Warszawa, 29.08.2002 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W odpowiedzi na przekazane mi przy piśmie Marszałka Senatu RP z dnia 12 sierpnia 2002 r. nr KK/043/308/02/V oświadczenie Pana Senatora Mariana Lewickiego złożone podczas 23. posiedzenia Senatu RP w dniu 8 sierpnia 2002 roku postulujące odstąpieniu od wymogu posiadania przez osoby świadczące specjalistyczne usługi opiekuńcze osobom z zaburzeniami psychicznymi posiadania co najmniej półrocznego stażu pracy w zakładzie psychiatrycznej opieki zdrowotnej lub w jednostce organizacyjnej pomocy społecznej dla osób z zaburzeniami psychicznymi wyjaśniam co następuje:

Działając na podstawie art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 29 listopada 1990 roku o pomocy społecznej (Dz.U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, z późn. zm.) Minister Pracy i Polityki Socjalnej porozumieniu z Ministrem Zdrowia określił w drodze rozporządzenia rodzaje specjalistycznych usług opiekuńczych oraz kwalifikacje osób świadczących takie usługi dla osób z zaburzeniami psychicznymi, zasady i tryb ustalania i pobiegania opłat za te usługi, jak również warunki częściowego lub całkowitego zwolnienia od opłat (Dz.U. z 1997 r. Nr 2, poz. 12). Minister Pracy i Polityki Socjalnej i Minister Zdrowia w § 3, ust. 1 w/wym. rozporządzenia uznali, iż specjalistyczne usługi opiekuńcze zapewniane osobom z zaburzeniami psychicznymi mogą być świadczone wyłącznie przez osoby posiadające kwalifikacje do wykonywania zawodu pielęgniarki, pracownika socjalnego, rehabilitanta, fizykoterapeuty, psychologa, pedagoga, logopedy, terapeuty zajęciowego lub innego pokrewnego zawodu. Jednocześnie zapisem zawartym w ust. 2 wyżej wymienionego paragrafu zobowiązali osoby zajmujące się świadczeniem specjalistycznych usług opiekuńczych do posiadania co najmniej półrocznego stażu pracy w zakładzie psychiatrycznej opieki zdrowotnej lub w jednostce organizacyjnej pomocy społecznej dla osób z zaburzeniami psychicznymi, gdyż tak jak Pan Senator Marian Lewicki zauważył uznano, iż koniecznym jest troszczenie się o to, by osoby powołane do świadczenia specjalistycznych usług opiekuńczych posiadały jak największe kwalifikacje, od których zależna jest między innymi jakość wsparcia udzielanego osobom z zaburzeniami psychicznymi, tak często narażonym na wykluczenie społeczne.

W aktualnym stanie prawnym ośrodki pomocy społecznej - działając na podstawie art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 roku o pomocy społecznej, w porozumieniu z właściwym wojewodą, który jest zobowiązany do ustalania sposobu realizacji zadań administracji rządowej realizowanych przez jednostki samorządu terytorialnego - mogą zlecić świadczenie specjalistycznych usług opiekuńczych zapewnianych osobom z zaburzeniami psychicznymi tym podmiotom, które w ocenie administracji rządowej i samorządu gminnego zapewnią najlepszą jakość specjalistycznego wsparcia udzielanego osobom z zaburzeniami psychicznymi w omawianej formie.

Informując Pana Senatora Mariana Lewickiego o powyższym wyrażam przekonanie, iż w aktualnym stanie prawnym możliwe jest wykorzystanie kwalifikacji osób zatrudnianych przez przedsiębiorców zainteresowanych uzyskaniem zlecenia na świadczenie specjalistycznych usług opiekuńczych osobom z zaburzeniami psychicznymi, które to osoby posiadają zawód wymieniony w § 3 ust. 1 w/wym. rozporządzenia. Jednocześnie uważam, że to samorząd terytorialny winien decydować o tym, czy sam będzie zajmował się organizacją i świadczeniem specjalistycznych usług opiekuńczych osobom z zaburzeniami psychicznymi, czy wykonanie tego zadania zleci innemu podmiotowi pomocy społecznej.

Ponadto pragnę poinformować Pana Senatora, iż rozważam celowość wpisania do systemu prawnego pomocy społecznej standardów usług opiekuńczych, co także powinno przyczynić się do podniesienia poziomu pomocy zapewnianej osobom z zaburzeniami psychicznymi.

Z wyrazami szacunku

MINISTER

Up. SEKRETARZ STANU

Jolanta Banach