W dniach 13 i 14 września 2007 r. odbyło się 39. posiedzenie Senatu. Obradom przewodniczyli marszałek Bogdan Borusewicz oraz wicemarszałkowie Ryszard Legutko, Maciej Płażyński, Krzysztof Putra i Marek Ziółkowski. Na sekretarzy posiedzenia wyznaczono senatorów Margaretę Budner i Waldemara Kraskę; listę mówców prowadził senator W. Kraska.

Przyjęty przez Izbę porządek posiedzenia obejmował:

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o przekazaniu środków finansowych świadczeniodawcom na wzrost wynagrodzeń oraz o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o Karcie Polaka,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy
  o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo budowlane,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ujawnieniu w księgach wieczystych prawa własności nieruchomości Skarbu Państwa oraz jednostek samorządu terytorialnego,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości oraz niektórych innych ustaw,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o przygotowaniu finałowego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o grach i zakładach wzajemnych,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego oraz ustawy o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zasadach nabywania od Skarbu Państwa akcji w procesie konsolidacji spółek sektora elektroenergetycznego,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego w latach 2008-2015,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o nasiennictwie,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o transporcie kolejowym oraz niektórych innych ustaw,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o wykonywaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o czasowym posługiwaniu się dowodami osobistymi wydanymi przed dniem 1 stycznia 2001 r.,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Państwowej Straży Pożarnej,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Konwencji Rady Europy o zapobieganiu terroryzmowi, sporządzonej w Warszawie dnia 16 maja 2005 r.,
• drugie czytanie projektu uchwały w sprawie uznania św. o. Rafała Józefa Kalinowskiego za wzór patrioty, oficera, inżyniera, wychowawcy i kapłana - zakonnika,
• drugie czytanie projektu uchwały w 68. rocznicę agresji sowieckiej na Polskę.

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 47. posiedzeniu, 5 września br., do Senatu została przekazana

6 września. Marszałek 8 września, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Zdrowia. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Stanisław Karczewski podkreślił, że celem nowelizacji jest przede wszystkim zniesienie epizodycznego charakteru tej ustawy, która miała obowiązywać w IV kwartale ubiegłego roku i w tym roku. Nowelizacja utrzymuje przekazywanie środków finansowych z Narodowego Funduszu Zdrowia w roku 2008, a środki będą przekazywane na świadczenia opieki zdrowotnej.

Istotną zmianę stanowią też przepisy nakazujące włączenie dotychczasowych podwyżek do płacy zasadniczej.

Nowością jest również podwyższenie wskaźnika kosztów świadczeń medycznych. W wypadku wszystkich kosztów świadczeń medycznych w obrębie szpitali (dotyczy to wszystkich placówek, niezależnie od ich charakteru i  organu założycielskiego) wskaźnik ten został podwyższony z 0,56 do 0,65, a w wypadku lecznictwa uzdrowiskowego - z 0,28 do 0,40.

Ustawa przewiduje zobowiązanie dyrektorów zakładów opieki zdrowotnej do przekazywania nie mniej niż 40% kwot, o które wzrośnie kontrakt zakładu z Narodowym Funduszem Zdrowia, na wzrost wynagrodzeń osób w tym zakładzie zatrudnionych.

Nowelizacja wprowadza również możliwość kontroli państwowego inspektora pracy w razie uchybień świadczeniodawcy.

Senator sprawozdawca poinformował, że komisja nie wniosła poprawek do rozpatrywanego projektu i rekomenduje Izbie przyjęcie ustawy bez zmian.

Senat w głosowaniu przychylił się do tego stanowiska i jednomyślnie, 83 głosami, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 47. posiedzeniu, 7 września br. Do Senatu trafiła 8 września; tego samego dnia marszałek, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą, a 11 września - do Komisji Gospodarki Narodowej. Po rozpatrzeniu ustawy komisje przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej przedstawił senator Tadeusz Maćkała. Poinformował, że na posiedzeniu komisji toczyła się dyskusja na temat ustawy, wskazywano na pewne jej mankamenty. Zwrócono uwagę m.in. na to, że powinna ona dotyczyć wszystkich Polaków za granicą, nie obejmuje bowiem swym działaniem na przykład Republiki Czeskiej czy Republiki Słowackiej oraz bezpaństwowców. Nie zawiera również mechanicznego, ogólnego zwolnienia z opłat wizowych, nie reguluje też kwestii prawa do osiedlania się w Polsce. Na posiedzeniu podnoszono również problem potrzeby lub braku potrzeby istnienia Rady do spraw Polaków na Wschodzie jako instytucji odwoławczej od decyzji konsula.

Wątpliwości członków komisji wyjaśniała strona rządowa. Argumentowano, że ustawa ma przede wszystkim dotyczyć Polaków na Wschodzie ze względu na ogrom krzywd, których doznali, i na wielość czynności mających na celu ich wynarodowienie. W Republice Czeskiej i Republice Słowackiej oraz w innych krajach Unii Europejskiej istnieje natomiast możliwość posiadania podwójnego obywatelstwa. Rząd zapowiedział też nowelizację ustawy o obywatelstwie.

Co do ogólnego zwolnienia z opłat wizowych strona rządowa wyjaśniła, iż z uwagi na traktat z Schengen tego typu generalne zwolnienie nie może zostać wprowadzone. Z tego powodu w ustawie znalazło się rozwiązanie indywidualne: każdy posiadacz Karty Polaka będzie mógł zwrócić się do konsula z wnioskiem o zwolnienie z takiej opłaty lub o jej refundację.

Jeśli chodzi o prawo do osiedlania się, rząd zapowiedział nowelizację ustawy o repatriacji. Obejmuje ona kwestię osiedlania się, z wyłączeniem takich krajów, jak Ukraina, Białoruś, Litwa, Łotwa i Estonia, które wcześniej podpisały układy republikańskie o repatriacji.

W kwestii Rady do spraw Polaków na Wschodzie jako instytucji odwoławczej wskazywano, że w naszym kraju działają podobne organy i dobrze spełniają swoje funkcje.

Senator sprawozdawca poinformował, że niezależnie od tej dyskusji - z uwagi na koniec kadencji, a także na fakt, że prace nad Kartą Polaka trwały niemal dziesięć lat i wyprzedziły nas w tej kwestii takie kraje, jak Słowacja, Węgry, czy nawet Ukraina - na posiedzeniu komisji został przegłosowany pozytywnie wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Sprawozdanie Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą przedstawił senator Ryszard Ciecierski. Przypomniał, że ustawa jest projektem rządowym, wcześniej jednak, pomimo wielu prób, nie została uchwalona. Senator podkreślił, że celem ustawy jest wzmocnienie więzi łączących naszych rodaków z ojczyzną oraz wspieranie Polaków na Wschodzie w zachowaniu języka polskiego i w kultywowaniu tradycji narodowej. Ustawa określa uprawnienia posiadacza Karty, zasady jej przyznawania i tryb postępowania organów.

Senator sprawozdawca zaznaczył, że podczas debaty członkowie komisji wyrazili zadowolenie ze skromnych osiągnięć ustawy, do których należą: zwolnienie z opłaty za wydanie wizy pobytowej, zwolnienie z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę, dopuszczenie do działalności gospodarczej na takich samych zasadach jak innych Polaków, dopuszczenie do wszystkich form kształcenia i uczestnictwa w pracach badawczych i rozwojowych, uprawnienie do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej i z ulg w środkach transportu publicznego, a także prawo bezpłatnego wstępu do muzeów państwowych. W ustawie przyjęto także pewne formy pomocy finansowej.

Senator R. Ciecierski poinformował, że komisja przeanalizowała zapisy ustawy i wskazała na jej pewne niedoskonałości. Chodzi na przykład o nieprecyzyjne zapisy w preambule czy wady w art. 7 ustawy. Ostatecznie jednak Komisja Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą postanowiła wnieść o przyjęcie ustawy bez poprawek. Wprowadzenie bowiem nawet drobnych zmian wydłuży procedurę, a tym samym okres oczekiwania naszych rodaków na tę ustawę.

Poprawki do ustawy zgłosili natomiast senatorowie podczas dyskusji.

Część z proponowanych zmian poparły komisje senackie.

Zgodnie z regulaminem w pierwszej kolejności głosowano nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat 50 głosami, przy 31 przeciw i 2 wstrzymujących się, zaakceptował ten wniosek i podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez zmian.

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 47. posiedzeniu, 7 września br., do Senatu została przekazana 8 września. Marszałek tego samego dnia skierował ją do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz do Komisji Rodziny i Polityki Społecznej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Przyjęta przez Sejm regulacja powstała w wyniku połączenia w trakcie prac w komisjach sejmowych propozycji obywatelskiej z 2004 r. i projektu poselskiego.

Ustawa przewiduje, że z pomocy funduszu (do 500 zł) miałyby korzystać osoby, które nie mogą wyegzekwować zasądzonych alimentów, a dochód na osobę w rodzinie nie przekracza 725 zł. Zmierza także do wzmocnienia ściągalności alimentów i zastąpienia egzekucji komorniczej egzekucją administracyjną, prowadzoną przez naczelnika urzędu skarbowego. Ustawa ma wejść w życie w październiku 2008 r.

Sprawozdawca Komisji Rodziny i Polityki Społecznej senator Antoni Szymański podkreślił, że skala problemu, którego dotyczy ustawa, jest w Polsce bardzo duża, dotyka bowiem setek tysięcy dzieci, gdy jedno z rodziców, przeważnie ojciec, nie łoży na ich utrzymanie. Państwo powinno w sposób racjonalny starać się pomóc w tych trudnych sytuacjach. Problemem jednak jest określenie, pomoc w jakim zakresie i jakie instrumenty państwo powinno oferować. Państwo musi w takich sprawach działać pomocniczo, nie może zastępować nie tylko rodziców, ale również rodziny.

Senator zaznaczył, że podczas obrad komisji wskazywano, iż w ustawie są rozwiązania znakomite, w szczególności jeśli chodzi o ściągalność, ale kwestie progu dochodowego i wysokości alimentów budziły poważne wątpliwości.

Senator A. Szymański poinformował, że komisja postanowiła zaproponować 7 poprawek do ustawy, i w imieniu komisji wniósł o ich uchwalenie.

Sprawozdawczyni Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej senator Elżbieta Rafalska poinformowała, że podczas posiedzenia komisji przedstawiciel Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej odpowiadał na pytania senatorów. Pytania te dotyczyły głównie kosztów wprowadzonej ustawy. Koszty te zostały ustalone w wysokości 1,3 miliarda zł i są zagwarantowane w projekcie budżetu na 2008 r.

Pytania dotyczyły także egzekucji należności alimentacyjnych, szczególnie wobec dłużników przebywających poza granicami kraju. Senatorowie otrzymali informację, że egzekucja w stosunku do przebywających w krajach Unii Europejskiej jest ułatwiona od momentu wejścia Polski do Unii. Jeżeli pojawią się jakieś trudności, to raczej ze ściąganiem należności spoza krajów Unii Europejskiej.

Senator poinformowała, że komisja jednogłośnie postanowiła rekomendować Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek.

Zmiany w ustawie zaproponowali natomiast senatorowie podczas dyskusji.

Część z proponowanych zmian poparły dwie połączone komisje senackie.

Zgodnie z regulaminem w pierwszej kolejności głosowano nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat 52 głosami, przy 29 przeciw i 3 wstrzymujących się, zaakceptował ten wniosek i podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez zmian.

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 47. posiedzeniu, 5 września br. Do Senatu trafiła 6 września. Marszałek 8 września, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Rodziny i Polityki Społecznej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Sprawozdawca Komisji Gospodarki Narodowej senator Jacek Włosowicz przypomniał, że rozpatrywany projekt powstał w Sejmie w czerwcu bieżącego roku. Pojawiły się tam dwa projekty, które w wyniku prac przybrały kształt jednolitego projektu. W pierwszej wersji, nad którą Sejm debatował przez większość czasu, projekt przewidywał wzrost wysokości ulgi ze120 zł do 572 zł i 54 gr na każde dziecko. Na samym końcu prac nad tą ustawą w Sejmie pojawiła się kolejna wersja, która podniosła wysokość tej ulgi dwukrotnie, czyli do 1 tysiąca 145 zł i 8 gr. Pierwszy projekt powodował, iż do budżetu nie wpłynęłyby 2 miliardy 750 milionów zł, a podwyższenie wysokości ulgi do progu z drugiego projektu spowodowałoby niewpłynięcie do budżetu 5 miliardów 400 milionów zł. Dotyczyłoby to zarówno budżetu państwa, jak i budżetów jednostek samorządu terytorialnego, które mają swój udział procentowy w podatku od osób fizycznych. Zaproponowano, żeby większa ulga obowiązywała już w roku 2007 i w kolejnych latach.

Podczas prac komisji nad ustawą dyskusja dotyczyła jedynie wysokości kwoty ulgi,  nikt bowiem nie miał wątpliwości co do konieczności jej wprowadzenia. Przyjęto jedną poprawkę, przywracającą wersję, nad którą początkowo i przez dłuższy czas pracował Sejm, zgodnie z którą ulga wynosiła 572 zł i 54 gr.

W imieniu komisji senator sprawozdawca wniósł o przyjęcie ustawy z proponowaną poprawką.

Sprawozdanie Komisji Rodziny i Polityki Społecznej przedstawił senator Zbigniew Trybuła. Jak stwierdził, dyskusja na posiedzeniu komisji była bardzo burzliwa. Wszyscy byli zgodni co do zasadności tej ustawy, ponieważ jest ona potrzebna, a spór dotyczył, podobnie jak podczas obrad komisji gospodarki, głównie wysokości kwoty. Wypowiadali się senatorowie, wypowiadał się minister, który przedstawiał stanowisko rządu, wypowiadały się osoby zaproszone na te obrady. Po dyskusji senatorowie w głosowaniu jednomyślnie podjęli decyzję, że przyjmują ustawę w wersji sejmowej, bez poprawek.

W związku z tym, w imieniu Komisji Rodziny i Polityki Społecznej, senator sprawozdawca wniósł o przyjęcie ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bez poprawek.

Zmiany w ustawie zaproponował natomiast senator Z. Trybuła podczas dyskusji.

Wszystkie wnioski rozpatrzyły dwie komisje senackie. Połączone komisje poparły wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat 78 głosami, przy 1 przeciw i 6 wstrzymujących się, przychylił się do wniosku komisji i podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez zmian.

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 47. posiedzeniu, 5 września br., do Senatu została przekazana 6 września. Marszałek 8 września, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po jej rozpatrzeniu przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Adam Biela zaznaczył, że rozpatrywana ustawa powstała na podstawie trzech projektów. Dwa z nich to projekty poselskie, mające na celu wprowadzenie nowej definicji obiektów budownictwa mieszkalnego. Przewidywały one również stosowanie obniżonej, siedmioprocentowej stawki podatku VAT dla projektowania, dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych. Trzecie przedłożenie to projekt rządowy, mający na celu przede wszystkim dostosowanie przepisów przedkładanej ustawy do dyrektyw Unii Europejskiej. Projekt ten pozwala na objęcie preferencyjną, siedmioprocentową stawką podatku dostaw, budów i remontów budynków mieszkalnych, realizowanych w ramach budownictwa społecznego. W obowiązującym stanie prawnym w wypadku wszelkich robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą oraz w wypadku dostaw obiektów budownictwa mieszkalnego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, możliwe jest stosowanie tej preferencyjnej stawki. Zgodnie z intencją ustawodawcy stawka siedmioprocentowa będzie obejmowała od stycznia 2008 r. obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części - obiekty zaklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Zostaną również wprowadzone przepisy znoszące epizodyczny charakter dotychczas obowiązującej ustawy oraz wprowadzające pięcioletnie okresy rozliczenia.

Senator sprawozdawca poinformował, że na posiedzeniu komisji przyjęto 5 poprawek i wniósł o przyjęcie ustawy z proponowanymi zmianami.

Dalsze poprawki do ustawy zgłosili senatorowie podczas dyskusji.

Przedstawione propozycje rozpatrzyła komisja senacka. Komisja poparła wszystkie poprawki.

Senat przegłosował poszczególne poprawki, po czym 60 głosami, przy 26 wstrzymujących się, podjął uchwałę:

Uchwała

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 47. posiedzeniu, 7 września br., została przekazana do Senatu 8 września. Marszałek tego samego dnia, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Adam Biela przypomniał, że rozpatrywany projekt ustawy pochodzi z przedłożenia poselskiego. Wyjaśnił, że w toku prac nad projektem złożona została autopoprawka, w której zawarto przepisy mające zapewnić odpowiednie przygotowanie osobom dokonującym oceny energetycznej budynków oraz uregulowanie zasad zarządzania systemem oceny energetycznej przez ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej. Ponadto zobowiązano inwestora, aby dołączał świadectwo charakterystyki energetycznej do zawiadomienia o zakończeniu budowy obiektu budowlanego.

W nowelizacji zaproponowano, aby dla każdego budynku oddawanego do użytku oraz podlegającego zbyciu lub wynajmowi była ustalana w formie świadectwa jego charakterystyka energetyczna określająca wielkość energii niezbędnej do zaspokojenia różnych potrzeb związanych z użytkowaniem budynku. Świadectwo charakterystyki energetycznej budynku byłoby ważne przez dziesięć lat. W ustawie określono też wymagania klasyfikacyjne wobec osób, które będą uprawnione do sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej budynku.

Senator sprawozdawca poinformował, że na posiedzeniu Komisji Gospodarki Narodowej złożono 4 poprawki. Miały one charakter uściśleń legislacyjnych i zostały przyjęte jednogłośnie przez senatorów.

W imieniu komisji senator A. Biela wniósł o przyjęcie ustawy z proponowanymi zmianami.

Dalsze propozycje zmian w ustawie zgłosili senatorowie podczas dyskusji.

Komisja senacka poparła część proponowanych poprawek.

Senat przegłosował poszczególne zmiany, a następnie jednomyślnie, 86 głosami, podjął uchwałę:

Uchwała

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 47. posiedzeniu, 7 września br., i następnego dnia przekazana do Senatu. Marszałek 8 września, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Gospodarki Narodowej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Sprawozdawca Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej senator Andrzej Jaroch podkreślił, że ustawa, uchwalona przez Sejm z przedłożenia rządowego, ma na celu wyeliminowanie zaniedbań i ich konsekwencji w księgach wieczystych, uporządkowanie stanu prawnego nieruchomości Skarbu Państwa, a także zwiększenie możliwości ochrony praw rzeczowych na obszarach włączonych w granice Rzeczypospolitej po II wojnie światowej.

Ustawa reguluje te sprawy w dwóch etapach. W pierwszym porządkowaniu stanu ksiąg służą takie działania, jak inwentaryzacja całości mienia poprzez utworzenie wykazów nieruchomości Skarbu Państwa i komunalnych. Na poziomie powiatu ten inwentarz sporządza starosta w ramach zadania zleconego z zakresu administracji rządowej. Ma na to sześć miesięcy od wejścia w życie ustawy. Później, w ciągu miesiąca po zakończeniu tego procesu, wojewoda powinien sporządzić zestawienie zbiorcze wojewódzkie, a potem na podstawie takich zestawień w ciągu dwóch miesięcy minister właściwy do administracji publicznej sporządza takie zestawienie dla całego kraju. Na podstawie tak zbudowanej bazy następują kolejne działania, do których zobowiązane są określone organy w ściśle wyznaczonych terminach.

Niezwłocznie trzeba, w myśl przepisów ustawy, ujawnić mienie Skarbu Państwa i prawo do nieruchomości w księgach wieczystych. To działanie, zgodnie z zapisami ustawy o gospodarce nieruchomościami, na poziomie powiatów i województw należy do organów kolegialnych. Ustawa wprowadza tu zmianę, upoważniając do tego organy jednoosobowe: starostę i marszałka. Tam, gdzie tego wymaga sytuacja, należy uzyskać orzeczenie sądowe, stwierdzające nabycie własności z mocy prawa. Do tego służy pełna procedura, jest to postępowanie nieprocesowe, podobnie jak w wypadku wniosku o zasiedzenie. Szczególnie dotyczy to nieruchomości objętych dekretem z 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich.

Żeby zwiększyć skuteczność działań, organa wskazane ustawą mają obowiązek składania comiesięcznych sprawozdań z wykonania ustawowych obowiązków. Co więcej, można zastosować sankcję kary pieniężnej, nakładanej przez wojewodę z tytułu zaniedbań stwierdzonych na podstawie tych sprawozdań. Ma ona wynosić od jednego do trzykrotnego wynagrodzenia miesięcznego.

Istotnym elementem ustawy jest zobowiązanie starostów do prowadzenia działań na rzecz mieszkańców budynków prywatnych właścicieli. Im najczęściej najtrudniej sprostać wyzwaniom, jakie stwarza sytuacja, zwłaszcza kiedy pojawiają się roszczenia osób, które kiedyś utraciły prawa do tych nieruchomości, a teraz próbują je odzyskiwać.

Z zakresu przedmiotowego ustawy wyjęte zostały grunty objęte przepisami dekretu z października 1945 r. o własności gruntów na obszarze miasta stołecznego Warszawy.

Senator A. Jaroch poinformował, że komisja postanowiła wnieść o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Sprawozdawca Komisji Gospodarki Narodowej senator Adam Biela podkreślił, że podczas posiedzenia komisji jej członkowie nie zgłaszali żadnych zastrzeżeń do ustawy. Wskazywano jedynie na pewną niewystarczalność przedłożenia rządowego w zakresie regulacji dotyczących zwłaszcza ksiąg historycznych. Rozmawiano również o instytucji rękojmi prawnej, której nie ma w przedłożeniu rządowym.

W imieniu komisji senator wniósł o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Zmiany w ustawie zaproponowali natomiast senatorowie podczas dyskusji.

Wszystkie wnioski rozpatrzyły dwie komisje senackie. Połączone komisje poparły wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat 66 głosami, przy 17 przeciw i 2 wstrzymujących się, przychylił się do wniosku komisji i podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez zmian.

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 47. posiedzeniu, 7 września br., do Senatu została przekazana 8 września. Marszałek skierował ją do Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawiła je senator Anna Kurska. Jak podkreśliła, rozpatrywana ustawa jest konieczna, ponieważ prawo użytkowania wieczystego jest anachronizmem nieznanym w żadnym systemie prawnym.

Zgodnie z zapisami nowelizacji z żądaniem przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości mogą wystąpić osoby fizyczne będące w dniu wejścia w życie ustawy wieczystymi użytkownikami nieruchomości, niezależnie od jej przeznaczenia, w zamian za wywłaszczenie lub przejęcie nieruchomości gruntowej na rzecz Skarbu Państwa na podstawie innych tytułów, przed 5 grudnia 1990 r., i - drugi wariant - na podstawie art. 7 dekretu z 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze miasta stołecznego Warszawy.

Osoba, na rzecz której prawo użytkowania wieczystego zostało przekształcone w prawo własności, jest obowiązana do uiszczenia opłaty z tego tytułu. Opłaty te są ustalane przez wojewodę i przez samorząd terytorialny i mogą być rozkładane na raty na czas nie krótszy niż dziesięć i nie dłuższy niż dwadzieścia lat. Wyjątek stanowi sytuacja, kiedy wnioskodawca postuluje, aby był to okres krótszy niż dziesięć lat. Nieuiszczona część opłaty rozłożonej na raty podlega oprocentowaniu przy zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli stosowanej przez Narodowy Bank Polski.

Przewidziana jest również ulga tak daleko idąca, że osoba fizyczna, której dochód miesięczny na jednego członka rodziny w gospodarstwie domowym nie przekracza przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, może korzystać z ulgi w wysokości 90%. Druga ulga przewidziana jest dla osób fizycznych, które prawo użytkowania wieczystego uzyskały przed 5 grudnia 1990 r. Jest to ulga w wysokości 50% bonifikaty.

Organ właściwy do wydania decyzji, za zgodą wojewody, ewentualnie za zgodą właściwej rady lub sejmiku, może również udzielić zniżki od opłaty, o której mowa w ust. 1, w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa lub samorządu.

W imieniu komisji senator A. Kurska wniosła o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Zmiany w ustawie zaproponowali natomiast senatorowie podczas dyskusji.

Zgłoszone propozycje rozpatrzyła komisja senacka. Komisja poparła wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat 53 głosami, przy 25 przeciw i 7 wstrzymujących się, przychylił się do wniosku komisji i podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez zmian.

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 47. posiedzeniu, 7 września br., 8 września została przekazana do Senatu. Marszałek tego samego dnia skierował ją do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz do Komisji Gospodarki Narodowej. Ponadto, na wniosek przewodniczącego Komisji Nauki i Edukacji, 15 września marszałek skierował ustawę do tej komisji. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Sprawozdanie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej przedstawiła senator Elżbieta Rafalska. Senator przypomniała, że 18 kwietnia br. komitet wykonawczy Unii Europejskich Związków Piłkarskich - UEFA podjął decyzję o przyznaniu Rzeczypospolitej Polskiej oraz Republice Ukrainy prawa organizacji mistrzostw UEFA Euro 2012.

Wybór Polski i Ukrainy na gospodarzy tej prestiżowej imprezy oznacza przyjęcie przez UEFA wspólnej oferty Polski i Ukrainy, dotyczącej organizacji Euro 2012. Ta oferta zawiera szereg zobowiązań i gwarancji dotyczących podjęcia działań o szerokim zakresie, w szczególności przygotowania odpowiedniej infrastruktury sportowej i innej infrastruktury użyteczności publicznej. Realizacja tych zobowiązań mieści się w kompetencjach zarówno organów administracji rządowej, jak i jednostek samorządu terytorialnego. Ze względu na bardzo szeroki zakres przedmiotowy omawianych zobowiązań oraz krótki okres, w którym mają być one wypełnione, niezbędne stało się wprowadzenie do polskiego systemu prawnego specjalnego aktu normatywnego umożliwiającego realizację tych zadań zgodnie z przyjętym harmonogramem.

Omawiając ustawę, senator wskazała, że zakłada ona przekazanie szeregu uprawnień ministrowi właściwemu do spraw kultury fizycznej i sportu, który na mocy kompetencji przyznanych mu przez ustawę powołałby do życia, kontrolowałby i rozwiązywałby w imieniu Skarbu Państwa spółki celowe realizujące przedsięwzięcia Euro 2012. Analogiczne uprawnienia w odniesieniu do spółek samorządowych uzyska prezydent miasta, przy czym spółki samorządowe będą mogły być utworzone wyłącznie przez miasta - gospodarzy turnieju Euro 2012, a więc: Chorzów, Gdańsk, Kraków, Poznań, miasto stołeczne Warszawa oraz Wrocław. Zgodnie z przepisami ustawy przedsięwzięcia te będę określone w rozporządzeniu, które wyda Rada Ministrów. Ponadto zostanie ustanowiony wieloletni program inwestycyjny, określający zasady finansowania projektów Euro 2012. Celem takiego rozwiązania jest zapewnienie administracji rządowej nadzoru nad przygotowaniami do organizacji Euro 2012 i koordynacji tych przygotowań.

Senator podkreśliła, że ustawa ma charakter incydentalny, jest odpowiedzią na pilną potrzebę uproszczenia pewnych procedur. Związana z tym jest też jednak potrzeba zachowania należytego nadzoru nad tymi już uproszczonymi procedurami. Członkowie komisji zapoznali się z wyjaśnieniami strony rządowej na temat wątpliwości, zgłaszanych przez senackie Biuro Legislacyjne. Uznano, że pilność tej ustawy, czas jej przyjęcia, jest kwestią pierwszoplanową, ważniejszą od usunięcia pewnych uchybień związanych z zachowaniem zasad techniki prawodawczej, z którymi zresztą resort nie do końca się zgadzał.

Senator E. Rafalska poinformowała, że projekt ustawy został przez komisję jednogłośnie przyjęty bez poprawek,. W opinii komisji, przyjęcie ustawy w kształcie zaproponowanym przez rząd i uchwalonym przez Sejm jest niezbędne i konieczne do prawidłowego przygotowania i przeprowadzenia turnieju finałowego mistrzostw Europy UEFA Euro 2012.

Sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej przedstawił senator Stanisław Kogut. Podkreślił, że ustawa jest aktem normatywnym, który umożliwi organizację finałowego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA Euro 2012. Zawiera szereg rozwiązań pozwalających na wykonanie zobowiązań i gwarancji udzielonych przez rząd oraz jednostki samorządu terytorialnego w ramach ubiegania się o organizację Euro 2012.

Jak wskazał senator, ustawa zakłada utworzenie przez Skarb Państwa spółek celowych, których przedmiot działalności obejmie przygotowanie, wykonanie, koordynowanie i nadzorowanie przedsięwzięć Euro 2012. Zgodnie z przepisami ustawy przedsięwzięcia Euro 2012 będą określone w rozporządzeniu Rady Ministrów. Ponadto ustanowiony zostanie wieloletni program inwestycyjny, który ustali zasady finansowania projektu Euro 2012. Celem takiego rozwiązania jest zapewnienie administracji rządowej nadzoru nad przygotowaniami do UEFA Euro 2012 i umożliwienie koordynacji tych przygotowań.

Senator podkreślił, że przedsięwzięcia Euro 2012 mogą obejmować swym zakresem nie tylko przedsięwzięcia rządowe, ale także przedsięwzięcia jednostek samorządu terytorialnego oraz innych podmiotów. Zgodnie z ustawą spółki celowe korzystające z ułatwień proceduralnych przewidzianych w ustawie będą podmiotami, które w sposób profesjonalny przygotują oraz wykonają projekty niezbędne do realizacji UEFA Euro 2012. Realizacja tych zadań będzie przebiegać na podstawie umów zawieranych przez spółki celowe z podmiotami, które powierzą im realizację przedsięwzięć Euro 2012.

Ustawa nie przewiduje obowiązku realizacji przedsięwzięć Euro 2012 wyłącznie we współpracy ze spółkami celowymi. Podmioty realizujące przedsięwzięcia będą mogły wykorzystywać wynikające z ustawy ułatwienia, uproszczenia obowiązujących procedur.

Spółki celowe będą powołane do realizacji określonego celu. Spółki te nie są nastawione na osiąganie zysku, a po realizacji zadania ich majątek zostanie przekazany na rzecz Skarbu Państwa. Ze względu na szczególny charakter spółek oraz zakres realizowania przez nie przedsięwzięć Euro 2012 okresowo zostały one wyłączone z jurysdykcji przepisów prawa upadłościowego.

Senator S. Kogut zaakcentował, że przyjęcie przez Senat ustawy w kształcie zaproponowanym przez rząd i uchwalonym przez Sejm umożliwi podjęcie szybkich działań niezbędnych do przeprowadzenia procesu inwestycyjnego, bez którego organizacja Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej w 2012 r. będzie niemożliwa. Zaznaczył też, że z uwagi na złożone wcześniej deklaracje, gwarancje rządowe oraz specjalny charakter ustawy powinno się ją traktować priorytetowo.

Senator poinformował, że Komisja Gospodarki Narodowej wnosi o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Sprawozdawca Komisji Nauki i Edukacji senator Waldemar Kraska poinformował, że senackie biuro legislacyjne przedstawiło komisji kilkanaście różnych błędów i zaproponowało szereg poprawek, jakie należałoby zgłosić do ustawy. Po wyczerpującej dyskusji komisja uznała jednak, że ze względu na charakter ustawy i czas należy ją przyjąć bez poprawek.

Zmiany w ustawie zaproponowali natomiast senatorowie podczas dyskusji.

Zgłoszone propozycje rozpatrzyły komisje senackie. Komisje poparły wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat 54 głosami, przy 33 przeciw i 1 wstrzymującym się, przychylił się do wniosku komisji i podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez zmian.

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 47. posiedzeniu, 7 września br. Do Senatu trafiła 8 września. Marszałek tego samego dnia, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Jerzy Szymura zaznaczył, że celem tej krótkiej ustawy jest ujednolicenie zryczałtowanego podatku dotyczącego automatów do gier w ten sposób, iż podatek ten będzie wynosić 180 euro miesięcznie, zarówno w wypadku automatów do gier eksploatowanych w salonach gier, jak i w wypadku automatów do gier eksploatowanych w punktach gier na automatach o niskich wygranych. Celem ustawy jest zwiększenie przychodów budżetu państwa z tego tytułu. Zrównanie tych opłat będzie też sprzyjać jasności i klarowności zasad prowadzenia tego biznesu.

Senator sprawozdawca poinformował, że komisja jednogłośnie postanowiła rekomendować Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat w głosowaniu przychylił się do stanowiska komisji i 84 głosami, przy 2 przeciw i 1 wstrzymującym się, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 47. posiedzeniu, 7 września br. Do Senatu przekazano ją 8 września. Marszałek tego samego dnia, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Gospodarki Narodowej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej przedstawiła senator Mirosława Nykiel. Senator przypomniała, że zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 25 lipca 2006 r. w terminie osiemnastu miesięcy tracą moc ust. 8 i 9 art. 25 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego, dotyczące podziału kwoty trzydziestoprocentowej subwencji - części regionalnej, dla województw regulowanej w drodze rozporządzenia, oraz art. 8 i 9 ustawy o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego.

Trybunał Konstytucyjny uznał, że podział subwencji powinien być regulowany w drodze ustawy, a nie rozporządzenia. Trybunał zakwestionował też sposób finansowania ulgi w przewozach autobusowych z dochodów własnych województwa i stwierdził, że jest to zadanie własne budżetu państwa, dlatego powinno być finansowane z budżetu państwa.

Proponowane zmiany powodują zmniejszenie dochodów samorządu województwa z 15,9% do 14%.

Kolejna zmiana likwiduje dwuprocentową rezerwę części subwencji ogólnej i przeznacza ją na wzmocnienie systemu wyrównawczego.

Zmniejszono także rezerwę części oświatowej subwencji ogólnej z 0,6% do 0,3% i 0,25% w kolejnych latach.

Uwzględniono także wniosek Związku Powiatów Polskich i postanowiono nie likwidować rezerwy subwencji ogólnej przeznaczonej na drogi publiczne, powiatowe i wojewódzkie.

Pozostałe zmiany wynikają z potrzeby doprecyzowania i uściślenia przepisów i nie zmieniają kształtu poprzedniej ustawy, z 2005 r.

Senator M. Nykiel poinformowała, że Komisja Gospodarki Narodowej na swoim posiedzeniu przyjęła jednogłośnie ustawę i w tym kształcie rekomenduje ją Izbie.

Sprawozdawca Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej senator Janusz Kubiak przypomniał, że maksymalny przyjęty przez Trybunał Konstytucyjny termin wprowadzenia zmian, tak żeby przepis ustawy był zgodny z konstytucją, to osiemnaście miesięcy. Wprowadzenie rozpatrywanej ustawy jest więc niezbędne, gdyż Ministerstwo Finansów do połowy października musi naliczyć subwencję i uzgodnić ją z jednostkami samorządu.

Dlatego - poinformował senator - Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, po rozważeniu i przygotowanego projektu, i potrzeby realizacji wyroku Trybunału Konstytucyjnego, postanowiła wnieść o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Jednobrzmiące wnioski obu komisji senackich poddano pod głosowanie. W jego wyniku Senat jednomyślnie, 86 głosami, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 47. posiedzeniu, 7 września br., i następnego dnia przekazana do Senatu. Marszałek 8 września, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Jerzy Szymura. Jak podkreślił, rozpatrywana ustawa jest kluczowym elementem w procesie konsolidacji sektora energetycznego i de facto w jakimś stopniu kończy ten proces na płaszczyźnie parlamentarnej. Jest to przykład polityki rządu, która doprowadziła do skutecznej konsolidacji majątku Skarbu Państwa w głównych dziedzinach przemysłowych. Ta ustawa ma ułatwić nabywanie akcji pracownikom sektora energetycznego.

Senator poinformował, że komisja jednogłośnie postanowiła zaproponować Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat w głosowaniu przychylił się do stanowiska komisji i jednomyślnie, 85 głosami, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 47. posiedzeniu, 7 września br. Do Senatu trafiła 8 września. Marszałek tego samego dnia, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawiła je senator Mirosława Nykiel. Podkreśliła, że omawiana ustawa została uchwalona z przedłożenia rządowego i jest efektem przyjętej w Polsce strategii działania górnictwa węgla kamiennego w latach 2007-2015.

Senator przypomniała, że regulacje ustawowe dotyczące restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw górniczych, likwidacji kopalń węgla kamiennego, restrukturyzacji zatrudnienia w przedsiębiorstwach górniczych oraz restrukturyzacji i organizacji górnictwa węgla kamiennego w znacznej części utraciły moc prawną z dniem 1 stycznia 2007 r.. Omawiana ustawa stanowi zatem podstawy prawne do realizacji strategii górnictwa węgla kamiennego w Polsce na lata 2007-2015. Umożliwia również kontynuację zadań narzuconych wcześniejszymi uregulowaniami prawnymi z zakresu restrukturyzacji branży górnictwa węgla kamiennego. W szczególności określa: zasady restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw górniczych, zasady likwidacji kopalń, zasady wypłacania ekwiwalentu pieniężnego z tytułu prawa do bezpłatnego węgla, rent wyrównawczych. Dodatkowo określa reguły bezpośredniego wydawania węgla w naturze, warunki uzyskania dofinansowania na inwestycje początkowe oraz zasady sprawowania nadzoru właścicielskiego. Zajmuje się też kwestią szczególnych uprawnień gmin górniczych, a także nowymi technologiami wykorzystania węgla oraz monitoringiem funkcjonowania górnictwa i źródłami finansowania zadań określonych w ustawie.

Senator poinformowała, że członkowie Komisji Gospodarki Narodowej omawiany akt prawny przyjęli praktycznie jednogłośnie i bez dyskusji. Senator przypomniała, że rok temu komisja odbyła wyjazdowe posiedzenie na Śląsku, gdzie bardzo szczegółowo omawiano zagadnienia dotyczące tego sektora gospodarki narodowej. Kilka miesięcy później członkowie komisji debatowali nad rządowym projektem dotyczącym strategii rozwoju górnictwa. Zmiany zawarte w rozpatrywanym akcie prawnym są kompatybilne z kierunkiem myślenia członków komisji i ze zmianami, jakie sugerowali.

W imieniu komisji senator rekomendowała Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat w głosowaniu podzielił stanowisko komisji i jednomyślnie, 86 głosami, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 47. posiedzeniu, 5 września br., do Senatu została przekazana 6 września. Marszałek 8 września, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Jerzy Chróścikowski podkreślił, że rozpatrywana ustawa wprowadza zmiany wynikające z dyrektywy Komisji Europejskiej z 5 grudnia 2006 r., dotyczące obrotu materiałem rozmnożeniowym, nasadzeniowym warzyw oraz obrotu materiałem siewnym warzyw, a także decyzji Komisji nr 2007/66/WE z 18 grudnia 2006 r., dotyczące wytwarzania materiału siewnego w ramach tak zwanego tymczasowego eksperymentu.

Zgodnie z wdrażaną dyrektywą takie gatunki roślin, jak np. cebula siedmiolatka, zostały włączone do gatunków, obrót nasionami których odbywa się zgodnie z wdrażaną dyrektywą, a nie w myśl zasad określonych dla materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego innego niż nasiona. Przepisy w tym zakresie dotyczą rejestracji, wytwarzania i obrotu.

Ponadto przedmiotem nowelizacji jest stworzenie możliwości wytwarzania materiału siewnego w ramach tak zwanego tymczasowego eksperymentu.

Nowelizacja oddziaływać będzie na podmioty prowadzące obrót materiałem siewnym roślin warzywnych, Państwową Inspekcję Ochrony Roślin i Nasiennictwa oraz Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych.

Senator sprawozdawca poinformował, że komisja nie wniosła żadnych poprawek i rekomenduje przyjęcie ustawy bez zmian.

Senat w głosowaniu podzielił to stanowisko i jednomyślnie, 87 głosami, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 47. posiedzeniu, 7 września br., a do Senatu trafiła 8 września. Marszałek tego samego dnia, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Rodziny i Polityki Społecznej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Antoni Szymański poinformował, że nie wnosi ona żadnych poprawek do ustawy i pozytywnie rekomenduje Izbie jej przyjęcie.

Senator zaznaczył, że rozpatrywana nowelizacja zmienia ustawę z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a także ustawę z 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela oraz ustawę z  27 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Senator podkreślił, że wokół ustawy na posiedzeniu komisji toczyła się dyskusja. Jej członkowie akcentowali, że znaleźli się w przymusowej sytuacji, ponieważ projekt emerytur pomostowych, o którym bardzo wiele mówiono i o który w ubiegłym roku Komisja Rodziny i Polityki Społecznej wystąpiła z wnioskiem do rządu, nie został przygotowany, skonsultowany, złożony do parlamentu. Jak stwierdził senator, w tej sytuacji nie było innego wyjścia, jak tylko przesunąć okres obowiązywania przepisów, które teraz obowiązują. Wyrażano opinie, że dobrze się stało, iż ten okres został wydłużony tylko o rok. Niektórzy senatorowie mówili, że aż o rok. Nie ma jednak innego wyboru, jak tylko przyjąć wariant, który uzyskał poparcie rządu - żeby o rok wydłużyć obowiązywanie obecnych przepisów.

Senat w głosowaniu podzielił stanowisko komisji i 85 głosami, przy 1 wstrzymującym się, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 47. posiedzeniu, 7 września br. Do Senatu trafiła 8 września. Marszałek tego samego dnia, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Rodziny i Polityki Społecznej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Mieczysław Augustyn podkreślił, że rozpatrywana ustawa jest bardzo ważna ustawa. Dotyczy dziewięciu milionów ośmiuset tysięcy osób. Zawiera cztery zasadnicze zmiany.

Pierwsza to coroczna waloryzacja rent i emerytur (poprzednio waloryzacja była przewidziana wtedy, gdy łączny wskaźnik inflacji przekroczył 5% lub co trzy lata).

Po drugie, wskaźnik, o który powiększona będzie renta i emerytura, zostanie zwiększony minimum o 20% realnego przeciętnego wzrostu płac w gospodarce narodowej. Jak stwierdził senator, to bardzo ważna informacja. Po raz pierwszy bowiem państwo zobowiązuje się do tego, aby emeryci i renciści mieli jakiś udział w korzyściach płynących ze wzrostu gospodarczego w Polsce. Nie jest to pełny udział. Przeciwnicy tego rozwiązania przedstawiali na posiedzeniu komisji argumenty, że mamy wysoki wskaźnik wysokości emerytury w stosunku do płacy. Chodzi jednak o to, żeby go utrzymać, a nie powodować jego ciągłe zmniejszanie. I ta zmiana to właśnie gwarantuje.

Trzecia zmiana zawiera obligatoryjne zobowiązanie do dialogu społecznego. Wysokość tego wskaźnika dwudziestoprocentowego jest obligatoryjna, ale powyżej tego może być przedmiotem negocjacji w Trójstronnej Komisji do spraw Społeczno-Gospodarczych.

Ostatnia zmiana, wprowadzona przez Sejm, to szybsza likwidacja tak zwanego starego portfela. Pierwotnie zakładano termin do 2010 r., Sejm jednak zdecydował, że nastąpi to szybciej.

Senator sprawozdawca podkreślił, że koszty ustawy będą znaczne, ale rząd zapewnia, iż jest w stanie znaleźć takie środki w budżecie. W 2008 r. koszty te wyniosą 5,7 miliarda zł, w 2009 - 3 miliardy 400 milionów zł i w 2010 r. - 6 miliardów 900 milionów zł. Szybsza likwidacja starego portfela będzie kosztować 1 miliard 800 milionów zł.

Senator M. Augustyn poinformował, że komisja jednogłośnie opowiedziała się za przyjęciem ustawy bez poprawek.

Senat w głosowaniu przychylił się do stanowiska komisji i jednomyślnie, 87 głosami, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Rozpatrywana ustawa, uchwalona przez Sejm na 47. posiedzeniu, 7 września br., do Senatu została przekazana 8 września. Marszałek w tym samym dniu, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Gospodarki Narodowej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Sprawozdawca Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, senator Janusz Kubiak podkreślił, że projektowane zmiany mają na celu uproszczenie postępowania w sprawach nabywania nieruchomości na cele inwestycji dotyczących linii kolejowych o znaczeniu państwowym, a także merytoryczną zmianę przepisów, uwzględniającą dotychczasową praktykę. Dotyczy to wprowadzenia poszczególnych definicji do projektowanej zmiany, doprecyzowania całego procesu inwestycyjnego, a także dostosowania zmienianych przepisów do rozporządzenia Unii Europejskiej. Wprowadzany jest nowy rozdział 2b odnoszący się szczegółowych zasad i warunków przygotowania inwestycji dotyczących linii kolejowych o znaczeniu państwowym. Jest to wzorowane na tak zwanej specustawie drogowej.

Senator sprawozdawca poinformował, że Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rozpatrzyła ustawę i wprowadziła do niej 10 poprawek. W imieniu komisji senator wniósł o ich uchwalenie.

Sprawozdawca Komisji Gospodarki Narodowej senator Stanisław Kogut zaznaczył, że rozpatrywana nowelizacja to tzw. specustawa, podobna do ustawy o transporcie drogowym. Daje ona bardzo duże kompetencje i możliwości mające na celu przyspieszenie budowy dróg kolejowych, a także ułatwia rozwiązanie problemów wywłaszczeniowych.

Senator poinformował, że komisja gospodarki przyjęła wszystkie poprawki przedstawione przez rząd, i wniósł o przyjęcie ustawy z tymi zmianami.

Poprawkę do ustawy zgłosił także senator Przemysław Alexandrowicz podczas dyskusji.

Wszystkie propozycje rozpatrzyły dwie komisje senackie. Komisje podtrzymały swoje poprawki.

Senat przegłosował poszczególne zmiany, a następnie 87 głosami, przy braku głosów przeciw i wstrzymujących się, powziął uchwałę:

Uchwała

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 47. posiedzeniu, 7 września br. Do Senatu trafiła 8 września. Marszałek tego samego dnia, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Andrzej Łuczycki wskazał, że celem rozpatrywanej ustawy jest wdrożenie do polskiego porządku prawnego postanowień dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady UE z 15 marca 2006 r. w sprawie minimalnych warunków wykonywania przepisów socjalnych odnoszących się do działalności w transporcie drogowym. Ustawa dokonuje merytorycznych zmian w ustawie z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, ustanawiając w szczególności zasadę, w myśl której główny inspektor drogowy jest organem odpowiedzialnym za kontakty wewnątrzwspólnotowe w zakresie kontroli pojazdów w odniesieniu do czasu jazdy i czasu postoju, obowiązkowych przerw i czasu odpoczynku kierowców wykonujących przewozy drogowe. Ustawa dokonuje również zmian w innych ustawach, między innymi o drogach publicznych, o systemie oceny zgodności, o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych oraz w ustawie o czasie pracy kierowców.

Senator sprawozdawca poinformował, że komisja postanowiła zaproponować 12 poprawek do ustawy. Nie zmieniają one merytorycznie treści ustawy, ale doprecyzowują niektóre określenia i odniesienia.

W imieniu komisji senator wniósł o przyjęcie ustawy z proponowanymi zmianami.

Poszczególne poprawki poddano pod głosowanie, po czym Senat 86 głosami, przy braku głosów przeciw i wstrzymujących się, podjął uchwałę:

Uchwała

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 47. posiedzeniu, 7 września br., następnego dnia została przekazana do Senatu. Marszałek 8 września, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Janusz Kubiak. Jak zaznaczył, rozpatrywana ustawa będzie obowiązywała do 2013 r. Jeśli sprawdzi się w praktyce, jej funkcjonowanie będzie mogło zostać przedłużone.

Podstawowe zasady ustawy zawarto w art. 1, w którym mowa jest o określeniu warunków odbywania przez skazanego kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego. Konieczny będzie wniosek skazanego oraz zgoda osób najbliższych. Karę w systemie dozoru elektronicznego mogą odbywać osoby skazane na kary pozbawienia wolności do sześciu miesięcy; może to być również kara łączna, ale jeśli byłaby ona dłuższa, to do odbycia musi pozostać mniej niż sześć miesięcy. W razie naruszenia warunków przez skazanego nie będzie mógł ponownie odbywać kary w tym systemie.

W ustawie przewidziano również zakaz zbliżania się do określonych osób. Osoby skazane będą miały nadajniki. Odbywanie kary będzie kontrolowane zarówno przez podmiot monitorujący, jak i przez kuratorów sądowych.

Resort sprawiedliwości planuje, że początkowo w tym systemie będą monitorowane trzy tysiące osób. Technika związana z nadajnikami pozwala na kontrolowanie przemieszczania się takich osób w bardzo bliskich odległościach. Koszty systemu będą dużo niższe niż w wypadku odbywania kary w systemie zamkniętym, w zakładzie karnym.

Senator sprawozdawca poinformował, że po rozważeniu wszystkich argumentów Komisja Praw Człowieka i Praworządności postanowiła wnieść o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat w głosowaniu przychylił się do stanowiska komisji i 85 głosami, przy 1 wstrzymującym się, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 47. posiedzeniu, 7 września br. Do Senatu wpłynęła 8 września. Marszałek w tym samym dniu, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Zbigniew Romaszewski zaznaczył, że ustawa jest nowelizacją znanej i mającej długą historię ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego. Zasadnicza część nowelizacji polega na tym, że ustawa ta dotyczyła tylko okresu do roku 1956 i dotyczyła represji zarówno na terenie Polski, jak i na tych jej terenach, które znalazły się we władaniu Związku Radzieckiego. Ustawa skutkowała unieważnieniem tych orzeczeń oraz przyznaniem osobom represjonowanym odszkodowań.

Nowelizacja rozciąga przepisy ustawy również na osoby represjonowane po roku 1956. Wiadomo, że po 1956 r. represje trwały nadal, aczkolwiek nie były one tak drastyczne, jak miało to miejsce w okresie stalinizmu. Nowelizacja obejmuje represje związane z działalnością polityczną na rzecz niepodległego bytu państwa polskiego, którym podlegali ludzie w latach 1956-1989. Dotyczy to również wypadków bezprawnego internowania w okresie stanu wojennego.

Nowelizacja wprowadza jeszcze jedną zmianę, w opinii senatora - istotną i słuszną. Ustala mianowicie górną granicę odszkodowania w wysokości 25 tysięcy zł. Dotychczas orzekane odszkodowania były bardzo różne. Obecnie - uwzględniając, że ustawa obejmuje jednak represje daleko mniej drastyczne niż te okresu stalinowskiego, a także uwzględniając możliwości budżetowe Skarbu Państwa - określenie granicy na 25 tysięcy zł należy uznać za rozsądne.

Senator Z. Romaszewski poinformował, że Komisja Praw Człowieka i Praworządności postanowiła zaproponować poprawkę do ustawy. W imieniu komisji senator wniósł o jej przyjęcie.

Dalsze zmiany w ustawie zaproponowali senatorowie podczas dyskusji.

Wszystkie propozycje rozpatrzyła komisja senacka. Komisja poparła część poprawek.

Senat przegłosował poszczególne poprawki, a następnie jednomyślnie, 86 głosami, podjął uchwałę:

Uchwała

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 47. posiedzeniu, 7 września, i następnego dnia przekazana do Senatu. Marszałek 8 września skierował ją do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Andrzej Owczarek zaznaczył, że celem ustawy jest przedłużenie możliwości posługiwania się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dowodami osobistymi w formie książeczkowej, wydanymi przed rokiem 2001. Ustawa jest potrzebna, ponieważ siedmioletni okres wydawania nowych dowodów osobistych okazał się niewystarczający. Szacuje się, że jeszcze sześć milionów osób nie otrzymało nowych dowodów.

Dlatego też komisja postanowiła wnieść o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat w głosowaniu podzielił to stanowisko i jednomyślnie, 87 głosami, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 47. posiedzeniu, 7 września br., a 8 września przekazana do Senatu. Marszałek w tym samym dniu skierował ją do Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Aleksander Bentkowski stwierdził, że rozpatrywana regulacja, oczekiwana zwłaszcza przez strażaków, była i jest niekontrowersyjna i podczas obrad komisji nie wzbudzała żadnych wątpliwości. Nowelizacja przewiduje możliwości dodatkowego zatrudnienia strażaków, nakłada określone obowiązki dotyczące informowania o zatrudnieniu małżonków bądź osób pozostających na utrzymaniu, zwłaszcza w spółkach, które miałyby jakiekolwiek związek z działalnością straży pożarnej. Wprowadza też dokładniejsze zasady przyznawania nagród, określa warunki, kiedy te nagrody mogą być przyznawane.

Senator sprawozdawca poinformował, że komisja proponuje przyjąć ustawę bez poprawek.

Senat w głosowaniu podzielił to stanowisko i 87 głosami, przy 1 przeciw, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 47. posiedzeniu, 7 września br., i 8 września przekazana do Senatu. W tym samym dniu marszałek skierował ją do Komisji Praw Człowieka i Praworządności, Komisji Obrony Narodowej oraz Komisji Spraw Zagranicznych. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Sprawozdanie Komisji Praw Człowieka i Praworządności przedstawił senator Janusz Kubiak. Poinformował, że komisja wnosi o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senator przypomniał, że Sejm wyraził zgodę na ratyfikację przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Konwencji Rady Europy o zapobieganiu terroryzmowi, gdyż dotyczy ona praw, wolności i obowiązków obywatelskich określonych w konstytucji, a więc, jak wynika z art. 89 ust. 1 pkt 2 i 5 konstytucji Rzeczpospolitej, taka zgoda jest wymagana. W  konwencji kładzie się nacisk na kwestię prewencji, wzmacniania współpracy międzynarodowej i kompleksowo reguluje się współpracę między państwami.

Sprawozdawca Komisji Obrony Narodowej senator Piotr Wach podkreślił, że terroryzmu dotyczy wiele umów międzynarodowych. Rozpatrywana konwencja jest jednak szczególna, ponieważ zajmuje się zwłaszcza prewencją, a za przestępstwa związane z terroryzmem uznaje trzy czyny. Są to: publiczne nawoływanie do przestępstwa typu terrorystycznego, rekrutacja na rzecz terroryzmu, a także szkolenie na jego użytek. Konwencja uzupełnia więc pewien katalog umów międzynarodowych, które dotyczą zwalczania terroryzmu i zapobiegania mu. Dokument ten mówi, że strony, a więc poszczególne państwa, uznają za przestępstwo karne trzy wymienione grupy czynów według własnego prawa krajowego. Wynika z tego, że do naszego prawa krajowego z biegiem czasu w wyniku ratyfikacji wprowadzone zostaną odpowiednie zapisy dotyczące właśnie czynów związanych z działalnością na rzecz propagowania terroryzmu, szkolenia do niego i naboru do działalności terrorystycznej.

Senator sprawozdawca poinformował, że po wyjaśnieniach i dyskusji Komisja Obrony Narodowej jednogłośnie postanowiła rekomendować Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek.

Sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych przedstawiła senator Urszula Gacek. Senator podkreśliła, że w trakcie dyskusji członkowie komisji uzyskali informację, iż rozpatrywana konwencja jest uzupełnieniem konwencji już istniejącej oraz uzupełnieniem umów międzynarodowych mających na celu walkę z terroryzmem.

W imieniu komisji senator wniosła o przyjęcie proponowanej ustawy bez poprawek.

Jednobrzmiące stanowisko trzech komisji senackich poddano pod głosowanie. W jego wyniku Senat 82 głosami, przy 2 wstrzymujących się, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Projekt tej uchwały okolicznościowej został wniesiony przez grupę senatorów z inicjatywy senatora Adama Bieli. Marszałek, zgodnie z regulaminem, skierował projekt do rozpatrzenia w pierwszym czytaniu do Komisji Ustawodawczej. Pierwsze czytanie przeprowadzone zostało 12 września br.

Zgodnie z regulaminem drugie czytanie projektu uchwały okolicznościowej obejmuje przedstawienie Senatowi sprawozdania komisji o projekcie uchwały i przeprowadzenie dyskusji oraz głosowanie.

Sprawozdanie komisji przedstawił senator Janusz Gałkowski. Podkreślił, że w dobie kryzysu autorytetów pokazywanie postaci mogących stanowić wieloraki wzór, takich jak św. o. Rafał Józef Kalinowski, jest bardzo ważne.

Senator sprawozdawca poinformował, że na posiedzeniu komisji senator A. Biela zaproponował wniesienie w formie autopoprawki tekstu jednolitego. Senator J. Gałkowski odczytał tekst jednolity proponowanej uchwały i wniósł o jej uchwalenie.

Senat przegłosował poprawkę i jednomyślnie, 84 głosami, podjął uchwałę:

Uchwała

Projekt tej uchwały okolicznościowej został wniesiony przez grupę senatorów. Marszałek skierował ją, zgodnie z regulaminem, do Komisji Ustawodawczej. Pierwsze czytanie zostało przeprowadzone 14 września br. Komisja przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Marszałek podjął decyzję o skróceniu terminów w procedowaniu nad tą uchwałą.

Drugie czytanie projektu uchwały okolicznościowej obejmuje sprawozdanie komisji, przeprowadzenie dyskusji oraz głosowanie.

Sprawozdanie komisji przedstawił senator Janusz Gałkowski. Jak poinformował, w ocenie komisji, tekst projektu uchwały jest bardzo dobry, właściwie napisany, podczas posiedzenia nie było do niego żadnych uwag.

Senator odczytał tekst proponowanej uchwały i w imieniu komisji wniósł o jej uchwalenie.

Senat jednomyślnie, 84 głosami, podjął uchwałę:

Uchwała

Po wyczerpaniu porządku posiedzenia marszałek Bogdan Borusewicz powiedział: