Warszawa, 2003-08-29

Szanowny Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

dot. BPS/DSK-043-339/03

Odpowiadając z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów na oświadczenie Pana Senatora Jerzego Smorawińskiego w sprawie terenów użytkowanych przez Pracowniczy Ogród Działkowy im. 23 Lutego w Poznaniu uprzejmie informuję, że decyzje wydane Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast dotyczyły jedynie oceny legalności indywidualnych decyzji orzekających o wywłaszczeniu na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości położonych w Poznaniu przy ul. Lechickiej pod ogrody działkowe i wszystkie wydane rozstrzygnięcia były lub są przedmiotem oceny przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie lub Sąd Najwyższy.

Uprzejmie wyjaśniam, że jeżeli zostaje w trybie art. 156 § 1 kpa stwierdzona nieważność decyzji administracyjnej o uprzednim wywłaszczeniu nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa to decyzja stwierdzająca nieważność uprzedniego wywłaszczenia, zawierająca jedynie ocenę jego legalności otwiera drogę byłym właścicielom lub ich następcom prawnym do podjęcia dalszych postępowań na drodze administracyjnej i cywilnej do odzyskania nieruchomości.

1. Nieruchomość o pow. 5,8675 m² została wywłaszczona decyzją z dnia 26.07.1968 r.

Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast - zgodnie z ówczesnym orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego - decyzją ostateczną Nr ORZ.3-166/97 z dnia 22.09.1997 r. utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia 31.07.1997 r. stwierdzającą nieważność decyzji o wywłaszczeniu z dnia 26.07.1968 r.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 8.11.1999 r. oddalił również skargę Polskiego Związku Działkowców - Okręgowego Zarządu w Poznaniu i Pracowniczego Ogrodu Działkowego im. 23 Lutego w Poznaniu o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt IV S.A. 2077/98 z dnia 27.10.1998 r. W uzasadnieniu wyroku z dnia 8.11.1999 r. Naczelny Sąd Administracyjny szczegółowo omówił przyczyny dla których nie uznał podanych przez skarżących nowych okoliczności i dowodów jako mających wpływ na wydany uprzednio wyrok (w załączeniu kopia wyroku z dnia 8.11.1999 r.).

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8.11.1999 r. nie był poddany kontroli Sądu Najwyższego.

Mimo ww. wyroków zarówno Polski Związek Działkowców, Wojewódzki Zarząd PZD w Poznaniu i Pracowniczy Ogród Działkowy im. 23 Lutego w Poznaniu wnoszą kolejne pisma i interwencje na różnych szczeblach o wzruszenie ww. decyzji Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 22.09.1997 r. - obecnie m.in. w Naczelnym Sądzie Administracyjnym w Warszawie pozostaje do rozpoznania skarga na decyzję organu centralnego z dnia 24.12.2002 r. odmawiającą wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 22.09.1997 r. z uwagi na dokonanie już oceny jej legalności przez Sąd.

Powołując się na ustalenia zawarte w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 6.08.1999 r. i wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27.10.1998 r. - dotyczące sąsiedniej nieruchomości, a wywłaszczonej na ten sam cel i z uwagi na taką samą zawartość akt wywłaszczeniowych - Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją ostateczną Nr GN.5.3-WP-183/2000 z dnia 23.01.2001 r. utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia 9.10.2000 r. o stwierdzeniu nieważności decyzji o wywłaszczeniu z dnia 31.08.1968 r.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 23.04.2002 r. sygn. akt I S.A. 616/01 i 630/01 - po rozpatrzeniu skarg Zarządu Miasta Poznania i Polskiego Związku Działkowców - uchylił zarówno decyzję z dnia 23.01.2001 r., jak i poprzedzającą ją decyzję z dnia 9-10-2000 r. wskazując w uzasadnieniu, że wyrok Sądu Najwyższego wydany w innej sprawie nie wiąże jednak organu w tej sprawie (w załączeniu kopia ww. wyroku).

Powołując się na ustalenia zawarte w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 6.08.1999 r. i w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27.10.1998 r. - dotyczące sąsiedniej nieruchomości, a wywaszczonej na ten sam cel i z uwagi na taką samą zawartość akt wywłaszczeniowych - Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją ostateczną Nr GN.5.3-WP-253/2000 z dnia 25.01.2001 r. utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia 9.10.2000 r. o stwierdzeniu nieważności decyzji o wywłaszczeniu z dnia 28.09.1968 r.

Obecnie całość akt sprawy dot. nieruchomości o pow. 1,8482 ha została przekazana do Naczelnego Sądu Administracyjnego w związku z zaskarżeniem decyzji ostatecznej z dnia 25.06.2003 r. (w załączeniu kopia odpowiedzi na skargę).

Wyjaśniając stan faktyczny w zakresie postępowań organu centralnego pragnę jeszcze raz podkreślić, że Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast jest związany wyrokami Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego w każdej z indywidualnych spraw, a nie ma żadnego wpływu na orzecznictwo Sądów ani na inne postępowania toczące się przed innymi organami administracji publicznej i sądem cywilnym, nie jest też właściwym organem do oceny decyzji komunalizacyjnych. Ponadto we wszystkich czynnościach administracyjnych prowadzonych w Urzędzie Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast czynnie uczestniczyli przedstawiciele działkowców oraz pozostałe wymienione w decyzjach strony postępowania na tych samych prawach i mając dostęp do tych samych dokumentów.

Pragnę również wskazać na możliwość podjęcia przez Senat stosownej inicjatywy ustawodawczej - w przygotowywanej przez Ministerstwo Skarbu Państwa ustawie reprywatyzacyjnej lub w ustawie z dnia 6 maja 1981 r. o pracowniczych ogrodach działkowych - mającej na celu zabezpieczenie interesu działkowców w przypadku roszczeń byłych właścicieli lub ich następców prawnych.

Z wyrazami szacunku

Marek Pol