Warszawa, 7 maja 2002 roku

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Teatr Wielki-Opera Narodowa, pierwsza scena operowa w naszym kraju, jako jedna z największych instytucji kultury podlegających bezpośrednio Ministerstwu Kultury, podejmuje działania służące zachowaniu wielowiekowego dorobku kulturowego, zachowując równocześnie szczególną wrażliwość na problematykę współczesności, pozostając także nośnikiem najnowszych i najbardziej wartościowych idei artystycznych.

Dyrekcja Teatru Wielkiego-Opery Narodowej, realizując ambitne plany repertuarowe, uwzględniając w nich także oczekiwania publiczności, wprowadziła do swego bogatego repertuaru wiele dzieł operowych cieszących się największym powodzeniem na scenach operowych świata. Zrealizowano więc z wielkim powodzeniem opery: "Madame Butterfly" Giacomo Pucciniego, "Otello" Giuseppe Verdiego, "Eugeniusz Oniegin" Piotra Czajkowskiego, "Peleas i Melizanda" Claude Debussyego, a także "Straszny Dwór" Stanisława Moniuszki oraz "Król Roger" Karola Szymanowskiego. W tych prezentacjach, będących dziełem artystów Teatru Wielkiego-Opery Narodowej, bardzo wysoko oceniono reżyserię, scenografię, a nade wszystko warstwę muzyczną. Trudno więc mówić o postępującym upadku największej sceny operowej w kraju, gdy przygotowywanymi spektaklami zainteresowali się tej miary artyści, co Placido Domingo i słynna Metropolitan Opera w Nowym Jorku.

Dbając o coraz wyższy poziom przedstawień operowych dyrekcja Teatru Wielkiego-Opery Narodowej angażuje najlepiej nadających się do poszczególnych ról artystów, stwarzając im możliwość zaprezentowania swego kunsztu wokalnego i aktorskiego. Dyrektor artystyczny tej instytucji sam pracuje z solistami, zespołem orkiestrowym i chóralnym nad stałym podnoszeniem poziomu artystycznego, czego niezbitym dowodem była premiera opery "Eugeniusz Oniegin" Piotra Czajkowskiego bardzo wysoko oceniona między innymi za przygotowanie muzyczne.

Ministerstwo Kultury orzekło uniewinnienie dyrektora naczelnego Waldemara Dąbrowskiego od stawianego mu zarzutu (dnia 2 października 2001 roku). Wobec braku znamion czynu zabronionego umorzone zostało także śledztwo w sprawie niegospodarności w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej postanowienie Prokuratury Okręgowej w Warszawie Wydział Śledczy z dnia 30 listopada 2001 roku (Sygn. akt V Ds. 233/01).

Poruszona przez Panią Senator Marię Szyszkowską sprawa honorariów dyrekcji Teatru Wielkiego-Opery Narodowej uregulowana została pismem z dnia 25 września 2000 roku, zgodnie z zapisem ustawy z dnia 3 marca 2000 roku o wynagradzaniu osób kierujących podmiotami prawnymi (Dz.U. Nr 26, poz. 306, art. 8). Budząca wątpliwości Pani senator wysokość honorariów realizatorów spektakli operowych, w tym głównie reżyserów, jest adekwatna do poziomu ich artystycznych prezentacji, będących zasadniczą częścią składową tych spektakli.

Planowana rezygnacja z etatów solistów śpiewaków na rzecz kontraktów zgodna jest z oczekiwaniami środowiska, a także z zapisem projektu ustawy o działalności kulturalnej, konsultowanego ze związkami twórców i stowarzyszeniami, a także z instytucjami kultury. Zastępowanie etatów kontraktami przyjęte przez środowisko z aprobatą, potwierdzone zostało przez przedstawicieli Związku Zawodowego Solistów Śpiewaków Teatru Wielkiego-Opery Narodowej na spotkaniu w ministerstwie, podczas którego zwracano uwagę na pilną potrzebę wprowadzenia kontraktów. Nie widzę więc żadnego zagrożenia dla solistów-śpiewaków, zwłaszcza zaś w aspekcie utraty uprawnień emerytalnych. Każdy artysta wykonujący wolny zawód może indywidualnie opłacać składki ZUS, nie tracąc prawa do świadczeń emerytalnych.

Zdając sobie sprawę z wagi problemów poruszonych przez Panią Senator Marię Szyszkowską, pragnę zapewnić, iż troską Ministerstwa Kultury jest i zawsze będzie właściwe funkcjonowanie instytucji narodowych, w tym także Teatru Wielkiego-Opery Narodowej. Mimo trudnej sytuacji finansowej i znacznych ograniczeń w budżecie tej instytucji, operatywność dyrekcji zapewnia pozyskiwanie sponsorów, wspierających znacznymi kwotami realizację ważnych przedsięwzięć artystycznych. Dzięki takim działaniom Teatr Wielki-Opera Narodowa, jako spadkobierca najwspanialszych tradycji operowych w Polsce, może być nadal ośrodkiem koncentrującym najbardziej twórcze idee polskiego i światowego teatru operowego.