Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następna część dokumentu


Z prac komisji senackich

5 września 2006 r.

Odbyło się posiedzenie Komisji Obrony Narodowej, podczas którego rozpatrywano ustawę o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych oraz ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.

Ustawę, będącą projektem rządowym, rekomendował senatorom wiceminister sprawiedliwości Andrzej Duda, któremu towarzyszyli przedstawiciele Departamentu Legislacyjno-Prawnego i Departamentu Sądów Wojskowych w tym resorcie. Uwagi szczegółowe, zawierające propozycje zmian, przedstawiło Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu.

Rozpatrywana ustawa zmierza do wypełnienia luki prawnej w zakresie powoływania do służby wojskowej aplikantów, asesorów i sędziów w sądach wojskowych oraz ujednolica przepisy dotyczące funkcjonowania sądów wojskowych z rozwiązaniami ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych. Nowelizacja wprowadza m.in. procedurę umożliwiającą powoływanie do zawodowej służby wojskowej na stanowiska asesorów i sędziów osób, które nabyły uprawnienia sędziowskie lub prokuratorskie w sądownictwie powszechnym oraz pracowników naukowych, a także innych osób, które odbyły aplikację w sądach powszechnych.

W głosowaniu Komisja Obrony Narodowej postanowiła zaproponować Senatowi wprowadzenie 1 poprawki do ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych oraz ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Rafała Ślusarza.

* * *

Senatorowie z Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rozpatrywali ustawę o zmianie ustawy - Prawo geologiczne i górnicze.

Na temat ustawy, którą uchwalono na podstawie projektu poselskiego, wypowiadał się główny geodeta kraju Mariusz Orion Jędrysek, któremu towarzyszyła Kinga Wojtczak z Departamentu Geodezji i Koncesji w Ministerstwie Środowiska. Zapisy sejmowe rekomendowała poseł sprawozdawca Anna Paluch. Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu nie zgłosiło żadnych uwag do rozpatrywanej nowelizacji.

Uchwalona przez Sejm ustawa zmierza do przywrócenia obowiązującej do 1 lipca 2005 r. zerowej stawki opłaty eksploatacyjnej za wydobywanie wód termalnych.

W aktualnym stanie prawnym górna i dolna granica stawek eksploatacyjnych za wydobywanie wód termalnych wynosi odpowiednio 0,78 i 0,26 zł za m3.

Zdaniem wnioskodawców, obciążenie działalności polegającej na pozyskiwaniu wód termalnych opłatą eksploatacyjną powoduje znaczne utrudnienia finansowe dla prowadzących taką działalność, a ponadto może ograniczać rozwój geotermii w Polsce.

W głosowaniu Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej postanowiła zaproponować Senatowi przyjęcie bez poprawek ustawy o zmianie ustawy - Prawo geologiczne i górnicze. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wyznaczono senatora Czesława Żelichowskiego.

6 września 2006 r.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Spraw Unii Europejskiej, Komisji Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisji Praw Człowieka i Praworządności przeprowadzono projekt pilotażowy dotyczący kontroli zasady pomocniczości i proporcjonalności na przykładzie projektu rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 2201/2003 w odniesieniu do jurysdykcji i wprowadzającego zasady dotyczące prawa właściwego w sprawach małżeńskich (COM (2006)399).

Z propozycją przeprowadzenia projektu pilotażowego wystąpiła Konferencja Komisji Wyspecjalizowanych w Sprawach Wspólnotowych Parlamentów Narodowych Państw Członkowskich Unii Europejskiej i Parlamentu Europejskiego (COSAC).

W maju br. na spotkaniu w Wiedniu COSAC zdecydowała o przeprowadzeniu testu pomocniczości na przykładzie dwóch dokumentów:

Obecny test obejmuje rozporządzenie w sprawach małżeńskich. Podstawę do przeprowadzenia projektu pilotażowego daje Protokół na temat Roli Parlamentów Narodowych załączony do Traktatu Amsterdamskiego.

Przeprowadzany przez parlamenty narodowe test ma na celu wypracowanie procedury badania zgodności proponowanych przez Komisję Europejską projektów aktów prawa europejskiego z zasadą pomocniczości i proporcjonalności.

Zasada pomocniczości została zapisana w Traktacie z Maastricht i zgodnie z obecnym brzmieniem art. 5 TWE "W dziedzinach, które nie należą do jej kompetencji wyłącznej, Wspólnota podejmuje działania, zgodnie z zasadą pomocniczości, tylko wówczas i tylko w takim zakresie, w jakim cele proponowanych działań nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez Państwa Członkowskie, natomiast z uwagi na rozmiary i skutki proponowanych działań możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Wspólnoty."

Zasada pomocniczości odnosi się do kompetencji niewyłącznych Wspólnoty Europejskiej, dlatego też jest narzędziem pozwalającym ocenić w każdym konkretnym wypadku, w którym kompetencje nie zostały wyraźnie określone i są dzielone między Unię a państwa członkowskie, kto co powinien robić. Decyzje rozstrzygające, które z zadań mają być wykonywane na szczeblu krajowym, a które powinny zostać przeniesione na poziom europejski, mają najczęściej charakter polityczny i wynikają z wielu uwarunkowań o charakterze ekonomicznym, kulturowym, społecznym.

Komisja Spraw Unii Europejskiej na posiedzeniu 2 sierpnia br. przyjęła plan pracy w ramach projektu pilotażowego, wzorując się na procedurze przyjętej w ubiegłej kadencji, kiedy badaniu poddano Trzeci Pakiet Kolejowy.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Spraw Unii Europejskiej, Komisji Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisji Praw Człowieka i Praworządności wysłuchano opinii przedstawicieli Ministerstwa Sprawiedliwości: wiceministra Andrzeja Dudy, naczelnika Wydziału Prawa Europejskiego Tomasza Darkowskiego i wicedyrektora Departamentu Współpracy Międzynarodowej i Prawa Europejskiego Igora Dzialuka, a także przedstawicieli Urzędu Komitetu Europejskiego. Komisje wysłuchały także senatora sprawozdawcy Jacka Włosowicza. Ponadto komisje dysponowały opinią Olgi Tytoń z Ministerstwa Sprawiedliwości.

W podsumowaniu posiedzenia przewodniczący Komisji Spraw Unii Europejskiej senator Edmund Wittbrodt zgłosił wniosek o uznanie rozpatrywanego wniosku Komisji Europejskiej w sprawie rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 2201/2003 w odniesieniu do jurysdykcji i wprowadzającego zasady dotyczące prawa właściwego w sprawach małżeńskich (KOM (2006) 399) za zgodny z zasadą pomocniczości i proporcjonalności. Wniosek ten został przyjęty przez aklamację.

* * *

Podczas posiedzenia Komisji Praw Człowieka i Praworządności rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych oraz ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.

Zmiany zawarte w rozpatrywanej nowelizacji przedstawił prokurator w Departamencie Sądów Wojskowych w Ministerstwie Sprawiedliwości Andrzej Kamiński. Jak stwierdził, głównym celem rozpatrywanej ustawy jest ujednolicenie regulacji dotyczącej funkcjonowania sądów wojskowych do rozwiązań przyjętych w ustawie z 27 lipca 2001 r. o ustroju sądów powszechnych dotyczących zasad powoływania aplikantów, asesorów i sędziów do zawodowej służby wojskowej. Ponadto nowelizacja zmierza do usunięcia luki w przepisach wynikającej z braku określenia skutków, jakie wywołuje orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej o uznaniu sędziego wojskowego za niezdolnego do pełnienia zawodowej służby wojskowej oraz precyzuje tryb ubiegania się o powołanie sędziego wojskowego na urząd sędziego sądu powszechnego.

Po tych wyjaśnieniach przedstawiciel Biura Legislacyjnego omówił uwagi zawarte w opinii biura.

Następnie przeprowadzono dyskusję, w której głos zabrali prokurator A. Kamiński, senatorowie Krzysztof Piesiewicz, Janusz Kubiak i Anna Kurska, a także przedstawiciel senackiego biura legislacyjnego i prokurator Renata Jabłońska z Departamentu Legislacyjno-Prawnego w Ministerstwie Sprawiedliwości.

Po zakończeniu dyskusji i wobec braku propozycji poprawek ze strony senatorów przewodniczący obradom senator K. Piesiewicz poddał pod głosowanie wniosek o przyjęcie rozpatrywanej ustawy bez poprawek. Wniosek został przyjęty jednogłośnie. Ustalono, że stanowisko Komisji Praw Człowieka i Praworządności na posiedzeniu plenarnym Izby przedstawi senator J. Kubiak.

* * *

Senatorowie z Komisji Rodziny i Polityki Społecznej zapoznali się z informacją Ministra Pracy i Polityki Społecznej na temat projektowanych zmian ustawy o pomocy społecznej. Informację przedstawił wiceminister pracy i polityki społecznej Bogdan Socha, któremu towarzyszyła dyrektor Departamentu Pomocy i Integracji w tym resorcie Krystyna Wyrwicka.

Jak poinformowano, nowelizacja ustawy o pomocy społecznej jest na etapie projektu ministerialnego przekazanego do uzgodnień międzyresortowych. Pod koniec września br. projekt powinien trafić do zaopiniowania przez Komitet Społeczno-Ekonomiczny Rady Ministrów, a następnie pod obrady Rady Ministrów. Jeśli projekt zostanie zaakceptowany, to w październiku br. znajdzie się w parlamencie.

Zaproponowane przez resort zmiany dotyczą uregulowania standardów usług świadczonych przez domy pomocy społecznej, ośrodki opiekuńczo-wychowawcze oraz pomocy uchodźcom.

* * *

Na swym posiedzeniu Komisja Spraw Unii Europejskiej, zgodnie z ustawą z 11 marca 2004 r. o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, zaopiniowała następujące projekty aktów prawnych UE.

Rozpatrzenie w trybie art. 6 ustawy

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Sprawiedliwości.

Referent: senator Jacek Włosowicz.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu Andrzej Duda.

Komisja Spraw Unii Europejskiej rozpatrzyła projekt rozporządzenia Rady i postanowiła nie wnosić uwag.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Gospodarki.

Referent: senator Paweł Michalak.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu Marcin Korolec.

Komisja Spraw Unii Europejskiej rozpatrzyła projekt decyzji Rady i postanowiła nie wnosić uwag.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Zdrowia.

Referent: senator Margareta Budner.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu Anna Gręziak.

Komisja Spraw Unii Europejskiej rozpatrzyła projekt rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady i postanowiła nie wnosić uwag.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Zdrowia.

Referent: senator M. Budner.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu A. Gręziak.

Komisja Spraw Unii Europejskiej rozpatrzyła projekt rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady i postanowiła nie wnosić uwag.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Zdrowia.

Referent: senator M. Budner.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu A. Gręziak.

Komisja Spraw Unii Europejskiej rozpatrzyła projekt rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady i postanowiła nie wnosić uwag.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Zdrowia.

Referent: senator M. Budner.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu A. Gręziak.

Komisja Spraw Unii Europejskiej rozpatrzyła projekt rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady i postanowiła nie wnosić uwag.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Środowiska.

Referent: senator P. Michalak.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu Mariusz Orion Jedrysek.

Komisja Spraw Unii Europejskiej rozpatrzyła projekt rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady i postanowiła nie wnosić uwag.

Rozpatrzenie w trybie art. 8 ustawy

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Referent: senator Urszula Gacek.

Przedstawiciel rządu: zastępca dyrektora Departamentu Filmu i Mediów Audiowizualnych.

Komisja Spraw Unii Europejskiej rozpatrzyła stanowisko rządu w tej sprawie i postanowiła nie wnosić uwag.

- wnioski przekazane w trybie art. 6 - COM (2006) 433, COM(2006) 442

- wnioski przekazane w trybie art. 8 - Wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie zakończenia procedury badania wyłączenia z zakresu obowiązywania środków antydumpingowych nałożonych na import glifosatu przyznanego jednemu przedsiębiorstwu z Tajwanu.

* * *

Odbyło się posiedzenie Komisji Gospodarki Narodowej, podczas którego rozpatrywano ustawę o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym.

Na temat zapisów przyjętych w ustawie, którą uchwalono na podstawie projektu rządowego, wypowiadał się wicedyrektor Departamentu Prawnego w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Andrzej Rudlicki. Ponadto zapoznano się z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu.

Uchwalona przez Sejm nowelizacja normuje - w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 7 czerwca 2005 r. - problematykę wykonywania działalności gospodarczej polegającej na usuwaniu pojazdów z drogi w wypadkach określonych w ustawie i prowadzeniu parkingu strzeżonego dla takich pojazdów. W przedmiotowym wyroku Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 130a ust. 5 i ust. 6 zdanie pierwsze ustawy z 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym jest niezgodny z art. 2 i art. 22 konstytucji. Zakwestionowane przepisy stanowiły, że w wypadkach określonych w art. 130a ust. 1 i 2 pojazd jest usuwany z drogi przez jednostkę wyznaczoną przez starostę, przy czym usunięty pojazd umieszcza się na wyznaczonym przez starostę parkingu strzeżonym do czasu uiszczenia opłaty za jego usunięcie i parkowanie. Zgodnie z art. 130a ust. 1 ustawy - Prawo o ruchu drogowym pojazd jest usuwany z drogi na koszt właściciela w wypadku pozostawienia go w miejscu, gdzie jest to zabronione i utrudnia ruch lub w inny sposób zagraża bezpieczeństwu; nieokazania przez kierującego dokumentu stwierdzającego zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub stwierdzającego opłacenie składki tego ubezpieczenia; przekroczenia wymiarów, dopuszczalnej masy całkowitej lub nacisku osi określonych w przepisach ruchu drogowego. Ust. 2 tego artykułu statuuje ponadto zasadę, w myśl której pojazd może być usunięty z drogi na koszt właściciela, jeżeli nie ma możliwości zabezpieczenia go w inny sposób w wypadku, gdy kierowała nim osoba znajdująca się w stanie nietrzeźwości lub w stanie po użyciu alkoholu albo środka działającego podobnie do alkoholu, nieposiadająca przy sobie dokumentów uprawniających do kierowania lub używania pojazdu; gdy stan techniczny pojazdu zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego, powoduje uszkodzenie drogi albo narusza wymagania ochrony środowiska.

Trybunał Konstytucyjny uznał, że przepisy art. 130a ust. 5 i ust. 6 zdanie pierwsze ustawy - Prawo o ruchu drogowym ustanawiają nieuzasadnione ograniczenie w korzystaniu z wolności działalności gospodarczej z uwagi na przyznanie staroście kompetencji do podejmowania działań o charakterze reglamentacyjnym, bez jednoczesnego doprecyzowania merytorycznych przesłanek jej realizacji. Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że taki stan prawny skutkuje niemożnością precyzyjnego określenia charakteru konstytucji, zgodnie z którym ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny.

Niezależnie od uznania wzmiankowanych przepisów za niekonstytucyjne na tle art. 22 Konstytucji RP, Trybunał Konstytucyjny podzielił stanowisko Rzecznika Praw Obywatelskich, iż z uwagi na brak ich dostatecznej określoności są one niezgodne również z art. 2 Konstytucji RP.

W omawianym wyroku Trybunał Konstytucyjny określił termin utraty mocy obowiązującej art. 130a ust. 5 i ust. 6 zdanie pierwsze ustawy - Prawo o ruchu drogowym na dzień 30 czerwca 2006 r.

W głosowaniu Komisja Gospodarki Narodowej postanowiła zarekomendować Senatowi wprowadzenie 3 poprawek do ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Bogdana Lisieckiego.

W drugim punkcie porządku dziennego posiedzenia przystąpiono do rozpatrywania ustawy o przejrzystości stosunków finansowych pomiędzy organami publicznymi a przedsiębiorcami publicznymi oraz o przejrzystości finansowej niektórych przedsiębiorców.

Senatorowie wysłuchali opinii wiceprezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów Jarosława Maćkowiaka. Zapoznali się także z uwagami senackiego biura legislacyjnego.

Rozpatrywana ustawa zawiera przepisy mające na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej i dokonuje wdrożenia zapisów dyrektywy Komisji 80/723/EWG z 25 czerwca 1980 r. (z późn. zm.) w sprawie przejrzystości stosunków finansowych między państwami członkowskimi a przedsiębiorstwami publicznymi. Przedstawione rozwiązania mają przyczynić się do jawnego i przejrzystego wykorzystywania środków publicznych lub korzystania z przywilejów udzielanych przez organy publiczne. W celu zapewnienia prawidłowego monitorowania tych procesów przez Komisję Europejską wprowadzono obowiązek gromadzenia dokumentów, materiałów i informacji.

W głosowaniu Komisja Gospodarki Narodowej opowiedziała się za wprowadzeniem 2 poprawek do ustawy o przejrzystości stosunków finansowych pomiędzy organami publicznymi a przedsiębiorcami publicznymi oraz o przejrzystości finansowej niektórych przedsiębiorców. Ustalono, że w imieniu komisji proponowane zmiany zarekomenduje Izbie senator Jarosław Lasecki.

Ponadto senatorowie przyjęli stanowisko w sprawie ustawy o zmianie ustawy o kontroli skarbowej oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Na temat zapisów przyjętych przez Sejm wypowiadał się wiceminister finansów Paweł Banaś. Ponadto zapoznano się z uwagami senackiego biura legislacyjnego.

Rozpatrywaną ustawę uchwalono na podstawie projektu rządowego; jest ona przede wszystkim realizacją wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Zawarte w nowelizacji rozwiązania mają umożliwić podatnikom korygowanie deklaracji podatkowych w trakcie kontroli przeprowadzanej przez organy kontroli skarbowej. Ponadto w projekcie zamieszczono zmiany ograniczające niektóre uprawnienia wywiadu skarbowego, doprecyzowano przepisy dotyczące przeprowadzania kontroli resortowych, jak również określono przesłanki ujawnienia tajemnicy skarbowej.

W głosowaniu Komisja Gospodarki Narodowej postanowiła zaproponować Senatowi wprowadzenie 5 poprawek do ustawy o zmianie ustawy o kontroli skarbowej oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Jerzego Szmita.

Na zakończenie posiedzenia rozpatrzono ustawę o podatku tonażowym. Rozpatrywana ustawa była projektem rządowym i jej zapisy rekomendował senatorom minister gospodarki morskiej Rafał Wiechecki, któremu towarzyszyła dyrektor Departamentu Transportu Morskiego i Śródlądowego w tym resorcie Janina Mentrak. W przedstawionej senatorom opinii senackie biuro legislacyjne stwierdziło, że ustawa nie wymaga zmian o charakterze legislacyjnym.

Ustawa wprowadza do polskiego systemu prawnego instytucję podatku tonażowego celem dostosowania warunków działania armatorów krajowych do warunków działania armatorów państw UE.

W głosowaniu Komisja Gospodarki Narodowej postanowiła zarekomendować Senatowi przyjęcie ustawy o podatku tonażowym bez poprawek. Jak ustalono, w imieniu komisji głos w tej sprawie zabierze podczas posiedzenia plenarnego senator Dorota Arciszewska-Mielewczyk.

7 września 2006 r.

W związku z licznymi protestami lokalnej społeczności grupa senatorów z Komisji Gospodarki Narodowej w składzie: senatorowie Marek Waszkowiak - przewodniczący, Andrzej Łuczycki - zastępca przewodniczącego oraz Bogdan Lisiecki, Andrzej Owczarek i Jerzy Szmit dokonała wizji lokalnej budowy zjazdu z autostrady A-2 w Strykowie i spotkała się z władzami samorządowymi Miasta-Gminy Stryków, Miasta i Gminy Głowno, powiatu zgierskiego, Sejmiku Województwa Łódzkiego oraz przedstawicielami wojewódzkiej administracji rządowej, Ministerstwa Transportu i Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad.

Po zapoznaniu się z problemami wynikającymi z realizacji inwestycji przewodniczący Komisji Gospodarki Narodowej senator M. Waszkowiak zadeklarował, że na jednym z najbliższych posiedzeń komisji zostaną podjęte, leżące w gestii komisji, działania.

8 września 2006 r.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Praw Człowieka i Praworządności oraz Komisji Ustawodawczej rozpatrywano ustawę o zmianie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Ustawę, która była projektem prezydenckim, rekomendował senatorom upoważniony do reprezentowania stanowiska prezydenta w toku prac parlamentarnych sekretarz stanu, zastępca szefa Kancelarii Prezydenta RP Robert Draba. Ponadto w posiedzeniu uczestniczyli także wiceminister sprawiedliwości Andrzej Duda, poseł sprawozdawca Karol Karski oraz p.o. dyrektora Departamentu Prawnego w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej Cezary Herma.

Rozpatrywana ustawa o zmianie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej związana jest z wprowadzonym w 2004 r. do polskiego systemu prawnego europejskim nakazem aresztowania (ENA), a następnie zakwestionowaniem tego rozwiązania przez Trybunał Konstytucyjny w zakresie dotyczącym ekstradycji polskich obywateli do państw członkowskich Unii Europejskiej jako niezgodnego z art. 55 Konstytucji RP. Aby umożliwić stosowanie ENA, ustawa zmienia art. 55 Konstytucji RP, zezwalając na ekstradycję polskiego obywatela innemu państwu lub międzynarodowemu organowi sądowemu - opierając się na zasadzie podwójnej penalizacji czynu - jeżeli możliwość taka wynika z ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską umowy międzynarodowej lub ustawy stanowiącej wykonanie aktu prawa stanowionego przez organizację międzynarodową, której Polska jest członkiem.

Po rozpatrzeniu ustawy połączone komisje postanowiły zarekomendować Senatowi uchwalenie ustawy w brzmieniu przyjętym przez Sejm. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Jarosława Chmielewskiego.

12 września 2006 r.

Podczas posiedzenia Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska rozpatrywano ustawę o zmianie ustawy - Prawo geologiczne i górnicze.

Na temat zapisów wprowadzonych przez Sejm wypowiadała się wicedyrektor Departamentu Geologii i Koncesji Geologicznych w Ministerstwie Środowiska Kinga Wojtczak. Pozytywną opinię o ustawie przedstawiło Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu.

Uchwalona przez Sejm z przedłożenia poselskiego nowelizacja zmierza do przywrócenia obowiązującej do 1 lipca 2005 r. zerowej stawki opłaty eksploatacyjnej za wydobywanie wód termalnych. W aktualnym stanie prawnym górna i dolna granica stawek eksploatacyjnych za wydobywanie wód termalnych wynosi odpowiednio 0,78 i 0,26 zł za m3.

Zdaniem wnioskodawców, obciążenie działalności polegającej na pozyskiwaniu wód termalnych opłatą eksploatacyjną powoduje znaczne utrudnienia finansowe dla prowadzących taką działalność, a ponadto może ograniczać rozwój geotermii w Polsce.

W głosowaniu Komisja Rolnictwa i Ochrony Środowiska postanowiła zarekomendować Senatowi przyjęcie bez poprawek ustawy o zmianie ustawy - Prawo geologiczne i górnicze. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Marka Waszkowiaka.

13 września 2006 r.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Ustawodawczej, Komisji Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisji Nauki, Edukacji i Sportu przeprowadzono pierwsze czytanie zgłoszonego przez grupę senatorów projektu uchwały Senatu w sprawie poradnictwa zawodowego jako sposobu zapobiegania i efektywnego obniżania bezrobocia młodzieży.

W imieniu wnioskodawców projekt przedstawił i uzasadnił senator Adam Biela.

Jak stwierdzono w przedstawionym projekcie, Senat z rosnącym niepokojem obserwuje utrzymywanie się bardzo wysokiego wskaźnika bezrobocia młodzieży polskiej w wieku 18-25 lat, która nie kontynuuje już nauki, przynajmniej w trybie dziennym, lecz nie uzyskała zatrudnienia w Polsce. Według danych Eurostatu, w grudniu 2005 r. wskaźnik ten wynosił 37,7%. Taka sytuacja zmusza młodych ludzi do masowych wyjazdów za granicę w celu uzyskania zatrudnienia. Konsekwencjami tych wyjazdów, już w niedalekiej przyszłości, mogą być: brak ciągłości pokoleniowej, wraz ze wszystkimi skutkami makroekonomicznymi dla budżetu państwa, kryzys demograficzny w Polsce oraz problemy psychospołeczne i moralne w polskich rodzinach.

W związku z tym w projekcie uchwały zaproponowano systemowe rozwiązania poważnych problemów związanych z bezrobociem, z którymi Polska boryka się jako państwo członkowskie Unii Europejskiej. W opinii wnioskodawców, palącą potrzebą jest reorganizacja i rozwinięcie, na wzór innych krajów członkowskich Unii Europejskiej, systemu poradnictwa zawodowego, który rozwiązywałby problemy bezrobocia w Polsce, zwłaszcza bezrobocia młodzieży.

Taką inicjatywę podjęły polskie środowiska doradców zawodowych, tworząc w sposób demokratyczny regionalne fora poradnictwa zawodowego. Inicjatywa ta uznana została przez Komisję Europejską za dobrą praktykę, co znalazło wyraz w projekcie European Guidance Forum (Europejskie Forum Całożyciowego Doradztwa Kariery). Forum to realizuje postanowienia rezolucji Rady Unii Europejskiej z 28-29 maja 2004 r. w sprawie rozwoju całożyciowego doradztwa kariery jako skutecznego instrumentu przeciwdziałania bezrobociu i zmniejszania skali tego zjawiska. W oparciu o ten model polscy doradcy zawodowi założyli stowarzyszenie o nazwie Narodowe Forum Całożyciowego Doradztwa Kariery, które ma swoje regionalne struktury.

Jak napisano w projekcie uchwały, Senat docenia rolę infrastruktury organizacyjnej poradnictwa zawodowego w obniżaniu bezrobocia i wspieraniu karier zawodowych młodzieży w Polsce oraz dostrzega wskazaną w rezolucji Rady Unii Europejskiej konieczność rozwoju systemu całożyciowego doradztwa kariery.

Zaproponowano także, by Senat objął patronatem Narodowe Forum Całożyciowego Doradztwa Kariery. Zgodnie z projektem patronat Senatu polegałby na:

a) podejmowaniu działań legislacyjnych dotyczących rozwiązań systemowych odnoszących się do całożyciowego doradztwa kariery jako sposobu przeciwdziałania bezrobociu w Polsce, a zwłaszcza bezrobociu absolwentów polskich szkół,

b) opiniowaniu inicjatyw legislacyjnych wnoszonych do Komisji Europejskiej odnoszących się do poradnictwa zawodowego oraz do działań na rzecz zapobiegania bezrobociu i zmniejszania go w krajach członkowskich,

c) wspieraniu działalności w zakresie badań naukowych dotyczących takich zagadnień, jak rynek pracy, zawodoznawstwo, efektywność i jakość doradztwa zawodowego, kształcenie ustawiczne, psychologia, socjologia i pedagogika doradztwa zawodowego,

d) wspieraniu działalności w zakresie koordynowania programów kształcenia akademickiego doradców zawodowych i nauczycieli przedsiębiorczości,

e) wspieraniu działalności w zakresie koordynowania poradnictwa zawodowego w skali krajowej i regionalnej oraz rozwijania przedsiębiorczości młodzieży.

Jak stwierdzono, realizacja wskazanych celów i zadań wymaga zapewnienia środków finansowych zarówno z funduszy Unii Europejskiej, jak i z budżetu państwa.

W opinii wnioskodawców, obszerne uzasadnienie przedstawionego projektu uchwały stanowi zapis stenograficzny z konferencji "Rozwój systemu poradnictwa zawodowego w Polsce szansą efektywnego obniżenia bezrobocia", która odbyła się w Senacie RP 2 czerwca br. W konferencji wzięli udział senatorowie, przedstawiciele resortów zainteresowanych poradnictwem zawodowym, naukowcy reprezentujący wszystkie ważniejsze ośrodki akademickie w Polsce, doradcy zawodowi reprezentujący regionalne fora poradnictwa zawodowego oraz goście zagraniczni: prezydent International Association for Educational and Vocational Guidance dr Bernhard Henschke, koordynator projektu Joint Actions: European Guidance Forum dr Peter Härtel ze Styryjskiego Towarzystwa Ekonomicznego.

W dyskusji krytyczną opinię na temat projektu uchwały w sprawie poradnictwa zawodowego jako sposobu zapobiegania i efektywnego obniżania bezrobocia młodzieży przedstawili wiceminister edukacji narodowej Stanisław Sławiński oraz wiceminister pracy i polityki społecznej Elżbieta Rafalska. Zastrzeżenia zgłosiło także Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu. Uwagi krytyczne dotyczyły przede wszystkim uprzywilejowania jednej instytucji oraz patronatu Senatu nad zagadnieniami, których rozwiązywanie leży w gestii rządu.

W głosowaniu po rozpatrzeniu w pierwszym czytaniu przedstawionego przez wnioskodawców projektu uchwały połączone komisje wniosły o jego odrzucenie. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wyznaczono senatora Mariana Miłka. Wnioski o wprowadzenie poprawek przedstawił senator A. Biela.

* * *

Na swym posiedzeniu zebrała się Komisja Zdrowia.

W pierwszej części posiedzenia senatorowie zapoznali się z zaletami i możliwościami klinicznymi, naukowymi i diagnostycznymi, a także informacjami dotyczącymi strony ekonomicznej wykorzystywania pozytonowej emisyjnej tomografii komputerowej (PET). Informację na ten temat przedstawił dr Zbigniew Wygoda z Instytutu Onkologii w Gliwicach.

Następnie Komisja Zdrowia zapoznała się z informacją o przebiegu realizacji ustawy o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej uchwalonej 9 czerwca br., a także ustawy o przekazaniu środków finansowych świadczeniodawcom na wzrost wynagrodzeń. W tej części posiedzenia informacji i wyjaśnień udzielali wiceministrowie zdrowia Jarosław Pinkas i Marek Grabowski, prezes Narodowego Funduszu Zdrowia Andrzej Sośnierz oraz przedstawiciele resortu zdrowia.

Ponadto gościem Komisji Zdrowia był minister zdrowia Zbigniew Religa, który przedstawił informację na temat realizacji 10-punktowego planu naprawy sytuacji w służbie zdrowia. Plan ten minister zdrowia zaprezentował w Sejmie w czerwcu br.

Minister zapewnił senatorów, że są pieniądze na podwyżki dla lekarzy (1 mld zł w tym roku i ok. 4 mld zł w przyszłym roku), a także na ratownictwo medyczne (1,2 mld zł w przyszłym roku). Poinformował, że w październiku zaprezentuje Radzie Ministrów projekt ustawy o państwowej sieci szpitali. Projekt, który zakłada przekształcenie lub likwidację niektórych placówek, został przygotowany w resorcie zdrowia i 11 września przekazany szefowi resortu.

Jak zapowiedział minister Z. Religa, zgodnie z projektem liczba łóżek w szpitalach nie będzie jedynym kryterium branym pod uwagę przy likwidacji placówek. Jak tłumaczył, oznacza to, że nawet jeśli szpital dysponuje niewielką liczbą łóżek, ale jego społeczna użyteczność jest uzasadniona, nie zostanie zlikwidowany. Według ministra, podobnie ma być w wypadku płynności finansowej placówek. "Są szpitale ważne ze względu na pełnioną funkcję i nie będą zlikwidowane bez względu na zadłużenie" - mówił.

Jak stwierdził minister zdrowia, zgodnie z planem przebiegają prace m.in. nad utworzeniem tzw. koszyka świadczeń gwarantowanych, a także projektem ustawy o dobrowolnych ubezpieczeniach zdrowotnych (oba projekty mają być przedstawione w połowie przyszłego roku).

Minister Z. Religa powiedział, że problemem jest planowana nowelizacja ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej, finansowanych ze środków publicznych. Przyznał, że "jest niezgoda między ministrem zdrowia a ministrem finansów" w sprawie podniesienia składki na ubezpieczenie zdrowotne opłacanej za: rolników niepodlegających ubezpieczeniom społecznym, bezrobotnych bez prawa do zasiłku, osoby niepobierające zasiłków przedemerytalnych i niepodlegające obowiązkowym ubezpieczeniom zdrowotnym.

Na te zmiany z budżetu państwa miałoby być przeznaczonych 800 mln zł od 1 stycznia 2007 r. Minister Z. Religa wyjaśnił, że liczy na zmianę stanowiska ministra finansów, kiedy tym resortem - zgodnie z zapowiedzią premiera - ponownie pokieruje Zyta Gilowska.

Podczas posiedzenia Komisji Zdrowia rozmawiano także o zapowiedzianym na 2007 r. przez Ogólnopolski Związek Zawodowy Lekarzy ogólnopolskim strajku lekarzy. W dyskusji senatorowie wyrażali zaniepokojenie ta zapowiedzią. Te nastroje próbowała uspokoić obecna na posiedzeniu Maria Balcerzak z mazowieckiego oddziału związku. Jej zdaniem, na razie jedynie rozważane jest podjęcie strajku w pierwszej połowie 2007 r. "Musimy zebrać informacje, jak wyglądały podwyżki, czy są satysfakcjonujące dla personelu medycznego. Nasze pierwsze szacunki wykazały, że podwyżki wyniosą mniej niż 100 zł na osobę" - wyjaśniła.

Stanowczo nie zgodził się z nią prezes Narodowego Funduszu Zdrowia A. Sośnierz. "To może być pomyłka w wyliczeniach" - stwierdził. "Kwota poniżej 100 zł na osobę jest nieprawidłowa" - dodał.

Zdaniem obecnego na posiedzeniu prezesa Naczelnej Rady Lekarskiej Konstantego Radziwiłła, problemem ustawy o podwyżkach jest to, że dotyczy wszystkich pracowników placówek medycznych, w tym także pracowników administracyjnych. Według niego, właśnie dlatego jest możliwe, że w niektórych placówkach kwoty podwyżek będą niskie.

OZZL deklaruje, że możliwe będzie odstąpienie od planów przeprowadzenia strajku pod warunkiem wprowadzenia zmian w systemie ochrony zdrowia zgodnych z przygotowanym przez OZZL projektem ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym. W projekcie tym OZZL zaproponował m.in. finansowanie świadczeń zdrowotnych nie tylko ze składek na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, ale też ze środków prywatnych. Zgodnie z propozycjami związku pacjenci mieliby dopłacać do świadczeń lub ubezpieczać się dobrowolnie. Związek wezwał też lekarzy do przesyłania do Komisji Europejskiej indywidualnych skarg dotyczących nieprzestrzegania w Polsce (odnośnie do lekarzy) przepisów unijnych o czasie pracy.

Na zakończenie posiedzenia Komisji Zdrowia senatorowie omówili sprawy bieżące wynikające z toku prac komisji (korespondencja napływająca do komisji, posiedzenia wyjazdowe, seminaria i konferencje).

* * *

Prezydia Komisji Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisji Zdrowia spotkały się w celu omówienia harmonogramu prac nad nowelizacją ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. W spotkaniu wzięli udział przedstawiciele ambasady Wielkiej Brytanii, której doświadczenia z funkcjonowania systemu wspierania i wyrównywania szans osób niepełnosprawnych maja posłużyć w pracy nad nową ustawą. Ustalono, że 7 i 21 listopada br. odbędą się dwa sympozja z udziałem ekspertów, a 1 grudnia br. konferencja senacka poświęcona tej tematyce.

* * *

Na swym posiedzeniu zebrała się Komisja Spraw Zagranicznych w celu rozpatrzenia ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Macedonii o zabezpieczeniu społecznym, podpisanej w Warszawie dnia 6 kwietnia 2006 r.

Na temat rozwiązań zawartych w przedmiotowej umowie wypowiadali się podsekretarz stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Kazimierz Kuberski oraz naczelnik wydziału w Departamencie Migracji w tym resorcie Barbara Gross, a także dyrektor Departamentu Prawno-Traktatowego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Janusz Łącki. W opinii Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, ustawa nie budzi zastrzeżeń o charakterze legislacyjnym.

Jak stwierdzono, przejęte przez Macedonię po uzyskaniu niepodległości do tymczasowego stosowania regulacje z lat 1958 i 1961 w zakresie zabezpieczenia społecznego powstały w realiach odbiegających od współczesnych. Nie przystając do zreformowanych regulacji wewnętrznych Polski i Macedonii, nie pozwalały one na należytą ochronę interesu świadczeniobiorców (w szczególności dotyczyło to ustalania wysokości świadczeń emerytalnych).

Przedmiotowa umowa zawiera uregulowania oparte na standardach regulacji wspólnotowych, które stosuje się w aktualnie zawieranych przez Polskę umowach z państwami spoza Unii. Należą do nich zasady: równego traktowania, swobodnego eksportu świadczeń, jedności stosowanego prawa oraz zachowania praw nabytych.

Podmiotowy zakres umowy obejmuje osoby, które podlegają lub podlegały ustawodawstwu jednej lub obu stron, a także inne osoby wywodzące swoje prawa od tych osób. Przedmiotowym zakresem jest objęte ubezpieczenie: zdrowotne, z tytułu choroby i macierzyństwa, emerytalne i rentowe, z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz zasiłki dla bezrobotnych, a także zasiłki rodzinne. Umowa nie ma zastosowania do świadczeń na rzecz ofiar wojny lub jej skutków.

W głosowaniu Komisja Spraw Zagranicznych postanowiła zarekomendować Senatowi przyjęcie bez poprawek ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Macedonii o zabezpieczeniu społecznym, podpisanej w Warszawie dnia 6 kwietnia 2006 r. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Jarosława Laseckiego.

* * *

Podczas posiedzenia Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą senatorowie zapoznali się z informacją Fundacji "Oświata Polska za Granicą" na temat głównych kierunków działalności tej instytucji. Informację przedstawiła Anna Michalska, członek zarządu fundacji.

Fundacja "Oświata polska za granicą", działająca od 1991 r., zajmuje się bezpłatnym rozprowadzeniem prasy dla środowisk polskich na Wschodzie, zaopatrzeniem szkół w podręczniki i pomocy szkolne. Współpracuje z Kancelarią Senatu przy pomocy ośrodkom polskim za granicą, zaopatruje stowarzyszenia i ośrodki polonijne w: Armenii, Austrii, Australii, Belgii, Bułgarii, Białorusi, Chorwacji, Czechach, Egipcie, Francji, Grecji, Hiszpanii, Jugosławii, Kanadzie, Kazachstanie, Libanie, Libii, Litwie, Łotwie, Mołdowie, Niemczech, Rosji, RPA, Rumunii, Szwajcarii, na Ukrainie, we Włoszech i na Węgrzech.

Senatorowie zapoznali się także z informacją Fundacji "Na rzecz pomocy dzieciom z Grodzieńszczyzny" na temat głównych kierunków działalności tej instytucji. Informacje przedstawiła Marina Sebastianowicz, koordynator programów.

Fundacja "Na rzecz pomocy dzieciom Grodzieńszczyzny", działająca od 2001 roku, zajmuje się udzielaniem pomocy materialnej i niematerialnej dzieciom polskiego pochodzenia z Białorusi, zakupem i dystrybucją lektur szkolnych, podręczników oraz organizacją konferencji naukowych i popularno-naukowych poświęconych oświacie.

Ponadto Komisja Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą wysłuchała informacji Stowarzyszenia "Proakademia" na temat głównych kierunków działalności tej instytucji. Informację przedstawiła Ewa Kochańska, prezes zarządu fundacji.

Stowarzyszenie "Proakademia", działające od 10 lat, zajmuje się wspieraniem przedsiębiorczości polonijnej na Wschodzie.

Po zapoznaniu się z przedstawionymi informacjami Komisja Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą pozytywnie oceniła działalność Fundacji "Oświata polska za granicą", Fundacji "Na rzecz pomocy dzieciom Grodzieńszczyzny" oraz Stowarzyszenia "Proakademia".

Podczas posiedzenia Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą rozpatrzono także i zaopiniowano następujące wnioski o dotacje z budżetu Kancelarii Senatu na wykonanie zadań państwowych na opiekę nad Polonią i Polakami za granicą:

  1. Wnioski o zlecenie zadań państwowych o charakterze programowym i przyznanie dotacji na ich wykonanie

Zespół Finansów Polonijnych zarekomendował Prezydium Senatu odrzucenie 5 wniosków i uchylenie trzech uchwał prezydium z 20 lipca br. zgodnie z prośbą Fundacji "Pomoc Polakom na Wschodzie" - komisja przychyliła się do opinii zespołu

* * *

Tematem wspólnego posiedzenia Komisji Obrony Narodowej i Komisji Spraw Zagranicznych był udział Sił Zbrojnych RP w misjach pokojowych i stabilizacyjnych.

W posiedzeniu wzięli udział wiceminister obrony narodowej Bogusław Winid, dyrektor Departamentu Współpracy Międzynarodowej w tym resorcie gen. Romuald Ratajczak oraz wiceminister spraw zagranicznych Witold Waszczykowski.

Obecnie wojsko polskie uczestniczy w 17 misjach pokojowych i stabilizacyjnych poza granicami naszego kraju. Służbę w nich pełni ponad 2300 żołnierzy i pracowników wojska. Siły Zbrojne wydzielają 7 kontyngentów wojskowych: dwa do operacji prowadzonych przez ONZ, dwa do operacji UE, jeden do operacji prowadzonych przez NATO oraz dwa kontyngenty wojskowe do operacji sił wielonarodowych w Iraku i Afganistanie.

Jak poinformował gen. R. Ratajczak, Ministerstwo Obrony Narodowej chce, aby polski kontyngent wojskowy w Afganistanie w 2007 r. liczył około 1050 osób. Informując o takiej propozycji zwiększenia liczby żołnierzy i pracowników wojska, zastrzegł, że nie ma jeszcze decyzji w tej sprawie.

Do Afganistanu pojechać miałaby m.in. jednostka manewrowa - około 540 żołnierzy, i grupa zadaniowa wojsk specjalnych - około 80 żołnierzy.

Wiceminister B. Winid ocenił, że "misja afgańska będzie prawdopodobnie najtrudniejszą, w jakiej uczestniczyły polskie wojska i stąd taka decyzja".

Obecnie kontyngent polski w Afganistanie liczy około 120 żołnierzy. W jego skład wchodzą dwa zgrupowania wojskowe. W operacji Enduring Freedom służy około 100 żołnierzy. Do ich zadań należy m.in. budowa dróg i schronów, rozminowywanie terenu, ochrona lotniska w Bagram i konwojowanie transportów. Zgrupowanie w ISAF to przede wszystkim kilkuosobowy personel obsługi międzynarodowego lotniska w Kabulu.

Od września planowane jest zwiększenie polskiego zaangażowania w operacji ISAF do 190 żołnierzy i pracowników wojska poprzez wydzielenie personelu m.in. do prowadzonego pod kierownictwem Szwecji Regionalnego Zespołu Odbudowy (PRT - Provincional Reconstruction Team) w Mazar-e-Sharif w północnym Afganistanie.

Operacja Enduring Freedom prowadzona jest w Afganistanie przez połączone siły międzynarodowej koalicji państw pod przewodnictwem Stanów Zjednoczonych. Jej celem jest zwalczanie terroryzmu, w tym m.in. zniszczenie jego baz i zaplecza na terytorium Afganistanu.

Celem Międzynarodowych Sił Wspierania Bezpieczeństwa (ISAF) jest utrzymanie pokoju i bezpieczeństwa w Kabulu i jego regionie oraz, w miarę posiadanych środków, wsparcie władz Afganistanu w utrzymaniu bezpieczeństwa i pomoc humanitarna.

PRT są ważnym elementem obu operacji. To liczące od 60 do 200 osób zespoły personelu cywilnego i wojskowego pracujące w afgańskich prowincjach (regionach) i realizujące trzy cele: umacniania i rozszerzania zasięgu afgańskiej władzy centralnej, zapewnienie bezpieczeństwa i wszechstronne wsparcie odbudowy infrastruktury.

Po zapoznaniu się z informacjami oraz przeprowadzonej dyskusji Komisja Spraw Zagranicznych i Komisja Obrony Narodowej podjęły uchwałę w sprawie udziału Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w misjach pokojowych i stabilizacyjnych:

"Komisja Spraw Zagranicznych i Komisja Obrony Narodowej wyrażają uznanie dla udziału polskich żołnierzy i pracowników wojska w misjach pokojowych i stabilizacyjnych.

Udział wojsk polskich w tych misjach podnosi wartość naszych sił zbrojnych.

Uważamy, że w obliczu wielu regionalnych, na ogół długotrwałych, trudnych do rozwiązania konfliktów, udział sił pokojowych i stabilizacyjnych przyczynia się do ograniczania oraz stopniowego wygaszania konfliktów, a tym samym służy pokojowi.

Komisje zwracają uwagę na to, że sama obecność tych sił stanowić powinna jedynie wsparcie dla działań politycznych i dyplomatycznych".

* * *

Na swym posiedzeniu Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich przygotowała projekt uchwały Senatu w sprawie zmian w składzie komisji senackiej.

Komisja, zgodnie z wnioskiem senatora Kazimierza Wiatra, zaproponowała Izbie, na podstawie art. 13 ust. 2 regulaminu, odwołanie go z Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą.

Na sprawozdawcę wniosku komisji w tej sprawie wybrano senatora Piotra Zientarskiego.

* * *

Podczas posiedzenia Komisji Rodziny i Polityki Społecznej przyjęto stanowisko w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Macedonii o zabezpieczeniu społecznym, podpisanej w Warszawie dnia 6 kwietnia 2006 r.

Po wysłuchaniu informacji wiceministra pracy i polityki społecznej Kazimierza Kuberskiego na temat ustaleń przyjętych w przedmiotowej umowie oraz zapoznaniu się z pozytywną opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu senatorowie postanowili w głosowaniu zarekomendować Izbie przyjęcie rozpatrywanej ustawy bez poprawek. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Antoniego Szymańskiego.

Podczas posiedzenia przedyskutowano także, a następnie przyjęto uchwałę Komisji Rodziny i Polityki Społecznej w sprawie pomocy materialnej dla ubogich kobiet w ciąży. W tekście uchwały napisano:

<<Komisja Rodziny i Polityki Społecznej zwraca uwagę na dalece niewystarczające realizowanie zapisów art. 2 ust. 1 w pkt 2 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży w zakresie pomocy materialnej dla ubogich kobiet w ciąży (Dz. U. Nr 17, poz. 78 z późn. zm.).

Pomoc dla ubogich kobiet w ciąży jest obowiązkiem wynikającym z wymienionej ustawy, a jej źródłem jest art. 71 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, który mówi: "Matka przed i po urodzeniu dziecka ma prawo do szczególnej pomocy władz publicznych, której zakres określa ustawa".

Koszty życia matki przed i po urodzeniu dziecka ulegają zwiększeniu, a podstawowe potrzeby materialne kobiet w trudnej sytuacji ekonomicznej nie mogą być zaspokojone, co wywołuje negatywne skutki zdrowotne i psychiczne dla tych kobiet i ich dzieci.

Mając ma uwadze zarówno dobro kobiety w ciąży, jak i jej dziecka, należy stworzyć warunki do tego, by podstawowe potrzeby materialne kobiet w ciąży były zaspokojone.>>.

 

14 września 2006 r.

 

Podczas posiedzenia Komisji Ustawodawczej rozważano możliwość podjęcia prac dotyczących deregulacji zbędnych aktów prawnych.

Senatorowie zapoznali się z wystąpieniem rzecznika praw obywatelskich Janusza Kochanowskiego dotyczącym najważniejszych problemów polskiego ustawodawstwa. W opinii rzecznika, w Polsce występuje nadmiar i zbyt duża szczegółowość stanowionego prawa oraz tendencja do regulowania ustawowego jak największych obszarów życia społecznego i gospodarczego. Od 1990 r. systematycznie wzrasta liczba uchwalanych ustaw; jest ona znacznie większa od liczby ustaw przyjmowanych w innych krajach. W związku z tym należałoby podjąć prace nad deregulacją zbędnych aktów prawnych, a także być może powołać instytucję, np. radę stanu, czuwającą nad jakością i zakresem stanowionego prawa.

W dyskusji senatorowie postanowili podjąć w pracach komisji sygnalizowane przez rzecznika zagadnienia i we współpracy z nim przystąpić do ustalenia obszarów, w których konieczna będzie deregulacja zbędnych aktów prawnych.

Tego samego dnia odbyło się pierwsze czytanie projektu uchwały Senatu w trzydziestą rocznicę powstania Komitetu Obrony Robotników.

W imieniu wnioskodawców projekt przedstawił senator Stefan Niesiołowski. Projekt zmierza do wyrażenia uznania dla Komitetu Obrony Robotników, przekształconego w 1977 roku w Komitet Samoobrony Społecznej KOR. Jak stwierdzono, powstanie KOR było ważnym wydarzeniem w najnowszej historii Polski i zapoczątkowało proces uaktywniania się środowisk i grup opozycyjnych wobec reżimu komunistycznego, umożliwiło rozwój niezależnych wydawnictw, przełamywało monopol władz komunistycznych w dziedzinie informacji, pozwalało na zapoczątkowanie procesu odkłamywania historii.

W wyniku dyskusji, a następnie głosowania Komisja Ustawodawcza postanowiła wnieść o wprowadzenie poprawki do projektu uchwały. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Piotra Ł.J. Andrzejewskiego.

15 września 2006 r.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Gospodarki Narodowej i Komisji Ustawodawczej przystąpiono do pierwszego czytania projektu ustawy o zmianie ustawy o wykonywaniu prac podwodnych.

W imieniu wnioskodawców projekt przedstawiła i uzasadniła senator Dorota Arciszewska-Mielewczyk.

Jak stwierdzono w uzasadnieniu projektu, niektóre z rozwiązań i norm uchwalonej 17 października 2003 r. ustawy o wykonywaniu prac podwodnych, zwłaszcza w zakresie dopuszczalnej głębokości wykonywania prac podwodnych przez nurków poszczególnych klas, zwiększają ponad akceptowalną granicę zagrożenie zdrowia i życia nurków. Dotyczy to szczególnie uprawnień nurków I i II klasy zawartych w art. 19 ww. ustawy.

Organizacja stanowiska pracy nurka nie przewiduje asysty nurka starszego stopniem. Jest to rozwiązanie zaczerpnięte z nurkowania rekreacyjnego, natomiast w nurkowaniu zawodowym nie jest praktykowane. Podczas wykonywania pracy nurkowi wydaje polecenia z powierzchni kierownik prac podwodnych, kontrolujący wykonywaną pracę i bezpieczeństwo nurka poprzez systemy telewizyjne i łączność przewodową.

Nie praktykuje się ani w Polsce, ani na świecie sytuacji, w której obok nurka wykonującego pracę podwodną jest nurek asystujący, który ma za zadanie dbać o bezpieczeństwo i poprawne wykonanie pracy.

Poprzez zwiększenie głębokości przy asyście nurka starszego stopniem nurek III klasy otrzymał uprawnienia do wykonywania pracy do głębokości 50 m. Jest to zbyt niebezpieczna głębokość dla osoby dysponującej wymienionym wyszkoleniem z minimalną ilością 15 nurkowań, wykonanych w trakcie kursu zgodnie z rozporządzeniem ministra infrastruktury w sprawie szkolenia i egzaminowania osób ubiegających się o uprawnienia do wykonywania prac podwodnych. Dla porównania, głębokość 40 m jest na świecie graniczną głębokością dla powietrznych nurkowań rekreacyjnych, do których płetwonurek musi posiadać najwyższy poziom uprawnień wymagający kilkuletniego szkolenia oraz co najmniej 100 nurkowań. Standardy określone przez organizację skupiającą szkoły nurkowania zawodowego z całego świata - International Diving Schools Association przewidują dla nurka z podobnym stopniem przeszkolenia maksymalną głębokość wykonywania pracy podwodnej 30 m przy dwukrotnie dłuższym czasie szkolenia oraz wykonaniu minimum 60 nurkowań.

Analogicznie wygląda sprawa z dopuszczalną głębokością wykonywania pracy podwodnej przez nurka II klasy - szkolenie, które przechodzi, oraz praktyka, którą musi się wykazać, żeby otrzymać uprawnienia, nie gwarantuje mu bezpiecznego wykonywania prac podwodnych na głębokościach większych niż 50 m.

Wykreślenie zapisów o asyście nurka powoduje zmianę maksymalnych dopuszczalnych głębokości dla nurka I i II klasy na bezpiecznym poziomie, porównywalnym ze standardami światowymi określonymi np. w standardach International Diving School Association lub Association of Diving Contractors International.

Jak stwierdzono, projekt nie jest sprzeczny z unormowaniami Unii Europejskiej. Nowelizacja ustawy nie powoduje dodatkowych skutków finansowych dla budżetu państwa.

W dyskusji nad przedstawionym projektem nowelizacji ustawy o wykonywaniu prac podwodnych przedstawiciele Ministerstwa Gospodarki Morskiej dyrektor generalny Sławomir Lewandowski i radca ministra Ireneusz Bulski zaproponowali wprowadzenie jeszcze innych zmian do projektowanej nowelizacji. W związku z tym ustalono, że proponowane zmiany opracuje Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu. Kolejne posiedzenie dotyczące rozpatrywanego projektu odbędzie się 26 września br.

* * *

Na swym posiedzeniu zebrała się Komisja Praw Człowieka i Praworządności w celu rozpatrzenia ustawy o likwidacji niepodjętych depozytów.

Założenia ustawy uchwalonej z przedłożenia rządowego przedstawił i uzasadnił wiceminister sprawiedliwości Krzysztof Józefowicz. Zapoznano się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu.

Rozpatrywana ustawa określa zasady przejmowania przez Skarb Państwa depozytów przechowywanych w sądach, prokuraturach, instytucjach administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz innych jednostkach sektora finansów publicznych, które nie zostaną odebrane przez uprawnione podmioty w terminach określonych w ustawie.

W głosowaniu Komisja Praw Człowieka i Praworządności opowiedziała się za przyjęciem bez poprawek ustawy o likwidacji niepodjętych depozytów. Ustalono, że w imieniu komisji ustawę zarekomenduje Izbie senator Aleksander Bentkowski.

W drugim punkcie porządku dziennego posiedzenia rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym oraz niektórych innych ustaw.

Przyjęcie nowelizacji, która była projektem rządowym, rekomendował senatorom wiceminister sprawiedliwości K. Józefowicz. Szczegółowe uwagi do ustawy sejmowej zgłosiło senackie biuro legislacyjne.

Nowelizacja ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym stanowi akt prawny, wobec którego Rada Ministrów zadeklarowała, że ma on na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej. W związku z tym ustawa zawiera w szczególności unormowania mające na celu zapewnienie zarówno powszechnego prawa dostępu do określonych dokumentów spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, spółek akcyjnych, spółek komandytowo-akcyjnych i spółek europejskich, jak również prawa tych spółek do składania do akt rejestrowych i ogłaszania w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski B" tych dokumentów w jakimkolwiek języku urzędowym Unii Europejskiej wraz z ich tłumaczeniem na język polski poświadczonym przez tłumacza przysięgłego. Ustawa wdraża postanowienia Pierwszej Dyrektywy Rady z 9 marca 1968 r. w sprawie koordynacji gwarancji, jakie są wymagane w Państwach Członkowskich od spółek w rozumieniu art. 58 akapit drugi Traktatu, w celu uzyskania ich równoważności w całej Wspólnocie, dla zapewnienia ochrony interesów zarówno wspólników, jak i osób trzecich (68/151/EWG), zmienionej dyrektywą 2003/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 15 czerwca 2003 r.

W kolejnych głosowaniach Komisja Praw Człowieka i Praworządności postanowiła zaproponować Senatowi wprowadzenie 8 poprawek do rozpatrywanej nowelizacji, zbieżnych z sugestiami biura legislacyjnego. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Janusza Kubiaka.

* * *

Podczas posiedzenia Komisji Nauki, Edukacji i Sportu rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy o kulturze fizycznej.

Na temat zapisów przyjętych w nowelizacji uchwalonej z przedłożenia poselskiego glos zabrali sekretarz stanu w Ministerstwie Sportu Radosław Parda oraz p.o. dyrektora Departamentu Sportu Osób Niepełnosprawnych Danuta Redel. Zapoznano się także z uwagami Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu.

Przedmiotem rozpatrywanej nowelizacji jest uzupełnienie uregulowań ustawy o świadczenie pieniężne ze środków budżetu państwa, przyznawane byłym sportowcom, analogicznie do uregulowań art. 38 ustawy z 29 lipca 2005 r. o sporcie kwalifikowanym, która przyznaje je medalistom olimpijskim po zakończeniu kariery sportowej. Rozpatrywana nowelizacja przyznaje świadczenie pieniężne medalistom reprezentujących nasz kraj w igrzyskach paraolimpijskich oraz w igrzyskach głuchych, również po zakończeniu czynnego udziału we współzawodnictwie sportowym. Świadczenie to ma podobny charakter - stanowi rodzaj gratyfikacji za osiągnięcia sportowe i przyczynianie się do rozpowszechniania pozytywnego wizerunku Polski w świecie. Różnica w stosunku do ustawy o sporcie kwalifikowanym wynika z uwzględnienia uwarunkowań dotyczących sportu dla osób niepełnosprawnych (w szczególności późniejszy wiek zakończenia aktywności sportowej).

W głosowaniu Komisja Nauki, Edukacji i Sportu postanowiła zaproponować Senatowi wprowadzenie 4 poprawek do ustawy o zmianie ustawy o kulturze fizycznej. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Romana Ludwiczuka.


Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następna część dokumentu