Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie praw i zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego (European Parliament resolution on sexual and reproductive health and rights) została przyjęta podczas sesji plenarnej w Strasburgu 3 lipca br. stosunkiem głosów 280 do 240, przy 28 wstrzymujących się. Podstawę rezolucji stanowił raport przygotowany w Komisji ds. Praw Kobiet i Równouprawnienia Parlamentu Europejskiego. Pragnę zwrócić uwagę Pana Senatora, że raport i rezolucja zostały przygotowane w ramach tzw. procedury inicjatywy własnej (own-initiative report), przewidzianej w art. 163 regulaminu wewnętrznego Parlamentu Europejskiego. Oznacza to, że raport powstał z inicjatywy własnej Komisji ds. Praw Kobiet i Równouprawnienia, która uznała, że zakres spraw nim objętych należy do kompetencji Komisji. Należy podkreślić, że przyjęcie rezolucji nie stanowiło elementu żadnej z procedur decyzyjnych, w których uczestniczy Parlament Europejski poprzez wyrażenie swojego stanowiska, i które skutkują przyjęciem aktu prawnego. Przyjęcie rezolucji nie oznacza więc, że zakres spraw w niej poruszonych będzie objęty regulacjami prawa wspólnotowego. Sama rezolucja Parlamentu Europejskiego nie ma natomiast charakteru prawnie wiążącego; nie obliguje również instytucji wspólnotowych do podjęcia działań, które zmierzałyby do uregulowania kwestii, o których w niej mowa.

W tym kontekście należy przypomnieć, że zagadnieniom związanym z ochroną zdrowia publicznego poświęcony jest artykuł 153 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Zgodnie z ustępem 5 tegoż artykułu, "działanie Wspólnoty w dziedzinie zdrowia publicznego w pełni szanuje odpowiedzialność państw członkowskich za organizację i świadczenie usług zdrowotnych i opieki medycznej". Działalność Wspólnoty ogranicza się do stymulowania współpracy między państwami członkowskimi oraz, jeśli to niezbędne, użyczania wsparcia ich działania. Natomiast stanowienie prawa w dziedzinie zdrowia publicznego, w tym zdrowia reprodukcyjnego należy, jak stwierdzono również w tekście samej rezolucji Parlamentu Europejskiego (art. 1), do kompetencji państw członkowskich.

W kontekście stwierdzenia Pana Senatora, że "Parlament Europejski w Strasburgu w dniu 3 lipca 2002 r. przyjmuje rezolucję zalecającą państwom członkowskim i kandydującym uśmiercanie poczętego życia", pragnę zwrócić uwagę na fakt, że tekście rezolucji znalazło się stwierdzenie, że aborcja nie powinna być promowana jako metoda planowania rodziny, a rządy państw członkowskich i kandydujących powinny realizować taką politykę zdrowotną i społeczną, która doprowadzi do obniżenia liczby przypadków przerywania ciąży.