18 września 2007 r. w Senacie, z inicjatywy Komisji Zdrowia, Polskiego Towarzystwa Gerontologicznego oraz Państwowego Zakładu Higieny, odbyła się Konferencja Złotego Wieku "Promocja zdrowia starzejącej się populacji polskiej".

Celem konferencji było zaprezentowanie przykładów dobrej praktyki działań aktywizujących seniorów bądź wspomagających szeroko rozumianą promocję zdrowia.

Zdaniem organizatorów, zagwarantowanie zdrowego starzenia się populacji stanowi jedno z najważniejszych wyzwań dla Europy. Skutki starzenia się demograficznego będą mieć ogromny wpływ na funkcjonowanie społeczeństw europejskich w takich dziedzinach jak gospodarka, opieka zdrowotna i zabezpieczenie socjalne oraz zapewnienie dobrobytu. W związku z tym istnieje pilna potrzeba poszerzania wiedzy na temat sposobów promowania zdrowia osób starszych, utrzymanie dobrej jakości życia w późniejszych okresach, a także konieczność zapobiegania kosztom społecznym procesu starzenia się demograficznego.

Otwierający konferencję, przewodniczący Komisji Zdrowia senator Władysław Sidorowicz podkreślił, że konsultacje merytoryczne, do których okazją była konferencja, i wnioski, jakie pozwoliła wyciągnąć, dają szansę stworzenia dobrego prawa, mogącego sprostać wyzwaniom demograficznych.

W konferencji udział wzięli senatorowie, przedstawiciele nauki, służby zdrowia, samorządów, kościoła, organizacji pozarządowych.

Obrady prowadziła wiceprzewodnicząca Komisji Zdrowia senator Janina Fetlińska.

27 września 2007 r. marszałek Bogdan Borusewicz spotkał się z Prezydium Rady Polonii Świata. W rozmowie uczestniczyli przedstawiciele regionalnych wspólnot kontynentalnych i organizacji Polaków ze Wschodu.

Gośćmi marszałka Senatu byli przedstawiciele regionalnych wspólnot kontynentalnych - Helena Miziniak i Tadeusz A. Pilat z Europejskiej Unii Wspólnot Polonijnych, Ludwik Wnękowicz z Kongresu Polonii Amerykańskiej, Władysław Lizoń z Kongresu Polonii Kanadyjskiej, Andrzej Alwast z Rady Naczelnej Polonii Australijskiej, Jan Mokrzycki ze Zjednoczenia Polskiego w Wielkiej Brytanii, Aleksander Zając z Konwentu Organizacji Polonijnych w Niemczech, Czesław Maryszczak z Federacji Światowej Stowarzyszenia Polskich Kombatantów, Edmund Kasprzyk ze Związku Harcerstwa Polskiego poza Granicami Kraju.

Organizacje Polaków ze Wschodu reprezentowały Andżelika Borys ze Związku Polaków na Białorusi oraz Emilia Chmielowa z Federacji Organizacji Polskich na Ukrainie.

27 września 2007 r. odbyły się uroczystości związane z 68. rocznicą powstania Polskiego Państwa Podziemnego. W imieniu Senatu RP wieniec pod pomnikiem Polskiego Państwa Podziemnego i Armii Krajowej złożyła minister Ewa Polkowska.

27 września br., z okazji 90. rocznicy utworzenia Sądu Najwyższego, w Warszawie, w Pałacu Krasińskich - historycznej siedzibie sądu - odbyło się uroczyste Zgromadzenie Ogólne Sędziów SN.

Z okazji rocznicy do sędziów SN listy skierowali prezydent RP Lech Kaczyński i marszałek Bogdan Borusewicz. "Do rangi symbolu urasta fakt, że ukonstytuowanie się SN w 1917 roku było zapowiedzią odzyskania niepodległości" - napisał prezydent w swoim liście, odczytanym przez p.o. szefa Kancelarii Prezydenta Roberta Drabę.

W swoim liście marszałek Senatu napisał:

29 września 2007 r. w Senacie odbyło się spotkanie z okazji 30. rocznicy wydania pierwszego numeru podziemnego pisma "Robotnik", wydawanego przez działaczy KOR i skierowanego do robotników. Zdaniem marszałka Bogdana Borusewicza, "Robotnik" był nie tylko pismem informacyjnym, ale też kształtującym świadomość Polaków.

W Senacie spotkali się ludzie związani z pismem, z Komitetem Obrony Robotników, a także historycy. W "Robotniku" pisali m.in.: Jerzy Andrzejewski, Stanisław Barańczak, Jerzy Bocheński, Bogdan Borusewicz, Kazimierz Brandys, Leopold Gierek, Zbigniew Herbert, Jan Lityński, Adam Michnik, Marek Nowakowski, Witold Łuczywo. W opinii wielu historyków, pismo odegrało kluczową rolę w zjednoczeniu środowisk robotniczych i inteligenckich przeciwko władzom PRL.

Według Henryka Wujca, jednego z założycieli pisma, inteligencja szukała sposobu, by podjąć walkę z PRL-owskim systemem i wygrać ją. Postanowiono dążyć do tego celu wspólnie z robotnikami. Stąd narodziła się idea utworzenia pisma redagowanego przez inteligencję, a skierowanego do robotników.

W piśmie ukazywały się teksty o prawach obywatelskich, pracowniczych, o prawie do tworzenia wolnych związków zawodowych, a także artykuły pokazujące prawdziwą historię Polski.

W opinii B. Borusewicza, integrująca rola "Robotnika" polegała na tym, że informacje, np. o wydarzeniach w Ursusie, mogli czytać robotnicy w całym kraju, uczestnicy tych wydarzeń mogli czytać sami o sobie.

"Robotnik" ukazywał się od września 1977 r. do stanu wojennego. Przez cztery lata wyszło 80 numerów pisma.