Sekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów przekazał wyjaśnienie w związku z oświadczeniem senatora Witolda Gładkowskiego, złożonym na 53. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 54):
Warszawa, 2004.03.10
Marszał
ek SenatuWielce Szanowny Panie Marszałku
W związku z oświadczeniem Pana Senatora Witolda Gładkowskiego przekazanym Ministrowi Finansów w celu ustosunkowania się do działań organów podatkowych woj. zachodniopomorskiego wobec p. Andrzeja T. uprzejmie wyjaśniam:
W stosunku do Pana Andrzeja T. wspólnika spółki cywilnej "TIMEX" w tym samym stanie prawnym oraz podobnym stanie faktycznym wydane zostały dwa wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie z dnia 25 października 2000 r. Sygn. akt S.A./Sz 1645/99 oraz z dnia 10 stycznia 2002 r. Sygn. akt S.A./Sz. 2599/2000 różniące się między sobą rozstrzygnięciem kwestii uprawnień podatnika do korzystania z ulgi w podatku dochodowym od osób fi
zycznych z tytułu kształcenia uczniów. Kwestia uprawnień do przedmiotowej ulgi została ostatecznie rozstrzygnięta uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie w składzie siedmiu sędziów (uchwała z dnia 10 października 2001 r. Sygn. akt FPS/8/01), w której stwierdzono brak uprawnień podatnika do ulgi w podatku dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji, gdy w imieniu podatnika praktyczną naukę zawodu prowadzi zatrudniony pracownik legitymujący się kwalifikacjami wymaganymi do prowadzenia tej nauki. Organ podatkowy, podejmując pierwszą decyzję w sprawie spółki p. Andrzeja T. kierował się, taką właśnie oceną, choć oczywiście późniejsza uchwała NSA z 10 października 2001 r. nie mogła mu być znana. Po tym wyroku, przystępując zgodnie z jego brzmieniem do ponownego postępowania w tej sprawie, organ podatkowy błędnie uznał, że może oprzeć nową decyzję na uchwale NSA z 10 października 2001 r., w międzyczasie podjętej. I dlatego też ponownie odmówił spółce p. A. T. ulgi na kształcenie uczniów. Po zaskarżeniu tej decyzji przez p. A. T., Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie wyrokiem z dnia 9 lipca 2003 r. Sygn. akt S.A./Sz 2520/01 uchylił decyzje organów podatkowych uznając w oparciu o art. art. 30 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. nr 74, poz. 368 ze zm.), że ocena prawna wyrażona w orzeczeniu sądu wiąże organ, którego działanie lub bezczynność była przedmiotem zaskarżenia.Przedstawiony przez Pana Senatora Witolda Gładkowskiego przypadek świadczy niewątpliwie o popełnieniu przez Urząd Skarbowy w Szczecinku oraz Izbę Skarbową w Szczecinie błędu w omawianej sprawie, polegającego na nietrafnej interpretacji przepisów o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, jak też na długotrwałości postępowania podatkowego
. Błędy te zostały jednak popełnione w złożonej i nietypowej sytuacji; kiedy organ podatkowy musiał wykonać dyspozycję Sądu w sprawie rozstrzygniętej (przez Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie) odmiennie od poglądu prawnego, wyrażonego w uchwale NSA w Warszawie.Po stwierdzeniu zaistnienia powyższych nieprawidłowości, wydałem organom podatkowym polecenie wykonania wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 lipca 2003 r. Sygn. akt S.A./Sz 2520/01 uchylającego decyzje Izby Skarbowej, co też nastąpiło w dni
ach 16-18 luty 2004 r.Pragnę również poinformować, że korzystając z uprawnień określonych w art. 101 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1271 ze zm.) Izba Skarbowa w Szczecinie przygotowuje skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego od wyroku z dnia 25 października 2000 r. jako wydanego z rażącym naruszenie prawa.
Z wyrazami szacunku
Wiesław Cie
sielski