ustawą - Prawo lotnicze. Komendant główny Policji w oparciu o ustawę o Policji nie ma uprawnienia do nadawania lotniczych uprawnień (licencji) personelowi lotniczemu, jak i do określania kryteriów oceny i oceny zdatności sprzętu lotniczego. Taka interpretacja prawa stoi w sprzeczności zarówno z lotniczym prawem krajowym, jak i z przyjętym przez Polskę prawem UE. W chwili obecnej na terytorium Polski do wykonywania tych czynności mają uprawnienia dwa organy nadzoru lotniczego, to jest Siły Powietrzne RP w stosunku do lotnictwa wojskowego - ograniczonego w swoim działaniu przez prawo lotnicze do wyznaczanych stref przestrzeni powietrznej - oraz Urząd Lotnictwa Cywilnego w stosunku do lotnictwa cywilnego i LSPP na podstawie porozumienia pomiędzy ministrem spraw wewnętrznych i administracji i prezesem ULC z dnia 24 grudnia 2002 r. Brak uregulowań prawnych dotyczących LSPP nie jest zezwoleniem na tworzenie tego prawa dla Lotnictwa Policji w oparciu o ustawę mającą regulować zupełnie inne obszary działalności Policji. Domniemywam, że komendant główny Policji wprowadzany w błąd przez osoby zajmujące się w Policji merytorycznie lotnictwem, wbrew przepisom lotniczym, wystawia funkcjonariuszom Policji licencje lotnicze oraz zatwierdza różne dokumenty techniczne statków powietrznych i programy szkolenia personelu lotniczego.
Szanowny Panie Premierze! Niech mi będzie wolno w celu uzasadnienia mojego stanowiska ponownie przywołać moje trywialne porównanie licencji lotniczej z prawem jazdy, zawarte w oświadczeniu złożonym w Senacie RP, oraz dowodu rejestracyjnego samochodu zawierającego informacje o jego zdolności technicznej do jazdy po drogach publicznych ze świadectwem zdatności do lotu statku powietrznego poruszającego się w cywilnej przestrzeni powietrznej. Komendant główny Policji w oparciu o ustawę o Policji ma prawo powołać służby poruszające się samochodami, ale nie ma uprawnienia do wykonywania kontroli sprawności technicznej używanych przez te służby samochodów, jak również nie ma uprawnienia do nadawania funkcjonariuszom tych służb uprawnień do poruszania się po drogach publicznych, to jest do wydawania prawa jazdy. Cel delegacji art. 4 ust. 4 ustawy o Policji dotyczy zupełnie innego zagadnienia, dlatego powołanie się na ten przepis prawny nie jest w mojej ocenie argumentem potwierdzającym formalność prawną działania Lotnictwa Policji.
Szanowny Panie Premierze! Analizując moją korespondencję w sprawie LSPP mam wrażenie, że mamy tu do czynienia z dywersyfikacją kierunku rozwoju nakreślonego przez obecny rząd przez aparat niższego szczebla administracji państwowej, o czym wspominał w swoim niedawnym wystąpieniu Jarosław Kaczyński, premier RP.
Szanowny Panie Premierze! W celu zakończenia moich wystąpień w sprawie LSPP, angażujących również Pana Premiera, bardzo proszę, aby spowodował Pan Premier uzyskanie od prezesa ULC - bez pośrednictwa Zespołu LSPP - informacji o możliwych kierunkach rozwoju lotnictwa podległego ministrowi spraw wewnętrznych, które będą mogły być zaakceptowane przez wszystkich uczestników ruchu w polskiej przestrzeni powietrznej. Rozmowy prowadzone w środowisku władz lotnictwa cywilnego wskazują, że są one skłonne udzielić LSPP znacznej pomocy. Pomoże to osiągnąć w LSPP właściwy poziom operacji lotniczych oraz zapewni również właściwy poziom bezpieczeństwa w całej polskiej przestrzeni powietrznej, do czego obliguje Polskę wymienione na wstępie rozporządzenie UE. Prośba ta wynika z tego, że mam wrażenie, iż Pan Premier jest dezinformowany przez członków Zespołu LSPP DBP MSWiA, którzy dążąc do osiągnięcia swoich indywidualnych celów, mogą doprowadzić do wstrzymania rozwoju LSPP w kierunku osiągnięcia standardów akceptowanych przez państwa członkowskie. Informuję jednocześnie, że obecnie jest już bardzo mało czasu na określenie zaakceptowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych kierunków dalszego rozwoju LSPP. Ze względu na dynamikę rozwoju polskiego rynku lotniczego obecnie zatrudniony personel lotniczy, wobec istniejącej stagnacji i niepewności co do przyszłości, może opuścić szeregi LSPP, czym możemy doprowadzić do sytuacji, że będziemy posiadać sprzęt lotniczy, ale nie będziemy mieli możliwości jego bezpiecznej eksploatacji.
Z wyrazami szacunku
Stanisław Kogut
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Stanisława Koguta
Oświadczenie skierowane do wiceprezes Rady Ministrów, minister finansów Zyty Gilowskiej
Szanowna Pani Premier!
W dniu 14 grudnia 2006 r. udostępniony został projekt rozporządzenia ministra finansów z dnia 8 grudnia 2006 r. zmieniającego rozporządzenie z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, w części dotyczącej zwolnień w podatku akcyzowym odnoszących się do paliw silnikowych wynikających z §12 wskazanego rozporządzenia z dnia 22 kwietnia 2004 r.
W obowiązującym stanie prawnym paliwa ciekłe, w tym oleje napędowe z zawartością biokomponentów, korzystają z ulgi w podatku akcyzowym - § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia ministra finansów z dnia 26 kwietnia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (DzU nr 97 poz. 966 z późniejszymi zmianami). Wysokość ulgi - pomniejszenie stawki bazowej podatku - jest wynikiem iloczynu litrów biokomponentu w 1 m3 gotowego wyrobu w temperaturze referencyjnej 15°C i stawki kwotowej wynoszącej odpowiednio: 1,50 PLN - przy zawartości 4,5-5% biokomponentu; 1,80 PLN - przy zawartości 5-10% biokomponentu; 2,20 PLN - przy zawartości powyżej 10% biokomponentu.
Kwota ulgi nie może być wyższa od akcyzy należnej z tytułu sprzedaży takich paliw ciekłych. W chwili obecnej bazowa stawka podatku akcyzowego na oleje napędowe sprzedawane w kraju jest uzależniona od zawartości siarki w gotowym produkcie i wynosi - poz. 1 pkt 5 załącznika nr 1 do rozporządzenia ministra finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego (DzU nr 87 poz. 825 z późniejszymi zmianami) - 1 tysiąc 48 PLN za 1 m3 w temperaturze referencyjnej 15°C, będącego podstawą opodatkowania paliw silnikowych, przy zawartości siarki do 10 ppm; 1 tysiąc 99 PLN za 1 m3 w temperaturze referencyjnej 15°C przy zawartości siarki do 50 ppm.
Zgodnie z przepisami rozporządzenia ministra gospodarki z dnia 3 października 2006 r. w sprawie wymagań jakościowych dla biopaliw ciekłych - DzU nr 166 poz. 1182 - do obrotu na terytorium RP dopuszczone zostały biopaliwa ciekłe zawierające w swoim składzie 20% biokomponentu lub czyste biokomponenty przeznaczone do celów napędowych (100%).
Branża biopaliw w Polsce jest rozwijającym się sektorem przemysłu, którego początki nie były łatwe. Przez długi czas przepisy ustawy z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych - DzU nr 199 poz. 1934 z późniejszymi zmianami - były w istocie zapisami martwymi z uwagi na brak norm jakościowych dla biopaliw ciekłych, które to normy zostały określone dopiero we wskazanym rozporządzeniu ministra gospodarki z dnia 3 października 2006 r.
Uchwalenie nowej ustawy o biopaliwach ciekłych było w ostatnim czasie wskazywane jako jeden z priorytetowych celów koalicji rządowej. Efektem tych zapowiedzi było uchwalenie przez parlament ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r. Regulacja ta miała uporządkować raczkujący sektor biopaliw w Polsce. Miała ona również stworzyć stabilne podstawy jego dalszego funkcjonowania w naszym kraju.
Pomimo tych trudności działalność w zakresie produkcji na szerszą skalę biopaliw ciekłych znalazła się w polu zainteresowania wielu krajowych firm, które często zaangażowały w to znaczne środki finansowe. Prowadzone są prace zmierzające do wybudowania w naszym kraju wielu instalacji przeznaczonych do produkcji tych ekologicznych paliw silnikowych. Rozwój sektora biopaliwowego w Polsce pod każdym względem można bez trudu uznać za działalność pro publico bono. Stabilny i duży sektor biopaliwowy w Polsce pozwoli na zwiększenie produkcji rolnej w naszym kraju poprzez zagospodarowanie nieużywanych aktualnie użytków rolnych, które mogłyby zostać przeznaczone pod uprawy rzepaku stanowiącego surowiec do produkcji biokomponentów (estrów wyższych kwasów tłuszczowych - FAME). Ponadto duży wolumen ilościowy biopaliw na rynku krajowym zmniejszyłby o około 7% deficyt paliw silnikowych. Po za tym, co ma niebagatelne znaczenie, pozwoliłoby to na chociaż częściowe uniezależnienie się od tradycyjnych źródeł zaopatrzenia w nośniki energetyczne, to znaczy pochodzące z procesu rafinacji ropy naftowej. Warto byłoby wziąć przykład z modelu skandynawskiego. Na przykład Szwecja, również członek Wspólnoty Europejskiej, już w chwili obecnej planuje zwiększyć wolumen ilościowy biopaliw na rynku krajowym do poziomu około 70%, co pozwoli jej w niedalekiej przyszłości na prawie całkowite uniezależnienie się od niestabilnego rynku ropy naftowej na świecie.
Ponadto zwiększona produkcja biopaliw w naszym kraju pozwoliłaby w znaczącym stopniu zmniejszyć import gotowego oleju napędowego, którego nasz kraj jest zmuszony importować rocznie 1,5-2 milionów t, w zależności od szacunków.
W tej sytuacji projekt rozporządzenia ministra finansów z dnia 8 grudnia bieżącego roku zmieniający rozporządzenie ministra finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, przygotowany w ministerstwie finansów kierowanym przez panią premier Zytę Gilowską, budzi, delikatnie mówiąc, zdziwienie. Proponowane w nim rozwiązania polegające na zmniejszeniu o ponad 50% wysokości zwolnienia w podatku akcyzowym powodują, iż rodzący się dopiero w Polsce sektor biopaliw zostaje z góry skazany przez rząd na stagnację czy wręcz degradację. Nie liczy się on również z krajowymi przedsiębiorcami, którzy podjęli często ryzykowne decyzje o zaangażowaniu znacznych środków w inwestycje w tej branży, mając zaufanie do organów państwowych i przeświadczenie o odpowiedzialności organów państwowych, jeśli chodzi o kreowanie stabilnej polityki gospodarczej na rynku krajowym. Jedną z podstawowych i fundamentalnych zasad państwa prawa jest działanie organów tego państwa w sposób budzący zaufanie i pewność jego obywateli. Wydaje się, iż zasada ta została w efekcie przygotowania omawianego projektu naruszona, a zaufanie i pewność poważnie nadszarpnięte.
Odwołanie się w treści uzasadnienia projektu do przepisów dyrektywy Rady nr 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji ram wspólnotowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych oraz elektryczności, zmienionej dyrektywą Rady nr 2004/74/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r., i wskazanie tych przepisów jako podstawy projektowanych zmian również nie wytrzymuje krytyki. Przede wszystkim przepisy tych aktów normatywnych wspólnotowego acquis communautaire były doskonale znane resortowi finansów w momencie prac nad aktualnie obowiązującym, pierwotnym, §12 rozporządzenia ministra finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego - DzU nr 97 poz. 966 z późniejszymi zmianami. Jednak w tym okresie nie były zgłaszane jakiekolwiek wątpliwości dotyczące zgodności krajowych zwolnień w podatku akcyzowym odnoszących się do biopaliw z prawem wspólnotowym. Co więcej, jeżeli nawet istniały uzasadnione wątpliwości dotyczące zgodności tych przepisów z acquis communautaire, to dlaczego nie zostały uwzględnione w treści rozporządzenia ministra finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. we wcześniejszych jego nowelizacjach? Omawiany akt normatywny był już przecież zmieniany kilkakrotnie.
Ponadto, nawet gdyby przyjąć uzasadnienie resortu finansów w tych zakresie, można postawić tezę, iż przepisy wskazanej dyrektywy Rady nr 2003/96/WE pozwalają na dużo większą stawkę zwolnienia w podatku akcyzowym aniżeli zaproponowana w treści projektu z dnia 8 grudnia bieżącego roku. Zgodnie z art. 16 ust. 2 dyrektywy " [...] zwolnienie lub obniżka podatku nie może być większa niż kwota podatków należnych od ilości wyrobów obecnych w wyrobach kwalifikujących się do tej obniżki". W przypadku oleju napędowego z zawartością 20% biokomponentu podatek akcyzowy należny od tych biokomponentów - wynikający z poz. 4 załącznika nr 1 do rozporządzenia ministra finansów z dnia 22 kwietnia w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego - wynosiłby 376 zł 40 gr (stawka bazowa w wysokości 1 tysiąca 882 zł za 1 m3 biokomponentu x 20%= 376 zł 40 gr). Oznacza to, iż w przypadku oleju napędowego z zawartością 20% biokomponentu - w praktyce jedynego biopaliwa dopuszczonego do obrotu na rynku krajowym i zgodnego z normami jakościowymi określanymi w rozporządzeniu ministra gospodarki z dnia 3 października 2006 r. - stawka kwotowa zwolnienia wynikająca z §12 rozporządzenia ministra finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. mogłaby wynosić około 1 zł 88 gr za każdy litr biokomponentu użyty w biopaliwie.
Należy również zwrócić uwagę na to, iż nie ma żadnej podstawy prawnej, która w sposób sztywny obligowałaby ministra finansów do wprowadzenia w życie projektowanej regulacji z dniem 1 stycznia 2007 r. W przypadku aktu normatywnego mającego charakter beneficjum - obniżenie podatku określonego według stawek określonych w ustawie podatkowej, w tym wypadku ustawie z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym, bądź zwolnienie z tego podatku - do podatnika, który prowadzi działalność podlegającą takiej regulacji, nie ma zastosowania zasada, według której nie można zmieniać obciążeń podatkowych w ciągu roku podatkowego. Oznacza to, iż możliwe jest wprowadzenie w życie ewentualnej zmiany rozporządzenia ministra finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w innym terminie aniżeli 1 stycznia 2007 r. Z taką sytuacją mieliśmy do czynienia w przypadku nowelizacji tego aktu normatywnego w części odnoszącej się do zwolnień wynikających z §17 - ulga w podatku akcyzowym dla olejów napędowych z zawartością komponentów pochodzących z katalitycznego przerobu odpadów z tworzyw sztucznych. Nowelizacje te wchodziły w życie w trakcie roku podatkowego, na przykład w latach 2004, 2005 i 2006.
Uwzględniając to wszystko, resort powinien podjąć decyzję o natychmiastowym wstrzymaniu prac nad omawianym projektem z dnia 8 grudnia 2006 r. i rozpoczęciu niezwłocznie ze wszystkimi środowiskami szerokich konsultacji, które umożliwiłyby wypracowanie rozwiązania godzącego interesy zarówno budżetu państwa, jak i przedsiębiorców krajowych.
Z wyrazami szacunku
Stanisław Kogut
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Ryszarda Ciecierskiego
Oświadczenie skierowane do ministra gospodarki Piotra Woźniaka
Szanowny Panie Ministrze!
Uprzejmie proszę Pana Ministra o udzielenie wsparcia niezbędnego dla uruchomienia wstrzymanej produkcji samochodów w Nysie.
Z informacji przekazanych mi przez burmistrza Nysy wynika, że jeszcze w listopadzie ubiegłego roku przedstawiciele FSO SA informowali o planach remontowych, mających przygotować zakład do wznowienia produkcji samochodów. Jednak planowane prace z nieznanych powodów nie zostały podjęte, a FSO SA nie reaguje na starania władz samorządowych Nysy, nawet nie odpowiada na korespondencję kierowaną przez samorząd.
Moją prośbę i uwagi kieruję ze świadomością okoliczności, z jakimi mamy do czynienia w Nysie. W szczególności pragnę zwrócić uwagę Pana Ministra na duże bezrobocie w Nysie i powiecie. Pragnę też podkreślić, że Nysa dysponuje zasobami ludzkimi dobrze przygotowanymi do pracy w branży samochodowej.
Jestem także przekonany, że ewentualna realizacja planowanego przedsięwzięcia przyczyni się do rozwoju Nysy i regionu.
Z wyrazami szacunku
Ryszard Ciecierski
Oświadczenie złożone
przez senatora Jana Szafrańca
Oświadczenie skierowane do rzecznika praw obywatelskich Janusza Kochanowskiego
W odpowiedzi (RPO-54019-1/06/PK) na oświadczenie grupy senatorów z dnia 21 grudnia 2006 r. zakomunikował Pan, że wobec "ustaleń dwóch komisji" wyczerpały się możliwości pańskiego działania, w związku z tym wzięcie przez Pana w obronę dobrego imienia i godności księdza arcybiskupa Stanisława Wielgusa uznał Pan za bezprzedmiotowe.
Pan Rzecznik albo nie zrozumiał, albo nie chciał zrozumieć naszej intencji i zamiast ustosunkować się do sposobów relacjonowania przez media sprawy księdza arcybiskupa, o co zwróciliśmy się do Pana, powołał Pan komisję do zbadania zawartości esbeckiej teczki. Co prawda, powiadomił nas Pan, że publikowanie oskarżeń, bez żadnego poparcia ich dowodami, narusza dobre imię arcybiskupa i powoduje niepowetowane szkody tak kościołowi, jak i samym mediom, do których zaufanie spada, gdy nie przestrzegają one wymaganych standardów zawodowej staranności.
Po zapoznaniu się jednak z "ustaleniami dwóch komisji" nie ustosunkował się Pan do relacji dziennikarskich, które powszechnie oceniane były w kategoriach bezprzykładnego ataku na osobę księdza arcybiskupa. Nie ustosunkował się Pan zarówno do formy, jak i treści tychże relacji, które w powszechnej ocenie nosiły piętno tak nadinterpretacji, jak i nieodpowiedzialnego przekazu czy wręcz medialnego linczu.
Uznał Pan esbeckie informacje zawarte w teczce arcybiskupa za miarodajne dowody, rezygnując z zasady wysłuchania drugiej strony. Rezygnacja z zasady "audiatur et altera pars" stawia pod znakiem zapytania postawioną przez Pana konkluzję, że ujawnienie przez media informacji w sprawie księdza arcybiskupa "nie tylko nie przyniesie szkody Kościołowi, lecz przyczyni się do wzrostu zaufania wiernych wobec swych duszpasterzy".
Tymczasem stała się rzecz odwrotna: to media, bazując wyłącznie na zawartości esbeckiej teczki, stały się oskarżycielem, przez co utraciły zaufanie niektórych odbiorców, przynosząc tym samym szkodę kościołowi.
Będę wdzięczny za ponowną analizę oświadczenia senatorów Senatorskiego Klubu Narodowego z dnia 21 grudnia 2006 r. i powiadomienie mnie o Pana stanowisku.
Jan Szafraniec
senator Rzeczypospolitej Polskiej
Oświadczenie złożone
przez senatora Jana Szafrańca
Oświadczenie skierowane do minister spraw zagranicznych Anny Fotygi
Otrzymałem pismo od burmistrza Gołdapi dotyczące przejścia granicznego Gołdap - Gusiew. 14 grudnia 2006 r. władze rosyjskie dokonały w swoim prawie zmian w przepisach celnych. Polegały one między innymi na wprowadzeniu na granicy polsko-rosyjskiej innych zasad odpraw samochodów wjeżdżających do Okręgu Kaliningradzkiego FR. Spowodowało to wydłużenie czasu trwania odpraw oraz znaczne zwiększenie kosztów związanych z wydatkami na ubezpieczenia samochodowe.
Mieszkańcy Gołdapi zwrócili się o pomoc do burmistrza Gołdapi. Burmistrz poprosił o podjęcie odpowiednich działań konsula generalnego RP w Kaliningradzie, przedstawicieli Ambasady FR w Polsce oraz przedstawicieli Okręgu Kaliningradzkiego FR. Wskutek tej interwencji administracja rosyjska zawiesiła do 15 stycznia 2007 r. stosowanie nowych przepisów celnych na granicy polsko-rosyjskiej, jednakże strona rosyjska zapowiedziała, iż po tym terminie zmienione przepisy celne zostaną nieodwołalnie wprowadzone w życie. Wynika to z prawa obowiązującego na terenie całej FR, a nie tylko Okręgu Kaliningradzkiego.
W związku z powyższym zwracam się do Pani Minister o zainteresowanie przedstawionym problemem oraz o podjęcie odpowiednich działań, które wpłyną na poprawę sytuacji na przejściach granicznych z Federację Rosyjską. Być może istnieje możliwość podpisania z Federacją Rosyjską ewentualnej umowy dwustronnej, która złagodziłaby dotychczasowe uregulowania zawarte we wspomnianych przepisach.
Z poważaniem
Jan Szafraniec
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Piotra Zientarskiego
Oświadczenie skierowane do minister pracy i polityki społecznej Anny Kalaty
Do mojego biura senatorskiego zgłosiły się rodziny pobierające świadczenia pielęgnacyjne na podstawie art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych - DzU 06.139.992, z późniejszymi zmianami. Zgodnie z art. 17 ust. 2 w związku z art. 5 ust. 2 ustawy uprawnienie do pobierania świadczenia pielęgnacyjnego przysługuje wtedy, gdy dochód rodziny, której członkiem jest dziecko legitymujące się orzeczeniem o niepełnosprawności, w przeliczeniu na jedną osobę nie przekracza 583 zł.
Zasygnalizowany został problem, z jakim borykają się rodziny ubiegające się o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego. Próg ustawowy został ustalony w sposób sztywny, co powoduje, iż już minimalne jego przekroczenie - jedna z rodzin przekroczyła próg o 16 zł - powoduje, iż rodzina traci możliwość ubiegania się o świadczenie.
Niewątpliwe jest, iż kwota niewiele przekraczająca 583 zł jest kwotą niską, która faktycznie nie wystarcza na pokrycie potrzeb rodziny, tym bardziej gdy w jej skład wchodzi osoba niepełnosprawna. O konieczności ponoszenia dodatkowych kosztów w związku z opieką nad osobą niepełnosprawną nie trzeba nikogo przekonywać.
Ustanowienie progu dochodowości w oparciu o przelicznik dochodu na osobę w rodzinie również budzi poważne wątpliwości, gdyż większe możliwości daje rodzinom wieloosobowym, które i tak ponoszą koszty stałe w wysokości odpowiadającej kosztom ponoszonym przez rodziny mniejsze, na przykład koszty utrzymania mieszkania. Oczywiste jest, iż większa rodzina ponosi zwiększone koszty utrzymania, wobec czego powinna otrzymywać zwiększone środki w stosunku do rodzin mniejszych, jednak wartości świadczenia muszą uwzględniać stałe trudności, z którymi borykają się wszystkie rodziny ubiegające się o świadczenia rodzinne. Oznacza to, iż powinna zostać ustalona stała kwota buforowa odnosząca się do wszystkich rodzin ubiegających się o świadczenia bez względu na ich liczebność, kwota, która następnie byłaby zwiększana stosownie do wielkości rodziny.
Prawdą jest, iż obowiązujący stan prawny wynika z przepisów rangi ustawowej i ich stosowanie jest koniecznością, jednak chciałbym zasygnalizować tę sprawę, aby w pracach legislacyjnych ministerstwa dostrzeżono zaistniały problem i uwzględniono przedstawione przeze mnie uwagi. Ponadto proszę o udzielenie informacji, co stanowiło kryterium ustalenia kwot wskazanych w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych.
Piotr Zientarski
senator Rzeczypospolitej Polskiej
Oświadczenie złożone
przez senatora Piotra Zientarskiego
Oświadczenie skierowane do ministra środowiska Jana Szyszki
Działając na skutek interwencji burmistrza miasta i gminy Czaplinek, pani Barbary Michalczik, pragnę poruszyć problem wyznaczania obszarów objętych europejską siecią ekologiczną Natura 2000. Przedmiotem oświadczenia są obszary już skonkretyzowane, a mianowicie obszary specjalnej ochrony ptaków Ostoja Drawska (PLB 320019) i Puszcza nad Gwdą (PLB 300012), jednak problem zatacza znacznie szersze kręgi, a jego skutki odczuwalne są w różnych częściach kraju.
Burmistrz Czaplinka wskazała na następujące problemy powstałe na gruncie wyznaczania obszarów sieci Natura 2000.
Po pierwsze, obszary specjalnej ochrony ptaków wyznaczone zostały bez wiedzy władz gminy, a ponadto żaden przedstawiciel gminy nie został zaproszony do uczestnictwa w pracach prowadzonych przez instytucje wyznaczające obszary Natury 2000.
Po drugie, objęcie programem Natura 2000 obszarów Ostoja Drawska i Jeziora Czaplineckie może utrudnić gminie realizację priorytetowych działań, jakimi są swobodne wykorzystanie potencjału turystycznego i wszelkich inwestycji przyczyniających się do zrównoważonego rozwoju gminy Czaplinek.
Po trzecie, już 60% powierzchni gminy Czaplinek jest objęte ważnymi formami ochrony przyrody, takimi jak park krajobrazowy, obszar chronionego krajobrazu, rezerwat, pomniki przyrody, czego konsekwencją jest ograniczenie rozwoju gospodarczego ze względu na konieczność trwałej ochrony walorów przyrodniczych.
Po czwarte, ograniczenia wynikające z włączenia obszarów do sieci Natura 2000 są tożsame z ograniczeniami już funkcjonującymi w Drawskim Parku Krajobrazowym czy w obszarze chronionego krajobrazu "Pojezierze Drawskie", wobec czego niecelowe jest tworzenie kolejnych ograniczeń.
Po piąte, obszary sieci Natura 2000 na terenie gminy Czaplinek w odczuciu władz gminy mogłyby być znacznie ograniczone i nie wpłynęłoby to na degradację istniejących siedlisk przyrodniczych, roślin i zwierząt. Ponadto szczególnie niekorzystne dla gminy stało się ujęcie obszaru miasta Czaplinka w granicach obszarów należących do Natury 2000, co zakłada obszar nazywany Ostoją Drawską.
Argumenty podnoszone przez panią burmistrz stanowią trafną i przekonującą krytykę planów objęcia przedmiotowych obszarów programem Natura 2000.
Zrozumiałe jest, iż zobowiązania nałożone na Polskę jako członka Unii Europejskiej wymagają realizacji. Jednak realizacja dyrektyw unijnych powinna odbywać się po szczegółowej analizie ich zindywidualizowanego skutku, na przykład w przedmiotowej sprawie wyznaczania obszarów sieci Natura 2000, i absolutnie nie wykraczać w kwestiach spornych poza normatywne minimum. Oznacza to, iż szczególnie w sytuacji gdy skutki społeczne wprowadzenia norm unijnych wywołują obawy wśród ludzi bezpośrednio dotkniętych ich działaniem, organ państwa powinien dokonać analizy, w jaki sposób ograniczyć obawy społeczeństwa do niezbędnego minimum i jednocześnie zabezpieczyć interesy społeczności lokalnych. Taka analiza powinna zostać przeprowadzona w oparciu o dialog społeczny z udziałem samorządów lokalnych. Na tym tle pewne jest, iż wyznaczenie obszarów Natury 2000 w stopniu przekraczającym normatywny zakres określony w dyrektywach UE jest działaniem zbyt daleko idącym, co nabiera większego znaczenia, gdy wątpliwości i obawy zgłaszają przedstawiciele władz samorządowych.
Odnosząc powyższe rozważania teoretyczne do problemu miasta i gminy Czaplinek, stwierdzić należy jednoznacznie, iż wyznaczenie obszarów w stopniu przekraczającym potrzeby określone przez program Natura 2000, na co wskazała burmistrz miasta i gminy, jest działaniem, które prowadzi do degradacji możliwości rozwojowych gminy. W rezultacie skutki sprowadzą się do ograniczenia inwestycji i pauperyzacji lokalnego społeczeństwa. Argument powyższy zyskuje na znaczeniu wobec faktu, iż bezrobocie w mieście i gminie Czaplinek w październiku 2006 r. wynosiło 14%.
Reasumując, pragnę wyrazić swój stanowczy sprzeciw. Jestem przeciwny wyznaczaniu obszarów objętych programem Natura 2000 z pominięciem stanowisk społeczności lokalnych, a także wyznaczaniu obszarów w stopniu szerszym niż zobowiązania wynikające z prawa unijnego. Jednocześnie wnoszę o przeprowadzenie ponownej analizy zakresu terytorialnego obszarów specjalnej ochrony ptaków Ostoja Drawska oraz Puszcza nad Gwdą i zredukowanie ich do niezbędnego minimum.
Piotr Zientarski
senator Rzeczypospolitej Polskiej
Oświadczenie złożone
przez senatora Antoniego Motyczkę
Oświadczenie skierowane do ministra gospodarki Piotra Woźniaka
Szanowny Panie Ministrze!
W drugiej połowie grudnia 2006 r. w Kopalni Węgla Kamiennego "Anna-Rydułtowy" wystąpiły silne wstrząsy, w następstwie których ze względów bezpieczeństwa zamknięte zostały trzy z sześciu ścian wydobywczych. W wyniku tego zdarzenia pogorszyła się sytuacja ekonomiczna wyżej wymienionej kopalni, której zasoby operatywne zapewniają wydobycie węgla na okres około dwudziestu pięciu lat.
Mieszkańcy dawnego Rybnickiego Okręgu Węglowego, których reprezentuję w Senacie RP, są zaniepokojeni tą sytuacją i obawiają się o przyszłość KWK "Anna-Rydułtowy", która daje pracę kilku tysiącom osób. Pojawiły się opinie, że niezbędne mogą okazać się inwestycje związane z przygotowaniem do eksploatacji nowych wyrobisk.
Pragnę zwrócić się do ministra gospodarki, Pana Piotra Grzegorza Woźniaka z prośbą o udzielenie pełnej informacji na temat aktualnej sytuacji w Kopalni Węgla Kamiennego "Anna-Rydułtowy" oraz dalszych wobec niej planów. Kopalnia ta jest jednym ze strategicznie ważnych przedsiębiorstw na obszarze dawnego ROW, gdzie w ostatnich latach zlikwidowanych zostało kilka kopalń, między innymi "Rymer", "Dębieńsko", "1 Maja", "Żory", co z kolei wywarło duży wpływ na sytuację na lokalnym rynku pracy. Dlatego też chciałbym zaapelować do Pana Ministra o dołożenie wszelkich starań, aby KWK "Anna-Rydułtowy" eksploatowała węgiel przez taki okres, na jaki pozwalają operatywne zasoby tego surowca.
Łączę wyrazy szacunku
Antoni Motyczka
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Antoniego Motyczkę
Oświadczenie skierowane do wiceprezesa Rady Ministrów, ministra spraw wewnętrznych i administracji Ludwika Dorna
Szanowny Panie Ministrze!
Sporo wrzawy na Śląsku wywołała ostatnio inicjatywa, mająca polegać na utworzeniu supermiasta pod nazwą Silesia, które liczyłoby ponad dwa miliony mieszkańców i stałoby się największym ośrodkiem w Polsce, większym od liczącej milion siedemset tysięcy mieszkańców Warszawy.
Według pierwotnego pomysłu w skład Silesii miałoby wejść siedemnaście miast: Katowice, Chorzów, Siemianowice Śląskie, Bytom, Świętochłowice, Sosnowiec, Dąbrowa Górnicza, Czeladź, Będzin, Gliwice, Zabrze, Ruda Śląska, Mysłowice, Tychy, Piekary Śląskie, Jaworzno i Knurów. Oczywiście utworzenie Silesii nie wiązałoby się z fizyczną likwidacją tych miast, a raczej z połączeniem ich w związek czy też w aglomerację.
Utworzenie Silesii to jeden z niewielu dobrych pomysłów, jakie pojawiły się w ostatnich latach w odniesieniu do przyszłości Śląska. Jak wiemy, wiele miast na Górnym Śląsku boryka się z problemami restrukturyzacji przemysłu, w tym górnictwa, co znajduje swoje odzwierciedlenie w różnego rodzaju patologiach społecznych i gospodarczych w skali lokalnej oraz regionalnej. W wielu miastach niezbędne są duże inwestycje infrastrukturalne, dzięki którym łatwiej będzie zabiegać o inwestorów tworzących nowe miejsca pracy.
Każdy, kto choć raz był w centralnej części Śląska czy też w zagłębiu, wie, że wymienione wyżej miasta mają zwartą zabudowę, a odległości między nimi są niewielkie. Gdyby nie tabliczki informujące, w jakim mieście jesteśmy, to jadąc samochodem, cały czas mielibyśmy wrażenie, że przemieszczamy się w obrębie jednego miasta. Dla zobrazowania zwartości tego obszaru nadmienię, że przemierzenie go samochodem z zachodu na wschód, czyli z Gliwic do Dąbrowy Górniczej czy też Jaworzna, zajmuje średnio około dwudziestu kilku minut autostradą A4 lub Drogową Trasą Średnicową, a z północy na południe, z Tychów do Będzina, około dziesięciu, maksymalnie piętnastu minut drogą krajową nr 1. Pomiędzy poszczególnymi miastami istnieją silne relacje gospodarcze i kulturowe, tak że połączenie ich w związek nie doprowadziłoby bynajmniej do stworzenia sztucznego tworu administracyjnego. Poza tym takie supermiasto to genialny twór marketingowy, dzięki któremu Śląsk mógłby konkurować z takimi ośrodkami, jak Warszawa, Kraków czy też Wrocław. O wiele łatwiej byłoby także pozyskiwać fundusze unijne, rozwijać infrastrukturę, a przede wszystkim pozyskiwać inwestorów, którzy tworzyliby nowe miejsca pracy.
Pragnę zwrócić się do ministra spraw wewnętrznych i administracji, Pana Ludwika Dorna, który podczas wizyty na Śląsku zadeklarował swoje poparcie dla pomysłu utworzenia związku miast śląskich nazwanego roboczo Silesią, z pytaniem, czy jest już jakaś koncepcja formalnoprawna dla tego przedsięwzięcia, kiedy ruszą prace legislacyjne z tym związane oraz w jakim terminie można się spodziewać konkretnej ustawy.
Łączę wyrazy szacunku
Antoni Motyczka
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Mirosława Adamczaka
Szanowny Panie Ministrze!
Działając na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora, DzU z 2003 r. nr 221, poz. 2199 z późn. zmianami, zwracam się do Pana Premiera o przedstawienie mi możliwości zmian w przyjętym na lata 2007-2013 przez Radę Ministrów projekcie Planu Rozwoju Obszarów Wiejskich. Problem, który sygnalizowałem już w swoim wystąpieniu z dnia 18 sierpnia 2006 r., skierowanym do ministra rolnictwa, dotyczy zmiany od 2007 r. warunków, jakie muszą spełniać rolnicy ubiegający się o przyznanie im rent strukturalnych.
Według udzielonej mi przez marszałka Senatu pismem z dnia 28 września 2006 r. odpowiedzi (sygn. pisma PA ws-070-54/06) na moje wcześniejsze wystąpienie w tej sprawie w nowym okresie programowania, to jest od 2007 r., uprawnionym do złożenia wniosku będzie producent rolny, który posiada gospodarstwo rolne - i przekazuje je swojemu następcy - o powierzchni co najmniej 3 ha. Wyjątkiem są województwa małopolskie, podkarpackie, śląskie i świętokrzyskie, gdzie pozostawiono wymóg obowiązujący w trakcie realizacji poprzedniego programu, to jest dotyczący przekazania gospodarstwa o powierzchni co najmniej 1 ha powierzchni. Łagodniejsze kryteria przyznano województwom, w których występuje największe rozdrobnienie gospodarstw indywidualnych o powierzchni powyżej 1 ha, jednocześnie jednak odebrano - z niezrozumiałych względów - prawo do uzyskania renty strukturalnej rzeszy rolników w innych województwach. Od połowy ubiegłego roku, kiedy to decyzją prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wstrzymano przyjmowanie nowych wniosków o przyznanie rent strukturalnych, zgłaszają się do mnie rolnicy gospodarujący na niewielkich gospodarstwach, którzy, nie posiadając prawnych możliwości otrzymania świadczenia emerytalnego z KRUS, zostali od 2007 r. pozbawieni także możliwości starania się o renty strukturalne. Nie mam większych zastrzeżeń do innych zmian, jakie wprowadzono od roku 2007, takich jak obowiązek przekazania gospodarstwa rolnego następcy w sposób trwały, zmiana powierzchni minimalnej przekazywanego gospodarstwa rolnego jest jednak, co twierdzę z pełnym przekonaniem, ewidentnie krzywdząca dla znacznej część posiadaczy drobnych gospodarstw rolnych, którym odebrano jedną z możliwości przekazania gospodarstwa rolnego następcom.
Warto w tym miejscu zauważyć, iż ograniczenia odnośnie do powierzchni gospodarstw przekazywanych następcom nie są wymagane, według moich informacji, przez prawo unijne. Art. 23 rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, EFRROW (DzU UE L z dnia 21 października 2005 r.) nie wprowadza tak rygorystycznego wymogu dla osób przekazujących gospodarstwa rolne. W art. 23 ust. 2 przywołanego aktu prawnego wymieniono następujące wymogi dla rolnika ubiegającego się o rentę strukturalną. Po pierwsze, ma nie mniej niż pięćdziesiąt pięć lat, ale nie jest jeszcze w normalnym wieku emerytalnym w momencie przekazania lub ma nie więcej niż dziesięć lat mniej niż wymagane dla normalnego wieku emerytalnego w danym państwie członkowskim w momencie przekazania. Po drugie, zaprzestaje ostatecznie wszelkiej komercyjnej działalności rolniczej. Po trzecie, prowadził działalność rolniczą przez dziesięć lat poprzedzających przekazanie. I to wszystkie ograniczenia. Nie widzę powodu, dla którego mamy dzielić polskich rolników, przynajmniej od względem dostępu do rent strukturalnych, na równych i równiejszych, na takich, którym dzięki temu, że zamieszkują na obszarze kilku wybranych województw, dano możliwość uzyskania renty strukturalnej poprzez przekazanie jednohektarowego gospodarstwa rolnego, i takich, którym narzucono większe wymogi do spełnienia, uniemożliwiając im przekazanie gospodarstwa następcom. Takie podejście do sprawy rent strukturalnych jest, jak już wspomniałem, głęboko niesprawiedliwe i wymaga pilnej zmiany planowanych uregulowań.
Chciałbym zwrócić też uwagę, że liczba rent strukturalnych w latach 2007-2013 zgodnie z uzyskanymi przeze mnie informacjami będzie ograniczona kwotą 787 milionów 600 tysięcy euro. W przypadku poprzedniego programu, na lata 2004-2006, było to około 500 milionów euro, więc kwoty w przeliczeniu na poszczególne lata są zbliżone. Nie ma więc, moim zdaniem, racjonalnej potrzeby aż tak poważnego ograniczania liczby rolników, którym wcześniej dano prawo do ubiegania się o renty strukturalne.
Mając to na uwadze, chciałbym prosić Pana Premiera, by wziął pod rozwagę możliwość pozostania, w wypadku wymogu minimalnej powierzchni gospodarstw rolnych przekazywanych następcom, przy dotychczasowych uregulowaniach, dając prawo do renty strukturalnej posiadaczom drobnych gospodarstw rolnych nie tylko w kilku wybranych województwach, w małopolskim, podkarpackim, śląskim i świętokrzyskim, ale i tym gospodarującym w innych częściach kraju.
Z wyrazami szacunku
Mirosław Adamczak
senator Rzeczypospolitej Polskiej
Oświadczenie złożone
przez senatora Józefa Łyczaka
Oświadczenie skierowane do ministra obrony narodowej Radosława Sikorskiego
Szanowny Panie Ministrze!
Dwukrotnie zwracałem się do Pana Ministra z prośbą o wyjaśnienie sprawy dotyczącej zwolnienia z zawodowej służby wojskowej pana Kazimierza K. Uzyskane od Pana Ministra odpowiedzi nie usatysfakcjonowały zainteresowanego, w związku z czym pozwolę sobie na zacytowanie treści pisma, które otrzymałem od wyżej wymienionego.
"Na poprzednie oświadczenie nie została udzielona odpowiedź na przyczyny wydania decyzji nr 1760 - po sześciokrotnym przekroczeniu terminu, niepowiadomieniu mnie jako strony o wszczęciu postępowania odwoławczego, niepowiadomieniu o zakończeniu postępowania odwoławczego. O tym, że postępowanie takie było prowadzone, dowiedziałem się z odpowiedzi ministra obrony narodowej 604/1101/013/2006, dzięki Pańskim staraniom, w dniu 24 października 2006 r. Dlatego niezwłocznie po ujawnieniu tego wystąpiłem w dniu 2 listopada 2006 r. z wnioskiem o wznowienie postępowania z powodu nieuczestniczenia jako strony w prowadzonym postępowaniu odwoławczym przed wydaniem decyzji 1760.
Wracając do sprawy zwolnień WKU Włocławek wszystkich żołnierzy przed dowódcę Pomorskiego Okręgu Wojskowego na podstawie wypowiedzeń z dnia 26 listopada 2002 r., niezgodnych z prawem, uważam, że należy podkreślić:
- przywrócenie wszystkich wyżej wymienionych żołnierzy do służby, z wyjątkiem mojej osoby;
- unieważnienie decyzji z dnia 26 listopada 2002 r. im wszystkim, jako wydanych z rażącym naruszeniem prawa, oprócz mnie, gdzie stwierdza się tylko naruszenie prawa;
- wypłacenie przywróconym do służby utraconych zarobków, czego mi się odmawia.
Natomiast jacy to są żołnierze, minister może sobie bez problemu ustalić, ponieważ dane osobowe wyżej wymienionych chronione są prawem. Nam wystarcza określenie: wszyscy, którzy otrzymali wypowiedzenia od dowódcy POW z WKU Włocławek na tych samych zasadach i w tym samym czasie.
Ponadto proszę o zapytanie, dlaczego po wydaniu decyzji 1760, w której ówczesny minister obrony narodowej stwierdza jednoznacznie: «dokonanie wypowiedzenia stosunku służbowego przez właściwy organ wojskowy wymienionemu chorążemu mogło nastąpić dopiero z chwilą faktycznego nastąpienia zmniejszenia stanu etatowego WKU Włocławek, to jest od dnia 1 listopada 2003 roku»; «w przedmiotowej sprawie dowódca POW decyzją 587/kadr z dnia 26 listopada 2002 r. dokonał mi wypowiedzenia na jedenaście miesięcy przed zmniejszeniem stanu etatowego», nie zareagowano na złamanie rozkazu ministra obrony narodowej, wyznaczającego mnie na stanowisko w WKU, przez dowódcę POW, ponieważ miał prawo to uczynić dopiero z dniem 1 listopada 2003 r.
Proponuję także wykorzystać jako przykład decyzje kolegów Kozickiego i Gościniaka jako sąsiadujące z moim wypowiedzeniem, na co posiadam ich zgodę.
Dlaczego wojsko w moim przypadku nie uczyniło nic, aby naprawić wyrządzoną mi krzywdę, jak w przypadku wszystkich pozostałych kolegów, tylko zmusza mnie szukania rozstrzygnięć w sądach, tym bardziej, że stanowisko, które zajmowałem, istnieje do dnia dzisiejszego w nowych strukturach WKU?
Poza tym proszę o udzielenie odpowiedzi na łamanie prawa wobec mojej osoby przez przedstawicieli ministerstwa obrony narodowej.
1. Jakie wnioski służbowe wyciągnięto wobec osoby, która prowadziła moją sprawę i wielokrotnie łamała obowiązujące przepisy zawarte w kodeksie postępowania administracyjnego:
- art. 12, zasada szybkości i prostoty - terminy rozpatrywania spraw (inicjały osoby widniejące na pismach to T. A., nr tel.: 226846620);
- art. 10, zasada czynnego udziału stron w postępowaniu (nie byłem powiadomiony o wszczęciu i zakończeniu postępowania odwoławczego przed wydaniem decyzji 1760/2004, na którą czekałem sześć miesięcy!);
- art. 3, zasada pogłębiania zaufania do organów państwa;
- art. 6, zasada praworządności?
2. Jakie konsekwencje poniosła osoba, która znieważyła mnie w decyzji nr 415 z 23 marca 2004 r. dowódcy wojsk lądowych, obniżając bezprawnie mój stopień wojskowy, co wielokrotnie zgłaszałem w moich pismach kierowanych do ministerstwa obrony narodowej?
3. Dlaczego w dowództwie wojsk lądowych twierdzi się, że nie złamano wobec mnie prawa, a w kolejnym piśmie inna osoba stwierdza, iż w dokumentacji elektronicznej był mój stopień niepoprawiony? Czyli rozpatrywano mój wniosek bez udziału mojej teczki akt osobowych, a zaniedbania w uzupełnieniu ewidencji sięgają roku 1993, w którym otrzymałem awans na kolejny stopień wojskowy.
4. Kto złamał ustawę o ochronie danych osobowych, przesyłając faksem nr 410245 w dniu 12 kwietnia 2006 r. z departamentu kadr decyzję do Pomorskiego Okręgu Wojskowego, i jakie poniósł konsekwencje?
5. Dlaczego do dnia dzisiejszego, pomimo ponaglenia, nie otrzymałem odpowiedzi na moje pismo z dnia 24 lutego 2006 r.?
6. Kto podał w decyzji nr 284/2006 nieprawdziwe dane o wysokości mojej odprawy, pensjach i emeryturze?
7. Dlaczego wszyscy moi koledzy z WKU Włocławek, którzy zostali zwolnieni w identyczny sposób, na podstawie wypowiedzeń dokonanych przez dowódcę Pomorskiego Okręgu Wojskowego dnia 26 listopada 2006 r., zostali przywróceni do służby i wypłacono im wszystkie utracone zarobki za jedenaście miesięcy przedterminowego zwolnienia, a mnie tego się odmawia, czyli w sposób ewidentny łamie się konstytucyjną zasadę równości wobec prawa? (Załączam dwie decyzje, nr 1367/2005 i 169/2006, kolegów Kozickiego Jana i Gościniaka Andrzeja, którzy mają sąsiadujące numery wypowiedzeń z moim, na co posiadam ich zgodę).
8. Dlaczego nieprawne działania wojska pozbawiły mnie jedenastu miesięcy służby, co ma wpływ na moją wysługę emerytalną i wysokość emerytury?"
Zwracam się do Pana Ministra o ustosunkowanie się do powyższego pisma oraz o ponowne rozpatrzenie sprawy pana Krzysztofa K.
Z poważaniem
Józef Łyczak
Oświadczenie złożone
przez senatora Andrzeja Jarocha
Oświadczenie skierowane do ministra budownictwa Andrzeja Aumillera
Projekt zmian ustawy - Prawo budowlane wprowadza między innymi okręgowe inspektoraty nadzoru budowlanego. Art. 86 ust. 5 projektu nowelizacji ustawy upoważnia ministra właściwego do spraw budownictwa do określenia w rozporządzeniu terytorialnego zasięgu i siedzib okręgowych inspektoratów nadzoru budowlanego.
Opublikowany projekt rozporządzenia w wypadku województwa dolnośląskiego wywołał zasadnicze kontrowersje, zwłaszcza co do ustalonych granic ośmiu okręgów.
W dyskusjach, w których uczestniczyłem, dyskusjach z udziałem wojewody dolnośląskiego, parlamentarzystów i samorządowców dużo mniej kontrowersji budziła propozycja przedstawiona przez wojewodę w uzgodnieniu z dolnośląskim wojewódzkim inspektorem nadzoru budowlanego. Przedstawiona koncepcja pozostawia te same lokalizacje siedzib okręgów, ale zmienia ich granice w sposób korzystny, zwłaszcza ze względu na dostąp obywateli.
Mam nadzieję, że Pan Minister uwzględni mój wniosek o korektę projektu rozporządzenia według propozycji uzgodnionej z dolnośląskim wojewódzkim inspektorem nadzoru budowlanego - czym kończę moje oświadczenie.
Z innymi propozycjami ewentualnych poprawek do projektu nowelizacji wystąpię w trakcie procesu legislacyjnego w Senacie RP.
Z poważaniem
Andrzej Jaroch
Oświadczenie złożone
przez senator Margaretę Budner
Oświadczenie skierowane do prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia Andrzeja Sośnierza
Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczo-Rehabilitacyjny TPD "Helenów", wchodzący w skład Centrum Rehabilitacji, Edukacji i Opieki TPD "Helenów", specjalizuje się od wielu lat w rehabilitacji dzieci z uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego, głównie dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym. W ośrodku tym przebywa jednorazowo sto trzydzieścioro czworo dzieci. Przyjmowane dzieci są objęte pełnym zakresem badań - badaniami medycznymi, psychologicznymi, logopedycznymi i pedagogicznymi - na podstawie których stawiana jest interdyscyplinarna diagnoza. Po postawieniu diagnozy zespół specjalistów planuje indywidualny program terapii dla każdego dziecka. Dzieci, chodząc do szkół znajdujących się na terenie Centrum Rehabilitacji, Edukacji i Opieki, w czasie pozalekcyjnym uczestniczą w wieloprofilowej rehabilitacji.
Rehabilitacja wieloprofilowa prowadzona jest przez zespół współpracujących ze sobą specjalistów: lekarzy, fizjoterapeutów, pedagogów i logopedów. Raz w tygodniu zespoły terapeutów omawiają postępy i trudności w rehabilitacji. Dzieci uczęszczają na terapie indywidualną i grupową - terapia integracji sensorycznej, terapia NDT Bobath, hipoterapia, muzykoterapia, metoda Tomatisa, terapia EEG Biofeedback, artterapia, hydroterapia, zajęcia teatralne i inne.
Dzieci w wolnym czasie, poza zajęciami w szkole i rehabilitacją, przebywają w świetlicach - internacie pod opieką wychowawców i asystentów. W internacie organizowane są zajęcia będące przedłużeniem procesu rehabilitacji i edukacji - wspólne odrabianie lekcji, zajęcia manualne i plastyczne, zajęcia relaksacyjne, usamodzielniające - a jednocześnie zapewniona jest pełna opieka związana z samoobsługą: jedzenie, potrzeby fizjologiczne, przemieszczanie się itp. Wychowawcy organizują również wycieczki do muzeów, teatru, zoo, do kina. Regularnie organizowane są także występy estradowe związane z okolicznościowymi uroczystościami oraz świętami.
Ośrodek współpracuje z placówkami naukowymi i rehabilitacyjnymi w Polsce, w Niemczech i Stanach Zjednoczonych, dbając o wysoki poziom usług medycznych.
Przez ostatnich osiem lat Wojewódzki Oddział Mazowiecki NFZ finansował i akceptował wszystkie projekty Specjalnego Ośrodka TPD "Helenów". W 2007 r. NFZ nie przewiduje zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w zakresie rehabilitacji leczniczej. Niepodpisanie umowy grozi zamknięciem ośrodka.
Zwracam się z pytaniem, jakie są przyczyny ogólnego zmniejszenia przez NFZ kontraktowania usług medycznych w zakresie rehabilitacji leczniczej oraz jaka jest przyczyna nieuwzględnienia w tym roku w kontraktowaniu ośrodka TPD "Helenów".
Z poważaniem
Margareta Budner
Oświadczenie złożone
przez senatora Janusza Kubiaka
Oświadczenie skierowane do sekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Beaty Kempy
Zwracam się do Pani Minister z prośbą o informację w przedstawionej poniżej sprawie oraz podjęcie działań w celu wykorzystania budynku na bazę lokalową wymiaru sprawiedliwości w Pile.
Starostwo Powiatowe w Pile wyraża wolę przekazania bezpłatnie nieruchomości zabudowanej* przy Alei Powstańców Wlkp. w odległości około 50 m od istniejącego budynku sądu rejonowego.
Istnieje możliwość utworzenia w tym budynku sądu okręgowego, bo jest w Pile XIV Wydział Cywilny Sądu Okręgowego w Poznaniu, poprzednio ośrodek zamiejscowy, czy też poszczególnych wydziałów sądu okręgowego, Rodzinnego Ośrodka Diagnostyczno-Konsultacyjnego, Prokuratury Rejonowej w Pile, która mieści się w innej części miasta i w innym budynku, jak również przeniesienia do tegoż budynku sądu grodzkiego czy też kuratorów sądu rejonowego itp., gdyż możliwość umieszczania w budynku sądu rejonowego kolejnych jednostek jest ograniczona, a będą etaty asystentów sędziego i pojawiają się trudności w rozlokowaniu w dotychczasowym budynku sądu rejonowego.
Uważam, że przejęcie proponowanego lokalu przyczyni się do usprawnienia działania organu wymiaru sprawiedliwości.
Z poważaniem
Janusz Kubiak
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Janusza Kubiaka
Oświadczenie skierowane do wiceprezesa Rady Ministrów, ministra spraw wewnętrznych i administracji Ludwika Dorna
Szanowny Panie Ministrze!
Pismem z dnia 4 stycznia 2006 r., które załączam,* pan Michał Piechocki, starosta wągrowiecki, zwrócił się do mnie w sprawie projektu zmiany ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane w zakresie organizacji nadzoru budowlanego, wyrażając swoje zaniepokojenie faktem przyjętych rozwiązań systemowych, związanych z likwidacją powiatowych inspektoratów nadzoru budowlanego.
W związku z powyższym zwracam się do Pana o ustosunkowanie się do przedstawionych w piśmie argumentów sprzeciwiających się likwidacji powiatowej inspekcji nadzoru budowlanego.
Z poważaniem
Janusz Kubiak
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Stanisława Karczewskiego
Oświadczenie skierowane do ministra zdrowia Zbigniewa Religi
W związku z napływającymi do mnie informacjami w sprawie zakazu wykonywania zawodu przez pracowników medycznych Narodowego Funduszu Zdrowia bez zgody prezesa funduszu oraz zakazu prowadzenia działalności gospodarczej przez lekarzy, pielęgniarki i położne zwracam się do pana z prośbą o podjęcie inicjatywy ustawodawczej zmierzającej do zmiany zaistniałej sytuacji.
Przyjęta przez Sejm ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (DzU z 2004 r. nr 210, poz. 2135 z późniejszymi zmianami) w art. 112 ust. 2 ogranicza swobodę działalności i dyskryminuje pracowników funduszu, którzy nie są urzędnikami państwowymi, nie pełnią funkcji publicznych, a w szczególności lekarzy, pielęgniarki i położne.
Pragnę zwrócić uwagę na fakt, że wymienione grupy zawodowe stanowią znaczną część pracowników funduszu i bez nich niemożliwa byłaby pełna realizacja jego statutowych zadań. Niestety zarówno lekarze, pielęgniarki, jak i położne, aby móc praktykować w zawodzie, muszą posiadać aktualne uprawnienia do jego wykonywania. Problem tkwi w tym, że praca w NFZ nie jest kwalifikowana jako pełnienie zawodu lekarza, pielęgniarki czy położnej, co w konsekwencji powoduje, że po upływie czterech lat zatrudnienia w funduszu wymienione osoby tracą uprawnienia do wykonywania zawodu. Takie uregulowania prawne spowodowały, że pracownicy medyczni podejmowali dodatkowe etaty w placówkach niezwiązanych umową z NFZ lub zakładali własną działalność. Obecnie obowiązujący zapis ustawy pozbawił ich takiej możliwości, wprowadzając rozwiązanie, które stawia pracowników NFZ przed wyborem: albo praca w funduszu, albo utrata prawa do wykonywania zawodu.
Takie unormowanie sytuacji prawnej osób zatrudnionych w NFZ wydaje się niesprawiedliwe i krzywdzące. Podejrzewanie pracowników o stronniczość i działania na rzecz "swojego" szpitala z naruszeniem interesów funduszu jest nieadekwatne. To samo dotyczy zakazu prowadzenia działalności gospodarczej, pomimo że praktyka lekarska jest taką właśnie działalnością regulowana. Co więcej, w zakazie tym trudno się nawet dopatrzyć uzasadnienia antykorupcyjnego.
Poniżej pozwolę sobie zaproponować takie zmiany zapisów ustaw, które pozwoliłyby usunąć niekorzystne dla pracowników funduszu uregulowania.
W ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o finansowaniu świadczeń ze środków publicznych w art. 112 ust. 2 proponuję zapisać: pracownicy funduszu nie mogą podejmować zatrudnienia u świadczeniodawcy, który zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej z Narodowym Funduszem Zdrowia.
W ustawie z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarzy i dentysty w art. 2 ust. 3 proponuję zapisać: za wykonywanie zawodu lekarza uważa się także prowadzenie przez lekarza prac badawczych w dziedzinie nauk medycznych lub promocji zdrowia, nauczanie zawodu lekarza oraz pracę w Narodowym Funduszu Zdrowia.
W ustawie z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej w art. 4 ust. 3 proponuję zapis: praca w Narodowym Funduszu Zdrowia.
Utrzymanie obecnie obowiązującego stanu prawnego oznacza dla pracowników medycznych NFZ całkowite zniweczenie możliwości podnoszenia kwalifikacji zawodowych i prowadzenia prac naukowych. Co więcej regulacja ta powoduje, że NFZ pozbawiony zostaje specjalistów dobrze przygotowanych merytorycznie, o kwalifikacjach medycznych, które są niezbędne do kompetentnego i rzetelnego wykonywania zadań. Dopóki zatrudnieni w NFZ nie będą mieli zapewnionego bezpieczeństwa praw zawodowych i niezależności, dopóty fundusz będzie tracił wyszkolonych, najbardziej przydatnych i efektywnych pracowników, którzy w obawie utraty prawa do wykonywania zawodu będą zmuszeni do porzucenia pracy w NFZ.
Z poważaniem
Stanisław Karczewski
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Bogdana Lisieckiego
Oświadczenie skierowane do wiceprezes Rady Ministrów, minister finansów Zyty Gilowskiej
Szanowna Pani Minister!
Działając na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora - Dz U nr 221 z 2003 r., poz. 2199 z późniejszymi zmianami - zwracam się do Pani Minister z prośbą o udzielenie mi informacji dotyczącej ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych.
Art. 93 ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych wymienia uprawnionych do składania zawiadomień do rzecznika dyscypliny finansów publicznych. W ust. 1 pkt 4 przyznaje to uprawnienie organowi stanowiącemu samorządu, a więc na przykład radzie gminy. Jednocześnie w art. 95 wymienionej ustawy wyklucza się możliwość złożenia takiego zawiadomienia przez komisje rady, radnego lub grupę radnych.
Przepis ten skutkuje sytuacjami podobnymi do tej, która miała miejsce w Bielawie pod koniec czwartej kadencji rady miasta, gdy głosowanie w radzie przed złożeniem zawiadomienia zakończyło się remisem 9:9. Zatem, pomimo przekonania połowy radnych o prawdopodobnym naruszeniu dyscypliny finansów publicznych oraz takiego właśnie stanowiska Komisji Budżetu i Finansów Rady Miejskiej, organ stanowiący nie podjął uchwały i nie zawiadomił rzecznika. Samo zawiadomienie nie przesądza jednak sprawy, jest tylko sygnałem dla rzecznika, obligującym do sprawdzenia faktycznego stanu rzeczy.
O popełnieniu jakiegokolwiek przestępstwa czy wykroczeniu może powiadomić prokuraturę każdy obywatel. Tymczasem rozgrywki polityczne mogą uniemożliwić złożenie zawiadomienia w sprawie tak ważnej jak finanse publiczne tylko dlatego, że rzecznik nie przyjmie go od radnego lub nawet komisji rady miasta.
Czy ministerstwo planuje nowelizację ustawy, która umożliwiałaby skuteczne zawiadamianie rzecznika w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych przynajmniej komisjom stałym rad? Również te pełnią przecież funkcje kontrolne.
Uprzejmie proszę o możliwie szybkie przeanalizowanie problemu i udzielenie odpowiedzi.
Bogdan Lisiecki
Oświadczenie złożone
przez senatora Pawła Michalaka
Oświadczenie skierowane do wiceprezes Rady Ministrów, minister finansów Zyty Gilowskiej
Nowelizując 16 listopada 2006 r. ustawę o podatku od spadków i darowizn oraz ustawę o podatku od czynności cywilnoprawnych - DzU 06.222.1629 - Sejm uchylił art. 9 ust. 10 pkt 9 o treści: "na rozpoczęcie lub prowadzenie działalności gospodarczej, pod warunkiem udokumentowania, że pieniądze będące przedmiotem pożyczki zostaną przeznaczone na pokrycie działalności gospodarczej w ciągu dwunastu miesięcy od dnia zawarcia umowy albo wykorzystania w tym okresie oznaczonych co do gatunku, stanowiących przedmiot pożyczki".
Pani Minister, czy jest to jednoznaczne z obłożeniem od 1 stycznia 2007 r. pożyczek udzielanych na rozpoczęcie lub prowadzenie działalności gospodarczej przez organizacje non profit 2% podatkiem od czynności cywilnoprawnych? Podatek ten obciąży pożyczkobiorcę, a dotyczy to pożyczek udzielanych przez organizacje pozarządowe non profit ze środków uzyskanych z Unii Europejskiej.
Niekorzystna dla beneficjentów pomocy interpretacja nowelizacji istotnie pogorszyłaby ich sytuację w stosunku do dotychczasowych regulacji.
Proszę o ustosunkowanie się do przedstawionego problemu.
Z poważaniem
Paweł Michalak
senator
Oświadczenie złożone
przez senatora Władysława Sidorowicza
Oświadczenie skierowane do ministra zdrowia Zbigniewa Religi
Panie Ministrze!
Dnia 24 stycznia 2007 r. zwróciła się do mnie pani Anna Kister, pacjentka korzystająca z usług Katedry i Zakładu Protetyki Stomatologicznej, zaniepokojona działaniami podjętymi przez władze uczelni wobec tej kliniki. Do swojego pisma pani Kister dołączyła pismo emerytowanej kierowniczki tej katedry, profesor doktor habilitowanej Marii Kleinrok, co uprawdopodabnia tezę, że sytuacja w tamtej katedrze wymaga wyjaśnienia.
Zwracam się do pana ministra, bo pan dla tej placówki pełni rolę organu założycielskiego, z uprzejmą prośbą o wyjaśnienie, czy podejmowane działania nie godzą w interesy placówki.
Załączam kopie pism*.
Z poważaniem
Władysław Sidorowicz
Oświadczenie złożone
przez senatora Michała Okłę
Oświadczenie skierowane do ministra zdrowia Zbigniewa Religi
Szanowny Panie Ministrze!
W związku z decyzją Pana Ministra o wycofaniu z użytku pomp infuzyjnych firmy Kwapisz proszę o wyjaśnienie, jakie to niesie za sobą konsekwencje w działalności jednostek ochrony zdrowia. Z moich informacji wynika, że skala problemu jest duża, ponieważ w wielu placówkach pompy, które posiadały paszporty, to były pompy tylko tej firmy.
Chciałbym uzyskać informację, kto w tej sytuacji poniesie koszty wymiany pomp na nowe, a co istotniejsze, czy zdarzyły się już przypadki zagrożenia życia i zdrowia spowodowane użytkowaniem pomp firmy Kwapisz.
Z poważaniem
Michał Okła
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Andrzeja Owczarka
Oświadczenie skierowane do ministra budownictwa Andrzeja Aumillera
W związku z nowelizacją prawa budowlanego, w wyniku której nastąpi przekształcenie powiatowych inspektorów nadzoru budowlanego w inspektoraty okręgowe, oraz likwidacją części inspektorów wpływają do mojego biura protesty. Rady powiatów obawiają się zmniejszenia roli powiatów oraz kwestionują usytuowanie nowych inspektoratów budowlanych.
W związku z powyższym proszę o podanie priorytetów, które będą decydować o wyborze siedziby inspektoratu okręgowego.
Andrzej Owczarek
Oświadczenie złożone
przez senatora Mieczysława Augustyna
Oświadczenie skierowane do ministra zdrowia Zbigniewa Religi
Wiele szpitali, w tym także szpitali klinicznych, alarmuje, że uchylenie przepisów chroniących przed zajęciami komorniczymi środki przeznaczone na leczenie i płace jest bardzo poważnym zagrożeniem dla płynności finansowej, a tym samym finansowania i funkcjonowania wielu szpitali.
Proszę zatem Pana Ministra o informację o aktualnej sytuacji w tym zakresie w skali kraju oraz o przedstawienie działań mających utrzymać bezpieczeństwo zdrowotne pacjentów placówek, którym grozi załamanie finansowe w wyniku egzekucji komorniczych.
Mieczysław Augustyn
Oświadczenie złożone
przez senatora Mieczysława Augustyna
Oświadczenie skierowane do minister pracy i polityki społecznej Anny Kalaty oraz do ministra zdrowia Zbigniewa Religi
Z całej Polski nadchodzą alarmujące sygnały, że średni personel medyczny, pielęgniarki i rehabilitanci, zatrudniony w domach pomocy społecznej rezygnuje z pracy, przenosząc się do zakładów opieki zdrowotnej lub zagranicznych placówek ochrony zdrowia bądź pomocy społecznej. Jako przyczynę pracownicy ci podają nieuregulowaną sytuację zawodową, gdyż pracują poza systemem ochrony zdrowia, oraz zdecydowanie niższe płace od oferowanych w zakładach opieki zdrowotnej.
Wprawdzie domy pomocy społecznej są placówkami samorządowymi, ale ich problemy wynikają z braku odpowiednich regulacji prawnych. W obecnym stanie prawnym zarówno resort zdrowia, jak i Narodowy Fundusz Zdrowia uchylają się od ponoszenia kosztów niezbędnej całodobowej pielęgnacji oraz koniecznej rehabilitacji osób przewlekle chorych i niepełnosprawnych przebywających w domach pomocy. Cynicznie wskazuje się jedynie możliwość skorzystania ze środowiskowej opieki pielęgniarskiej, która jest nieadekwatna w wypadku osób w bardzo ciężkim stanie zdrowia - kierowanych do domów pomocy często wprost ze szpitali, ZOL, ZPO i hospicjów - oraz osób wielonarządowo niepełnosprawnych, niejednokrotnie trwale przykutych do łóżek.
Proszę o wyjaśnienie, jak ministerstwa zamierzają uregulować tę kwestię. Sprawa jest bardzo pilna, gdyż mieszkańcom domów pomocy grozi utrata minimalnego bezpieczeństwa zdrowotnego, a systemowi ochrony zdrowia - znacznie zwiększony napływ ciężko i nieuleczalnie chorych do oddziałów szpitalnych.
Zła sytuacja kadrowa w domach pomocy jest też po części rezultatem uregulowań w zakresie finansowania pobytu w domach pomocy. Zasady odpłatności zbyt mocno ograniczyły dostępność tej, niekiedy niezbędnej, formy pomocy. Nie zostało to zrekompensowane przez zwiększenie dostępności usług środowiskowych. Ostatecznie w wielu wypadkach skutkuje to osamotnieniem osób starszych i zniedołężniałych, a nierzadkie są przypadki wykorzystywania ekonomicznego oraz przemocy wobec osób niezaradnych życiowo z powodu choroby i niepełnosprawności.
Stopniowo pogarsza się także sytuacja finansowa zatrudnionego w domach pomocy personelu. Postępuje dobór negatywny. Dorobek standaryzacji może ulec zaprzepaszczeniu. Wzrasta ilość sygnałów o niedostatecznej jakości usług świadczonych w domach pomocy.
Chciałbym poznać zamierzenia Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, które wykraczać będą poza apele do władz samorządowych i realnie zmienią na lepsze sytuację w dziedzinie długoterminowej opieki nad osobami starszymi, chorymi i niepełnosprawnymi w stacjonarnych całodobowych placówkach pomocy społecznej.
Mieczysław Augustyn