Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu ósmego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ustanowieniu 2 maja Dniem Polonii i Polaków za Granicą.

Przypominam, że ustawa została uchwalona przez Sejm na siedemnastym posiedzeniu 20 marca 2002 r. Do Senatu została przekazana 21 marca bieżącego roku. Marszałek Senatu, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Emigracji i Polaków za Granicą. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 87, a sprawozdanie komisji w druku nr 87A.

Proszę sprawozdawcę Komisji Emigracji i Polaków za Granicą, pana senatora Franciszka Bachledę-Księdzularza, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator
Franciszek Bachleda-Księdzularz:

Pani Marszałek! Wysoki Senacie!

Z prawdziwą przyjemnością przedstawiam sprawozdanie z prac Komisji Emigracji i Polaków za Granicą nad uchwaloną przez Sejm w dniu 20 marca, czyli w dniu wczorajszym, jak zresztą odczytała to już pani marszałek, ustawą o ustanowieniu 2 maja Dniem Polonii i Polaków za Granicą.

Pragnę podkreślić, że jest to z pewnością inicjatywa senacka, która w błyskawicznym tempie kończy drogę legislacyjną. Nie wiem, czy jeszcze kiedykolwiek zdarzy się tak szybkie tempo. Oby wszystkie nasze inicjatywy senackie tak szybko pokonywały meandry dróg sejmowych. Sądzę, że przewodniczący komisji, pan senator Tadeusz Rzemykowski, ma dzisiaj prawdziwą satysfakcję. Myślę też, że wszyscy państwo senatorowie, którzy w dniu 30 stycznia podnosili ręce i przyciskali przyciski, uchwalając tym sposobem projekt tej ustawy, również mają prawdziwą satysfakcję. Dlatego też pozwolą państwo, że poza przypomnieniem słów uzasadnienia z dnia 30 stycznia bieżącego roku nie będę dłużej rozwodził się nad tą sprawą, jako że jest nam ona znakomicie znana. Bardziej służy to protokołowi niż przypomnieniu nam wszystkim tematu.

Celem niniejszego projektu ustawy jest ustanowienie Dnia Polonii i Polaków za Granicą, którym ma być 2 maja. Podjęcie niniejszej inicjatywy stanowi nawiązanie do przedwojennej tradycji obchodzenia dnia, a nawet tygodnia opieki nad rodakami na obczyźnie, którego organizacją zajmowały się krajowe organizacje sprawujące opiekę nad emigracją polską. Ustawa spełni także oczekiwania polskiej diaspory w tym względzie.

Ustanowienie 2 maja świętem naszego wychodźstwa, obejmującego 1/3 narodu, będzie stanowić w sposób symboliczny dowód uznania oraz podkreśli wspólnotę dorobku kulturowego Polaków w ojczyźnie i na obczyźnie.

II Zjazd Polonii i Polaków zza Granicy, który obradował w Pułtusku w dniach od 28 kwietnia do 2 maja 2001 r., w jednej ze swoich uchwał zwrócił się z apelem o ustanowienie 2 maja Dniem Polonii i Polaków za Granicą.

Szanowni Państwo Senatorowie, jestem przekonany, że wszyscy z uznaniem i radością przyjmiecie propozycję Komisji Emigracji i Polaków za Granicą i tę uchwaloną przez Sejm na posiedzeniu w dniu 20 marca 2002 r. ustawę o ustanowieniu 2 maja Dniem Polonii i Polaków za Granicą przyjmiecie bez poprawek, o co bardzo proszę. Dziękuję serdecznie.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Zgodnie z art. 44 ust. 5 Regulaminu Senatu przed przystąpieniem do dyskusji senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatora sprawozdawcy.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie? Nie ma zgłoszeń.

Dziękuję, Panie Senatorze.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była senackim projektem ustawy.

Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu pragnę zapytać obecnego na posiedzeniu przedstawiciela rządu, pana ministra Sławomira Dąbrowę, czy zechce zabrać głos.

Bardzo proszę, Panie Ministrze.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Sławomir Dąbrowa: Pani Marszałek! Wysoki Senacie! Ponieważ...)

Panie Ministrze, bardzo serdecznie zapraszamy tutaj do mównicy.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych
Sławomir Dąbrowa:

Dziękuję bardzo.

Pani Marszałek! Wysoki Senacie!

Ponieważ rząd nie miał dotychczas okazji przedstawić na senackim forum swojego stanowiska w tej sprawie, chciałbym po prostu powtórzyć deklarację, którą wczoraj złożyłem na posiedzeniu plenarnym Sejmu, dotyczącą mianowicie tego, iż stanowisko rządu w sprawie tej senackiej inicjatywy jest jednoznacznie pozytywne.

Ponieważ stronie rządowej wiadomo, iż Senat przygotowuje dużą debatę na tematy polonijne, pani marszałek przewodzi pracom przygotowawczym, a organy rządowe biorą w nich udział, nie widzę potrzeby, aby ustosunkowywać się dzisiaj merytorycznie do licznych zagadnień z tym związanych. Będzie ku temu okazja w niedalekiej przyszłości.

Jeszcze raz powtarzam: rząd bardzo pozytywnie odnosi się do tej inicjatywy ustawodawczej Senatu. Dziękuję bardzo. (Oklaski)

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję serdecznie.

Panie Ministrze, bardzo proszę o pozostanie jeszcze na miejscu, bowiem zgodnie z art. 44 ust. 6 Regulaminu Senatu każdy z państwa senatorów ma prawo zgłosić zapytanie kierowane do pana ministra.

Czy są takie zgłoszenia? Nie ma.

Dziękuję serdecznie, Panie Ministrze.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o wymogach regulaminowych dotyczących czasu przemówienia senatorów, o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców, a przede wszystkim o obowiązku składania podpisanych wniosków o charakterze legislacyjnym do marszałka Senatu.

Z uwagi na fakt, że nie ma zgłoszeń do dyskusji, pozwolę sobie jeszcze zapytać, czy ktoś z państwa senatorów, mimo braku pisemnego zgłoszenia chęci wystąpienia, jest gotowy do zabrania głosu. Nie widzę zgłoszeń.

Informuję, że lista mówców nie została wyczerpana, bo takowej nie było.

Nie zgłoszono też wniosków o charakterze legislacyjnym.

Zamykam dyskusję.

Tym samym ogłaszam, że głosowanie w sprawie ustawy o ustanowieniu 2 maja Dniem Polonii i Polaków za Granicą zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu dziewiątego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo farmaceutyczne, ustawę o wyrobach medycznych oraz ustawę o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na siedemnastym posiedzeniu 20 marca bieżącego roku. Do Senatu została przekazana 21 marca 2002 r. Marszałek Senatu, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 86, a sprawozdanie komisji w druku nr 86A.

Proszę sprawozdawcę Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia senatora Marka Balickiego o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Marek Balicki:

Pani Marszałek! Wysoki Senacie!

Komisja Polityki Społecznej i Zdrowia na posiedzeniu 21 marca, czyli w dniu dzisiejszym, rozpatrzyła ustawę o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo farmaceutyczne, ustawę o wyrobach medycznych oraz ustawę o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.

Przyjęta przez Sejm i rozpatrywana dzisiaj ustawa sprowadza się do przesunięcia z 1 kwietnia 2002 r. na 1 października 2002 r. wejścia w życie trzech ustaw: prawa farmaceutycznego, ustawy o wyrobach medycznych i ustawy o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. I to jest to, co reguluje ta ustawa. Przypomnę, że pod koniec roku 2001 przesunęliśmy wejście w życie tych trzech ustaw o trzy miesiące, na 1 kwietnia.

Ustawa ta jest wynikiem inicjatywy legislacyjnej rządu, a argumentacja, która została przez komisję wysłuchana również w czasie dzisiejszego posiedzenia, sprowadza się do następujących argumentów. Po pierwsze, przesunięcie terminu wejścia w życie tych trzech ustaw wynika z konieczności nowelizacji wspomnianych ustaw w związku z potrzebą dostosowania ich do prawa Unii Europejskiej, a potrzeba ta wynikła z pojawienia się w końcu roku 2001 nowych uwarunkowań, nowych dyrektyw. Stąd właśnie potrzeba nowelizacji. Po drugie, trzeba uwzględnić utworzenie w miejsce urzędu rejestracji produktów leczniczych jako centralnego organu administracji rządowej jednostki organizacyjnej posiadającej osobowość prawną, ale wykonującej zadania związane z dokumentacją, obsługą postępowań; jednocześnie kompetencje decyzyjne zostają przekazane ministrowi właściwemu dla spraw zdrowia. Trzeci argument, który był już podniesiony przez rząd w czasie dzisiejszego posiedzenia, jest taki, że ta ustawa nie jest dzisiaj przygotowana do wejścia w życie za kilkanaście dni. Przede wszystkim nie jest gotowych kilkadziesiąt aktów wykonawczych, które są potrzebne do tego, żeby ta ustawa mogła funkcjonować, a w tak krótkim czasie nie jest możliwe ich skonsultowanie, uzgodnienie i ogłoszenie. Poza tym nie jest możliwe, by z dniem 1 kwietnia rozpoczął działalność Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, różne przyczyny natury obiektywnej spowodowały taki stan rzeczy.

Komisja podzieliła argumentację rządu i dlatego wniosła projekt uchwały, który sprowadza się do tego, żeby przyjąć tę ustawę bez poprawek. I taką rekomendację w imieniu Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia chciałbym przedłożyć Wysokiemu Senatowi.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Zgodnie z art. 44 ust. 5 Regulaminu Senatu przed przystąpieniem do dyskusji senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę pytania do senatora sprawozdawcy.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie?

Bardzo proszę, pan senator Janowski.

Senator Mieczysław Janowski:

Przepraszam, że pytam, ale ta ustawa została wprowadzona w takim trybie, że nie mogłem się wcześniej przygotować. Panie Senatorze, chodzi mi o art. 1 pkt 4. Jest tam mowa o zestawieniach za poszczególne kwartały roku 2002. Czy takie zestawienia będą też robione w przyszłych latach, czy 31 grudnia będzie datą zamykającą?

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Bardzo proszę.

Senator Marek Balicki:

Art. 4 ust. 6 ustawy - Prawo farmaceutyczne mówi, że na podstawie prowadzonej ewidencji hurtownia farmaceutyczna przekazuje prezesowi urzędu nie później niż do dziesiątego dnia po zakończeniu każdego kwartału zestawienie sprowadzonych produktów leczniczych. Takie jest obecne brzmienie w prawie farmaceutycznym. W ustawie nowelizującej zaś jest mowa o tym, że zestawienia za poszczególne kwartały 2002 r. hurtownie farmaceutyczne przekazują ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, taka jest zmiana w ustawie sejmowej.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Ponownie pan senator Janowski.

Senator Mieczysław Janowski:

Panie Senatorze, ja to rozumiem, tylko moje pytanie dotyczyło tego, czy będzie się robiło podobne zestawienia za rok 2003, czy też będzie się je przedstawiało tylko w roku bieżącym.

Senator Marek Balicki:

Sprawa ta nie była przedmiotem obrad komisji, więc ja pozwolę sobie, żeby nie wprowadzić w błąd Wysokiego Senatu, zwrócić się do pana ministra Naumana z prośbą o udzielenie odpowiedzi na to pytanie.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Panie Ministrze, będzie czas na to, by się ustosunkować do tego pytania.

Czy są jeszcze pytania do senatora sprawozdawcy? Nie ma.

Dziękuje bardzo, Panie Senatorze.

(Senator Marek Balicki: Dziękuję bardzo.)

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister zdrowia.

Pragnę zapytać obecnego na posiedzeniu przedstawiciela rządu, pana ministra Aleksandra Naumana, czy zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu chce zabrać głos i przedstawić stanowisko rządu w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Bardzo proszę, zapraszamy tutaj.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia Aleksander Nauman:

Pani Marszałek! Wysoki Senacie!

Prosimy o przyjęcie projektu rządowego w kształcie, w jakim jest. Jak powiedział senator sprawozdawca, przesunięcie terminu wynika między innymi z konieczności dostosowania nowelizowanej ustawy do nowych dyrektyw Unii Europejskiej. Dyrektywa nr 8283 konsoliduje wszystkie dotychczasowe dyrektywy poświęcone prawu farmaceutycznemu w zakresie Unii Europejskiej. Chodzi również o pojawienie się zmiany rozporządzeń związanych z przyjęciem zmiany zapisów wynikających ze stanowiska negocjacyjnego Polski w rozdziale dotyczącym swobodnego przepływu towarów, mówiącym o trzyletnim okresie wyłączności danych dla produktów farmaceutycznych. Istnieje także konieczność przekształcenia Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Środków Biobójczych z organu administracji centralnej w państwową jednostkę prawną. Bardzo ważne jest również to, że powołanie tego urzędu wymaga także przyjęcia w najbliższym terminie ustawy o środkach biobójczych, która do tego czasu jeszcze nie została przyjęta.

Odpowiadając na pytanie pana senatora, chciałbym powiedzieć, że te wykazy będą przedstawione ministrowi właściwemu do spraw zdrowia i będą służyły analizie obrotu środkami farmaceutycznymi, zarówno wynikającymi ze spisu, rejestru, który jest w posiadaniu ministra właściwego do spraw zdrowia, jak i importu docelowego, elementu w naszym przekonaniu ważnego.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję, Panie Ministrze.

Pragnę zapytać, czy zgodnie z art. 44 ust. 6 Regulaminu Senatu ktoś z państwa senatorów chce zgłosić z miejsca trwające nie dłużej niż minutę pytanie adresowane do pana ministra. Nie ma takich zgłoszeń.

Dziękuję, Panie Ministrze.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o wymogach regulaminowych dotyczących czasu przemówienia senatorów, o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców, a przede wszystkim o obowiązku składania podpisanych wniosków o charakterze legislacyjnym do marszałka Senatu. Wnioski te muszą być złożone na piśmie do zamknięcia dyskusji nad daną ustawą.

Przypominam też, że komisja będzie rozpatrywała tylko te wnioski, które zostały złożone do zamknięcia dyskusji na piśmie do marszałka Senatu.

Proszę o zabranie głosu panią senator Marię Szyszkowską. Jako kolejna wystąpi pani senator Maria Berny.

Senator Maria Szyszkowska:

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Na wstępie chciałam przede wszystkim bardzo podziękować Wysokiej Izbie za to, że w grudniu ubiegłego roku Wysoka Izba przegłosowała wejście prawa farmaceutycznego w życie od 1 stycznia. Sejm odrzucił naszą poprawkę, ale stanowisko Senatu zostało bardzo dobrze przyjęte przez wyborców, a przede wszystkim przez pacjentów, klientów aptek. Chciałabym po raz drugi zwrócić uwagę na to, że z niewiadomych przyczyn, a może wiadomych, wejście w życie prawa farmaceutycznego znów ma być przesunięte aż do 1 października. Jest to głęboko niepokojące, dlatego że w myśl obecnie obowiązujących przepisów prawnych wystarczy dysponować wysoką sumą pieniędzy, ażeby stać się właścicielem apteki, a przecież życie, zdrowie człowieka powinno być barierą dla swobodnej działalności gospodarczej. Wszelkie powoływanie się na konieczność dostosowania naszego prawa do prawa europejskiego jest fikcją, nie ma żadnego powodu, by prawo farmaceutyczne w tej postaci, w jakiej jest, nie weszło w życie chociażby od 1 kwietnia, skoro od 1 stycznia już nie weszło.

Chciałabym zwrócić uwagę na to, że obecnie, aż do 1 kwietnia, apteka może być, zgodnie z obowiązującym prawem, własnością jakiegokolwiek przedsiębiorcy, niespecjalisty, który nie podlega kodeksowi etycznemu aptekarza. I warto zapytać, bo nie mamy na to pytanie rzeczowej odpowiedzi, dlaczego Sejm utrzymał do 1 kwietnia ogromnie korupcjogenny w gruncie rzeczy przepis. Weźmy bowiem pod uwagę, że właścicielem biura notarialnego, lecznicy czy kancelarii adwokackiej musi być specjalista. A leki nie są towarem, nie mogą być traktowane jak towar, leki wymagają odpowiedniego przechowywania. Bardzo niebezpieczna jest też sytuacja, w której swobodny dostęp do leków ma ktoś, kto nie jest aptekarzem. Jest w pełni, jest merytorycznie zasadne to, żeby właścicielami aptek byli wyłącznie farmaceuci, aptekarze, którzy przecież podlegają kontroli samorządu aptekarskiego, aptekarze, którzy podlegają kodeksowi etycznemu.

Chciałabym też zwrócić uwagę na to, że na Zachodzie, a często przywołuje się przykłady z Zachodu, są państwa, w których apteki są własnością państwa czy też w których apteki są własnością grupy aptekarzy.

I dlatego też, ze względu na interes publiczny, biorąc pod uwagę to, że apteka jest placówką ochrony zdrowia, wnoszę, ażeby odrzucić ustawę.

Uważam, że prawo farmaceutyczne jest sprawą dla wszystkich ogromnie istotną, a skoro nie weszło w życie 1 stycznia, niech już wejdzie chociaż 1 kwietnia. W obecnej sytuacji wielkie firmy farmaceutyczne mogą swobodnie stosować rozmaite metody reklamowania się, a może to zostać ograniczone wtedy, gdy nareszcie wejdzie w życie prawo farmaceutyczne. To jest problem, który dotyczy każdego z nas.

Wnoszę o odrzucenie ustawy.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję, Pani Senator.

Bardzo proszę, pan senator Dzido.

Pani senator Berny została wpisana na listę dyskutantów omyłkowo.

Senator Henryk Dzido:

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

W dniu dzisiejszym dostajemy do rąk drugą ustawę, która w ciągu sześciu miesięcy ulega zmianie merytorycznej bądź formalnej, bo tak właśnie jest z prawem farmaceutycznym. I myślę, że nie jest to przypadek, że tak się dzieje, przynajmniej jeżeli chodzi o kwestie materialne, które wynikają z tych ustaw. Ja nie będę wnikał w to, dlaczego tak się stało, że prawo farmaceutyczne, uchwalone 6 września 2001 r., miało wejść w życie z dniem 1 stycznia 2002 r., po czym przedłużono termin do kwietnia, a teraz proponuje się termin do października. Środowisko farmaceutów jest w tej sprawie zgodne. Farmaceuci twierdzą, że nie są to przesłanki natury legislacyjnej, takie jak brak przepisów wykonawczych, co można nadrobić czy uporządkować. Przesłanka jest bardzo prozaiczna - w okresie przedłużenia terminu wejścia w życie nowego prawa farmaceutycznego koncerny, ludzie zasobni, chcą przejąć ten polski profesjonalny zakres działalności, jakim są apteki. Dlatego że teraz apteki mogą kupić wszyscy, którzy chcą, natomiast nowe prawo to ogranicza - one mogą być prowadzone tylko przez profesjonalistów.

Myślę, że przesunięcie daty wejścia w życie ustawy na październik sytuacji nie uzdrowi, nie polepszy, bowiem nie mamy gwarancji, że stanie się coś lepszego w tym czasie, a na pewno coś się stanie. A jednocześnie opóźni się przez to wdrażanie rozwiązań, które ta ustawa niesie. Reguluje ona na przykład problem specjalizacji. Przez okres do października aptekarze tej specjalizacji nie będą mogli zrobić, a przecież żeby aptekę prowadzić, trzeba mieć taką specjalizację.

Kolejna sprawa, która wiąże się z przesunięciem terminu wejścia w życie ustawy - Prawo farmaceutyczne. Do tej pory nie zrobiono w istocie nic, żeby to prawo w życie weszło. I nie możemy wracać do przeszłości dlatego, że przepisy wykonawcze tyczą zarówno ustawy powołującej urząd rejestracji leków, jak i obsady tego urzędu. Tego nie stworzono. I myślę, że przez ten dosyć długi czas, w którym dajemy dalsze vacatio legis, dalszy okres funkcjonowania starego prawa, to o czym powiedziałem, te kwestie, które są tak istotne, dotyczące przejmowania chyba już ostatniego polskiego bastionu merytorycznego, będą rozwiązane niezgodnie z zamysłem samej ustawy. I dlatego, z tych względów, będę głosować przeciwko tej ustawie. Dziękuję.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Bardzo proszę, pan senator Balicki jako następny.

Senator Marek Balicki:

Dziękuję bardzo, Pani Marszałek.

Wysoki Senacie!

Chciałem jeszcze krótko zabrać głos, bo słuchając wystąpień poprzedników, można było odnieść wrażenie, że oto w ostatnich kilku miesiącach mamy inny stan prawny niż przez ostatnie lata, że przez ostatnie trzy miesiące czy kilka miesięcy wytworzyła się jakaś luka i w tym czasie coś się może dziać. Tak nie jest.

Prawo farmaceutyczne zostało uchwalone w ostatnim kwartale roku 2001 i miało wejść w życie 1 stycznia, zmieniając w niektórych obszarach w sposób zasadniczy dotychczasowy stan. I stało się tak, że w toku prac sejmowych w poprzedniej kadencji ustawa - Prawo farmaceutyczne została tak zmieniona, że akty wykonawcze, które wraz z projektem ustawy zostały skierowane do Sejmu, straciły swoje znaczenie. I żeby ustawa mogła funkcjonować, trzeba przygotować dobre, przemyślane, skonsultowane akty wykonawcze.

Z pewnością niedobrze się stało, i ja podzielam ten ton niepokoju, że drugi raz przesuwamy moment wejścia w życie tego pakietu ustaw. To nie jest prawidłowy sposób stanowienia prawa w Polsce, bo to zagraża poczuciu pewności prawnej. Jest jednak tak, że dzisiaj czy za dwa tygodnie - niezależnie od tego jednego punktu, o którym mówiła pani senator Szyszkowska - ten pakiet ustaw nie jest w stanie funkcjonować. Gdyby parlament nie zdecydował się na przesunięcie terminu o kilka miesięcy, powstałby bałagan prawny, chaos. Nie ma urzędu do spraw rejestracji, nie mogłyby funkcjonować istotne dla państwa obszary życia. Stąd konieczne jest, przy całym bagażu złych konotacji, przesunięcie daty wejścia w życie ustawy.

Jeśli pani marszałek pozwoli, ja bym zapytał pana ministra, jak wygląda sprawa wydawania koncesji, zezwoleń na prowadzenie aptek w ostatnim czasie, jakie podmioty je dostawały. Wydaje się bowiem, że jest ważne, żebyśmy wszyscy to wiedzieli.

Nie ma jednak takiej możliwości, żeby te ustawy weszły w życie. I tu nie chodzi o ten jeden punkt, o którym wspomniała pani senator Szyszkowska, bo to jest sprawa zupełnie odrębna, zresztą kiedyś rozpatrywana przez Trybunał Konstytucyjny. Trybunał Konstytucyjny wypowiedział się w tej sprawie, nie pamiętam czy w 1991 czy w 1992 r. A ta ustawa zmienia wręcz, w odniesieniu do tego, kto może zakładać aptekę w Polsce, kierunek wskazany w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego. Wiemy, że rzecznik praw obywatelskich zapowiadał publicznie, w razie gdyby ta ustawa weszła w życie, zaskarżenie do Trybunału Konstytucyjnego tego przepisu. Tak więc nie jest tak, że wszystko jest już rozstrzygnięte, ale chodzi o zasadniczo inne sprawy. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Czy ktoś z państwa senatorów chce jeszcze zabrać głos w dyskusji?

Nie ma zgłoszeń.

Informuję, że lista mówców została wyczerpana.

Zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu zamykam dyskusję.

Z uwagi na fakt, że w dyskusji został zgłoszony wniosek o charakterze legislacyjnym, pytam pana ministra, czy chce się ustosunkować do przedstawionego wniosku. Tak?

Bardzo proszę, Panie Ministrze.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia Aleksander Nauman:

Pani Marszałek! Wysoki Senacie!

Odnosząc się do wypowiedzi pani senator, chcę zapoznać Wysoką Izbę z sytuacją i poinformować o tym, ile koncesji wydano w ostatnim roku. Chcę też przy tym powiedzieć, że się cieszę, że pan senator Balicki przypomniał o orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego - również środowisko przedsiębiorców już w 1997 r. krytycznie odnosiło się do pierwszego projektu ustawy farmaceutycznej. Myślę, że niezależnie od tego, jaki kształt przyjmie nowelizacja tej ustawy w izbie niższej czy w izbie wyższej spokojnie można powiedzieć, że fobia na punkcie inwestycji na terenie Polski jest znacznie przesadzona.

Od 31 grudnia do 31 grudnia roku 2001 wydano sześćset dwadzieścia osiem koncesji na prowadzenie aptek. Z tego 2,67%, to jest szesnaście zezwoleń, otrzymały wcale nie koncerny zagraniczne, ale polskie spółki prawa handlowego z udziałem kapitału zagranicznego. Czyli na sześćset dwadzieścia osiem zezwoleń wydanych przez wojewódzkich inspektorów farmaceutycznych szesnaście dotyczyło podmiotów polskich z udziałem kapitału zagranicznego. W roku 2002, od 1 stycznia do 1 marca, wydano cztery zezwolenia na trzysta złożonych wniosków, które są na różnym etapie rozpatrywania. W obrębie tych trzystu tylko cztery były wnioskami spółek prawa handlowego z udziałem kapitału zagranicznego.

Odniosę się może jeszcze do tego, co powiedział pan senator Balicki. Z dniem wejścia w życie ustawy powinien rozpocząć pracę Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Środków Biobójczych. I trzeba pamiętać o tym, że dla przemysłu farmaceutycznego jest okres przejściowy, natomiast dla krajowych producentów wyrobów medycznych takiego okresu przejściowego nie ma. Zmiany wynikające z dostosowania dyrektyw sektorowych, dotyczących certyfikacji i notyfikacji produktów czy wyrobów medycznych produkowanych w kraju, są szalenie ważną sprawą. I przyjęcie nowelizacji w tym kształcie, w jakim ta ustawa o wyrobach medycznych była napisana, spowoduje gigantyczny chaos, bo w tych zapisach brakuje dwóch rzeczy.

Pierwsza to dostosowanie znaków zgodności do znaku zgodności CE, a dostosowanie do tego znaku zajmie co najmniej rok, tak bym powiedział, przedsiębiorcom. Wdrożenie znaku CE wiąże się z wdrożeniem tak zwanej dobrej praktyki wytwarzania, dostosowaniem zakładu producenta do dobrej praktyki wytwarzania, czyli GMP. I to jest jedna sprawa.

Druga sprawa. Rocznie do obecnego biura rejestracji, które zakończy żywot wraz z wejściem w życie tej ustawy, wpływa około stu pięćdziesięciu wniosków. Producenci polscy są zobowiązani do dokonania rejestracji produktów, środków farmaceutycznych i mimo że jest okres przejściowy, to trzeba pamiętać, że mówimy o liczbie pięciu i pół tysiąca leków, których rejestracji trzeba dokonać. Więc wejście w życie tej ustawy w kształcie, w jakim została przyjęta przez Sejm i Senat trzeciej kadencji, spowodowałoby gigantyczny chaos.

Za przesunięciem terminu wejścia ustawy w życie nie stoi żaden "czarny lud". Ale trzeba pamiętać również i o tym, iż plan przyjęty przez rząd premiera Jerzego Buzka zakładał, że finansowanie tej jednostki, czy to urzędu centralnego, czy państwowej jednostki prawnej, będzie się odbywało ze środków budżetowych oraz ze środków pochodzących z Phare 2001. W ramach środków Phare ten urząd miał zaplanowane 4 miliony euro. Użycie środków z Phare wymaga współpłacenia przez rząd polski. W planie budżetu złożonym przez rząd premiera Buzka ten urząd miał zaplanowaną sumę w wysokości 1 miliona 300 tysięcy zł. Pierwszy dzień pracy tego urzędu wymaga zatrudnienia około stu dwudziestu osób, a budżet tej jednostki w skali roku wynosi około 8 milionów 23  tysięcy zł. Uruchomienie rezerwy celowej na współpłacenie w ramach programu Phare wymaga przyjęcia ustawy budżetowej przez rząd, ponieważ te środki znajdują się w rezerwie celowej pozostającej w dyspozycji ministra pracy.

Pani Marszałek, tak jak powiedziałem na początku, w imieniu rządu wnoszę o przyjęcie tej ustawy w tym kształcie, w jakim skierowana została przez Sejm do Senatu. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję, Panie Ministrze.

Z uwagi na fakt, że został zgłoszony wniosek o charakterze legislacyjnym, zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu proszę Komisję Polityki Społecznej i Zdrowia o ustosunkowanie się do przedstawionego w toku debaty nad tym punktem wniosku i przygotowanie sprawozdania w tej sprawie.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo farmaceutyczne, ustawę o wyrobach medycznych oraz ustawę o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia.

Informuję, że porządek obrad dwunastego posiedzenia Senatu został wyczerpany.

Przystępujemy do oświadczeń senatorów poza porządkiem obrad.

Zanim jednak przystąpimy do oświadczeń, bardzo proszę senatora sekretarza o odczytanie komunikatów.

Senator Sekretarz Marian Lewicki:

Posiedzenie Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia odbędzie się w sali nr 179, bezpośrednio po ogłoszeniu przerwy.

Posiedzenie Komisji Nauki, Edukacji i Sportu odbędzie się w sali nr 217, również bezpośrednio po ogłoszeniu przerwy. Dziękuję.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję.

Przerwa potrwa do godziny 20.00, ale w tej chwili rozpoczynamy oświadczenia.

Przypominam, że zgodnie z art. 49 ust. 2 Regulaminu Senatu oświadczenie nie może trwać dłużej niż pięć minut.

Bardzo proszę o zabranie głosu panią senator Marię Berny.

Senator Maria Berny:

Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Może ja chwileczkę poczekam, aż koledzy senatorowie wyjdą i wtedy spokojnie odczytam oświadczenie, ponieważ przywiązuję do niego bardzo dużą wagę.

W audycji "Sygnały Dnia" w pierwszym programie Polskiego Radia w dniu 20 marca przekazane zostały zaczerpnięte z Polskiej Agencji Prasowej wiadomości, że władze miejskie Iwano-Frankowska, obwodowego miasta w zachodniej części Ukrainy, nadały uprawnienia kombatanckie członkom zbrodniczej formacji SS Galizien.

Rozumiem, że władze polskie nie mogą się wtrącać w wewnętrzne sprawy Ukrainy, zaprzyjaźnionego z nami państwa. Rozumiem, że można hasła rehabilitacji Ukraińskiej Powstańczej Armii, pojawiające się wśród obietnic przedwyborczych, traktować jako niewiele znaczące hasła kampanijne. Ale nie rozumiem, że jako państwo pozostające w wojnie ze światowym terroryzmem, milczymy.

Jesteśmy członkiem NATO, przystąpiliśmy do wojny ze światowym terroryzmem, z najwyższym oburzeniem przyjmujemy doniesienia o tym, jak wybijają się wzajemnie Izraelczycy z Palestyńczykami, pomagamy Stanom Zjednoczonym w wojnie, w wyniku której rozpadły się z gliny klecone wsie i fortece Afganistanu, atakowane przez niezmierzony potencjał sił powietrznych i lądowych amerykańskiej armii. A jednocześnie spokojnie patrzymy, jak formacje, które przed sześćdziesięciu laty wyrzynały tysiące naszych obywateli, bo byli nimi przecież Polacy, Żydzi, Ukraińcy zamieszkujący Wołyń, dziś są gloryfikowane. Ileż w tym hipokryzji! A może to kwestia definicji? Może za terrorystę należy uważać tylko tego, kto strzela zza węgła i podkłada bomby, a tego, kto rżnie piłą i nożem, siekierą i widłami, to już nie.

Nie mamy moralnego prawa stawać do walki ze współczesnym terroryzmem, jeśli nie umiemy przynajmniej potępić zjawisk, które były jego wylęgarnią. Przez tyle lat władze Rzeczypospolitej Polski walczą o każdy wyraz na tablicach nagrobnych na Cmentarzu Orląt Lwowskich. I słusznie. Ale dlaczego tylko o to? Oczekuję reakcji władz III Rzeczypospolitej na to, co stało się w Iwano-Frankowsku. Oczekuję, że budowanie dobrych stosunków i przyjaznych kontaktów pomiędzy Polską i Ukrainą zostanie wreszcie oparte na prawdzie. Bo nie ma przyszłości przyjaźń, w której jedna strona przekracza granice historycznej prawdy, a druga udaje, że tego nie widzi.

Proszę o przekazanie treści tego oświadczenia prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej, ministrowi spraw zagranicznych, prezesowi Instytutu Pamięci Narodowej oraz Radzie Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Dziękuję.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję, Pani Senator.

Bardzo proszę, pan senator Kazimierz Drożdż.

Senator Kazimierz Drożdż:

Dziękuję.

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Oświadczenie swoje kieruję do pana profesora Mariusza Łapińskiego, ministra zdrowia.

Niedobór środków finansowych zmusza rektora Akademii Medycznej we Wrocławiu do: wstrzymania naboru na nowe kierunki studiów licencjackich, to jest położnictwo i analitykę medyczną, we Wrocławiu, w Świdnicy i w Zielonej Górze; wstrzymania naboru na pierwszy rok studiów licencjackich, uruchomionych w roku ubiegłym, na kierunki ratownik medyczny, fizjoterapia i pielęgniarstwo; utrzymania jednak naboru na studia licencjackie wynikającego z konieczności dostosowania struktury zasobów medyczny w Polsce do struktury zasobów w krajach Unii Europejskiej. W 2000 r. przyjęto na studia licencjackie studentów. Jest to młodzież pochodząca z rodzin o niskim standardzie socjalnym.

Zwracam się do pana ministra o pozytywne ustosunkowanie się do mojego oświadczenia, tak aby Akademia Medyczna we Wrocławiu mogła przeprowadzić rekrutację na wspomniane studia licencjackie w bieżącym roku.

Łączę wyrazy szacunku. Dziękuję.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Informuję, że do protokołu oświadczenia złożyli: pani senator Doktorowicz, pan senator Pawełek, pan senator Stokłosa, pan senator Podgórski, pan senator Rzemykowski, pan senator Gierek, pan senator Drzęźla.*

Dziękuję bardzo.

Ogłaszam przerwę do godziny 20.00.

(Przerwa w obradach od godziny 17 minut 53 do godziny 20 minut 00)

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Wysoka Przerzedzona Izbo, wznawiam obrady.

Powracamy do rozpatrzenia punktu pierwszego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ustanowieniu programu wieloletniego "Wyposażenie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w samoloty wielozadaniowe" i zapewnieniu warunków jego realizacji oraz ustawy o niektórych umowach kompensacyjnych zawieranych w związku z umowami dostaw na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa.

Przypominam, że debata nad rozpatrywaną ustawą została zakończona i obecnie możemy przystąpić do głosowania.

Przypominam, że Komisja Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosi o przyjęcie tej ustawy bez poprawek - jest to druk nr 84A - i projekt ten za chwilę poddam pod głosowanie.

Proszę o włączenie maszyny i naciśnięcie przycisku obecności.

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisję projektem uchwały w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ustanowieniu programu wieloletniego "Wyposażenie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w samoloty wielozadaniowe" i zapewnieniu warunków jego realizacji oraz ustawy o niektórych umowach kompensacyjnych zawieranych w związku z umowami dostaw na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem przedstawionego projektu uchwały, proszę o podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 69 obecnych senatorów 68 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 1)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ustanowieniu programu wieloletniego "Wyposażenie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w samoloty wielozadaniowe" i zapewnieniu warunków jego realizacji oraz ustawy o niektórych umowach kompensacyjnych zawieranych w związku z umowami dostaw na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa.

Powracamy do rozpatrzenia punktu drugiego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł.

Przypominam, że debata nad rozpatrywaną ustawą została zakończona i obecnie możemy przystąpić do głosowania w sprawie tej ustawy.

Przypominam, że Komisja Ustawodawcza i Praworządności oraz Komisja Gospodarki i Finansów Publicznych przedstawiły projekt uchwały w którym wnoszą o przyjęcie tej ustawy bez poprawek, co widzimy w druku nr 83A. I ten właśnie projekt poddaję pod głosowanie.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem przedstawionego projektu uchwały?

Kto jest temu przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję bardzo. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 73 obecnych senatorów 70 głosowało za, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 2)

Wobec tego wyniku stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł.

Powracamy do rozpatrzenia punktu trzeciego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o europejskich radach zakładowych oraz sposobach informowania pracowników i konsultacji z pracownikami w przedsiębiorstwach i grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym.

Przypominam, że w przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Ustawodawstwa i Praworządności, Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia oraz Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam, że dyskusja nad rozpatrywaną ustawą została zamknięta i obecnie głos mogą zabrać jedynie sprawozdawcy i wnioskodawcy.

Proszę, aby swój obowiązek wypełnił pan senator Zbigniew Kulak. Proszę bardzo.

Senator Zbigniew Kulak:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Połączone komisje po raz kolejny dogłębnie rozpatrzyły treść ustawy i dotyczące jej poprawki, których w sumie w druku mamy trzydzieści. Propozycja jest taka, ażeby przyjąć poprawki, które wymieniono w druku nr 74Z. Może odczytam je, aby to było zanotowane w stenogramie. Są to poprawki: pierwsza, druga, trzecia, piąta, szósta, ósma, dziesiąta, jedenasta, dwunasta, trzynasta, czternasta, piętnasta, szesnasta, siedemnasta, osiemnasta, dziewiętnasta, dwudziesta, dwudziesta pierwsza, dwudziesta druga, dwudziesta trzecia, dwudziesta czwarta, dwudziesta piąta, dwudziesta szósta, dwudziesta siódma, dwudziesta ósma, dwudziesta dziewiąta, trzydziesta.

A teraz tak bardziej szczegółowo i konkretnie chciałbym zwrócić uwagę na dosłownie kilka spraw.

Poprawka druga podzieliła senatorów w połączonych komisjach. W dalszym ciągu wisi nie do końca rozstrzygnięty spór językoznawców, czy lepszym rozwiązaniem jest zapis "zarząd centralny" czy "centralne kierownictwo". Jest to poprawka pani senator Janowskiej, która na posiedzeniu połączonych komisji przekonująco wskazała racje i swoje argumenty, ale jak mówię, głosy były podzielone i musimy to rozstrzygnąć w tej chwili.

Dalej: chciałbym zwrócić państwa uwagę na to, że poprawka dziewiąta została wycofana.

Chciałbym także zwrócić uwagę na to, że doszło do wprowadzenia autopoprawek do poprawki czternastej i dziewiętnastej. Poprawka dziewiętnasta z autopoprawką ostatecznie jest poparta przez komisję. Jeśli chodzi zaś o poprawkę czternastą z autopoprawką senatora Bienia wynik głosowania był 7:7 przy 5 senatorach wstrzymujących się od głosu i w związku z tym połączone komisje nie mogą jej rekomendować Wysokiej Izbie. Ale proszę zwrócić uwagę na to, że brak rekomendacji wynika tylko z tego, że liczba głosów za i przeciw była dokładnie remisowa. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

W trakcie dyskusji wnioski zgłosiły panie senator Zdzisława Janowska i Teresa Liszcz oraz pan senator January Bień.

Czy pani senator Janowska chciałaby zabrać głos?

(Senator Zdzisława Janowska: Dziękuję.)

Pani senator Teresa Liszcz?

(Senator Teresa Liszcz: Dziękuję.)

Pan senator January Bień?

(Senator January Bień: Dziękuję.)

Ponadto sprawozdawcami komisji byli senator Teresa Liszcz i senator Zdzisława Janowska.

Przypominam, że pani senator Zdzisława Janowska swój wniosek zawarty w pkcie 9 w druku nr 74Z wycofała, ale każdy z państwa może ten wniosek przejąć i podtrzymać. Czy ktoś z państwa chciałby ten wniosek podtrzymać? Nie stwierdzam. Dziękuję bardzo.

Przystępujemy do głosowania.

Przypominam, że w tej sprawie w toku debaty komisje oraz senatorowie wnioskodawcy przedstawili wnioski o wprowadzenie poprawek do ustawy.

Zgodnie z art. 54 ust. 1 za chwilę zostaną przeprowadzone kolejne głosowania nad przedstawionymi poprawkami według kolejności przepisów ustawy.

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionymi poprawkami.

Poprawka pierwsza ma na celu uproszczenie brzmienia tytułu ustawy. Jest to poprawka komisji, poparta przez połączone komisje.

Kto z państwa jest za tą poprawką?

Kto jest jej przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Na 77 obecnych senatorów 73 głosowało za, 4 wstrzymało się od głosu.(Głosowanie nr 3)

Stwierdzam, że poprawka została przyjęta.

Nad poprawkami: drugą, piątą i dwunastą, będziemy głosowali łącznie i jeżeli je przyjmiemy, to nie będziemy już głosowali nad poprawkami dziesiątą i siedemnastą. Poprawki: druga, piąta i dwunasta, to poprawki senator Zdzisławy Janowskiej, poparte przez połączone komisje. Mają one charakter terminologiczny. Poprawka druga ma taki charakter bezpośrednio, a poprawki piąta i dwunasta są jej konsekwencją.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za przyjęciem tych poprawek?

Kto jest temu przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o wyniki.

Na 77 obecnych senatorów 62 głosowało za, 2 - przeciw, 12 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował.(Głosowanie nr 4)

Stwierdzam, że Senat poprawki przyjął.

Poprawka trzecia wykluczy głosowanie nad poprawką czwartą. Została ona, podobnie jak poprzednie, zgłoszona przez panią senator Janowską i zyskała poparcie połączonych komisji. Dotyczy zakresu przedmiotowego ustawy i ma charakter redakcyjny.

Kto z państwa jest za przyjęciem tej poprawki?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję bardzo.

Na 77 obecnych senatorów 74 głosowało za, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 5)

Stwierdzam, że poprawka trzecia została przyjęta

Wobec tego nie głosujemy nad poprawką czwartą.

Piątą przegłosowano z drugą i dwunastą.

Mamy przed sobą poprawkę szóstą. Jeżeli ją przyjmiemy, wykluczy to głosowanie nad poprawką siódmą. Poprawka ta jest poparta przez połączone komisje. Odnosi się do pojęcia działalności gospodarczej. Poprawka ta, definiując pojęcie "przedsiębiorcy" uwzględnia zarówno uregulowania ustawy - Prawo o działalności gospodarczej, jak i cele przyjęte przez dyrektywę Unii Europejskiej z 22 września 1994 r.

Kto z państwa jest za przyjęciem tej poprawki?

Kto jest odmiennego zdania?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję bardzo.

Na 77 obecnych senatorów 76 głosowało za, a 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 6)

Stwierdzam, że Senat poprawkę przyjął.

Wobec tego nie głosujemy nad poprawką siódmą.

Poprawki: ósmą, jedenastą, dwudziestą, dwudziestą pierwszą i dwudziestą trzecią przegłosujemy łącznie. Są to poprawki poparte przez połączone komisje. Mają na celu uporządkowanie terminologii ustawy, dostosowując ją do obowiązującej w polskim systemie prawa. Poprawki dotyczą europejskiej rady zakładowej, która zostaje utworzona, nie zaś powoływana z mocy prawa.

Kto z państwa jest za poparciem tych poprawek?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

I możemy już pokazać wynik.

Jak wynika z tablicy, 76 senatorów głosowało za, 1wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 7)

Stwierdzam, że poprawki zostały przyjęte.

Poprawka dziewiąta została wycofana i nie została podtrzymana.

Ponieważ przyjęliśmy poprawki: drugą, piątą i dwunastą, to wpłynie to na zmianę treści poprawki dziesiątej. Jest to poprawka Komisji Ustawodawstwa i Praworządności oraz Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej poparta przez połączone komisje. Zmierza do dookreślenia w ustawie obowiązku zapewnienia przez zarząd centralny, przez centralne kierownictwo, warunków i środków dla wszystkich trzech ustawowych trybów informowania i konsultacji z pracownikami.

Kto z państwa jest za przyjęciem tej poprawki?

Kto jest temu przeciwny?

A kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję bardzo. Pokażmy wynik.

Na 76 obecnych senatorów 75 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 8)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka jedenasta była już przegłosowana, dwunasta także.

Poprawka trzynasta, pani senator Teresy Liszcz, jest poparta przez połączone komisje. Ma charakter redakcyjny i doprecyzowujący, ponieważ utworzenie lub ustanowienie europejskiej rady zakładowej stanowi w istocie sposób informowania pracowników i konsultacji z nimi.

Kto z państwa jest za przyjęciem tej poprawki?

Kto jest temu przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję bardzo.

77 senatorów głosowało za. (Głosowanie nr 9)

Poprawka została przyjęta jednogłośnie.

Poprawka czternasta, tej samej autorki, również poparta przez komisje, dotyczy składu specjalnego zespołu negocjacyjnego. Ma charakter doprecyzowujący. Dotyczy liczby członków tego zespołu, uwzględniając uregulowanie art. 7, który w ust. 3 mówi o dodatkowych członkach tego zespołu.

Kto z państwa jest za przyjęciem tej poprawki?

Senator Zbigniew Kulak:

Przepraszam, Panie Marszałku. Widzę tutaj niezgodność między sprawozdaniem a tym, mówiłem, bo w głosowaniu w komisji ta poprawka nie uzyskała większości. Było 7 głosów za, 7 - przeciw, a 5 osób wstrzymało się od głosu.

(Senator Teresa Liszcz: To nie ta.)

(Senator Zbigniew Romaszewski: Nie, to piętnasta.)

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo.

Po tej uwadze możemy już z czystym sumieniem przystąpić do głosowania.

Kto z państwa jest za poparciem tej poprawki?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Pokazujemy wynik.

74 senatorów głosowało za, mimo tego zastrzeżenia pana senatora sprawozdawcy, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 10)

Poprawka piętnasta, pana senatora Januarego Bienia, dotyczy składu specjalnego zespołu negocjacyjnego. Poprawka ma charakter doprecyzowujący. Reprezentacja w tym zespole obejmuje te państwa członkowskie, na terenie których działa przedsiębiorstwo lub ich grupa o zasięgu wspólnotowym.

Kto z państwa...

(Senator Teresa Liszcz: Przepraszam, czy mogę prosić o głos?)

Proszę bardzo.

Senator Teresa Liszcz:

To nie tak, to jest właśnie ta poprawka, przy której rozdział głosów był właśnie taki, 7:7. To jest merytoryczna poprawka. Ona polega na tym, że zamiast wyboru przez każde państwo członkowskie jednego członka, proponuje się wybieranie co najmniej jednego. I tutaj ministerstwo tłumaczyło, że byłaby wtedy niezgodność z dyrektywą, ponieważ z dyrektywy wynika, że jest jeden z każdego państwa członkowskiego, na obszarze którego działa dane przedsiębiorstwo, a dodatkowy może być wtedy, jeżeli liczba pracowników w danym państwie członkowskim przekracza wskazane w ustawie procenty. Dziękuję.

(Senator Zbigniew Kulak: Panie Marszałku...)

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

W takim razie mam taką uwagę techniczną. Obsługa, która przygotowywała ten scenariusz, przyznaje, że wyjaśnienie pani senator Teresy Liszcz jest wiążące. Wobec tego po tym wyjaśnieniu bardzo proszę...

(Senator Zbigniew Kulak: Panie Marszałku!)

Tak?

Senator Zbigniew Kulak:

Panie Marszałku, mimo wszystko prosiłbym o chwilę przerwy, dlatego że druk z poprawkami, które przegłosowaliśmy na posiedzeniu komisji, teraz nagle zmienił numerację i poprawka szesnasta nie jest tą samą poprawką szesnastą z druku nr 74Z. Gdzieś nastąpiła zmiana. Wyjaśnimy to w pięć minut.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

W takim razie pięć minut przerwy.

(Przerwa w obradach od godziny 20 minut 18 do godziny 20 minut 21)

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Bardzo proszę o zajmowanie miejsc.

Chochliki się zdarzają, zatem jeszcze raz przystąpimy do wyjaśnienia treści poprawki piętnastej, a potem głosowania nad nią.

Poprawka piętnasta dotyczy składu specjalnego zespołu negocjacyjnego. Ma charakter doprecyzowujący. Dotyczy liczby członków tego zespołu, uwzględniając uregulowania art. 7, który w ust. 3 stanowi o dodatkowych członkach tego zespołu. Jest to poprawka senatora Januarego Bienia. W czasie obrad komisji w głosowaniu nad nią był wynik 7:7. Zobaczymy, jak będzie teraz.

Kto z państwa jest za przyjęciem tej poprawki?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Proszę o wynik. (Rozmowy na sali)

Na 71 senatorów 57 głosowało za, 10 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 11)

Stwierdzam, że poprawka uzyskała na sali wyraźne poparcie.

Poprawka szesnasta to poprawka komisji poparta przez połączone komisje. Ma na celu uporządkowanie terminologii ustawy, dostosowując ją w zakresie instytucji powołania do terminologii obowiązującej w polskim systemie prawa. Poprawka odnosi się do ekspertów europejskich rad zakładowych.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

I wyświetlamy wynik.

Poprawka został przyjęta jednogłośnie: 77 senatorów było za. (Głosowanie nr 12)

Wcześniejsze przyjęcie poprawek drugiej, piątej i dwunastej będzie miało wpływ na treść poprawki siedemnastej. Jest to poprawka pani senator Teresy Liszcz poparta przez połączone komisje. Ma ona charakter doprecyzowujący. Jednoznacznie wskazuje uprawnienia zespołu negocjacyjnego do odbywania narady we własnym gronie za każdym razem przed rozpoczęciem negocjacji.

Kto z państwa popiera tę poprawkę?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Możemy wyświetlić wynik.

Wynik to 78:0. (Głosowanie nr 13)

Poprawka została przyjęta jednogłośnie. Dziękuję bardzo.

Poprawka osiemnasta, również poparta przez połączone komisje, dotyczy procedury głosowania przy podejmowaniu uchwały w specjalnym zespole negocjacyjnym. Ma charakter doprecyzowujący.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Proszę o wynik.

Jest taki sam jak poprzedni: 78 senatorów głosowało za, nikt nie był przeciw i nikt się nie wstrzymał. Wszyscy senatorowie głosowali.(Głosowanie nr 14)

Stwierdzam, że poprawka została przyjęta.

Poprawka dziewiętnasta, pani senator Teresy Liszcz, poparta przez połączone komisje, dotyczy specjalnego zespołu negocjacyjnego. Ma na celu wyeliminowanie wątpliwości, które mogą powstać, dotyczących dalszego istnienia zespołu po zawarciu porozumienia o ustanowieniu europejskiej rady zakładowej lub ustaleniu innego sposobu informowania pracowników.

Kto z państwa jest za poparciem tej poprawki?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Proszę o wyświetlenie wyniku.

Wynik to 78:0. (Głosowanie nr 15)

Czyli poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta już została przegłosowana w bloku, wraz z innymi poprawkami, dwudziesta pierwsza także. Poprawka dwudziesta druga, pani senator Teresy Liszcz, poparta przez połączone komisje, dotyczy składu europejskiej rady zakładowej i stanowi doprecyzowanie, zgodnie z którym reprezentacja w radzie obejmuje te państwa członkowskie, na terenie których działa przedsiębiorstwo lub ich grupa o zasięgu wspólnotowym.

Kto z państwa jest za przyjęciem tej poprawki?

Kto jest temu przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Wynik: 78:0, czyli poprawka została przyjęta. (Głosowanie nr 16)

Poprawka dwudziesta trzecia już została przegłosowana.

Poprawka dwudziesta czwarta komisji, poparta przez połączone komisje, naprawia błąd terminologiczny. Art. 24 odnosi się bowiem do "europejskiej rady zakładowej", nie zaś do "specjalnego zespołu negocjacyjnego".

Kto z państwa jest za tą poprawką?

Kto jest jej przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Poczekamy jeszcze na dwóch senatorów, żeby osiągnąć wynik 78:0. Jeszcze dwóch senatorów nie głosowało.

(Głos z sali: Może nie chcą?)

Nie chcą? Może nie chcą? Jeden już się zdecydował. (Wesołość na sali)

Chyba że pani senator jeszcze się nie zdecydowała... Chyba nie.

(Senator Anna Kurska: Ja chyba źle nacisnęłam przycisk.)

Pani senator wstrzymała się od głosu, a więc proszę o wyświetlenie wyniku.

Na 78 obecnych senatorów 77 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 17)

Stwierdzam, że poprawka została przyjęta.

Nad poprawkami dwudziestą piątą i dwudziestą siódmą należy głosować łącznie i oczywiście to uczynimy. Są to poprawki komisji, poparte przez połączone komisje, które mają na celu uporządkowanie terminologii ustawy, dostosowując ją w zakresie instytucji powołania do terminologii obowiązującej w polskim systemie prawa. Poprawka odnosi się do prezydium europejskiej rady zakładowej.

Kto jest za poparciem tych dwu poprawek?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o wyświetlenie wyniku.

Wynik to 77:0 z tym, że nikt nie wyszedł z sali od momentu poprzedniego głosowania, a więc... (Głosowanie nr 18) (Wesołość na sali)

(Głos z sali: Pan marszałek wie, kto to jest?)

Nie wiem, bo ukrył się w ten sposób, że nie nacisnął przycisku obecności.

Poprawka dwudziesta szósta, Komisji Ustawodawstwa i Praworządności, poparta przez połączone komisje, dotyczy obowiązku spotkania zarządu centralnego kierownictwa z podległymi zarządami przedsiębiorstw i zakładów pracy oraz członkami Rady Europejskiej. Poprawka ta ma na celu zagwarantowanie w ustawie odpowiedniego wcześniejszego terminu zawiadomienia tych podmiotów przez zarząd lub kierownictwo.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Bardzo proszę o wyświetlenie wyniku.

77 senatorów głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 19)

Stwierdzam, że poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta siódma została przegłosowana przed chwilą.

Poprawka dwudziesta ósma, mająca charakter redakcyjny, została zgłoszona przez panią senator Teresę Liszcz. Jest poparta przez połączone komisje.

Kto z państwa jest za przyjęciem tej poprawki?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Proponuję wyświetlić wynik.

Dziękuję bardzo.

78 senatorów głosowało za. (Głosowanie nr 20)

Poprawka dwudziesta dziewiąta, poparta przez połączone komisje, dotyczy procedury karnej. Ma na celu uzupełnienie podmiotu będącego oskarżycielem publicznym.

Kto z państwa jest za poparciem tej poprawki?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Proszę o wyświetlenie wyniku.

68 senatorów głosowało za, 6 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 21)

Stwierdzam, że poprawka została przyjęta.

Poprawka trzydziesta, pani senator Teresy Liszcz, dotyczy ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, obejmując jej zakresem członków zarządu zespołu negocjacyjnego i europejskiej rady zakładowej.

Kto z państwa jest za przyjęciem?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Proszę o wynik.

77 senatorów głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 22)

Stwierdzam, że poprawka została przyjęta.

Przystąpimy teraz do głosowania nad przyjęciem uchwały w całości ze zmianami, które wynikają z przyjętych poprawek.

Kto z państwa jest za przyjęciem w całości tej ustawy?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o wynik.

Na 78 obecnych senatorów 76 głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 23)

Dziękuję bardzo.

Stwierdzam, że wobec wyniku głosowania uchwała w sprawie tej ustawy została przyjęta.

Powracamy do rozpatrzenia punktu czwartego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o paszportach.

Przypominam, że w przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, która odniosła się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.

Bardzo proszę o zabranie głosu panią senator Aleksandrę Koszadę, która przedstawi uzgodnione na posiedzeniu wnioski.

Senator Aleksandra Koszada:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej na posiedzeniu w dniu 21 marca 2002 r. po rozpatrzeniu wniosków zgłoszonych w toku debaty w dniu dzisiejszym nad ustawą o zmianie ustawy o paszportach przedstawia Wysokiemu Senatowi następujące stanowisko: Wysoki Senat raczy przyjąć poprawki: pierwszą, drugą, trzecią, czwartą, piątą, szóstą i ósmą. Wymienione poprawki komisja przyjęła jednomyślnie. Dziękuję.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo.

Głos mógłby jeszcze zabrać pan senator Zbyszko Piwoński, jeśliby chciał, bo zgłosił w czasie dyskusji wniosek.

Dziękuję bardzo.

Zatem przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o zmianie ustawy o paszportach.

Zgodnie z Regulaminem Senatu przystąpimy do głosowania według kolejności przepisów ustawy.

Poprawka pierwsza, poparta przez komisję, zmierza do uzupełnienia upoważnienia do wydania rozporządzenia dotyczącego problematyki paszportów dyplomatycznych i paszportów służbowych Ministerstwa Spraw Zagranicznych o wytyczne dotyczące jego treści.

Kto z państwa jest za przyjęciem tej poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję bardzo.

Poprawka wygrała 78 za do 0. (Głosowanie nr 24)

I została przyjęta.

Poprawka druga, również poparta przez komisję, zmierza do uzupełnienia upoważnienia do wydania rozporządzenia dotyczącego opłat paszportowych o wytyczne dotyczące jego treści.

Kto z państwa jest za przyjęciem tej poprawki?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymuje się od głosu?

Bardzo proszę o wyświetlenie wyniku.

Na 78 obecnych senatorów 76 głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 25)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzecia...

(Senator Marian Żenkiewicz: Panie Marszałku, w sprawie formalnej.)

Proszę bardzo.

Senator Marian Żenkiewicz:

Zanim zaczniemy głosować nad poprawką trzecią, chciałbym zapytać pana marszałka lub ludzi, którzy są większymi niż ja erudytami, czy z punktu widzenia języka polskiego prawidłowe jest sformułowanie "ważny jest", bo w moim przekonaniu powinno być "jest ważny", zgodnie ze składnią gramatyczną. Prosiłbym, żeby to rozstrzygnęli lepsi ode mnie fachowcy.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Tak jest, zaraz zasięgnę porady, Panie Senatorze.

(Rozmowy na sali)

Jak mi tutaj wyjaśniają, jest to stylistyka języka prawniczego, który, jak wiadomo, ma swoją hermetykę i jest dostępny przede wszystkich dla prawników. Myślę jednak, że to sformułowanie jest zrozumiałe i nie mamy o co kruszyć kopii. Dziękuję bardzo.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką trzecią, zmierzającą do zachowania spójności z art. 9 ust. 1 ustawy nowelizowanej, który stanowi, że paszport jest ważny przez dziesięć lat od daty jego wydania.

(Głos z sali: Jest ważny?)

Proszę państwa, ja ten zapis interpretuję, nie przytaczam go. Macie państwo ten zapis w swoim dokumencie, a ja w wyjaśnieniu interpretuję, co to znaczy. Interpretuję. Jeżeli jest zapisane "ważny jest", to znaczy, że jest ważny.

(Wesołość na sali) (Oklaski)

Jest to poprawka poparta przez komisję.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu - mimo że... jest ważny?

Dobrze, dziękuję bardzo. Proszę o wyniki.

Na 78 obecnych senatorów 75 głosowało za, 1 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 26)

Stwierdzam, że poprawka została przyjęta.

Poprawka czwarta, poparta przez komisję, zmierza do uzupełnienia upoważnienia do wydania rozporządzenia dotyczącego zakresu oraz trybu zwrotu opłaty paszportowej i poniesionych kosztów w przypadku unieważnienia paszportu o wytyczne dotyczące jego treści.

Kto z państwa jest za przyjęciem tej poprawki?

Kto jest temu przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o wyniki.

Na 78 obecnych senatorów 77 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 27)

Upoważnia to do wniosku, że poprawka została przyjęta.

Poprawka piąta, poparta przez komisję, zmierza do uzupełnienia upoważnienia do wydania rozporządzenia dotyczącego wzorów oraz trybu wydawania paszportów o wytyczne dotyczące jego treści.

Kto z państwa jest za przyjęciem tej poprawki?

Kto jest temu przeciwny?

Kto się wstrzymał od głosu?

Proszę o wyniki.78 senatorów jednogłośnie poparło tę poprawkę. (Głosowanie nr 28)

Wobec tego została przyjęta.

Poprawka szósta, poparta przez komisję, zmierza do ustanowienia przepisów przejściowych dotyczących kwestii ważności paszportów blankietowych wydanych przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej oraz wniosków o wydanie tych paszportów.

Kto z państwa jest za przyjęciem tej poprawki?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Bardzo proszę o wynik.

Poprawka została przyjęta jednogłośnie przez 78 senatorów. (Głosowanie nr 29)

Poprawka siódma będzie przegłosowana, ponieważ spełniliśmy warunki związane z przyjęciem poprawek poprzednich. Jest to poprawka komisji, ale niepoparta przez komisję. Zmierza ona do ustanowienia przepisu przejściowego, w myśl którego akty wykonawcze wydane na podstawie upoważnień ustawowych zmienianych ustawą nowelizującą zachowują moc do czasu ich zastąpienia przez akty wykonawcze wydane na podstawie ustawy nowelizującej.

Kto z państwa jest za przyjęciem tej poprawki?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o wynik.

Na 78 obecnych senatorów 8 głosowało za, 59 - przeciw, 10 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 30)

Stwierdzam, że poprawka nie uzyskała wymaganej większości.

Poprawka ósma będzie mogła być przegłosowana, ponieważ odrzuciliśmy poprawkę siódmą. Poprawka ósma jest poprawką senatora Zbyszka Piwońskiego, popartą przez komisję, i zmierza do ustanowienia przepisu przejściowego, w myśl którego akty wykonawcze wydane na podstawie upoważnień ustawowych zmienianych ustawą nowelizującą zachowują moc do czasu ich zastąpienia przez akty wykonawcze wydane na podstawie upoważnień ustawowych w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą.

Kto z państwa jest za przyjęciem tej poprawki?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu.

Proszę o wyniki.

Przy 3 głosach wstrzymujących się i 75 za poprawka została przyjęta. (Głosowanie nr 31)

Przystępujemy do głosowania nad całością ustawy, wraz z przyjętymi poprawkami.

Kto z państwa jest za przyjęciem uchwały, proszę o podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o wyniki.

Jednogłośnie. (Głosowanie nr 32)*

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat jednogłośnie podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o paszportach.

Powracamy do rozpatrzenia punktu piątego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Cywilnoprawnej konwencji o korupcji.

Przypominam, że debata nad rozpatrywaną ustawą została zakończona i obecnie możemy przystąpić do głosowania w sprawie tej ustawy.

Komisja Ustawodawstwa i Praworządności oraz Komisja Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej przedstawiły projekty uchwał, w których wnoszą o przyjęcie ustawy bez poprawek, co widzimy w drukach nr 72A i 72B. Te właśnie projekty będą poddane pod głosowanie.

Przystępujemy do głosowania.

Kto z państwa jest za przyjęciem uchwały w sprawie tej ustawy?

Kto jest przeciwny?

Kto się wstrzymał od głosu?

Bardzo proszę o wynik.

Jednogłośnie.(Głosowanie nr 33)*

Uchwałę w sprawie ustawy o ratyfikacji Cywilnoprawnej konwencji o korupcji podjęliśmy jednogłośnie.

Powracamy do rozpatrzenia punktu szóstego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej, Rządem Republiki Czeskiej i Rządem Republiki Słowackiej w sprawie utworzenia Brygady Wielonarodowej, podpisanej w Orawskim Hradzie dnia 20 września 2001 r.

Przypominam, że procedury w sprawie tej ustawy zostały wyczerpane i obecnie możemy przystąpić do głosowania.

Komisja Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej oraz Komisja Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego przedstawiły projekty uchwał, w których wnoszą o przyjęcie tej ustawy bez poprawek. I ten wniosek poddaję pod głosowanie.

Kto z państwa jest za przyjęciem tego projektu uchwały?

Kto jest przeciwny?

Kto się wstrzymał od głosu?

Jednogłośnie. (Głosowanie nr 34)*

Wobec wyników stwierdzam, że Senat jednogłośnie podjął uchwałę w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej, Rządem Republiki Czeskiej i Rządem Republiki Słowackiej w sprawie utworzenia Brygady Wielonarodowej, podpisanej w Orawskim Hradzie 20 września 2001 r.

Powracamy do rozpatrzenia punktu siódmego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw.

Przypominam, że w przerwie obrad odbyło się posiedzenie Komisji Nauki, Edukacji i Sportu, która odniosła się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.

Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę Komisji Nauki, Edukacji i Sportu panią senator Irenę Kurzępę i przedstawienie uzgodnionych na posiedzeniu wniosków.

Senator Irena Kurzępa:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Senacka Komisja Nauki, Edukacji i Sportu na posiedzeniu w dniu 21 marca bieżącego roku, po rozpatrzeniu wniosków zgłoszonych w toku debaty nad ustawą o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw, odbywającej się w dniu dzisiejszym, przedstawia Wysokiemu Senatowi następujące stanowisko: Wysoki Senat raczy przyjąć wniosek zawarty w punkcie oznaczonym rzymską jedynką, czyli wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek. Za takim stanowiskiem głosowało trzynastu członków komisji obecnych na posiedzeniu, a jeden był przeciw. Dziękuję.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo.

Czy senatorowie wnioskodawcy chcą zabrać głos?

Senator Janina Sagatowska? No może by i chciała.

Senator Anna Kurska?

(Senator Anna Kurska: Dziękuję.)

Senator Mieczysław Janowski? Tak.

Senator Mieczysław Janowski:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Proszę o przyjęcie poprawek drugiej i trzeciej.

Poprawka druga dotyczy utrzymania składu komisji konkursowej w takiej relacji, jak to jest obecnie, to znaczy utrzymania przewagi organów prowadzących i sprawujących nadzór pedagogiczny w komisjach, które decydują o wyborze dyrektora. Poprawka trzecia odnosi się do niełączenia szkół podstawowych z gimnazjami. Argumenty zostały przytoczone. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Bardzo dziękuję.

Przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw.

Przypominam, że Komisja Nauki, Edukacji i Sportu wnosiła o przyjęcie ustawy bez poprawek, a senatorowie wnioskodawcy przedstawili wnioski o wprowadzenie poprawek. I w związku z tym, zgodnie z regulaminem, w pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, zawartym w punkcie oznaczonym rzymską jedynką w druku nr 80Z, a następnie, jeżeli wniosek o przyjęcie bez poprawek zostanie odrzucony, będziemy głosowali nad poprawkami, za którymi agitował między innymi pan senator Mieczysław Janowski.

Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem Komisji Nauki, Edukacji i Sportu, popartym przez komisję, o przyjęcie ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw bez poprawek.

Kto z państwa jest za przyjęciem tego wniosku?

Kto jest mu przeciwny?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Proszę o wynik.

Na 78 obecnych senatorów 67 głosowało za, 9 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 35)

Stwierdzam, że w wyniku tego głosowania Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw.

Powracamy do rozpatrzenia punktu ósmego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ustanowieniu 2 maja Dniem Polonii i Polaków za Granicą.

Przypominam, że debata nad rozpatrywaną ustawą została zakończona i obecnie możemy przystąpić do głosowania w sprawie tej ustawy.

Przypominam, że Komisja Emigracji i Polaków za Granicą przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosi o przyjęcie tej ustawy bez poprawek, druk senacki nr 78A. I ten właśnie projekt, o przyjęcie bez poprawek, poddam właśnie pod głosowanie.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za przyjęciem uchwały w sprawie ustawy o ustanowieniu dnia Polonii w dniu 2 maja?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Proszę o wynik.

Po raz kolejny osiągnęliśmy jednogłośność. 78 senatorów głosowało za. (Głosowanie nr 36)

Wobec tego stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o ustanowieniu 2 maja Dniem Polonii i Polaków za Granicą.

Powracamy do rozpatrzenia punktu dziewiątego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo farmaceutyczne, ustawę o wyrobach medycznych oraz ustawę o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.

Przypominam, że w przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia, która ustosunkowała się do wszystkich wniosków przedstawionych w toku debaty.

Proszę, aby pan senator Marek Balicki zechciał te wnioski przedstawić.

Senator Marek Balicki:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Wysoki Senacie, w czasie debaty plenarnej został zgłoszony przez panią senator Szyszkowską wniosek o odrzucenie ustawy. Przypomnę, że wcześniej komisja wnioskowała o przyjęcie ustawy bez poprawek. Po ponownym wysłuchaniu argumentów, wysłuchaniu stanowiska rządu, komisja sześcioma głosami za, przy jednym głosie wstrzymującym, poparła wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek. Dziękuję.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo.

Czy pani senator Maria Szyszkowska chciałaby zabrać głos? Tak.

Proszę bardzo.

Senator Maria Szyszkowska:

Przypominam, że w grudniu Wysoki Senat odrzucił projekt rządowy i stanął na stanowisku, że już od 1 stycznia powinno zacząć obowiązywać prawo farmaceutyczne, na mocy którego właścicielem apteki mógłby być tylko i wyłącznie aptekarz, co zresztą jest zgodne z uregulowaniami prawnymi w innych krajach europejskich. I teraz po raz drugi mamy do czynienia z projektem rządowym, który utrzymuje obecną sytuację aż do 1 października, sytuację, która w gruncie rzeczy zagraża każdemu z nas, ponieważ sytuacja, w której każdy, kto ma pieniądze, może stać się właścicielem apteki, nie jest zdrowa, bo przecież leki nie są towarem. W związku z tym wnoszę o odrzucenie projektu rządowego, zresztą już raz to uczyniliśmy.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo.

Przystąpimy do głosowania w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo Farmaceutyczne, ustawę o wyrobach medycznych oraz ustawę o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.

Przypominam, że w toku debaty przedstawiono dwa przeciwstawne wnioski: wniosek pani senator Marii Szyszkowskiej o odrzucenie ustawy i wniosek Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Zgodnie z regulaminem w pierwszej kolejności będziemy głosowali nad wnioskiem o odrzucenie ustawy, a w przypadku odrzucenia tego wniosku, będziemy głosowali nad wnioskiem komisji o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za przyjęciem wniosku pani senator Marii Szyszkowskiej o odrzucenie tej ustawy?

Kto jest przeciwny?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Proszę o wynik.

26 senatorów głosowało za, 38 - przeciw, 13 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 37)

Stwierdzam, że wniosek nie uzyskał wymaganej większości, a zatem będziemy głosowali w sprawie przyjęcia ustawy bez poprawek.

Bardzo proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za przyjęciem wniosku Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia, popartym przez komisję, o przyjęcie ustawy o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo farmaceutyczne, ustawę o wyrobach medycznych oraz ustawę o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych bez poprawek?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję bardzo. Proszę o podanie wyników.

Za przyjęciem uchwały w sprawie ustawy 48 senatorów głosowało za, 16 - przeciw, 12 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 38)

Stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo farmaceutyczne, ustawę o wyrobach medycznych oraz ustawę o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.

W ten sposób wyczerpaliśmy porządek obrad dzisiejszego posiedzenia.

Chciałbym zapytać czy ktoś z państwa chciałby jeszcze wygłosić oświadczenie poza porządkiem obrad? Nie ma chętnych.

(Rozmowy na sali)

Proszę zatem o wysłuchanie następującej informacji. Otóż kolejne, trzynaste posiedzenie Senatu jest planowane na dni 10 i 11 kwietnia. Porządek obrad zostanie państwu dostarczony w terminie określonym regulaminem.

Ponieważ zobaczymy się dopiero po świętach, życzę państwu wszystkiego najlepszego. Są na to różne formułki: zdrowych i wesołych świąt, smacznego jajka. Wszystkiego, co państwa ucieszy. Dziękuję bardzo.

Zamykam dwunaste posiedzenie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej piątej kadencji.

(Wicemarszałek trzykrotnie uderza laską marszałkowską)

(Koniec posiedzenia o godzinie 20 minut 53)

Oświadczenie złożone
przez senator Krystynę Doktorowicz

Oświadczenie skierowane do ministra kultury Andrzeja Celińskiego.

W związku z pracami Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu nad zmianą ustawy o tytule naukowym i stopniach naukowych proszę Pana Ministra o zainteresowanie problemem podnoszonym przez środowisko nauczycieli akademickich kierunków artystycznych uczelni nadzorowanych przez Ministerstwo Kultury oraz Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu. Problem ten dotyczy wprowadzenia do systemu awansu akademickiego stopni w sztuce odpowiadających stopniom naukowym doktora i doktora habilitowanego w nauce.

Dotychczas obowiązująca ustawa o tytule naukowym i stopniach naukowych wprowadzała dla awansu akademickiego artystów zatrudnionych w szkołach wyższych nazwy "kwalifikacje I i II stopnia". Proponowana przez środowisko oraz Radę Wyższego Szkolnictwa Artystycznego zmiana polegałaby na zastąpieniu w nowelizacji ustawy kwalifikacji I i II stopnia nazwami "doktora sztuki" i "doktora habilitowanego sztuki". Nowelizacja taka jest potrzebna ze względu na współpracę z uczelniami zagranicznymi i równoważność dyplomów. Kwalifikacje I i II stopnia, mimo zapisów prawnych o równoważności ze stopniami naukowymi, za granicą są całkowicie niezrozumiałe.

W sprawie tej jednoznacznie pozytywnie wypowiedziała się Rada Główna Szkolnictwa Wyższego w stanowisku z dnia 29 czerwca 2000 r. oraz w opinii do obecnego projektu nowelizacji ustawy o tytule naukowym i stopniach naukowych z dnia 20 lutego 2002 r. Równie pozytywną opinię wyraziła również Konferencja Rektorów Akademickich Szkół Polskich w uchwale Prezydium KRASP z dnia 1 grudnia 2001 r.

Ustawowe rozwiązanie kwestii ujednolicenia nazewnictwa w systemie awansu akademickiego przedstawicieli kierunków artystycznych będzie odpowiadało standardom europejskim, pozwoli również na uznanie dorobku artystycznego nauczycieli akademickich dziedzin i dyscyplin artystycznych.

Poparcie projektu nowelizacji przez Pana Ministra z pewnością będzie sprzyjało rozwiązaniu problemów podległej ministrowi kultury kadry wyższego szkolnictwa artystycznego.

Łączę wyrazu szacunku
Krystyna Doktorowicz

Oświadczenie złożone
przez senator Krystynę Doktorowicz

Oświadczenie skierowane do minister edukacji narodowej i sportu Krystyny Łybackiej.

W związku z pracami resortu nad zmianą ustawy o tytule naukowym i stopniach naukowych proszę Panią Minister o zainteresowanie problemem podnoszonym przez środowisko nauczycieli akademickich kierunków artystycznych uczelni nadzorowanych przez Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu oraz Ministerstwo Kultury. Problem ten dotyczy wprowadzenia do systemu awansu akademickiego stopni w sztuce odpowiadających stopniom naukowym doktora i doktora habilitowanego w nauce.

Dotychczas obowiązująca ustawa o tytule naukowym i stopniach naukowych wprowadzała dla awansu akademickiego artystów zatrudnionych w szkołach wyższych nazwy "kwalifikacje I i II stopnia". Proponowana przez środowisko oraz Radę Wyższego Szkolnictwa Artystycznego zmiana polegałaby na zastąpieniu w nowelizacji ustawy kwalifikacji I i II stopnia nazwami "doktora sztuki" i "doktora habilitowanego sztuki". Nowelizacja taka jest potrzebna ze względu na współpracę z uczelniami zagranicznymi i równoważność dyplomów. Kwalifikacje I i II stopnia, mimo zapisów prawnych o równoważności ze stopniami naukowymi, za granicą są całkowicie niezrozumiałe.

W sprawie tej jednoznacznie pozytywnie wypowiedziała się Rada Główna Szkolnictwa Wyższego w stanowisku z dnia 29 czerwca 2000 r. oraz w opinii do obecnego projektu nowelizacji ustawy o tytule naukowym i stopniach naukowych z dnia 20 lutego 2002 r. Równie pozytywną opinię wyraziła również Konferencja Rektorów Akademickich Szkół Polskich w uchwale Prezydium KRASP z dnia 1 grudnia 2001 r.

Ustawowe rozwiązanie kwestii ujednolicenia nazewnictwa w systemie awansu akademickiego przedstawicieli kierunków artystycznych będzie odpowiadało standardom europejskim, pozwoli również na uznanie dorobku artystycznego nauczycieli akademickich dziedzin i dyscyplin artystycznych.

Łączę wyrazy szacunku
Krystyna Doktorowicz

Oświadczenie złożone
przez senatora Kazimierza Pawełka

Oświadczenie skierowane do ministra pracy i polityki społecznej Jerzego Hausnera.

Szanowny Panie Ministrze!

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 28 kwietnia 1999 r., w ramach restrukturyzacji część pracowników zakładów specjalnych i zbrojeniowych, w tym także z PZL Świdnik, w imieniu których występuję do Pana Ministra, została przeniesiona w stan spoczynku zawodowego. Pracownicy ci otrzymali świadczenia w wysokości 100% wymiaru emerytury. Regulowanie należnych świadczeń zostało jednak scedowane na Krajowy Urząd Pracy, co nadało tej grupie jakby status bezrobotnych.

Tego rodzaju podporządkowanie i traktowanie wywołuje wielką frustrację wśród tej grupy emeryckiej. Na wcześniejsze emerytury zostali ci ludzie wysłani po przepracowaniu minimum 35 lat i uważają, iż są dyskryminowani w stosunku do innych grup wczesnoemeryckich. Ich zdaniem, naruszone zostało także konstytucyjne prawo do równego traktowania wszystkich obywateli, jako że inni są beneficjentami Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, ze wszystkimi prawami i przywilejami wynikającymi z tego podporządkowania.

Szanowny Panie Ministrze, grupa byłych pracowników zakładów specjalnych i zbrojeniowych, w tym PZL Świdnik, którzy w ramach restrukturyzacji zostali przeniesieni na wcześniejsze emerytury, jest niewielka. Stąd też nie powinno stwarzać większych komplikacji - oczywiście po nowelizacji przepisów - przeniesienie ich podporządkowania z Krajowego Urzędu Pracy do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Pozytywne załatwienie tej sprawy spowoduje ustąpienie uczucia frustracji i wielkiego rozczarowania, jakie panuje wśród tych zasłużonych, długoletnich pracowników czołowych zakładów zbrojeniowych.

Pozostaję z szacunkiem
senator RP
Kazimierz Pawełek

Oświadczenie złożone
przez senatora Bogdana Podgórskiego

Oświadczenie skierowane do ministra finansów Marka Belki oraz do ministra rolnictwa i rozwoju wsi Jarosława Kalinowskiego.

Szanowny Panie Marszałku!

Zgodnie z Regulaminem Senatu składam na Pana ręce oświadczenie skierowane do ministra finansów oraz ministra rolnictwa i rozwoju wsi w sprawie zwiększenia środków na bieżące utrzymanie i konserwację urządzeń melioracji wodnych podstawowych w województwie małopolskim.

Zgodnie z ustawą z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (DzU nr 115, poz. 1229) na urząd marszałka województwa przeniesiony został obowiązek wykonywania praw właścicielskich w stosunku do wód publicznych stanowiących własność skarbu państwa jako zadanie zlecone z zakresu administracji rządowej. Tymczasem w budżecie państwa na rok 2002 powyższa zmiana nie spowodowała wprowadzenia zapisów o przeznaczeniu odpowiednio wysokich środków na to, aby samorząd województwa mógł, zgodnie z obowiązkiem nałożonym ustawą, zrealizować dodatkowo zlecone zadania rządowe.

W wydatkach budżetowych na rok 2002 zapisano na bieżące utrzymanie i konserwację urządzeń melioracji wodnych podstawowych dla województwa małopolskiego środki w wysokości 2 milionów 714 tysięcy zł (dział 010, rozdział 01008, par. 2210). Na podstawie informacji zawartych w prośbie o interpelację, z jaką wystąpił do mnie marszałek województwa małopolskiego, chciałbym poinformować, że przeznaczone w budżecie państwa środki są zbyt małe, by samorząd województwa mógł prawidłowo i zgodnie z zapisem ustawowym wykonać przeniesione na niego zadania.

Zgodnie z danymi przedstawionymi przez urząd marszałkowski województwa małopolskiego, kwota niezbędna na realizację wyżej wymienionych zadań wynosi 11 milionów 780 tysięcy zł. Byłaby ona przeznaczona na:

- wydatki związane z technicznym zabezpieczeniem województwa małopolskiego przed powodzią - 3 miliony 200 tysięcy zł;

- jednokrotną konserwację wałów przeciwpowodziowych - 4 miliony zł;

- jednokrotną konserwację rzek i potoków uregulowanych - 3 miliony zł;

- doraźne roboty konserwacyjne na rzekach i potokach nieuregulowanych - 1 milion zł;

- roboty interwencyjne na przepompowniach melioracyjnych - 500 tysięcy zł;

- odszkodowania, operaty, dokumentacje - 80 tysięcy zł.

W związku z faktem, że w ramach zaplanowanej w budżecie państwa na rok 2002 kwoty w wysokości 2 milionów 714 tysięcy zł nie ma możliwości prowadzenia podstawowych prac przeciwpowodziowych, zwłaszcza po jesiennym przeglądzie wałów, zwracam się do panów ministrów z dwoma zapytaniami.

Czy możliwe jest zwiększenie kwoty przeznaczonej na bieżące utrzymanie i konserwację urządzeń melioracji wodnych podstawowych w województwie małopolskim do wysokości 11 milionów 780 tysięcy zł, zgodnie z kosztorysem przedstawionym przez marszałka województwa małopolskiego?

Czy możliwe jest stałe wsparcie wyżej wymienionej dotacji, ze względu na niskie nakłady z budżetu państwa, środkami z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej?

Dodatkowo informuję, że pytanie dotyczące kwestii wsparcia działań urzędu marszałkowskiego województwa małopolskiego środkami pochodzącymi z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej zostało przedstawione również panu Jerzemu Adamskiemu, podsekretarzowi stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji RP, podczas spotkania na Konwencie Marszałków Województw RP w Gdańsku w dniu 29 grudnia 2001 r. Marszałek województwa małopolskiego poinformował mnie, że wyżej wymieniona propozycja została przyjęta przez pana ministra ze zrozumieniem i wstępną aprobatą.

Z wyrazami szacunku
Bogdan Podgórski

Oświadczenie złożone
przez senatora Tadeusza Rzemykowskiego

Oświadczenie skierowane do Zarządu Polskich Kolei Państwowych.

Oświadczenie to kieruję, zainspirowany wieloma sygnałami o beznadziejnym stanie przystanków i dworców kolejowych.

Odbyłem "inspekcję" dworców w Pile i dziewięciotysięcznym Jastrowiu leżącym przy zelektryfikowanej magistrali Poznań - Kołobrzeg i moje wrażenia mogę zawrzeć w trzech niesympatycznych, ale niestety adekwatnych do stwierdzonych faktów słowach: brud, smród i ubóstwo.

Nie mogłem uwierzyć, że u progu XXI wieku na ziemiach gospodarnej Wielkopolski mogą funkcjonować budynki użyteczności publicznej tak niesamowicie brudne, z powybijanymi oknami, wyrwanymi drzwiami, a  nawet grzejnikami co. Przeciekają powszechnie wszelkie zadaszenia, w tunelach tygodniami gromadzą się głębokie kałuże, a  pomieszczeń sanitarnych i świetlicowych chyba nikt nie sprząta. Nie będę już wspominał o takich "drobiazgach", jak odpadające tynki zewnętrzne i wewnętrzne, wielkie braki w oświetleniu pomieszczeń i peronów itp.

W obecnej, powszechnie nieczytelnej strukturze organizacyjnej PKP nie mogłem dotrzeć do osób, które są odpowiedzialne za ten katastrofalny stan infrastruktury polskiego kolejnictwa.

Z tego więc powodu, a  także z uwagi na powszechny charakter tego zjawiska w kraju, postanowiłem wystąpić w niniejszej sprawie korzystając z formy publicznego oświadczenia senatorskiego.

Pragnę dowiedzieć się, kiedy PKP zdecyduje się wręczyć swoim pracownikom miotłę, wiadro z wodą i mydłem oraz ścierkę i rozpocznie podstawowe porządki w kolejowych budynkach i ich otoczeniu. Proszę tylko nie odpowiadać, że potrzebne są na ten cel jakieś specjalne środki, które winien dodatkowo uchwalić... Senat RP.

Z poważaniem
Tadeusz Rzemykowski

Oświadczenie złożone
przez senatora Adama Gierka

Oświadczenie skierowane do minister edukacji narodowej i sportu Krystyny Łybackiej

Moje oświadczenie dotyczy potrzeby wyjaśnienia przyczyn przedłużania się terminów podpisania umowy międzynarodowej pomiędzy rządem Rzeczypospolitej Polskiej a  rządami Czeskiej Republiki i Republiki Słowackiej o wzajemnym uznawaniu studiów oraz o równoważności dokumentów dotyczących wykształcenia, a  także nadawania stopni i tytułów naukowych.

Sprawą tą zainteresowana jest grupa polskich pracowników naukowych, którzy po roku 1997 w wyniku przeprowadzonego przewodu habilitacyjnego uzyskali na uczelniach czeskich i słowackich stopień naukowy (tytuł) docenta.

Do roku 1997 Ministerstwo Edukacji Narodowej RP respektowało postanowienia konwencji z 1972 r. i porozumienia z 1987 r. i wydawało dokument o równoważności tytułu (stopnia) docenta uczelni słowackich i czeskich z polskim stopniem naukowym doktora habilitowanego.

W roku 1998 bez wcześniejszego powiadomienia zainteresowanych środowisk krajowych, wstrzymano wydawanie tychże zaświadczeń, jak tłumaczono, do czasu podpisania nowych umów międzynarodowych.

Prace nad treścią tych umów rozpoczęły się już, jak mi wiadomo, w II kwartale 1998 r.

W związku z tym zwracam się do Pani Minister Krystyny Łybackiej z zapytaniami.

Jaki etap osiągnęły rozmowy i uzgodnienia z obu krajami?

Kiedy należy oczekiwać podpisania stosownych umów?

Podpisanie oczekiwanych umów umożliwi dalsze pogłębianie współpracy w dziedzinie nauki i edukacji oraz ułatwi wymianę studentów i pracowników państw Grupy Wyszehradzkiej.

Pragnę podkreślić, że obowiązująca Polskę umowa o współpracy kulturalnej i naukowej, podpisana w Pradze w dniu 16 września 1991 r. - DzU z 1992 r., nr 42, poz. 184 - nakazuje obu umawiającym się stronom wzajemne wspieranie się w dziedzinie nauki i szkolnictwa.

Z poważaniem
senator Adam Gierek

Oświadczenie złożone
przez senatora Bernarda Drzęźlę

Oświadczenie skierowane do ministra skarbu państwa Wiesława Kaczmarka oraz ministra gospodarki Jacka Piechoty.

Szanowni Panowie Ministrowie!

W październiku ubiegłego roku otrzymałem zaproszenie na konferencję po tytułem "Restrukturyzacja polskiej elektroenergetyki", która miała się odbyć w dniach 27-28 listopada w hotelu "Sheraton" w Warszawie. Organizatorem konferencji była firma EF International z siedzibą w Londynie. Zaproszenie to zbulwersowało mnie wielce, ponieważ koszt uczestnictwa, nieobejmujący kosztów noclegów, wynosił około 5 tysięcy 400 zł (dokładnie: 899 funtów brytyjskich). Już wówczas chciałem do panów Ministrów napisać, ale doszedłem do wniosku, że jest to sprawa zbyt drobna w porównaniu z problemami, którymi się Panowie zajmują. Swój protest wobec organizatorów wyraziłem tylko w stwierdzeniu, że cechuje ich brak realizmu, jeśli wysyłają takie zaproszenie profesorowi polskiej uczelni. Skądinąd wiem, że również żaden profesor amerykański nie zapłaciłby takiej sumy za udział w konferencji.

Przeprowadzona niedawno w Senacie i w senackiej Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych debata budżetowa, która stanowiła dla mnie zupełnie nowe i raczej przykre doświadczenie, przypomniała mi omawianą sprawę i skłoniła do napisania tego oświadczenia. Jeśli bowiem treścią debaty były rozważania typu, ile zabrać dzieciom głuchym, żeby dołożyć dzieciom niewidomym lub na odwrót, a  w grę wchodziły często kwoty znacznie mniejsze od zysku netto organizatora konferencji, to nie można się nie oburzać brakiem umiaru w kalkulacji kosztów konferencji.

Zapewniam Panów Ministrów, że wiem, o czym mówię. Ja sam organizowałem lub uczestniczyłem w dziesiątkach konferencji naukowych, krajowych i zagranicznych. Były to konferencje nawet pięciodniowe, a   ich koszt obejmował: wyżywienie, zakwaterowanie, materiały konferencyjne i tłumaczenia symultaniczne i mimo to wynosił co najwyżej połowę kwoty żądanej przez EF International.

Panowie Ministrowie, proszę zwrócić uwagę podległym sobie firmom, żeby bardziej szanowały budżet państwa, ignorując zaproszenia na tak drogie konferencje. W szczególności powinno to dotyczyć jednostek budżetowych, takich jak URE. Także firmom prywatnym nie powinno się pozwolić na wliczanie tego rodzaju opłat w koszty działalności.

Przy okazji wyrażam zdziwienie, że nie znalazła się żadna polska instytucja naukowa zdolna do zorganizowania podobnej konferencji na nie niższym poziomie merytorycznym.

Łączę wyrazy szacunku
Bernard Drzęźla

Oświadczenie złożone
przez senatora Henryka Stokłosę

Oświadczenie skierowane do ministra środowiska Stanisława Żelichowskiego.

Oświadczenie dotyczy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 października 2001 r. w sprawie opłat za korzystanie ze środowiska.

Przed kilkoma dniami odwiedzili mnie członkowie zarządu Związku Producentów Ryb z Poznania, którzy przedstawili mi swoją opinię na temat ostatnich uregulowań prawnych dotyczących hodowców ryb w Polsce. O swych zastrzeżeniach poinformowali ministra Stanisława Żelichowskiego, prosząc jednocześnie o wyznaczenie terminu i miejsca spotkania.

Chcę poinformować Wysoką Izbę o jednej spośród ośmiu spraw przedstawionych w piśmie do ministra, albowiem jej szkodliwość dla rozwoju całej tej branży w Polsce jest wyjątkowa. Myślę tu o rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 października 2001 r. w sprawie opłat za korzystanie ze środowiska.

Autorzy tego rozporządzenia wpadli na kuriozalny pomysł, by wody ze stawów hodowlanych traktować jako ścieki, a na hodowców nałożyć opłaty w formie kary za ich odprowadzanie w wysokości od 350 do 4 tysięcy 800 zł za 1 ha stawu. Podkreślam sformułowanie "kuriozalny pomysł", ponieważ żaden kraj na świecie nie pobiera opłat z tytułu poboru i zrzutu wód ze stawów karpiowych. A takich jest u nas 95%. Ten niemądry pomysł może doprowadzić do zagłady hodowli ryb w Polsce, której tradycje sięgają średniowiecza. Zmusi to bowiem hodowców do podniesienia cen ryb, a to oznacza przegraną na polskim rynku, gdzie już dziś silną konkurencję stanowią importerzy tanich ryb z innych krajów.

Rozporządzenie to, poza tym, że jest szkodliwe ekonomicznie, nie ma także żadnego uzasadnienia merytorycznego. Nie istnieją żadne przesłanki wskazujące na negatywny wpływ stawów i spuszczanych z nich wód na środowisko. Wręcz przeciwnie, stawy odgrywają istotną rolę w ochronie środowiska. Stawy rybne pobierają wody wiosenne w bardzo dużym stopniu zanieczyszczone, często pozaklasowe. W ciągu sezonu letniego dostaje się do nich wiele wód zanieczyszczonych z otaczających je terenów, zwłaszcza z pól i łąk po letnich gwałtownych ulewach. W ciągu sezonu hodowcy doprowadzają je do minimum drugiej klasy czystości, bo takie są standardy hodowli ryb karpiowatych. To oczyszczenie wód uzyskuje się głównie na skutek sedymentacji osadów na dnie stawów, dzięki zabiegom hodowlanym oraz napowietrzaniu, przemrożeniu i naturalnej dezynfekcji dna stawowego w okresie od jesieni do wiosny, po spuszczeniu wody ze stawów. Tego typu procesów nie można zastosować w jeziorach, rzekach, a nawet w zbiornikach zaporowych.

Na szczególne podkreślenie zasługuje wyjątkowo korzystna funkcja stawów rybnych w retencjonowaniu wód. Stawy bezwzględnie czynią to najkorzystniej dla środowiska z uwagi na to, że pobór wód wiosennych, przeważnie wód poroztopowych, następuje do stawów pustych.

Jak olbrzymią rolę odgrywają stawy w ochronie przeciwpowodziowej, najlepiej określą dwie liczby. Stawy rybne obejmują 21,8% powierzchni wszystkich wód w Polsce, a łączna powierzchnia wszystkich zbiorników zaporowych wynosi 15,6%.

Wobec tych faktów przyjęcie przez poprzednią Radę Ministrów tak niemądrego rozporządzenia - przypomnieć trzeba, że już po przegranych wyborach - ma szczególny kontekst polityczny.

Dlatego zwracam się do Pana Ministra Stanisława Żelichowskiego z pytaniem: czy i kiedy dokona weryfikacji tego rozporządzenia?

Jednocześnie zwracam się do Pana Ministra z gorącą prośbą o rychłe wyznaczenie spotkania z przedstawicielami Związku Producentów Ryb w celu wysłuchania ich opinii na temat innych uregulowań prawnych dotyczących tego środowiska.

Henryk Stokłosa

Oświadczenie złożone
przez senatorów Władysława Bułkę,
Witolda Gładkowskiego oraz Sergiusza Plewę

Oświadczenie skierowane do prezesa Rady Ministrów Leszka Millera.

W grudniu 2001 r. ukazały się w "Dzienniku Ustaw" dwa rozporządzenia ministra finansów: jedno, z 7 grudnia 2001 r., w sprawie zwolnienia od cła towarów przywożonych w bagażu osobistym podróżnego, i drugie, z 12 grudnia 2001 r., zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków wykonywania czynności kontroli celnej. Weszły one w życie w dniu 1 stycznia 2002 r.

Minister finansów, wprowadzając te rozporządzenia, chciał ograniczyć działalność tak zwanych mrówek, czyli osób trudniących się z przyczyn komercyjnych przenoszeniem przez granicę przede wszystkim tańszego alkoholu i tytoniu. Wynika z nich, że od dnia 1 stycznia 2002 r. osoba mieszkająca w strefie nadgranicznej może raz w miesiącu przywieźć do Polski tylko 1/2 l alkoholu i dwadzieścia sztuk papierosów, zaś mieszkańców terenów Polski bardziej oddalonych od granicy obowiązuje już większy limit zagranicznych zakupów: bez kłopotów przekroczą oni granicę, przenosząc czy przewożąc jednorazowo 1 l wyrobów spirytusowych, 2 l wina, 5 l piwa oraz dwieście sztuk papierosów.

Panie Premierze! Te wspomniane rozporządzenia nie są dokumentami dopracowanymi. Ośmielamy się twierdzić, że nie przynoszą zakładanych efektów ekonomicznych, a wywołują falę niezadowolenia społecznego wśród mieszkańców powiatów leżących zwłaszcza przy granicy z Czechami, Słowacją, Rosją, Białorusią i Ukrainą. Wbrew uzasadnieniom towarzyszącym powstawaniu tych dokumentów znakomita większość mieszkających tam obywateli nigdy alkoholu i papierosów nie przywoziła. Zwłaszcza oni mówią o dyskryminacji. Dlaczego bowiem na przykład mieszkaniec Żywca może przywieźć mniej niż mieszkaniec Warszawy?

W tych trudnych ekonomicznie czasach tańsza żywność z zagranicy była często podstawą do przetrwania dla wielu ludzi, w tym zwłaszcza bezrobotnych.

Art. 32 Konstytucji RP mówi: "Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne. Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny". Jak to się ma do wymienionych rozporządzeń ministra finansów? Jeszcze raz powtarzamy: mieszkańcy powiatów przygranicznych są oburzeni tak jawną dyskryminacją, która jest niewspółmierna do korzyści płynących z wprowadzenia tych wybiórczych ograniczeń.

Władysław Bułka
Sergiusz Plewa
Witold Gładkowski

Oświadczenie złożone
przez senatora Grzegorza Lato

Oświadczenie skierowane do ministra infrastruktury Marka Pola.

Szanowny Panie Ministrze!

Zwracam się z uprzejmą prośbą o udzielenie odpowiedzi, czy proponowana nowelizacja ustawy - Prawo o ruchu drogowym przewiduje zmianę organów założycielskich dla wojewódzkich ośrodków ruchu drogowego.

Według obecnie obowiązujących art. 116 i 120 wyżej wymienionej ustawy, takimi organami są zarządy wojewódzkie, a sygnały płynące od wojewodów, samorządów powiatowych i ośrodków szkolenia kierowców dają podstawę do stwierdzenia, że sprawowany obecnie nadzór jest niedostateczny. Mając również na uwadze ostatnie wyniki kontroli tych ośrodków przez NIK, podporządkowanie ich wojewodom wydaje się zasadne i konieczne.

Wielce niepokojąca i społecznie nie do zaakceptowania jest sytuacja niegospodarności i niskiej efektywności działalności tych ośrodków, szczególnie dotyczącej poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego na obszarze własnych województw. Brak efektywnego zaangażowania się w poprawę bezpieczeństwa ruchu drogowego, popularyzację przepisów o ruchu drogowym i podnoszenie kultury jazdy kierowców, mimo ustawowo zapisanych obowiązków i posiadania na to wygospodarowanych środków, jest widoczny w zwiększającej się liczbie wypadków drogowych. Na szczególną uwagę zasługuje fakt niepłacenia przez te ośrodki podatków, przez co budżet państwa traci duże wpływy. Chciałbym również zaznaczyć, że powołana przez zarządy wojewódzkie kadra dyrektorska ośrodków jest niejednokrotnie niekompetentna i dobierana wedle klucza partyjnego.

Jestem przekonany, że podporządkowanie wojewodom ośrodków ruchu drogowego zapewni:

- zdecydowaną poprawę efektywności działalności ośrodków z możliwością egzekwowania od nich części przychodów i przeznaczania ich na cele związane z infrastrukturą drogową lub inne działania związane z bezpieczeństwem ruchu drogowego;

- wyeliminowanie dualizmu nadzorczego polegającego na tym, że działalność związana z nadzorem nad organizowaniem i prowadzeniem egzaminów państwowych oraz niektórych szkoleń sprawowana jest przez wojewodę, natomiast nadzór nad ośrodkiem sprawowany jest przez samorząd wojewódzki;

- skuteczną możliwość działalności wojewody będącego równocześnie przewodniczącym wojewódzkiej rady bezpieczeństwa ruchu drogowego;

- zdecydowane wyeliminowanie przejawów korupcji, które stwierdziła Najwyższa Izba Kontroli.

Z poważaniem
senator RP
Grzegorz Lato

---