Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment

W dniach 23 i 24 maja 2006 r. odbyło się 11. posiedzenie Senatu. Obradom przewodniczyli marszałek Bogdan Borusewicz oraz wicemarszałkowie - Ryszard Legutko, Maciej Płażyński, Krzysztof Putra i Marek Ziółkowski. Na sekretarzy posiedzenia wyznaczono senatorów Margaretę Budner i Waldemara Kraskę; listę mówców prowadziła senator M. Budner.

Przed przystąpieniem do posiedzenia Senat minutą ciszy uczcił pamięć zmarłego trenera Kazimierza Górskiego.

Przyjęty przez Izbę porządek obrad obejmował:

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Funduszu Poręczeń Unijnych,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie prawnej odmian roślin i ustawy o nasiennictwie*,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o dopłatach do ubezpieczeń upraw rolnych i zwierząt gospodarskich,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej*,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o prawie pomocy w postępowaniu w sprawach cywilnych prowadzonym w państwach członkowskich Unii Europejskiej*,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz ustawy o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary*,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Poprawionego Artykułu 1 Konwencji o zakazie lub ograniczeniu użycia pewnych broni konwencjonalnych, które mogą być uważane za powodujące nadmierne cierpienia lub mające niekontrolowane skutki, wraz z załącznikami, sporządzonej w Genewie dnia 10 października 1980 r. (Konwencja CCW), który został przyjęty przez Państwa-Strony na Drugiej Konferencji Przeglądowej Konwencji CCW w dniu 21 grudnia 2001 r. w Genewie,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych,

- uchwała Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie sprawozdania Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z działalności w 2005 r.,

- drugie czytanie projektu ustawy o ustanowieniu dnia 28 czerwca Dniem Poznańskiego Czerwca 1956 r.,

- drugie czytanie projektu uchwały w sprawie rocznicy wywozów Polaków na Sybir,

- drugie czytanie projektu uchwały w sprawie uczczenia 85. rocznicy wybuchu III powstania śląskiego,

- drugie czytanie projektu uchwały w sprawie zmiany Regulaminu Senatu,

- drugie czytanie projektu uchwały w sprawie udostępniania pomocy archiwalnych w archiwach Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu,

- zmiany w składach komisji senackich,

- trzecie czytanie projektu uchwały w sprawie rocznicy wywozów Polaków na Sybir,

- trzecie czytanie projektu uchwały w sprawie zmiany Regulaminu Senatu,

- trzecie czytanie projektu uchwały w sprawie udostępniania pomocy archiwalnych w archiwach Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu.

___________

* Ustawa zawiera przepisy mające na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 16. posiedzeniu, 27 kwietnia 2006 r. Do Senatu przekazano ją 28 kwietnia i tego samego dnia marszałek, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Jarosław Chmielewski zaznaczył, że celem nowelizacji było zwiększenie wykorzystania środków zgromadzonych w Funduszu Poręczeń Unijnych, służących do zabezpieczenia kredytów finansujących przedsięwzięcia, i tym samym zwiększenie możliwości wykorzystania środków z Unii Europejskiej.

Celowi temu miały służyć między innymi następujące zmiany: poszerzenie zakresu podmiotów mających prawo korzystania z tej instytucji, to jest wprowadzenie możliwości korzystania z gwarancji, oprócz podmiotów korzystających dotychczas z dofinansowania ze środków unijnych, również przez inne uczestniczące w tej realizacji podmioty, na przykład bezpośrednio przez wykonawców; wprowadzenie nowych instrumentów, to jest gwarancji przedsięwzięcia, regwarancji oraz gwarancji dobrego wykonania kontraktu; zmiany w zakresie wysokości poręczenia lub gwarancji - wprowadza się jednakową wysokość poręczenia oraz gwarancji bez względu na przeznaczenie środków z kredytu lub obligacji; podwyższenie maksymalnej kwoty poręczenia gwarancji ze 100 tysięcy euro do 500 tysięcy euro, a dla jednostek samorządu terytorialnego oraz ich związków do 5 milionów euro; wydzielenie puli środków na projekty, które nie uzyskały dofinansowania ze środków Unii Europejskiej. Nowelizacja sejmowa proponuje wyodrębnienie środków finansowych na dany rok dla tych podmiotów w granicach do 15%.

Poręczenia i gwarancje ze środków funduszu zostają zwiększone z 250 tysięcy euro do 500 tysięcy euro dla podmiotów niebędących jednostkami samorządu terytorialnego oraz ich związkami.

Senator podkreślił, że nowelizacja jest zgodna z normami unijnymi i że Komisja Gospodarki Narodowej postanowiła zaproponować jej przyjęcie w całości.

Senat w głosowaniu przychylił się do stanowiska komisji i 88 głosami, przy 1 przeciw, powziął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 16. posiedzeniu, 27 kwietnia 2006 r. Do Senatu trafiła 28  i tego samego dnia marszałek, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Paweł Michalak. Senator przypomniał, że propozycje rządowe dotyczyły poprawienia uchybień w okresie obowiązywania ustawy oraz doprecyzowania niektórych obowiązujących przepisów. W tej ostatniej sprawie chodziło o doprecyzowanie instytucji odstępstwa rolnego, to znaczy przyznawania posiadaczom gruntów rolnych możliwości korzystania z praw niematerialnych, to jest wyłącznego prawa do odmiany bez zgody hodowcy. Propozycja rządowa mówiła o posiadaczach gruntów rolnych do 10 ha, w dotychczas obowiązującej ustawie było to 5 ha dla zbóż i rzepaku oraz 2 ha dla hodowców ziemniaków. Po poprawkach Sejmu powierzchnia ta określona została na 20 ha.

Senator zaznaczył, że komisja ponownie rozważyła, jak zabezpieczyć nie tylko interes rolników, ale i interes hodowców. Obecnie bowiem potrzebna jest ochrona polskiej hodowli roślin, by mogła ona nie tyle rozwijać się, ile przetrwać w ramach agresywnego rynku Unii Europejskiej.

Nasz rynek roślin to mniej więcej 70% odmian polskich i 30% odmian innych. Dochody hodowców pochodzą z opłat licencyjnych i z tytułu stosowania materiału ze zbioru. Dlatego ważne jest, aby wyważyć wielkość powierzchni gruntu pod uprawę wyłączoną z prawa do odmiany bez zgody hodowcy. Komisja po dyskusji przyjęła, iż tą wyważoną propozycją jest stanowisko rządowe, mówiące o 10 ha dla odmian roślin wymienionych w ustawie, i taką merytoryczną poprawkę postanowiła zaproponować. Pozostałe zmiany to poprawki legislacyjne.

W imieniu komisji senator P. Michalak wniósł o przyjęcie proponowanych poprawek.

Po dyskusji poszczególne poprawki poddano pod głosowanie, po czym Izba jednomyślnie, 89 głosami, podjęła uchwałę:

Uchwała

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 16. posiedzeniu, 27 kwietnia 2006 r. Do Senatu przekazano ją 28 kwietnia i również tego dnia marszałek, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Józef Łyczak zaznaczył, że celem nowelizacji jest wyłączenie stosowania dopłat do składek z tytułu ubezpieczenia od ryzyka wystąpienia szkód spowodowanych przez dwa zjawiska - ogień i eksplozje. Zmiana została uchwalona po zajęciu stanowiska przez Komisję Europejską, która po przesłaniu jej w trybie notyfikacji ustawy z 7 lipca 2005 r. o dopłatach do ubezpieczeń upraw rolnych i zwierząt gospodarskich, w ramach oceny tej pomocy w świetle wytycznych Wspólnoty dotyczących pomocy państwa w sektorze rolnictwa, uznała, że ryzyko ognia i eksplozji powinno wchodzić w zakres ubezpieczenia handlowego.

W budżecie państwa przeznaczono na dopłaty do ubezpieczeń 55 milionów zł. Wypłacane odszkodowania w systemie dotowanym będą niższe od płaconych w ubezpieczeniach komercyjnych. Z zakresu ubezpieczenia dotowanego Komisja Europejska wyłączyła pożar i eksplozje, tak więc za zboże, które spłonie na polu, lub trzodę w chlewie rolnik nie otrzyma odszkodowania, a stopień zagrożenia pożarem na polskiej wsi jest bardzo wysoki.

Senator przypomniał, że Komisja Europejska w grudniu 2005 r. poprosiła nasz resort rolnictwa o dokonanie zmian w uchwalonej ustawie, argumentując, że ryzyko ognia i eksplozji powinno wchodzić w zakres ubezpieczenia handlowego. Sejm w trakcie prac legislacyjnych przyjął poprawki zmierzające do poszerzenia listy upraw i zwierząt gospodarskich objętych ubezpieczeniem z dopłatami. Dotyczy to: chmielu, warzyw, drzew i krzewów owocowych oraz drobiu i ryb. Poprawki te wymagają notyfikacji Komisji Europejskiej. Aby nie wstrzymywało to wykonania pozostałych przepisów ustawy, przepis art. 2 przesuwa do 2007 r. termin zawierania umów ubezpieczenia tych zwierząt i upraw. Minister rolnictwa podpisał umowy z kilkoma firmami, które będą mogły ubezpieczać rolników w tym systemie. Są to: PZU SA, Towarzystwo Ubezpieczeń Allianz Polska SA, Towarzystwo Ubezpieczeń Wzajemnych Concordia Polska oraz Towarzystwo Ubezpieczeń i Reasekuracji Warta SA.

W imieniu Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska senator J. Łyczak wniósł o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat w głosowaniu przychylił się do tego stanowiska i jednomyślnie, 89 głosami, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 16. posiedzeniu, 27 kwietnia br. Do Senatu trafiła 28 kwietnia i tego samego dnia marszałek, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Spraw Unii Europejskiej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Mieczysław Szyszka. Jak wskazał, ustawa uchwalona przez Sejm 27 kwietnia br. zawiera zmiany w czternastu ustawach, mające na celu dostosowanie naszego prawa, wdrożenie lub wykonanie prawa Unii Europejskiej. Przy tym nowelizacja połowy z tych ustaw polega wyłącznie na wprowadzeniu do ich treści odesłania do uprzednio implementowanych dyrektyw wspólnotowych.

Ustawa wprowadza następujące zmiany o charakterze merytorycznym.

W ustawie z  17 czerwca 1996 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zakresie udzielania pomocy obcemu państwu i korzystania z jego pomocy przy dochodzeniu należności pieniężnych wprowadza zobowiązanie polskich wierzycieli chcących skorzystać z pomocy innego państwa przy dochodzeniu należności pieniężnych do aktualizacji tytułu wykonawczego na dzień podpisania wniosku o udzielenie pomocy oraz rozszerza delegację do wydania rozporządzenia o określenie wzoru zaktualizowanego tytułu wykonawczego oraz nowego wzoru tytułu wykonawczego wystawionego przez ministra sprawiedliwości na podstawie wniosku obcego państwa o dochodzeniu należności pieniężnych.

W ustawie z  26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, w zakresie informowania pracowników o warunkach umowy o pracę oraz delegowania pracowników w ramach świadczenia usług, wprowadza dla pracodawcy obowiązek potwierdzenia na piśmie również ustaleń co do stron umowy o pracę, jeżeli umowa nie została zawarta z zachowaniem tej formy, oraz poinformowania pracowników na piśmie także o układzie zbiorowym pracy, którym pracownik jest objęty. Dopuszcza też alternatywną formę informowania pracownika o jego podstawowych warunkach zatrudnienia w postaci pisemnego wskazania odpowiednich przepisów prawa pracy oraz określa termin, w którym pracodawca ma poinformować pracownika o zmianie jego warunków zatrudnienia. Uzupełnia katalog informacji przekazywanych pracownikowi skierowanemu do pracy na obszarze państw niebędących członkami Unii Europejskiej o informację o warunkach jego powrotu do kraju.

W ustawie z  29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji wprowadza minimalny dwudziestominutowy odstęp pomiędzy przerwami reklamowymi w filmach.

W ustawie z  22 czerwca 2001 r. o wykonaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym wprowadza zasady przemieszczania przez przedsiębiorców broni palnej na terytorium Unii Europejskiej. Nowelizacja wprowadza definicję zgody przewozowej, decyzji o zwolnieniu oraz uprzedniej zgody przewozowej, określa zasady wystawienia i poświadczenia tych dokumentów, a także zasady ich obiegu pomiędzy zbywcą i nabywcą broni palnej za pośrednictwem organu koncesyjnego lub komendanta wojewódzkiego policji.

W ustawie z  13 września 2002 r. o napojach spirytusowych nowelizacja zawęża możliwość określenia wódek produkowanych w Polsce jako polskich wódek wyłącznie do wódek produkowanych z alkoholu etylowego uzyskanego ze zbóż lub ziemniaków.

W ustawie z  28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze wprowadza dodatkowy wymóg dotyczący wezwania do zgłaszania wierzytelności przez wierzycieli mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub EFTA - ma ono być sporządzone we wszystkich językach urzędowych Unii Europejskiej oraz norweskim i islandzkim Wprowadza też zobowiązanie syndyka do nie rzadszego niż co sześć miesięcy informowania wierzycieli mających siedzibę w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub EFTA o czynnościach podjętych w postępowaniu upadłościowym w okresie objętym informacją.

W ustawie z 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych następują zmiany w nazewnictwie - zamiast pojęć "podmiot skupujący" i "pierwszy przetwórca" wprowadza się pojęcia "odbiorca" i "pierwsza jednostka przetwórcza". Wprowadza się także uproszczenie systemu nadzoru nad wykorzystaniem uprawianych na gruntach odłogowych surowców przeznaczonych do wytwarzania produktów nieżywnościowych.

Senator sprawozdawca poinformował, że Komisja Spraw Unii Europejskiej na swym posiedzeniu jednogłośnie postanowiła zaproponować 3 poprawki do ustawy.

Po dyskusji przegłosowano poszczególne poprawki, po czym Izba jednomyślnie, 90 głosami, podjęła uchwałę:

Uchwała

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 16. posiedzeniu, 27 kwietnia br. Do Senatu przekazano ją 28 kwietnia i tego samego dnia marszałek, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Janusz Kubiak. Senator zaznaczył, że ustawa uchwalona przez Sejm 27 kwietnia br. jest zmianą ustawy z 17 grudnia 2004 r. o prawie pomocy w postępowaniu w sprawach cywilnych prowadzonym w państwach członkowskich Unii Europejskiej. Wprowadza zmianę tytułu tej ustawy i  przepisy uzupełniające czy uściślające związane z pomocą prawną, a przede wszystkim z przedsądową pomocą ugodową.

Ta zmiana jest związana z implementacją dyrektywy Rady Europy 2003/8 z 27 stycznia 2003 r. Ma ułatwić i usprawnić dostęp do wymiaru sprawiedliwości w sporach transgranicznych poprzez określenie wspólnych zasad pomocy prawnej o tym charakterze, a także doradztwa przedprocesowego - to znaczy w postępowaniu ugodowym, a nie w postępowaniu w sprawach cywilnych. Jest to pomoc prawna dla osób fizycznych. Nowelizacja powoduje rozszerzenie tej pomocy prawnej właśnie w stadium przedprocesowym, żeby dzięki temu osoby, które mają możliwość i zamiar ugodowego zakończenia sporu, mogły korzystać zarówno z tłumaczeń, jak też z pomocy adwokata czy radcy prawnego. Musi być złożony stosowny wniosek szczegółowo to uzasadniający, a następnie zapadnie decyzja sądu co do świadczenia pomocy prawnej. Dodatkowym kryterium jest to, że jeżeli taka osoba w postępowaniu ugodowym otrzymała już pomoc prawną, kolejny raz może, lecz nie musi jej otrzymać. Decyzję w tym zakresie będzie podejmował sąd.

Komisja Praw Człowieka i Praworządności wniosła o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat w głosowaniu podzielił stanowisko komisji i jednomyślnie, 90 głosami, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 16. posiedzeniu, 27 kwietnia 2006 r. Do Senatu trafiła 28 kwietnia i tego samego dnia marszałek, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Zdrowia oraz Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Sprawozdanie Komisji Zdrowia przedstawił senator Władysław Sidorowicz. Senator zaznaczył, że rozpatrywana nowelizacja dostosowuje polskie prawo do decyzji ramowej Rady Unii z 25 października 2004 r. ustanawiającej minimalne przepisy określające znamiona przestępstwa i kary w przedmiotowym zakresie.

Dostosowanie naszego prawa o przeciwdziałaniu narkomanii do prawa unijnego polega na zmianie czterech przepisów. Dyrektywa unijna podwyższa niektóre zagrożenia i zmusza nas do wprowadzenia do naszej ustawy nowych elementów dotyczących pewnych półproduktów i środków.

W art. 58 podwyższa się próg karalności za udzielanie środka odurzającego lub substancji psychotropowej małoletniemu. Minimalna kara wynosi od sześciu miesięcy do ośmiu lat. Decyzja ramowa mówiła o możliwości zastosowania kary dziesięciu lat jako kary maksymalnej w tym zakresie.

W art. 61 wprowadza się karalność za wprowadzanie do obrotu prekursorów, czego nie było dotychczas w naszej ustawie o zwalczaniu narkomanii.

W art. 62, mówiącym o sytuacji, gdy ilość wprowadzanych środków jest znaczna, zmienia się zapis, w którym mówiono o karze grzywny lub karze pozbawienia wolności do lat pięciu, na zapis, gdzie dolna granica zagrożenia to sześć miesięcy, a górna osiem lat. Dyrektywa Unii w tej materii mówi o karze do dziesięciu lat.

W art. 63 wymienia się nowy narkotyk: krzew koki. Tutaj zagrożenie zwiększa się z dwóch do trzech lat, a jeśli ilości są znaczne, to zagrożenie wynosi od sześciu miesięcy do ośmiu lat.

Senator sprawozdawca podkreślił, że w dyskusji, która toczyła się w parlamencie, a także w Komisji Zdrowia, pytano, czy podwyższenie tego progu do ośmiu lat nie ograniczy możliwości stosowania terapii w wypadku osób, które są aktywne na rynku narkotycznym. Przy czym ten górny próg ośmiu lat w polskim ustawodawstwie wzmocniony jest jeszcze możliwością zwiększenia kary o 50%, co wynika z ogólnych przepisów kodeksu, mówiących, że w sytuacjach o dużym zagrożeniu społecznym istnieje możliwość zwiększenia kary o połowę. Łącznie zatem w naszym prawodawstwie zaostrza się nawet karę proponowaną w dyrektywie Unii, gdyż w wypadku znacznych ilości substancji narkotycznych wprowadzanych do obrotu może ona wynieść dwanaście lat. Przepisy te jednak dotyczą handlarzy, a w wypadku użytkowników zagrożenia, jakie wynikają z kodeksu karnego, wynoszą do lat trzech. Wobec tego w dalszym ciągu mogą być oni poddawani rehabilitacji medycznej.

Co do terminu Polska jest trochę spóźniona, gdyż zgodnie z decyzją ramową Rady mieliśmy do 12 maja czas na dostosowanie swoich przepisów.

Kończąc swe sprawozdanie, senator W. Sidorowicz podkreślił, że Polska miała dobre narzędzie regulujące sprawy związane z obrotem narkotycznym, a obecne dostosowywanie się do przepisów unijnych poprawia i dostosowuje nasze prawo do prawa unijnego, nie zmieniając w gruncie rzeczy istoty procesów, które zostały uruchomione dobrym rozwiązaniem prawnym na naszym obszarze.

Sprawozdanie Komisji Praw Człowieka i Praworządności przedstawił senator Zbigniew Romaszewski. Jak stwierdził, rozpatrywana ustawa realizuje dyrektywę europejską 2004/757 i odnosi się do zaostrzenia odpowiedzialności karnej w wypadku przestępstw popełnianych w grupie zorganizowanej. Dyrektywa żąda, aby w tym wypadku mogły byś zasądzane kary nie niższe niż dziesięć lat więzienia. My przyjmujemy w przepisach kwalifikowanych karę ośmiu lat więzienia, co w wypadku działalności w grupie zorganizowanej będzie pozwalało na wymierzanie kar powyżej dziesięciu lat.

Rozszerzony został również zakres odpowiedzialności karnej podmiotów zbiorowych za obrót środkami odurzającymi, psychotropowymi i prekursorami, co jest bardzo ważne, ponieważ duże firmy były często wykorzystywane do przerzucania i produkcji narkotyków.

Obie komisje senackie przedstawiły jednobrzmiące wnioski o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat w głosowaniu poparł to stanowisko i 88 głosami, przy braku głosów sprzeciwu i wstrzymujących się, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 16. posiedzeniu, 27 kwietnia 2006 r. Do Senatu trafiła 28 kwietnia. Marszałek w tym samym dniu, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Spraw Zagranicznych oraz Komisji Obrony Narodowej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych przedstawił senator Andrzej Jaroch. Senator zaznaczył, że konwencja, sporządzona w Genewie w 1980 r., zmierza do humanitaryzacji konfliktów zbrojnych, złagodzenia cierpień, i to zarówno uczestników konfliktu, jak i ludności cywilnej. W grudniu 2001 r. rozszerzono jej zakres, zmieniając art. 1, na konflikty zbrojne niemające charakteru międzynarodowego.

Senator podkreślił, że sprawa nie jest dyskusyjna i w trakcie obrad komisji nie budziła żadnych kontrowersji. Na podstawie wyjaśnień przedstawiciela Ministerstwa Obrony Narodowej senatorowie ustalili m.in., że ratyfikacja nie spowoduje żadnych skutków bezpośrednich dla sił zbrojnych, gdyż nie używają one broni, które objęte są konwencją, nie wpłynie też na poziom szkolenia bojowego.

Przystąpienie do tej konwencji członkowie komisji uznali za istotne wzmocnienie wizerunku państwa polskiego jako aktywnego podmiotu w sprawach humanitaryzacji konfliktów zbrojnych. Konwencja może być stosowana bezpośrednio, nie wymaga wydawania dodatkowych aktów prawnych ani zmieniania tych, które są w obiegu prawnym Rzeczypospolitej.

W związku z tym, w imieniu komisji, senator A. Jaroch wniósł o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Sprawozdanie Komisji Obrony Narodowej przedstawił senator Rafał Ślusarz. Senator podkreślił, że ustawa zmierza w kierunku rozszerzenia zakresu stosowania ograniczeń w odniesieniu do broni, które uważane są za wywołujące szczególne cierpienia, lub broni, nad którymi ich użytkownik traci kontrolę. Są to, wyspecyfikowane w załącznikach, przede wszystkim bronie z odłamkami niewykrywalnymi w promieniach rtg, np. porcelanowymi lub plastikowymi; bronie zapalające, takie jak napalm, fosfor; bronie, które mają konstrukcję min lub min pułapek; i laserowe bronie oślepiające. Te konstrukcje umową stron zostały wyłączone ze stosowania w konfliktach międzynarodowych. Debata senacka dotyczyła zaś tego, żeby to ograniczenie również przenieść na niemiędzynarodowe konflikty zbrojne. Jak powiedział senator, "jest to próba uczłowieczania czegoś, co z natury swojej jest niehumanitarne, czyli konfliktu zbrojnego. I myślę, że nic nie może nas powstrzymywać przed dążeniem do tego, żeby świat poprawiać".

Senator sprawozdawca poinformował, że na swym posiedzeniu 18 maja Komisja Obrony Narodowej jednogłośnie postanowiła rekomendować Izbie przyjęcie ustawy.

Jednobrzmiące wnioski obu komisji senackich poddano pod głosowanie. W jego wyniku Senat jednomyślnie, 89 głosami, podjął uchwałę o przyjęciu rozpatrywanej ustawy bez poprawek.

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 17. posiedzeniu, 12 maja 2006 r., i tego samego dnia trafiła do Senatu. Marszałek 16 maja, zgodnie z art. 68 ust. 1 regulaminu, skierował ją do Komisji Rodziny i Polityki Społecznej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Zbigniew Trybuła. Senator podkreślił, że komisja obradowała w pełnym składzie i jednomyślnie przyjęła projekt ustawy bez poprawek. Senator sprawozdawca zaznaczył, że rozpatrywana nowelizacja ustawy z 1 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych odsuwa wejście w życie ostatniej grupy jej przepisów. Istota zmian dotyczy ustawy z  13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, a konkretnie - osób uznawanych za podlegające obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowemu. Są to osoby prowadzące działalność gospodarczą pozarolniczą, które mają ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ustawa z  1 lipca 2005 r., przyjęta jednomyślnie przez Sejm i Senat poprzedniej kadencji, wprowadziła w stosunku do tych osób obowiązek podlegania obu ubezpieczeniom, emerytalnemu i rentowemu, do czasu ustalenia ich prawa do emerytury, a obowiązek ten miał wejść w życie 1 czerwca br., a więc vacatio legis wynosiło dziewięć miesięcy. Obecna nowelizacja ustala dzień wejścia w życie tego uregulowania na 1 stycznia 2007 r., a więc odsuwa jeszcze jego wprowadzenie w życie.

Ten czas jest potrzebny rządowi na wypracowanie stosownego, kompromisowego rozwiązania.  Trzeba bowiem umożliwić zabezpieczenie tych ludzi, którzy mają kłopoty z uzyskaniem środków ze względu na swoją niepełnosprawność i trudno im płacić składki na ubezpieczenia społeczne, a dotyczy to osób, które nie mają jeszcze praw emerytalnych, czyli stosunkowo młodych. Jednocześnie trzeba zapewnić im godziwą emeryturę, bo jeżeli nie będą płacić składek, to w przyszłości ich emerytura będzie bardzo niska. Problem dotyczy stu tysięcy rencistów i emerytów. Niepłacenie składki czy wprowadzenie obowiązkowego płacenia tych składek może spowodować wyrejestrowanie działalności gospodarczej przez rencistów i rozwój szarej strefy. Po paru latach może z kolei pojawić się problem pomocy socjalnej dla tych osób, które będą miały minimalną emeryturę. Przedłużenie vacatio legis do końca tego roku jest więc bardzo potrzebne, bo dzięki temu zostanie wypracowane najlepsze rozwiązanie.

W imieniu Komisji Rodziny i Polityki Społecznej senator Z. Trybuła wniósł o przyjęcie ustawy zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych bez poprawek.

Senat w głosowaniu podzielił to stanowisko i jednomyślnie, 90 głosami, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z 29 czerwca 1992 r. o radiofonii i telewizji Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji przedstawia corocznie Sejmowi, Senatowi i prezydentowi sprawozdanie ze swojej działalności za rok poprzedzający oraz informację o podstawowych problemach radiofonii i telewizji. Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o radiofonii i telewizji Sejm i Senat uchwałami przyjmują lub odrzucają to sprawozdanie.

Na posiedzeniu plenarnym Senatu sprawozdanie przedstawiła przewodnicząca Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji Elżbieta Kruk.

Stanowisko Komisji Kultury i Środków Przekazu w sprawie sprawozdania Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z działalności w roku 2005 wraz z informacją o podstawowych problemach radiofonii i telewizji w tym roku przedstawiła senator Krystyna Bochenek.

Senator podkreśliła, że sytuacja jest nietypowa, ponieważ sprawozdanie dotyczy 2005 r., kiedy rada pracowała w zupełnie innym składzie i pod przewodnictwem Danuty Waniek.

Senator poinformowała, że podczas posiedzenia komisji jej członkowie wysłuchali m.in. ekspertyzy medioznawcy profesora Wiesława Godzica, który przedstawił opinię krytyczną o przedłożonym dokumencie. Zwrócił uwagę, że jest on zbyt obszerny, liczy bowiem ponad pięćset stron, nie jest syntetyczny. Podkreślił też, iż nie można nazywać sprawozdaniem tak obszernego dokumentu, który na dobrą sprawę w niewielkim stopniu służy do wyrażenia opinii o działaniu jednostki. Ponadto w wielu momentach jest rozwlekły i chaotyczny.

Profesor W. Godzic omówił też szczegółowo kilka kwestii. Między innym za niepokojący uznał proces kontrolowania programów przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji, posiadającą uprawnienia do zwracania uwagi, pouczania oraz karania nadawców, którzy nie przestrzegają przepisów ustawy medialnej. Profesor zaznaczył, że jeśli Krajowa Rada ma stać na straży wolności słowa, jak to określa konstytucja, to zdecydowanie powinna zmienić swoje nastawienie do nadawców, stając się partnerem w ich działaniach, a nie wyłącznie kontrolerem i recenzentem.

Po wysłuchaniu opinii członkowie komisji zaproponowali, aby zmienić formę przyszłorocznego sprawozdania, gdyż przedłożony dokument jest, jak powiedziała senator Elżbieta Więcławska-Sauk, niestrawną, w dodatku chaotyczną cegłą.

Senator K. Bochenek poinformowała, że podczas głosowania komisja większością głosów (6 za, 3 wstrzymujące się od głosu) postanowiła rekomendować Izbie przyjęcie sprawozdania Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z działalności za 2005 r. wraz z informacją o podstawowych problemach radiofonii i telewizji.

Podczas debaty nad sprawozdaniem senator Piotr Ł.J. Andrzejewski złożył wniosek formalny, w którym wniósł o ponowne odesłanie tego sprawozdania do Komisji Kultury i Środków Przekazu w celu zobowiązania Krajowej Rady do złożenia dodatkowych informacji. Te informacje miały zawierać ocenę działania poprzedniej Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, z uwzględnieniem między innymi monitoringu, kontroli i informacji na temat przestrzegania unormowań zawartych w art. 22 ust. 2 ustawy, przestrzegania przez nadawców publicznych zadań nałożonych na nich w art. 21 tej ustawy i przeciwdziałania naruszeniom prawa.

Wniosek ten rozpatrzyła Komisja Kultury i Środków Przekazu na swym posiedzeniu podczas przerwy w obradach plenarnych Izby. Komisja zapoznała się też z autopoprawką senatora P.Ł.J. Andrzejewskiego i w wyniku głosowania postanowiła rekomendować Senatowi przyjęcie tej poprawki.

W pierwszej kolejności poddano pod głosowanie wniosek komisji o przyjęcie sprawozdania Krajowej Rady bez zastrzeżeń (Izba 84 głosami, przy 1 za, odrzuciła ten wniosek). Następnie przegłosowano poparty przez komisję wniosek senatora P.Ł.J. Andrzejewskiego o wprowadzenie poprawki do projektu uchwały (Senat 57 głosami, przy 16 przeciw i 13 wstrzymujących się, zaakceptował ten wniosek), po czym Izba 58 głosami, przy 22 przeciw i 7 wstrzymujących się, powzięła uchwałę:

Uchwała

Projekt ten został wniesiony przez grupę senatorów. Marszałek 20 kwietnia 2006 r., zgodnie z art. 79 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował projekt do rozpatrzenia w pierwszym czytaniu do Komisji Ustawodawczej. Pierwsze czytanie projektu ustawy zostało przeprowadzone, zgodnie z art. 80 ust. 1, 2 i 3 Regulaminu Senatu, na posiedzeniu komisji 12 maja. Komisja po rozpatrzeniu projektu ustawy przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Piotr Ł.J. Andrzejewski. Senator podkreślił, że nie trzeba szeroko się rozwodzić nad znaczeniem Poznańskiego Czerwca 1956 r. - znaczeniem strajku generalnego i pierwszego oporu zorganizowanego przeciwko totalitarnej władzy komunistycznej, który zainicjował nie tylko październik 1956 r., ale i dalsze działania przeciwko systemowi w postaci zarówno wydarzeń radomskich, jak i wydarzeń w 1970 r., 1976 r., 1980 r. aż do przełomu w 1989 r.

Senator zaznaczył jednak, że proponowana inicjatywa legislacyjna wykracza poza to, co jest zdaniem Senatu i opinią Senatu w dziedzinie legislacji. Celowe zatem byłoby skonsultowanie dalszych jej losów i charakteru z Sejmem i z Prezydium Sejmu w celu zsynchronizowania działań. W związku z tym senator sprawozdawca złożył wniosek formalny o ponowne skierowanie projektu ustawy do Komisji Ustawodawczej.

Wobec braku głosów sprzeciwu Izba skierowała rozpatrywany projekt ustawy do Komisji Ustawodawczej.

Projekt ten został wniesiony przez grupę senatorów. Marszałek 20 kwietnia 2006 r., zgodnie z art. 79 ust. 1 oraz art. 84 ust. 5 Regulaminu Senatu, skierował go do rozpatrzenia w pierwszym czytaniu do Komisji Ustawodawczej. Pierwsze czytanie projektu uchwały zostało przeprowadzone, zgodnie z art. 80 ust. 1 i 2 Regulaminu Senatu, na posiedzeniu komisji 12 maja. Komisja po rozpatrzeniu projektu uchwały przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Stanisław Piotrowicz, który poinformował, że komisja po rozpatrzeniu projektu uchwały w pierwszym czytaniu wprowadziła do niego poprawki i wniosła o przyjęcie przez Senat jednolitego, załączonego projektu uchwały. Senator nadmienił, iż inicjatorem uchwały jest senator Anna Kurska. Projekt ten poparty został przez znaczną grupę senatorów.

Senator S. Piotrowicz przedstawił tekst projektowanej uchwały i wniósł o jej podęcie.

Po dyskusji Senat skierował projekt do Komisji Ustawodawczej w celu ustosunkowania się do złożonych w jej toku wniosków.

Projekt ten został wniesiony przez grupę senatorów. Marszałek 26 kwietnia 2006 r., zgodnie z art. 79 ust. 1 oraz art. 84 ust. 5 Regulaminu Senatu, skierował go do rozpatrzenia w pierwszym czytaniu do Komisji Ustawodawczej. Pierwsze czytanie projektu uchwały zostało przeprowadzone, zgodnie z art. 80 ust. 1 i 2 Regulaminu Senatu, na posiedzeniu komisji 12 maja. Komisja po rozpatrzeniu projektu uchwały przygotowała sprawozdanie.

Sprawozdawca komisji senator Piotr Ł.J. Andrzejewski poinformował, że komisja rozpoznała w pierwszym czytaniu wniosek dotyczący podjęcia uchwały, złożony przez senatorów, którzy podpisali tekst przygotowany przez senatora Bronisława Korfantego, potomka Wojciecha Korfantego, dotyczący uczczenia 85. rocznicy wybuchu III powstania śląskiego.

Senator sprawozdawca podkreślił, że III powstanie śląskie miało szczególny charakter i znaczenie dla formowania II Rzeczypospolitej. Szczególną rolę w tym powstaniu odegrał Wojciech Korfanty, poseł do Sejmu, do parlamentu pruskiego, a jednocześnie reprezentant polskości Śląska, i to Śląska Opolskiego, który nie tylko był polskim komisarzem plebiscytowym, ale i przywódcą, dyktatorem powstania śląskiego. Jak stwierdził senator, to powstanie śląskie szczególnie tkwi w pamięci jako obraz tworzenia wolnej i niepodległej II Rzeczypospolitej. Stanowi przykład prężności i umiejętności propaństwowego funkcjonowania społeczeństwa w warunkach opresyjnych. To tam powstał wzór tworzenia struktur państwa w każdym zakresie wtedy, kiedy państwo to jeszcze nie istniało, na terenach, na których działali komisarze związani z realizacją traktatu wersalskiego, przewidującego niepewny los tych terenów. Zdaniem senatora, zorganizowanie wówczas nie tylko oporu militarnego ludności Śląska, ale i stworzenie struktur państwa, tak samo jak to miało miejsce w czasie powstania warszawskiego, jest wyraźnym przykładem państwowotwórczych zdolności i ich realizacji przez członków narodu polskiego, niezależnie od tego, z jakich regionów, z jakiej tradycji i z jakich zaborów się wywodzili.

Senator P.Ł.J. Andrzejewski poinformował, ze Komisja Ustawodawcza przyjęła zaproponowany tekst bez poprawek.

Po dyskusji, w trakcie której nie został zgłoszony wniosek przeciwny do wniosku komisji, Senat przystąpił do trzeciego czytania projektu uchwały, obejmującego jedynie głosowanie. W jego wyniku Izba jednomyślnie, 85 głosami, powzięła uchwałę:

Uchwała

Projekt ten został wniesiony przez Komisję Regulaminową Etyki Spraw Senatorskich. Marszałek 26 kwietnia 2006 r., zgodnie z art. 79 ust. 1 oraz art. 84 ust. 5 Regulaminu Senatu, skierował projekt do rozpatrzenia w pierwszym czytaniu do Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich. Pierwsze czytanie projektu uchwały zostało przeprowadzone, zgodnie z art. 80 ust. 1 i 2 Regulaminu Senatu, na wspólnym posiedzeniu komisji, 12 maja. Komisje po rozpatrzeniu projektu uchwały przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Piotr Ł.J. Andrzejewski. W imieniu Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich oraz Komisji Ustawodawczej senator wniósł o przyjęcie wraz z poprawkami przyjętego przez obie komisje projektu uchwały w sprawie zmiany Regulaminu Senatu. Jak wyjaśnił, celem przedstawionego projektu zmian jest przede wszystkim przyznanie marszałkowi Senatu, przewodniczącemu obradom, kompetencji w zakresie dokonywania w czasie prowadzenia obrad na bieżąco wykładni Regulaminu Senatu oraz decydowania o sposobie stosowania przepisów Regulaminu Senatu, co nie wyłącza uprawnień Prezydium Senatu poza posiedzeniem i wydaje się elementem usprawniającym podejmowanie praktycznych decyzji na podstawie regulaminu.

Kolejnym celem zmian jest skrócenie postępowania w sprawie uchwał Senatu innych niż uchwały w sprawie zmiany Regulaminu Senatu.

Zmiany mają też na celu dostosowanie Regulaminu Senatu do przepisów ustawy z  29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji w zakresie liczby członków Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji powoływanych przez Senat, a także wprowadzenie działu IXa dotyczącego postępowania w sprawie sprawozdania Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.

Senator sprawozdawca szczegółowo omówił i uzasadnił proponowane zmiany i poprawki w regulaminie.

Senat po dyskusji skierował projekt uchwały do Komisji Ustawodawczej i Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich.

Projekt ten został wniesiony przez Komisję Praw Człowieka i Praworządności. Marszałek 11 maja 2006 r., zgodnie z art. 79 ust. 1 oraz art. 84 ust. 5 Regulaminu Senatu, skierował projekt do rozpatrzenia w pierwszym czytaniu do Komisji Ustawodawczej oraz do Komisji Praw Człowieka i Praworządności.

Pierwsze czytanie projektu uchwały zostało przeprowadzone, zgodnie z art. 80 ust. 1 i 2 oraz art. 84 ust. 4 Regulaminu Senatu, na wspólnym posiedzeniu komisji 17 maja. Komisje po rozpatrzeniu projektu uchwały przygotowały sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Zbigniew Romaszewski. Senator przypomniał, że w trakcie składania sprawozdania przez prezesa Instytutu Pamięci Narodowej pojawił się istotny i wręcz oryginalny jak na rok 2006 problem w naszych badaniach historycznych. Był on dość typowy dla państw komunistycznych, skrajnie totalitarnych, a polegał na tym, że uczeni mieli ograniczony dostęp do archiwów i nie mogli badać historii, w szczególności historii najnowszej.

Tymczasem okazało się, że taka sytuacja, obowiązująca w naszym obozie w latach pięćdziesiątych, sześćdziesiątych, nagle, znienacka powróciła do nas w sierpniu roku 2005. Mianowicie w wyniku badań realizacji przez Instytut Pamięci Narodowej ustawy o ochronie danych osobowych generalny inspektor ochrony danych osobowych wydał decyzję, w której zakazał udostępniania innym podmiotom niż osoby zatrudnione w Instytucie Pamięci Narodowej wszelkich materiałów pomocniczych, a więc katalogów, dzienników opisujących archiwa, wszystkiego, całego dorobku IPN pozwalającego na normalne korzystanie z zasobów archiwalnych IPN.

W opinii senatora sprawozdawcy, ta sytuacja jest wynikiem zupełnego pomylenia pojęć, kiedy nagle ochrona prywatności zdominowała interes społeczeństwa, narodu, państwa i zaczęła funkcjonować, wracając do sytuacji z lat pięćdziesiątych, kiedy dostanie się do archiwów MSW było niemożliwe. Okazuje się bowiem, że dla historyka, który nie jest pracownikiem IPN, korzystanie z tych archiwów jest również dziś praktycznie niemożliwe.

W związku z tą sytuacją komisja przygotowała projekt stosownej uchwały.

Po dyskusji Senat skierował rozpatrywany projekt uchwały do Komisji Ustawodawczej i Komisji Praw Człowieka i Praworządności.

Sprawozdawca Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich senator Piotr Zientarski przedstawił projekt proponowanej uchwały w sprawie zmian w składach komisji senackich.

Projekt ten poddano pod głosowanie. Izba 84 głosami, przy 2 przeciw, zaakceptowała przedstawiony projekt i podjęła uchwałę:

Uchwała

Senat 23 maja 2006 r., po drugim czytaniu, skierował projekt uchwały do Komisji Ustawodawczej w celu ustosunkowania się do zgłoszonych w toku dyskusji wniosków. Komisja na swym posiedzeniu 23 maja ustosunkowała się do zgłoszonych w toku dyskusji wniosków i przygotowała dodatkowe sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Stanisław Piotrowicz przypomniał, że podczas dyskusji nad projektem uchwały w sprawie rocznicy wywozów Polaków na Sybir senator Ryszard Bender wniósł dwie poprawki. Pierwsza z nich dotyczyła tego, by w akapicie pierwszym w zdaniu pierwszym po wyrazach "z kresów wschodnich i północnych" dodać wyrazy "i pozostałych ziem II Rzeczypospolitej okupowanych przez Związek Sowiecki". Druga poprawka zmierzała do tego, by w akapicie drugim po wyrazach "Wiaczesław Mołotow" dodać wyrazy "i Nikita Chruszczow".

Senator sprawozdawca poinformował, że komisja zaakceptowała pierwszą zmianę, nie poparła zaś drugiej.

Poszczególne poprawki poddano pod głosowanie, po czym Izba jednomyślnie, 87 głosami, powzięła uchwałę:

Uchwała

Senat po przeprowadzonym drugim czytaniu skierował projekt tej uchwały do Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich w celu ustosunkowania się do zgłoszonych w toku dyskusji wniosków. Komisje na wspólnym posiedzeniu, 23 maja br. ustosunkowały się do zgłoszonych w toku dyskusji wniosków i przygotowały dodatkowe sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca połączonych komisji senator Piotr Ł.J. Andrzejewski przypomniał, że podczas dyskusji w toku drugiego czytania do laski marszałkowskiej wpłynęła poprawka na piśmie, która następnie została przedstawiona na posiedzeniu Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich do rozpoznania przez te komisje.

Poprawka zmierza do rozszerzenia kompetencji marszałka Senatu o powoływanie i odwoływanie zastępcy szefa Kancelarii Senatu, po zasięgnięciu opinii szefa Kancelarii Senatu. Senator sprawozdawca poinformował, że komisja postanowiła rekomendować Izbie odrzucenie tej poprawki. W głosowaniu większość komisji była przeciwko jej przyjęciu, uważając, że kompetencje marszałka nie powinny być rozszerzane.

Senat przegłosował poprawkę, a następnie 58 głosami, przy 27 przeciw i 2 wstrzymujących się, podjął uchwałę:

Uchwała

Senat 23 maja br., po przeprowadzonym drugim czytaniu, skierował projekt uchwały do Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka i Praworządności w celu ustosunkowania się do złożonych w toku dyskusji wniosków. Komisje na wspólnym posiedzeniu 23 maja ustosunkowały się do tych wniosków i przygotowały dodatkowe sprawozdanie w tej sprawie.

Senator Zbigniew Romaszewski, sprawozdawca połączonych komisji, poinformował, że komisje po dyskusji postanowiły poprzeć zgłoszone poprawki. W imieniu komisji senator sprawozdawca wniósł o przyjęcie poprawek, zaznaczył też, iż wpasowują się one w sposób jednolity w tekst przedłożenia komisyjnego.

Senat przegłosował poszczególne poprawki, a następnie 80 głosami, przy 3 wstrzymujących się, podjął uchwałę:

Uchwała

Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment