Informację w związku z oświadczeniem senatora Roberta Smoktunowicza, złożonym na 35. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 35), przekazał Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Kultury:
Warszawa, dnia 14.04.03 r.
Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Szanowny Panie Marszałku
W nawiązaniu do Pana wystąpienia w sprawie oświadczenia senatora Roberta Smoktunowicza dotyczącego losów spuścizny po prof. Eugeniuszu Eibischu (LP/043/81/03/V) uprzejmie proszę o przyjęcie następujących informacji.
Prof. Eugeniusz Eibisch testamentem sporządzonym w Państwowym Biurze Notarialnym w Warszawie w dniu 19 kwietnia 1985 r. powołał fundację im. Franciszki Eibisch i ustanowił na jej rzecz zapis prosząc jednocześnie Ministra Kultury
i Sztuki o zatwierdzenie statutu tej fundacji.Decyzją z dnia 14 czerwca 1985 r. Minister Kultury i Sztuki zatwierdził statut Fundacji zgodnie, z którym w skład zarządu, obok przedstawiciela Ministra Kultury i Sztuki, rektora Akademii Sztuk Pięknych i Wiesława Ochmana, weszły osoby będące, zgodnie z ostatnią wolą testatora, głównymi spadkobiercami i jednocześnie wykonawcami testamentu, tj. Pani Kazimiera Napiórkowska i Pan Aleksander Turek.
W dniu 24 czerwca 1997 r. Fundacja została wpisana do rejestru fundacji prowadzonego przez Sąd Rejonowy dla W-wy Pragi pod nr REF.I.35
Wspomniany wyżej poczyniony na rzecz Fundacji zapis testamentowy był jednak nieprecyzyjny. Mówił o gotówce znajdującej się poza granicami kraju będącej w przechowaniu Franczesko Fesani, a także o 25 obrazach i stu kilkudziesięciu rysunkach, które mieli wskazać ustanowieni wykonawcy testamentu.
Mimo zarejestrowania Fundacji nie doszło do ukonstytuowania się jej zarządu. Nie doszło również do wszczęcia przez spadkobierców postępowania sądowego o dział spadku. Brak zarządu Fundacji i brak postanowienia sądowego o dziale spadku uniemożliwił de facto realizację zapisu testamentowego na rzecz Fundacji.
Z uwagi na zagubienie kluczy do mieszkania Zmarłego przez wykonawczynię testamentu, Minister Kultury i Sztuki w dniu 9 marca (prof. Eibisch zmarł 7 marca 1987 r.) zwrócił się do Państwowego Biura Notarialnego w Warszawie z wnioskiem o zabezpieczenie spadku po prof. Eugeniuszu Eibischu. Postanowienie takie zostało wydane, a jego realizację Biuro Nota
rialne zleciło Komornikowi Sądowemu.W 1997 roku doszło wreszcie do posiedzenia zarządu Fundacji im. Franciszki Eibisch, który ukonstytuował się - jego prezesem została Kazimiera Napiórkowska. Z udziału w zarządzie Fundacji zrezygnował Pan Aleksander Turek i Pan Wiesław Ochman oraz przedstawiciel Ministerstwa Kultury i Sztuki. Rezygnacje zostały przyjęte, a w skład zarządu powołano dyrektora Muzeum Narodowego.
Zmiana składu zarządu Fundacji oraz zmiana statutu została uwidoczniona w prowadzonym przez sąd rejestrowy - rejestrze Fundacji w dniu 25 września 1997 r.
Ustanowiona prezesem Fundacji Pani Kazimiera Napiórkowska, pismem z dnia 25 marca 1999 roku poinformowała Departament Prawny MKiS, że Fundacja wkrótce rozpocznie działalność. Mimo obowiązku wynikającego z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (jedn. tekst Dz.U. z 1991 r. nr 46, poz. 203 ze zm.) Fundacja nie przedstawiła sprawozdania ze swej działalności, co w obowiązującym stanie prawnym daje Ministrowi Kultury możliwość podjęci
a działań wynikających z art. 14 ustawy o fundacjach. Minister Kultury może w trybie art. 14 ust. 1 ustawy wyznaczyć zarządowi Fundacji termin na usunięcie uchybień w działalności Fundacji, a po bezskutecznym upływie tego terminu, w trybie art. 14 ust. 2 ustawy, wystąpić do sądu o zawieszenie zarządu Fundacji i wyznaczenie zarządcy przymusowego, który reprezentowałby Fundację w sprawach wynikających z zarządu.Uprzejmie informuję Pana Marszałka, że Ministerstwo Kultury, zgodnie ze swoimi uprawnieniami podejmie takie działania.
Pragnę też przeprosić za przekroczenie terminu udzielenia powyższej odpowiedzi ale sprawa jest złożona i wymagała stosownych konsultacji prawnych.
Z poważaniem
Rafał Skąpski