Szanowny Panie Marszałku,

W odpowiedzi na oświadczenie Pana Adama Bieli - Senatora RP, przekazane przy piśmie BPS/DSK-043-414/06, dotyczące zmiany poziomu referencyjnego Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w Radzyniu Podlaskim uprzejmie proszę o przyjęcie informacji w sprawie.

Poziomy referencyjne szpitali określone zostały w rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 22 grudnia 1998 r. w sprawie krajowej sieci szpitali oraz ich poziomów referencyjnych (Dz. U. Nr 164, poz. 1193), wydanym na podstawie ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu Zdrowotnym (Dz. U. 97 Nr 28, poz. 153 z późn. zm.).

Z uwagi na utratę mocy ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym i aktów wykonawczych do niej, zgodnie z art. 221 i 222 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391 z późn. zm.), nie ma obecnie podstaw prawnych do nadawania czy zmiany poziomów referencyjnych.

Z upoważnienia

MINISTRA ZDROWIA

PODSEKRETARZ STANU

Andrzej Wojtyła

Szanowny Panie Marszałku,

W odpowiedzi na Pana wystąpienie z dnia 21.06.2006 r. znak: BPS/DSK-043-398/06 w sprawie tekstu oświadczenia senatora Adama Bielę złożonego podczas 12 posiedzenia Senatu RP w sprawie zasiłku pogrzebowego pragnę uprzejmie przedstawić, co następuje:

Obowiązujący w Polsce system zabezpieczenia społecznego, w części dotyczącej zasiłku pogrzebowego oparty jest na zasadzie obowiązującego płacenia składki na ubezpieczenie społeczne - niezależnie od miejsca zgonu - w kraju czy za granicą obywatela polskiego.

W myśl obowiązujących przepisów zasiłek pogrzebowy zostaje przyznany wyłącznie w oparciu o obowiązujące w Polsce ustawodawstwo - po spełnieniu przez osobę zainteresowaną określonych przez to ustawodawstwo warunków.

Warunki jakie trzeba spełnić, by uzyskać prawo do zasiłku pogrzebowego określa ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 77 ustawy zasiłek pogrzebowy przysługuje w razie śmierci:

- ubezpieczonego,

- osoby pobierającej emeryturę lub rentę,

- osoby, która w dniu śmierci spełniała warunki do uzyskania i pobierania emerytury lub renty,

- członka rodziny ubezpieczonego albo osoby pobierającej emeryturę lub rentę.

Zasiłek pogrzebowy przysługuje również w razie śmierci ubezpieczonego po ustaniu ubezpieczenia, jeżeli śmierć nastąpiła w okresie pobierania zasiłku chorobowego, świadczenia rehabilitacyjnego lub zasiłku macierzyńskiego.

Za członków rodziny ubezpieczonego emeryta lub rencisty dla ustalenia prawa do zasiłku pogrzebowego przepisy ustawy uważają następujące osoby:

- dzieci własne, dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobione,

- inne dzieci przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności, w tym w ramach rodziny zastępczej,

- wnuki i rodzeństwo,

- małżonka,

- rodziców, w tym ojczyma, macochę oraz osoby przysposabiające.

Prawo do zasiłku pogrzebowego musi być udokumentowane. Dokument musi wskazywać zarówno osobę, która pokryła koszty pogrzebu jak i wysokość wydatków.

Dokumentowanie kosztów pogrzebu przez osoby bliskie jest uproszczone - wystarczy dokument wskazujący osobę, która pokryła koszty. W tej sytuacji zasiłek przysługuje w zryczałtowanej kwocie - 200% przeciętnego wynagrodzenia.

Zasiłek pogrzebowy w wysokości udokumentowanych kosztów pogrzebu nie wyższej niż 200% przeciętnego wynagrodzenia przysługuje innej osobie, niż członek rodziny występującej o zasiłek pogrzebowy:

- po zmarłym ubezpieczonym - emerycie, renciście,

- po zmarłym, będącym członkiem rodziny ubezpieczonego - emeryta i rencisty.

Dowodami wymaganymi do wypłaty zasiłku pogrzebowego są przede wszystkim:

- wniosek o wypłatę zasiłku pogrzebowego,

- wyciąg z aktu zgonu,

- oryginały rachunków poniesionych kosztów pogrzebu, a jeżeli oryginały zostały złożone w banku - kopie rachunków potwierdzonych przez bank.

Odnosząc się do podniesionej w oświadczeniu kwestii dotyczącej oceny czy zmarła spełniała warunki wymagane do uzyskania emerytury lub renty to należy udokumentować spełnienie tych warunków, osiągnięcia wieku, okresów składkowych i nieskładkowych w przypadku emerytury a w przypadku renty okresów składkowych i nieskładkowych, który jest zróżnicowany w zależności od wieku, w którym powstała niezdolność do pracy i w odniesieniu do osób powyżej 30 lat wynosi on 5 lat.

Okres ten musi przypadać na ostatnie 10-lecie przed dniem zgonu, albo przed dniem powstania niezdolności do pracy.

Tak więc członek rodziny, jeżeli zmarła nie miała ustalonego prawa do emerytury lub renty - ubiegający się o zasiłek pogrzebowy - musi zgromadzić dokumenty, które uzasadniałyby przyznanie zmarłej jednego z tych świadczeń a w konsekwencji tego zasiłku.

Przedstawione regulacje dotyczące uprawnień do zasiłku pogrzebowego wskazuję, że obejmują one duży krąg osób występujących o to świadczenie jak i osób, po których taki zasiłek przysługuje - nie uzależniając tego prawa od miejsca i kraju zmarłej osoby.

A zatem nie widzę potrzeby podejmowania inicjatywy ustawodawczej w tym przedmiocie, o którym mowa w oświadczeniu pana senatora.

Pragnę uprzejmie poinformować Pana Marszałka, że podjęłabym interwencję o zbadanie tej konkretnej indywidualnej sprawy, gdybym dysponowała bliższymi danymi tych osób.

MINISTER

z up.

PODSEKRETARZ STANU

Bogdan Socha

Szanowny Panie Marszałku,

Odpowiadając na pismo nr BPS/DSK-043-339/06, z dnia 7 czerwca 2006 r., uprzejmie przedkładam odpowiedź na oświadczenie Pana Senatora Bronisława Korfantego, złożone podczas 11 posiedzenia Senatu RP w dniu 24 maja 2006 r., w sprawie regulowania należności publicznoprawnych od wynagrodzenia za pracę zasądzonego na rzecz pracownika przez sąd pracy.

Podniesiona przez Pana Senatora kwestia była już przedmiotem rozpoznania przez Sąd Najwyższy, między innymi w uchwale z dnia 7 sierpnia 2001 r., III ZP 13/01 (OSNP 2002/2/35), a także pisemnych interpretacji, udzielonych przez Izbę Skarbową w Poznaniu - Ośrodek Zamiejscowy w Kaliszu z dnia 31.10.2005 r., Nr A1-D-415-290/2005, oraz urząd Skarbowy w Gorlicach z dnia 9.01.2006 r., nr PDOF/415/56/06, zamieszczonych na stronie internetowej Ministerstwa Finansów.

W powołanej wyżej uchwale z dnia 7 sierpnia 2001 r., III ZP 13/01, Sąd Najwyższy stwierdza, że w wyroku zasądzającym wynagrodzenie za pracę nie odlicza się zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenie społeczne. Wynagrodzenie za pracę podlega więc zawsze zasądzeniu w wysokości nie pomniejszonej o publicznoprawne zobowiązania pracownika z tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, jak również składek na ubezpieczenie społeczne (i zdrowotne), czyli w kwocie określanej jako należność "brutto", przy czym pojęcie to nie należy do języka prawnego i funkcjonuje jedynie potocznie (podobnie jak przeciwstawne mu pojęcie należności "netto"), wobec czego nie ma zakazu, ale nie jest też konieczne zamieszczanie go w sentencji orzeczenia.

W motywach tej uchwały podniesiono w szczególności, że wynagrodzenie za pracę, jako niezbędny element treści stosunku pracy, jest określone przepisami prawa pracy, z których niewątpliwie wynika, iż należy się ono w całości, a więc również w części, którą pracodawca ma obowiązek potrącić (odliczyć). Nie do pomyślenia jest zatem koncepcja, która w sferze wynagrodzenia za pracę odróżniałaby część należną (wynagrodzenie "netto") i część nie przysługującą pracownikowi. Kwoty wynagrodzenia, które pracodawca odlicza i pobiera jako płatnik podatku czy składek są zatem również częścią pracowniczego wynagrodzenia, nie zaś kwotami należnymi ex lege Skarbowi Państwa czy innemu publicznoprawnemu podmiotowi. W przeciwnym razie należałoby dojść do absurdalnego wniosku, że jeżeli pracodawca wypłaca wynagrodzenie bez odliczenia podatku czy składek, to pracownik w odpowiedniej części otrzymuje świadczenie nienależne, które w ogóle nie jest wynagrodzeniem i które powinien zwrócić. Skoro pracowniczą wierzytelnością ze stosunku pracy pozostaje cały zarobek, to tym bardziej wierzytelnością nie przestaje być ta część pobranego (odliczonego) wynagrodzenia, która przewyższa kwoty wynikające z przepisów o podatku i składkach. Jeżeli pracodawca (płatnik) rzeczywiście dokonuje z wynagrodzenia za pracę potrącenia przewidzianych ustawą należności publicznoprawnych, to w tej i tylko w tej części zostaje zwolniony z długu wobec pracownika. Gdyby natomiast wbrew swemu obowiązkowi odliczeń na cele podatkowe czy składkowe nie dokonał, to nie może w tej części wynagrodzenia nie wypłacić i zachować dla siebie. Wynagrodzenie z pracę należy się zatem pracownikowi w całości i takie wynagrodzenie wyznaczone jest przez treść stosunku pracy, a więc w takiej wysokości należy je zasądzać w sporze sądowym między stronami stosunku pracy. Jeżeli zaś pracodawca wynagrodzenia za pracę nie wypłaci, to w ogóle nie można mówić o jakimkolwiek odliczeniu, a więc tym samym także o wypłacie części wynagrodzenia (nazywanej wynagrodzeniem netto). Odliczenia następują bowiem dopiero w chwili wypłaty wynagrodzenia, a przecież przedmiotem sporu jest dopiero roszczenie o zapłatę, która nawet po prawomocnym zasądzeniu może nigdy nie nastąpić.

Oceny tej nie zmienia fakt, że odpowiednia część wynagrodzenia za pracę nie jest stawiana do dyspozycji pracownika, tylko przelewana bezpośrednio na bankowy rachunek organu skarbowego czy ZUS. Równie dobrze można bowiem wyobrazić sobie model, w którym pracownik najpierw otrzymuje "do rąk" całą wypłatę, po czym sam uiszcza z niej zaliczkę na podatek dochodowy oraz składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. Ta różnica w sposobie regulowania należności publicznoprawnych ma jedynie techniczno-prawną doniosłość i nie wpływa na kwalifikację prawnego charakteru świadczenia należnego pracownikowi.

W powołanych wyżej pisemnych interpretacjach, organy skarbowe wyjaśniają, że kwestia naliczenia, poboru i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych uregulowana została w przepisach zawartych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 18 listopada 2004 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 263, poz. 2619) z dniem 1 stycznia 2005 r. dodano do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 42e, który nałożył na komorników sądowych obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanych osobom fizycznym, wyegzekwowanych kwot wynikających ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy. Zgodnie bowiem z ust. 1 tego artykułu, w przypadku gdy za płatnika, o którym mowa w art. 31 tej ustawy (tj. zakład pracy), wypłaty świadczeń dokonuje komornik sądowy lub podmiot niebędący następcą prawnym płatnika, przejmujący jego zobowiązania wynikające ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, jest on obowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy obliczonej według stawki 19%. Komornik, na podstawie art. 42e ust. 2 tej ustawy, przy obliczaniu zaliczki od wypłacanych wierzycielowi kwot zaległego wynagrodzenia uwzględnia koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 tej ustawy oraz składki na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w jej art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), potrącone w danym miesiącu, zgodnie z odrębnymi przepisami. Ponadto, stosownie do art. 42e ust. 3 w/w ustawy zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 2 i 3 zmniejsza się o kwotę, o której mowa w art. 32 ust. 3 tej ustawy (tj. o 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale obowiązującej skali podatkowej, oraz kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, pobranej w danym miesiącu, zgodnie z odrębnymi przepisami, z zastrzeżeniem art. 27b ust. 1 pkt 2 i ust. 2 w/w ustawy.

Mając zatem na uwadze postanowienia art. 42e ust. 4 w związku z przepisami art. 38 ust. 1 i art. 39 ust. 1 i 2 w/w ustawy, należy stwierdzić, iż komornik sądowy:

- przekazuje kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrał zaliczki na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według jego miejsca zamieszkania oraz przesyła równocześnie deklarację miesięczną według ustalonego wzoru (PIT-4).

- w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym obowiązany jest przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika imienną informację sporządzoną według ustalonego wzoru (PIT-11/8B),

- jeżeli zaś obowiązek poboru zaliczki ustał w ciągu roku, komornik jest zobowiązany do sporządzenia imiennej informacji (PIT-11/8B) i przekazać ją podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika w terminie do dnia 15 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrana została ostatnia zaliczka.

Wyegzekwowana od pracodawcy kwota wynagrodzenia będzie przychodem dla podatnika z chwilą jego otrzymania i stosownie do postanowienia przepisu art. 45 ust. 1 wymienionej ustawy, podatnik powinien w zeznaniu podatkowym (składanym w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym uzyskano przychody) wykazać przychód z tego tytułu i opodatkować dochód łącznie z innymi dochodami uzyskanymi w danym roku podatkowym.

Z przedstawionego stanu prawnego wynika zatem, że brak jest podstaw do uznania, że w przypadku zasądzenia wynagrodzenia za pracę na rzecz pracownika przez sąd pracy i jego wyegzekwowania przez komornika, może dochodzić do sytuacji podwójnego opodatkowania tego wynagrodzenia

Z upoważnienia

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

Krzysztof Józefowicz

PODSEKRETARZ STANU

Szanowny Panie Marszałku,

Nawiązując do oświadczeń senatora Jarosława Laseckiego złożonych na 11. posiedzeniu Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, przesłanych przy piśmie znak: BPS/DSK-043-355/06 z dnia 7 czerwca 2006 r., przedstawiam Panu Marszałkowi następujące stanowisko.

Zbiornik wodny Poraj został przejęty w administrację resortu środowiska, za pośrednictwem Starosty Myszkowskiego, od Huty Częstochowa. Jego administrator - Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Poznaniu, w ramach "Projektu Usuwania Skutków Powodzi II", realizuje obecnie remont obiektów zbiornika ze środków kredytu Europejskiego Banku Inwestycyjnego i towarzyszących kredytowi środków budżetu państwa.

Podstawową funkcją zbiornika jest ochrona przeciwpowodziowa. Jest on także, od wielu lat, wykorzystywany rekreacyjnie.

Podstawą ustalenia wysokości opłaty z tytułu trwałego zarządu od nieruchomości wykorzystywanych pod obiekty zbiorników wodnych służących zaopatrzeniu w wodą, regulacji przepływów i ochronie przed powodzią, uznawanych za nieruchomości niezbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa są przepisy art. 83 ust. 2 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, w związku z przepisami § 1 pkt 1 lit. o rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 sierpnia 2004 r. w sprawie określenia rodzajów nieruchomości uznawanych za niezbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa.

Osobną kwestią jest bonifikata od opłaty rocznej z tytułu trwałego zarządu, która może przysługiwać od opłat rocznych ustalonych w trybie przepisów art. 83 ust.2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, a warunki jej udzielenia określają przepisy art. 84 ust. 3, ust. 4 i ust. 4a przedmiotowej ustawy.

Jak natomiast wynika z przepisów art. 85 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, pozbawienie wcześniej udzielonej bonifikaty w opłatach za trwały zarząd w przypadku oddania nieruchomości lub jej część w najem lub dzierżawę przez jednostkę organizacyjną sprawującą trwały zarząd nad nieruchomością , nie jest obligatoryjne. Wobec przyjęcia w przepisach, że pozbawienie opłaty jest fakultatywne, powinno się, moim zdaniem, każdorazowo uwzględniać wszystkie aspekty konkretnej sytuacji, m. in. jej wpływ na warunki działania administratora oraz lokalne (regionalne) warunki społeczno-gospodarcze).

Starostwo Powiatowe w Myszkowie przedstawiło RZGW w Poznaniu jednoznaczne stanowisko, że oddanie nieruchomości zbiornika Poraj w najem lub dzierżawę będzie skutkowało pozbawieniem udzielonej bonifikaty. W przedstawionej sytuacji RZGW w Poznaniu nie zawiera umów dzierżawy terenów zbiornika i jego obrzeży w związku z obawą utraty bonifikaty (konieczność podnoszenia opłaty bez dotychczasowej bonifikaty skutkować będzie niemożnością realizacji niezbędnych robót związanych z utrzymaniem wód i urządzeń wodnych między innymi w regionie częstochowskim). Brak możliwości uporządkowania spaw w zakresie gospodarowania majątkiem Skarbu Państwa wstrzymuje realizację nowych obiektów budowlanych służących bezpiecznej rekreacji, a przede wszystkim, uniemożliwia uporządkowanie spraw związanych z już istniejącymi na zbiorniku przystaniami, kąpieliskami i pomostami.

Podkreślenia wymaga fakt, że dochody uzyskane z dzierżawy przekazywane są przez regionalne zarządy gospodarki wodnej na rachunek dochodów budżetu państwa.

Gospodarowanie nieruchomościami położonymi wokół zbiornika musi spełniać wymogi zachowania jego podstawowej funkcji, tj. ochrony przeciwpowodziowej. Udostępnienie tych terenów zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami i, dodatkowo, w zgodnie z obowiązującymi w Ministerstwie Środowiska procedurami w tym zakresie, pozwoli wyegzekwować od obecnych użytkowników właściwe zagospodarowanie nieruchomościami.

Dziękując za zainteresowanie problemem, wyrażam nadzieję, że poparcie dla działań RZGW w Poznaniu zmierzających do utrzymania opłaty na nie zmienionym poziomie, przyniesie rezultat dla dobra zarówno administratora, jak i społeczności regionu. Umożliwiłoby to RZGW w Poznaniu zawarcie umów dzierżawy i uporządkowanie spraw nie tylko w zakresie gospodarowania majątkiem Skarbu Państwa, ale także w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa korzystającym z walorów rekreacyjnych zbiornika, przy uwzględnieniu właściwego zabezpieczenia przedmiotowych nieruchomości, niezbędnych na cele obronności i bezpieczeństwa państwa.

Ze względu na brak przesłanek do stwierdzenia nieważności decyzji Starosty Częstochowskiego, Minister Środowiska decyzją DIOŚoa-pw-324/11677/05/LC z dnia 22 czerwca 2006 r. uchylił przedmiotową decyzję Wojewody Śląskiego i umorzył prowadzone postępowanie w tym zakresie.

Jednocześnie, uznano potrzebę usunięcia z obrotu prawnego decyzji Starosty Częstochowskiego, jako szkodliwej dla gospodarki wodnej. Celem gospodarki wodnej jest bowiem zwiększanie retencji, m. in. poprzez budowę, rozbudowę i prawidłowe utrzymywanie zbiorników wodnych. Zdecydowano zatem o przyjęciu nadzwyczajnego trybu wzruszenia decyzji, na podstawie art. 161 § 1 kpa, w myśl którego, minister może uchylić lub zmienić w niezbędnym zakresie każdą decyzję ostateczną, jeżeli w inny sposób nie można usunąć stanu zagrażającego życiu lub zdrowiu ludzkiemu albo zapobiec poważnym szkodom dla gospodarki narodowej lub ważnych interesów państwa.

Minister Środowiska wszczął już postępowanie w sprawie uchylenia przedmiotowej decyzji Starosty Częstochowskiego i z uwagi na wymagany tryb postępowania, przewiduje się załatwienie sprawy w terminie 1 miesiąca.

Jan Szyszko

Szanowny Panie Marszałku,

W odpowiedzi na oświadczenie pana senatora Józefa Łyczaka złożone podczas posiedzenia Senatu RP w dniu 8 czerwca 2006 r. uprzejmie informuję, że problematyka braku możliwości egzekwowania alimentów zasądzonych wyrokami sądów polskich od osób zamieszkujących w Libii jest znana Ministerstwu Sprawiedliwości.

Przeszkodą do skutecznego dochodzenia alimentów w omawianych sprawach jest nie tylko brak umowy międzynarodowej o wzajemnym wykonywaniu wyroków w sprawach cywilnych. Ustawodawstwo libijskie umożliwia w zasadzie jedynie zasądzenie alimentów na rzecz dzieci zamieszkałych na terytorium Libii od ojca nie łożącego na ich utrzymanie, jeśli matka wraz z dziećmi nie została należycie zabezpieczona na mocy odpowiednich zapisów kontraktu małżeńskiego. W tamtejszych warunkach po rozwodzie często opiekę nad dziećmi przejmuje ojciec lub jego rodzina, a odpowiednio zabezpieczona matka nie łoży na utrzymanie dzieci. Ponadto zgodnie z prawem obowiązującym w Libii nie przysługują alimenty na dziecko urodzone poza legalnym związkiem małżeńskim. Osoby utrzymujące stosunki pozamałżeńskie podlegają odpowiedzialności karnej, a dzieci zrodzone z takich związków są odbierane rodzicom i wychowywane przez państwo.

Wobec tego jedynym rozwiązaniem jest ubieganie się przez uprawnionych o przyznanie im zaliczki alimentacyjnej w trybie ustawy z dnia 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej (Dz. U. z 2005 r. Nr 86, poz. 732 z późn. zm.).

Należy również wskazać, że kwestia wzajemnego uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach cywilnych i handlowych w tym orzeczeń zasądzających alimenty, została uregulowana w przepisach Rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22.12.2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz. U. L 12 z 16.01.2001 r. str. 1). Z chwilą przyjęcia tych wspólnych przepisów Państwa Członkowskie UE nie posiadają już prawa, czy to działając indywidualnie , czy wspólnie, do zaciągania wobec krajów trzecich zobowiązań oddziałujących na te uregulowania. W tym przypadku wyłączną kompetencję do zawierania umów międzynarodowych posiada Wspólnota Europejska. Oznacza to, że Polska od chwili przystąpienia do UE nie posiada już kompetencji do zawierania z państwami trzecimi umów międzynarodowych dotyczących wzajemnego uznawania i wykonywania wyroków zasądzających alimenty.

z upoważnienia

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

Krzysztof Józefowicz

PODSEKRETARZ STANU

Szanowny Panie Marszałku,

W nawiązaniu do oświadczenia złożonego przez Panią Senator Mirosławę Nykiel dotyczącego Zakładów Elektromaszynowych CELMA S.A. z siedzibą w Goleszowie, uprzejmie wyjaśniam, iż Skarb Państwa posiada obecnie minimalny, bo stanowiący 6,99% udział w kapitale zakładowym spółki pod firmą Zakłady Elektromaszynowe-Elektronarzędzia CELMA S.A. z siedzibą w Goleszowie (do 20 stycznia 2006 r. - Zakłady Elektromaszynowe CELMA S.A.). Większościowym akcjonariuszem Zakładów Elektromaszynowych-Elektronarzędzia CELMA S.A., posiadającym 80-%-owy udział w kapitale zakładowym Spółki jest Agencją Rozwoju Przemysłu S.A.

Agencja Rozwoju Przemysłu S.A. jest jednoosobową spółką Skarbu Państwa. Została powołana, między innymi, w celu technicznego i finansowego wspierania restrukturyzacji polskich podmiotów gospodarczych. ARP S.A. jest najważniejszą instytucją rządową, która może udzielać pomocy spółką, które pozostają w tak złej sytuacji ekonomicznej, że nie mogą liczyć na finansowanie ze s trony sektora bankowego.

Pomoc udzielana przez Agencję polega na uczestnictwie w tworzeniu projektów oraz finansowaniu lub redystrybucji środków finansowych dla realizacji programów restrukturyzacyjnych, pomocy we wdrażaniu zaakceptowanych programów, a także oferowaniu szerokiego zakresu pomocy doradczej, organizacyjnej i szkoleniowej.

Akcje Zakładów Elektromaszynowych CELMA S.A. w Cieszynie (ZEM CELMA S.A.), działając w imieniu Skarbu Państwa, wniósł do ARP S.A. Minister Skarbu Państwa aktem notarialnym (Rep. A Nr 26278/99) z dnia 17.12.1999 roku. W wyniku tej operacji ARP S.A. objęła 80% akcji spółki i uzyskując tyle samo głosów na Walnym Zgromadzeniu Akcjonariuszy.

Obejmując większościowy pakiet akcji w ZEM CELMA S.A. zobowiązana została do przejęcia pieczy nad działalnością spółek zależnych od ZEM CELMA S.A., czyli Elektronarzędzia CELMA S.A., CEFANA Sp. z o.o., Odlewnia Żeliwa Pawła Sp. z o.o., Pronar Sp. z o.o., a w szczególności do:

- utrzymania produkcji pod znakiem firmowym CELMA,

- przeprowadzenia gruntownej i bardzo drastycznej restrukturyzacji spółki zależnej Elektronarzędzia CELMA S.A. w celu doprowadzenia do jej trwałej rentowności,

- odbudowania wartości i pozycji Spółki

- uratowania największej liczby miejsc pracy oraz stworzenia możliwości dla ich przyrostu,

- sprzedania firmy z zyskiem inwestorowi zapewniającemu utrzymanie i rozwój firmy.

Chcąc wyjaśnić wszystkie wątpliwości, o których pisze Pani Senator Mirosława Nykiel w złożonym oświadczeniu, Ministerstwo Skarbu Państwa zwróciło się do Agencji Rozwoju Przemysłu S.A. z prośbą o wyjaśnienie kwestii poruszonych przez Panią Senator.

Na podstawie posiadanych dokumentów, jak również z materiałów uzyskanych od ARP S.A. wynika, iż sprawę przekształcenia i rewitalizacji spółki Zakłady Elektromaszynowe CELMA S.A. należy postrzegać i rozpatrywać w szerszym aspekcie jako restrukturyzację wszystkich spółek wchodzących w skład grupy CELMA. W opinii ARP S.A. trudno jest jednoznacznie określić skalę efektów podjętych działań w rozumieniu poprawy efektywności gospodarowania, zwiększania sprzedaży i zatrudnienia oraz pozytywnych zmian w wysokości zmian aktywów. Proces restrukturyzacji prowadzony jest na bieżąco przez Zarządy spółek wchodzących skład grupy CELMA. Proces ten jest monitorowany przez pracowników ARP S.A., jak również przez przedstawicieli ARP S.A. i Ministerstwa Skarbu Państwa zasiadających w Radzie Nadzorczej. Ze strony ARP S.A. od dnia 10.07.2000 r. w pracach Rady Nadzorczej uczestniczyli pracownicy ARP S.A.: Pan Paweł Podsiadło - Dyrektor ARP S.A. w Katowicach (w dniu 2.06.2006 r. złożył rezygnację) i Pani Jolanta Kędziorek - ekspert w Departamencie Inwestycji Kapitałowych. Ministra Skarbu Państwa od 16.07.2001 r. do 28.11.2003 r. reprezentował Pan Piotr Rolbiecki, w okresie od 23.01.2004 r. do 24.06.2004 r. reprezentowała Pani Grażyna Pińkowicz, natomiast od dnia 24 czerwca 2004 roku Pani Anna Dobrzyńska - specjalista w Departamencie Reprywatyzacji, Rekompensat i Udostępniania Akcji. Przed 23 stycznia 2004 roku w pracach rady nie uczestniczył przedstawiciel wyznaczany przez Ministra Skarbu Państwa.

Od chwili wniesienia akcji ZEM CELMA S.A., ARP S.A. działając w granicach uprawnień właścicielskich jako akcjonariusz oraz przez swoich reprezentantów w radach nadzorczych realizuje swoje zadania opierając swoje działania na kodeksie spółek handlowych i Statutach spółek wchodzących w skład grupy. Agencja, jako większościowy akcjonariusz ma wpływ na obsadę organów statutowych, tj. Zarządów i Rad Nadzorczych spółki dominującej bezpośrednio, a spółek zależnych pośrednio (dla spółek zależnych funkcje właścicielskie spełnia spółka dominująca w grupie kapitałowej).

Na przełomie roku 2000 i 2001 członkowie Rady Nadzorczej ZEM CELMA S.A. sygnalizowali właścicielowi - ARP S.A., że procesy naprawcze zaproponowane przez Zarządy nie są wdrażane i przeznaczone na nie środki są marnotrawione, a podejmowane działania są pozorowane. Ponadto zwrócili też uwagę na trudności związane z właściwą oceną materiałów i raportów przedstawianych przez Zarządy spółek grupy ze względu na specyficzne wzajemne powiązania zarządów, związków zawodowych i lokalnych układów gospodarczych wpływających bezpośrednio na funkcjonowanie spółek - w tym na politykę personalną spółek grupy.

Po uzyskaniu powyższych informacji ARP S.A. wymieniła całą kadrę zarządzającą i nadzorczą w spółkach grupy kapitałowej CELMA. Wprowadzeni do organów spółek zostali inżynierowie z dodatkowym wykształceniem w zakresie finansów i zarządzania posiadający egzamin dla członków Rad Nadzorczych spółek z udziałem Skarbu Państwa, ekonomiści i finansiści, pracownicy, praktycy w zakresie analiz i oceny dokumentów spółek, likwidatorzy, specjaliści od przekształceń przedsiębiorstw a nawet osoba posiadając uprawnienia biegłego sądowego w zakresie restrukturyzacji przedsiębiorstw. Powołanie osób z powyższymi kwalifikacjami dało możliwość właściwego określenia rzeczywistego stanu spółek i opracowania skutecznego planu programu naprawczego.

Wymiana kadry zarządzającej i nadzorującej nastąpiła w następujących spółkach:

- ZEM CELMA - wymiana Prezesa Zarządu,

- w spółce Elektronarzędzia CELMA S.A. wymieniony został Prezes Zarządu oraz 4 spośród 4 członków 5-osobowej Rady Nadzorczej,

- w spółce CEFANA Sp. z o.o. wymieniono cały 3 osobowy skład Rady Nadzorczej oraz powołano nowego Prezesa i dokooptowano członka Zarządu,

- w lipcu 2001 roku na wniosek czterech z pięciu organizacji związkowych wymieniono piątego członka Rady Nadzorczej w spółce Elektronarzędzia CELMA S.A.

Nowo powołani członkowie rad nadzorczych oraz zarządów stworzyli tzw. Zespół Naprawczy na którego czele stanął Prezes Zarządu ZEM CELMA S.A. Przed Zespołem postawiono zadanie dokonania jak najszybszej analizy dokumentów spółek grupy w celu określenia ich rzeczywistego stanu oraz opracowania Programu Naprawczego, którego realizacja spełniałaby cele stawiane przez ARP S.A.

Pierwszy raport Zespołu datowany na kwiecień 2001 roku, potwierdził sygnalizowane wcześniej przez członków Rady Nadzorczej ZEM CELMA S.A. problemy. Stan finansowy grupy był katastrofalny, zadłużenie sięgało 18 mln zł, majątek zajęty był hipotekami przymusowymi, maszyny i obiekty stanowiły zastaw za długi, konta bankowe, blokowane były nakazami sądowymi przez komorników. Ponadto Zespół zakwestionował prawdziwość danych zawartych w sprawozdaniach finansowych przygotowanych do zatwierdzenia (np. przygotowany do zatwierdzenia bilans na koniec 2000 r. ZEM CELMA S.A. wykazywał stratę netto w wysokości 53 tys. zł, po jego weryfikacji przez Zespół, po ich weryfikacji Walne Zgromadzenie zatwierdziło sprawozdanie ze stratą 11,28 mln zł. W spółce Elektronarzędzia CELMA S.A. przygotowane do zatwierdzenia sprawozdanie finansowe wykazywało stratę na poziomie 1,6 mln zł - po weryfikacji Walne Zgromadzenie zatwierdziło sprawozdanie wykazujące stratę 4,05 mln zł). Powyższe rozbieżności stały się powodem nie udzielenia absolutorium Prezesom Zarządów ZEM CELMA S.A. i Elektronarzędzia CELMA S.A. z wykonania obowiązków w 2000 roku.

Jednocześnie Rada Nadzorcza ZEM CELMA analizując zdarzenia gospodarcze z lat 1996-2000, doszła do wniosku, iż istnieją podstawy do wystąpienia przeciw byłym władzom spółek należących do grupy o działanie na szkodę poszczególnych spółek oraz niegospodarność. W związku z powyższym w grudniu 2001 roku Nadzwyczajne Walne Zgromadzenia Akcjonariuszy spółki ZEM CELMA S.A. podjęto uchwałę o wystąpieniu z roszczeniami o naprawę szkody przeciwko 7 członkom Rad Nadzorczych i Zarządów spółek grupy z lat 1996-2001. W styczniu i lutym 2002 roku zostały złożone pozwy w sądzie wobec tych osób o naprawę szkody.

Po przedstawieniu wyników przeprowadzonej analizy stanu spółek grupy, w maju 2001 roku Zespół przygotował Program Naprawczy, w którym przedstawione zostały możliwości restrukturyzacji poszczególnych spółek wraz z potrzebami finansowymi i źródłami ich pokrycia.

Po przeanalizowaniu możliwych warunków restrukturyzacji, ARP S.A. wybrała wariant budowy nowej, nie zadłużonej firmy na bazie ZEM CELMA S.A. ZEM CELMA S.A. miała odzyskać majątek produkcyjny w zamian za swoje należności w spółkach córkach. Przyjęty wariant nie wykluczał jednocześnie możliwości odbudowy firmy poprzez powołanie do życia nowej spółki. W celu realizacji przyjętego programu restrukturyzacji ARP S.A. zadeklarowała pomoc finansową na poziomie 2 mln zł. Środki te miały być przeznaczone na podwyższenie kapitału zakładowego ZEM CELMA S.A. lub utworzenie nowej spółki. Jednocześnie wykluczona została bezpośrednia pomoc spółce-córce Elektronarzędzia CELMA S.A. z uwagi na to, że spółka nie posiadała zdolności kredytowej, majątek zajęty był hipotekami przymusowymi, maszyny i obiekty stanowiły zastawy za długi a konta bankowe blokowane były nakazami sądowymi przez komorników.

W okresie maj-lipiec 2001 ARP S.A. uruchomiono w ZEM CELMA S.A. program wspomagania finansowego spółek córek, którego podstawowym celem była poprawa bieżącej płynności finansowej, dokończenie produkcji w toku, sprzedaż zapasów magazynowych i tym samym odblokowanie zamrożonych w nich środków finansowych w wysokości prawie 10 mln zł. Mimo podejmowanych działań zmierzających do poprawy sytuacji finansowej spółki generowane przychody nie były w stanie pokryć kosztów.

Analiza kolejnej spółki-córki CEFANA S.A. wykazywała na konieczność zgłoszenia przez Zarząd w czerwcu 2001 roku wniosku o upadłość. Spółka na trwałe utraciła płynność finansową, trwale zaprzestała spłacania zobowiązań, wszystkie nieruchomości zabezpieczone były hipotekami, na majątku trwałym ustanowione były zastawy i konta Spółki zostały zablokowane nakazami sądowymi. Do ww. problemów doszedł brak porozumienia z trzema organizacjami związkowymi co do konieczności zwolnień pracowników, urlopów bezpłatnych. Sąd ogłosił upadłość spółki CEFANA S.A. w lipcu 2001r.

W następujących miesiącach ujawniły się dalsze okoliczności wpływające niekorzystnie na finanse całej grupy, tj. wniesienie przez związki zawodowe spółki Maszyny Elektroniczne CELMA S.A. pozwów sądowych wytoczonych przeciwko ZEM CELMA S.A., roszczenia zgłaszane przez byłego Prezesa ZEM CELMA S.A. oraz byłego Prezesa Elektronarzędzi CELMA S.A.

Mimo poprawy wysokości osiąganych przychodów w spółce Elektronarzędzia S.A. CELMA S.A. do poziomu ok. 2 mln zł miesięcznie, upłynnienia zapasów i wszczętych procesów restrukturyzacyjnych, sytuacja w spółce stale się pogarszała i straty bilansowe przekraczały 1 mln zł miesięcznie. Zarząd Spółki nie doszedł również do porozumienia z 5-cioma organizacjami związkowymi na temat koniecznej redukcji zatrudnienia z 440 pracowników na 200 pracowników.

Powyższe okoliczności oraz ogłoszenie upadłości CEFANY S.A. spowodowały konieczność zmiany planów restrukturyzacyjnych grupy, a mianowicie.

1. zamiast tworzyć jedną firmę w oparciu o ZEM CELMA S.A., ARP S.A. postanowiła powołać w dniu 7.08.2001 r. nową spółkę - CELMA TOOLS S.A. z kapitałem 2 mln zł. Sąd rejestrowy zarejestrował spółkę 12.12.2001 r.

2. spółka Elektronarzędzia CELMA S.A. z dniem 26.07.2001 r. postawiona została w stan likwidacji z powodów ekonomicznych. Bilans otwarcia spółki w likwidacji wykazywał stratę na poziomie 12 mln zł. ARP S.A. do końca 2005 roku podejmowała próby znalezienia nabywcy akcji spółki Elektronarzędzia CELMA S.A. w likwidacji, lecz zakończyły się one niepowodzeniem.

Powołanie do życia nowej spółki miało na celu stworzenie warunków kontynuowania produkcji elektronarzędzi pod marką CELMA przez podmiot nie obarczony zobowiązaniami. Jednakże nie udało się w nowoutworzonej Spółce niezwłocznie uruchomić produkcji, na przeszkodzie stanęły:

- zobowiązania ujawnione po zawiązaniu spółki CELMA TOOLS S.A., które nie zostały ujęte w sprawozdaniach finansowych spółki elektronarzędzia CELMA S.A. w likwidacji - były to wezwanie do wykupu weksla na ponad 800 tys. zł oraz decyzja Urzędu Skarbowego w Cieszynie dotyczące sprawy z 1999 roku obciążającą majątek spółki na kwotę ponad 600 tys. zł.,

- konieczność prowadzenia negocjacji w sprawie możliwości zdjęcia zabezpieczeń hipotecznych i zastawu na towarach i maszynach ustanowionych przez Bank Śląski na majątku Spółki, ustanowionych tytułem zabezpieczenia kredytu zaciągniętego przez Elektronarzędzia CELMA S.A. w 1998 roku. Negocjacje w sprawie zdjęcia ww. zabezpieczeń i ustanowienia poręczenia pieniężnego przez ZEM CELMA S.A. ostatecznie zakończono dopiero w 2002 roku.

Proces restrukturyzacji spółki Elektronarzędzia CELMA S.A. w likwidacji był przez cały czas wspomagany przez nowopowstałą spółkę CELMA TOOLS S.A., która będąc jeszcze spółką w organizacji na rzecz Elektronarzędzia CELMA S.A.: kupowała materiały do produkcji, sprzedawała towary, prowadziła skup jej należności, regulowała rachunki za energię elektryczną. Pozwoliło to likwidatorowi na spłatę układu z wierzycielami i dokonywanie wypłat dla pracowników. Tak więc środki uzyskiwane z CELMA TOOLS S.A. służyły restrukturyzacji i przygotowaniu firmy Elektronarzędzia do sprzedaży lub przejęcia, jednocześnie były zabezpieczone przed roszczeniami wierzyciel spółki Elektronarzędzia CELMA S.A. w likwidacji. Ponadto CELMA TOOLS S.A. prowadząc działalność handlową w sposób płynny zapewniała wyrobom ze znakiem CELMA obecność na rynku.

Rok 2002 był punktem zwrotnym na drodze ratowania przed upadłością spółki Elektronarzędzia CELMA S.A., mianowicie dzięki wznowionej produkcji elektronarzędzi finansowej przez CELMA TOOLS S.A. oraz wdrażanym konsekwentnie działaniom naprawczym i restrukturyzacyjnym zasadniczo poprawiła się jej sytuacja ekonomiczno-finansowa i w konsekwencji w dniu 6.11.2002 r. uchylona została decyzja o likwidacji spółki Elektronarzędzia CELMA S.A.

W 2003 r. spółka Elektronarzędzia CELMA S.A. w likwidacji, w związku z konsekwentnym wdrażaniem założonych w przygotowanym programie naprawczym działań restrukturyzacyjnych niemal we wszystkich obszarach jej działalności (organizacyjnym, produkcyjnym, finansowym, majątkowym) osiągnęła dodatnie wyniki finansowe. Jednocześnie w związku ze spełnieniem warunków restrukturyzacyjnych wobec Urzędu Skarbowego, Spółka otrzymała decyzję o umorzeniu części zobowiązań publiczno-prawnych.

Dalszym etapem prowadzonej restrukturyzacji było podjęcie przez Zarząd ARP S.A. decyzji dotyczącej podwyższenia kapitału zakładowego spółki CELMA TOOLS S.A. o kwotę 3 mln zł. Środki pieniężne pozyskane w wyniku podwyższenia kapitału przeznaczone były m. in. na: finansowanie produkcji i sprzedaży wybranego asortymentu elektronarzędzi, prowadzenie dalszej restrukturyzacji finansowej i majątkowej spółek grupy CELMA, prowadzenie działań marketingowych w celu osiągnięcia sukcesu branżowego. Podwyższenie kapitału zarejestrowane zostało w dniu 8.05.2003 r.

W celu ograniczenia kosztów zarządzania, we wrześniu 2004 r. Zarząd ARP S.A. podjął decyzję o rozpoczęciu operacji połączenia, bez podwyższania kapitału zakładowego, spółki przejmującej - Zakładów Elektromaszynowych CELMA S.A. ze spółką-córką Elektronarzędzia CELMA S.A. Ostatecznie, połączenie obu spółek zostało zarejestrowane w dniu 20.01.2006 r. Spółka przejmująca przejęła nazwę Zakłady Elektromaszynowe-Elektronarzędzia CELMA S.A. (dalej ZEM-EN CELMA S.A.). Głównym celem strategicznym postawionym przed połączoną spółką jest kontynuacja procesu restrukturyzacji we wszystkich obszarach działalności.

Podstawowym zakresem działalności Spółki jest produkcja elektronarzędzi oraz rozwój usług produkcyjnych i serwisowych.

Dodatkowe korzyści ekonomiczne połączenia wskazane przez ARP S.A. są następujące:

- ograniczenie kosztów funkcjonowania obu spółek (ZEM CELMA S.A. i elektronarzędzia CELMA S.A.),

- usprawnienie i ujednolicenie sposobu zarządzania majątkiem finansowym i rzeczowym,

- powstał jeden podmiot posiadający zdrowe kapitały i majątek, co stworzyło możliwość pozyskania kredytów z banku pod zabezpieczenia na majątku spółki,

- na rynku funkcjonuje obecnie jeden podmiot jednoznacznie kojarzony ze znakiem CELMA.

W wyniku połączenia spółek akcjonariusze spółki przejmującej, tj. 2057 osób fizycznych (dawni pracownicy) otrzymali potencjalną możliwość pokrycia dotychczas bezwartościowych akcji, które posiadali w spółce ZEM CELMA S.A., akcjami połączonej spółki posiadającej lepsze perspektywy rozwojowe.

Z końcem roku 2005 opracowane zostały zintegrowane plany działań dla ZEM-EN CELMA S.A. i CELMA TOOLS S.A. na lata 2006-2012. Przyjęty program zakłada dalsze prowadzenie prac polegających na doskonaleniu i poprawie atrakcyjności wyrobów, wdrożeniu nowych wyrobów, rozszerzaniu usług produkcyjnych oraz serwisu. Program przewiduje uzyskanie dodatnich wyników na wszystkich poziomach rachunku zysków i strat w obu spółkach, tj. ZEM-EN CELMA S.A. i CELMA TOOLS S.A. już na koniec 2006 r.

Niezależnie od podejmowanych działań restrukturyzacyjnych w spółkach grupy CELMA, w 2002 roku ARP S.A. rozpoczęła prace nad uruchomieniem projektu Regionalnego Parku Przemysłowego mającego za zadanie utrzymanie aktywności gospodarczej na dawnym terenie spółki Elektronarzędzia CELMA S.A. Projekt ten poparty został przez ARP S.A., Starostwo Powiatowe w Cieszynie i Gminę Goleszów.

W marcu 2003 r. powołano spółkę pod firmą Goleszowski Park Przemysłowy Sp. z o.o., której udziałowcami są: 84,6% spółka ZEM-EN CELMA S.A. i w 15,4% ARP S.A. Na bazie tej spółki jako firmy zarządzającej, planowane jest stworzenie warunków dla rozwoju przedsiębiorczości lokalnej, przy wykorzystaniu Funduszy Strukturalnych Sektorowego Programu Operacyjnego - Wzrost Konkurencyjności Przedsiębiorstw.

Z uwagi na brak możliwości zabezpieczenia kwoty finansowania projektu w ramach współfinansowania, wniosek spółki Goleszowski Park Przemysłowy Sp. z o.o. w 2005 r. nie uzyskał akceptacji stosownych organów przyznających fundusze.

Aktualnie przygotowywany jest kolejny wniosek o dofinansowanie realizacji projektu w ramach funduszy strukturalnych. W chwili obecnej na danym terenie spółki Elektronarzędzia CELMA S.A. funkcjonuje 8 podmiotów gospodarczych.

1. Restrukturyzacja organizacyjna spółek grupy kapitałowej, restrukturyzacja zatrudnienia.

W trzech spółkach ZEM CELMA S.A., Elektronarzędzia CELMA S.A. i CEFNA S.A. zatrudnione były w kwietniu 2001 r. 632 osoby. Program naprawczy określił przyszłe łączne zatrudnienie w spółkach grupy na poziomie 200 pracowników (docelowo do 250 osób). ZEM CELMA S.A. od 31.12.2001 r. nie zatrudniał pracowników.

W spółce Elektronarzędzia CELMA S.A. zatrudnionych było 440 prac. Z tego tylko 190 osób pracowało w produkcji. Utrzymywanie zbędnego zatrudnienia w okresie od maja 2001 do stycznia 2002 wraz z odprawami kosztowało spółkę ok. 2,5 mln zł.

Na koniec 2005 r. w grupie CELMA zatrudnienie etatowe wynosi 111 osób. W okresach wzmożonej produkcji (sezon wiosenno-letni) zatrudniane są dodatkowo osoby na umowy-zlecenia.

W celu osiągnięcia koniecznej redukcji zatrudnienia Zarządy spółek należących do grupy musiały rozwiązać następujące problemy:

- w organach statutowych 8 związków zawodowych (komisje zakładowe, komisje rewizyjne) ustawowo chronionych przed redukcjami było ok. 130 osób. Dodatkowo z tytułu innych ustaw chronionych było ok. 20 osób (matki samotnie wychowujące dzieci, kobiety w ciąży, wiek przedemerytalny, pracownicy zasiadający w radach nadzorczych) -razem ok. 150 osób;

- ustawa o zwolnieniach grupowych stawia wymóg zgłoszenia zwolnień grupowych z 45 dniowym wyprzedzeniem do urzędu pracy, istnieje wymóg porozumiewania się z poszczególnymi związkami zawodowymi, wypłacania odpraw.

Służyła m. in. określeniu potrzeb finansowych procesu restrukturyzacji:

- określeniu źródeł finansowania tego procesu,

- wewnętrzne - upłynnieniu zbędnych aktywów, zmniejszeniu zapasów, odzyskaniu należności,

- zewnętrzne - odzyskaniu ok. 1,9 mln zł z ZFŚS ZEM CELMA S.A.,

- określaniu sposobu i źródeł finansowania spłaty wierzycieli.

Dotyczyła głównie spółki Elektronarzędzia CELMA S.A. Celem było wydzielenie terytorialne i rzeczowe majątku potrzebnego do dalszej produkcji oraz sprzedaż majątku zbędnego.

Wymagało to dokonania nowego podziału geodezyjnego i jego rejestracji w księgach wieczystych oraz dokonania wyceny składników majątkowych i sfinansowania podjętych działań przez ZEM CELMA S.A.

Zmiany były konieczne z uwagi na możliwość pozyskania źródeł finansowania podjętego programu restrukturyzacji. Jednym z nich były środki zgromadzone na ZFŚS Spółki ZEM CELMA S.A. - ok. 1,9 mln zł (przy zatrudnieniu 10 osób).

Wymagało to:

- zmiany statutu (ograniczenie składu Rady Nadzorczej z 5 do 3 członków i wykluczenie z niej przedstawicieli załogi, przeniesienie szeregu kompetencji z Walnego Zgromadzenia na Radę Nadzorczą i Zarząd),

- redukcji etatów do stanu "0" - w tym rozwiązania problemu dwóch członków Rady Nadzorczej z ramienia załogi oraz etatów dwóch członków Zarządu.

Istotne dla grupy było rozwiązanie poniżej przedstawionych problemów:

- zabezpieczenie kapitału i majątku spółek przed roszczeniami byłych prezesów, związków zawodowych,

- ograniczenie roli 8 związków zawodowych i ich wpływu na zarządzanie, politykę personalną spółek,

- dokonanie zmian w składach Rad Nadzorczych i Zarządów spółek poprzez wprowadzenie osób bardzo dobrze przygotowanych merytorycznie,

- po zarejestrowaniu zmian w Statutach ograniczenie składu Rad Nadzorczych (ZEM CELMA S.A. z 5 do 3 osób, w Elektronarzędzia CELMA S.A. z 5 do 3 osób, odwołanie z Rad Nadzorczych 2 przedstawicieli załogi ZEM CELMA S.A. i 1 z Rady Nadzorczej Elektronarzędzi CELMA S.A. - Przewodniczącego NSZZ Solidarność w spółce CEFANA S.A. na wniosek 4 związków zawodowych spółki Elektronarzędzia CELMA S.A.),

- w drugim półroczu 2001 r. ujawniły się roszczenia wobec ZEM CELMA S.A. z lat 1996-1999 opiewające na kwotę 1,12 mln zł (250 tys. zł jednego z byłych Prezesów spółki - wypłacono 195 tys. zł, 750 tys. zł z powództwa innego byłego Prezesa, 120 tys. zł z powództwa związków zawodowych byłej spółki córki). Wobec spółki Elektronarzędzi CELMA S.A. jeden z byłych Prezesów wystosował pozew z roszczeniem ok. 200 tys. zł - na mocy wydanego przez sąd wyroku wypłacono 86 tys. zł,

- na mocy uchwał NWZ, spółki ZEM CELMA S.A. i Elektronarzędzi CELMA S.A. wystąpiły w lutym 2002 r. z sądowymi pozwami o naprawę szkody przez byłych członków RN i Zarządów z lat 1996-1999,

- w kolejnych latach ujawniły się inne roszczenia nie ujawnione w sprawozdaniach finansowych spółki Elektronarzędzia CELMA S.A., a mianowicie:

• decyzja Urzędu Skarbowego w Cieszynie o zaległości podatkowej z roku 1999 w kwocie 450 tys. zł,

• wystawionych zostało 7 tytułów egzekucyjnych na kwotę 327 tys. zł - jako zaległość z tytułu podatku od nieruchomości na rzecz Gminy Goleszów,

• spółce przedstawiono wezwanie do wykupu weksla na kwotę 880 tys. zł - leasing maszynowy z 1999 roku,

• wydana została decyzja Urzędu Skarbowego w Cieszynie nakazująca zapłacić spółce kwotę 514 tys. tytułem zaległości podatkowych z 1999 roku.

W efekcie kilkumiesięcznej pracy wytypowano 26 produktów z produkowanej gamy 47 wyrobów. Wyboru wyrobów dokonano według następujących kryteriów:

- konkurencyjność jakościowa i cenowa przez okres 2-3 lat na rynku elektronarzędzi półprofesjonalnych i profesjonalnych ,

- rozkooperowanie produkcji podzespołów dotychczas wykonywanych przez upadłą spółkę CEFANA S.A. (ponad 50% podzespołów wykorzystywanych przez spółki grupy pochodziło z tej spółki),

- zgromadzenie w jednej hali niezbędnych maszyn i urządzeń potrzebnych do produkcji i montażu,

- rentowność produkcji (w perspektywie 2-3 lat).

CELMA TOOLS S.A. pełni w chwili obecnej rolę operatora finansowo-handlowego dla wyrobów produkowanych przez spółkę ZEM-EN CELMA S.A. Wymagało to:

- wyposażenia nowego podmiotu w niezbędny kapitał obrotowy, a w szczególności w gotówkę,

- podpisania stosownych porozumień o współpracy pomiędzy CELMA TOOLS S.A. i Elektronarzędzia CELMA S.A. na finansowanie i odbiór produkcji,

- przeprowadzenia wszelkich procedur w celu spieniężenia majątku dla zaspokojenia wierzycieli Elektronarzędzi CELMA S.A.,

- dofinansowania poprzez podwyższenie kapitału przez ARP S.A., spółki CELMA TOOLS S.A. o kwotę 3 mln zł.

Celem przybliżenia obecnego schematu powiązań kapitałowych spółek grupy CELMA przedstawiam poniżej:

(...)

SCHEMAT GRUPY CELMA (stan od dnia 20/01/2006 r.)

W ocenie ARP S.A., która prowadzi od 2000 roku proces restrukturyzacji spółek grupy CELMA, szanse powodzenia procesu restrukturyzacji w dalszym ciągu obarczone są ryzykiem. Świadczą o tym prowadzone od lat bez większego powodzenia próby znalezienia partnerów branżowych i finansowych. Do dzisiaj nie ma chętnych do inwestowania w spółkę, nie ma też chętnych do jej zakupu ani do zakupu jej majątku.

Jednocześnie pragnę poinformować, że wszystkich dodatkowych informacji odnośnie spółek należących do grupy CELMA może udzielić bezpośrednio Agencja Rozwoju Przemysłu S.A., która prowadzi proces ich restrukturyzacji.

MINISTER

Wojciech Jasiński