Oświadczenie


Minister Obrony Narodowej przekazał odpowiedź na oświadczenie senatora Tadeusza Bartosa, złożonym na 13. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 12):

Warszawa, 2002-05-13

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

Odpowiadając na oświadczenie złożone przez Senatora Tadeusza Bartosa na 13. posiedzeniu Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 10 kwietnia 2002 r., w sprawie płk rezerwy Justyna Kozłowskiego, w którym wnosi o uchylenie decyzji Ministra Obrony Narodowej Nr Pf 26 z dnia 28 stycznia 2000 r. (punkt 39) zwalniającej wymienionego oficera z zawodowej służby wojskowej, proszę o przyjęcie następujących wyjaśnień.

Płk Justyn Kozłowski do 31.05.2000 r. pełnił zawodową służbę, ostatnio na stanowisku służbowym Szefa Oddziału Obrony Terytorialnej Dowództwa Krakowskiego Okręgu Wojskowego (KOW).

W dniu 10.03.1999 r. w związku z rozformowaniem KOW, Zastępca Dowódcy KOW w obecności Szefa Oddziału Kadr Dowództwa Wojsk Lądowych oraz Szefa Oddziału Kadr Dowództwa KOW przeprowadził z zainteresowanym rozmowę służbową informując go, że wobec braku możliwości wyznaczenia na inne stanowisko służbowe w dotychczasowym miejscu pełnienia służby, zostanie sporządzony wniosek o wyznaczenie go na stanowisko w innych strukturach Sił Zbrojnych lub, w przypadku braku takich możliwości, wypowiedzenie stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej. Następnie w Departamencie Kadr i Szkolnictwa Wojskowego MON wszczęto kroki zmierzające do znalezienia możliwości wyznaczenia oficera na inne - odpowiednie do posiadanych przez niego kwalifikacji - stanowisko.

Wobec stwierdzenia braku takich możliwości, w dniu 8.04.1999 r. sporządzono decyzję o wypowiedzeniu płk J. Kozłowskiemu stosunku służbowego. Podjęto działania mające na celu doręczenie przedmiotowego wypowiedzenia zainteresowanemu w miejscu jego zamieszkania - za pośrednictwem poczty. Poczta dwukrotnie awizowała przesyłkę w miejscu stałego zamieszkania płk J. Kozłowskiego w dniach 4. i 15.06.1999 r.

Zainteresowany nie odebrał przesyłki. Ponowne próby doręczenia nastąpiły w dniach 30.07. i 11.08.1999 r. W międzyczasie, w dniu 2.08.1999 r. udzielono żonie oficera informacji w przedmiotowej sprawie. Wobec powyższego, posiłkując się art. 44 kodeksu postępowania administracyjnego uznano, że doręczenie wypowiedzenia stosunku służbowego zostało dokonane w dniu 11.08.1999 r. Przyjęto, że okres wypowiedzenia biegnie od 1.09.1999 r. do 31.05.2000 r.

W konsekwencji, decyzją Ministra Obrony Narodowej Nr Pf 26 z dnia 28.01.2000 r. zwolniono wymienionego z zawodowej służby wojskowej z dniem 31.05.2000 r. wskutek upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego dokonanego przez organ wojskowy. Decyzję tę zainteresowany otrzymał w dniu 25.04.2000 r.

W dniu 11.05.2000 r. złożył wniosek o przywrócenie terminu do złożenia odwołania od wypowiedzenia stosunku służbowego.

Postanowieniem Nr 411/Kadr z dnia 6.06.2000 r. ówczesny Minister Obrony Narodowej odmówił przywrócenia powyższego terminu. Na postanowienie to wpłynęło w dniu 19.07.2000 r. do Biura Skarg i Interwencji MON - zażalenie oficera. Postanowieniem Nr 740/Kadr z dnia 5.10.2000 r. Minister Obrony Narodowej utrzymał w mocy wcześniejszą decyzję.

Na powyższe postanowienie płk J. Kozłowski złożył skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 9.04.2001 r. (Sygn. Akt. II S.A. 2924) uchylił je. Sąd uznał, że mimo wielokrotnych prób doręczenia wypowiedzenia stosunku służbowego - nie zostało ono skutecznie doręczone skarżącemu, a tym samym nie mógł zacząć biec termin do złożenia odwołania od niego. W wyroku stwierdzono zatem brak podstaw prawnych do wydania przez organ wojskowy decyzji zwalniającej płk Justyna Kozłowskiego z zawodowej służby wojskowej, ponieważ nie posiadało przymiotu ostateczności (art. 16 Kpa).

W zaistniałej sytuacji wydałem decyzję Nr 588/Kadr z dnia 21.03.2002 r. uchylającą decyzję MON Nr Pf 26 z dnia 28.01.2000 r. (pkt 39). Pozwolę sobie zatem stwierdzić, że wniosek zawarty w oświadczeniu Pana Senatora Tadeusza Bartosa, dotyczący uchylenia decyzji zwalniającej płk J. Kozłowskiego z zawodowej służby wojskowej - został spełniony.

Z kolei nawiązując do zawartej w oświadczeniu sugestii, jakoby przyczyną zwolnienia z zawodowej służby wojskowej płk Justyna Kozłowskiego były przesłanki o charakterze politycznym, uprzejmie wyjaśniam co następuje.

W związku z likwidacją Krakowskiego Okręgu Wojskowego, uległa likwidacji - obok wielu innych - również jednostka organizacyjna, w której pełnił służbę wymieniony. Należy tu podkreślić, iż w okresie tym, jak i obecnie, trwa proces zmniejszania liczebności armii i tzw. etatyzacja stanowisk służbowych, polegająca generalnie na obniżaniu stopni etatowych, do których były zaszeregowane poszczególne stanowiska służbowe. Mając powyższe na uwadze, a także wysokie parametry stanowiska zajmowanego przez płk Justyna Kozłowskiego (stopień etatowy: pułkownik, grupa uposażenia: U-10), nie udało się znaleźć stosownego do posiadanych przez zainteresowanego kwalifikacji i dotychczasowej pozycji w hierarchii służbowej - wolnego stanowiska.

Chciałbym podkreślić, że przy zmniejszaniu liczebności wojsk, resort Obrony Narodowej kierował się przede wszystkim zasadą ochrony młodej kadry, w szczególności nie posiadającej nabytego prawa do zaopatrzenia emerytalnego. Z tego powodu zwalniani byli głównie żołnierze mający dużą wysługę wojskową, a tym samym zapewnione świadczenia finansowe po zwolnieniu ze służby.

Uwzględniając powyższe oraz fakt, że płk J. Kozłowski posiadał wysługę lat wynoszącą ponad 29 lat i tym samym nabył praw do pełnej emerytury wojskowej, podjęto działania zmierzające do wypowiedzenia mu stosunku służbowego. Opisane wcześniej długotrwałe nieodbieranie korespondencji, a w ostatecznym tego efekcie przytoczony wyrok NSA - doprowadziły do sytuacji, że wobec braku możliwości wyznaczenia oficera na odpowiadające jego kwalifikacji stanowisko - procedura zwolnienia płk Justyna Kozłowskiego z zawodowej służby wojskowej, będzie musiała zostać podjęta na nowo.

Przekazując obszerne wyjaśnienia, żywię nadzieję, iż wykazały one, że przesłanki polityczne nie były powodem decyzji kadrowych wobec zainteresowanego. Pragnę jeszcze raz podkreślić, że ich podstawą były wymogi racjonalnej polityki kadrowej i brak możliwości zaoferowania płk Justynowi Kozłowskiemu odpowiedniego stanowiska.

Mam nadzieję, że powyższą odpowiedź uzna Pan Marszałek oraz Pan Senator Tadeusz Bartos za uzasadnioną.

Z wyrazami szacunku i poważania

Jerzy SZMAJDZIŃSKI


Oświadczenie