Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment

21 czerwca br. odbyło się 13. posiedzenie Senatu. Obradom przewodniczyli marszałek Bogdan Borusewicz oraz wicemarszałkowie - Ryszard Legutko, Krzysztof Putra i Marek Ziółkowski. Na sekretarzy posiedzenia wyznaczono senatorów Urszulę Gacek i Dorotę Arciszewską-Mielewczyk; listę mówców prowadziła senator U. Gacek.

Przed przystąpieniem do obrad przewodniczący posiedzeniu wicemarszałek K. Putra poinformował, że senator Jan Szafraniec decyzją Jego Eminencji Świętego Kościoła Rzymskiego Carlo kardynała Furno, wielkiego mistrza Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie, 10 czerwca bieżącego roku podniesiony został do rangi komandora Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego. Senator jest jednym z nielicznych jak dotąd komandorów w polskim zwierzchnictwie tego zakonu.

Zaakceptowany przez Izbę porządek posiedzenia obejmował:

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin*,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo geologiczne i górnicze,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej oraz niektórych innych ustaw,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych, ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych oraz ustawy o prokuraturze,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o diagnostyce laboratoryjnej oraz ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty,

- drugie czytanie:

-projektu uchwały w sprawie 30. rocznicy Radomskiego Czerwca,

-projektu uchwały w 30. rocznicę wydarzeń radomskich,

- drugie czytanie projektu uchwały w sprawie uczczenia 50. rocznicy Poznańskiego Czerwca 1956,

- zmianę w składzie komisji senackiej.

_______________

* Ustawa zawiera przepisy mające na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 18. posiedzeniu, 24 maja br. Do Senatu została przekazana 29 maja i tego samego dnia marszałek, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Andrzej Jaroch podkreślił, że konieczność zmiany obowiązującej dotychczas ustawy z 2002 r. o zasadach i warunkach wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nastąpiła w związku z przyjęciem przez Unię Europejską dyrektywy modyfikującej zasady przyjmowania obywateli Unii Europejskiej na terytorium państwa członkowskiego. Zakres tych zmian był na tyle duży, że zdecydowano o przedstawieniu projektu nowej ustawy.

Senator zaznaczył, że nowa ustawa tworzy regulacje dotyczące dwóch zakresów. Przede wszystkim wprowadza wszystkie kwestie prawno-proceduralne regulujące sprawy związane z wjazdem, pobytem i wyjazdem obywateli Unii Europejskiej i członków ich rodzin, a także reguluje zmiany w czternastu ustawach związanych z wykonaniem dyrektywy Unii Europejskiej, przez co zapewnia spójność nowej regulacji z systemem prawa polskiego.

Charakteryzując nowe instytucje, senator wskazał, że zakres podmiotowy obejmuje osoby, które były objęte ustawą z 2002 r., a więc zarówno obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, jak i obywateli państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej, a także obywateli państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, lecz korzystających ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską bądź z państwami członkowskimi. Obejmuje on także, jak wskazuje tytuł ustawy, członków rodzin obywateli Unii Europejskiej, jednak z zastrzeżeniem, iż ustawą zostają objęci wyłącznie ci członkowie rodzin, którzy do tych obywateli dołączają lub z nimi przebywają.

W wypadku wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej członków rodzin obywateli Unii Europejskiej będących obywatelami państw trzecich ustawa wprowadza obowiązek uzyskania przez te osoby wizy wjazdowej. Stanowi ona nowy typ dokumentu i będzie wydawana przez konsula lub komendanta placówki Straży Granicznej.

Ustawa różnicuje warunki pobytu obywateli Unii Europejskiej i członków ich rodzin na terytorium Polski w zależności od długości pobytu. Obywatele Unii Europejskiej przebywający w Rzeczypospolitej do trzech miesięcy zobowiązani są wyłącznie do posiadania ważnych dokumentów podróży albo ważnych dokumentów potwierdzających tożsamość i obywatelstwo. W odniesieniu do członków ich rodzin niebędących obywatelami Unii Europejskiej potrzebny jest ważny dokument podróży. W wypadku pobytu trwającego dłużej niż trzy miesiące obywatelom Unii Europejskiej będą wydawane zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu, natomiast członkom rodzin obywateli Unii, będącym obywatelami krajów trzecich, będą wydawane karty pobytu członków rodziny.

Senator sprawozdawca zaznaczył, że nowym rozwiązaniem jest prawo pobytu stałego, które dotyczy zarówno obywateli Unii Europejskiej, jak i członków ich rodzin. Obywatel Unii Europejskiej spełniający ustawowe przesłanki do uzyskania prawa stałego pobytu może wystąpić z wnioskiem o wydanie mu dokumentu, z kolei członek rodziny niebędący obywatelem Unii Europejskiej jest zobowiązany uzyskać kartę stałego pobytu.

Ustawa też, szerzej niż poprzednia, odnosi się do kwestii wydalenia obywatela. W tej kwestii cechą charakterystyczną przepisów jest to, że przesłanki wydalenia zostały zróżnicowane w zależności od okresu pobytu na terytorium Rzeczypospolitej.

Senator A. Jaroch poinformował, że na posiedzeniu komisji dyskusja koncentrowała się wokół uwag zawartych w opinii senackiego biura legislacyjnego, przy czym większość poprawek zgłoszonych w dyskusji nie budziła żadnych zastrzeżeń, miały one bowiem charakter redakcyjny, doprecyzowujący treść przepisów.

Dłuższą dyskusję wywołał art. 17 nowej ustawy, wprowadzający pojęcie niezawinionego bezrobocia. Korzystając z tego pojęcia, określono warunek zachowania prawa pobytu przysługującego obywatelowi Unii Europejskiej, który przestał być pracownikiem lub osobą pracującą na własny rachunek. W konkluzji tego wątku dyskusji komisja jednomyślnie postanowiła zaproponować poprawkę, w której wyrazy "niezawinionego bezrobocia" zastępuje się wyrazami "niezamierzonego bezrobocia". Wprawdzie, jak wykazywano w dyskusji, w odniesieniu do obu tych wypadków byłby z całą pewnością kłopot z przeprowadzeniem dowodu sądowego takiego stanu, niemniej jednak wyeliminować całkowicie tej instytucji nie można, gdyż powstałaby oczywista niezgodność z dyrektywą Unii Europejskiej. Ponadto, zdaniem komisji, określenie "niezamierzone bezrobocie" lepiej oddaje intencję ustawodawców oraz znaczenie pojęć użytych w dyrektywie Unii Europejskiej.

Oczywiste było też przyjęcie poprawki urealniającej termin wejścia w życie ustawy, z uwzględnieniem zarówno terminu obrad Sejmu, jak i czasu potrzebnego na podpis prezydenta. Zaproponowano więc poprawkę urealniającą termin wejścia w życie ustawy w nowym kształcie.

Kończąc swe wystąpienie, senator sprawozdawca wniósł o przyjęcie ustawy z zmianami zaproponowanymi przez komisję.

Poprawkę do ustawy zgłosił także senator Przemysław Alexandrowicz podczas dyskusji.

Propozycje zmian w ustawie rozpatrzyła komisja senacka. Komisja poparła wszystkie zgłoszone poprawki.

Senat przegłosował poszczególne poprawki, a następnie jednomyślnie, 85 głosami, podjął uchwałę:

Uchwała

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 18. posiedzeniu, 24 maja br. Do Senatu trafiła 29 maja i tego samego dnia marszałek, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Sprawozdanie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej przedstawił senator Mariusz Witczak. Senator zaznaczył, że rozpatrywana nowela sprowadza się do dwóch zmian. Polegają one na uchyleniu art. 103 ust. 4 oraz dodaniu nowego art. 103c. Wprowadzone zmiany mają zapobiec ewentualnym niejasnościom interpretacyjnym, czy organem odwoławczym od decyzji marszałków województw jest minister środowiska czy samorządowe kolegium odwoławcze. Kwestia ta dotyczy szczególnie zakresu koncesji wydawanych przez marszałka województwa.

Senator podkreślił, że dotychczas obowiązujący zapis nie był jednoznaczny i wzbudzał wiele kontrowersji. Art. 103 ust. 4, który został skreślony, choć wskazywał ministra właściwego do spraw środowiska jako organ odwoławczy od decyzji marszałków województw, w praktyce budził wiele wątpliwości, ponieważ z jego redakcji oraz miejsca ulokowania wynikało - wbrew intencji ustawodawcy - że może on dotyczyć tylko spraw z obszaru administracji geologicznej z pominięciem spraw materii koncesyjnej. Dlatego zaprojektowany art. 103c jednoznacznie wskazuje, że właściwym organem odwoławczym od decyzji marszałków województw zarówno w zakresie spraw związanych z geologią, jak i wydawanych koncesji jest minister środowiska.

Senator sprawozdawca zaznaczył, że ustawa nie budzi żadnych zastrzeżeń legislacyjnych Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, a przedmiot opiniowanego projektu nie jest objęty prawem Unii Europejskiej. Senator poinformował też, iż komisja jednomyślnie poparła zaproponowane w nowelizacji zmiany i postanowiła wnieść o jej przyjęcie.

Sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska przedstawił senator Jerzy Chróścikowski. Senator poinformował, że komisja rozpatrzyła ustawę i postanowiła rekomendować Izbie przyjęcie nowelizacji bez poprawek.

Senat w głosowaniu podzielił stanowisko komisji i jednomyślnie, 85 głosami, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Uchwała

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 18. posiedzeniu, 24 maja br. Do Senatu została przekazana 29 maja. Tego samego dnia marszałek, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Zdrowia. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Władysław Sidorowicz. Senator zaznaczył, że ta obecnie rozpatrywana jest już czterdziestą nowelizacją ustawy o zakładach opieki zdrowotnej i teraz, w ramach prac sejmowych, wprowadzono do niej trzydzieści dziewięć poprawek. Jak podkreślił, ustawa jest ważna, gdyż próbuje dostosować prawodawstwo do zmieniającej się sytuacji w ochronie zdrowia.

W dokonywanych obecnie poprawkach między innymi zarezerwowano termin "kliniczne" dla szpitali akademii medycznej i szpitali uniwersyteckich, jednostek badawczo-rozwojowych, uwzględniono orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego w sprawie dokumentacji medycznej, uwzględniono wejście w życie ustawy o organizacjach pożytku i wolontariacie, dopuszczając wykonywanie zadań w zakresie ochrony zdrowia przez wolontariuszy i regulując te kwestie. Za bardzo ważną sprawę uznał senator wprowadzenie tą nowelą możliwości łączenia się zakładów opieki zdrowotnej bez konieczności ich likwidacji. Poprzednia sytuacja prawna blokowała możliwość łączenia zakładów, gdyż wymuszała na organach założycielskich natychmiastową regulację zobowiązań likwidowanych zakładów. Jeśli więc te organy chciały z powodów racjonalnych połączyć zakłady, to ten przymus ograniczał szanse na poprawę gospodarowania na danym obszarze. Istotne jest także to, że w ramach tego rozwiązania dopuszczono możliwość łączenia zakładów podległych różnym organom założycielskim. W ramach nowelizacji wprowadzono też zapisy umożliwiające przyjmowanie dotacji przez samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej, w tym także dotacji z Unii Europejskiej. Zwiększono koordynującą rolę wojewody, przewidziano demonopolizację transportu sanitarnego od roku 2008. Wprowadzono wiele zapisów, które umożliwiają lepsze zarządzanie tą sferą.

Senator sprawozdawca zaznaczył, że rozpatrywana ustawa była przygotowywana przez rząd Marka Belki i z niewielkimi autopoprawkami została skierowana do prac w parlamencie. Senator poinformował, że w ramach pracy w komisji senackiej postanowiono rekomendować Izbie wprowadzenie sześciu poprawek do ustawy.

Senator omówił proponowane zmiany i w imieniu komisji wniósł o ich uchwalenie.

Dalsze poprawki do ustawy zgłosili senatorowie podczas dyskusji.

Wszystkie propozycje rozpatrzyła komisja senacka; komisja poparła 9 z 10 zaproponowanych ogółem zmian.

Poszczególne poprawki poddano pod głosowanie, po czym Izba 85 głosami, przy 1 wstrzymującym się, powzięła uchwałę:

Uchwała

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 18. posiedzeniu, 24 maja br. Do Senatu trafiła 29 maja i tego samego dnia marszałek, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Aleksander Bentkowski. Senator podkreślił, ze wniesiona przez rząd ustawa ma umożliwić polskim prawnikom, sędziom, prokuratorom udział w różnych misjach międzynarodowych. Jak stwierdził, ustawa jest bardzo potrzebna, ponieważ dotychczas sędzia, który podjąłby się takiej misji, musiałby zrzec się swojej funkcji. Ustawa, zdaniem senatora, była świetnie przygotowana i co najważniejsze została zaopatrzona w przepisy wykonawcze.

Senator poinformował, że Komisji Praw Człowieka i Praworządności rozpatrzyła ustawę i postanowiła zaproponować wprowadzenie do niej kilku poprawek.

Senator omówił proponowane zmiany i wniósł o ich uchwalenie.

Poszczególne poprawki poddano pod głosowanie, po czym Izba jednomyślnie, 86 głosami, podjęła uchwałę:

Uchwała

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 18. posiedzeniu, 24 maja br., i tego samego dnia przekazana do Senatu. Marszałek 29 maja, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawiła je senator Anna Kurska. Senator zaznaczyła, że ustawa jest w zasadzie bezdyskusyjna, na posiedzeniu komisji nie było żadnych kontrowersji ani też nie zgłaszano poprawek. Uznano, że jest to prostu ustawa natury porządkowej, która wiąże się z tym, że od 1991 r. status komornika uległ znacznej zmianie. Stał się samodzielnym właścicielem podległej mu kancelarii, co znacznie zwiększyło zakres jego działalności, powstała więc konieczność unormowania sposobów przechowywania akt, ich archiwizacji i okresu przechowywania. Będzie to kontrolowane przez Krajową Radę Komorniczą, a ta z kolei podlega naczelnemu dyrektorowi Archiwów Państwowych. Proponowane rozwiązania są zgodne z ogólnie przyjętymi w tych sprawach przepisami prawa.

W imieniu komisji senator A. Kurska wniosła o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat w głosowaniu przychylił się do tego stanowiska i jednomyślnie, 86 głosami, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 19. posiedzeniu, 8 czerwca br., i 12 czerwca przekazana do Senatu. Marszałek skierował ją do Komisji Zdrowia, która rozpatrzyła ustawę i przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawiła je senator Janina Fetlińska. Senator poinformowała, że posiedzenie komisji odbyło się 19 czerwca z udziałem przedstawicieli Ministerstwa Zdrowia, Naczelnej Izby Lekarskiej, Sekretariatu Ochrony Zdrowia NSZZ "Solidarność". Prezentujący ustawę wiceminister Jarosław Pinkas wskazał, że przedłożony Sejmowi rządowy projekt ustawy był wynikiem decyzji Trybunału Konstytucyjnego z 23 czerwca 2005 r., który na wniosek Naczelnej Rady Lekarskiej uchylił art. 7 ust. 2 i 3 oraz art. 10a ustawy. Powodem był brak precyzji w przepisach związanych z kwalifikacjami osób, przede wszystkim z kwalifikacjami lekarzy z uprawnieniami do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego. Trybunał Konstytucyjny orzekł także, że zakwestionowane przepisy stracą obowiązującą moc z dniem 30 czerwca 2006 r.

Senator zaznaczyła, że sejmowa Komisja Zdrowia w toku prac pozytywnie się odniosła do rozszerzenia przez rząd w stosunku do decyzji trybunału proponowanej poprawki o nowe brzmienie art. 6 i 6a ustawy matki, całego art. 7 i art. 7a, jak również art. 9, 10a, a także art. 16. Uchylony został art. 18. W efekcie przedstawiona Senatowi ustawa zawiera w art. 7 zamknięty katalog kierunków studiów - jest to biologia, biotechnologia, chemia, weterynaria i farmacja - których ukończenie, uzupełnione kształceniem podyplomowym albo zrobieniem specjalizacji, umożliwia ubieganie się o wpis na listę diagnostów laboratoryjnych. Z kolei w art. 10a jest zapis, zgodnie z którym osoba posiadająca prawo wykonywania zawodu lekarza, wnosząca o przyznanie prawa wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego, będzie dołączała dokument "Prawo wykonywania zawodu lekarza", potwierdzający spełnianie przez nią wymogów ustawowych. W art. 6 wprowadzono także określenie, kto jest osobą uprawnioną do wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej w laboratorium, a więc także odpowiedzialną za skutek tych czynności. W art. 6a wprowadzono nowy ust. 4, dający lekarzowi w trakcie specjalizacji i w trakcie innych form kształcenia podyplomowego prawo do wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej pod nadzorem osoby upoważnionej do samodzielnego wykonywania tych czynności. Bez tych zapisów lekarze w trakcie specjalizacji nie mogliby wykonywać tych czynności nawet pod nadzorem, a więc nie mogliby się uczyć tych czynności laboratoryjnych. Art. 7a określa zasady kształcenia podyplomowego; jest to konsekwencja zapisu art. 7.

Senator J. Fetlińska poinformowała, że w trakcie dyskusji prowadzonej przez obecnych na posiedzeniu komisji senatorów oraz przedstawicieli środowisk medycznych wskazano wątpliwości, a także trudności w sformułowaniu tej ustawy. Wynika to ze złożoności materii i trudności w opisie kompetencji diagnosty laboratoryjnego, zwłaszcza w aspekcie nakładania się części kompetencji tych dwóch grup zawodowych - lekarzy i diagnosty laboratoryjnego. W efekcie, głównie w świetle opinii legislatorów i wniosków wynikających z tej dyskusji, komisja przyjęła pięć poprawek.

Senator omówiła proponowane zmiany i w imieniu komisji wniosła o ich uchwalenie.

Poszczególne poprawki poddano pod głosowanie, po czym Izba 83 głosami, przy 3 wstrzymujących się, powzięła uchwałę:

Uchwała

Projekty uchwał zostały wniesione przez grupy senatorów. Marszałek 24 maja br., zgodnie z art. 79 ust. 1, w związku z art. 84 ust. 5 Regulaminu Senatu, skierował oba projekty do rozpatrzenia w pierwszym czytaniu do Komisji Ustawodawczej. Pierwsze czytanie projektów uchwał zostało przeprowadzone, zgodnie z art. 80 ust. 1 i 2 regulaminu, na posiedzeniu komisji 6 czerwca. Komisja wprowadziła poprawki i wniosła o przyjęcie jednolitego projektu uchwały w sprawie uczczenia przez Senat Rzeczypospolitej Polskiej trzydziestej rocznicy Radomskiego Czerwca.

Sprawozdanie komisji w tej sprawie przedstawił senator Aleksander Bentkowski. Senator poinformował, że komisja dwukrotnie zbierała się na posiedzeniu w celu opracowania projektu tej uchwały. Po dość burzliwej i długiej dyskusji opracowano jeden projekt, zawierający treści ujęte pierwotnie w dwóch projektach. Komisja była zdania, że należy bardziej opisowo przedstawić problematykę wydarzeń w Radomiu sprzed trzydziestu lat, a zwłaszcza podkreślić konsekwencje, jakie były wyciągnięte nie tylko wobec uczestników tych zajść, ale także, co się wcześniej jeszcze nie zdarzyło, wobec miasta. Miasto Radom przez wiele następnych, prawie dwadzieścia lat było specjalnie szykanowane i pozbawiane najważniejszych inwestycji. Komisja uznała za celowe podkreślenie tego faktu, ponieważ teraz Radom powinien być postrzegany w sposób szczególny, jeśli chodzi o rozwiązywanie jego najważniejszych problemów.

Ponadto komisja, na wniosek senatora Piotra Ł.J. Andrzejewskiego, wprowadziła następujący zapis: "Senat Rzeczypospolitej Polskiej w 30. rocznicę wydarzeń Radomskiego Czerwca składa hołd zmarłym i pokrzywdzonym w wyniku represji oraz ich rodzinom. Senat wyraża uznanie dla solidarności różnych środowisk społecznych i miasta, które było przykładem odwagi wykazanej w odpowiedzi na działania ówczesnych władz będących zbrodnią komunistyczną". Senator sprawozdawca zaznaczył, że dyskutowano nad tym ostatnim sformułowaniem, ale senatorowie doszli do wniosku, że metody, jakich tam użyto, były stosowane po raz pierwszy. To właśnie wtedy pojawiły się słynne ścieżki zdrowia, bardzo też szykanowani byli obrońcy, którzy występowali w obronie robotników biorących udział w zajściu, niesłusznie posądzonych o przestępstwa kryminalne.

Senator A. Bentkowski poinformował, że komisja jednogłośnie przyjęła proponowany projekt uchwały.

Podczas dyskusji nie został zgłoszony wniosek przeciwny do przedstawionego w sprawozdaniu komisji, w związku z czym, zgodnie z art. 81 ust. 5 Regulaminu Senatu, Izba mogła przystąpić do trzeciego czytania projektu uchwały, obejmującego jedynie głosowanie.

W wyniku tego głosowania Senat jednomyślnie, 86 głosami, podjął uchwałę:

Uchwała

Projekt ten został wniesiony przez senatorów Przemysława Alexandrowicza i Marka Ziółkowskiego. Marszałek Senatu 13 czerwca br., zgodnie z art. 79 ust. 1 oraz art. 84 ust. 5 Regulaminu Senatu, skierował projekt do rozpatrzenia w pierwszym czytaniu do Komisji Ustawodawczej. Pierwsze czytanie projektu uchwały zostało przeprowadzone, zgodnie z art. 80 ust. 1 i 2 oraz art. 84 ust. 4 Regulaminu Senatu, na posiedzeniu komisji 20 czerwca. Komisja po rozpatrzeniu projektu uchwały przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Aleksander Bentkowski. Senator zaznaczył, że komisja wyjątkowo zgodnie pracowała nad tym projektem. Nie było żadnych wątpliwości co do idei uczczenia pięćdziesiątej rocznicy Poznańskiego Czerwca.

Komisja zwróciła uwagę tylko na jeden zapis, a mianowicie na posługiwanie się pojęciem powstania poznańskiego. Na posiedzeniu komisji senator P. Alexandrowicz przekonująco uzasadnił ten fakt. Po raz pierwszy bowiem w okresie powojennym doszło do wymiany ognia właśnie między powstańcami poznańskimi a wojskiem i ubecją. Stało się to w następstwie pierwszych strzałów skierowanych przez pracowników Urzędu Bezpieczeństwa do protestujących w sposób pokojowy robotników. Pracownicy, studenci rozbrajali jednostki milicji, rozbrajali składy wojskowe przy studium wojskowym na uczelniach i używając tej broni, brali udział w walkach. Był to pierwszy tak dramatyczny zryw narodu polskiego przy użyciu broni, stąd nazwa jak najbardziej uzasadniona, nazwa powstania poznańskiego.

Senator sprawozdawca poinformował, że komisja uzupełniła projekt uchwały jedynie zapisem mówiącym o jej opublikowaniu w "Monitorze Polskim".

Ponieważ podczas dyskusji nie został zgłoszony wniosek przeciwny do przedstawionego w sprawozdaniu komisji, więc, zgodnie z art. 81 ust. 5 Regulaminu Senatu, Izba mogła przystąpić do trzeciego czytania projektu uchwały, obejmującego jedynie głosowanie.

W jego wyniku Senat jednomyślnie, 86 głosami, podjął uchwałę:

Uchwała

Sprawozdawca Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich senator Piotr Zientarski przedstawił projekt uchwały w sprawie odwołania senatora Jarosława Gowina z Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej.

Senat 78 głosami, przy 3 przeciw, zaakceptował ten projekt i podjął uchwałę:

Uchwała

Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment