(Wznowienie posiedzenia o godzinie 11 minut 00)
(Posiedzeniu przewodniczy wicemarszałek Ryszard Jarzembowski)
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dzień dobry państwu.
Wznawiam posiedzenie.
(Senator Jerzy Adamski: Panie Marszałku...)
Widzę, widzę, nie musi pan wstawać, jest pan i tak okazałej postury.
Proszę bardzo, pan senator Adamski się zgłasza. W jakiej sprawie?
Senator Jerzy Adamski:
Panie Marszałku, zgodnie z art. 48 ust. 2 pkt 8 Regulaminu Senatu chciałbym zaproponować uzupełnienie porządku obrad siedemdziesiątego szóstego posiedzenia Senatu o nowy punkt: zmiany w składzie komisji senackich. Wniosek Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich zawarty jest w druku numer osiem osiem jeden. Chodzi o panią senator, która wczoraj zrobiła... złożyła...
(Wicemarszałek Ryszard Jarzembowski: Zaślubioną wczoraj.)
...o to, żeby pracowała w komisjach, do których zgłosiła akces.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję. Ale numer druku to nie osiem osiem jeden, tylko osiemset osiemdziesiąt jeden.
Czy jest ktoś, kto ma wniosek przeciwny do wniosku senatora Adamskiego? Nie.
Wobec tego czynimy zadość jego prośbie i przystępujemy do rozpatrzenia punktu dziewiątego porządku obrad: zmiany w składzie komisji senackich.
Wniosek Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich zawarty jest we wspomnianym druku.
Pan senator Andrzej Spychalski zakomunikuje nam, co działo się w czasie burzliwych obrad Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich.
Senator Andrzej Spychalski:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!
Chciałbym powiedzieć, że obrady komisji nad tą sprawą nie miały charakteru burzliwego, a wprost przeciwnie, panowała atmosfera powagi, odpowiedzialności i rozwagi godnej Senatu Rzeczypospolitej Polskiej.
(Wicemarszałek Ryszard Jarzembowski: Miałem na myśli burzę mózgów, Panie Senatorze.)
(Wesołość na sali)
Panie i Panowie Senatorowie!
Chciałbym poinformować, że na posiedzeniu w dniu wczorajszym Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich rozpatrzyła wniosek pani senator Elżbiety Streker-Dembińskiej, przekazany przez marszałka Senatu Rzeczypospolitej, o zaakceptowanie jej pracy w Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz w Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury.
Komisja przyjęła ten wniosek jednogłośnie i prosi o podjęcie uchwały Senatu zawartej w druku nr 881. Dziękuję, Panie Marszałku.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję.
Czy w tej sprawie ktoś chciałby zabrać głos? Nie stwierdzam takiej chęci.
Przystępujemy zatem do głosowania nad wnioskiem Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich.
Proszę o dokonanie stosownych czynności wstępnych, czyli naciśnięcie przycisku obecności. Głosujemy.
Kto z państwa jest za przyjęciem tego wniosku?
Kto jest jemu przeciwny?
A kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję bardzo.
69 senatorów głosowało za - wszyscy obecni senatorowie, to znaczy ci, którzy swoją obecność zasygnalizowali. (Głosowanie nr 1)
(Senator Bogusław Litwiniec: Ja jestem za.)
Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwał w sprawie zmian w składzie komisji senackich.
Powracamy do rozpatrzenia punktu pierwszego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora.
Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich oraz Komisja Ustawodawstwa i Praworządności odniosły się do wniosków przedstawionych w toku debaty i przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.
Zapraszam na mównicę pana senatora Gerarda Czaję, sprawozdawcę tych komisji.
Senator Gerard Czaja:
Dziękuję, Panie Marszałku.
Jak przystało na członka Izby Wyższej parlamentu postaram się mówić krótko, bo też krótkie było posiedzenie wspólne Komisji Ustawodawstwa i Praworządności oraz Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich.
Rozpatrywaliśmy trzy poprawki, w tym poprawki zgłoszone przez panią senator Janowską i pana senatora Romaszewskiego. Nie będę omawiał tych poprawek. Komisja jednomyślnie przyjęła rozwiązanie zaproponowane wcześniej, czyli poprawkę Komisji Ustawodawstwa i Praworządności oraz Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich. W związku z tym połączone komisje zwracają się do Wysokiego Senatu o przyjęcie rozwiązania zawartego w poprawce trzeciej w druku nr 872Z. Dziękuję.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję bardzo.
Czy chce jeszcze zabrać głos pan senator Zbigniew Romaszewski?
(Senator Zbigniew Romaszewski: Dziękuję bardzo.)
Pani senator Zdzisława Janowska mogłaby zabrać głos, gdyby nas zaszczyciła swoją obecnością, ale niestety, nie ma jej.
Jeszcze pani senator Aleksandra Koszada może zabrać głos...
(Senator Aleksandra Koszada: Dziękuję.)
Dziękuję bardzo.
Wobec tego przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o zmianie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora.
Poprawka pierwsza ma na celu ograniczenie regulacji do przypadków pozbawienia wolności w wyniku tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności oraz ograniczenie zakresu praw i obowiązków ulegających w tym czasie zawieszeniu do wymagających aktywności, której parlamentarzysta pozbawiony wolności nie jest w stanie podjąć, z wyłączeniem spraw i obowiązków określonych w rozdziałach dotyczących immunitetu parlamentarnego i warunków wykonywania mandatu. Poprawka ta jednocześnie pozbawia parlamentarzystę uposażenia i diety parlamentarnej zarówno w okresie odbywania kary pozbawienia wolności, jak i w czasie tymczasowego aresztowania.
Kto z państwa jest za przyjęciem tej poprawki?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
10 senatorów głosowało za, 60 - przeciw, 11 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 2)
Poprawka została odrzucona.
Poprawka druga różni się od poprawki pierwszej rozwiązaniami w zakresie prawa do uposażenia, zachowując to prawo w okresie tymczasowego aresztowania, przy czym ma ono zostać w tym czasie ograniczone do połowy i ma być wpłacane przez czas nie dłuższy niż trzy miesiące, a w przypadku uniewinnienia albo umorzenia postępowania karnego ma zostać wypłacona pozostała część uposażenia.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
17 senatorów głosowało za, 50 - przeciw, 14 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 3)
Poprawka została odrzucona.
Poprawka trzecia różni się od poprawki drugiej tym, że nie przewiduje ograniczenia do trzech miesięcy okresu wypłacania połowy uposażenia w czasie tymczasowego aresztowania.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
63 senatorów głosowało za, 6 - przeciw, 12 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 4)
Oznacza to, że poprawka została przyjęta.
Zatem przystępujemy do głosowania nad całością ustawy, wraz ze zmianą wynikającą z przyjętej poprawki.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
A kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
67 senatorów głosowało za, 4 - przeciw, 11 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 5)
To upoważnia mnie do stwierdzenia, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora.
Powracamy do rozpatrzenia punktu drugiego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym oraz niektórych innych ustaw.
Procedury zostały wyczerpane i możemy przystąpić do głosowania.
Przypominam, że Komisja Gospodarki i Finansów Publicznych przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosi o wprowadzenie poprawek do ustawy.
Proszę zajrzeć do druku nr 873A.
Przystępujemy do głosowania.
Poprawka pierwsza koryguje przepis w celu doprowadzenia do jego zgodności z dyrektywą i uniknięcia sformułowania, że ryzykiem związanym z usługami w zakresie podróży jest ubezpieczenie na życie lub ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
A kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
76 senatorów głosowało za, 1 - przeciw, 6 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 6)
Poprawka oczywiście została przyjęta.
Poprawka druga koryguje odesłanie między innymi w celu objęcia istotnych informacji dotyczących agenta ubezpieczeniowego wprowadzanymi w nowelizacji zasadami przekazywania informacji dotyczących pośrednika ubezpieczeniowego.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
1 pani senator spóźniła się z oddaniem głosu, ale 78 senatorów głosowało za, nikt nie był przeciw, a 4 senatorów wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 7)
Stwierdzam, że poprawka została przyjęta.
Poprawki trzecia i dziewiąta. Poprawka trzecia modyfikuje wymóg spełnienia warunków określonych w art. 9 ust. 1 nowelizowanej ustawy przez agentów ubezpieczeniowych będących spółkami nieposiadającymi osobowości prawnej, przewidując, iż w przypadku wspólnika będącego osobą prawną warunki te uważa się za spełnione, jeśli spełnia je co najmniej połowa członków zarządu. Konsekwencją tej poprawki jest poprawka dziewiąta.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
82 głosy poparcia, 1 sprzeciwu. (Głosowanie nr 8)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka czwarta rozszerza delegację do wydania rozporządzenia w celu wskazania, gdzie znajdują się przepisy dotyczące szczegółowych zasad w zakresie spełniania wymogu szkolenia, zakończonego egzaminem, przez osoby wykonujące czynności ubezpieczeniowe w określonych podmiotach jako działalność uboczną oraz w celu umożliwienia wskazania w tym rozporządzeniu podmiotów innych niż banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, do których te szczególne zasady będą miały zastosowanie.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
Osiągnęliśmy jednogłośność - 83 głosy za. (Głosowanie nr 9)
Poprawka piąta ma na celu korektę stylistyczną przepisu.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję bardzo.
Ponownie jednogłośność - 83 głosy za. (Głosowanie nr 10)
Poprawka szósta koryguje odesłanie.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
83 głosy oddane i wszystkie za. (Głosowanie nr 11)
Poprawki siódma i dziesiąta wprowadzają sankcje za niespełnianie przez agenta ubezpieczeniowego wymagań, dotyczących między innymi jego wykształcenia, niekaralności, zdolności do czynności prawnych, w postaci możliwości odmowy wpisu do rejestru lub odmowy wpisu zmian do tego rejestru.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
A kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
83 głosy oddane i wszystkie za. (Głosowanie nr 12)
Poprawki siódma i dziesiąta przyjęte.
Poprawka ósma usuwa błąd polegający na dwukrotnym ujęciu numeru wpisu do rejestru agentów ubezpieczeniowych jako danych podlegających temu wpisowi z pominięciem numeru wpisu do rejestru przedsiębiorców.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
I ponownie 83 głosy oddane i wszystkie za. (Głosowanie nr 13)
Poprawka jedenasta usuwa zbędny wyraz oraz uzupełnia nazwę rejestru.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Pan senator patrzy na pulpit i nie widzi. Już zobaczył.
Dziękuję.
I znowu 83 oddane głosy i wszystkie za. (Głosowanie nr 14)
Poprawka dwunasta polega na usunięciu zbędnych wyrazów.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
83 oddane głosy, wszystkie za. (Głosowanie nr 15)
Poprawka trzynasta usuwa wyrazy zbędne ze względu na konstrukcję zdania wstępnego zmienianych przepisów.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
I wynik ponownie taki sam: 83 oddane głosy, wszystkie za. (Głosowanie nr 16)
Poprawka czternasta zmienia przepis karny tak, aby wypełnieniem znamion przestępstwa było już jedno ze wskazanych zachowań, a nie jedynie przypadek ich łącznego wystąpienia.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję bardzo.
82 głosy za; 1 senator wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 17)
Poprawka piętnasta skreśla zmianę do kodeksu spółek handlowych pozbawiającą brokerów ubezpieczeniowych prawa do prowadzenia działalności w formie spółki partnerskiej.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
73 senatorów głosowało za, 10 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 18)
Poprawka szesnasta wprowadza sankcje w postaci wygaśnięcia umowy ubezpieczeniowej za niedostosowanie się przez agenta ubezpieczeniowego zarejestrowanego przed dniem wejścia w życie ustawy do wymagań wprowadzanych nowelizacją pomimo upływu przewidzianego okresu przejściowego.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
Wszyscy głosujący w liczbie 83 są za. (Głosowanie nr 19)
Poprawka siedemnasta ma na celu umożliwienie odmowy przez organ nadzoru wpisu do rejestru brokerów ubezpieczeniowych w sytuacji, gdy osoba, przy pomocy której broker miałby wykonywać czynności brokerskie, nie spełnia przewidzianych ustawą warunków.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
82 głosy za; 1 senator wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 20)
Poprawka osiemnasta koryguje przepis, ponieważ pozostawienie go w dotychczasowym brzmieniu oznaczałoby stosowanie zakazu prowadzenia działalności do pośredników pozbawionych prawa jej prowadzenia dokładnie z dniem wejścia w życie ustawy, a nie począwszy od tego dnia.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
83 oddane głosy, wszystkie za. (Głosowanie nr 21)
Poprawka dziewiętnasta przedłuża moc obowiązującą dotychczasowych rozporządzeń na okres maksymalnie trzech miesięcy od wejścia w życie ustawy.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję bardzo.
82 głosy za; 1 senator wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 22)
Poprawka dwudziesta przesuwa o trzy miesiące termin wejścia w życie przepisów nakładających na pośredników ubezpieczeniowych obowiązek odbywania raz na trzy lata szkoleń zawodowych oraz o dwanaście miesięcy termin wejścia w życie zmian dotyczących przeniesienia bazy danych o agentach, z którymi zakład ubezpieczeń rozwiązał umowę agencyjną, z Polskiej Izby Ubezpieczeń do organu nadzoru.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
83 głosy, wszystkie za. (Głosowanie nr 23)
Głosujemy teraz nad uchwałą w sprawie ustawy o zmianie ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym oraz niektórych innych ustaw w całości, wraz ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.
Kto z państwa jest za jej podjęciem?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
81 głosów i wszystkie za. (Głosowanie nr 24)
Wobec tego stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym oraz niektórych innych ustaw.
Powracamy do rozpatrzenia punktu piątego porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach prawnych związanych z usuwaniem skutków powodzi z lipca i sierpnia 2001 r. oraz o zmianie niektórych ustaw.
Przypominam, że wczoraj zostało przedstawione sprawozdanie komisji o projekcie ustawy, została przeprowadzona dyskusja i obecnie możemy przystąpić do trzeciego czytania, do którego przystępujemy.
Trzecie czytanie obejmuje jedynie głosowanie.
Przypominam, że komisje po rozpatrzeniu przedstawionego przez wnioskodawców projektu wnoszą o jego odrzucenie. I nad tym właśnie wnioskiem będziemy głosowali.
Pod warunkiem, że nam kancelaria włączy... już włączyła. Dobrze.
Kto z państwa jest za przyjęciem wniosku komisji o odrzucenie?
Kto jest przeciwny?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
62 głosy za odrzuceniem, 15 - przeciw; 6 senatorów wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 25)
Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat projekt ustawy odrzucił.
Powracamy do rozpatrzenia punktu szóstego porządku obrad: drugie czytanie projektu uchwały w sześćdziesiątą rocznicę oswobodzenia... przepraszam, wyzwolenia, bo tak jest po polsku, obozu koncentracyjnego Auschwitz.
Przypominam, że wczoraj zostało przedstawione sprawozdanie o projekcie uchwały, że wyczerpaliśmy procedury i możemy przystąpić do trzeciego czytania.
Przystępujemy zatem do trzeciego czytania, które obejmuje jedynie głosowanie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z państwa jest za przyjęciem przedstawionego projektu?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Wyświetlamy wyniki.
Oddano 83 głosy, wszystkie za przedstawionym projektem uchwały. (Głosowanie nr 26)
Stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sześćdziesiątą rocznicę wyzwolenia obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau.
Powracamy do rozpatrzenia punktu siódmego porządku obrad: drugie czytanie projektu uchwały w 85. rocznicę uroczystości zaślubin Polski z morzem.
Procedury zostały wyczerpane, możemy więc przystąpić do trzeciego czytania, które obejmuje głosowanie.
Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym projektem.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
Jednemu senatorowi obsunęła się ręka.
81 głosów za, 1 senator nie głosował. (Głosowanie nr 27)
Stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w 85. rocznicę uroczystości zaślubin Polski z morzem.
Powracamy do rozpatrzenia punktu ósmego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy zmieniającej ustawę o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych i ustawę o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw.
Procedury zostały wyczerpane, możemy więc przystąpić do głosowania.
Przypominam, że Komisja Polityki Społecznej i Zdrowia przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosi o przyjęcie tej ustawy bez poprawek. Nad tym projektem głosujemy.
Kto z państwa jest za?
Kto jest przeciwny?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
Przybyło nas: głosowały 84 osoby, wszystkie za. (Głosowanie nr 28)
Stwierdzam zatem, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy zmieniającej ustawę o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych i ustawę o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw.
Informuję, że porządek obrad siedemdziesiątego szóstego posiedzenia Senatu został wyczerpany przed planowanym czasem.
(Rozmowy na sali)
W tym momencie bardzo proszę o skupienie się i wysłuchanie komunikatu. Także senatorów profesorów i aktorów bardzo proszę o wysłuchanie komunikatu.
Senator Sekretarz
Andrzej Jaeschke:
Informuję uprzejmie, że jutro, 4 lutego 2005 r., odbędzie się pogrzeb Jana Mulaka, senatora trzeciej kadencji. Msza święta zostanie odprawiona w Kościele Garnizonowym przy ulicy Długiej w Warszawie o godzinie 10.00, a o godzinie 11.00 rozpocznie się pożegnanie w Domu Pogrzebowym na Powązkach Wojskowych.
Kancelaria Senatu zapewnia transport z terenu parlamentu na uroczystości i z powrotem. Bus odjedzie sprzed wejścia do Senatu, wejścia B II, o godzinie 9.30. Proszę senatorów zamierzających skorzystać z transportu senackiego o zgłoszenie tego faktu pracownikowi Biura Organizacyjno-Prawnego, który po zakończeniu głosowań będzie oczekiwał państwa przed wejściem do sali obrad. Dziękuję.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dwie minuty przerwy technicznej dla tych z państwa, którzy chcieliby opuścić salę.
(Rozmowy na sali)
Proszę państwa, przerwa ma umożliwić państwu opuszczenie sali, a nie kontynuowanie tutaj pogawędek. Bardzo przepraszam, ale chcemy przejść do dalszej części naszych obrad, a mianowicie do oświadczeń. Tak więc bardzo proszę tych z państwa, którzy nie zamierzają już uczestniczyć w posiedzeniu, żeby zechcieli przenieść się poza salę.
(Przerwa w obradach od godziny 11 minut 23 do godziny 11 minut 25)
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Wznawiam obrady.
Zapraszam na mównicę panią senator Krystynę Bochenek. Następnym mówcą będzie pani senator Maria Szyszkowska.
Przypominam tylko o zasadach: wystąpienie nie może trwać dłużej niż pięć minut, ponadto oświadczenia nie mogą dotyczyć problematyki, nad którą debatowaliśmy na obecnym posiedzeniu.
Bardzo proszę.
Senator Krystyna Bochenek:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Oświadczenie kieruję do ministra zdrowia, pana Marka Balickiego.
(Głos z sali: On tu jest.)
(Wicemarszałek Ryszard Jarzembowski: Siedzi tutaj.)
Panie Ministrze, cieszę się, że pana widzę.
Polski system opieki zdrowotnej w jednakowy sposób reguluje standardy i świadczenia opieki paliatywnej i opieki długoterminowej nad chorymi. Praktyka, nauka oraz autorytety medyczne, w tym konsultant krajowy w dziedzinie medycyny paliatywnej, podkreślają zgodnie, że są to dwa różne systemy opieki zdrowotnej, wymagające takiego unormowania, które uwzględniałoby specyfikę każdego z nich i zapewniało rozwój tych specjalności medycznych.
Opieką długoterminową obejmowane są osoby przewlekle chore, stare i niedołężne. Opieka taka sprawowana jest z reguły latami, głównie przez pielęgniarki i opiekunki, natomiast opieka paliatywna obejmuje chorych w ostatnim okresie życia i trwa na ogół od dwóch do trzech miesięcy. Jak podkreślają lekarze, charakteryzuje się bardzo dużą dynamiką, wymaga częstych zmian, ponieważ musi odpowiadać na różne chwilowe i nagłe stany i dolegliwości pacjenta. Co najważniejsze, reakcja na zmiany stanu pacjenta musi zachodzić bardzo szybko, ponieważ każdy dzień, a nawet godzina mają tu swoje znaczenie.
Opieka paliatywna musi być zatem świadczona na najwyższym poziomie specjalistycznym, profesjonalnym, musi być realizowana przez specjalistów, lekarzy medycyny paliatywnej, przy wsparciu specjalizujących się w tym pielęgniarek. Ponadto opieką paliatywną, zarówno w trakcie trwania choroby, jak i w okresie żałoby, inaczej niż w innych formach leczenia, między innymi również opieki długoterminowej, powinien być objęty nie tylko chory, ale też jego rodzina.
Jak widać, zasady i standardy sprawowania opieki paliatywnej i opieki długoterminowej są zdecydowanie różne. Zorganizowanie opieki paliatywnej wymaga specjalnego przygotowania, w tym również zapewnienia jej odpowiedniego miejsca w całym systemie opieki zdrowotnej. Obecnie zakwalifikowanie opieki paliatywnej do tak zwanej opieki długoterminowej skutkuje ograniczeniem możliwości realizacji kompleksowej i profesjonalnej opieki paliatywnej w Polsce.
W związku z tym zadaję panu ministrowi pytanie: dlaczego w obecnym stanie prawnym opieka paliatywna została zaliczona do opieki długoterminowej?
Konsekwencją identycznego zakwalifikowania tych dwóch rodzajów opieki zdrowotnej jest również ryzyko niewłaściwego podziału funduszy przeznaczonych na ochronę zdrowia. Odbywa się to ze szkodą dla pacjentów i rodzin objętych bardzo kosztowną opieką paliatywną.
Zwracam się do pana ministra, aby w celu poprawy systemu świadczenia opieki paliatywnej w Polsce podjął działania legislacyjne zmierzające do zagwarantowania odrębności systemu opieki paliatywnej i opieki długoterminowej, czego konsekwencją będzie również wyodrębnienie funduszy na te cele. W pierwszej kolejności chciałabym prosić pana ministra o dokonanie zmian w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych, "Dziennik Ustaw" z 2004 r., nr 201, poz. 2135. Niezbędne wydaje się również szczegółowe określenie w rozporządzeniu standardów udzielania świadczeń zdrowotnych i procedur medycznych z zakresu opieki paliatywnej.
Składam to oświadczenie na piśmie na ręce pana marszałka.
(Wicemarszałek Ryszard Jarzembowski: Dziękuję bardzo.)
Wiem, że to nie jest konieczne, ale skoro tak jest napisane... Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Tak, tak, stenografistka będzie miała ułatwione zadanie.
Pani senator Maria Szyszkowska, proszę bardzo. Już zmierza na trybunę. Następnym mówcą będzie pan senator Włodzimierz Łęcki, chociaż zapisane mam Władimir.
Senator Maria Szyszkowska:
Panie Marszałku!
Tak się składa, że swoje oświadczenie też kieruję do pana ministra zdrowia.
Jest ono bardzo krótkie, Panie Ministrze.
Nieudana i mająca negatywne konsekwencje prywatyzacja Uzdrowiska Nałęczów wywołuje niepokój. Stąd moje pytanie: czy została wstrzymana prywatyzacja pozostałych uzdrowisk? Tego właśnie oczekuje znaczna część społeczeństwa. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję bardzo.
Teraz pan senator Włodzimierz Łęcki, a następnie pan senator Krzysztof Jurgiel.
(Głos z sali: Odpowiedź od razu?)
(Minister Zdrowia Marek Balicki: Nie, to byłoby za proste.) (Wesołość na sali)
Bardzo proszę.
Senator Włodzimierz Łęcki:
Panie Marszałku! Panie i Panowie... Nie ma pań. A więc Panowie Senatorowie!
(Senator Zbigniew Kulak: Jest senator Kurska.)
Najmocniej przepraszam.
Pani Senator i Panowie Senatorowie!
(Wicemarszałek Ryszard Jarzembowski: Są nawet dwie panie.)
Moja poprzedniczka mówiła bardzo krótko, ja będę mówił jeszcze krócej.
Swoje oświadczenie kieruję na ręce pana marszałka Senatu.
Szanowny Panie Marszałku!
Uprzejmie informuję, że do tej pory nie otrzymałem odpowiedzi na moje oświadczenie złożone w dniu 3 grudnia 2004 r. na siedemdziesiątym trzecim posiedzeniu Senatu, skierowane do ministra infrastruktury Krzysztofa Opawskiego.
Bardzo proszę o spowodowanie udzielenia odpowiedzi we względnie przyzwoitym terminie. Jeśli sprawa poruszona w oświadczeniu ulegnie przedawnieniu, narazi to na szwank mój autorytet jako senatora i będzie przejawem lekceważenia naszej Izby. Dziękuję.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję.
Jednak pani Maria Szyszkowska mówiła krócej.
(Senator Włodzimierz Łęcki: Przepraszam.)
Pan senator Krzysztof Jurgiel, następnie pan senator Zbigniew Kulak.
Senator Krzysztof Jurgiel:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Na podstawie art. 49 Regulaminu Senatu, w związku z art. 16 i 20 ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora, kieruję do pana Wojciecha Olejniczaka, ministra rolnictwa i rozwoju wsi, oświadczenie dotyczące sygnalizowanego Komisji Europejskiej rzekomego wzrostu dochodów w polskim rolnictwie.
Zarząd Podlaskiej Izby Rolniczej w przekazanym mi stanowisku z dnia 12 stycznia bieżącego roku zwrócił uwagę na pewien istotny problem dotyczący polityki rządu w zakresie rolnictwa wobec Unii Europejskiej. Otóż opierając się na danych przekazanych przez polski rząd, Komisja Europejska twierdzi, że dochody w polskim rolnictwie wzrosły o 74% w roku 2004.
Takie opinie mogą mieć wymierny skutek dla dalszego stosowania instrumentów Wspólnej Polityki Rolnej wobec polskich gospodarstw. Tymczasem rolnicy z województwa podlaskiego wskazują, że w dalszym ciągu około 85% rolników osiąga dochody niższe od poziomu płacy minimalnej. Okresowy wzrost dochodów mający miejsce w ostatnim kwartale 2004 r. nie spowodował odczuwalnej poprawy sytuacji materialnej rolników. Wręcz przeciwnie, wzrost cen kosztów produkcji zablokował wyrównywanie różnic między dochodami osiąganymi w rolnictwie a najniższym wynagrodzeniem w kraju.
W związku z tym zwracam się do pana ministra o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania.
Kto zajmuje się zbieraniem i przetwarzaniem przekazywanych Komisji Europejskiej danych dotyczących zmiany sytuacji dochodowej polskich rolników?
Jakie są zasady i algorytmy zbierania oraz przetwarza tych danych?
Jakie informacje dotyczące dochodów rolników polski rząd przekazał Komisji Europejskiej?
Czy prawdą jest, że z przekazanych Komisji Europejskiej danych wynika, iż dochody w polskim rolnictwie wzrosły o 74%?
Drugie oświadczenie, skierowane do ministra gospodarki i pracy, dotyczy kwoty przyznanej województwu podlaskiemu ze środków przeznaczonych na rozwój regionalny w 2005 r.
W ramach przygotowywania przez ministra gospodarki i pracy rozporządzenia w sprawie wzoru kontraktu wojewódzkiego oraz wzoru wniosku województwa o przyznanie środków na realizację regionalnego programu operacyjnego wskazano także wstępny podział środków finansowych na kontrakty wojewódzkie na 2005 r. Procentowy udział województw pozostaje niezmienny względem propozycji z 2004 r. i dla województwa podlaskiego wynosi 3,98%. Z planowanej w projekcie budżetu przedstawionym przez Radę Ministrów kwoty na zadania regionalne realizowane w ramach kontraktów wojewódzkich w 2005 r. w wysokości około 333 milionów zł - to dodatkowo 150 milionów zł, w tym 100 milionów zł na metro w Warszawie i 50 milionów zł na przeprawę mostową w Płocku - województwo podlaskie ma otrzymać, zgodnie z przedstawionym algorytmem, 13 milionów 254 tysiące zł. Stanowi to niecałe 43% kwoty z roku 2004, która wynosiła 30 milionów 925 tysięcy zł.
Zgodnie z dotychczasowym algorytmem 80% środków jest dzielonych pomiędzy wszystkie województwa proporcjonalnie do liczby mieszkańców, 10% jest dzielone proporcjonalnie do liczby mieszkańców, pomiędzy województwa, w których poziom produktu krajowego brutto na mieszkańca jest niższy od 80% średniego poziomu produktu krajowego na mieszkańca, a pozostałe 10% środków jest dzielone proporcjonalnie do liczby mieszkańców w powiatach, w których stopa bezrobocia przekracza w każdym z ostatnich trzech lat 150% średniej krajowej stopy bezrobocia. W algorytmie tym preferuje się województwa o dużym zaludnieniu, nie zwracając uwagi na faktyczne potrzeby. Moim zdaniem nie znajduje to uzasadnienia, zwłaszcza że 80% środków jest rozdysponowanych według wskaźnika liczby ludności, a nie per capita, co stanowi jeden z najistotniejszych wskaźników określających poziom rozwoju województw w Polsce. Ponadto w algorytmie tym nie uwzględnia się faktu, iż znaczne środki przeznaczone na rozwój regionalny są wykorzystywane na infrastrukturę techniczną, która nie zależy od liczby ludności, ale od zróżnicowania powierzchni poszczególnych województw i jest ważnym czynnikiem rozwoju. Taki podział nie sprzyja wyrównywaniu szans.
W związku z tym zwracam się z prośbą o przyjęcie takich zasad podziału środków na rozwój regionalny w 2005 r., aby województwa zapóźnione w rozwoju, szczególnie z tak zwanej ściany wschodniej, miały szansę szybszego rozwoju. Większą wagę powinien mieć między innymi wskaźnik produktu krajowego brutto. Proponuję, aby podział następował według zasady: 70% - liczba ludności, 20% - PKB i 10% - bezrobocie. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję.
Zapraszam pana senatora Zbigniewa Kulaka.
Senator Zbigniew Kulak:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!
Chciałbym poinformować państwa senatorów o liście, jaki skierowałem w dniu wczorajszym do pana przewodniczącego Komisji Obrony Godności Narodowej Europejskiej Unii Wspólnot Polonijnych, pana Włodzimierza Dropińskiego:
"Z zainteresowaniem i satysfakcją przyjmuję informację o powołaniu Komisji Obrony Godności Narodowej, zamierzającej korygować, a w skrajnych przypadkach zapewne podejmować działania prawne dla ochrony dobrego imienia Polski i Polaków. Inicjatywę uważam za trafną i potrzebną, motywowaną poczuciem patriotyzmu wszystkich Polaków, niezależnie od ich indywidualnych losów życiowych, poglądów politycznych i miejsc zamieszkania. Proszę przyjąć moją deklarację zainteresowania i wsparcia działań, które pan przewodniczący zamierza koordynować. Deklaruję też ewentualną ekspercką pomoc prawną oraz medialne nagłaśnianie wyjątkowo spektakularnych przykładów manipulacji, pomówień lub wręcz kreowania nieprawdziwych historycznie faktów dotyczących naszego narodu. Z poważaniem, Zbigniew Kulak".
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję bardzo.
Informuję, że protokół z siedemdziesiątego szóstego posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej piątej kadencji zostanie udostępniony senatorom w terminie trzydziestu dni po posiedzeniu Senatu w Biurze Prac Senackich w pokoju nr 255.
Zamykam siedemdziesiąte szóste posiedzenie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej piątej kadencji.
Dziękuję państwu.
(Wicemarszałek trzykrotnie uderza laską marszałkowską)
(Koniec posiedzenia o godzinie 11 minut 37)
Oświadczenie złożone
przez senatora Januarego Bienia
Oświadczenie skierowane do prezesa Rady Ministrów Marka Belki
Szanowny Panie Premierze!
Od pół roku obserwuję narastający konflikt pomiędzy Lasami Państwowymi a przedsiębiorcami reprezentowanymi przez Izbę Gospodarczą Przemysłu Drzewnego. Jego przyczyną jest znaczny niedobór surowca do produkcji drzewnej i papierniczej, utrzymujący się na niewystarczającym poziomie pozysk drewna oraz ograniczanie przez Lasy Państwowe dostępu do tego surowca w trosce o ochronę zasobów leśnych.
Ze względu na brak surowca wiele zakładów już wprowadziło ograniczenia w produkcji, a tym samym zredukowało zatrudnienie. W najbliższych miesiącach na skutek działania typowych mechanizmów rynkowych i wzrostu cen dojdzie do znacznego spadku popytu na drewno ze strony przemysłu tartacznego przerabiającego drewno wielkowymiarowe, co niewątpliwie pogorszy pozycję polskich przedsiębiorstw na rynku europejskim.
Jednym z powodów, dla których mówi się o kryzysie w przemyśle drzewnym i papierniczym, jest również zużycie drewna pełnowartościowego przez sektor energetyczny. Obszerne wyjaśnienie w przedmiotowej sprawie zaprezentowałem w oświadczeniu skierowanym do ministra środowiska w dniu 8 lutego 2005 r.
Uprzejmie proszę o zainteresowanie się opisanym problemem dotykającym zarówno kwestii wykorzystania pełnowartościowego drewna w przemyśle energetycznym, dla którego przeznaczone jest drewno odnawialne, jak i znacznego osłabienia konkurencyjności polskich firm i ich kondycji, co prowadzi do redukcji miejsc pracy.
Z poważaniem
January Bień
Oświadczenie złożone
przez senatora Januarego Bienia
Oświadczenie skierowane do ministra środowiska Jerzego Swatonia
Szanowny Panie Ministrze!
W roku 2004 w Polsce zarówno przemysł drzewny, jak i papierniczy dotknął problem znacznego niedoboru surowca do produkcji. Powodem takiej sytuacji jest poprawa koniunktury w branży drzewnej od drugiej połowy 2003 r. oraz utrzymujący się na stałym, niewystarczającym poziomie pozysk drewna. Lasy Państwowe prezentują stanowisko, że ze względu na obowiązujące regulacje prawne i troskę o zasoby leśne kraju zdecydowany wzrost pozyskiwanej masy drewna w tym roku i w latach następnych nie będzie możliwy. Działania podejmowane zgodnie z takim stanowiskiem prowadzić muszą do nieuniknionego wzrostu cen drewna.
Z uwagi na brak surowca wiele zakładów wprowadziło już ograniczenia w produkcji, a tym samym zredukowało zatrudnienie. W najbliższych miesiącach na skutek działania typowych mechanizmów rynkowych i wzrostu cen dojdzie do znacznego spadku popytu na drewno ze strony przemysłu tartacznego przerabiającego drewno wielkowymiarowe. W efekcie nastąpić może znaczne osłabienie konkurencyjności polskich firm na rynku europejskim, odzyskanie zaś utraconych przez przedsiębiorstwa polskie pozycji potrwa kilka lat i będzie bardzo kosztowne.
Bardzo skomplikowana sytuacja panuje w branży przedsiębiorstw przerabiających drewno średniowymiarowe i inne niższej jakości asortymenty drewna, głównie w branży płyt drewnopochodnych i branży papierniczej. Powodem takiej sytuacji jest nie tylko wspomniana niewystarczająca podaż drewna, ale również rosnące w szybkim tempie jego zużycie przez sektor energetyczny.
Większość firm z branży płyt drewnopochodnych i branży papierniczej to przedsiębiorstwa bardzo duże, nowoczesne, które w ostatnich latach zainwestowały łącznie kilka miliardów złotych w nowe technologie, wzrost produkcji i nowe miejsca pracy. Przy wszystkich inwestycjach firmy te prowadziły konsultacje z Generalną Dyrekcją Lasów Państwowych w sprawie dostaw drewna. Fabryka w Mielcu, która w latach 1997-2003 przeprowadziła inwestycje za kwotę blisko 1 miliarda 100 milionów zł, ma podpisane porozumienie z Lasami Państwowymi w zakresie dostaw minimum 500 tysięcy m3 rocznie, a w roku bieżącym otrzymała zaledwie 400 tysięcy m3 pomimo wielokrotnych wniosków o podniesienie tej masy do ilości przewidzianej w długoterminowym porozumieniu.
Pomimo ograniczenia dostaw drewna do dotychczasowych odbiorców, Lasy Państwowe podpisały kilkuletnią umowę z Elektrownią Połaniec na dostawę drewna okrągłego w ilości 400 tysięcy m3 rocznie, co z uwagi na bliskość fabryki w Mielcu będzie miało decydujące znaczenie dla pogorszenia się sytuacji tej fabryki. Z informacji rynkowych wynika, że również inne zakłady z branży energetycznej podejmują analogiczne działania w zakresie wykorzystania drewna jako nowego, ekologicznego paliwa. Powodem tych działań są regulacje prawne, w świetle których firmy produkujące zieloną energię, na przykład z biomasy, mają prawo do uzyskania państwowych subwencji na ten cel, oraz fakt, że emisja powstająca z produkcji zielonej energii nie jest zaliczana do limitu emisji, którego każdy wytwórca energii musi przestrzegać. Firmy z branży energetycznej postanowiły zatem używać w celach energetycznych drewno bezpośrednio z lasu lub surowce drzewne z zakładów drzewnych znajdujące zastosowanie w przemyśle, stając się tym samym groźnym konkurentem na rynku drzewnym. Idea produkcji zielonej energii z biomasy jest słuszna, lecz powinna dotyczyć energii pozyskiwanej z drewna odnawialnego, uprawianego specjalnie w tym celu, lub z materiałów, które nie mają przemysłowego zastosowania. Będzie to oczywiście wymagało inwestycji w produkcję i pozyskania takich paliw, ale w tym właśnie celu przewidziano subwencje.
Popieram sprzeciw wielu zakładów wobec wykorzystania pełnowartościowego surowca w celu wytworzenia tak zwanej iluzorycznej czystej energii. Poczynione przez polski rząd starania, mające na celu wdrożenie w krajowym systemie energetycznym produkcji energii elektrycznej z tak zwanych źródeł odnawialnych, powodują niczym nieuzasadnione spalanie pełnowartościowych surowców drzewnych, które mają już swoje uzasadnione zastosowanie w innych gałęziach przemysłu. Ponadto uruchomione wobec sektora energetycznego mechanizmy w postaci zwolnień akcyzowych sprawiają, że elektrownie będą mogły pozwolić sobie na ponoszenie coraz wyższych cen zakupu surowca. Ten swoisty protekcjonizm państwowy przeczy zasadom zdrowej konkurencji i uczciwej gry rynkowej.
Polska Izba Gospodarcza Przemysłu Drzewnego stoi na stanowisku, że jedyną szansą uzyskania względnej stabilności i rozwoju tego przemysłu są co najmniej kilkuletnie umowy z jedynym w Polsce dostawcą drewna - Lasami Państwowymi. Dyrektor generalny Lasów Państwowych nie zgadza się - zdaniem Izby - na powszechne udostępnienie tego rozwiązania, ograniczając jego zasięg do największych firm, oraz opóźnia proces zawierania stosownych porozumień, nawet w tak ograniczonym zakresie.
Czy system sprzedaży drewna w Polsce wymaga gruntownej przebudowy mającej na celu ustabilizowanie poziomu bezpieczeństwa surowcowego oraz czy niezbędne jest poddanie tego systemu stałej zinstytucjonalizowanej kontroli mającej eliminować ewentualne wykorzystanie monopolistycznej pozycji Lasów Państwowych na rynku?
Uprzejmie proszę o zajęcie stanowiska w tej sprawie.
Z poważaniem
January Bień
Oświadczenie złożone
przez senatora Adama Bielę
Oświadczenie skierowane do ministra sprawiedliwości, prokuratora generalnego Andrzeja Kalwasa
W dniu 24 listopada 2004 r. pani Anna G. działająca w imieniu mieszkańców bloków spółdzielczych Spółdzielni Mieszkaniowej "Śródmieście" w Łodzi złożyła zażalenie do Prokuratury Okręgowej w Łodzi za pośrednictwem Prokuratury Rejonowej Łódź Śródmieście na postanowienie umorzenia śledztwa z dnia 10 listopada 2004 r. w sprawie niewłaściwego gospodarowania w okresie od 2001 r. do 2003 r. włącznie przez Radą Nadzorczą i Zarząd Spółdzielni Mieszkaniowej "Śródmieście" w Łodzi zasobami i środkami finansowymi spółdzielni na szkodę jej członków, to jest o czyn z art. 296 § 1 k.k., wobec braku podejrzenia zaistnienia przestępstwa - sygnatura akt 2 Ds. 3128/04.
Dnia 6 listopada 2002 r. zostało złożone doniesienie do Prokuratury Okręgowej w Łodzi o popełnieniu przestępstwa przez Zarząd i Radę Nadzorczą Spółdzielni Mieszkaniowej "Śródmieście". Akta tej sprawy zostały skierowane do Prokuratury Rejonowej Łódź Śródmieście, jednak ten urząd prokuratorski, reprezentowany przez prokuratora Małeckiego, już trzy razy umarzał postępowanie w tej sprawie. Tymczasem zarzuty postawione przez członków spółdzielni jej władzom statutowym, w moim przekonaniu, są na tyle poważne, iż wymagają bardziej wnikliwej uwagi, ze względu na faktyczne zagrożenie upadłością tej spółdzielni. Podobno stan zadłużenia spółdzielni z powodu nietrafionych decyzji związanych z kredytami inwestycyjnymi wynosi 30 milionów zł.
W tej sytuacji usilnie proszę o objęcie nadzorem postępowań prokuratorskich w przedmiotowej sprawie i ewentualne rozważenie przeniesienia tej sprawy poza Łódź.
Z wyrazami poważania
Adam Biela
Oświadczenie złożone
przez senatora Adama Bielę
Oświadczenie skierowane do ministra gospodarki i pracy Jerzego Hausnera, ministra infrastruktury Krzysztofa Opawskiego i ministra finansów Mirosława Gronickiego
Od dłuższego czasu narasta fala protestów pracowników Poczty Polskiej w związku z planami restrukturyzacyjnymi dyrekcji generalnej. Związkowcy różnych opcji politycznych zarzucają tym zamierzeniom poważne lekceważenie ich opinii. Obawy pracowników dotyczą głównie zwolnienia około trzydziestu tysięcy pracowników. Pracownicy słusznie obawiają się tego rodzaju następstwa restrukturyzacji, polegającej na utworzeniu czterech różnych pionów biznesowych w ramach Poczty Polskiej, gdyż mają na uwadze analogię do restrukturyzacji Telekomunikacji Polskiej SA, kiedy to zwolniono około trzydziestu siedmiu tysięcy pracowników.
Regionalny program restrukturyzacji wymaga rachunku kosztów i zysków nie tylko dla samej Poczty Polskiej, lecz również dla pracowników oraz budżetu państwa - chodzi o koszt makroekonomiczny zwiększenia bezrobocia. Program restrukturyzacji winien przewidywać również przekwalifikowanie już zatrudnionych pracowników w celu prewencji wzrostu bezrobocia.
W związku z tym proszę o sprawdzenie tego, czy taki program w ogóle istnieje i w jakim stopniu jest realizowany.
Druga kwestia, którą chciałbym poruszyć, dotyczy zwolnienia listonoszy od obowiązku uiszczania podatku od ekwiwalentu za używanie samochodów prywatnych do celów służbowych. Listonosze nadal płacą podatek od ryczałtu otrzymywanego od pracodawcy na wykorzystanie samochodów prywatnych do rozwożenia przesyłek pocztowych.
Prosiłbym o odpowiedź, na jakim etapie decyzyjnym jest definitywne załatwienie tej sprawy.
Z wyrazami poważania
Adam Biela
Oświadczenie złożone
przez senatora Adama Bielę
Oświadczenie skierowane do prezesa Najwyższej Izby Kontroli Mirosława Sekuły, ministra finansów Mirosława Gronickiego, ministra sprawiedliwości, prokuratora generalnego Andrzeja Kalwasa
Kolejne ustawy budżetowe przewidują, że w związku z realizacją ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (DzU z 2001 r. nr 4, poz. 27 wraz z późniejszymi zmianami) spółdzielnie mieszkaniowe są zobowiązane do zwrotu budżetowi państwa nominalnych kwot pomocy, które spółdzielnie otrzymały na cele budowlane, lub dotacji uzyskanych na te cele przez spółdzielnie z finansów publicznych. Spółdzielnie te są zobowiązane do odprowadzenia do budżetu państwa nominalnych kwot umorzenia kredytów lub dotacji z finansów publicznych w związku z przekazywaniem członkom spółdzielni prawa odrębnej własności mieszkań, które zostały zbudowane dzięki tym kredytom.
Z listów skierowanych do mnie przez członków tych spółdzielni wynika, że nie jest zupełnie jasne, czy i w jakiej wysokości spółdzielnie te odprowadzają do budżetu nominalne kwoty umorzonej części kredytu oraz dotacji. Niepokojącymi sygnałami są pisma członków niektórych spółdzielni. Są do nich załączone udokumentowane reakcje tych spółdzielni, które nie chcą przyjmować nominalnych kwot umorzenia lub dotacji przypadających na dane mieszkanie, a wynikających z rozliczenia pierwotnych kosztów rozliczenia budowy, które członkowie spółdzielni chcą wpłacić na konto spółdzielni w celu odprowadzenia ich do budżetu państwa w związku ze złożonym przez nich wnioskiem o przekształcenie spółdzielczego prawa do lokalu w prawo odrębnej własności.
Niektórzy członkowie spółdzielni zwrócili się w tej sprawie z prośbą o wyjaśnienie do ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego, który doradził im zwrócić się o wyjaśnienie przedmiotowej kwestii do właściwego miejscowo urzędu kontroli skarbowej. Urzędy te nie potrafią kompetentnie wyjaśnić, jak przedstawia się od strony przepisów prawa bankowego powinność odprowadzania przez spółdzielnie nominalnych kwot umorzenia kredytu lub dotacji z finansów publicznych wobec zamiaru pobierania przez te spółdzielnie nieznominalizowanych kwot umorzonego kredytu lub dotacji przypadających na dane mieszkanie, wynikających z rozliczenia pierwotnych kosztów budowy. Czy tego rodzaju praktyki stosowane przez niektóre spółdzielnie nie noszą znamion przestępstwa finansowego?
Dlaczego więc w sytuacji realizacji ustawy z dnia 15 grudnia o spółdzielniach mieszkaniowych niektóre spółdzielnie mają zamiar pobrać nieznominalizowane kwoty od swoich członków, a do budżetu państwa odprowadzić znominalizowane kwoty umorzenia lub dotacji, skoro wolą suwerennych władz polskich była pomoc spółdzielniom nie jako osobom prawnym, lecz jako osobom składającym się z członków, dla których zbudowano mieszkania dzięki umorzeniom kredytowym i dotacjom ze środków publicznych?
Jak w tej sytuacji należałoby położyć tamę tego rodzaju praktykom, mającym znamiona przestępstwa?
Adam Biela
Oświadczenie złożone
przez senatora Andrzeja Spychalskiego
Oświadczenie skierowane do ministra infrastruktury Krzysztofa Opawskiego
Szanowny Panie Ministrze!
Harmonijna współpraca Wielkopolskiego Oddziału Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad z władzami samorządowymi Kalisza, Nowych Skalmierzyc i powiatu ostrowskiego, przy moim skromnym udziale, spowodowała, że proces przygotowania niezwykle potrzebnej i oczekiwanej inwestycji drogowej "Obwodnica Skalmierzyc" przebiegał bardzo sprawnie.
Na przełomie listopada i grudnia 2004 r. oprotestowana została przez wąską grupę właścicieli nieruchomości, do której niestety dołączyli pozostali rolnicy, zaproponowana stawka wykupu gruntów. Podjęte negocjacje nie przyniosły pożądanych rezultatów, co spowodowało niewykorzystanie przeznaczonych na ten cel w 2004 r. środków w wysokości 6 milionów zł i wstrzymanie procedur wykupowych. Intensywne działania władz samorządowych oraz moje spowodowały, że w chwili obecnej wszyscy właściciele gruntów w liczbie około trzystu zgodnie zaakceptowali zaproponowaną w negocjacjach przez Oddział Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w Poznaniu stawkę wykupu i wyrazili gotowość natychmiastowego podpisania aktów notarialnych. Takie zapewnienie uzyskałem osobiście podczas spotkania w dniu 21 stycznia 2005 r.
W związku z powyższym uprzejmie proszę Pana Ministra o ujęcie w planach finansowych na 2005 r. pełnego sfinansowania wykupu tych gruntów, chodzi o kwotę około 13 milionów zł, oraz zaplanowanie na drugie półrocze 2005 r. środków na rozpoczęcie tego zadania.
Obwodnica Nowych Skalmierzyc znajduje się w ciągu drogi krajowej nr 25, łączącej Kalisz z Ostrowem Wielkopolskim, z drogą krajową nr 11 i wymaga szybkiej realizacji.
Z wyrazami szacunku
Andrzej Spychalski
Oświadczenie złożone
przez senatora Andrzeja Spychalskiego
Oświadczenie skierowane do ministra sprawiedliwości, prokuratora generalnego Andrzeja Kalwasa
Szanowny Panie Ministrze!
Decyzje, które zapadły w 2003 r., o rozpoczęciu remontu i modernizacji zabytkowego obiektu Zakładu Karnego w Kaliszu zostały z uznaniem przyjęte przez władze samorządowe, społeczność kaliską oraz służby penitencjarne.
Obecnie dobiega końca pierwszy etap remontu, prowadzonego na podstawie koncepcji programowej kompleksowej modernizacji zakładu karnego "Kalisz 2004". Obejmuje on rozbiórkę i odtworzenie budynku sali widzeń, wartowni wraz z bramą i wieżyczkami strażniczymi na kwotę 3 milionów zł. Planowany termin zakończenia robót przewidziany jest na czerwiec 2005 r.
Stan techniczny pozostałych budynków, niezwykle trudne warunki przebywania skazanych, nadal uciążliwe warunki pracy personelu wskazują na konieczność kontynuowania w bieżącym roku i następnych latach prac modernizacyjnych zakładu.
Docierają do mnie niepokojące informacje o planowanym przerwaniu dalszych prac remontowych w Zakładzie Karnym w Kaliszu i zakończeniu ich na pierwszym etapie koncepcji Okręgowego Inspektoratu Służby Więziennej w Poznaniu. Oznacza to zatrzymanie remontu najbardziej istotnego elementu zespołu budynków na terenie zakładu i spowoduje zahamowanie dynamicznego procesu prac organizacyjnych i budowlanych oraz konieczność zwiększenia nakładów finansowych w przyszłości.
Dotychczas na remont Zakładu Karnego w Kaliszu przeznaczono około 6 milionów zł.
W związku z tym proszę Pana Ministra o uwzględnienie w planie wydatków na 2005 r. niezbędnych środków finansowych na przygotowanie projektu technicznego i rozpoczęcie remontu budynku penitencjarnego.
Bardzo proszę Pana Ministra o pozytywną decyzję w tej sprawie i utrzymanie ukształtowanego już rytmu działań, których przerwanie pogłębi problemy związane z prawidłowym funkcjonowaniem Zakładu Karnego w Kaliszu.
Z wyrazami szacunku
Andrzej Spychalski
Oświadczenie złożone
przez senatorów Adama Bielę oraz Zofię Skrzypek-Mrowiec
Oświadczenie skierowane do ministra sprawiedliwości, prokuratora generalnego Andrzeja Kalwasa oraz ministra spraw wewnętrznych i administracji Ryszarda Kalisza
Pani Marta P., zamieszkała w Częstochowie, prosi za naszym pośrednictwem o pomoc w sprawie wyjaśnienia niejasności i nieprawidłowości związanych z zapisami w księgach wieczystych oraz z przekroczeniem, jej zdaniem, uprawnień służbowych przez kierownika Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miejskiego w Częstochowie, który 31 grudnia 1988 r. w sposób niezgodny z prawem wywłaszczył znaczną część niepodzielnej nieruchomości przy nieustalonych spadkobiercach poprzedniego właściciela. Pani Marta P. prosi o interwencję w sprawie wstrzymania wykopów ziemnych pod budowę jednorodzinnych segmentów mieszkalnych z garażami na terenie działek nr 12/1 i 12/3, położonych w Częstochowie przy ul. Sikorskiego (dawna Chłopickiego 262).
Na wniosek złożony przez nią 3 grudnia 2002 r. w Wydziale Geodezji i Gospodarki Nieruchomościami Urzędu Miasta Częstochowy w sprawie zwrotu działki 12/3 i pozostawionej po wywłaszczeniu resztki działki 12/1 zainteresowana nie uzyskała odpowiedzi.
Prawo do spadku nabyła Marta P. wraz z siostrą po 2/5 części udziału w niepodzielnej nieruchomości o powierzchni 4579 m2, położonej w Częstochowie przy ul. Sikorskiego 134. W Państwowym Biurze Notarialnym w Częstochowie dla nieruchomości prowadzony był zbiór dokumentów rep. hip. 989/II tom II, dawna rep. hip 2211. Sytuacja prawna nieruchomości znana była władzom administracyjnym i sądowym. Nieruchomość ta przedstawiona jest na mapie nr 82 L. ew. wyrysów 906 z dnia 24 października 1988 r., sporządzonej i zatwierdzonej przez organ wywłaszczający. Mapa ta przemilcza niepodzielną własność nieruchomości i podaje niewłaściwe adresy działek 10/2 i 11. W dniu 31 grudnia 1988 r. dokonano więc wywłaszczenia znacznej części niepodzielnej nieruchomości przy nieustalonych spadkobiercach współwłaściciela.
Wydane zostały trzy różne decyzje wywłaszczeniowe dla niepodzielnej nieruchomości. Każda dotyczy innej działki i według fałszywego zapisu w decyzji poszczególne działki przedstawione są tak, jakby każda stanowiła odrębną nieruchomość, i przypisane, wbrew posiadanej wiedzy przez geodetę miejskiego, różnym anonimowym spadkobiercom poprzednich współwłaścicieli - niezgodnie z art. 56 ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczeniem nieruchomości. Działka nr 10/2 przypisana sąsiadom zza miedzy do kw. 40 52. Poza biuro geodety miejskiego fikcyjna decyzja dla działek 12/1 i 12/3 wysłana była tylko w jednym egzemplarzu. Wszystkie trzy decyzje obejmują tylko część nieruchomości o powierzchni 3220 m2. Reszta - 1359 m2 - pozostaje w niepodzielności i nie może być spokojnie użytkowana. Powoduje to chaos w układach międzyludzkich. Ignoruje się tu art. 12 pkt 3 i 4 ustawy.
Stan ten sankcjonuje nielegalny podział spadku po poprzednich współwłaścicielach, dokonany - poprzez wydanie trzech decyzji z przekroczeniem prawa i uprawnień - przez geodetę miejskiego w Częstochowie, który przejął właściwości Sądu Rejonowego w Częstochowie. Fałszywy zapis w decyzjach, dotyczących działek 11, 12/1 i 12/3, o niewpisaniu ich w Państwowym Biurze Notarialnym w Częstochowie, nie jest udokumentowany zaświadczeniem wymaganym w art. 54 pkt 1 i 2 ustawy.
Nie jest również spełniony wymóg art. 55 ustawy w zakresie dokonania wpisu do zbioru dokumentów 989/II t. II d. 2211 o wszczęciu postępowania wywłaszczeniowego. Ten zbiór dokumentów został utajniony w Sądzie Rejonowym w Częstochowie i wydawane są zmanipulowane odpisy. W tej sprawie bezskuteczna była interwencja Prokuratury Rejonowej w Częstochowie - sygn. akt 2 Ds./482 i 4 Ds. 968/04.
Prosimy wobec powyższego o zbadanie, dlaczego interwencja ta była nieskuteczna i czy została prawidłowo przeprowadzona.
W przedmiotowej sprawie wojewoda śląski wydał decyzję, na którą za pośrednictwem ministra infrastruktury została wniesiona skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - sygn. akt I SA/Wa/482/04 z 27 września 2004 r.
Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach została również wniesiona skarga w sprawie wstrzymania zabudowy resztki działki 12/1 i działki 12/3 - sygn. akt II SA/GL 843/04 z dnia 18 sierpnia 2004 r. W związku z tym prosilibyśmy też o zbadanie merytorycznej i formalnej poprawności postępowania, które toczyło się z wniosku zainteresowanej u wojewody śląskiego (wniosek z dnia 30 stycznia 2004 r.). Wniosek ten był załatwiany, wydaje się, dość fragmentarycznie, przez pełniącego obowiązki zastępcy kierownika Oddziału Zamiejscowego Wydziału Rozwoju Regionalnego w Częstochowie.
Z poważaniem
Adam Biela
Zofia Skrzypek-Mrowiec
Oświadczenie złożone
przez senator Zofię Skrzypek-Mrowiec
Oświadczenie skierowane do ministra finansów Mirosława Gronickiego
Szanowny Panie Ministrze!
Mając na uwadze zasygnalizowane przez wyborców oraz przez środowisko doradców podatkowych i radców prawnych wątpliwości dotyczące stosowania przepisów podatkowych w odniesieniu do przedsiębiorców świadczących usługi na podstawie kontraktów menedżerskich, zwracam się z uprzejmą prośbą o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie: czy i w jakim zakresie osoba fizyczna, będąca przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług menedżerskich, może zaliczać uzyskiwane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dochody z wyżej wymienionego tytułu do źródła przychodów określanego jako pozarolnicza działalność gospodarcza?
Zasady opodatkowania przychodów osiąganych z tytułu kontraktu menedżerskiego ulegały istotnym zmianom w ciągu ostatnich lat. Różnice wynikały głównie z kwalifikacji do właściwego źródła przychodów oraz ustalania kosztów uzyskania przychodów. Od początku 2004 r., w związku z wejściem w życie nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na rok 2004, w piśmiennictwie przeważa pogląd, że przychody uzyskiwane na podstawie kontraktu menedżerskiego są zawsze przychodami z tak zwanej działalności wykonywanej osobiście. Tymczasem, zdaniem podmiotów, które zwróciły się do mnie z prośbą o udzielenie pomocy, analiza znowelizowanych przepisów nadal nie daje jednoznacznej odpowiedzi na przedstawione na wstępie pytanie.
Z analizy art. 13 pkt 8 i pkt 9 updof, czyli ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2003 r. i później wynika, że w dniu 1 stycznia 2004 r. w art. 13 updof:
- w pktach 8 i 9 usunięto wyraz "osobiście";
- w pkcie 8 pojawił się nowy zwrot: "z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej";
- w pkcie 9 wprowadzono nowy zwrot: "umów o zarządzanie przedsiębiorstwem";
- w pkcie 9 wprowadzono zwrot dookreślający: "w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej"
- w pkcie 9 pojawił się zwrot "z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7".
Wykreślenie z pktów 8 i 9 wyrazu "osobiście" może świadczyć o zamiarze objęcia tymi przepisami także działalności wykonywanej z pomocą osób trzecich. Z kolei celem pozostałych zmian było usunięcie wątpliwości interpretacyjnych powstałych na tle różnych urzędowych interpretacji przepisów. Jedne bowiem pozwalały na zaliczenie przychodów z kontraktów menedżerskich do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej pod warunkiem korzystania z pomocy osób trzecich - była to interpretacja rygorystyczna - inne zaś wskazywały, że wystarczającym kryterium odróżniającym jest wpis do ewidencji działalności gospodarczej.
Analiza treści wymienionych zmian w ustawach podatkowych prowadzi do wniosku, że od 1 stycznia 2004 r. przychody, o których mowa w art. 13 pkt 8 są przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej, mimo osobistego wykonywania usług, jeśli tylko podatnik określi, iż wykonuje te usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie wpisu do ewidencji. Wydaje się też, że przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub innych umów o podobnym charakterze należą do kategorii przychodów z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeżeli czynności te wykonywane są w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wniosek ten dotyczy jednakże wyłącznie działalności świadczonej faktycznie osobiście.
Zwracam jednak uwagę, że obecnie brakuje przepisów, które nakazywałyby wyraźnie - we wszystkich przypadkach, w których spełnione są odpowiednie warunki - uznać daną działalność za wykonywaną osobiście. Przesłanki ku temu zostały wypracowane przez praktykę. Z literatury i orzecznictwa wynika, że o tym, iż mamy do czynienia z działalnością wykonywaną osobiście, decydują dwa elementy: po pierwsze, jest to działalność prowadzona samodzielnie, bez zatrudniania innych osób, które wykonywałyby czynności związane bezpośrednio ze świadczonymi przez podatnika usługami - dopuszcza się jednak zatrudnianie pracowników w charakterze pomocniczym, na przykład sekretarki czy kierowcy - a po drugie, usługi nie są świadczone na rzecz ludności, a więc osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, lecz wyłącznie na rzecz firm i instytucji.
W kontekście zawartego w art. 13 odesłania do art. 10 ust. 1 pkt 2 - chodzi o sformułowanie "przychody z działalności wykonywanej osobiście" - wciąż pozostaje nierozstrzygnięta zasadnicza wątpliwość, czy ustawodawca stworzył nowe znaczenie tego pojęcia tylko na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też należy je rozumieć w sensie potocznym.
Ponadto widoczny jest pewien konstrukcyjny błąd, jaki został popełniony przy nowelizacji art. 13. Ustawodawca w art. 13 nadal odwołuje się do źródła przychodów, czyli działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 updof. Tym samym nadal niejako wysunięte przed nawias pozostaje sformułowanie odnoszące się do immanentnej i w zasadzie jedynej cechy przedmiotowo istotnej źródła przychodów z art. 10 ust. 1 pkt 2, to jest wykonywania czynności bez udziału osób trzecich, osobiście.
Na tle takiego brzmienia omawianej regulacji wciąż uprawniony jest pogląd, że cecha ta w dalszym ciągu determinuje zakres dyspozycji zawartej w art. 13 updof, w szczególności w pktach 8 i 9. Gdyby bowiem racjonalny ustawodawca chciał opodatkować przychód uzyskiwany w ramach kontraktu menedżerskiego, bez względu na to, czy jest on wykonywany faktycznie osobiście, czy przy użyciu osób trzecich, winien wyodrębnić to źródło przychodu w ramach art. 10 ust. 1, tak jak to zostało uczynione z pozostałymi źródłami przychodu. Oznaczałoby to, że art. 13 jedynie definiuje i uszczegóławia zakres normy stanowionej przez art. 10 ust. 1 pkt 2 w kontekście jej zakresu - chodzi o wyraz "osobiście". W takim wypadku każdy z rodzajów działalności wymienionych w art. 13 updof należałby do źródła przychodów "działalność wykonywana osobiście", o ile byłaby to działalność wykonywana bez pomocy osób trzecich.
Nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na rok 2004 usunęła zatem wątpliwości interpretacyjne dotyczące wykonywania kontraktów menedżerskich w ramach działalności gospodarczej. Począwszy od 1 stycznia 2004 r. - bez względu na wpis menedżera do ewidencji działalności gospodarczej, jej ciągły, profesjonalny i zorganizowany charakter - ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 13 pkt 9 nakazuje jednoznacznie traktować przychody menedżerów jako źródło przychodów z art. 13 pkt 9. Niemniej jednak pozostały wątpliwości odnoszące się do sytuacji, gdy czynności menedżera świadczone są przy udziale osób trzecich, na przykład poprzez zatrudnienie sekretarki, zleceniobiorców, asystentów w ramach przedsiębiorstwa menedżera.
W związku z tym interwencja Ministra Finansów wydaje się niezbędna w celu rozwiania zasygnalizowanych wątpliwości.
Zofia Skrzypek-Mrowiec
Oświadczenie złożone
przez senatora Zbigniewa Kruszewskiego
Oświadczenie skierowane do ministra edukacji narodowej i sportu Mirosława Sawickiego
W czasie mojego dyżuru senatorskiego zgłosił się do mnie student, który studiuje zaocznie ekonomię na wyższych studiach zawodowych. Studia łączy z pracą zawodową w Przedsiębiorstwie Eksploatacji Rurociągów Naftowych "Przyjaźń" w Płocku, gdzie jest zatrudniony przy obsłudze zbiorników.
Zgodnie ze standardami nauczania na kierunku ekonomicznym, student ten zobowiązany jest do odbycia praktyki zawodowej w wymiarze co najmniej piętnastu tygodni. Charakter wykonywanej przez studenta pracy zarobkowej nie pozwala na zaliczenie mu tej pracy jako praktyki zawodowej, zgodnie z przepisem §3 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 sierpnia 1991 r. w sprawie studenckich praktyk zawodowych (DzU nr 73 poz. 323 z późniejszymi zmianami).
Student dysponuje urlopem wypoczynkowym w wymiarze dwudziestu dni roboczych. Nie jest w stanie wziąć urlopu bezpłatnego w celu odbycia praktyki zawodowej, ponieważ dzięki wynagrodzeniu za pracę może opłacić studia, utrzymać rodzinę, a ponadto pracodawca niechętnie udziela takich urlopów. Uczelnia zaś domaga się wypełnienia przez niego - w określonym terminie - rygoru wynikającego ze standardów nauczania. Student zaś może odbyć praktykę w wakacje po pierwszym roku studiów w wymiarze czterech tygodni i w podobnym wymiarze po drugim roku. Nie jest w stanie odbywać praktyki w trakcie roku akademickiego, po godzinach pracy.
Wynika z tego, że jeśli chce odbyć praktykę w ustalonym urzędowo wymiarze, zmuszony jest wydłużyć okres studiów lub oszukiwać, że odbył praktykę, choć faktycznie jej nie odbył. W podobnej sytuacji jest większość studentów studiów zaocznych, łączących naukę z pracą zarobkową.
W związku z tym proszę Pana Ministra o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania.
Czy Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu, wprowadzając rozporządzeniem ministra standardy nauczania dla wyższych studiów zawodowych, brało pod uwagę to, że wypełnienie rygorów dotyczących praktyk zawartych w tych standardach może być niewykonalne?
Czy Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu, wiedząc, że takie sytuacje będą miały miejsce, świadomie założyło, że praktyki na wyższych studiach zawodowych prowadzonych w systemie zaocznym są fikcją?
Czy Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu zamierza dokonać stosownych zmian w standardach w zakresie praktyk, tak aby dostosować je do rzeczywistości?
Czy Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu, zakładając wprowadzenie praktyk na wyższych studiach zawodowych realizowanych w trybie zaocznym, analizowało zmiany zachodzące w strukturze podmiotów gospodarczych w Polsce? Chodzi o firmy jedno-, dwuosobowe lub nieco większe, najczęściej prywatne, które nie chcą przyjmować praktykantów.
Czy wprowadzając obligatoryjne praktyki na wyższych studiach zawodowych realizowanych w systemie zaocznym, ministerstwo zdawało sobie sprawę z kosztów, jakie musi ponieść student ze wsi, odbywający praktykę na przykład w Warszawie?
Zbigniew Kruszewski
Oświadczenie złożone
przez senatora Józefa Sztorca
Oświadczenie skierowane do ministra finansów Mirosława Gronickiego
Panie Ministrze!
W związku z różnym interpretowaniem art. 90 ust. 3-7 ustawy o podatku od towarów i usług z 11 marca 2004 r. przez urzędy skarbowe w różnych województwach, uprzejmie proszę w imieniu pracodawców zatrudniających osoby niepełnosprawne (ZPCh) o jednoznaczną interpretację ust. 7, to jest tego, co należy rozumieć pod pojęciem "otrzymanych subwencji (dotacji) innych niż określone w art. 29 ust. 1 cyt. ustawy".
Urząd skarbowy w województwie podkarpackim za "inne dotacje" uznaje tylko dofinansowanie do wynagrodzeń osób niepełnosprawnych, natomiast zwrot zapłaconego podatku VAT, zwolnienie z opłacania części składek ZUS, zwolnienie z podatku od osób fizycznych oraz z podatku od nieruchomości nie mają zdaniem tego urzędu charakteru dotacji, subwencji i w związku z tym nie ma do nich zastosowania art. 90 ust. 7 ustawy.
Urząd skarbowy w województwie małopolskim natomiast uznaje za dotacje i subwencje wszystkie otrzymane przez przedsiębiorcę zatrudniającego osoby niepełnosprawne ulgi, zarówno te obejmujące zwolnienia z podatku: od nieruchomości, czynności cywilnoprawnych, dochodowego od osób fizycznych, mimo iż 10% tych środków zostało przekazanych na PFRON, a z pozostałych utworzono ZFRON, jak i te dotyczące zwolnień, dofinansowań, które rekompensują podwyższone koszty zatrudnienia osób niepełnosprawnych, takie jak: składka pracownika na ubezpieczenie emerytalne i chorobowe, składka pracodawcy na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i wypadkowe, a także dofinansowania odsetek od zaciągniętych kredytów bankowych, dofinansowanie do wynagrodzeń zatrudnionych osób niepełnosprawnych, u których stwierdzono między innymi chorobę psychiczną, zwrot podatku VAT zgodnie ze złożonymi wnioskami.
Przy rozliczaniu podatku naliczonego z zastosowaniem proporcji, o których mowa w art. 90, pewna część podatku naliczonego nie podlega odliczeniu, a decyduje o tym posiadanie sprzedaży zwolnionej oraz wielkość dotacji zaliczanych do obrotu na podstawie ust. 7.
Zaznaczam również, że przedsiębiorcy otrzymujący dotacje (subwencje) na pokrycie zwiększonych kosztów zatrudnienia i nieposiadający sprzedaży zwolnionej korzystają z pełnego odliczenia podatku naliczonego.
Z poważaniem
Józef Sztorc
Oświadczenie złożone
przez senatora Józefa Sztorca
Oświadczenie skierowane do wiceprezesa Rady Ministrów, ministra gospodarki i pracy Jerzego Hausnera
Szanowny Panie Ministrze!
W związku z uczestnictwem wielu polskich przedsiębiorstw w Targach "Elcom" w Kijowie w kwietniu 2005 r. zwracam się z uprzejmą prośbą do Pana Ministra o dołożenie starań, aby polscy wystawcy byli godnie prezentowani na wymienionych targach, co w bardzo dużym stopniu spowoduje podniesienie prestiżu naszej gospodarki. Wnoszę o to, by podjąć wysiłek i ulokować polskich wystawców na przykład w jednej części hali czy przy jednej "uliczce targowej" (wzorem innych państw).
Moje uwagi biorą się stąd, że w ubiegłym roku byłem przez dwa dni obecny na tych targach i z mieszanymi uczuciami dokonałem ich oceny, w tym oceny organizacji i prezentacji polskich wytwórców, a tym samym naszej gospodarki. A myślę, że nie minę się z prawdą jeśli powiem, że zostaliśmy zepchnięci do roli drugo- czy trzeciorzędnego wystawcy.
Mając na uwadze dobro naszego państwa, naszej gospodarki oraz celowość wydawania publicznych pieniędzy, uprzejmie proszę o dogłębną analizę poprzednich targów i podjęcie próby zmiany tego stanu rzeczy.
Z wyrazami szacunku
Józef Sztorc