Oświadczenie skierowane do podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Krzysztofa Józefowicza

Zwracam się do Pana Ministra o pomoc i interwencję w sprawie odzyskania środków finansowych utraconych przez firmę Lubmor Spółka z o.o. w Trzciance.

Firma Lubmor powstała w 1951 r., a od roku 1961 specjalizuje się w produkcji wyposażenia okrętowego. Wyroby Lubmoru są wysokiej jakości i cieszą się dużym uznaniem stoczniowców w kraju i za granicą.

Od wielu lat Lubmor Spółka z o.o. jest dostawcą wyposażenia dla polskich stoczni w Szczecinie i Gdyni, które są własnością Skarbu Państwa. Niestety, na przestrzeni ostatnich lat spółka poniosła ogromne straty na tej współpracy. W wyniku trudności finansowych stoczni, Lubmor Spółka z o.o. stracił około 5 milionów 500 tysięcy zł.

Największą stratę Lubmor poniósł w wyniku ogłoszenia w lipcu 2002 r. upadłości Stoczni Szczecińskiej Porta Holding S.A. Wierzytelność Lubmoru wynosi ponad 4 miliony 300 tysięcy zł, co potwierdził Syndyk Masy Upadłościowej wyżej wymienionej stoczni. W kwocie tej znajduje się podatek VAT, który został odprowadzony do budżetu państwa.

Procedura upadłościowa stoczni przebiega opieszale. Od chwili ogłoszenia upadłości Stoczni Szczecińskiej Porta Holding S.A. syndyk nie zrealizował żadnej wpłaty na rzecz spółki Lubmor.

Mimo wielokrotnych interwencji i zapytań w zakresie likwidacji nie uzyskano od syndyka żadnych informacji, kiedy i ile środków odzyska Lubmor Spółka z o.o.

Ponieważ uszczuplenie o tak dużą kwotę środków obrotowych stwarza poważne zakłócenia w utrzymaniu bieżącej płynności finansowej, prezes zarządu, dyrektor naczelny doktor Zbigniew Rosiński zwrócił się do mnie jako senatora RP o pomoc i interwencję w tej sprawie.

W związku z powyższym, działając na podstawie art. 16 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora, zwracam się do Pana Ministra z prośbą o wskazanie możliwości odzyskania utraconych przez spółkę Lubmor środków finansowych.

Liczę na przychylność i pomoc w przedmiotowej sprawie.

Janusz Kubiak
senator RP

Warszawa, dnia 20.10.2006 r.

Pan
Bogdan Borusewicz
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

Odnosząc się do oświadczenia Pana Senatora Janusza Kubiaka złożonego podczas 18 posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 14 września 2006 r., przedstawionego przy piśmie Pana Marszałka z dnia 18 września 2006 r. BPS/DSK-043-637/06, w przedmiocie przewlekłości postępowania upadłościowego Stoczni Szczecińskiej "Porta Holding" S.A. w Szczecinie toczącego się w Sądzie Rejonowym w Szczecinie pod sygn. akt XXII U 156/02 i zaspokojenia wierzytelności "Lubmor" sp. z o.o. w Trzciance, uprzejmie wyjaśniam.

Postanowieniem z dnia 29 lipca 2002 r. Sąd Rejonowy w Szczecinie ogłosił upadłość Stoczni Szczecińskiej "Porta Holding" S.A. w Szczecinie. Upadłość Stoczni ogłoszono na podstawie przepisów Rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z 24 października 1934 r. Prawo upadłościowe (tekst jedn.; Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512 ze zm., dalej jako Pr. Up.), którego przepisy w dalszym ciągu mają zastosowanie do przebiegu w/w postępowania upadłościowego. Przepisy prawa upadłościowego uzależniają zaspokojenie wierzycieli i zakończenie postępowania upadłościowego od realizacji jego poszczególnych etapów (w szczególności od sporządzenia listy wierzytelności, sprzedaży majątku upadłego, sporządzenia planu podziału funduszów masy i jego wykonania).

Postanowienie o ogłoszeniu upadłości uprawomocniło się z dniem 9 sierpnia 2002 r. Odpis postanowienia w przedmiocie ogłoszenia upadłości doręczono syndykowi 5 sierpnia 2002 r. Po ogłoszeniu upadłości syndyk przystąpił do wykonywania swych obowiązków. Ze względu na rozmiar masy upadłości i złożone relacje gospodarcze pomiędzy upadłą Spółką a Stocznią Szczecińską S.A. w Szczecinie, konieczność wyodrębnienia majątku upadłego od majątku tej Spółki, trudności w ustaleniu praw własności upadłego, utrudniony dostęp do sieci informatycznej, dużą ilość udziałów upadłego w innych spółkach, w dniu 11 września 2002 r. syndyk złożył wniosek o ustalenie dłuższego niż miesięczny termin do sporządzenia spisu inwentarza majątku masy upadłości i dokonania jego oszacowania. Jednocześnie czyniąc zadość obowiązkom wynikającym z art. 109 Pr. Up., w dniu 11 września 2002 r. syndyk przedłożył sędziemu - komisarzowi sprawozdanie ogólne o stanie masy upadłości i o możliwości zaspokojenia wierzycieli. Zarządzeniem z dnia 19 września 2002 r. sędzia - komisarz przedłożył syndykowi termin do złożenia spisu inwentarza i bilansu do dnia 30 października 2002 r. W dniu 19 listopada 2002 r. syndyk złożył bilans i spis inwentarza majątku masy upadłości. Zgodnie z bilansem na dzień 28 lipca 2002 r. stan aktywów i pasywów wynosił 1.411.131.320,93 zł, przy czym syndyk zaznaczył, że wycena według cen rynkowych będzie dokonywana każdorazowo przed planowaną sprzedażą likwidacyjną. W dniu 29 listopada 2002 r. syndyk uzupełnił spis inwentarza przez złożenie spisu z natury środków trwałych, a w dniu 12 września 2003 r., syndyk złożył do akt wyceną przedsiębiorstwa upadłego.

W dniu 17 września 2002 r. syndyk wystąpił do sędziego - komisarza z wnioskiem o zezwolenie na sprzeda z wolnej ręki samochodów wchodzących w skład masy upadłości. Postanowieniem z dnia 19 września 2002 r. sędzia - komisarz na podstawie art. 111 Pr. Up. zezwolił syndykowi na sprzedaż nieruchomości wchodzących w skład masy ruchomości przed rozpoczęciem likwidacji. Ponadto, w dniu 18 września 2002 r. syndyk złożył wniosek o zezwolenie na sprzedaż innych ruchomości z wolnej ręki przed rozpoczęciem likwidacji (art. 111 Pr. Up.) odnośnie części do budowy statków, na które zapotrzebowanie zgłaszała Stocznia Szczecińska "Nowa!" sp. z o.o. w Szczecinie oraz złomu. Pismem z dnia 24 września 2002 r. podał dalsze okoliczności uzasadniające wniosek. Sędzia - komisarz postanowieniem z dnia 17 października 2002 r. zezwolił syndykowi na sprzedaż z wolnej ręki w/w nieruchomości . Pismem z dna 27 listopada 2002 r. syndyk poinformował sędziego - komisarza, że przystępuje do likwidacji masy upadłości. W toku dalszego postępowania upadłościowego syndyk składał kolejne wnioski o sprzedaż ruchomości z wolnej ręki, zaś sędzia komisarz wydawał postanowienia o zezwoleniu na ich sprzedaż. W dniu 19 marca 2004 r. wpłynął wniosek syndyka o zezwolenie na sprzedaż nieruchomości z wolnej ręki, w tym samym dniu wydano postanowienie o zezwoleniu na sprzedaż nieruchomości w tym trybie.

Postanowieniem z dnia 6 kwietnia 2004 r. sędzia - komisarz ustanowił radę wierzycieli. Od chwili ustanowienia rady wierzycieli, organ ten podejmuje decyzje w przedmiocie wyrażenia zgody syndykowi na dokonanie czynności dotyczących likwidacji masy upadłości wymienionych w art. 131 Pr. Up. (w szczególności wyraża zgodę na sprzedaż z wolnej ręki ruchomości i nieruchomości upadłego).

W dniu 22 kwietnia 2004 r. zakończono negocjacje ze Stocznią Szczecińską "Nowa" sp. z o.o. w Szczecinie w sprawie sprzedaży przedsiębiorstwa upadłego, a 24 maja 2004 r. rada wierzycieli wyraziła zgodę na sprzedaż z wolnej ręki przedsiębiorstwa upadłego. W dniu 20 lipca 2004 r. syndyk sprzedał Stoczni Szczecińskiej "Nowa" sp. z o.o. w Szczecinie przedsiębiorstwo upadłego na warunkach ustalonych przez radę wierzycieli, za cenę 133.000.000 zł.

Z uwagi na charakter prowadzonego postępowania upadłościowego syndyk napotkał szereg trudności już w procesie ustalania składu masy upadłości ze względu na skomplikowaną strukturę holdingu. Utrudnienia w zbyciu majątku upadłego wynikają z wielkości masy upadłości oraz dużej wartości poszczególnych składników majątkowych, ich charakteru i specyfiki ograniczającej znacznie krąg podmiotów ewentualnie zainteresowanych ich nabyciem (maszyny i urządzenia specjalistyczne w branży stoczniowej, duże nieruchomości przemysłowe oraz socjalne, np. przedszkola faktycznie użytkowane przez Gminę Szczecin, częściowo przestarzały i zużyty pod wzglądem technologicznym majątek), oraz braku zainteresowania ofertą syndyka zarówno na rynku krajowym jak i za granicą. W konsekwencji konieczne było poszukiwanie nabywców o odpowiednim kapitale także przy wsparciu państwa, obniżanie minimalnej ceny sprzedaży przedsiębiorstwa upadłego, nieruchomości, ruchomości i praw majątkowych, stosownie do aktualnej sytuacji rynkowej, oraz oczekiwanie na zapłatą ceny sprzedaży składników majątkowych upadłego przez ich nabywców do czasu zawarcia umowy przenoszącej własność tych rzeczy.

Dodać należy, że przeszkodą w całkowitej likwidacji majątku upadłego jest konieczność ściągnięcia wierzytelności upadłego trwające procesy o uznanie czynności prawnych upadłego za bezskuteczne.

Pierwszy projekt listy wierzytelności syndyk złożył sędziemu - komisarzowi w dniu 4 listopada 2004 r. o dotyczył wierzytelności zgłoszonych do dnia 29 listopada 2004 r. W wykonaniu zarządzenia sędziego - komisarza syndyk złożył następny projekt listy wierzytelności w dniu 28 lipca 2005 r., projekt obejmował 3.758 wierzycieli, w tym objętych poprzednim projektem oraz nowe wierzytelności zgłoszone po 29 listopada 2004 r. W miarę zgłaszania kolejnych wierzytelności i uzupełniania braków formalnych przez wierzycieli, syndyk składał i składa do chwili obecnej następne, uzupełniające projekty listy wierzytelności. Posiedzenia w przedmiocie zatwierdzenia listy wierzytelności odbyły się dotychczas w dniach 15 grudnia 2005 r., 12 stycznia 2006 r., 19 stycznia 2006 r., 26 stycznia 2006 r., 23 lutego 2006 r., 16 marca 2006 r., 27 kwietnia 2006 r., 18 maja 2006 r., 25 maja 2006 r., 8 czerwca 2006 r., 22 czerwca 2006 r., 29 czerwca 2006 r., 6 lipca 2006 r., 14 września 2006 r., 21 września 2006 r. W dalszym ciągu trwają intensywne prace nad ustaleniem ostatecznej listy wierzytelności. Czynności wyjaśniające zainicjowane oświadczeniem Pana Senatora wykazały, że prace nad ustaleniem listy wierzytelności prowadzone są od początku postępowania upadłościowego, w miarę zgłaszania wierzytelności oraz z uwzględnieniem możliwości kadrowych i lokalowych wydziału, a wcześniej sekcji układowo - upadłościowej Sądu Rejonowego w Szczecinie. Na uwagę zasługuje fakt, że ogłoszenie upadłości Stoczni Szczecińskiej Porta Holding S.A. w Szczecinie zbiegło się w czasie z ogłoszeniem upadłości Stoczni Szczecińskiej S.A. w Szczecinie, w którym to postępowaniu swoje wierzytelności zgłosiło ok. 3500 wierzycieli. Ponadto, nastąpił znaczny wzrost liczby postępowań upadłościowych spółek zależnych od upadłej Stoczni. Skomplikowany charakter miał sam etap badania braków formalnych zgłoszeń wierzytelności z uwagi na liczbę zgłoszeń wierzytelności, konieczność dokonywania przyporządkowania zgłoszeń wierzytelności (wierzyciele nie rozróżniali postępowania upadłościowego Stoczni Szczecińskiej Porta Holding S.A. w Szczecinie i Stoczni Szczecińskiej S.A. w Szczecinie) oraz kilkadziesiąt zgłoszeń dokonanych przez wierzycieli zagranicznych. Zgłoszenia swych wierzytelności dokonało znacznie więcej wierzycieli niż uwzględnia projekt listy, część zgłoszeń została prawomocnie zwrócona, niektórzy wierzyciele po doręczeniu zarządzenia o zwrocie zgłoszenia wierzytelności dokonywali ponownych zgłoszeń. Podległe mi służby ustaliły również, że w dużej mierze trudności w ostatecznym ustaleniu listy wierzytelności spowodowane są znaczną ilością wierzytelności zabezpieczonych hipotekami (w tym hipotekami łącznymi) i zastawami rejestrowymi. Syndyk nie sprzedała bowiem wszystkich składników majątku upadłego obciążonych rzeczowo, a dla ustalenia kategorii zaspokojenia i wysokości wierzytelności umieszczonych na liście, konieczne jest uwzględnienie w tym przypadku ceny uzyskanej ze sprzedaży rzeczy obciążonych rzeczowo (art. 204 § 1 pkt 2a i b i 117 § 4 Pr. Up.). Syndyk złożył projekt listy wierzytelności w zakresie wierzycieli, których wierzytelności nie są zabezpieczone hipotecznie. Projekt był uzupełniany w miarę wpływu zgłoszeń do sądu. W celu zapewnienia najwyższej sprawności postępowania upadłościowego, sędziemu pełniącemu funkcję sędziego - komisarza przydzielono do 1 czerwca 2004 r., tj. niezwłocznie po powstaniu takiej możliwości (otrzymaniu etatu asystenckiego przez Sąd Rejonowy w Szczecinie) asystenta sądowego, który w ramach obowiązków służbowych zajmuje się zasadniczo tylko sprawami związanymi z ustaleniem listy wierzytelności. Wpływ na postępowanie w zakresie ustalenia listy wierzytelności miał też fakt, że dotychczas postępowanie upadłościowe Stoczni Szczecińskiej "Porta Holding" S.A. w Szczecinie prowadzone było kolejno przez trzech sędziów - komisarzy, którzy musieli zapoznawać się z aktami i ze stanem sprawy. Akta są bardzo obszerne (liczą obecnie 73 tomy). Jednocześnie sędziowie pełniący funkcję sędziów - komisarzy w tej sprawie, podejmowali szereg innych czynności związanych z kierowaniem tokiem postępowania upadłościowego, ponadto wykonywali inne obowiązki służbowe wynikające z pełnienia tej funkcji w innych postępowaniach upadłościowych.

Wszyscy pracownicy upadłego, z którymi rozwiązano umowy o pracę w sierpniu 2002 r. zostali zaspokojeni, oprócz prezesów zarządu upadłego, którzy zgłaszają wierzytelności o wartości ponad 10.000 zł. Według stanowiska syndyka wierzytelności te są sporne. Wierzyciele kategorii pierwszej, którym przyznano renty zaspokajani są na bieżąco. Podobnie na bieżąco zaspokajane są koszty postępowania upadłościowego.

Wierzyciel, o którym mowa w oświadczeniu Pana Senatora, tj. "Lubmor" sp. z o.o. w Trzciance, zgłosił swą wierzytelność pismem, które wpłynęło do Sądu Rejonowego w Szczecinie w dniu 18 września 2002 r. Wierzyciel domagał się uznania swej wierzytelności w łącznej kwocie 4.308.987 zł, w tym kwoty 4.112.571,11 zł w kategorii VI i kwoty 196.395,89 w kategorii VII. Zarządzeniem z dnia 21 lutego 2003 r. zgłoszenie zostało przekazane syndykowi. Projekt listy wierzytelności uwzględniający wierzyciela syndyk złożył w dniu 21 listopada 2005 r. Na posiedzeniu w dniu 22 czerwca 2006 r. sędzia komisarz na posiedzeniu niejawnym wysłuchał syndyka i upadłego w przedmiocie wierzytelności zgłoszonej przez "Lubmor" sp. z o.o. w Trzciance. Przeprowadzone czynności wyjaśniające nie pozwalają jednak na obecnym etapie postępowania na udzielenie jednoznacznej odpowiedzi co do możliwości i terminu zaspokojenia wierzytelności "Lubmor sp. z o.o. w Trzciance. Nie jest możliwe dokładne oszacowanie funduszów masy, prowadzone są bowiem procesy o uznanie czynności prawnych upadłego za bezskuteczne oraz procesy o zapłatę, co może skutkować zwiększeniem funduszów masy o kilkaset milionów złotych. Nie są także ustalone wierzytelności wierzycieli hipotecznych oraz sporne wierzytelności z kategorii I, co ma oczywisty wpływ na zaspokojenie wierzycieli z VI kategorii. Nie sprzedano nieruchomości obciążonych hipotekami, nie jest wobec tego znana suma, w jakiej wierzyciele ci zostaną zaspokojeni w kategorii IIa i IIb, a w jakiej wysokości w kategorii VI.

Obrazując stan likwidacji majątku i perspektywy zaspokojenia wierzycieli dodać można, że według sprawozdania syndyka do dnia 31 sierpnia 2006 do masy wpłynęły środki pieniężne w wys. 360.121.494,57 zł (z czego kwota 228.247.441,87 zł została uzyskana ze sprzedaży majątku). Wydatki do tego momentu wyniosły 90.197.322,17 zł. W masie upadłości pozostają do zbycia nieruchomości o wartości szacunkowej 34.882.431 zł oraz rzeczy ruchome, których wartość szacowana jest na sumę 48.051.477,20 zł. Syndyk prowadzi ok. 46 postępowań sądowych i egzekucyjnych przeciwko dłużnikom upadłej Stoczni.

Jak wynika z powyższych wyjaśnień, postępowanie upadłościowe Stoczni Szczecińskiej "Porta Holding" S.A. w Szczecinie jest procesem złożonym i skomplikowanym. Z uwagi na dużą liczbę wierzycieli, znaczny majątek upadłego, obiektywne trudności w jego zbyciu i konieczność realizacji poszczególnych etapów postępowania upadłościowego, szybkie zaspokojenie wierzycieli upadłej Stoczni nie jest możliwe. Prezes Sądu Okręgowego w Szczecinie sprawuje bieżący nadzór nad sprawnością przebiegu postępowania upadłościowego Stoczni Szczecińskiej "Porta Holding" w Szczecinie. W/w postępowanie objęte jest również moim bezpośrednim nadzorem. Analiza toku postępowania pozwala na stwierdzenie, że organy postępowania upadłościowego podejmują wszelkie starania w celu zakończenia likwidacji masy upadłości zgodnie z przepisami prawa. W celu dalszego usprawnienia przebiegu postępowania upadłościowego, poleciłem jednak podległym mi służbom wzmożenie nadzoru nad postępowaniem upadłościowym XXII U 156/02 w kierunku zintensyfikowania działań organów postępowania upadłościowego związanych z likwidacją masy upadłości, sporządzaniem listy wierzytelności i ewentualnym podziałem funduszów masy.

Jednocześnie wyrażam przekonanie, że niniejsza odpowiedź wyjaśniła wątpliwości związane z kwestiami zawartymi w oświadczeniu Pana Senatora.

Z poważaniem

z upoważnienia

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

Krzysztof Józefowicz

PODSEKRETARZ STANU

Oświadczenie skierowane do ministra finansów Stanisława Kluzy

Szanowny Panie Ministrze!

Działając na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora (DzU z 1996 r. nr 73 poz. 350 z późniejszymi zmianami), proszę o udzielenie informacji, czy organy podatkowe przeprowadzały kontrole pod kątem odprowadzania podatku VAT od przekazanych przedmiotów wielkich sieci handlowych, telefonii komórkowych oraz sieci stacji paliw stosujących tak zwane programy lojalnościowe polegające na tym, iż klienci tych sieci po dokonaniu odpowiednio wysokich zakupów otrzymują w nagrodę różne wartościowe przedmioty.

Ponieważ przekazanie tych przedmiotów zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług powinno być opodatkowane podatkiem VAT, uprzejmie proszę o informację, czy była w tym zakresie przeprowadzana kontrola, a jeżeli tak, to jakie przyniosła wyniki.

Z wyrazami szacunku

senator RP
Jacek Włosowicz

Warszawa, 2006-10.20

Pan
Bogdan Borusewicz
Marszałek Senatu RP
VI Kadencji

Szanowny Panie Marszałku,

W związku z oświadczeniem złożonym przez senatora Pana Jacka Włosowicza podczas 18 posiedzenia Senatu RP w dniu 14 września 2006 r. wniesionym do Ministra Finansów pismem pana Marszałka z dnia 18 września br. sygn. BPS/DSK-043-629/06 uprzejmie informuję, że Ministerstwo Finansów nie dysponuje danymi dotyczącymi liczby i efektów przeprowadzonych kontroli pod kątem odprowadzania podatku od towarów i usług przez wielkie sieci handlowe, sieci telefonii komórkowych oraz stacje paliw od przekazanych nagród dla wybranych grup klientów, objętych tzw. programem lojalnościowym, z uwagi na zbyt dużą szczegółowość badanego zagadnienia.

Urzędy skarbowe dokonywały kontroli prawidłowości rozliczania podatku VAT przez podmioty wymienione w tej grupie, jednak nie prowadziły statystyk w takim przekroju. Informacje w tym zakresie można pozyskać jedynie w wyniku wnikliwej oceny materiału dowodowego zgromadzonego w toku wielu postępowań kontrolnych oraz treści protokołów z kontroli. Biorąc jednak pod uwagę liczbą przeprowadzonych kontroli w zakresie prawidłowości rozliczenia podatku od towarów i usług oraz pracochłonność przeprowadzenia takiej analizy przez wszystkie urzędy skarbowe zadanie to przy obecnym obciążeniu pracą jest trudne do zrealizowania.

Ministerstwo Finansów od 2004 r. prowadzi usystematyzowane działania skierowane na zwiększenie efektywności metod i zasobów wykorzystywanych przez administrację podatkową w zakresie kontroli podatkowych. Działania te ukierunkowane są zarówno na podatników nieświadomie popełniających błędy w wywiązywaniu się ze swoich zobowiązań podatkowych jak i na podatników celowo nie wywiązujących się z zobowiązań podatkowych.

Organy podatkowe ujawniają różne nieprawidłowości w zakresie rozliczenia zobowiązań podatkowych, w tym także w podatku VAT. Błędy występują zarówno w deklarowaniu podstawy opodatkowania (zaniżanie wielkości przychodu do opodatkowania), stosowaniu niewłaściwych stawek podatku, jak również zawyżaniu kosztów uzyskania przychodów. Informacje w tym zakresie ukierunkowują działania całej administracji podatkowej i stanowią istotne źródło wiedzy o istniejącym i możliwym ryzyku. Przyczyniają się do poprawy skuteczności typowania podmiotów do kontroli.

Ponadto pragnę poinformować Pana Senatora, iż organy podatkowe jak również organy kontroli skarbowej podejmując kontrole właściwe w podmiotach dokonujących przekazywania wartości materialnych w ramach tzw. programów lojalnościowych, zakresem kontroli obejmują zarówno podatek dochodowy jak i podatek od towarów i usług. Z informacji przekazanych przez Urzędy Kontroli Skarbowej wynika, że problematyka ta była przedmiotem prowadzonych kontroli skarbowych, jednakże nie stwierdzono nieprawidłowości w wyżej wymienionym zakresie.

Z upoważnienia Ministra Finansów

PODSEKRETARZ STANU

Marian Banaś

Oświadczenie skierowane do ministra sprawiedliwości, prokuratora generalnego RP Zbigniewa Ziobry

Szanowny Panie Ministrze!

W dniu 22 marca 2006 r. proboszcz parafii rzymskokatolickiej w Seredzicach 27-100 Iłża zwrócił się do Pana Ministra z prośbą o dokonanie wnikliwej analizy akt sprawy (sygnatura akt ViW 140/2005 Sądu Rejonowego w Lipsku, Wydział Grodzki). Ksiądz sugeruje, iż "w sprawie tej sąd dopuścił się rażącego naruszania prawa i wydania oczywiście niesprawiedliwego wyroku" w stosunku do jego osoby.

Będę niezmiernie wdzięczny za poinformowanie mnie o stanowisku Pana Ministra w powyższej sprawie.

Z wyrazami szacunku

Jan Szafraniec
senator RP

Warszawa, 20.10.2006 r.

Pan
Bogdan Borusewicz
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W odpowiedzi na oświadczenie senatora Jana Szafrańca przekazane przez Pana Marszałka w dniu 30 sierpnia 2006 roku uprzejmie informuję, iż kwestia prawidłowości orzeczenia Sądu Rejonowego w Lipsku z dnia 22 czerwca 2005 sygn. akt VI W 140/05, utrzymanego w mocy wyrokiem sądu Okręgowego w Radomiu z dnia 13 grudnia 2005 roku sygn. akt V Waz 157/05 była już przedmiotem analizy Biura Postępowania Sądowego Prokuratury Krajowej pod numerem PR V 861-858/06.

W dniu 28 marca 2006 roku do Prokuratury Krajowej wpłynęło pismo ks. Stanisława K., który kwestionował prawidłowość postępowania Sądu Rejonowego w Lipsku w sprawie o wykroczenie z art. 77 kodeksu wykroczeń. Skarżący wówczas zarzucał nieuwzględnienie zgłaszanych wniosków dowodowych, pominięcie opinii biegłego oraz tendencyjne stawianie pytań w wywiadzie środowiskowym uzyskanym na zlecenie Sądu.

W związku z powyższym w Zespole Kasacji Karnych Biura Postępowania Sądowego Prokuratury Krajowej poddano analizie akta sądowe niniejszej sprawy, zarówno pod kątem uchybień opisanych przez skarżącego jak i z urzędu z uwzględnieniem zaistnienia ewentualnych przesłanek określonych jako tzw. bezwzględne przyczyny odwoławcze oraz innych uchybień mogących mieś wpływ na treść orzeczenie.

Analiza ta nie dostarczyła żadnych argumentów, które uzasadniałyby konieczność wniesienia przez Prokuratora Generalnego Skargi kasacyjnej na podstawie art. 521 kpk. O takim stanowisku poinformowano wnioskodawcę w piśmie z dnia 21 lipca 2006 roku, w którym w sposób szczegółowy uzasadniono zarówno pogląd o nietrafności podnoszonych zarzutów, jak i ocenę prawidłowości procedur zastosowanych przez Sądy obu instancji.

Nadto Biuro Postępowania Sądowego Prokuratury Krajowej prowadziło, na wniosek ks. S. K., analizę akt innego postępowania Rejonowego w Lipsku, zakończonego w dniu 28 grudnia 2005 roku (sygn. akt VI W 284/05), które dotyczyło tożsamego wykroczenia. W tym postępowaniu ujawniono uchybienia natury proceduralnej, jednakże nie stwierdzono, aby mogły one mieć wpływ na treść wydanego wyroku, a tylko takie mogą, w myśl art. 523 § 1 kpk, stanowić podstawę skargi kasacyjnej. Odpowiedź w tym zakresie skierowano w dniu 12 października 2006 roku.

W obecnej chwili brak jest podstaw do zmiany stanowiska w niniejszej sprawie.

ZASTĘPCA

PROKURATORA GENERALNEGO

Przemysław Piątek

Oświadczenie skierowane do ministra sprawiedliwości, prokuratora generalnego RP Zbigniewa Ziobry

W związku z tym, że Pani Maria Skowyra zwróciła się do mnie, jako senatora RP, z prośbą o pomoc w przedstawionej w załączonym piśmie sprawie, działając na podstawie art. 16 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora, proszę o informację i wyjaśnienie, ewentualnie też o objęcie osobistym nadzorem postępowania w przedmiotowej sprawie.

W załączeniu pismo M. Skowyra z dnia 12 września 2006 r.

Janusz Kubiak
senator RP

Warszawa, dnia 20.10.2006 r.

Pan
Ryszard Legutko
Wicemarszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

W związku z wystąpieniem Pana Marszałka z dnia 18.09.2006 r. nr BPS/DSK-043-632/06, przy którym został załączony tekst oświadczenia złożonego przez Pana Senatora Janusza Kubiaka podczas 18 posiedzenia Senatu w dniu 14 września 2006 r., dotyczącego wyjaśnienia sprawy Pani Marii S. przedstawionej w piśmie z dnia 12.09.2006 r., uprzejmie informuję, co następuje:

W lipcu 2004 r. Prokurator Rejonowy w Pile skierował do miejscowego Sądu Rejonowego akt oskarżenia przeciwko Państwu Józefowi i Marii S.

Sprawa pierwotnie wpłynęła do VII Wydziału Grodzkiego i została zarejestrowana za sygn. VII K 340/04, a następnie postanowieniem z dnia 10. kwietnia 2006 r. przekazano ją do rozpatrzenia Wydziałowi II Karnemu tego Sądu, gdzie toczy się pod sygn. II K 158/06, lecz do chwili obecnej nie odczytano aktu oskarżenia.

Przyczyną tego jest fakt składania zarówno przez oskarżonych, jak i ich b. obrońcę adw. Bohdana K. licznych wniosków formalnych dotyczących, między innymi: wyłączenia sędziego (pięciokrotnie), w tym trzykrotnie na rozprawie w dniu 11 maja 2005 r., wyłączenia prokuratora, przekazania sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Warszawie, zwrotu sprawy prokuraturze celem uzupełnienia braków postępowania dowodowego, umorzenia postępowania.

Sąd wniosków nie uwzględnił, a wydane w tym przedmiocie postanowienia były zaskarżane do Sądu Okręgowego w Poznaniu, który utrzymywał je w mocy. Okoliczność ta miała istotny wpływ na przedłużanie się postępowania.

Ponadto adwokat oskarżonych nie stawił się na 7 terminów, zaś na rozprawie w dniu 11 maja 2005 r. zachował się w sposób godzący w powagę Sądu oraz opuścił salę rozpraw, w związku z czym oraz z uwagi na obraźliwą treść pism procesowych - Sąd powiadomił Okręgową Radę Adwokacką w Szczecinie o rażącym naruszeniu przez niego obowiązków procesowych.

Na rozprawie w dniu 17 stycznia 2006 r. Sąd ukarał Józefa S. karą porządkową grzywny w wysokości 1000 zł za ubliżanie Sądowi w piśmie, zaś w dniu 24 maja 2006 r. dopuścił dowód w opinii biegłych lekarzy psychiatrów na okoliczność stanu zdrowia oskarżonej Marii S. i wyznaczył jej obrońcę z urzędu. Dzień wcześniej powiadomiła ona bowiem Sąd, iż od lipca 2004 r. leczy się psychiatrycznie.

Wyznaczona na dzień 11 października 2006 r. rozprawa nie odbyła się, bowiem oskarżony Józef S. nadesłał zaświadczenie od lekarza sądowego o niemożności stawiennictwa do sądu. Kolejny termin jest wyznaczony na dzień 9 listopada 2006 r.

Pani Maria S. w okresie od maja do sierpnia 2006 r. skierowała do Ministerstwa Sprawiedliwości szereg pism, domagając się wszczęcia postępowania karnego i dyscyplinarnego przeciwko sędziemu referentowi i Wiceprezesowi Sądu Rejonowego w Pile, w związku z ujawnieniem w wywiadzie udzielonym TV-ASTA w dniu 1 czerwca 2006 r. informacji o jej stanie zdrowia psychicznego.

Pisma te zostały przekazane Prezesowi Sądu Okręgowego w Poznaniu celem przeprowadzenia czynności wyjaśniających.

Wymieniony Prezes, po dokonaniu niezbędnych ustaleń, nie znalazł podstaw do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego przeciwko wskazanym sędziom Sądu Rejonowego w Pile.

Z protokołu rozprawy z dnia 24 maja 2006 r. wynika, że miała ona charakter jawny, żadna ze stron nie składała wniosku o wyłączenie jawności, a Sąd z urzędu nie dopatrzył się takiej konieczności (brak przesłanek z art. 360 § 1 kpk).

Na tym terminie Pani Maria S. sama, w obecności mediów ujawniła, że leczy się w Poradni Zdrowia Psychicznego, czego konsekwencją było dopuszczenie dowodu z opinii biegłych psychiatrów i ustanowienie dla niej pełnomocnika z urzędu. Wypowiedź Wiceprezesa Sądu Rejonowego w Pile dla TV-ASTA z dnia 1 czerwca 206 r. zawierała zatem tylko informację wynikającą z zapisów w protokole z jawnej rozprawy.

Ponadto Prezes Sądu Okręgowego nie potwierdził podniesionego przez skarżącą zarzutu naruszenia przez Sąd przepisów z art. 356, 357 i 359 kpk, o czym powiadomił ją pismem z dnia 10 października 2006 r. nr Prez. Sk XIW-504/06, a stanowisko zawarte w tym piśmie nie budzi zastrzeżeń.

Z poważaniem

Krzysztof Józefowicz

Oświadczenie skierowane do ministra sprawiedliwości, prokuratora generalnego RP Zbigniewa Ziobry

Panie Ministrze!

W związku z odpowiedzią na moje oświadczenie w sprawie Cechu Krawców i Rzemiosł Odzieżowo-Włókienniczych, dot. BPS/DSK-043-341/06, przekazaną przez zastępcę prokuratora generalnego Jerzego Engelkinga, chciałbym prosić o dalszą interwencję w tej sprawie.

W nawiązaniu do otrzymanego pisma zastępcy prokuratora generalnego (znak PR III Ko 3496/05 z dnia 10.07.2006 r.) informuję o tym, co następuje.

Sprawa sygn. akt 4Ds 965/05/Z. W dniu 28.08.2006 r. cech otrzymał pismo z Komendy Miejskiej Policji w Katowicach z dnia 16.08.2006 r. w którym powiadomiono, że z dniem 8.08.2006 r. zostało wszczęte śledztwo o przestępstwo, określone w art. 271 kk i 273 kk, w sprawie "poświadczenia nieprawdy we wniosku o wpis do rejestru sądowego Cechu Rzemiosł Różnych oraz posłużenia się potwierdzającym nieprawdę oświadczeniem dotyczącym założycieli Cechu, złożonym wraz z ww. wnioskiem do Sądu Rejonowego w Katowicach".

Wymieniona sprawa w piśmie zastępcy prokuratora generalnego ma oznaczenie: sygn. akt 4Ds 965/05/Z. Z informacji, jaką uzyskałem z Prokuratury Rejonowej Katowice Centrum-Zachód wiem, że sprawa ta ma nowe oznaczenie: sygn. akt 4Ds 1629/06/Z.

To, że Prokuratura Rejonowa Katowice Centrum-Zachód powierzyła prowadzenie śledztwa Komendzie Miejskiej Policji w Katowicach, jest dla mnie niezrozumiałe. Przypominam, że na skutek zawiadomienia przez cech o popełnieniu przestępstwa z dnia 7.03.2005 r. Prokuratura Rejonowa Katowice Centrum-Zachód wydała postanowienie w dniu 15.04.2005 r., sygn. akt 4Ds 965/05/Z o odmowie wszczęcia śledztwa. W postanowieniu tym prokuratura stwierdziła, że "w oparciu o analizę treści zawiadomienia oraz materiałów uzyskanych w wyniku czynności sprawdzających ustalono następujący stan faktyczny: Cech Rzemiosł Różnych powstał na mocy decyzji Urzędu Wojewódzkiego Wydział Handlu i Usług w Częstochowie z dnia 25.03.1982 r., nr HU-IV-7657/39/82".

Jak z tego widać, Prokuratura Rejonowa Katowice Centrum-Zachód przyznała Cechowi Krawców i Rzemiosł Odzieżowo-Włókienniczych rację w kwestii daty powstania Cechu Rzemiosł Różnych, obecnie Cechu Rzemiosł Różnych i Przedsiębiorczości w Częstochowie. Zaś odmowa wszczęcia śledztwa wynikła z tego, że Prokuratura Rejonowa Katowice Centrum-Zachód uważała, iż kwestionowane oświadczenie Cechu Rzemiosł Różnych z dnia 27.04.2001 r. nie stanowi dokumentu w sensie prawnym i "nie może zostać uznane za realizujące znamiona przestępstwa z art. 271 kk oraz art. 273 kk".

Ponieważ wszczęte śledztwo dotyczy sprawy, w której kwestia daty powstania Cechu Rzemiosł Różnych w Częstochowie została już rozstrzygnięta we wcześniejszym postępowaniu przygotowawczym, to kwestia, czy oświadczenie Cechu Rzemiosł Różnych w Częstochowie z dnia 27.04.2001 r. jest dokumentem w sensie prawnym i realizuje znamiona przestępstwa z art. 271 kk oraz art. 273 kk, czy też nie, winna być rozstrzygnięta przez prokuratora, gdyż stanowi ona rozważanie czysto prawnicze. Dlatego powierzenie przez prokuraturę prowadzenia wymienionego śledztwa Policji uważam za niezrozumiałe i niezasadne. Ponadto uważam, że Prokuratura Okręgowa w Katowicach winna polecić Prokuraturze Rejonowej Katowice Centrum-Zachód, aby omawiane śledztwo było prowadzone osobiście przez prokuratora oraz aby ukończenie śledztwa nastąpiło w ciągu 3 miesięcy.

Obawiam się, że pozostawienie wymienionego śledztwa w gestii Policji spowoduje, że będzie ono trwało latami. Podobne śledztwo prowadzone przez Policję w Częstochowie trwa już około półtora roku i w zasadzie nie widać ostatecznego terminu jego zakończenia. A może właśnie o to chodzi?

Sprawa sygn. akt 2Ds 551/06. Śledztwo w tej sprawie zostało rozpoczęte przez Prokuraturę Rejonową Częstochowa-Północ w Częstochowie pod sygn. akt 1Ds 769/05. Obecnie śledztwo to prowadzi Prokuratura Rejonowa Częstochowa-Południe w Częstochowie pod sygn. akt. 2Ds 551/06.

Po przeanalizowaniu akt sprawy zauważyłem, że 4 osoby związane z Cechem Rzemiosł Różnych i Przedsiębiorczości składając zeznania jako świadkowie, złożyły fałszywe zeznania, co miało wpływ na przebieg śledztwa. Przeciwko tym świadkom Cech Krawców i Rzemiosł Odzieżowo-Włókienniczych w Częstochowie sformułował zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa w dniu 22.08.2006 r., zarzucając im popełnienie przestępstwa z art. 233 §1 kk. Zawiadomienie to znajduje się w Prokuraturze Rejonowej Częstochowa-Północ w Częstochowie.

O złożeniu tego zawiadomienia pismem z dnia 24.08.2006 r. powiadomiony został prokurator okręgowy pan Piotr Skrzynecki. Powiadomienia tego dokonano ze względu na fakt, że aktualnie w Prokuraturze Okręgowej jest rozpatrywane inne zażalenie na postanowienie Prokuratury Rejonowej Częstochowa-Południe z dnia 29.06.2006 r. o umorzeniu śledztwa w sprawie sygn. akt 2Ds 551/06. W piśmie skierowanym do prokuratora okręgowego pana Piotra Skrzyneckiego Cech Krawców i Rzemiosł Odzieżowo-Włókienniczych w Częstochowie stwierdził, że jego zdaniem, osoby prowadzące omawiane śledztwo, czyli policjanci z Komisariatu I Policji w Częstochowie asp. szt. Jarosław Knapik i mł. asp. Ewa Tronina oraz prokuratorzy Przemysław Głębiewski i Marek Błaszczyk, nie dokonały sprawdzenia i porównania zeznań świadków z dowodami - dokumentami złożonymi w sprawie przez Cech Krawców i Rzemiosł Odzieżowo-Włókienniczych. I na postawie, między innymi, fałszywych zeznań świadków zostały wydane trzy postanowienia o umorzeniu śledztwa w tym ostatnie z dnia 29.06.2006 r. Czyny wymienionych tu policjantów i prokuratorów noszą znamiona przestępstwa z art. 231 § 1 kk. Mam nadzieję, że prokurator okręgowy pan Piotr Skrzynecki podejmie w tej sprawie stosowną decyzję.

Stwierdzam ponadto, że śledztwo w sprawie sygn. akt 2Ds 551/06 jest prowadzone w sposób naruszający zasady prowadzenia śledztwa. Złożone w sprawie przez Cech Krawców i Rzemiosł Odzieżowo-Włókienniczych dowody - dokumenty nie są przez prowadzących śledztwo brane pod uwagę. Brak jest w śledztwie dowodów - dokumentów przeciwnych do złożonych przez Cech Krawców i rzemiosł Odzieżowo Włókienniczych. W śledztwie są zbierane zeznania świadków, których treść jest sprzeczna z treścią przywoływanych dokumentów. Zeznania te zawierają oczywistą nieprawdę. Nic nie wskazuje, że osoby prowadzące śledztwo tę nieprawdę zauważyły. Dlaczego?

W odniesieniu do zniszczonych lub ukrytych przez Cech Rzemiosł Różnych i Przedsiębiorczości dokumentów, o których jest mowa w zawiadomieniu o popełnieniu przestępstwa, należy stwierdzić, że osoby prowadzące śledztwo nie podjęły zdecydowanych i właściwych kroków zmierzających do uzyskania tych dokumentów, zgodnie z art. 308 kpk.

Przy rozpatrywaniu przebiegu omawianego śledztwa odnosi się wrażenie, że dotyczy ono, na przykład, kradzieży roweru, a nie przywłaszczenia dużego majątku - nieruchomości o wartości wielu milionów złotych. Niezrozumiałym jest zatem, jak w takiej sytuacji można było sformułować trzy postanowienia o umorzeniu śledztwa, w tym ostatnie w dniu 29.06.2006 r.

Można odnieść wrażenie, że mamy do czynienia ze zorganizowaną grupą osób, które robią wszystko, żeby osoby związane z Cechem Rzemiosł Różnych i Przedsiębiorczości, w stosunku do których sformułowano zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa z dnia 14.03.2005 r., nie poniosły żadnych konsekwencji i aby nie nastąpiło uszczuplenie aktualnie posiadanego majątku Cechu Rzemiosł Różnych i Przedsiębiorczości w Częstochowie.

Panie Ministrze, uprzejmie proszę o zajęcie się ponownie tą sprawą.

Dołączam całość dokumentów sprawy.

Czesław Ryszka

Warszawa, dnia 20.10.2006 r.

Pan
Ryszard Legutko
Wicemarszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

Odpowiadając na przekazane Ministrowi Sprawiedliwości - Prokuratorowi Generalnemu pismem z dnia 18 września 2006 roku oświadczenie Senatora RP - Pana Czesława Ryszki, złożone podczas 18 posiedzenia Senatu w dniu 14 września 2006 roku, dotyczące nieprawidłowości w prowadzeniu postępowań przygotowawczych sygn. 4 Ds. 965/05/Z Prokuratury Rejonowej Katowice Centrum-Zachód oraz sygn. 2 Ds. 551/06 Prokuratury Rejonowej Częstochowa-Południe i związanych z nimi sugestiami Pana Senatora w przedmiocie zmiany organu prowadzącego pierwsze z w/w postępowań oraz pociągnięcia do odpowiedzialności karnej funkcjonariuszy policji i prokuratorów prowadzących drugie z w/w postępowań - informuję uprzejmie co następuje:

Wstępnie należy przypomnieć, że kwestie związane z prowadzeniem i przedmiotem w/w postępowań przygotowawczych były już przedstawione w odpowiedzi udzielonej w dniu 10 lipca 2006 roku przez Ministra Sprawiedliwości - Prokuratora Generalnego Panu Senatorowi Czesławowi Ryszce na jego wcześniejsze oświadczenie, złożone przez niego podczas 11 posiedzenia Senatu RP w dniu 24 maja 2006 roku (BPS/DSK-043-341/06).

W odniesieniu natomiast do kwestii podniesionych w wymienionym na wstępie oświadczeniu Pana Senatora Czesława Ryszki informuję uprzejmie, że:

1) wskazana przez Autora oświadczenia sygn. 4 Ds. 965/05/Z postępowania przygotowawczego prowadzonego przez Prokuraturę Rejonową Katowice Centrum-Zachód jest obecnie nieaktualna, bowiem - o czym wcześniej informowano - kończące to postępowanie prawomocne postanowienie z dnia 15 kwietnia 2005 roku o odmowie wszczęcia śledztwa uznane zostało przez Prokuratora Okręgowego w Katowicach za decyzję przedwczesną, w związku z czym polecił on wszcząć w tej sprawie śledztwo. Prokurator Rejonowy Katowice Centrum - Zachód polecił w związku z tą decyzją Komendzie Miejskiej Policji w Katowicach wszcząć w tej sprawie śledztwo wobec uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstw określonych w art. 271 k.k. (poświadczenia nieprawdy w dokumencie w postaci oświadczenia dotyczącego założycieli Cechu Rzemiosł Różnych) oraz w art. 273 k.k. (użycia w postępowaniu sadowym poświadczających nieprawdę dokumentów), określając szczegółowo w stosownych wytycznych zakres czynności procesowych niezbędnych do wykonania w tej sprawie, które umożliwią podjęcie prawidłowej decyzji merytorycznej.

Dnia 8 sierpnia 2006 roku KMP w Katowicach wszczęła w tej sprawie śledztwo, które zostało zarejestrowane w Prokuraturze Rejonowej Katowice Centrum-Zachód pod sygn. 4 Ds. 1629/06/Z.

W związku z podniesionym przez Pana Senatora Czesława Ryszkę zarzutem, że błędem było polecenie prowadzenia tego postępowania przez policję, gdyż powinno ono być prowadzone osobiście przez prokuratora prezentuję stanowisko, że w aktualnym stanie tego postępowania brak jest podstaw do uznania zasadności tego zarzutu.

W świetle obowiązujących zasad procedury karnej i przepisów dotyczących funkcjonowania organów prokuratury decyzja w zakresie trybu prowadzenia postępowania przygotowawczego w konkretnej sprawie oraz wskazania organu, który ma takie postępowanie prowadzić należy do kompetencji prokuratora. W wypadku omawianej ustawy prokurator, polecając wszczęcie śledztwa policji, uznał, że przedmiot tego postępowania nie uzasadnia konieczności prowadzenia go przez niego osobiście, a wystarczający będzie w tym zakresie nadzór nad tym postępowaniem, realizowany (m. innymi) poprzez odpowiednie ukierunkowanie tego postępowania w formie szczegółowych wytycznych.

Podkreślić należy, że bez względu na to, który organ prowadzi postępowanie przygotowawcze - prawno-karna ocena dokonanych w nim ustaleń i podjęcie decyzji kończącej to postępowanie należy w każdym wypadku do kompetencji prokuratora, który odpowiada też za prawidłowy przebieg tego postępowania i jego terminowość.

W aktualnym stadium tego postępowania brak jest podstaw do uznania, że prowadzone jest ono w sposób nieprawidłowy, a tym samym brak jest podstaw do uznania, że postępowanie to powinien przejąć prokurator do osobistego prowadzenia.

2) wskazana przez Pana Senatora Czesława Ryszkę w jego oświadczeniu sygn. akt 2 Ds. 551/06 Prokuratury Rejonowej Częstochowa-Południe jest obecnie również nieaktualna. Sygnaturę tę posiadało prowadzone przez tę jednostkę prokuratury postępowanie w sprawie składania fałszywych zeznań w toku postępowań toczących się w sądach w Częstochowie, nadużycia funkcji przez kierownika Biura Cechu Rzemiosł Różnych w Częstochowie oraz złożenia w prokuraturze potwierdzającego nieprawdę oświadczenia przez osoby kierujące w/w Cechem (art. 233 § 1, art. 296 § 1 i art. 271 § 3 k.k.), które postanowieniem z dnia 20 czerwca 2006 roku zostało umorzone.

Postanowieniem z dnia 20 września 2006 r. sygn. I Dsn 86/06/CzPd Prokurator Okręgowy w Częstochowie uwzględnił wniesione przez Cech Krawców i Rzemiosł Odzieżowo-Włókienniczych zażalenie na w/w postanowienie i uchylił to orzeczenie z poleceniem kontynuowania tego postępowania we wskazanym przez siebie kierunku.

Śledztwo to zarejestrowano pod nową sygn. 3 Ds. 160/06/S, a czas jego trwania przedłużono do dnia 30 grudnia 2006 roku.

W związku z dotyczącymi tej sprawy uwagami zawartymi w oświadczeniu Pana Senatora, wskazującego w szczególności na fakt popełnienia, jego zdaniem, przestępstwa określonego w art. 231 § 1 k.k. przez policjantów i prokuratorów prowadzących postępowanie poprzez zaniechanie przeprowadzenia określonych czynności procesowych, stwierdzić należy, że rozstrzygnięcie tej kwestii w ramach niniejszej odpowiedzi byłoby zdecydowanie przedwczesne.

Podkreślić należy, że fakt, iż wydana przez prokuratora decyzja kończąca postępowanie przygotowawcze została uchylona w toku postępowania odwoławczego nie upoważnia w żadnym wypadku do podejrzeń, że przy wydaniu takiej decyzji w I instancji doszło do przekroczenia uprawnień lub niedopełnienia obowiązków przez prokuratora, co należy do znamion wskazanego przez Pana Senatora Czesława Ryszkę występku określonego w art. 231 § 1 k.k.

Istota obowiązującej w procedurze karnej zasady instancyjności sprowadza się - najogólniej - do przyjęcia, że zasadność każdej decyzji merytorycznej kończącej postępowanie przygotowawcze może być zweryfikowana w postępowaniu odwoławczym, przy czym organ II instancji nie akceptując jej może ją uchylić, co w żadnym wypadku nie oznacza jednak, że można przyjąć tezę, iż przy wydaniu takiej decyzji doszło do popełnienia przez jej autora przestępstwa z art. 231 § 1 k.k.

Stanowisko takie byłoby uprawnione tylko w wypadku stwierdzenia w postępowaniu odwoławczym, że do wydania takiej decyzji doszło w wyniku rażącego naruszenia prawa, a stwierdzenie tego rodzaju i dalsze ewentualne konsekwencje takiej oceny należą do bezpośredniego przełożonego prokuratora, przy czym w wypadku omawianej sprawy sytuacja taka nie miała miejsca, co wynika z przekazanego do Biura Postępowania Przygotowawczego Prokuratury Krajowej pisma Prokuratora Okręgowego w Częstochowie z dnia 27 września 2006 roku sygn. I Dsn 86/06/CzPd.

Podzielając natomiast w pełni wyrażoną przez Pana Senatora Czesława Ryszkę opinię, że przedstawione przez niego sprawy prowadzone były istotnie w sposób przewlekły, a także - że w toku ich prowadzenia zapadały decyzje oceniane następnie jako przedwczesne lub niezasadne uznałem, że niezależnie od nadzoru sprawowanego nad tymi postępowaniami przez Prokuratury Okręgowe w Katowicach i Częstochowie - wskazane jest objęcie tych spraw nadzorem służbowym również przez Prokuraturę Apelacyjną w Katowicach, w związku z czym przekazano do tej jednostki stosowne zalecenia, zobowiązując nadto Prokuratora Apelacyjnego w Katowicach do zajęcia stanowiska w podniesionej przez Pana Senatora kwestii ewentualnej odpowiedzialności funkcjonariuszy prowadzących w/w postępowanie sygn. 3 Ds. 160/06/S.

Łączę wyrazy szacunku

ZASTĘPCA

PROKURATORA GENERALNEGO

Jerzy Engelking

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Moje oświadczenie kieruję do pana Jerzego Polaczka, ministra transportu.

Szanowny Panie Ministrze!

W związku z bezskutecznymi staraniami "Kolejarza-Vity" Centrum Medycznego Świętej Katarzyny, spółki z o.o. z siedzibą w Gdyni przy ulicy Wójta Radtkego 42...

(Rozmowy na sali)

(Wicemarszałek Maciej Płażyński: Proszę o ciszę.)

...prowadzonymi od 25 marca 2006 r. o odstąpienie przez PKP SA od zamiaru sprzedaży lokalu użytkowego, którego spółka ta jest najemcą, proszę pana ministra o rozważenie wszystkich aspektów przedmiotowej sprawy i zajęcie stanowiska.

możliwości finansowe spółki.

Wobec nieefektywnych interwencji podejmowanych od marca 2006 r. kolejno u prezydenta miasta Gdyni i przewodniczących: Rady Miasta Gdyni, Federacji Związków Zawodowych Pracowników PKP SA i wreszcie Rady Nadzorczej PKP SA, zwracam się w imieniu skarżących do pana ministra o spowodowanie odstąpienia przez Zarząd PKP SA od zamiaru sprzedaży spornego lokalu w drodze licytacji i rozważenie dokonania tej transakcji w trybie bezprzetargowym, ewentualnie w ramach przejęcia przez gminę Gdynia nieruchomości Spółka "Kolejarz-Vita" Centrum Medyczne powstała w 2000 r., jako pierwsza medyczna spółka pracownicza w Gdyni, w związku z likwidacją Rejonowej Przychodni Lekarskiej w Gdyni, będącej od lat sześćdziesiątych jednostką organizacyjną Obwodu Lecznictwa Kolejowego w Gdańsku. W budynku będącym własnością PKP SA, w którym spółka ta zajmuje lokal użytkowy o powierzchni 517,30 m2, przez ponad czterdzieści lat funkcjonowała kolejowa przychodnia lekarska. Nie bez znaczenia dla oceny całokształtu sprawy jest fakt, że spółka "Kolejarz-Vita", świadcząc usługi medyczne w środowisku kolejarzy i ich rodzin, jest jak gdyby kontynuatorem tej działalności na podstawie kontraktu zawartego z Narodowym Funduszem Zdrowia.

Decyzja Zarządu Gospodarowania Nieruchomościami PKP w Gdańsku, dotycząca sprzedaży przedmiotowego lokalu w drodze nieograniczonego przetargu ustnego, pozbawia opieki lekarskiej kolejarzy i ich rodziny, a pracy - trzydzieści zatrudnionych osób, w tym szesnastu lekarzy i personel pomocniczy. Cena wywoławcza bowiem, w wysokości 1 miliona 400 tysięcy zł, przekracza w zamian za zobowiązania podatkowe PKP SA.

Uprzejmie proszę o rozważenie tych trzech wariantów i podjęcie decyzji uwzględniającej, oprócz walorów komercyjnych, także aspekty społeczne tej sprawy. Łączę wyrazy szacunku.

Warszawa, dnia 23 października 2006 r.

Pan
Bogdan Borusewicz
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

w związku z oświadczeniem Pani Anny Kurskiej Senatora RP, złożonym podczas 19. posiedzenia Senatu RP w dniu 28 września 2006 r. dotyczącym sprzedaży przez PKP S.A. wynajmowanego Centrum Medycznemu Św. Katarzyna "Kolejarz-Vita" lokalu użytkowego położonego w budynku przy ul. Wójta Radtkego 42 w Gdyni, uprzejmie przedkładam następujące wyjaśnienia.

Z informacji przekazanych przez Zarząd PKP S.A. wynika, że podejmując decyzję o zbyciu nieruchomości w drodze przetargu nieograniczonego Zarząd kierował się aspektem ekonomicznym, bowiem jak wykazała analiza NPV sprzedaż przedmiotowej nieruchomości jest dużo bardziej opłacalna niż jej wynajmowanie. Lokal usytuowany jest bardzo atrakcyjnie na parterze budynku położonego w centrum Gdyni przy ulicy będącej jednym z głównych ciągów handlowych miasta. Powierzchnia lokalu wynosi 517,30 m². Na dzież dzisiejszy przedmiotowa nieruchomość obciążona jest umową najmu z Centrum Medycznym Św. Katarzyna "Kolejarz-Vita". Aktualna stawka czynszu za 1 m² wynosi 6,50 zł. Pomimo tak niewysokiego czynszu Centrum Medyczne zalega z opłatami na kwotę 321 958,54 zł. Zarząd PKP S.A. wychodząc naprzeciw problemom najemcy, w dniu 4 kwietnia 2006 r. podjął uchwałę, w której wyraził zgodę na zawarcie ugody dotyczącej rozłożenia na raty długu, z tytułu należności czynszowych Centrum Medycznego.

Kierując się aspektem społecznym sprawy tj. uwzględniając fakt świadczenia przez Centrum Medyczne opieki lekarskiej kolejarzom i ich rodzinom, Zarząd PKP S.A. w dniu 3 października br. podjął decyzję o odwołaniu już ogłoszonego przetargu na sprzedaż przedmiotowego lokalu.

Spółka PKP S.A. jest spółką prawa handlowego, która działa jak każdy inny podmiot gospodarczy w celu wygenerowania zysku i zobowiązana jest do racjonalnego gospodarowania majątkiem. Znany jest fakt wysokiego, na dzień dzisiejszy, zadłużenia Spółki. Program oddłużenia PKP S.A. oparty jest przede wszystkim na pozyskaniu środków ze sprzedaży nieruchomości zbędnych dla podstawowej działalności Grupy PKP S.A.

Zaistniała sytuacja wymaga przeprowadzenia ponownej, wnikliwej analizy uwzględniającej nie tylko interes PKP S.A., ale również aspekt społeczny przedsięwzięcia. Niewątpliwie godnym rozważenia jest propozycja Pani Senator Anny Kurskiej przejęcia nieruchomości przez Gminę Gdynia w zamian za zobowiązania podatkowe PKP S.A.

Jednakże należy zauważyć, że podczas spotkania przedstawicieli PKP S.A., Urzędu Miasta Gdyni oraz Prezesa Centrum Medycznego, które odbyło się w dniu 13 września br., przedstawiciele Urzędu Miasta wykazali brak zainteresowania przejęciem nieruchomości w trybie art. 66 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 Ordynacja podatkowa. Włączenie się Pani Senator do prowadzonych negocjacji mogłoby zaowocować pozytywnym rozwiązaniem zaistniałego problemu.

Z poważaniem

z upoważnienia

MINISTRA TRANSPORTU

Mirosław Chaberek

Podsekretarz Stanu

Oświadczenie skierowane do ministra transportu Jerzego Polaczka oraz do pełniącego obowiązki generalnego dyrektora dróg krajowych i autostrad Zbigniewa Kotarka

Zwracam się do Panów w imieniu mieszkańców gminy Poświstne, którzy zwrócili się do mnie w sprawie drogi krajowej nr 48, przebiegającej przez teren gminy Poświętne.

W ostatnich kilkunastu latach sytuacja, jeżeli chodzi o natężenie ruchu, uległa tam zdecydowanym zmianom wraz z rozwojem i wzrostem transportu drogowego w zakresie przewozu towarów. Omawiana droga stanowi najkrótsze połączenie pomiędzy Lublinem i Radomiem a Tomaszowem Mazowieckim oraz Łodzią i jest użytkowana głównie przez samochody ciężarowe. Do takiego ruchu droga ta jest jednak absolutnie nieprzystosowana. Jej szerokość wynosi 5 m, droga posiada wiele zakrętów, nie ma poboczy, chodników i rowów, nawierzchnia jest zniszczona i jest na niej wiele wyrw i wybojów. Fatalne warunki są przyczyną wielu poważnych wypadków. Sytuacja się pogarsza, zagrożenie życia i zdrowia użytkowników przedmiotowej drogi oraz mieszkańców wsi położonych w sąsiedztwie jest coraz większe. Przy obecnym ruchu pojazdów i częstości przejazdów samochodów ciężarowych stan drogi nie pozwala na zachowanie jakiegokolwiek minimum bezpieczeństwa.

Zwracam się do Panów, Panowie Ministrowie, aby podjęli Panowie konkretne działania zmierzające do zmiany obecnej sytuacji, to jest poszerzenia jezdni oraz wykonania poboczy, chodników, odwodnienia zatok autobusowych i przebudowy niebezpiecznych skrzyżowań. Działania te bez wątpienia doprowadzą w konsekwencji do ratowania ludzkiego życia.

Z poważaniem

Bogdan Lisiecki

Warszawa, 2006.10.23

Pan
Bogdan Borusewicz
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

W nawiązaniu do oświadczenia senatora Bogdana Lisieckiego w sprawie stanu drogi krajowej nr 48, przebiegającej przez teren gminy Poświętne uprzejmie informuję, że Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad znany jest stan bezpieczeństwa na w/w drodze jak i jej stan techniczny, w związku z tym podjęto następujące działania:

Dla radykalnej poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego konieczna jest rozbudowa drogi polegająca na jej poszerzeniu oraz budowie obwodnic miejscowości Studzianna i Poświętne. Przy bardzo wąskim pasie drogowym i zawartej zabudowie zlokalizowanej w odległości zaledwie kilku metrów od jezdni, nie ma możliwości rozbudowy drogi w takim zakresie, aby zapewnić bezpieczeństwo zarówno mieszkańcom jak i użytkownikom drogi.

Aktualnie jest w opracowaniu Specyfikacja Istotnych Warunków Zamówienia na projekt budowlany odcinka Teofilów - Inowłódź - gr. woj. mazowieckiego, poprzedzony koncepcją. Prowadzone są również prace przygotowawcze do procedury przetargowej, która będzie przeprowadzona w br.

Termin realizacji zadania uzależniony będzie od rozwiązań projektowych, wymagań środowiskowych, zakresu robót, ilości działek przeznaczonych do wykupu, możliwości uzyskania wszelkich wymaganych prawem uzgodnień i decyzji.

Do czasu rozbudowy drogi GDDKiA planuje sukcesywnie odnawiać nawierzchnię (w 2006 r. na długości ok. 4 km) oraz na bieżąco uzupełniać permanentnie niszczone pobocza z destruktu. Dla zwrócenia uwagi kierowców, zostanie zwiększona ilość tablic kierujących na łukach poziomych. Planuje się również ustawić tablice ostrzegawcze z pulsującymi światłami przed wjazdami do miejscowości Studzianna i Poświętne.

Powyższe, doraźne działania powinny w znaczny sposób wpłynąć na podniesienie poziomu bezpieczeństwa ruchu na drodze nr 48 do czasu jej przebudowy.

GENERALNY DYREKTOR

DRÓG KRAJOWYCH I AUTOSTRAD

z up.

mgr inż. Jacek Bojarowicz

Z-ca Generalnego Dyrektora