Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment

W dniach 21 i 22 lutego 2007 było się 28. posiedzenie Senatu. Obradom przewodniczyli: marszałek Bogdan Borusewicz oraz wicemarszałkowie - Ryszard Legutko, Maciej Płażyński i Marek Ziółkowski. Na sekretarzy posiedzenia wyznaczono senatorów Margaretę Budner i Andrzeja Mazurkiewicza; listę mówców prowadziła senator M. Budner.

Zatwierdzony przez Izbę porządek posiedzenia obejmował:

- drugie czytanie projektu rezolucji w sprawie uwolnienia Aleksandra Kazulina,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o dopłatach do ubezpieczeń upraw rolnych i zwierząt gospodarskich oraz niektórych innych ustaw,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o dodatku pieniężnym dla niektórych emerytów, rencistów i osób pobierających świadczenie przedemerytalne albo zasiłek przedemerytalny oraz niektórych innych ustaw,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o przekazaniu środków finansowych świadczeniodawcom na wzrost wynagrodzeń,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o wykonywaniu prac podwodnych,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym,

- drugie czytanie projektu uchwały w sprawie zmiany Regulaminu Senatu,

- drugie czytanie projektu uchwały o potrzebie budowy atmosfery wychowawczej w Polsce,

- informację rządu na temat sytuacji kobiet w Polsce,

- drugie czytanie projektu uchwały w sprawie uznania o. Mariana Żelazka SVD Człowiekiem Roku 2006,

- zmianę w składzie komisji senackiej.

Projekt rezolucji w sprawie uwolnienia Aleksandra Kazulina został wniesiony przez grupę senatorów. Marszałek 7 lutego br., zgodnie z art. 79 ust. 1, w związku z art. 84 ust. 3 Regulaminu Senatu, skierował projekt rezolucji do rozpatrzenia w pierwszym czytaniu do komisji: Ustawodawczej, Praw Człowieka i Praworządności oraz Spraw Zagranicznych. Pierwsze czytanie projektu rezolucji zostało przeprowadzone na wspólnym posiedzeniu komisji 8 lutego.

Zgodnie z art. 84 ust. 3 Regulaminu Senatu marszałek zdecydował o skróceniu terminów, o których mowa w art. 80 ust. 1.

Komisje po rozpatrzeniu rezolucji przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.

Zgodnie z art. 84b ust. 1 w związku z art. 85 Regulaminu Senatu drugie czytanie projektu rezolucji obejmuje, po pierwsze, przedstawienie Senatowi sprawozdania komisji o projekcie rezolucji przez sprawozdawcę komisji oraz wniosków mniejszości komisji przez sprawozdawców mniejszości komisji, po drugie, przeprowadzenie dyskusji oraz głosowanie.

Sprawozdanie Komisji Ustawodawczej, Komisji Praw Człowieka i Praworządności oraz Komisji Spraw Zagranicznych przedstawił senator Stefan Niesiołowski.

Senator odczytał projekt uchwały, przyjęty jednogłośnie przez połączone komisje, a uzasadniając go podkreślił, że Polska spłaca dług wobec tych demokratycznych rządów, których przedstawiciele przyjeżdżali do naszego kraju, przyjmowali polskich opozycjonistów i walczyli o przywrócenie demokracji w Polsce. Polska jest obecnie państwem w pełni demokratycznym i w pełni rozumie sytuację narodu białoruskiego, czego wyrazem jest proponowana rezolucja.

W imieniu połączonych komisji senator wniósł o przyjęcie rezolucji.

Senat przegłosował poprawkę zaproponowaną przez komisje, a następnie jednomyślnie, 75 głosami, podjął rezolucję:

Rezolucja w sprawie uwolnienia Aleksandra Kazulina

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 34. posiedzeniu, 16 lutego br., i w tym samym dniu przekazana do Senatu. Marszałek 19 lutego skierował ją do Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Paweł Michalak zaznaczył, że rozpatrywany pilny projekt rządowy o systemie powszechnego ubezpieczenia w rolnictwie upraw rolnych i zwierząt gospodarskich jest nowelizacją ustawy, która weszła w życie w lipcu 2005 r. Jej celem było stworzenie podstaw prawnych umożliwiających stosowanie dopłat ze środków budżetu państwa do składek z tytułu umów ubezpieczenia, dobrowolnie zawartych z zakładami ubezpieczeń, od ryzyka skutków zdarzeń losowych powodujących straty w produkcji roślinnej i zwierzęcej. Ustawa ta nie była jednak atrakcyjna ani dla firm ubezpieczeniowych, ani dla rolników

Rozpatrywana ustawa dotyczy ubezpieczeń upraw zbóż, kukurydzy, rzepaku, rzepiku, chmielu, tytoniu, warzyw gruntowych, drzew i krzewów owocowych, truskawek, ziemniaków, buraków cukrowych, roślin strączkowych, od zasiewu lub wysadzenia do ich zbioru, od ryzyka wystąpienia szkód spowodowanych przez huragan, powódź, deszcz nawalny, grad, piorun, obsunięcie się ziemi, lawinę, suszę, ujemne skutki przezimowania oraz przymrozki wiosenne. Dotyczy też ubezpieczeń bydła, koni, owiec, kóz, drobiu lub świń od ryzyka wystąpienia szkód spowodowanych przez huragan, powódź, deszcz nawalny, grad, piorun, obsunięcie się ziemi, lawinę oraz w wyniku uboju z konieczności.

W ustawie zaproponowano też możliwość rozdzielenia ryzyk, od których będą ubezpieczone uprawy rolne i zwierzęta gospodarskie, z dopłatami do składek z budżetu państwa, w tym ubezpieczenie od ryzyka suszy.

Senator P. Michalak podkreślił, że celem rządowego projektu ustawy było przede wszystkim stworzenie efektywnego, taniego, powszechnego systemu z przewidywalnymi skutkami dla budżetu państwa. Stąd zapisy, że minister rolnictwa będzie ustalał maksymalne sumy ubezpieczenia na dany rok. To wszystko musi być skorelowane, z jednej strony, z wizją ubezpieczycieli, tak aby chcieli się podjąć tych ubezpieczeń, a z drugiej - tak aby nie zachwiało to systemu ubezpieczeń w przypadku dużych klęsk żywiołowych.

Senator sprawozdawca poinformował, że połączone komisje postanowiły rekomendować Izbie 8 poprawek do ustawy.

Dalsze poprawki zgłosili senatorowie podczas dyskusji.

Wszystkie poprawki rozpatrzyły trzy komisje senackie. Połączone komisje poparły 12 spośród 19 zgłoszonych ogółem wniosków.

Senat przegłosował poszczególne poprawki, a następnie 85 głosami, przy 1 wstrzymującym się, podjął uchwałę:

Uchwała

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 34. posiedzeniu, 16 lutego br. Do Senatu została przekazana w tym samym dniu. Marszałek, zgodnie z regulaminem, skierował ją do Komisji Rodziny i Polityki Społecznej. Komisja przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Antoni Szymański.

Senator poinformował, że komisja większością głosów: 4 - za, 1 - przeciw opowiedziała się za przyjęciem ustawy bez poprawek.

Omawiając ustawę, senator zaznaczył, że przyznaje ona jednorazowy zasiłek emerytom, rencistom, osobom pobierającym świadczenie przedemerytalne czy zasiłek przedemerytalny. Świadczenie dotyczyć będzie sześciu i pół miliona osób. Zostanie wypłacone na początku kwietnia bieżącego roku i będzie zróżnicowane zależnie od wysokości otrzymywanej emerytury czy renty (do 600 zł - zasiłek w wysokości 420 zł, w przedziale od 600 zł do 800 zł - zasiłek 310 zł, od 800 do 1000 zł - 180 zł, od 1000 do 1200 zł - 140 zł, powyżej 1200 zł - zasiłek nie przysługuje). Zasiłek nie jest opodatkowany.

Senator przypomniał, że w ustawie z 2004 r. przewidywano waloryzację rent i emerytur co trzy lata, więc nie musiała ona nastąpić w bieżącym roku. Na podstawie pewnych zapowiedzi rządowych część osób, które otrzymają wspomniany zasiłek, mogła spodziewać się waloryzacji. Rozważano, czy ma to być waloryzacja, dodatek, czy - jak zaproponował Sejm - zasiłek.

Gdyby to była waloryzacja, i to obejmująca wszystkie osoby, a więc sześć i pół miliona osób, które otrzymają pieniądze zgodnie z ustawą sejmową, oraz dwa miliony siedemset tysięcy osób, które zostaną jej pozbawione, to byłaby ona bardzo niewielka, w granicach kilku złotych miesięcznie. Rozważano więc, czy nie lepiej i bardziej celowo skierować większe kwoty do tych, którzy mają najniższe emerytury, renty, zasiłki przedemerytalne. Tak też uczyniono.

Senator sprawozdawca podkreślił, że podczas posiedzenia komisji jej członkowie zrezygnowali ze składania poprawek, mimo że niektóre same się nasuwały i powinny być uwzględnione w ustawie, w tym drobne poprawki legislacyjne, usuwające błędy. Komisja bowiem zdaje sobie sprawę, że jeśli ustawa nie zostanie przyjęta bez poprawek na bieżącym posiedzeniu Senatu, to wydłuży się tok legislacyjny prac nad nowelizacją i Zakład Ubezpieczeń Społecznych będzie musiał wysłać pisma wyjaśniające do wszystkich osób, które mogą w tym roku spodziewać się waloryzacji.

Minister pracy i polityki społecznej wyjaśnił, że ten zabieg kosztowałby około 8 milionów zł. Aby uniknąć bezsensownego wydania 8 milionów zł, jak również ogromnej pracy ZUS, a także pewnego zamieszania informacyjnego, jakie by się z tym wiązało, członkowie komisji doszli do wniosku, że lepiej nie składać poprawek, jeśli nie mają one zasadniczego, merytorycznego wpływu na kształt ustawy, po to, żeby mogła wejść w życie jak najszybciej. Jeżeli ustawa zostanie przyjęta bez poprawek i prezydent szybko ją podpisze, dodatek będzie mógł być wypłacany w pierwszych dniach kwietnia.

Senator A. Szymański podkreślił, że podczas posiedzenia komisji zwracano uwagę na sytuację, jaka ma miejsce przy rozpatrywaniu tej ustawy. Została przysłana do Senatu w ostatnim momencie i postawiła Izbę przed dylematem: czy nieco poprawić ustawę, ale będzie to kosztowało budżet państwa około 8 milionów zł, czy - chociaż poprawki są oczywiste - zrezygnować ze zmian i zaoszczędzić te pieniądze oraz ogromną pracę ważnej instytucji, jaką jest ZUS. W opinii komisji, Senat powinien być chroniony przed tego typu dylematami. Rząd powinien wcześniej złożyć ustawę do laski marszałkowskiej, a Sejm wcześniej ukończyć prace, tak żeby Senat mógł zgodnie ze swoimi obowiązkami rzeczywiście nad ustawą pracować, a nie - pod presją czasu - rezygnować z wprowadzenia poprawek.

Wprowadzenie zmian w ustawie zaproponował natomiast senator Władysław Mańkut podczas dyskusji.

Zgłoszone wnioski rozpatrzyła komisja senacka. Komisja poparła wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Zgodnie z art. 54 ust. 1 Regulaminu Senatu w pierwszej kolejności poddano pod głosowanie wniosek o przyjęcie ustawy bez zmian.

Senat 56 głosami, przy 3 przeciw i 27 wstrzymujących się, zaakceptował ten wniosek i podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez zmian.

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 34. posiedzeniu, 16 lutego br., i w tym samym dniu przekazana do Senatu. Marszałek, zgodnie z regulaminem, skierował ją do Komisji Zdrowia. Komisja rozpatrzyła ustawę i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawiła je senator Janina Fetlińska. Poinformowała, że posiedzenie Komisji Zdrowia w sprawie rozpatrywanej ustawy odbyło się 20 lutego, z szerokim udziałem przedstawicieli Ministerstwa Zdrowia, na czele z wiceministrami Anną Gręziak i  Markiem Grabowskim, a także z wiceprezesami Narodowego Funduszu Zdrowia Jackiem Grabowskim i  Dorotą Puką oraz przedstawicielami Izby Pielęgniarskiej, NSZZ "Solidarność", Forum Związków Zawodowych i OPZZ. Obecna była również poseł sprawozdawca poselskiego projektu ustawy Małgorzata Stryjska.

Omawiając nowelizację, senator wskazała, że przewiduje ona zmianę ustawy z 22 lipca 2006 r. o przekazaniu środków finansowych świadczeniodawcom na wzrost wynagrodzeń. Ustawa określa zasady przekazania w latach 2006 i 2007 środków świadczeniodawcom określonym w art. 1 ust. 1, to jest zakładom opieki zdrowotnej, indywidualnym, grupowym i specjalistycznym praktykom lekarskim, indywidualnym, grupowym i specjalistycznym praktykom pielęgniarek i położnych, osobom wykonującym zawód medyczny w ramach działalności gospodarczej.

Jak stwierdziła senator, proponowane zmiany dotyczą głównie rozszerzenia, w części odnoszącej się do 2007 r., zakresu uregulowań dotychczasowego kręgu podmiotów objętych ustawą. W nowelizacji wprowadza się możliwość przekazania świadczeniodawcom środków na wzrost wynagrodzeń, po pierwsze, dla podwykonawców świadczeń opieki zdrowotnej, zgodnie z art. 133 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, gdyż podwykonawcy nie posiadają umów z Narodowym Funduszem Zdrowia, ale biorą udział w wykonywaniu świadczeń, oraz, po drugie, dla osób fizycznych prowadzących niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej lub wspólników spółek prowadzących niepubliczny zakład opieki zdrowotnej, jeśli te osoby udzielają świadczeń opieki zdrowotnej w ramach wykonywanych umów.

Chodzi także o dostosowanie do wymagań określonych w ustawie z 22 lipca 2006 r. spraw związanych z przeznaczeniem środków finansowych uzyskanych na jej podstawie, jakie w 2007 r. otrzymają świadczeniodawcy podstawowej opieki zdrowotnej w ramach wzrostu stawki kapitacyjnej, o której mowa jest w art. 3 ust. 3 i 5 ustawy. Zapewnia też ona kontrolę ich spożytkowania przez Narodowy Fundusz Zdrowia. W celu efektywnego wykorzystania środków ujętych w Narodowym Funduszu Zdrowia na realizację ustawy matki, ustawa zawiera także przepis o charakterze dostosowującym, przejściowym, mówiący o tym, że wchodzi ona w życie po upływie czternastu dni od momentu ogłoszenia.

Ustawa nie wymaga dodatkowych środków finansowych i będzie realizowana ze środków określonych w planie finansowym Narodowego Funduszu Zdrowia na realizację ustawy matki, co oznacza, że nadal nie obowiązuje stażystów, rezydentów, pracowników centrów zdrowia publicznego, stacji krwiodawstwa i sanepidu w związku z tym, iż są to działania finansowane z budżetu państwa.

Senator J. Fetlińska poinformowała, że w głosowaniu Komisja Zdrowia jednomyślnie przyjęła projekt ustawy wraz z dwiema poprawkami.

Poprawki do ustawy zgłosili także senatorowie podczas dyskusji.

Wszystkie wnioski rozpatrzyła komisja senacka. Komisja poparła 2 spośród 5 zaproponowanych ogółem zmian.

Senat przegłosował poszczególne poprawki, po czym 84 głosami, przy 1 wstrzymującym się, powziął uchwałę:

Uchwała

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 34. posiedzeniu, 16 lutego br., i tego samego dnia przekazana do Senatu. Marszałek 19 lutego, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawiła je senator Dorota Arciszewska-Mielewczyk. Senator przypomniała, że projekt tej nowelizacji był inicjatywą senacką. Przeszedł drogę legislacyjną w Sejmie, po czym wrócił do Senatu w nieco poszerzonej formie i po wprowadzeniu pewnych zmian. Przyjęto poprawki, które rozszerzają definicję szczególnie niebezpiecznych prac podwodnych o czynności wykonywane pod powierzchnią wody przy użyciu urządzeń hydraulicznych i pneumatycznych. Nastąpiło też doprecyzowanie katalogu uprawnień przysługujących nurkom II i III klasy oraz kierownikom prac podwodnych II klasy. Uchylono przepisy, na podstawie których dyrektor Urzędu Morskiego w Gdyni mógł wydawać świadectwo lub dyplom potwierdzający kwalifikacje do wykonywania zawodu nurka osobie posiadającej dokument o ukończeniu kursu dla płetwonurków, wydany przez krajową lub zagraniczną szkoleniową organizację nurkową. Określono zasady pokrywania kosztów podróży odbywanych przez członków komisji egzaminujących kandydatów do zawodu nurka. Rozszerzono katalog wykroczeń o czyn polegający na zlecaniu prac podwodnych organizatorowi nieposiadającemu wymaganego certyfikatu bezpieczeństwa.

Senator podkreśliła, że cel, który przyświecał senatorom inicjatorom noweli, został zachowany. Chodziło przede wszystkim o wprowadzenie poprawek, które by chroniły nurków zawodowych II i III klasy, dotyczących schodzenia do bezpiecznych dla ich zdrowia i życia głębokości, co wkomponowuje się w standardy światowe. Senatorowie posługiwali się odpowiednimi danymi z organizacji zrzeszających nurków zawodowych, zatrudniających ich, jak również tabelą, która przedstawiała standardy stosowane na całym świecie. Zależało im przede wszystkim na zmniejszeniu ryzyka utraty zdrowia i życia nurków zawodowych, którzy wykonują często bardzo niebezpieczne prace na znacznych głębokościach.

W drugim czytaniu, podczas prac w Sejmie, usunięto przepisy zmieniające wymagania kwalifikacyjne dla kierowników prac podwodnych II klasy oraz operatorów systemów nurkowych. Pierwotnie te poprawki były składane nie przez inicjatorów nowelizacji, lecz stronę rządową, a Senat tylko je zaakceptował. W trakcie dyskusji uwagi zgłosiły ministerstwa pracy i gospodarki; chodziło o równość zdobywania uprawnień. Komisja przychyliła się do tych uwag i powrócono do pierwotnych zapisów ustawy, co zostało zaakceptowane również przez środowisko, którego nowela i ustawa dotyczą.

Senator poinformowała, że Komisja Gospodarki Narodowej Senatu poparła wersję, która po pracach w Sejmie trafiła do Senatu, ale zgłosiła, kierując się uwagami senackiego biura legislacyjnego, dwie poprawki o charakterze legislacyjnym.

Senat przegłosował poprawki, po czym jednomyślnie, 86 głosami, podjął uchwałę:

Uchwała

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 34. posiedzeniu, 16 lutego br., i tego samego dnia przekazana do Senatu. Marszałek 19 lutego, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Jarosław Lasecki poinformował, że Komisja Gospodarki Narodowej obradowała 20 lutego i po krótkiej dyskusji jednogłośnie zaopiniowała przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Senator zaznaczył, że ustawa sprowadza się do tego, aby termin, który w pierwotnej ustawie z  7 grudnia 2000 r., nowelizowanej 27 czerwca 2003 r., z okresu czterdziestu ośmiu miesięcy wydłużyć na czas nieoznaczony, tak jak jest to przyjęte w kodeksie cywilnym.

W imieniu Komisji Gospodarki Narodowej senator sprawozdawca wniósł o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat w głosowaniu zaakceptował tę propozycję i jednomyślnie, 86 głosami, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 34. posiedzeniu, 16 lutego br., i tego samego dnia przekazana do Senatu. Marszałek 19 lutego, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Bogdan Lisiecki przedstawił zmiany wprowadzane przez nowelizację ustawy. W art. 19 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu: poza obszarem zabudowanym w tunelach o długości przekraczającej 500 m kierujący pojazdem jest obowiązany utrzymywać odstęp od poprzedzającego pojazdu nie mniejszy niż 50 m, jeżeli kieruje pojazdem o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t lub autobusem; oraz 80 m, jeżeli kieruje zespołem pojazdów lub pojazdów niewymienionych w pkt 1.

Ust. 5 mówi, że organ zarządzający ruchem na drodze może zmniejszyć lub zwiększyć za pomocą znaków drogowych dopuszczalny odstęp, o którym mowa w ust. 4, w zależności od obowiązującej w tunelu dopuszczalnej prędkości.

Po art. 47 dodaje się art. 47a w brzmieniu: "Kierujący pojazdem w tunelu podczas zatrzymania wynikającego z warunków lub przepisów ruchu drogowego jest obowiązany zachować co najmniej pięciometrowy odstęp od poprzedzającego pojazdu". Zmiana w zakresie art. 47a ma na celu wdrożenie przepisów dyrektywy Unii Europejskiej z kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych wymagań bezpieczeństwa dla tuneli w transeuropejskiej sieci drogowej. Celem dyrektywy jest ustanowienie jednolitego i stałego systemu bezpieczeństwa, stałego poziomu obsługi i komfortu w transeuropejskiej sieci drogowej, w której tunele stanowią ważne budowle ułatwiające komunikację w Europie.

W art. 51 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "Kierujący pojazdem jest obowiązany używać świateł mijania podczas jazdy". Wprowadzenie całorocznego obowiązku jazdy na światłach przez całą dobę powinno przyczynić się do znacznej poprawy widoczności pojazdów nie tylko w dni, w których widoczność jest ograniczona, ale także w dni słoneczne, gdy nieoświetlone pojazdy nie wyróżniają się z tła, jakie stanowi otoczenie drogi.

Kolejna zmiana ma na celu usunięcie niespójności art. 73 ust. 3 ustawy - Prawo o ruchu drogowym z art. 76 ust. 3. Zgodnie z brzmieniem art. 73 ust. 3 rejestracji pojazdów kontroli skarbowej i służby celnej dokonują właściwe organy tych jednostek. Delegacja ustawowa do wydania rozporządzenia określającego warunki i tryb rejestracji oraz wzory dowodu rejestracyjnego i tablic rejestracyjnych zawarta jest w art. 76 ust. 3, gdzie nie uwzględniono kontroli skarbowej i służby celnej. Proponowana zmiana likwiduje tę niespójność, włączając kontrolę skarbową i służbę celną do stosowanego rozporządzenia, wydawanego przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

Zmiany w brzmieniu art. 76 ust. 3 pociągają zmiany w zapisie art. 76 ust. 5 pkt 4 ustawy - Prawo o ruchu drogowym, gdzie proponuje się, aby przy tworzeniu rozporządzenia był brany pod uwagę również sposób wykorzystania pojazdów używanych przez kontrolę skarbową i służbę celną podczas wykonywania ich ustawowych zadań.

Zaproponowana w art. 1 zmiana czwarta lit. b, dotycząca art. 76 ust. 4 pkt 1 ustawy - Prawo o ruchu drogowym, ma na celu umożliwienie kontroli skarbowej dokonania rejestracji samochodów wykorzystywanych przez wywiad skarbowy zgodnie z trybem przewidzianym dla rejestracji samochodów wykorzystywanych do celów operacyjno-rozpoznawczych.

W art. 1 zmianie piątej projektu ustawy proponuje się włączenie organu kontroli skarbowej, organów celnych i wywiadu skarbowego do katalogu podmiotów mających wyłączny dostęp do danych lub informacji o pojazdach, o których jest mowa w art. 73 ust. 3 ustawy - Prawo o ruchu drogowym.

Senator sprawozdawca poinformował, że komisja postanowiła zaproponować Izbie wprowadzenie poprawek do ustawy. Senator omówił proponowane zmiany w ustawie i w imieniu komisji wniósł o ich uchwalenie.

Propozycję zmian w ustawie złożył także senator Andrzej Łuczycki.

Wszystkie wnioski rozpatrzyła komisja senacka. Komisja poparła 2 spośród 6 zgłoszonych ogółem poprawek.

Poszczególne poprawki poddano pod głosowanie, po czym Izba 80 głosami, przy 4 przeciw i 2 wstrzymujących się podjęła uchwałę:

Uchwała

Projekt został wniesiony przez Prezydium Senatu. Marszałek w dniu 14 lutego br., zgodnie z art. 79 ust. 1, w związku z art. 84 ust. 3 Regulaminu Senatu, skierował projekt do rozpatrzenia w pierwszym czytaniu do Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Regulaminowej Etyki i Spraw Senatorskich. Pierwsze czytanie projektu uchwały zostało przeprowadzone na wspólnym posiedzeniu komisji 21 lutego. Zgodnie z art. 84 ust. 3 Regulaminu Senatu marszałek Senatu zdecydował o skróceniu terminów, o których mowa w art. 80 ust. 1. Komisje po rozpatrzeniu projektu uchwały przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.

Zgodnie z art. 81 ust. 1, w związku z art. 84c Regulaminu Senatu drugie czytanie projektu uchwały w sprawie zmiany Regulaminu Senatu obejmuje przedstawienie Senatowi sprawozdania komisji o projekcie uchwały oraz przeprowadzenie dyskusji i zgłaszanie wniosków.

Sprawozdanie komisji przedstawił senator Dariusz Górecki. Senator poinformował, że obie komisje senackie rozpatrzyły w pierwszym czytaniu przedstawiony przez wnioskodawców projekt i wnoszą o przyjęcie go bez poprawek.

Senator wyjaśnił, że projekt uchwały jest konsekwencją ustawy z 14 lutego br. o zmianie ustawy o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów i ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodnii przeciwko Narodowi Polskiemu. Ustawa ta przewiduje, że w skład Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej wchodzi jedenastu członków, z tym że siedmiu wybieranych jest przez Sejm, dwóch - przez Senat, a dwóch jest powoływanych przez prezydenta. W dotychczasowym stanie prawnym Senat nie miał wpływu na skład Kolegium IPN. Przedstawiony projekt uchwały zmieniającej Regulamin Senatu ma na celu uwzględnienie nowych kompetencji Izby wyższej.

Zmiany dotyczą trzech artykułów regulaminu. W art. 92 ust. 1 dodaje się zapis mówiący, że Senat wybiera i odwołuje dwóch członków Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodnii przeciwko Narodowi Polskiemu. Istotą zmiany w art. 93 ust. 2 jest to, że senator może udzielić poparcia co najwyżej dwóm kandydatom do Kolegium IPN, a istotą zmiany w art. 96 ust. 1 i 2 to, że odwołanie członków Kolegium IPN może nastąpić wyłącznie w wypadkach określonych w odpowiednich ustawach.

Art. 2 projektu uchwały nakłada na marszałka Senatu obowiązek ustalenia i podania do wiadomości senatorów początku i końca terminu składania wniosków w sprawie wyboru poszczególnych osób w skład Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodnii przeciwko Narodowi Polskiemu, i to w taki sposób, aby okres składania wniosków był nie krótszy niż czternaście dni.

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia, z tym że przepisy art. 92 ust. 1 i 96 ust. 1 i 2 tej uchwały stosuje się od dnia wejścia w życie ustawy z 14 lutego br. o zmianie ustawy o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów i ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodnii przeciwko Narodowi Polskiemu.

W trakcie dyskusji nie został złożony wniosek przeciwny do wniosku przedstawionego przez komisję w sprawozdaniu, więc zgodnie z art. 81 ust. 5, w związku z art. 84c Regulaminu Senatu, Izba mogła przystąpić do trzeciego czytania projektu uchwały, obejmującego jedynie głosowanie nad przedstawionym projektem.

W wyniku tego głosowania Senat jednomyślnie, 85 głosami, podjął uchwałę:

Uchwała

Senat przystąpił do drugiego czytania tego projektu uchwały na 26. posiedzeniu, 25 stycznia br. Marszałek, zgodnie z art. 84b ust. 4 Regulaminu Senatu, skierował sprawozdanie komisji o projekcie uchwały okolicznościowej do ponownego rozpatrzenia przez Komisję Ustawodawczą oraz Komisję Nauki, Edukacji i Sportu. Komisje na wspólnym posiedzeniu 21 lutego przygotowały poprawione sprawozdanie.

W tej sytuacji, zgodnie z art. 84b ust. 1, w związku z art. 84b ust. 4 Regulaminu Senatu, drugie czytanie projektu uchwały okolicznościowej obejmuje: po pierwsze, przedstawienie Senatowi poprawionego sprawozdania komisji o projekcie uchwały okolicznościowej przez sprawozdawcę komisji oraz wniosków mniejszości komisji przez sprawozdawców mniejszości komisji, po drugie, przeprowadzenie dyskusji oraz głosowanie.

Poprawione sprawozdanie komisji o projekcie uchwały zaprezentował Izbie senator Kazimierz Wiatr. Senator przedstawił i omówił zmiany oraz proponowane poprawki w tekście projektu uchwały.

Po dyskusji Senat przegłosował poprawki, po czym 60 głosami, przy 6 przeciw i 18 wstrzymujących się, podjął uchwałę:

Uchwała

Informację rządu na temat sytuacji kobiet w Polsce przedstawiła podsekretarz stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Joanna Kluzik-Rostkowska.

Stwierdziła w niej m.in., że sytuacja kobiet w Polsce nie odbiega znacząco od standardów w krajach zachodnich; polskie przepisy dotyczące praw kobiet są dobre, nieco gorzej zaś jest z ich egzekwowaniem.

"Polska nie ma specjalnie dużych problemów, jeśli chodzi o prawo. Problemy mamy z właściwym stosowaniem tego prawa, z wykorzystaniem tych przepisów prawnych, które w Polsce od bardzo dawna istnieją" - mówiła wiceminister.

Senatorowie pytali m.in. o statystyki dotyczące bezrobotnych kobiet, czy rząd zamierza wspierać kobiety prowadzące własną działalność gospodarczą i jak wygląda sytuacja kobiet na wsi.

Wiceminister J. Kluzik-Rostkowska oceniła, że choć bezrobocie w Polsce spada, to okazuje się, że dotyczy to w większości mężczyzn. Pod koniec 2006 r. 56% bezrobotnych stanowiły właśnie kobiety. "Proporcje osób, które szukają zatrudnienia i tych, które je mają, zmieniły się na niekorzyść kobiet" - podkreśliła.

Zaznaczyła, że znacząca część kobiet bezrobotnych ma wykształcenie wyższe i średnie. "Jest to zupełnie inna struktura bezrobocia niż w wypadku mężczyzn. Wynika to też z faktu, że spora część kobiet z niskim wykształceniem nie szuka pracy. Ponieważ nie szukają pracy w ogóle, nie są zarejestrowane w urzędach pracy i nie figurują w tych statystykach" - mówiła.

Wiceminister J. Kluzik-Rostkowska poruszyła także temat obecności kobiet na wysokich stanowiskach. "W dalszym ciągu, mimo że kobiety są lepiej wykształcone od mężczyzn, na wysokich stanowiskach jest nas bardzo mało" - powiedziała. Z drugiej strony - jak tłumaczyła - w Polsce jest duża grupa kobiet, które same dla siebie są pracodawcami i które prowadzą własną działalność gospodarczą.

Zwróciła też uwagę na problemy, jakie mają na rynku pracy młode matki, przede wszystkim ze znalezieniem pracy po urodzenia dziecka i utrzymaniem jej. Zdaniem wiceminister, kobiety rzadko dochodzą swoich praw przed sądami pracy.

J. Kluzik-Rostkowska mówiła również o obecności kobiet w wojsku. Oceniła, że obecnie mogą one - na równych prawach z mężczyznami - zostać żołnierzami zawodowymi. Zaznaczyła, że liczba kobiet w armii wzrosła w 2006 r. do 1 tys. "Mamy również pełnomocniczkę do spraw kobiet w wojsku" - dodała.

W styczniu z informacją polskiego rządu na temat sytuacji kobiet w Polsce zapoznał się Komitet ONZ ds. Eliminacji Wszelkich Form Dyskryminacji Kobiet. Członkowie komitetu chcieli poznać m.in. akty prawne dotyczące przeciwdziałania przemocy wobec kobiet oraz dyskryminacji na rynku pracy.

W posiedzeniu komitetu uczestniczyła także Wanda Nowicka, przewodnicząca Federacji na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny, która koordynowała prace nad alternatywnym raportem. Ten dokument - oceniający sytuację kobiet w Polsce jako niezadowalającą - również został przedstawiony na forum ONZ.

Według raportu organizacji kobiecych, brakuje skutecznej polityki przeciwdziałania dyskryminacji w wielu obszarach, jak handel kobietami, przemoc domowa, życie zawodowe kobiet.

Konwencja ds. Eliminacji Wszelkich Form Dyskryminacji Kobiet została uchwalona przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w 1979 r. Wyznacza międzynarodowe standardy w zakresie ochrony praw kobiet we wszystkich dziedzinach życia. Obejmuje następujące obszary: edukacja seksualna, dostęp do usług w zakresie zdrowia reprodukcyjnego, sytuacja kobiet na rynku pracy, reprezentacja kobiet w polityce, ustawodawstwo w zakresie przemocy wobec kobiet, w tym przemocy domowej oraz handlu kobietami. Polska podpisała konwencję w 1980 r.

Marszałek 10 stycznia br., zgodnie z art. 79 ust. 1 w związku z art. 84 ust. 3 Regulaminu Senatu, skierował projekt uchwały do rozpatrzenia w pierwszym czytaniu do Komisji Ustawodawczej. Pierwsze czytanie projektu uchwały zostało przeprowadzone na posiedzeniu komisji 6 lutego. Komisja po rozpatrzeniu projektu uchwały przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.

Zgodnie z art. 84b ust. 1 Regulaminu Senatu drugie czytanie projektu uchwały okolicznościowej obejmuje, po pierwsze, przedstawienie Senatowi sprawozdania komisji o projekcie uchwały okolicznościowej przez sprawozdawcę komisji oraz wniosków mniejszości komisji przez sprawozdawców mniejszości komisji, po drugie, przeprowadzenie dyskusji oraz głosowanie.

Sprawozdanie komisji przedstawił senator Janusz Gałkowski. Senator poinformował, że na posiedzeniu komisji przyjęto poprawkę zgłoszoną przez Komisję Ustawodawczą, a następnie przedstawił proponowaną treść uchwały.

Prezentując postać ojca Mariana, senator sprawozdawca podkreślił, że ewangelizował on w sposób bardzo dyskretny, dając siebie samego drugiemu człowiekowi, stając po stronie tych, którzy zostali odrzuceni przez hinduistów, tych, którzy byli uważani za nieczystych, tych, których nie przyjmowano, których odtrącono. On ich przygarnął, okazał im serce, pokazał, na czym polega człowieczeństwo.

W jednym z czterech głównych ośrodków religijnego kultu hinduistycznego w Puri za zgodą miejscowych władz dzięki działalności ojca Żelazka, który był tam ogromnym autorytetem, wyrażono zgodę na zbudowanie jednej z najpiękniejszych świątyń pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Stało się to z inicjatywy ojca Żelazka. Za jego przyczyną realne stało się to, co zapisano w Ewangelii: "po owocach ich poznacie". Wiele, całych wiosek przechodziło na wiarę chrześcijańską nie dlatego, że głoszono Słowo Boże w formie werbalnej, ale że głoszono miłosierdzie Boże czynami.

Senat w pierwszej kolejności przegłosował poprawkę, a następnie jednomyślnie, 72 głosami, powziął uchwałę:

Uchwała

Sprawozdawca Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich senator Tadeusz Lewandowski przedstawił projekt uchwały dotyczący zmiany w składzie komisji senackiej. Jak poinformował, senator Władysław Mańkut złożył wniosek o wstąpienie do Komisji Gospodarki Narodowej, a Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich na swym posiedzeniu wniosek ten rozpatrzyła i przychyliła się do niego.

Przedstawiony projekt uchwały poddano pod głosowanie. W jego wyniku Senat 76 głosami, przy 1 przeciw i 1 wstrzymującym się, podjął uchwałę:

Uchwała

Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment