Minister Zdrowia przekazał odpowiedź na oświadczenie senator Teresy Liszcz, złożone na 36. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 35):
Warszawa, dnia 16.04.2003 r.
Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Szanowny Panie Marszałku,
Odpowiadając na oświadczenie Senatora Rzeczypospolitej Polskiej - Pani Teresy Liszcz, złożone podczas 36 posiedzenia Senatu w dniu 18 marca 2003 roku, uprzejmie informuję, że Minister Zdrowia kreuje politykę zdrowotną, a świadczenia zdrowotne osobom ubezpieczonym zabezpiecza Narodowy Fundusz Zdrowia na zasadach określonych w ustawie z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391).
Narodowy Fundusz Zdrowia zabezpiecza świadczenia zdrowotne w miejscu zamieszkania zgodnie z kompetencjami lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (lekarza rodzinnego), pielęgniarki środowiskowej/rodzinnej.
Organizacja miejsc, w których usługi medyczne są wykonywane należy do kompetencji świadczeniodawcy, który podpisuje kontrakt z Funduszem oraz odpowiada za jakość i sposób ich wykonywania. Świadczeniodawcą w rozumieniu wyżej wymienionej ustawy jest zarówno zakład opieki zdrowotnej wykonujący zadania określone w jego statucie jak i osoba wykonująca zawód medyczny w ramach indywidualnej lub specjalistycznej praktyki czy też osoba, która uzyskała fachowe kwalifikacje do udzielania świadczeń zdrowotnych i udziela ich w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W zależności od potrzeb świadczenia mogą być udzielane w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej w miejscach określonych przez świadczeniodawcę lub w warunkach domowych.
Możliwe jest również zawarcie umowy na udzielanie świadczeń zdrowotnych pomiędzy Funduszem, a lekarzami prowadzącymi indywidualną lub grupową praktykę lekarską, zgodnie z art. 50 ust. 5a i art. 50a ust. 5 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204) oraz z pielęgniarkami prowadzącymi indywidualną lub grupową praktykę pielęgniarską - na wykonywanie świadczeń w miejscu wezwania, zgodnie z art. 25 ust. 7 i 8 i 25a ust. 6 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 602 z późn. zm.).
Osoby starsze, samotne, podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu pobierania emerytury lub renty bądź też zasiłku stałego. Posiadają więc prawo do świadczeń zdrowotnych określonych w ww. ustawie. Zakres świadczeń obejmuje m.in.: podstawową opiekę zdrowotną, świadczenia specjalistyczne, diagnostyczne, i rehabilitacyjne, które zapewnia i finansuje Narodowy Fundusz Zdrowia.
Narodowy Fundusz Zdrowia nie może zawierać jednak kontraktów z pielęgniarkami, które wykonują w ramach pracy wyłącznie świadczenia opiekuńcze. Jednoznaczne stwierdzenie, że chodzi o wykonywanie pracy polegającej na sprawowaniu opieki, a nie udzielaniu świadczeń zdrowotnych powoduje, że praca taka musi być finansowania ze środków pomocy społecznej, czyli ze środków, będących w dyspozycji samorządu terytorialnego.
Konkludując, Narodowy Fundusz Zdrowia finansuje wyłącznie realizację świadczeń zdrowotnych zgodnie z ustawą o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia. Finansowanie zadań li tylko opiekuńczych pozostaje w gestii gminy. Gmina, przyznając pomoc w formie usług opiekuńczych, us
tala ich zakres i miejsce świadczenia.Kwestia rozwiązań dotyczących pomocy społecznej znajduje się w kompetencjach ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.
Z poważaniem
Z upoważnienia
Ministra Zdrowia
Sekretarz Stanu
Ewa Kralkowska