Szanowny Panie Marszałku,

W odpowiedzi na oświadczenie Pana Senatora Antoniego Motyczki z dnia 21 czerwca 2006 r. w sprawie utrzymania po 2006 r. przepisu art. 30 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w latach 2003 - 2006 (Dz. U. Nr 210, poz. 2037 z późn. zm.), zwalniającego gminy górnicze z dokonywania wpłaty do budżetu państwa z przeznaczeniem na zwiększenie subwencji ogólnej przypadającej części opłaty eksploatacyjnej od przedsiębiorstwa górniczego - uprzejmie wyjaśniam, co następuje.

Przepisy ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego... regulują zagadnienia związane z prowadzoną restrukturyzacją górnictwa węgla kamiennego. Większość tych przepisów straci swoją moc obowiązywania z końcem 2006 r. , w tym przepisy art. 30 i art. 31 dotyczące szczególnych uprawnień gmin górniczych.

Pragnę poinformować Pana Senatora, że gminy górnicze, a szczególnie Stowarzyszenie Gmin Górniczych w Polsce, jest od wielu lat partnerem dla rządu w sprawach związanych z restrukturyzacją sektora górnictwa węgla kamiennego. Stowarzyszenie to już w roku ubiegłym w Uchwale XII Zgromadzenia Nr XII/70/2004 z dnia 23 listopada 2004 r. podniosło kwestię dotyczącą zmian przepisu art. 30 omawianej ustawy umożliwiającego zwolnienie z wpłat do budżetu państwa z przeznaczeniem na zwiększenie subwencji ogólnej dochodów gmin (z tytułu opłaty eksploatacyjnej od przedsiębiorstwa górniczego) powiększonych o dochody pochodzące ze spłaty zaległych zobowiązań z tego samego tytułu.

Obecnie trwają prace koncepcyjne i analityczne dotyczące opracowania strategii funkcjonowania sektora górnictwa węgla kamiennego po 2006 r. Istnieje duże prawdopodobieństwo, iż prace te wskażą na konieczność nowelizacji ww. ustawy lub przygotowania nowych rozwiązań prawnych na podstawie których będą mogły być realizowane zadania określone w tym planie. W pracach nad opracowaniem strategii funkcjonowania sektora po 2006 r. rozważona będzie również możliwość utrzymania przepisu art. 30 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego... w związku z faktem, iż zaległości przedsiębiorstw górniczych w stosunku do niektórych gmin górniczych będą regulowane aż do roku 2009 włącznie.

Piotr Grzegorz Woźniak

Szanowny Panie Marszałku,

Odpowiadając na oświadczenie złożone przez Senatora Czesława Ryszki wspólnie z innymi Senatorami podczas 11 posiedzenia Senatu RP w dniu 24 maja 2006 r., którego treść przekazana została przy piśmie z dnia 7 czerwca 2006 r. Nr BPS/DSK-943-342/06, uprzejmie przedstawiam co następuje.

Treść oświadczenia Panów Senatorów, dotyczącego dystrybucji na terenie Polski filmu pod tytułem "Kod da Vinci" jest zbieżna z treścią pisma skierowanego w tej samej sprawie w dniu 18 maja 2006 r. do Ministra Sprawiedliwości, sygnowanego przez Panów Senatorów Czesława Ryszkę i Ryszarda Bendera.

Pismo to, z uwagi na zawarte w nim żądanie ścigania dystrybutorów wymienionego filmu za przestępstwo obrazy uczuć religijnych określone w art. 196 k.k., w dniu 24 maja 2006 r. przekazane zostało Prokuratorowi Apelacyjnemu w Warszawie z poleceniem nadania biegu procesowego złożonego doniesienia.

Ostatecznie doniesienie to trafiło do właściwej miejscowo (ze względu na siedzibę dystrybutora filmu) Prokuratury Rejonowej Warszawa-Mokotów, gdzie zarejestrowane zostało pod sygnaturą 2 Ds 1833/06/III.

Prokurator Rejonowy wdrożył w sprawie postępowanie wyjaśniające, które jest aktualnie w toku.

W związku z powyższym treść niniejszego oświadczenia przekazano także Prokuratorowi Rejonowemu Warszawa-Mokotów, celem stosownego wykorzystania w tym postępowaniu.

Odnosząc się natomiast do sformułowanego w końcowej części oświadczenia Panów Senatorów żądania podjęcia przez Ministra Sprawiedliwości innych kroków prawnych w stosunku do dystrybutorów filmu, mających polegać na wprowadzeniu do czołówki filmu oraz jego reklamy określonej treści informacji czy komentarza, a w dalszej kolejności zakresu jego dystrybucji, uprzejmie wyjaśniam, iż aktualnie brak jest podstaw prawnych i faktycznych do podjęcia tego rodzaju działań.

z upoważnienia

PROKURATORA GENERALNEGO

Irena Okrągła

Zastępca Prokuratora Generalnego

Szanowny Panie Marszałku,

Niniejszym przekazuję stanowisko Ministerstwa Finansów stanowiące odpowiedź na wnioski zawarte w oświadczeniu złożonym przez senatora Lesława Podkańskiego, podczas 11 posiedzenia Senatu RP w dniu 24 maja 2006 roku. Propozycja powyższej odpowiedzi była przesyłania do konsultacji Ministerstwu Rozwoju Regionalnego.

Genezą powstania aplikacji Generator Wniosków była próba udostępnienia beneficjentom, Instytucjom Wdrażającym oraz Pośredniczącym narzędzia informatycznego umożliwiającego przygotowanie wniosków aplikacyjnych w formie zgodnie ze zmieniającymi się Rozporządzeniami dla danego Programu Operacyjnego. Aplikacja została przygotowana na podstawie wzorów wniosków, które Instytucje Zarządzające dostarczyły do Ministerstwa Finansów.

Generator Wniosków (GW) jest samodzielnym programem, który można pobrać ze stron internetowych Ministerstwa Finansów oraz Instytucji Zarządzających i zainstalować na dowolnym komputerze pracującym pod systemem Windows (ME, 2000, XP). Przeznaczony jest dla podmiotów starających się o dofinansowanie projektów z funduszy strukturalnych. Obecnie w GW zostało zamieszczonych 20 szablonów wniosków aplikacyjnych dla 5 Programów Operacyjnych i Inicjatywy Wspólnotowej EQUAL. Ponadto program zawiera 26 wersji roboczych szablonów wniosków o dofinansowanie dla dwóch Programów Operacyjnych zarządzanych przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Generator Wniosków stanowi istotne wsparcie dla podmiotów ubiegających się o środki z funduszy strukturalnych dzięki wbudowanej funkcji, której zadaniem jest sprawdzenie poprawności wypełnienia wniosków. Fundacja ta sprawdza, czy wnioskodawca wypełnił wszystkie obowiązkowe pola oraz czy nie popełnił błędów przy wprowadzaniu informacji finansowych dotyczących źródeł finansowania, harmonogramu finansowo-rzeczowego realizowanego projektu.

Wnioskodawca, po wypełnieniu drukuje wniosek oraz nagrywa wersję elektroniczną na dyskietkę. Podpisaną wersją drukowaną oraz wersję elektroniczną przynosi do instytucji przyjmującej wnioski.

Instytucja przyjmująca wnioski, dzięki kolejnej funkcjonalności aplikacji, a mianowicie funkcji sumy kontrolnej, uzyskuje prostą metodę weryfikacji tożsamości wersji papierowej i elektronicznej składanych wniosków aplikacyjnych. Jednocześnie zawartość wersji elektronicznej wniosku beneficjenta może zostać automatycznie zaimportowana do systemu SIMIK.

Wszystkich powyższych funkcjonalności nie zapewniałyby wnioski aplikacyjne przygotowywane za pomocą innych aplikacji np. programu MS WORD.

Ponadto jednoznacznie należy stwierdzić, że aplikacja Generator Wniosków od czasu ustabilizowania się procesu zmian we wzorach wniosków aplikacyjnych wprowadzanych przez Instytucje Zarządzające funkcjonuje prawidłowo. Pojawiające się nowe wersje aplikacji są spowodowane głównie drobnymi modyfikacjami wniosków aplikacyjnych, wykonywanymi nie z inicjatywy Ministerstwa Finansów, lecz zgłaszanymi, na prośbę samych beneficjantów, za pośrednictwem Instytucji Zarządzających. Zgłaszane przez beneficjentów w ostatnim czasie sporadyczne problemy związane z funkcjonowaniem aplikacji są na bieżąco rozwiązywane, przy czym nie blokuje to możliwości prawidłowego przygotowania i złożenia w terminie wniosku aplikacyjnego. Ważne błędy najczęściej są usuwane jeszcze tego samego dnia roboczego od otrzymania zgłoszenia, a nowa wersja aplikacji jest udostępniana do pobrania ze stron www Ministerstwa Finansów.

Jednocześnie jednak należy mieć świadomość, że korzyść z posiadania narzędzia Generator Wniosków, a więc aplikacji zawierającej wzory wniosków aplikacyjnych dla wszystkich Programów Operacyjnych powoduje jednocześnie, że nawet drobna modyfikacja jednego wzoru wniosku, która nie powoduje żadnych zmian w pozostałych wnioskach, powoduje powstanie nowej wersji Generatora Wniosków.

Kolejne wersje Generatora Wniosków powstają również w wyniku dodawania nowych wskaźników dla poszczególnych Programów Operacyjnych, przy czym nie zmieniają się wtedy wzory wniosków ani funkcjonalność generatora.

Dla przykładu w kwietniu br. pojawiły się trzy nowe wersje Generatora Wniosków, które nie zawierały żadnych zmian dotyczących Sektorowego Programu Operacyjnego Wzrost Konkurencyjności Przedsiębiorstw.

Ministerstwo Finansów o wszystkich problemach technicznych, które mogą pojawić się w trakcie użytkowania przedmiotowej aplikacji informuje na swojej stronie www, m.in. dostępna jest informacja o proponowanym toku postępowania w przypadku, gdy wyświetlona w instytucji przyjmująca wniosek suma kontrolna edytowanego wniosku różni się od sumy kontrolnej na wydruku.

Jednocześnie otrzymanie informacji o konkretnym wniosku, w którym stwierdzono tego typu problem i który został odrzucony przez instytucję przyjmującą wnioski, powoduje reakcję Ministerstwa Finansów w postaci testów i ewentualnego stanowiska, że tego typu sytuacja nie jest podstawą odrzucenia wniosku. Efektem naszego działania jest przyjęcie wcześniej odrzuconego wniosku. Informujemy także, że opisywany problem stwierdzono jedynie w jednostkowych przypadkach.

Ponadto uprzejmie informuję, że w chwili obecnej opóźnienia związane z budową systemu SIMIK zamieniły się głównie z opóźnienia związane z jego wdrożeniem, mające istotny wpływ na powodzenie przedsięwzięcia. Można do nich zaliczyć między innymi konieczność wprowadzenia przez użytkowników określonej liczby danych, tzn. "historycznych". Oznacza to, że obsługa realizowanych już projektów - z wykorzystaniem systemu SIMIK - możliwa jest wyłącznie po uzupełnieniu systemu danymi dotyczącymi "historii" związanej z realizacją tych projektów. W szczególności dotyczy to części finansowo-monitoringowej systemu, z której nie można korzystać dopóki nie zostaną uzupełnione dane w zakresie programowania. Nie ma natomiast przeszkód dla wykorzystywania systemu SIMIK do obsługi projektów, których realizacja dopiero się rozpoczyna.

Z upoważnienia Ministra Finansów

PODSEKRETARZ STANU

Zbigniew Dynak

Szanowny Panie Marszałku,

W związku z oświadczeniem pana Bronisława Korfantego Senatora RP, złożonym na 11. posiedzeniu Senatu w dniu 24 maja 2006 r. a dotyczącym m. in. opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych kwot zaległego wynagrodzenia za pracę jakie zostały wypłacone byłym pracownikom Huty "Jedność" S.A. na mocy wyroku sądu, uprzejmie informuję.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż sprawa dotyczy około tysiąca dwustu osób będących byłymi pracownikami Huty "Jedność" S.A. w likwidacji i jej spółek zależnych, które wystąpiły do Sądu Pracy domagając się wypłaty zaległego wynagrodzenia przez pracodawcę. Sąd rozstrzygnął na korzyść pracowników i zasądził "należne im kwoty netto, a więc już po opodatkowaniu, pozostawiając należności budżetowe do opłacenia likwidatorowi huty". Do wyegzekwowania zasądzonej należności przystąpił komornik. Z tym, że od dokonanej za jego pośrednictwem wypłaty zaległego wynagrodzenia nie pobrał zaliczki na podatek dochodowy "tłumacząc się kwestiami humanitarnymi, gdyż zasądzone należności wypłacane były w niskich ratach, a po potrąceniu składki pracownikom zostałoby już niewiele z zasądzonych kwot". Jednocześnie o wysokości dokonanych wypłat komornik powiadomił właściwy w sprawie urząd skarbowy przesyłając PIT-11. Co istotne, od zasądzonych kwot nie została odprowadzona (przyjęta przez ZUS) składka na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne, gdyż nie pozwalają na to obowiązujące przepisy.

W ocenie Pana Senatora wyżej opisana sytuacja wpływa niekorzystnie na wysokość przyszłej emerytury byłych pracowników Huty "Jedność", a podwójne opodatkowanie jest niezgodne z konstytucją. W tym stanie rzeczy, Pan Senator zwraca się o odpowiedź na następujące pytania: Jakie są wytyczne Ministerstwa Finansów w zakresie pobierania podatków od byłych pracowników przedsiębiorstw, których wynagrodzenia są potwierdzone na podstawie orzeczeń sądowych i posiadają rygor komorniczy? Czy Urząd Skarbowy może odstąpić od ponownego pobierania podatku w opisanej sytuacji ze względu na ważny interes społeczny? Jak Rada Ministrów planuje rozwiązać tę niesprawiedliwą sytuację w jakiej znaleźli się byli pracownicy? Jak zapobiec ewentualnemu podwójnemu opodatkowaniu zasądzonych wynagrodzeń? W jaki sposób pracownicy Huty "Jedność" i jej spółek zależnych mają uregulować zaległe składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne?

Mając powyższe na uwadze pragnę w pierwszej kolejności wyjaśnić, iż kwestia opłacania składek na ubezpieczenia społeczne oraz na ubezpieczenie zdrowotne nie należy do kompetencji Ministra Finansów. Właściwym do udzielania odpowiedzi w zakresie stosowania przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm.) jest Minister Pracy i Polityki Społecznej, odpowiednio w zakresie stosowania ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135, z późn. zm.) - Minister Zdrowia. Przechodząc natomiast na grunt podatku dochodowego od osób fizycznych , uprzejmie informuję.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w katalogu zwolnień przedmiotowych oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej został zaniechany pobór podatku w drodze rozporządzenia Ministra Finansów. W konsekwencji, jeżeli otrzyma należność nie jest objęta zakresem któregokolwiek ze zwolnień wymienionych w ustawie lub nie został od niej zaniechany pobór podatku na podstawie Ordynacji podatkowej, to oznacza, iż należność ta podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w przepisach ustawy.

W przypadku świadczeń ze stosunku pracy (w tym z tytułu zaległego wynagrodzenia) przychód powstaje w momencie jego otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym (art. 11 ust. 1 ustawy). Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a szczególnie: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależne od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

A zatem, w przypadku wynagrodzenia ze stosunku pracy wypłaconego np. w 2005 r., obowiązek podatkowy powstaje w 2005 r., również w sytuacji, gdy wypłacone kwoty dotyczą lat ubiegłych. Jeżeli wypłaty tego wynagrodzenia dokonuje zakład pracy w rozumieniu art. 31 ustawy, obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy spoczywa na tym zakładzie, stosownie do postanowień art. 32 ustawy. W sytuacji, gdy za zakład pracy, wypłaty świadczeń określonych w art. 12 ustawy, dokonuje komornik sądowy przejmujący jego zobowiązania wynikające ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, obowiązek poboru zaliczki na podatek spoczywa na komorniku. Powyższe wynika z treści Art. 42e ustawy, który to przepis wszedł w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Jednocześnie podkreślenia wymaga, iż w obu przypadkach wypłacający, tj. zakład pracy (odpowiednio komornik sądowy, jest zobligowany do sporządzenia informacji PIT-11 o wysokości dochodów uzyskanych przez podatnika. Jeden egzemplarz tej informacji - w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym - ww. podmiot jest zobligowany przekazać podatnikowi, drugi zaś - urzędowi skarbowemu ustalonemu według miejsca zamieszkania podatnika. Do obowiązków podatnika należy natomiast wykazanie przedmiotowych kwot w zeznaniu podatkowym (PIT-37 albo PIT-36) wraz z innymi dochodami uzyskanymi w danym roku podatkowym i podlegającymi opodatkowaniu na ogólnych zasadach przy zastosowaniu skali podatkowej, celem obliczenia kwoty należnego podatku od łącznych dochodów.

Jeżeli ze złożonego zeznania podatkowego wynika kwota do zapłaty, czyli dodatnia różnica pomiędzy podatkiem należnym obliczonym w zeznaniu, a sumą należnych za dany rok zaliczek (w tym zaliczek pobranych przez płatników), różnicę tę podatnik jest obowiązany zapłacić przed upływem terminu do złożenia zeznania za dany rok podatkowy (co do zasady, termin ten upływa 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Podatek niezapłacony w terminie staje się natomiast zaległością podatkową (art. 51 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z zm.).

Należy jednak pamiętać, iż w przypadku gdy zła sytuacja materialna podatnika powoduje, iż nie jest on w stanie wypełnić swoich zobowiązań podatkowych, może on zwrócić się do organu podatkowego z wnioskiem o ulgę w spłacie zobowiązania podatkowego, stosownie do postanowień art. 67a Ordynacji podatkowej. Przepis ten przewiduje możliwość udzielenia ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych poprzez:

1) odroczenie terminu płatności podatku lub rozłożenie zapłaty podatku na raty,

2) odroczenie lub rozłożenie na raty zapłaty zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę,

3) umorzenie w całości lub w części zaległości podatkowej, odsetek za zwłokę lub opłaty prolongacyjnej

Jednocześnie podkreślenia wymaga, iż decyzje w sprawie ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, o których mowa w ww. przepisie, podejmowane są wyłącznie na wniosek podatnika i mają charakter umiarkowany. Organem właściwym do podejmowania decyzji w sprawie ulg w spłacie zobowiązań podatkowych z tytułu podatków stanowiących dochód budżetu państwa, jest stosownie do § 15 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz.- U. Nr 165, poz. 1371, z późn. zm.), właściwy naczelnik urzędu skarbowego, który na podstawie całokształtu materiału dowodowego ocenia, czy w konkretnej sprawie wystąpiły przesłanki ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego i podejmuje w tym zakresie stosowną decyzję.

Zatem, w świetle wyżej przytoczonych przepisów należy uznać, iż zarówno komornik sądowy, który dokonywał wypłaty zaległego wynagrodzenia lecz nie pobrał od niego należnej zaliczki na podatek dochodowy, jak i pracownic Huty ,,Jedność", którzy wyegzekwowanych kwot nie uwzględnili w zeznaniu podatkowym, postąpili niezgodnie z przepisami o podatku dochodowym od osób fizycznych. Obowiązek opodatkowania przedmiotowych kwot wynika bowiem wprost z przepisów ustawy i ma moc powszechnie obowiązującą. W konsekwencji, powinność ta nie może wynikać, i nie wynika, z jakichkolwiek wytycznych Ministerstwa Finansów.

W przedmiotowej sprawie nie mamy również do czynienia z podwójnym opodatkowaniem tych samych kwot. Opodatkowanie następuje tylko raz w składanym po zakończeniu roku zeznaniu podatkowym. W trakcie roku - na poczet zobowiązania podatkowego - może być wyłącznie pobrana zaliczka, z tym że w przypadku zaległego wynagrodzenia wyegzekwowanego przez komornika na rzecz byłych pracowników Huty "Jedność", nawet ta okoliczność nie miała miejsca. W konsekwencji, cała kwota do zapłaty przypadła w rozliczeniu rocznym. W przypadku podatników, którzy nie uregulowali swojego zobowiązania względem fiskusa, istnieje możliwość zwrócenia się ze stosownym wnioskiem do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, w trybie wyżej omówionego art. 67a Ordynacji podatkowej.

Z upoważnienia Ministra Finansów

PODSEKRETARZ STANU

Jarosław Neneman

Szanowny Panie Marszałku,

W związku z przekazanym Ministrowi Sprawiedliwości - Prokuratorowi Generalnemu przez Pana Marszałka (pismem z dnia 7 czerwca 2006 r.) oświadczeniem Pana Senatora Czesława Ryszki, złożonym podczas 11 posiedzenia Senatu RP w dniu 24 maja 2006 r. uprzejmie informuję, co następuje.

Opisane w oświadczeniu sprawy związane są - najogólniej - z trwającymi od kilku lat sporami na tle majątkowym między działającymi na terenie Częstochowy: Cechem Rzemiosł Różnych i Przedsiębiorczości i Cechem Krawców i Rzemiosł Odzieżowo-Włókienniczych. W związku ze składanymi na tle tych sporów zawiadomieniami o przestępstwach w jednostkach organizacyjnych prokuratury podległych Prokuraturze Apelacyjnej w Katowicach przeprowadzono 3 postępowania przygotowawcze, a mianowicie:

1/4 Ds 240/05 Prokuratury Rejonowej Częstochowa Północ w sprawie bezprawnego zawarcia przez starszego Cechu Rzemiosł Różnych i Przedsiębiorczości umów dzierżawy i najmu położonych w Częstochowie nieruchomości oraz czerpania z tego tytułu znacznych korzyści na ten Cech. Po przeprowadzeniu w tej sprawie postępowania sprawdzającego prokurator postanowieniem z dnia 10 listopada 2005 r. odmówił wszczęcia postępowania przygotowawczego w tej sprawie uznając, że będące jego przedmiotem kwestie mają charakter cywilnoprawny i kwalifikują się do rozstrzygnięcia w postępowaniu cywilnym, gdyż brak jest podstaw do przyjęcia, że doszło do działań bezprawnych w rozumieniu prawa karnego. Postanowienie to, zaskarżone przez Cech Krawców i Rzemiosł Odzieżowo-Włókienniczych, jednak w wyniku kontroli instancyjnej Prokuratury Okręgowej w Częstochowie uznane zostało za słuszne, w związku z czym przekazano je wraz z aktami do miejscowego sądu, który do chwili obecnej w sprawie tej nie zajął dotychczas stanowiska.

2/ Ds 769/05 Prokuratury Rejonowej Częstochowa Północ (przekazane w późniejszym czasie do dalszego prowadzenia do Prokuratury Rejonowej Częstochowa Południe, gdzie zarejestrowano je pod sygn. 2 Ds 551/06) - w sprawie składania fałszywych zezna przed sądami w Częstochowie w postępowaniach cywilnych oraz niedopełnienia obowiązków przez kierownika Cechu Rzemiosł Różnych i Przedsiębiorczości poprzez zaniechanie wypłaty na rzecz Cechu Krawców i Rzemiosł Odzieżowo-Włókienniczych pożytków uzyskanych w jednej z nieruchomości. Postanowieniem z dnia 29 czerwca 2006 r. prokurator umorzył to postępowanie: w zakresie fałszywych zeznań - wobec przedawnienia karalności tych czynów, w zakresie nadużycia funkcji - wobec braku danych dostatecznie uzasadniających popełnienie czynu zabronionego, w zakresie natomiast poświadczenia nieprawdy przez przedstawicieli Cechu Rzemiosł Różnych i Przedsiębiorczości - wobec braku znamion czynu zabronionego. Z uwagi na datę wydania tego postanowienia jego zasadność zbadana zostanie bądź w ramach nadzoru instancyjnego - w wypadku zaskarżenia tej decyzji, bądź też w ramach nadzoru służbowego, gdyby doszło do jej uprawomocnienia.

3/ 4 Ds 965/05/Z Prokuratury Rejonowej Katowice Centrum - Zachód w sprawie poświadczenia nieprawdy w dokumencie w postaci oświadczenia dotyczącego założycieli Cechu Rzemiosł Różnych w Częstochowie oraz w sprawie używania dokumentów poświadczających nieprawdą w postępowaniu sądowym. Przeprowadzone w tej sprawie postępowanie sprawdzające zakończono wydaniem w dniu 15 kwietnia 2005 r. postanowienia o odmowie wszczęcia śledztwa - wobec braku znamion czynu zabronionego.

W wyniku przeprowadzonego w Prokuraturze Okręgowej w Katowicach badania akt tej sprawy uznano, że jakkolwiek zapadłe w tej sprawie postanowienie zostało utrzymane w mocy przez sąd, który nie uwzględnił wniesionego przez Cech Krawców i Rzemiosł Odzieżowo-Włókienniczych zażalenia, to decyzja ta jest przedwczesna, w związku z czym polecono Prokuratorowi Rejonowemu Katowice Centrum - Zachód wszcząć w tej sprawie śledztwo o czyn z art. 271 § 1 k.k.

Przeprowadzone badania akt tych postępowań potwierdziły częściowo zasadność zarzutów podniesionych przez Pana Senatora Czesława Ryszkę, co w szczególności dotyczy nieuzasadnionej przewlekłości niektórych postępowań, braku dostatecznego nadzoru ze strony prokuratora nad czynnościami wykonywanymi przez Policję, a także zbyt powierzchownej i przez to przedwczesnej oceny zebranych dowodów.

Wobec stwierdzonych uchybień Prokuratorzy Okręgowi w Częstochowie i Katowicach podjęli już odpowiednie działania zmierzające do wyeliminowania podobnych przypadków w przyszłości i zapewnienia właściwego nadzoru nad ostatnim z opisanych powyżej postępowa.

ZASTĘPCA

PROKURATORA GENERALNEGO

Jerzy Engelking

Szanowny Panie Marszałku,

W odpowiedzi na pismo (z dnia 07.06.2006 r., znak: BPS/DSK-043-361/06, nr rej GUNB 16129/06 z dnia 08.06.2006 r.) Pana Ryszarda Legutko Wicemarszałka Senatu RP, przy którym przekazano w/w oświadczenie Pana Senatora Adama Bieli - uprzejmie przedstawiam Panu Marszałkowi poniższą informację.

Przedmiotowa sprawa - w zakresie podniesionych w oświadczeniu zarzutów dotyczących postępowania prowadzonego przez organ powiatowy nadzoru budowlanego w sprawie budynku położonego przy ul. Modrej 38 we Wrocławiu - należy do właściwości Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego - jako organu II instancji wyłącznie właściwego do merytorycznej oceny postępowania administracyjnego Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu. Z racji wynikających z art. 88 a ust. 1 pkt 1 Praw budowlanego, funkcji nadzorczych Głównego Inspektora Nadzoru budowlanego nad wojewódzkimi inspektorami nadzoru budowlanego i wojewodami, odrębnym pismem wystąpiłem do Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego o objęcie nadzorem merytorycznym działań organu 1 instancji nadzoru budowlanego w aspekcie zarzutów wskazanych w oświadczeniu senatorskim i przekazanie do Urzędu wyjaśnień w tym zakresie.

Dolnośląski WING poinformował (pismem z dnia 30.06.2006 r., znak: NB/WOP/III/64/041/254-1/2006, nr rej GUNB 18443/06 z dnia 10.07.2006 r.) o wystąpieniu do organu powiatowego o przekazanie akt administracyjnych i relacji z podejmowanych działań w celu sprawdzenia zasadności poniesionych w oświadczeniu zarzutów.

Niezwłocznie po otrzymaniu wyjaśnień od w/w organu wojewódzkiego - poinformuję Pana Marszałka odrębną korespondencją o dalszych działaniach i ustaleniach w przedmiotowej sprawie.

GŁÓWNY INSPEKTOR

NADZORU BUDOWLANEGO

Marek Naglewski