Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Wznawiam obrady.
Bardzo proszę senatorów sekretarzy o zajęcie miejsc przy stole prezydialnym.
Powracamy do rozpatrzenia punktu dziewiątego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o organizacji rynku biopaliw ciekłych oraz biokomponentów do ich produkcji.
W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisji Ochrony Środowiska, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.
Jak wiadomo, zgodnie z regulaminem głos będą mogli zabrać tylko wnioskodawcy i sprawozdawcy.
Bardzo proszę Grzegorza Niskiego, żeby zechciał przyjść na mównicę i przedstawić sprawozdanie połączonych komisji i wnioski uzgodnione na posiedzeniu.
Senator Grzegorz Niski:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!
Z upoważnienia Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisji Ochrony Środowiska mam przyjemność i zaszczyt przedstawić sprawozdanie z przebiegu obrad tych komisji nad ustawą o organizacji rynku biopaliw ciekłych oraz biokomponentów do ich produkcji. Posiedzenie trwało właściwie dwa dni, bo rozpoczęło się w dniu wczorajszym - potem była przerwa na sen - a zakończyło w dniu dzisiejszym.
Wysokie Komisje na sześćdziesiąt osiem zgłoszonych poprawek rekomendują Wysokiemu Senatowi poprawki: od szóstej do dziewiątej, dwunastą, od czternastej do dwudziestej czwartej, dwudziestą szóstą, od dwudziestej ósmej do trzydziestej, trzydziestą drugą, trzydziestą trzecią, od trzydziestej szóstej do trzydziestej ósmej, czterdziestą pierwszą, czterdziestą piątą, od czterdziestej siódmej do czterdziestej dziewiątej, pięćdziesiątą pierwszą, pięćdziesiątą czwartą, od pięćdziesiątej szóstej do sześćdziesiątej czwartej, sześćdziesiątą siódmą i sześćdziesiątą ósmą.
W toku debaty mniejszość komisji poparła poprawki: pierwszą, trzecią, trzynastą, dwudziestą piątą, dwudziestą siódmą, trzydziestą pierwszą, trzydziestą czwartą i pięćdziesiątą.
Wycofane zostały przez wnioskodawców poprawki: piąta, jedenasta, trzydziesta dziewiąta, czterdziesta trzecia, pięćdziesiąta trzecia i sześćdziesiąta piąta.
Chcę również państwa poinformować, że w drugiej części wspólnego posiedzenia odbyła się debata nad poprawką dwunastą i reasumpcja głosowania. Większość senatorów połączonych komisji opowiedziała się za powtórnym głosowaniem nad poprawką dwunastą po wprowadzeniu do niej autopoprawki przez wnioskodawców.
Z przyjętych przez połączone komisje poprawek do ustawy wynikają następujące przesłanki. Po pierwsze, komisje rekomendowały obniżenie procentu domieszek paliwa z 4,5 do 3,5%. Opowiedziały się także za fakultatywnością i ogólną dostępnością różnych rodzajów paliw oraz za przyjęciem realnego terminu, za realizmem czasowym, czyli nie za 1 stycznia, ale za 1 lipca, oraz za tym, żeby część władzy nad gospodarką paliwami włączyć do kompetencji ministra gospodarki.
Chcę jeszcze powiedzieć, że zbieżna z omawianą ustawą jest ustawa o monitorowaniu jakości paliw. W dniu dzisiejszym na posiedzeniu Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych została ona przyjęta przez komisję i ma wejść w życie od 1 lipca 2003 r., co byłoby zbieżne z omawianą dzisiaj ustawą. Dziękuję uprzejmie.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję bardzo.
Pani senator Janina Sagatowska jest sprawozdawcą mniejszości połączonych komisji. Proszę.
Senator Janina Sagatowska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
W imieniu mniejszości połączonych komisji pragnę prosić Wysoką Izbę o poparcie dwóch poprawek, pierwszej i trzeciej, ze sprawozdania. Obie poprawki mniejszości dotyczą art. 2 przedmiotowej ustawy, a konkretnie pktów 1 i 6. Są to poprawki rozszerzające określenia ujęte w tym przepisie.
Pierwsza poprawka odnosi się do rozszerzenia o celulozę pojęcia surowców rolniczych. Zdaniem mniejszości komisji, celuloza uzyskana z odpadowego drewna może być bowiem poddawana różnym procesom chemicznym, także w celu uzyskiwania biokomponentów paliw.
Chcielibyśmy, aby w poprawce trzeciej została dopuszczona możliwość otrzymywania etanolu z surowców rolniczych - podkreślam - lub produktów ubocznych i odpadów, ale w drodze innej niż tylko przez fermentację. Dlatego wnosimy o wykreślenie słów "pochodzenia fermentacyjnego".
Proszę Wysoką Izbę o poparcie tych dwóch poprawek. One nie naruszają w niczym konstrukcji ustawy, tylko stwarzają możliwość dla naukowców i innych osób. Stawiają jakieś wyzwanie przed nauką i zmierzają do rozszerzenia prac nad uzyskiwaniem biopaliw. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję bardzo.
Kolejnym sprawozdawcą mniejszości połączonych komisji jest pan senator Sławomir Izdebski.
Senator Sławomir Izdebski:
Dziękuję, Panie Marszałku.
Jako sprawozdawca mniejszości komisji chciałbym powiedzieć, że chodzi o poprawkę trzynastą, którą chcemy wycofać, ponieważ zaszło pewne niedopatrzenie z naszej strony. Chcemy wycofać tę poprawkę. Dziękuję.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję bardzo.
Pan senator Marian Kozłowski, przedstawiciel kolejnej grupy wnioskodawców mniejszości.
Senator Marian Kozłowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Chodzi o poprawki: dwudziestą piątą, dwudziestą siódmą, trzydziestą pierwszą i trzydziestą czwartą.
Szczególne znaczenie dla rolników ma poprawka dwudziesta siódma, w której sformułowanie "cena minimalna" pragniemy zastąpić stwierdzeniem "cena gwarantująca opłacalność produkcji".
Otóż w Polsce ceny minimalne z roku na rok spadają, zaś wszystko, co rolnik kupuje, drożeje. Na przykład za spirytus gorzelniany swego czasu płacono po 2 zł 20 gr, a teraz Orlen już się wypowiedział, że za spirytus odwodniony zapłaci 1 zł 97 gr. Stąd więc bierze się ta troska, że rolnicy nic nie sprzedadzą po cenach opłacalnych, i stąd ten wniosek mniejszości.
Proszę o poparcie tego wniosku. Dziękuję za uwagę.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję.
Pan senator Franciszek Bachleda-Księdzularz ma kolejną grupę wniosków mniejszości połączonych komisji.
Senator
Franciszek Bachleda-Księdzularz:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoki Senacie!
Jestem dzisiaj w niezwykle trudnej sytuacji, bo mam przekonać was do niegłosowania za poprawką czterdziestą dziewiątą i głosowania za poprawką pięćdziesiątą. No ale że dzisiaj trzynastego, do tego piątek, to wszystko zdarzyć się może. Zatem odważę się apelować w tej sprawie do waszych serc i umysłów.
Nasza ziemia, mlekiem i miodem płynąca, mogłaby popłynąć trzecim bogactwem, a nazywa się ono "ekopaliwo". Ale już sama zmiana tej nazwy na "biopaliwo" umniejsza bardzo mocno możliwość, że tak powiem, przyjęcia tego paliwa z otwartymi ramionami.
Dodatkowa sprawa, dość zdumiewająca. Dziękując przedwczoraj w dyskusji panu senatorowi Adamowi Graczyńskiemu za to, że tak świetnie przygotował członków senackiej Komisji Ochrony Środowiska do rozpatrzenia tej ustawy - bo już w kwietniu mieliśmy konferencję na ten temat - krótko mówiłem, że wtedy, na tej konferencji, nie pojawiły się żadne poważniejsze głosy sprzeciwu w tej sprawie. A teraz nagle, jak to zawsze w Polsce bywa, okazujemy się narodowymi specjalistami od marnowania wspaniałych szans. Bo według mnie dwukrotnie utrącamy tutaj to ekopaliwo, nazywane w projekcie ustawy biopaliwem: raz, zmniejszając z 4,5% do 3,5% możliwą ilość dolewanych ekokomponentów... Proszę zauważyć, że je również nazywam ekokomponentami, bo dokładnie tak to trzeba robić. Pragnę zresztą powiedzieć, że tym sprawom, sprawom energii odnawialnej, poświęciłem osiemnaście lat swojego życia i dlatego jestem takim zwolennikiem...
(Wicemarszałek Ryszard Jarzembowski: Jedną sekundę. Bardzo proszę, żeby senator Kozłowski wyłączył mikrofon, bo oprócz sprawozdania słyszymy jego dialog. Dziękuję.)
Dziękuję, Panie Marszałku. Nie przypuszczałem, że pan będzie tak dbał o mój komfort w czasie wypowiedzi. Dziękuję, bardzo się z tego cieszę.
Uważam, że w tym momencie muszę w szczególny sposób do państwa zaapelować. Pracuję nad tym od tylu lat, jestem tego zwolennikiem, nie spodziewałem się więc, że nagle środki masowego przekazu - zwłaszcza one - przypuszczą u nas tak zmasowany atak i wprowadzą ogromne zamieszanie w umysłach ludzi mniej zorientowanych. Przepraszam, że być może w tym momencie niektórzy z was poczują się urażeni tym, co mówię, ale tak rzeczywiście jest.
W związku z tym pragnąłbym przypomnieć już tylko niektóre fragmenty z pisma, które skierował do nas wicepremier Kalinowski. Otóż napisał on, że żywotnym interesem Polski...
(Wicemarszałek Ryszard Jarzembowski: Pan jest sprawozdawcą wniosku mniejszości...)
(Głosy z sali: To ma być sprawozdanie.)
Tak, sprawozdanie wniosku mniejszości.
(Wicemarszałek Ryszard Jarzembowski: No tak, ale to nie jest dyskusja. To ma być przedstawienie sprawozdania. Zatem proszę o sprawozdanie.)
Wrócę więc rzeczywiście do sprawozdania, ale też zaapeluję jeszcze raz o, że tak powiem, dostosowanie się... No bo skoro zwraca się do nas z taką prośbą wicepremier, to sprawa musi być niezwykle istotna. Poza tym dzisiaj, w tym momencie, po prostu już wiemy, że wiele krajów europejskich - w tym dziesięć lat temu Czechy - wprowadziło taką możliwość. I dlatego właśnie skupiam się na tej kwestii.
Proponuję państwu coś takiego. Poprawka czterdziesta dziewiąta - jeżeli macie państwo przed sobą druk, to widzicie, że jest to poprawka następujących panów senatorów: pana marszałka Jarzembowskiego, pana senatora Kruszewskiego i pana senatora Markowskiego - zawiera pewne szczegółowe zapisy. Ona jakby niewiele różni się od poprawki pięćdziesiątej, panów senatorów Lorenza i Pietrzaka. Ale już mówię, o co tu chodzi. Poprawka czterdziesta dziewiąta wprowadza de facto obowiązek instalowania na stacjach paliw dystrybutorów. Dla mnie jest to taka poprawka - w tym momencie nazwę ją po swojemu, po zbójnicku - która jest jakby jednorękim bandytą. Ucina ona w zasadzie całą ideę ustawy. No może nie całą, może ze dwie trzecie tej idei. Tak mocno ją to ograniczy. Przepraszam, że tak daleko posuwam się w tych określeniach, ale uważam, że po prostu trzeba powiedzieć o tym zdecydowanie.
Poza tym te poprawki niewiele się różnią. Proszę posłuchać, w art. 20a w ust. 1 jest: wprowadzenie do obrotu biopaliw ciekłych wymaga oznaczenia zawartości biokomponentów; a w ust. 2: szczegółowe zasady oznaczania biopaliw ciekłych przy wprowadzaniu do obrotu określa minister właściwy do spraw gospodarki, w drodze rozporządzenia, uwzględniając w szczególności jednoznaczność i czytelność oznaczeń oraz procentową zawartość poszczególnych biokomponentów w składzie biopaliw ciekłych. A zatem można stosować wszelkie informacje dla konsumentów, aby mieli oni pełną świadomość korzystania z takiego paliwa.
Oczywiście może pojawić się ktoś, kto powie, że w Stanach Zjednoczonych są na stacjach osobne dystrybutory. Ale nam, proszę państwa, daleko jeszcze do Stanów Zjednoczonych. I wiem, że jeszcze przez długie lata większość stacji benzynowych nie wprowadzi takiej możliwości.
Dlatego też z całą stanowczością apeluję do państwa o to, abyście po prostu poparli poprawkę pięćdziesiątą, choć zdaję sobie sprawę z niewielkiej szansy na to. Dziękuję serdecznie.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję bardzo.
Nie zawsze, jak wiemy z praktyki w tej Izbie, długość wystąpienia senatora sprawozdawcy wniosku mniejszości przekłada się na skuteczność tego wystąpienia. Zobaczymy, jak będzie tym razem.
(Senator Franciszek Bachleda-Księdzularz: Zwłaszcza w piątek trzynastego.)
Tak.
Wystąpić mogą jeszcze, ewentualnie, senatorowie wnioskodawcy i sprawozdawcy.
Pani senator Janina Sagatowska?
(Senator Janina Sagatowska: Dziękuję.)
Pan senator Adam Gierek?
Senator Adam Gierek:
Wysoki Senacie!
Ja jestem w ogóle przeciwnikiem podawania jakichkolwiek liczb, ustalanych na podstawie nie wiadomo jakich badań. Bo te jakieś badania statystyczne, o których była mowa, to właściwie żadne badania. Jestem za tym, żeby zgodzić się po prostu z normami, które na pewno wynikają z przeprowadzonych badań. A jeśli nie, to może w ogóle zamknijmy wszelkie instytuty i ustalajmy prawa fizyki i chemii tutaj u nas, w Senacie.
(Wicemarszałek Ryszard Jarzembowski: Czy to jest wniosek?) (Wesołość na sali)
Podtrzymuję swoją poprawkę.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję bardzo.
Pan senator Janusz Lorenz?
(Senator Janusz Lorenz: Dziękuję, Panie Marszałku.)
Senator Wiesław Pietrzak? Nie.
Pan senator Adam Graczyński?
(Senator Adam Graczyński: Dziękuję.)
Pani senator Apolonia Klepacz?
(Senator Apolonia Klepacz: Dziękuję.)
Pan senator Włodzimierz Łęcki?
(Senator Włodzimierz Łęcki: Dziękuję.)
Pan senator Mieczysław Janowski?
(Senator Mieczysław Janowski: Dziękuję bardzo.)
Pan senator Tadeusz Bartos?
(Senator Tadeusz Bartos: Dziękuję.)
Pan senator Zbigniew Kruszewski?
(Senator Zbigniew Kruszewski: Dziękuję.)
Pan senator Jerzy Markowski?
(Senator Jerzy Markowski: Dziękuję.)
Pan senator Bogusław Litwiniec?
Senator Bogusław Litwiniec:
Skorzystam, Panie Marszałku. I od razu dziękuję za tę minutkę.
Wysoka Izbo, moja poprawka nie zakłóca żadnego ustalonego porządku ustawodawczego. Chodzi w niej tylko o przedstawienie woli parlamentu, by Rada Ministrów, ustalając krajowe limity produkcji ekopaliw, a więc zastanawiając się co roku nad najbliższą przyszłością tej narodowej szansy, nie tylko uwzględniała, jak to jest w projekcie, zapotrzebowanie rynku na paliwo ropopochodne, a więc to tradycyjne, ale także by brała pod uwagę całą strategię rozwoju energii odnawialnej, jak również względy ochrony środowiska i inne, społeczne i ekonomiczne.
Proszę Wysoką Izbę o poparcie dla tego integralnego, holistycznego myślenia.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję.
Pan senator Sławomir Izdebski?
(Senator Sławomir Izdebski: Dziękuję.)
Pan senator Marian Lewicki?
(Senator Marian Lewicki: Dziękuję.)
Oraz moja skromna osoba. Ja również dziękuję, nie będę tutaj wygłaszał tyrad.
I jeszcze pan senator Adam Graczyński ma prawo się wypowiedzieć jako sprawozdawca Komisji Ochrony Środowiska.
Senator Adam Graczyński:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Sądzę, że doszliśmy do głosowania nad bardzo ważną ustawą, ustawą, nad którą gremia pracowały przez bardzo wiele miesięcy, a nawet przez wiele lat. Rozwiązania przyjęte w tym dokumencie, w którym są wymienione poprawki i rekomendacje komisji, są oczywiście kompromisem, bo z jednej strony stwarza się możliwość rozwoju produkcji biopaliw, a z drugiej strony zważa się na możliwości polskiego przemysłu rafineryjnego, jak również spogląda się na konsumenta. Bardzo bym prosił, żeby wziąć to pod uwagę, ponieważ wydaje mi się, że my, pracując bardzo wnikliwie i tak działając, zdołaliśmy uzyskać w tym trójkącie znacznie lepszą równowagę, niż to się udało izbie niższej.
Jeszcze raz uprzejmie dziękuję wszystkim tym, którzy się do tego przyczynili i rekomenduję poprawki komisji. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję bardzo.
Przypominam, że senatorowie: Janusz Lorenz, Wiesław Pietrzak, Tadeusz Bartos, a także Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi, wycofali swoje poprawki. To, które to są poprawki, zapisano w druku, a więc nie będę tego powtarzał.
Czy ktoś z państwa chce podtrzymać te poprawki? Nikt takiej woli nie wyraża.
Wobec tego przystępujemy do głosowania.
Zaczynamy od poprawki pierwszej, która polega na wskazaniu, że do surowców rolniczych przeznaczonych do produkcji biokomponentów zalicza się również rośliny zawierające celulozę lub części takich roślin.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wyświetlenie wyników.
21 senatorów opowiedziało się za poprawką pani senator Sagatowskiej, a 57 było przeciw. (Głosowanie nr 190)
Stwierdzam, że poprawka pierwsza została odrzucona.
Poprawka druga polega na zastąpieniu we wszystkich przepisach ustawy wyrazów "rzepak energetyczny" pojęciem "rzepak do celów niespożywczych".
Przystępujemy do głosowania.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wyniki.
8 senatorów głosowało za, 64 - przeciw, 7 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 191)
Poprawka druga została odrzucona.
Poprawka trzecia skutkuje tym, że za bioetanol uznawany będzie etanol absolutny, niezależnie od tego, czy ma on pochodzenie fermentacyjne.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wyniki.
16 senatorów głosowało za, 60 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 192)
Stwierdzam, że poprawka została odrzucona.
Głosujemy teraz łącznie nad poprawkami czwartą i czterdziestą. Przewidują one, że zawartość biokomponentów w biopaliwach ciekłych powinna być zgodna z normami Unii Europejskiej.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Jeszcze jeden z najstarszych stażem senatorów... O, już nacisnął. Wiadomo, o kogo chodzi.
Dziękuję. Proszę o wyświetlenie wyników głosowania.
24 senatorów głosowało za, 48 - przeciw, 7 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 193)
Stwierdzam, że poprawki czterdziesta i czwarta nie zostały przyjęte.
Będziemy więc głosowali nad kolejnymi poprawkami: piątą i czterdziestą trzecią.
(Głos z sali: Wycofane.)
Wycofane. A zatem przechodzimy do poprawki szóstej.
Widzę, że nie potrzeba tutaj marszałka, bo Izba sama wszystko wie.
Poprawka szósta polega na zmniejszeniu w definicji biopaliw ciekłych zawartości biokomponentów z 4,5% do 3,5%.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wyświetlenie wyników.
61 senatorów głosowało za, 12 - przeciw, 7 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 194)
Stwierdzam, że poprawka szósta została przyjęta.
Będziemy teraz głosowali łącznie nad poprawkami siódmą i trzydziestą siódmą. Polegają one na uwzględnieniu zasady, że przy pierwszym odesłaniu do innego aktu normatywnego, w tym przypadku do ustawy - Prawo energetyczne, należy podać jego adres publikacyjny.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję. Proszę o wyniki.
76 senatorów głosowało za, 1 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 195)
Stwierdzam, że poprawki siódma i trzydziesta siódma zostały przyjęte.
Poprawka ósma polega na zmianie definicji komponowania biopaliw ciekłych. Zgodnie z poprawką komponowanie biopaliw ciekłych ma dotyczyć również samoistnych paliw silnikowych.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wyniki.
7 senatorów głosowało za, 61 - przeciw, 12 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 196)
Stwierdzam, że poprawka została odrzucona.
Głosujemy teraz łącznie nad poprawkami dziewiątą i dziewiętnastą, które polegają na skreśleniu definicji producenta biopaliw ciekłych na potrzeby własne.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wyniki.
Jak widzimy na tablicy, 76 senatorów głosowało za, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 197)
Poprawki zostały przyjęte.
Poprawka dziesiąta...
(Głos z sali: Nie głosujemy.)
Nie będziemy nad nią głosować, ponieważ przyjęliśmy poprawki dziewiątą i dziewiętnastą.
Poprawka jedenasta została wycofana, pięćdziesiąta trzecia też.
Poprawka dwunasta skutkuje tym, że w sprawach wydawania zezwoleń na wytwarzanie lub magazynowanie biokomponentów, ustalania rezerwy w ramach limitu krajowego, przyznawania limitu produkcji, obowiązku informowania przez wytwórcę o zwrocie limitu produkcji oraz rozdziału zwróconych limitów produkcji kompetencje ministra do spraw rynków rolnych przejdą na ministra właściwego do spraw gospodarki.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wyniki.
67 senatorów głosowało za, 10 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 198)
Stwierdzam, że poprawka została przyjęta.
Poprawka trzynasta zawęża krąg podmiotów...
(Poruszenie na sali)
(Głos z sali: Wycofana.)
Trzynasta została wycofana, tak jest.
(Głos z sali: Nie została wycofana.)
Nie?
(Głos z sali: Nie, głosujemy.)
Proszę państwa, tak, musimy nad nią głosować, bo co prawda pan senator Izdebski zadeklarował jej wycofanie, ale że tak powiem, nie jest właścicielem tej poprawki i dlatego musimy nad nią głosować.
Poprawka trzynasta zawęża krąg podmiotów, które mogą ubiegać się o zezwolenie na wytwarzanie lub magazynowanie biokomponentów. Wnioskodawcą będzie osoba fizyczna zamieszkująca stale na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Możemy ogłosić wyniki.
10 senatorów głosowało za, 66 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 199)
Poprawka została odrzucona.
Poprawka czternasta polega na doprecyzowaniu kręgu podmiotów, które mają obowiązek dołączyć do wniosku o wydanie zezwolenia na wytwarzanie lub magazynowanie biokomponentów określonych informacji z Krajowego Rejestru Karnego.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wyniki.
Ciągle wysoka frekwencja.
79 senatorów głosowało za, 1 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 200)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka piętnasta polega na doprecyzowaniu, że kontrola przestrzegania warunków wykonywania działalności gospodarczej dotyczy - a nie: może dotyczyć - warunków jej wykonywania. Zakres tej kontroli będzie wynikać wyłącznie z ustawy oraz z udzielonego zezwolenia.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wyniki.
77 senatorów głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 201)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka szesnasta ma charakter redakcyjny.
Kto jest za jej przyjęciem?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję. Proszę o wyniki.
80 senatorów głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 202)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka siedemnasta polega na rozszerzeniu zakresu wytycznych, którymi powinna kierować się Rada Ministrów, wydając rozporządzenie ustalające limit krajowy.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wyniki.
12 senatorów głosowało za, 59 - przeciw, 10 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 203)
Senat poprawkę odrzucił.
Poprawki osiemnasta i czterdziesta ósma polegają na zmianie terminu ustalenia przez Radę Ministrów, w drodze rozporządzenia, limitu krajowego produkcji biokomponentów oraz terminu ustalenia przez Radę Ministrów wymaganego udziału biokomponentów w paliwach z 31 maja na 30 kwietnia.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wyniki.
75 senatorów głosowało za, 2 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 204)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka dwudziesta polega na tym, że przy przyznawaniu limitów produkcji minister właściwy do spraw rynków rolnych uwzględni między innymi pierwszeństwo podmiotów, w których udział producentów rolnych wynosi ponad 20%.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wyniki.
10 senatorów głosowało za, 64 - przeciw, 6 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 205).
Oznacza to, że poprawka została odrzucona.
Poprawka dwudziesta pierwsza, do art. 11, skreśla ust. 6, mówiący, że wytwórcy, który zgodnie z uzyskanym zezwoleniem rozpoczął w terminie produkcję i produkuje w danym roku ilości wynikające z przyznanego limitu, nie naruszył przepisów ustawy oraz na którego w szczególności nie nałożono kar pieniężnych, nie można zmniejszyć limitu produkcji na następny rok więcej niż o 5%, przy czym łączne zmniejszenie limitu nie może przekroczyć 10%.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosowania?
Proszę o wyniki.
65 senatorów głosowało za, 5 - przeciw, 11 wstrzymało się od głosu (Głosowanie nr 206)
Poprawka dwudziesta druga skutkuje tym, że surowce rolnicze wykorzystywane do produkcji spirytusu surowego lub surowego oleju rzepakowego będą mogły być pozyskiwane wyłącznie na podstawie wieloletniej umowy dostawy.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Wyświetlamy wyniki.
69 senatorów głosowało za, 6 - przeciw, 6 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 207)
Stwierdzam, że Senat przyjął poprawkę.
Poprawka dwudziesta trzecia skutkuje enumeratywnym wyliczeniem przypadków, w których dopuszczalne jest wytwarzanie biokomponentów z surowców rolniczych pochodzących spoza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyniki.
77 senatorów głosowało za, 2 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 208)
Stwierdzam, że Senat przyjął poprawkę.
Poprawka dwudziesta czwarta ma charakter redakcyjny i doprecyzowuje przepisy ustawy.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyniki.
80 senatorów głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 209)
Poprawka została przyjęta.
Nad poprawkami dwudziestą piątą, dwudziestą siódmą, trzydziestą pierwszą i trzydziestą czwartą będziemy głosować łącznie. Mają one na celu zastąpienie występujących we wszystkich przepisach ustawy wyrazów "cena minimalna" wyrazami "cena gwarantująca opłacalność produkcji" i rozszerzają zakres unormowania o przepisy dotyczące umów dostawy.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Wyświetlamy wyniki.
18 senatorów głosowało za, 61 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 210)
Senat odrzucił poprawki.
Poprawki dwudziestą szóstą, trzydziestą i trzydziestą trzecią również zostaną poddane pod głosowanie łącznie. One doprecyzowują, iż rozdział 4 ustawy dotyczy umów nie tylko kontraktacji, lecz również umów dostawy.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Bardzo proszę o wyniki.
78 senatorów głosowało za, 1 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 211)
Stwierdzam, że Senat przyjął poprawkę.
Poprawka dwudziesta ósma ma charakter redakcyjny. Wyznacza ostatni dzień miesiąca jako dzień realizacji określonych obowiązków.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyniki.
79 senatorów głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 212)
Senat poprawkę przyjął.
Poprawka dwudziesta dziewiąta skutkuje tym, że minister właściwy do spraw rynków rolnych ma możliwość przed ustaleniem ceny minimalnej zasięgnięcia opinii u każdej jednostki naukowo-badawczej.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyniki.
78 senatorów głosowało za, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 213)
Senat poprawkę przyjął.
Poprawka trzydziesta druga ma na celu doprecyzowanie przepisów ustawy.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Prosimy o wyniki.
80 senatorów głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 214)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka trzydziesta piąta polega na tym, że członkowie Komisji Porozumiewawczej do spraw Produkcji Biokomponentów będą powoływani spośród kandydatów zgłoszonych przez ogólnokrajowe organizacje branżowe zrzeszające producentów rolnych, pierwszych przetwórców, wytwórców oraz producentów biopaliw ciekłych.
Kto jest za tą poprawką?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyniki.
11 senatorów głosowało za, 63 - przeciw, 7 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 215)
Stwierdzam, że poprawka została odrzucona.
Poprawka trzydziesta szósta ma na celu obowiązkowe powołanie przez Komisję Porozumiewawczą do spraw Produkcji Biokomponentów ustawowego jej organu, to jest prezydium. Będzie to trzyosobowy organ, w skład którego wejdą przedstawiciele producentów rolnych, wytwórców i pierwszych przetwórców oraz producentów biopaliw ciekłych po jednym z każdej z wymienionych grup.
Może lepiej byłoby w zasadzie powiedzieć "po jednej", bo mamy przecież ustawę o równym statusie kobiet i mężczyzn.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Pan senator Borkowski mógłby się zdecydować.
Proszę o wyniki.
75 senatorów głosowało za, 6 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 216)
Stwierdzam, że poprawka została przyjęta.
Poprawka trzydziesta ósma ma na celu wskazanie, że określone obowiązki importerów ropopochodnych paliw ciekłych związane są z wprowadzeniem tych paliw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a nie na polski obszar celny.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyniki.
79 senatorów głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 217)
Poprawka została przyjęta.
Głosujemy teraz nad poprawką czterdziestą pierwszą, która ma na celu przesunięcie terminu z dnia 1 stycznia 2003 r. na dzień 1 lipca 2003 r., od którego zawartość bioetanolu w paliwach silnikowych powinna wynosić 3,5%.
3,5%, bo to już wcześniej uchwaliliśmy, a nie 4,5%, jak jest napisane w scenariuszu.
Pani Mecenas, czy to się zgadza? W scenariuszu mamy 4,5%, a my wcześniej uchwaliliśmy 3,5%, czyli wynika z tego, że to ja mam rację. Tak czy nie?
(Senator Jerzy Pieniążek: Czy można, Panie Marszałku?)
Nie można, bo trwa w tej chwili głosowanie.
(Senator Jerzy Pieniążek: Ustaliliśmy to tylko w normie, a ilość będzie ustalana za chwilę.) (Poruszenie na sali)
Czyli jeżeli powiedziałem 3,5%, to nie popełniłem błędu?
(Głosy z sali: Nie.)
To znaczy, że się dobrze wyraziłem.
Głosujemy zatem nad poprawką czterdziestą pierwszą.
Kto z państwa jest za przyjęciem poprawki czterdziestej pierwszej?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyniki.
76 senatorów głosowało za, 4 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 218)
Stwierdzam, że poprawka czterdziesta pierwsza została przyjęta.
Poprawka czterdziesta czwarta ma na celu zmniejszenie procentowego udziału bioetanolu we wprowadzonych do obrotu benzynowych paliwach silnikowych z 4,5% na 3%.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyniki.
10 senatorów głosowało za, 67 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 219)
Stwierdzam, że poprawka została odrzucona.
Poprawka czterdziesta piąta polega na zmniejszeniu procentowego udziału bioetanolu we wprowadzonych do obrotu benzynowych paliwach silnikowych z 4,5% na 3,5%.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyniki.
63 senatorów głosowało za,13 - przeciw, 5 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 220)
Stwierdzam, że Senat poprawkę przyjął.
Poprawka czterdziesta szósta polega na skreśleniu przepisu stanowiącego o tym, że od dnia 1 stycznia 2006 r. łączny udział biokomponentów powinien wynosić nie mniej niż 5% ogólnej ilości wprowadzanych do obrotu ropopochodnych paliw ciekłych.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyświetlenie wyników.
11 senatorów głosowało za, 63 - przeciw, 6 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 221)
Stwierdzam, że poprawka została odrzucona.
Poprawka czterdziesta siódma ma charakter redakcyjny.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wynik.
79 senatorów głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 222)
Stwierdzam, że poprawka została przyjęta.
Poprawka czterdziesta dziewiąta wprowadza obowiązek oznaczania zawartości biokomponentów w biopaliwach ciekłych oraz obowiązek sprzedaży przez stacje paliw płynnych dwóch rodzajów paliw: z udziałem biokomponentów i bez ich udziału.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wynik.
67 senatorów głosowało za, 11 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 223)
Stwierdzam, że Senat poprawkę przyjął.
Zatem tak jak można było przypuszczać, trzynastego nie wszystko jednak zdarzyć się może.
Poprawka pięćdziesiąta pierwsza ma na celu uogólnienie dotychczasowego przepisu poprzez skreślenie odwołania się do konkretnej polskiej normy.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Proszę o wynik.
75 senatorów głosowało za, 4 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 224)
Senat poprawkę przyjął.
Poprawka pięćdziesiąta czwarta ma na celu dokonanie innego podziału kompetencji pomiędzy prezesem Urzędu Regulacji Energetyki a ministrem właściwym do spraw rynków rolnych w zakresie kontroli podmiotów prowadzących działalność gospodarczą na podstawie ustawy.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
69 senatorów głosowało za, 7 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 225)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka pięćdziesiąta szósta doprecyzowuje tytuł rozdziału 7 do przedmiotowego zakresu regulacji przewidzianego w tym rozdziale.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Proszę o wynik.
77 senatorów głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 226)
Senat poprawkę przyjął.
Poprawka pięćdziesiąta siódma ma na celu doprecyzowanie przepisów ustawy.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Proszę o wynik.
77 senatorów głosowało za, 1 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 227)
Senat poprawkę przyjął.
Poprawka pięćdziesiąta ósma ma charakter redakcyjny.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Wyświetlamy wyniki.
79 senatorów głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 228)
Poprawka pięćdziesiąta dziewiąta ma na celu skreślenie przepisu regulującego dwukrotnie tę samą materię.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wynik.
79 senatorów głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 229)
Senat poprawkę przyjął.
Poprawka sześćdziesiąta skutkuje tym, że ewentualne obniżenie stawki akcyzy na biopaliwa ciekłe, zawierające biokomponenty wytworzone w ramach limitu krajowego, nie następowałoby, według ustawy, proporcjonalnie do procentowej zawartości biokomponentów w paliwach ciekłych, od których powstał obowiązek podatkowy.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wynik.
78 senatorów głosowało za, 1 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 230)
Senat poprawkę przyjął.
Poprawka sześćdziesiąta pierwsza prawidłowo formułuje odesłanie do przepisu ustawy.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Proszę o wynik.
80 senatorów głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 231)
Senat poprawkę przyjął.
Poprawka sześćdziesiąta druga ma na celu uściślenie przepisów ustawy.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wynik.
80 senatorów głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 232)
Senat poprawkę przyjął.
Poprawka sześćdziesiąta trzecia polega na dodaniu przepisu przejściowego określającego dwumiesięczny termin, w ciągu którego Rada Ministrów jest obowiązana wydać rozporządzenie w sprawie wymaganego procentowego udziału poszczególnych biokomponentów w ogólnej ilości wprowadzanych do obrotu poszczególnych ropopochodnych paliw ciekłych na rok 2003.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję.
76 senatorów głosowało za, 3 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu.*
(Głosowanie nr 233)
Senat poprawkę przyjął i nie będzie już głosował nad poprawką sześćdziesiątą szóstą.
Poprawka sześćdziesiąta czwarta ma na celu skreślenie podwójnego terminu dla wykonania obowiązku przyznania limitu produkcji w roku 2003.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję.
78 senatorów głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 234)
Senat poprawkę przyjął.
Poprawka sześćdziesiąta siódma ma na celu doprecyzowanie, że zezwolenia na odwadnianie spirytusu, które stają się z dniem wejścia ustawy w życie zezwoleniami na wytwarzanie biokomponentów, to zezwolenia wydane również na podstawie ustawy - Prawo działalności gospodarczej.
Kto jest za?
Kto jest przeciwny?
Kto się wstrzymał od głosu?
Proszę o wynik.
76 senatorów głosowało za, 1 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 235)
Senat poprawkę przyjął.
Poprawka sześćdziesiąta ósma ma charakter redakcyjny. Wyznacza ostatni dzień miesiąca jako dzień realizacji określonych obowiązków.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Proszę o wynik.
77 senatorów głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 236)
Stwierdzam, że Senat poprawkę przyjął.
I znowu dobiegliśmy do mety w sprawie tej ustawy, i w tej sytuacji pozostaje nam już tylko przerwać taśmę.
Przystępujemy do głosowania nad całością ustawy o organizacji rynku biopaliw ciekłych oraz biokomponentów do ich produkcji, ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.
Kto z państwa jest za jej przyjęciem?
Kto jest przeciwny?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wynik.
77 senatorów głosowało za, 3 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 237)
Stwierdzam w tej sytuacji, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o organizacji rynku biopaliw ciekłych oraz biokomponentów do ich produkcji.
Tym samym porządek obrad trzydziestego posiedzenia Senatu został wyczerpany.
Przystępujemy do oświadczeń.
(Senator Andrzej Jaeschke: Już były.)
(Senator Sławomir Izdebski: Do komunikatów.)
Oświadczenia były, więc już ich nie będzie. Zatem proszę pierwszego sekretarza tego posiedzenia, pana senatora Sławomira Izdebskiego o odczytanie komunikatów.
Senator Sekretarz
Sławomir Izdebski:
Dziękuję, Panie Marszałku.
W dniu dzisiejszym dziesięć minut po ogłoszeniu przerwy w sali nr 182 odbędzie się posiedzenie Komisji Ustawodawstwa i Praworządności. Porządek obrad: rozpatrzenie uchwalonej przez Sejm w dniu 4 grudnia 2002 r. ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Przepisy wprowadzające kodeks postępowania karnego, ustawy o świadku koronnym oraz ustawy o ochronie informacji niejawnych, druk nr 295.
I drugi komunikat. Posiedzenie Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia, które rozpoczęło się w dniu dzisiejszym, 13 grudnia, o godzinie 8.00 w sali nr 179, będzie kontynuowane po zakończeniu głosowań na posiedzeniu plenarnym Senatu. Porządek obrad: rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz o zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, druk senacki nr 296. I rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz ustawy o systemie oświaty, druk senacki nr 297. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję bardzo.
Czy ktoś z państwa chce zabrać głos w ramach oświadczeń?
(Senator Andrzej Jaeschke: Nie ma chętnych.)
Nie ma chętnych.
Proszę pana senatora sekretarza o listę osób, które złożyły swoje oświadczenia do protokołu, muszę ją przeczytać, żeby procedurom stało zadość.
Do protokołu oświadczenia złożyli senatorowie: Sławomir Izdebski, Zbigniew Kulak, Gerard Czaja, Józef Sztorc - trzy oświadczenia, Zbigniew Kruszewski, Maria Berny - dwa oświadczenia, Kazimierz Drożdż, Henryk Gołębiewski, Henryk Stokłosa, Adam Biela, Włodzimierz Łęcki. I to wszystko.
Informuję, że protokół trzydziestego posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej piątej kadencji zostanie udostępniony senatorom w terminie trzydziestu dni po posiedzeniu Senatu w Biurze Prac Senackich, w pokoju nr 255.
Zobaczymy się za cztery dni. Dziękuję państwu.
Zamykam trzydzieste posiedzenie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej piątej kadencji.
(Wicemarszałek trzykrotnie uderza laską marszałkowską)
Dziękuję bardzo.
Oświadczenie złożone
przez senatora Sławomira Izdebskiego
Oświadczenie skierowane do głównego inspektora pracy Tadeusza Zająca
Jak stanowi art. 24 konstytucji praca znajduje się pod szczególną ochroną.
W ramach nowelizacji ustawy o PIP urząd ten został wyposażony w prawo do wydawania decyzji administracyjnych, nakazujących pracodawcom wypłatę należnego wynagrodzenia za pracę. Inspektorzy pracy mogą egzekwować wykonanie tych nakazów w drodze egzekucji administracyjnej. Pomimo to podjęta przeze mnie w sierpniu bieżącego roku interwencja w sprawie pracowników zatrudnionych w spółce z o.o. "Ewerbud" do dziś nie przyniosła oczekiwanych rezultatów. Pracownicy tej spółki, około osiemdziesięciu osób, do dziś bezskutecznie oczekują na wynagrodzenie za pracę od lipca 2001 r. do grudnia 2001 r.
We wrześniu bieżącego roku OIP w Warszawie udzielił mi odpowiedzi, że jeszcze w lutym 2002 r. inspektor pracy wydał nakaz, zobowiązujący do wypłacenia pracownikom zaległego wynagrodzenia, w tym również pracownikowi, ma rzecz którego podjąłem interwencję, wynagrodzenia zaległego od września 2001 r., podczas gdy nie otrzymał on wynagrodzenia za dwa wcześniejsze miesiące pracy. OIP poinformował również, że w związku ze zmianą siedziby spółki przekazał dokumentację z kontroli do OIP w Gdańsku. Tymczasem OIP w Gdańsku pismem z dnia 17 października 2002 r. poinformował mnie, że nakaz płacowy, dotyczący wypłacenia siedemdziesięciu pracownikom należności pieniężnych ze stosunku pracy, nadal nie został wykonany, mimo skierowanego upomnienia.
W związku z tym zwracam się do głównego inspektora pracy z pytaniem o skuteczność działań PIP w tym zakresie. Mianowicie chodzi o to, jakie podjęto skuteczne działania prewencyjne i represyjne w celu wyeliminowania takich nagannych zachowań pracodawców. W mojej ocenie niskie mandaty, jakie nakładają inspektorzy pracy, mandaty do 500 zł, na pewno nie spowodują terminowego wypłacania wynagrodzeń.
Sławomir Izdebski
Senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Zbigniewa Kulaka
Oświadczenie skierowane do ministra pracy i polityki społecznej Jerzego Hausnera
W związku z wątpliwościami i pytaniami wyborców zwracam się z uprzejmą prośbą o wyjaśnienie, czy osoba otrzymująca świadczenie rentowe, przyznane na określony czas, może lub powinna przed upływem tego terminu zarejestrować się jako poszukująca pracy. Zgłoszenie się do RUP dopiero z decyzją ZUS o uznaniu za zdolnego do pracy powoduje w pewnych sytuacjach, że zainteresowani pozostają przez kilka tygodni bez środków do życia.
Na podstawie informacji uzyskanych z urzędów pracy jestem zmuszony przyjąć, że jest to zgodne z obowiązującym w tym zakresie prawem, chociaż powoduje wiele stresów, a nawet tragedii. Dlatego zwracam się z uprzejmą prośbą nie tyle o informacje o istniejącej w tym zakresie praktyce, ile o propozycje zmian, na drodze legislacyjnej, tej niehumanitarnej sytuacji.
Zbigniew Kulak
Oświadczenie złożone
przez senatora Gerarda Czaję
Oświadczenie skierowane do ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego
Od ponad dziesięciu lat istnieją i doskonale funkcjonują w Polsce regionalne ośrodki badań i dokumentacji zabytków - od października bieżącego roku regionalne ośrodki studiów i ochrony środowiska kulturowego - w tym regionalny ośrodek w Gdańsku odgrywający wielce pożyteczną rolę w ochronie, badaniach i popularyzacji dóbr kultury w regionie Pomorza Wschodniego, w tym Warmii i Mazur. W tym ośrodku powstało wiele unikalnych opracowań, dokumentacji, studiów, ekspertyz i innych materiałów. Ośrodek ten dysponuje wypracowanym w ostatnim dziesięcioleciu, a także w poprzednim okresie, jeszcze jako gdański Ośrodek Dokumentacji Zabytków, archiwum konserwatorskim obejmującym kilkanaście tysięcy dokumentów, kilkadziesiąt tysięcy kart ewidencyjnych różnego rodzaju obiektów zabytkowych, liczne unikalne pozycje bibliograficzne i kartograficzne. To niezwykłe bogactwo służy jako znakomita baza prac wykonywanych nie tylko przez pracowników ośrodka, ale także przez specjalistów z innych branż i instytucji, w tym urzędu Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Ośrodek od wielu lat dobrze współpracuje zarówno z wojewódzkim konserwatorem zabytków, jak i konserwatorami miejskimi w Gdańsku i Gdyni, wykonując na ich rzecz zlecone przez nich różnorodne opracowania i dokumentacje. Zakres tej współpracy zależy tylko od możliwości finansowych konserwatorów, a nie od woli ośrodka.
Zaniepokojony jestem treścią rozporządzenia ministra kultury, nr 54 z 14 października 2002 r., z którego wynika chęć drastycznej reorganizacji wszystkich ośrodków w Polsce, w tym i gdańskiego, i połączenia dotychczasowej warszawskiej centrali - Ośrodka Dokumentacji Zabytków - z Ośrodkiem Ochrony Zabytkowego Krajobrazu, tworząc jedną nową instytucję centralną: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków. Ta zmiana może nie jest aż tak dotkliwa, jak idąca za tym redukcja etatów. Na mocy tego rozporządzenia reorganizacja dotychczasowych ośrodków w Polsce ma spowodować redukcję zatrudnienia ze stu jeden osób do siedemdziesięciu dwóch - czyli o dwadzieścia dziewięć etatów.
Najbardziej jednak owa redukcja dotknie właśnie gdańskiego ośrodka, tam zmniejszy się dotychczasowe zatrudnienie aż o jedenaście etatów. Zwracam uwagę, że chodzi tu o wysoce wyspecjalizowaną kadrę, z rzadka występującymi umiejętnościami i niepowtarzalnym doświadczeniem zawodowym. Pragnę jednocześnie przypomnieć Panu Ministrowi, iż ośrodek w Gdańsku działa na bardzo trudnym rynku - wąska branża i stosunkowo niewielkie możliwości pozyskiwania środków pozabudżetowych - i od kilku lat z powodzeniem wypracowuje dochody sięgające nawet 20% dotacji przeznaczanej dla nich z ministerstwa.
Odrębnym tematem jest propozycja ministerstwa dotycząca utworzenia dwóch ośrodków, między innymi w Elblągu. Biorąc jednak pod uwagę potencjał intelektualny, dobrze zorganizowaną i dobrze prowadzoną placówkę gdańską, nie widzę przeszkód, aby gdański ośrodek mógł w dalszym ciągu obsługiwać województwo warmińsko-mazurskie.
Proszę zatem Pana Ministra o wnikliwe rozpatrzenie zawartych w moim oświadczeniu problemów, tak aby można było w dalszych latach wykorzystać wiedzę i doświadczenie pracowników Regionalnego Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków w Gdańsku.
Gerard Czaja
Senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Józefa Sztorca
Oświadczenie skierowane do wiceprezesa Rady Ministrów, ministra infrastruktury Marka Pola
Szanowny Panie Marszałku! Szanowni Państwo Senatorowie!
Z uwagi na podjęcie działań zmierzających do liberalizacji polskiego rynku pocztowego z dniem 1 stycznia 2003 r., występuję do Pana Ministra z następującą kwestią, a jednocześnie swego rodzaju apelem.
Otwarcie rynku pocztowego dla obcych firm będzie miało bardzo negatywne skutki dla przedsiębiorstwa Poczta Polska i dla całego kraju. Ministerstwo Infrastruktury chce bowiem przeforsować projekty ustaw zmierzające do znacznego ograniczenia działalności pocztowego operatora narodowego. Do Sejmu przesyłane są kolejne wersje projektów, między innymi prawa pocztowego, czy ustawy o usługach pocztowych.
W obecnej chwili nie wiadomo, czy i kiedy wstąpimy do Unii Europejskiej, o czym ma zadecydować między innymi wynik przyszłorocznego referendum. Data ta jest płynna i nieustannie się oddala. Ale nawet akcesja nie oznacza całkowitego i pełnego partnerstwa z innymi państwami, co jest widoczne również w wielu innych dziedzinach, na przykład w ograniczeniu dostępu do unijnego rynku pracy. Sytuacja ta oznacza otwarcie naszego rynku dla operatorów z krajów Unii, a jednocześnie całkowitą niemożność świadczenia usług pocztowych na terenie krajów Unii Europejskiej. Kraje te bowiem skutecznie chronią swój rynek przed konkurencją.
Rynek pocztowy Unii, po przeprowadzeniu procesu restrukturyzacji, rozpoczął trwającą również obecnie ekspansję na rynki innych państw. Wszyscy czołowi operatorzy europejscy od kilku lat są już obecni na rynku polskim poprzez swoje spółki zależne: poczta niemiecka poprzez Servisco, francuska i szwedzka przez Masterlink, brytyjska przez Szybką Paczkę, a holenderska poprzez TNT. Spółki te świadczą usługi kurierskie oraz ekspresowe i są przygotowane do uruchomienia działalności pocztowej. Ma im to umożliwić właśnie nowe prawo pocztowe.
Otwarcie rynku pocztowego dla konkurencji będzie oznaczać szybki upadek narodowego operatora, który zatrudnia obecnie sto tysięcy pracowników. Liberalizacja taka powinna być poprzedzona doinwestowaniem Poczty Polskiej oraz restrukturyzacją jej zatrudnienia. Na skutek wprowadzenia liberalizacji rynku pocztowego pracę w branży pocztowej straci ogromna liczba dotychczasowych pracowników. Jest to, przy obecnym poziomie bezrobocia, posunięcie tragiczne w skutkach i nieprzemyślane. Restrukturyzacja Poczty Polskiej będzie bardzo trudna z uwagi na konieczność jednoczesnej konkurencji z bogatymi i ekspansywnymi operatorami unijnymi. Oddanie rynku spowoduje zaś sytuację, w której praktycznie niemożliwe stanie się jego odzyskanie.
Twierdzi się, iż powodem tego stanowiska jest konieczność wypełnienia zobowiązań przedakcesyjnych, czyli wykonanie zaleceń dyrektywy Parlamentu Europejskiego i rady 97/67/WE w sprawie wspólnych reguł rozwoju rynku wewnętrznego usług pocztowych Unii Europejskiej i poprawy jakości usług. Według jej postanowień należy podjąć kroki dla ustanowienia rynku wewnętrznego w sektorze pocztowym, a także zapewnienia liberalizacji rynku pocztowego w celu zagwarantowania w całej Unii swobodnego świadczenia usług w sektorze pocztowym.
Ocena liberalizacji rynku pocztowego nie jest jednoznaczna. Komisja Spraw Społecznych i Zatrudnienia Parlamentu Europejskiego zarzuciła Komisji Europejskiej przygotowanie planu liberalizacji rynku pocztowego bez prawidłowej analizy jego wpływu na poziom zatrudnienia. Otwarcie rynku stanowi bowiem czynnik wywierający ogromny wpływ na spadek poziomu zatrudnienia w sektorze pocztowym i globalny wzrost bezrobocia. Istnieje uzasadniona groźba, że spadek zatrudnienia nie zostanie zrekompensowany stworzonymi przez konkurencję miejscami pracy. Zgodnie z analizami Komisji Spraw Społecznych i Zatrudnienia sektor prywatny tworzy zaledwie około 1/3 miejsc pracy tworzonych przez operatorów publicznych. Operatorzy prywatni oferują przy tym gorsze i mniej stabilne warunki pracy.
Wprowadzenie zmian w branży doprowadzi, wskutek liberalizacji rynku pocztowego, do trwałej utraty pracy przez tysiące zatrudnionych osób. Forsujący te zmiany z pewnością nie reprezentują interesów Polski ani polskiego operatora narodowego. Proszę więc o poważne podejście do tych problemów i wprowadzenie takich zapisów ustawowych, które nie postawią Poczty Polskiej na z góry straconej pozycji, lecz zapewnią jej możliwość konkurencji na polskim rynku pocztowym z innymi operatorami.
Z wyrazami szacunku
Senator RP
Józef Sztorc
Oświadczenie złożone
przez senatora Józefa Sztorca
Oświadczenie skierowane do wiceprezesa Rady Ministrów, ministra infrastruktury Marka Pola
Szanowny Panie Ministrze!
Z niepokojem przyjąłem informację o zmniejszeniu środków przeznaczonych z budżetu państwa na 2003 r. na finansowanie Akademii Morskiej w Gdyni i Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie. Przygotowywany budżet przewiduje spadek dotacji na finansowanie dydaktyki w obu uczelniach morskich z 58 milionów 960 tysięcy zł w 2001 r. do 53 milionów 690 tysięcy zł w roku 2003, oraz ograniczenie pomocy materialnej dla studentów z 6 milionów 113 tysięcy zł w 2001 r. do 6 milionów 70 tysięcy zł w roku 2003.
Uwzględniając wskaźniki wzrostu dotacji w ostatnich trzech latach w szkołach wyższych Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu, uczelnie morskie winny otrzymać w ustawie budżetowej na 2003 r. środki wyższe o 9 milionów zł na dydaktykę i 1 milion 400 tysięcy zł na pomoc materialną dla studentów. Uczelnie te zgłaszały ponadto potrzeby prowadzenia inwestycji, które podobnie jak w latach ubiegłych nie zostały uwzględnione, co dodatkowo pogarsza warunki funkcjonowania tych szkół.
Zmniejszenie po raz drugi dotacji następuje mimo konieczności wypłat zwiększonych ustawowo wynagrodzeń, świadczenia zwiększonej pomocy materialnej dla studentów oraz konieczności dokonywania wydatków na utrzymanie unikalnej, spełniającej światowe wymogi bazy dydaktycznej. Mniejsza dotacja powoduje pozbawienie uczelni środków finansowych na bieżące regulowanie pochodnych wynagrodzeń, opłaty za energię oraz zakupy wyposażenia, konserwacje i remonty.
Uczelnie morskie zobligowane są do spełniania ustalonych przez International Maritime Organization zadań dydaktycznych oraz praktyk morskich. Konieczność spełnienia tych warunków, niewystępujących w innych uczelniach, wymaga znacznych środków, które muszą być przeznaczone na realizację znacznie obszerniejszych programów kształcenia oraz pozyskanie i dysponowanie specjalistycznymi laboratoriami, symulatorami oraz statkami szkolno-badawczymi. Ponadto zgodnie z polityką edukacyjną państwa uczelnie morskie w ostatnich trzech latach zwiększyły nabory na studia o 27%. Zwiększenie to odbyło się przy znacznym spadku dotacji budżetowej, co spowodowało konieczność cięć wydatków na bieżące utrzymanie uczelni.
Uczelnie morskie, ze względu na charakter zawodu marynarskiego, zawsze kształciły kadry dla polskiego i międzynarodowego rynku pracy, dając absolwentom pewne i atrakcyjne finansowo zatrudnienie oraz przynosząc Polsce korzyści ekonomiczne wielokrotnie przewyższające koszty kształcenia. Zdecydowana większość studentów tych uczelni to młodzi ludzie z regionów kraju o dużym bezrobociu. Według tak zwanej białej księgi transportu Unii Europejskiej z września 2001 r., do roku 2006 na obszarze Unii brakować będzie około trzydziestu sześciu tysięcy oficerów floty handlowej. Oznacza to, że tak korzystna dla absolwentów uczelni morskich sytuacja na rynku pracy utrzyma się jeszcze przez wiele lat.
W odróżnieniu od absolwentów innych uczelni, których część wyjeżdża na stałe za granicę w poszukiwaniu pracy, absolwenci naszej uczelni nie emigrują, lecz zarobione na międzynarodowym rynku pieniądze przywożą do kraju. Obecnie na statkach floty światowej pracuje około trzydziestu tysięcy Polaków. Z szacunkowych danych wynika, że przywożą oni do kraju ponad 800 milionów dolarów rocznie, zwiększając zasobność i siłę nabywczą społeczeństwa.
Uczelnie morskie sprostały oczekiwaniom polityki edukacyjnej państwa, dostosowując się do warunków rynkowych i kształcąc absolwentów na niezmiennie wysokim poziomie, umożliwiającym już dziś zajmowanie przez nich znaczącego miejsca na rynku Unii Europejskiej.
Przedstawiając powyższe problemy, wyrażam nadzieję, iż Pan Minister podejmie właściwą decyzję w przedstawionej sprawie.
Z wyrazami szacunku
Józef Sztorc
Oświadczenie złożone
przez senatora Józefa Sztorca
Oświadczenie skierowane do minister edukacji narodowej i sportu Krystyny Łybackiej
Zgodnie z art. 49 ust. 4 Regulaminu Senatu Rzeczypospolitej Polskiej niniejsze oświadczenie w sprawie szkoły podstawowej we wsi Siekierczyna w gminie Ciężkowice, powiat tarnowski, województwo małopolskie, kieruję do pani Krystyny Łybackiej, minister edukacji.
Pani Minister, budujemy piękne, okazałe szkoły, sale gimnastyczne i obiekty sportowe. Są to fakty niezaprzeczalne. Zarazem jednak istnieją i funkcjonują, głównie na terenach wiejskich, szkoły podstawowe, do których uczęszczają dziesiątki dzieci, szkoły pozbawione nie tylko sal gimnastycznych, obiektów sportowych, ale nawet wody do picia i do celów sanitarno-higienicznych.
W takich warunkach funkcjonuje szkoła podstawowa w Siekierczynie, wsi na Pogórzu Ciężkowickim, gdzie jest rozproszona zabudowa. Jest to wieś biedna, położona z dala od ośrodków miejskich, pozbawiona dogodnych połączeń komunikacyjnych; wieś, w której dowożona beczkowozem woda nie spełnia warunków sanitarnych.
Szanowna Pani Minister, przedstawiam tę drastyczną sytuację, mając nadzieję, iż przybliżenie tego problemu pozwoli Pani na wsparcie finansowe tej szkoły, za co z góry dziękuję.
Józef Sztorc
Senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Zbigniewa Kruszewskiego
Oświadczenie skierowane do ministra pracy i polityki społecznej Jerzego Hausnera
Panie Ministrze!
Problem bezrobocia jest wielce złożoną kwestią. Jest też kwestią delikatną, bowiem dotyczy bezpośrednio ludzi, ich życia osobistego, losów ich rodzin. Z taką świadomością zwracam się do Pana Ministra z pytaniami dotyczącymi zatrudnienia na pełnych etatach w sferze budżetowej osób, które mają nabyte prawa emerytalne. Mówiąc brutalnie, osoby te blokują możliwość zatrudnienia ludzi młodych, absolwentów szkół i uczelni wyższych, co potęguje negatywne skutki bezrobocia.
Czy znane są Panu liczby mówiące, ile miejsc pracy w skali całego kraju można by uzyskać, gdyby wspomniane przeze mnie osoby skorzystały ze swoich praw emerytalnych?
Czy zdaniem Pana Ministra celowe jest zajęcie się tym problemem i czy jest to w naszym kraju zjawisko powszechne?
Z wyrazami szacunku
Zbigniew Paweł Kruszewski
Senator RP
Oświadczenie złożone
przez senator Marię Berny
Oświadczenie skierowane do ministra spraw zagranicznych Włodzimierza Cimoszewicza
W oświadczeniu tym przedstawiam pytania moich wyborców i wątpliwości, o których rozmawiamy na spotkaniach.
Wyborcy moi zwracają ogromną uwagę na problemy mniejszości narodowych, które stanowią wprawdzie drobną, ale znaczącą część społeczności Dolnego Śląska i całego kraju. Na wiele kierowanych do mnie pytań nie jestem w stanie odpowiedzieć, proszę więc Pana o pomoc. Uważam, że sytuacja tych mniejszości winna być rozpatrywana w odniesieniu do sytuacji mniejszości polskiej w takich państwach jak Ukraina, Rosja, Białoruś, Litwa, Łotwa i Estonia.
Proszę więc uprzejmie o odpowiedź, w której byłaby przedstawiona analiza dotyczącą zapewnienia w tych państwach siedzib dla organizacji polonijnych, szkół i klas z językiem polskim, nakładów na wydawnictwa, dostępu do mediów i realizacji innych postulatów zgłaszanych przez środowiska polonijne w wymienionych krajach wraz z podaniem ich liczebności.
Równocześnie proszę o analogiczną informację o sytuacji mniejszości tamtych krajów w Polsce, wraz z dodatkową analizą dotycząca tego, w których pismach środowisk mniejszościowych sponsorowanych przez stronę polską są zamieszczane, a także z jaką częstotliwością, informacje szkalujące państwo polskie.
Chciałabym również otrzymać informację o tym, ile wynoszą globalne nakłady ponoszone przez stronę polską na poszczególne mniejszości, niezależnie od tego, jakimi drogami są przekazywane te środki - wprost z budżetu, poprzez organizacje pozarządowe czy też innym strumieniem finansowania.
Proszę równocześnie o analogiczną informację dotyczącą finansowania mniejszości polskich przez wymienione już państwa, na terenie których te mniejszości działają.
Informacje te pozwolą mi na uzyskanie całościowego oglądu co do tego, jak prowadzimy politykę mniejszościową w kontekście tego, jak wobec nas prowadzą ją wskazane wyżej państwa.
Maria Berny
Oświadczenie złożone
przez senator Marię Berny
Oświadczenie skierowane do prezesa Rady Ministrów Leszka Millera
Panie Premierze!
Nie ujmując nic realizowanej przez Pana rząd polityce przyjaźni wobec Ukrainy, zwracam się z uprzejmą prośbą, by w możliwie szybkim czasie powołał Pan państwowy komitet obchodów sześćdziesięciolecia mordów ludobójczych, jakich na narodach polskim, żydowskim i ukraińskim dopuściły się formacje nacjonalistyczne stanowiące szeregi OUN-UPA oraz zbliżone do nich bandy kryminalistów.
Apogeum zbrodni miało miejsce w lipcu 1943 r. Teraz, w tym właśnie czasie, winniśmy ofiarom tych mordów i milionom Polaków związanych z nimi pamięcią, oddać należyty hołd. Zginęli. Życia im nikt nie wróci. Nie jest ważne, czy było ich sto, dwieście czy trzysta tysięcy. Ważne, by żyjący dziś obywatele naszej ojczyzny, poprzez oddanie szacunku ofiarom, zostali uwrażliwieni na groźbę, jaką zawsze niesie za sobą nacjonalistyczna, faszystowska ideologia.
Nasze społeczeństwo nie jest wolne od nacjonalizmu. Przypomnienie tej gehenny jest więc konieczne.
Środowiska kombatanckie, kresowe, są bardzo skłócone, dlatego tylko powołany przez Pana państwowy komitet obchodów tej rocznicy może udźwignąć zadanie, jakie - ufam - Pan mu powierzy.
Maria Berny
Oświadczenie złożone
przez senatorów Kazimierza Drożdża
i Henryka Gołębiewskiego
Oświadczenie skierowane do ministra środowiska Stanisława Żelichowskiego
Szanowny Panie Ministrze!
Zwracamy się do Pana w sprawie interpretacji przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2001 r. w sprawie złóż wód podziemnych zaliczonych do solanek, wód leczniczych i termalnych oraz złóż innych kopalin leczniczych, a także zaliczenia kopalin pospolitych z określonych złóż lub jednostek geologicznych do kopalin podstawowych (DzU nr 156, poz. 1815), w kontekście rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2001 r. w sprawie opłat eksploatacyjnych (DzU nr 153, poz. 1746).
W przepisach tych brakuje jednoznacznego rozstrzygnięcia, którą stawkę opłaty eksploatacyjnej należy stosować, gdy dana kopalina ze względu na swój charakter może być klasyfikowana wielorazowo i podlega w związku z tym opłacie w różnej wysokości. Sytuacja taka ma miejsce w przypadku wód leczniczych ze złoża w Lądku-Zdroju w województwie dolnośląskim, będących jednocześnie wodami termalnymi - hipotermalnymi oraz hipertermalnymi siarczkowymi, fluorkowymi i radonowymi - wymienionymi w §2 pkt 26b rozporządzenia w sprawie złóż wód podziemnych itd.
Z systematyki zawartej w §2 pkt 26 tego rozporządzenia wynika naszym zdaniem, iż w przypadku wód leczniczych będących jednocześnie wodami termalnymi wody termalne stanowią podgrupę wód leczniczych, co oznacza, że do ustalenia opłaty eksploatacyjnej z tytułu wydobywania tych kopalin należy stosować stawkę właściwą dla wód termalnych, wskazaną w pkcie 54 załącznika do rozporządzenia w sprawie opłat eksploatacyjnych, czyli 0 zł 0 gr, a nie wskazaną w pkcie 53 stawkę 2 zł 7 gr, która moim zdaniem znajduje zastosowanie wyłącznie do takich wód leczniczych, które nie są jednocześnie wodami termalnymi.
Z uwagi na odmienną interpretację organu koncesyjnego problem ten powinien być jednoznacznie rozstrzygnięty w przepisach.
Ponadto należy zauważyć, że w rozporządzeniu w sprawie złóż podziemnych itd. przyjęto następującą klasyfikację złóż: solanki, wody lecznicze, wody termalne, kopaliny lecznicze i kopaliny podstawowe. Wody termalne, za których wydobywanie nie przewiduje się opłat, są to wody podziemne pochodzące ze wszystkich jednostek geologicznych posiadające na wypływie z ujęcia temperaturę co najmniej 20°C, z wyjątkiem wód odprowadzanych z odwodnienia czynnych zakładów górniczych i nieczynnych wyrobisk.
Sformułowanie "ze wszystkich jednostek geologicznych" sugeruje, że są to również wody hipotermalne oraz hipertermalne siarczkowe, fluorkowe i radonowe, które w związku z tym powinny zostać potraktowane stawką zerową opłaty eksploatacyjnej. Wody pochodzące ze złoża w uzdrowisku Lądek-Zdrój zostały jednak zaliczone przez organ koncesyjny do wód leczniczych, za które opłata wynosi 2 zł 7 gr.
Z poważaniem
Kazimierz Drożdż
Henryk Gołębiewski
Oświadczenie złożone
przez senatora Henryka Stokłosę
Oświadczenie skierowane do wiceprezesa Rady Ministrów, ministra rolnictwa i rozwoju wsi Jarosława Kalinowskiego
Już dziś wiadomo, że środki z funduszu SAPARD nie zostaną w pełni wykorzystane tak przez rolników i przedsiębiorców, jak przez samorządy. Na szczęście zjawisko to nie dotyczy wszystkich regionów w Polsce.
Aktualnie regionalne komitety sterujące pracują nad ustaleniem list rankingowych realizacji inwestycji z zakresu rozwoju i poprawy infrastruktury obszarów wiejskich. Samorządowcy z Wielkopolski sygnalizują mi, że nie wszystkie złożone przez gminy wnioski zostaną rozpatrzone pozytywnie. Sytuacja taka spowodowana jest zbyt małą w stosunku do potrzeb ilością środków przeznaczonych na realizację tych zadań dla województwa wielkopolskiego.
Pod koniec listopada otrzymałem pismo w tej sprawie, którego autorem jest burmistrz Ujścia Henryk Kazana. Przedstawia on w tym piśmie szereg interesujących propozycji, które - jak sądzę - warte są rozpowszechnienia i zrealizowania także w innych regionach Polski.
"Istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo - pisze burmistrz Kazana - że nie wszystkie województwa w kraju będą w stanie wykorzystać przyznany im limit. Postuluję więc, aby te niewykorzystane środki jak najszybciej przekazać do tych województw, w których występują braki. Takie rozwiązanie pozwoli nie tylko na prawidłowe wykorzystanie przyznanych w tej transzy środków z funduszu SAPARD, ale również umożliwi rozwój tych obszarów wiejskich, które są w stanie środki te prawidłowo wykorzystać".
Druga propozycja burmistrza z Ujścia wynika z ograniczeń czasowych związanych z realizacją inwestycji w ramach aktualnie rozpatrywanej transzy.
"Podczas ustalania możliwości finansowych realizacji złożonych wniosków - pisze burmistrz - brane są pod uwagę koszty wynikające z kosztorysów inwestorskich. Z naszych doświadczeń wiemy, że w efekcie przetargu ceny wynikające z kosztorysów inwestorskich ulegają znacznemu obniżeniu. Jestem przekonany, że w przypadku realizacji inwestycji ze środków SAPARD taka sytuacja będzie miała również miejsce, co pozwoli na «zaoszczędzenie» określonych środków finansowych (prawdopodobnie około 40%). Ze względu na zbyt krótki okres, który pozostanie do ostatecznego rozliczenia inwestycji - koniec lipca 2003 r. - gminy zajmujące dalsze miejsce na liście rankingowej nie będą już miały czasu na wykorzystanie tych pieniędzy.
Proponuję więc, aby podmioty decydujące o przyznaniu dotacji z funduszy SAPARD udzielały promesy większej liczbie jednostek samorządu terytorialnego niż to wynika z wysokości przyznanych danemu województwu limitów i kosztorysów inwestorskich, co pozwoli na wcześniejsze rozpoczęcie procedur przetargowych i wykorzystanie wszystkich przyznanych środków. Ewentualne braki mogą zostać uzupełnione z następnej transzy funduszu SAPARD".
Takie są propozycje samorządowca z Wielkopolski. W związku z tym zwracam się do ministra rolnictwa, Pana Premiera Jarosława Kalinowskiego, z następującymi pytaniami.
Czy przewiduje się możliwość przenoszenia środków z funduszu SAPARD z regionów, w których zostały niedostatecznie wykorzystane, do tych, w których ich zabrakło?
Jakie dodatkowe środki przeznaczone na realizację inwestycji z zakresu rozwoju i poprawy infrastruktury obszarów wiejskich może otrzymać w związku z tym Wielkopolska?
Czy pomysł, aby podmioty decydujące o przyznaniu dotacji z funduszu SAPARD udzielały promesy większej liczbie jednostek samorządu terytorialnego, niż to wynika z określonych dla danego województwa limitów i kosztorysów inwestorskich, zostanie wdrożony w życie i kiedy to nastąpi?
Jestem przekonany, że proponowane tu rozwiązania umożliwią gminom szybszy rozwój, a przewidziane na ten cel środki z funduszu SAPARD zostaną efektywniej wykorzystane zgodnie z ich przeznaczeniem.
Henryk Stokłosa
Oświadczenie złożone
przez senatora Adama Bielę
Oświadczenie skierowane do prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast Marka Bryxa
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie pismem z dnia 22 czerwca 2001 r., przesłanym do wiadomości między innymi prezesowi Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, poinformowało o decyzji wydanej w sprawie nr KOC/1163/Go/98, stwierdzającej nieważność orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej miasta stołecznego Warszawy z dnia 24 kwietnia 1953 r. nr OT.-15/18/53, w którym odmawia się przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości położonej przy ul. Marszałkowskiej 125/Zielona 11 i Siennej 4, oznaczonej nr hip. 1379-B, 1379-A i 5682, w części dotyczącej działki ewid. nr 23 (obręb 50309), jako wydanego z rażącym naruszeniem art. 7 ust. 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze miasta stołecznego Warszawy.
Decyzja stwierdzająca nieważność faktycznie eliminuje skutki tej decyzji z obrotu prawnego z dniem wydania wadliwej decyzji. W związku z tym pozostał do rozpatrzenia tak zwany wniosek dekretowy złożony przez byłych właścicieli nieruchomości przy ul. Marszałkowskiej 125. Akta dotyczące tej nieruchomości zostały już zwrócone do urzędu gminy w celu rozpoznania wniosku dekretowego w dniu 4 października 2001 r. Od tego czasu wniosek nie został jeszcze rozpatrzony.
W świetle opisanych faktów proszę o odpowiedź na następujące pytania:
1. Dlaczego organ władzy, w którego kompetencji jest podejmowanie decyzji o zwrocie nieruchomości, powstrzymuje się od wydania takiej decyzji, chociaż są prawne podstawy do jej podjęcia?
2. Dlaczego bezkarnie przekraczany jest termin rozpatrywania spraw administracyjnych?
3. Kiedy można oczekiwać, iż kompetentny organ załatwi przedmiotową sprawę, którą opisuję w swoim oświadczeniu?
Niektórzy obywatele nie wytrzymali już opieszałości naszych polskich urzędów i skierowali swoje skargi do trybunału w Strasburgu. Urzędy polskie nie powinny jednak prowokować swoim zachowaniem reakcji obywateli, którzy szukają pomocy w instancjach międzynarodowych.
Senator RP
Adam Biela
Oświadczenie złożone
przez senatora Włodzimierza Łęckiego
Oświadczenie skierowane do prezesa Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej Jerzego Pietrewicza
W niektórych parkach narodowych jednym z ważniejszych problemów do rozwiązania jest wykup gruntów stanowiących własność prywatną, a położonych w obrębie cennych pod względem przyrodniczym obszarów parkowych. Problem ten jest szczególnie trudny do rozwiązania w przypadku parków narodowych położonych w sąsiedztwie większych miast. Ceny gruntu są tam wysokie, a jednocześnie wywierana jest silna presja na zajęcie tychże gruntów pod zabudowę mieszkalną i rekreacyjną. Temat ten parę tygodni temu był omawiany na posiedzeniu senackiej Komisji Ochrony Środowiska w odniesieniu do Kampinoskiego Parku Narodowego.
Identyczna jest sytuacja w położonym na skraju aglomeracji poznańskiej Wielkopolskim Parku Narodowym. Parkowi temu w ostatnich latach udało się pozyskać znaczące tereny enklaw rolnych od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. Istnieje jednak kilka obszarów w istotny sposób połączonych z terenami parku, a pozostających w rękach prywatnych.
Od dyrekcji Wielkopolskiego Parku Narodowego i wójta gminy Komorniki otrzymałem informację, że spółdzielnia produkcyjna w Komornikach zamierza przystąpić do procedury zmiany przeznaczenia 30 ha terenów rolnych i sprzedaży ich na działki budowlane. Teren ten klinem wchodzi w lasy Wielkopolskiego Parku Narodowego i zmiana jego przeznaczenia byłaby wielce niekorzystna dla ekosystemu parku.
Dyrekcja parku już w 2000 r. wszczęła starania o wykupienie tego terenu, a w listopadzie tego roku ponowiła wniosek o pomoc finansową narodowego funduszu. Koszt wykupu wynosi około 4 milionów, 4 milionów 500 tysięcy zł. Transakcja mogłaby być zrealizowana w przeciągu dwóch, trzech lat.
Uprzejmie proszę Pana Prezesa o zainteresowanie się sprawą i udzielenie dyrekcji Wielkopolskiego Parku Narodowego wsparcia w działaniach na rzecz włączenia tego terenu w granice parku.
Włodzimierz Łęcki