Warszawa, dnia 10 marca 2004 r.

W nawiązaniu do pisma z dnia 3 lutego br. Nr BPS/DSK-043-38/04, przy którym zostało przesłane oświadczenie złożone przez senatora RP Józefa Sztorca dotyczące darowizn na cele charytatywno-opiekuńcze kościelnych osób prawnych uprzejmie informuję, że podtrzymuję pogląd wyrażony w przedmiotowej sprawie w sejmowym wystąpieniu w dniu 12 listopada 2003 r. Znajduje on swoje uzasadnienie m.in. w urzędowej interpretacji dokonanej przez Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 41 grudnia 2001 r., znak: BP5/DK-033-186-2393/01.

Wyrażony przeze mnie pogląd wynika również z treści przepisu art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 29, poz. 154, z późn. zm.), który stanowi, że darowizny na kościelną działalność charytatywo-opiekuńczą podlegają u darczyńców wyłączeniu z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Z analizy tej regulacji oraz przepisów ustaw o podatku dochodowym wynika, że przepisy ustawy o stosunku państwa do Kościoła - w części dotyczącej darowizn na działalność charytatywno-opiekuńczą prowadzoną przez kościelne osoby prawne - stanowią przepisy szczególne w odniesieniu do przepisów ustaw podatkowych. W przepisach ustaw o podatku dochodowym jest mowa o darowiznach na działalność charytatywno-opiekuńczą prowadzoną przez wszelkie podmioty wykonujące taką działalność, podczas gdy ustawa o stosunku Państwa do Kościoła odnosi się jedynie do działalności charytatywno-opiekuńczej prowadzonej przez kościelne osoby prawne. Warunkiem uprawniającym do odliczenia od podstawy opodatkowania darowizn przeznaczanych na tę działalność jest uzyskanie pokwitowania odbioru darowizny przez kościelną osobę prawną oraz sprawozdania dotyczącego przeznaczenia tej darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą w okresie najpóźniej dwóch lat od dnia przekazania darowizny.

MINISTER

PODSEKRETARZ STANU