Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment

Na swym posiedzeniu Komisja Spraw Unii Europejskiej rozpatrzyła "Informację dla Sejmu i Senatu o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w pracach Unii Europejskiej w okresie styczeń - czerwiec 2005 roku (podczas Prezydencji Luksemburskiej)". Informację przedstawił szef Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej Sławomir Pietras.

Następnie, zgodnie z ustawą z 11 marca 2004 r. o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, Komisja Spraw Unii Europejskiej zaopiniowała następujące projekty aktów prawnych UE:

• Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego środki towarzyszące dla krajów objętych Protokołem w sprawie cukru poszkodowanych
  w wyniku reformy systemu cukrowego UE, COM(2005) 266, wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Rady UE 10598/05.

Celem projektu Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego instrumenty towarzyszące dla państw Protokołu Cukrowego, dotkniętych skutkami przewidywanej reformy systemu regulacji rynku cukru w UE, jest stworzenie tym państwom możliwości dostosowania się do nowej sytuacji w związku z przygotowywaną reformą wspólnotowego rynku cukru, w tym proponowaną obniżką cen gwarantowanych cukru, zarówno dla cukru białego, jak i surowego.

Przedmiotowy projekt rozporządzenia przewiduje wsparcie ze strony WE dla państw takich, jak: Barbados, Belize, Gujana, Jamajka, Saint Kitts and Nevis, Trinidad i Tobago, Fidż, Kongo, Wybrzeże Kości Słoniowej, Kenia, Madagaskar, Malawi, Mauritius, Mozambik, Swaziland, Tanzania, Zambia oraz Zimbabwe

Wsparcie ze strony WE będzie się opierać na odpowiedniej dla warunków danego państwa, wieloletniej i ogólnej strategii dostosowania, która będzie realizowana w danym państwie, w dialogu z Komisją. Państwa przedkładające wniosek o pomoc, które nie wypracowały takiej strategii, będą uprawnione w 2006 r. jedynie do pomocy finansowej i technicznej, mającej na celu wsparcie opracowania takiej strategii. Będzie ona obejmować, w zależności od potrzeb krajów, działania mające na celu bądź zwiększanie konkurencyjności sektora produkcji cukru, bądź procesy dostosowawcze polegające na wspieraniu dywersyfikacji form działalności gospodarczej i rozwój innych sektorów gospodarki. Preferowanym mechanizmem realizacji strategii będzie wsparcie budżetowe (sektorowe). Możliwe też będzie wspieranie poszczególnych programów, w zależności od sytuacji panującej w danym kraju. Wsparcie to ma być komplementarne do pomocy otrzymywanej w ramach innych instrumentów, związanych ze wsparciem dla rozwoju (Europejski Fundusz Rozwoju) i instrumentami handlowymi (porozumienia EPA). Projekt rozporządzenia zakłada, począwszy od 2007 r., finansowanie pomocy dla państw Protokołu Cukrowego z nowego Instrumentu Współpracy na rzecz Rozwoju oraz Współpracy Gospodarczej. Gdyby instrument ten nie wszedł w życie 1 stycznia 2007 r., Komisja upoważniona byłaby do przedłużenia ważności niniejszego rozporządzenia oraz do przyjęcia dalszych niezbędnych instrumentów.

W przedstawionym Komisji Spraw Unii Europejskiej projekcie stanowiska rządu stwierdzono, że Polska nie przeciwstawia się udzielaniu pomocy ze strony Wspólnoty dla państw będących sygnatariuszami Protokołu Cukrowego, wynikającej z zawartych umów i zobowiązań międzynarodowych, jednakże ze względu na fakt, iż przedmiotowe rozporządzenie stanowi jeden z elementów projektu reformy unijnego rynku cukru, której ostateczny kształt nie został jeszcze zaakceptowany i do którego Polska wnosi szereg zastrzeżeń, dokument ten, nawiązujący do reformy rynku cukru i z nią powiązany, nie może być w takiej formie akceptowany.

W dalszej dyskusji nad projektem rozporządzenia Polska będzie zabiegać, aby priorytetem było wspieranie dywersyfikacji gospodarek państw - beneficjentów oraz by wspierając poprawę konkurencyjności tamtejszych producentów cukru, nie doprowadzić do nadmiernego wzrostu jego produkcji, co przejawiałoby się wypieraniem polskiego cukru z rynku krajowego i tradycyjnych rynków eksportowych.

Założenia reformy rynku cukru są obecnie dyskutowane i nie jest przesądzony jej ostateczny kształt, także w odniesieniu do skali redukcji cen. Zgodnie z założeniami Prezydencji Wielkiej Brytanii osiągnięcie porozumienia w sprawie reformy jest przewidziane na posiedzeniu Rady Ministrów ds. rolnictwa w listopadzie br. Zgodnie z projektem rozporządzenia, pomoc finansowa i techniczna ma być wdrożona już w 2006 roku, na podstawie wniosków opartych na całościowej, wieloletniej strategii dostosowawczej określonej przez dany kraj, w terminie nie później niż w ciągu 60 dni od daty wejścia w życie rozporządzenia (w 7. dniu po publikacji w DzU UE). Brak jasności co do skali redukcji cen i ostatecznego kształtu reformy rynku cukru w UE, a także ostatecznych rozstrzygnięć rundy Doha, może spowodować, że państwa członkowskie AKP będą przygotowywały swoje wieloletnie strategie rozwoju na podstawie niepotwierdzonych danych, co podważa rzetelność opracowania programu dostosowawczego i prawidłowość wydatkowania środków finansowych Wspólnoty.

Jak stwierdzono w przedstawionym projekcie stanowiska rządu, Polska popiera udzielenie, zgodnie z podjętymi przez UE zobowiązaniami, pomocy finansowej i technicznej, w tym wsparcia budżetowego, tym krajom - stronom Protokołu Cukrowego, którym jest to niezbędne, w celu dostosowania ich gospodarki do nowych warunków wynikających z planowanej w 2006 r. reformy wspólnego rynku cukru. Należy jednak dążyć do tego, żeby świadczona pomoc miała charakter przemyślany i zintegrowany z całościową reformą wspólnego rynku cukru w Unii Europejskiej. Powinna być odpowiednia do zakresu reformy wspólnego rynku cukru, który nie został dotychczas ustalony. W związku z tym przesądzanie przed podjęciem decyzji w sprawie reformy wspólnotowego rynku cukru o zakresie i wysokości w 2006 r. pomocy mającej minimalizować negatywne skutki reformy dla państw AKP, sygnatariuszy Protokołu Cukrowego, byłoby przedwczesne.

Propozycja w projekcie rozporządzenia, aby środki na 2006 r. z założenia pochodziły z Działu IV budżetu UE, przeznaczonego na stosunki zewnętrzne - współpracę rozwojową, jest do zaakceptowania przez stronę polską, pod warunkiem iż środki wsparcia dla państw AKP będą miały charakter typowo rozwojowy.

Odrębną kwestią jest rozstrzygnięcie celowości ograniczania pomocy w minimalizacji negatywnych skutków reformy rynków cukru dla państw rozwijających się jedynie do państw AKP - sygnatariuszy Protokołu Cukrowego i pomijanie państw najsłabiej rozwiniętych, których gospodarki są w znacznym stopniu uzależnione od produkcji i eksportu cukru. Wyjaśnienie Komisji, że państwa te uzyskały "rekompensatę" w postaci inicjatywy EBA (Everything but arms) jest o tyle nieadekwatne, iż obejmuje ona środki handlowe, które w odniesieniu do państw AKP zostaną uwzględnione w EPA. W trwających negocjacjach w sprawie Instrumentu Współpracy na rzecz Rozwoju oraz Współpracy Gospodarczej Polska zajmuje stanowisko, że w wypadku budżetyzacji pomocy dla państw AKP konieczne jest zrównanie warunków jej udzielania dla wszystkich państw rozwijających się. Będzie zatem konsekwentnie domagać się równego dostępu wszystkich państw rozwijających się, szczególnie tych najuboższych, do pomocy służącej ograniczeniu negatywnych skutków reformy rynku cukru.

Projekt rozporządzenia ustanawia instrumenty towarzyszące dla państw Protokołu Cukrowego dotkniętych skutkami reformy systemu regulacji rynku cukru w UE. Bez ustalenia zasad regulacji rynku cukru od 1 lipca 2006 roku i tym samym określenia skali wpływu zmian na tym rynku na gospodarki poszczególnych państw sygnatariuszy Protokołu Cukrowego nie można przygotować odpowiedniego programu, który by uwzględniał cele wieloletniej strategii dostosowawczej. W szczególności program taki nie motywowałby do dywersyfikacji gospodarczej obszarów zależnych od sektora cukru. Byłoby to sprzeczne z strategią wsparcia państw AKP, proponowaną przez Komisję Europejską w "Planie działania w stosunku do państw AKP". Plan ten zakłada wsparcie przede wszystkim regionów lub krajów w największym stopniu zależnych od gospodarki cukrowej, przy czym środki finansowe niekoniecznie byłyby kierowane do sektora cukrowniczego.

W opinii rządu, projekt rozporządzenia pośrednio wpływa na wielkość zatrudnienia w polskim przemyśle cukrowniczym. Zwiększenie konkurencyjności cukru produkowanego w państwach AKP może doprowadzić do wyeliminowania części producentów cukru w Europie, w tym w Polsce, i zmniejszenia areału upraw buraka cukrowego. Skutki będą najbardziej odczuwalne w regionach zagrożonych bezrobociem strukturalnym.

Wraz z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej cukier pochodzący z państw objętych Protokołem Cukrowym może być na preferencyjnych warunkach (tzn. przy zerowej stawce celnej) importowany także na rynek Polski. Takie czynniki, jak wysoka cena gwarantowana (646,50 euro/t cukru białego i 523,70 euro/t cukru surowego) oraz fakt, że w większości jest to cukier do rafinacji, stanowiły dotychczas pewną barierę w zakupie tego towaru na rynek Polski. Przy zakładanej głębokiej redukcji ceny cukru, przewidywanej liberalizacji w handlu tym towarem (część państw AKP sygnatariuszy Protokołu Cukrowego jest objęta inicjatywą EBA - "wszystko prócz broni") oraz w wyniku wsparcia udzielonego przez Wspólnotę państwom AKP sygnatariuszom Protokołu Cukrowego w celu poprawy konkurencyjności ich gospodarek, należy oczekiwać wzrostu importu cukru z tych państw i spadku zapotrzebowania na cukier krajowej produkcji.

Zdaniem rządu, zaproponowany przez Komisję projekt rozporządzenia spowoduje skutki finansowe dla Wspólnoty, ponieważ na program pomocy finansowej i technicznej, w tym wsparcia budżetowego dla państw AKP, Komisja przeznaczyła środki pomocowe z budżetu UE w wysokości 40 mln euro w pierwszym roku. Komisja proponuje, aby pomoc dla krajów AKP, udzielana zgodnie z postanowieniami przedmiotowego rozporządzenia, była finansowana z budżetu rozwojowego UE (Dział 4). Projekt rozporządzenia dotyczy wyłącznie 2006 r., z informacji Komisji wynika jednak, że w kolejnych latach funkcjonowania tej pomocy kwoty roczne mogą przekroczyć poziom z 2006 roku.

• Wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie utworzenia Europejskiej Agencji Praw Podstawowych i Decyzji Rady uprawniającej Europejską Agencję Praw Podstawowych do wykonywania zadań wynikających z Tytułu VI Traktatu o Unii Europejskiej (Proposal for a Council regulation establishing a European Union Agency for Fundamental Rights and a proposal for a Council decision empowering the European Union Agency for Fundamental Rights to pursue its activities in areas referred to in Title VI of the Treaty on European Union), COM(2005) 280, wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Rady UE 10774/05.

• Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie środków prawa karnego mających na celu zapewnienie egzekwowania praw własności intelektualnej (Proposal for a European Parliament and Council directive on criminal measures aimed at ensuring the enforcement of intellectual property rights).

Referent (wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie): senator Edmund Wittbrodt.

• Wniosek dotyczący decyzji Rady umożliwiającej krajom objętym przez przyszły Europejski Instrument Sąsiedztwa i Partnerstwa (ENPI) korzystanie z działalności Biura Wymiany Informacji o Pomocy Technicznej (TAIEX), COM(2005) 321, wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Rady UE 11489/05.

Referent (wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie): senator Andrzej Chronowski.

• Wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie stanowiska Wspólnoty w Radzie Stowarzyszenia dotyczącego odstępstwa od Protokołu 4, dotyczącego definicji produktów pochodzących i metod współpracy administracyjnej, do Układu Eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi z jednej strony a Królestwem Maroka z drugiej strony, COM (2005) 332, wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Rady UE 11317/05.

Proponowana regulacja, w formie Decyzji Rady oraz Decyzji Rady Stowarzyszenia WE - Maroko, pozwoli na stosowanie kumulacji pochodzenia pomiędzy Turcją, Marokiem i Wspólnotą, w odniesieniu do niektórych produktów tekstylnych, jeszcze przed wejściem w życie odpowiednich protokołów wprowadzających kumulację pan-euro-med.

W przedstawionym Komisji spraw Unii Europejskiej projekcie stanowiska rządu w tej sprawie stwierdzono, że Polska jest przeciwna przyjęciu proponowanej regulacji. Jednak w razie, gdyby Polska była jedynym krajem Wspólnoty zajmującym w tej sprawie takie stanowisko, lub w wypadku braku możliwości stworzenia mniejszości blokującej, Polska wstrzyma się od głosu.

Podstawowym warunkiem stosowania kumulacji pan-euro-med jest istnienie umów o wolnym handlu zawartych pomiędzy krajami strefy, które to umowy zawierają identyczne reguły pochodzenia. Maroko podpisało umowę o wolnym handlu z Turcją i umowa ta wejdzie w życie w najbliższym czasie (prawdopodobnie będzie to 1 września br.). Stosowanie kumulacji pochodzenia pomiędzy Turcją, Marokiem i Unią Europejską wymaga także wprowadzenia odpowiednich zmian do umów między Wspólnotą i Marokiem oraz Wspólnotą i Turcją. Zmiany te zostały już przyjęte przez Komisję i są rozpatrywane przez Radę.

Obecnie obowiązujące w preferencyjnym handlu UE - Maroko reguły pochodzenia stanowią, że aby odzież uzyskała preferencyjne marokańskie pochodzenie, musi być tam wytwarzana od etapu przędzy. Używanie importowanej tkaniny uniemożliwia uzyskanie przez produkt takiego pochodzenia. Zgodnie z zasadą bilateralnej kumulacji pochodzenia dopuszczalne jest używanie tkanin o pochodzeniu marokańskim lub wspólnotowym. Ponieważ Maroko nie produkuje odpowiednich tkanin, chce korzystać z tkanin wytwarzanych w Turcji. Po utworzeniu strefy kumulacji pochodzenia pan-euro-med, co nastąpi prawdopodobnie na początku przyszłego roku, będzie to możliwe. Odzież produkowana w Maroku z tureckich tkanin będzie uzyskiwać preferencyjne marokańskie pochodzenie przy eksporcie do Wspólnoty, co nie jest obecnie możliwe.

Udzielenie derogacji dla Maroka w zakresie tekstylnym stwarza dogodne warunki wzrostu produkcji tekstylnej w Turcji oraz w Maroku i może się przyczynić do nasilenia taniego importu z tych kierunków na rynek unijny, co w konsekwencji będzie ograniczało możliwości sprzedaży towarów tekstylnych wyprodukowanych w Polsce. Ponadto rok 2005 jest tym, od którego zniesiono ograniczenia na tekstylia sprowadzane z krajów trzecich, przede wszystkim krajów azjatyckich, co wiąże się z nasileniem taniego importu z tych krajów. Wydaje się więc nieuzasadnione umożliwianie pojawienia się dodatkowego strumienia taniego importu na rynek unijny z Maroka i pośrednio z Turcji. Wniosek Maroka jest drugim wnioskiem, który wpłynął w tej sprawie z krajów śródziemnomorskich, po wniosku Tunezji. Istnieje niebezpieczeństwo, że z podobnymi wnioskami będą występować kolejne kraje śródziemnomorskie.

W opinii rządu, trzeba mieć też na uwadze, że podobna sytuacja wystąpiła niedawno w odniesieniu do Tunezji. Kraj ten również występował o przyznanie derogacji w zakresie reguł pochodzenia dla tekstyliów. Polska na forum Rady zgłosiła swoje zastrzeżenie merytoryczne w odniesieniu do tego rozwiązania. Ostatecznie polskie zastrzeżenie było jedynym zgłoszonym na tym forum (inne kraje wycofały swoje zastrzeżenia). Na podstawie decyzji KERM Polska także wycofała swoje zastrzeżenie i wyraziła zgodę na przyznanie Tunezji odstępstwa. Sytuacja związana z wnioskiem Maroka będzie zapewne taka sama.

• Wnioski nierozpatrywane:

• przekazane w trybie art. 6 ust. 1 pkt. 2 ustawy - sygn. Rady UE: 10882/05, 10706/05, 11131/05, 11110/05, 11067/05, 11617/05, 11532/05, 11483/05;
• przekazane w trybie art. 6 ust. 4 ustawy - sygn. Rady UE: COM(2005) 337, 11536/05, COM(2005) 335, COM(2005) 316, wniosek dotyczący rozporządzenia Rady zmieniającego Załącznik do rozporządzenia (WE) nr 2042/2000 nakładającego ostateczne cło antydumpingowe na przywóz systemów kamer telewizyjnych pochodzących z Japonii.
• przekazane w trybie art. 8 ustawy - sygn. Rady UE: 8081/05; propozycja Komisji Europejskiej nałożenia ostatecznych środków antydumpingowych na import wykończonych tkanin odzieżowych z włókien poliestrowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej; propozycja rozporządzenia Rady nakładającego ostateczne cła antydumpingowe oraz zarządzającego pobór tymczasowych ceł antydumpingowych nałożonych na import kwasu 3-chloro-izo-cyjanurowego (TCCA) pochodzącego z Chin oraz z USA; wniosek dotyczący rozporządzenia Rady w sprawie nałożenia ostatecznego cła antydumpingowego na import materiałów ogniotrwałych z Chińskiej Republiki Ludowej; propozycja zakończenia przyspieszonego postępowania przeglądowego dotyczącego rozporządzenia Rady 2603/2000 nakładającego ostateczne cło wyrównawcze na import politereftalanu etylenu z Indii (R-357); propozycja zakończenia postępowania w sprawie nowego eksportera dotyczącego rozporządzenia Rady 2604/2000 nakładającego ostateczne cło antydumpingowe na import politereftalanu etylenu z Indii (R-356).

W pierwszym punkcie porządku posiedzenia komisja przyjęła stanowisko w sprawie Krajowego Programu Oczyszczania Ścieków Komunalnych:

W dniu 12 lipca 2005 roku odbyło się posiedzenie Komisji Ochrony Środowiska Senatu RP, którego tematem było rozpatrzenie dokumentu pt. "Krajowy Program Oczyszczania Ścieków Komunalnych", który został przyjęty w dniu 7 czerwca 2005 roku przez Radę Ministrów.

W wyniku przeprowadzonej dyskusji komisja zwraca uwagę na konieczność:

przyjęty bardzo duży zakres modernizacji lub rozbudowy oczyszczalni ścieków z terminem zakończenia do końca r. 2005 (wysokie potrzeby finansowe, które muszą być pokryte w krótkim okresie czasu);

Komisja uznaje, że dla sprawnej realizacji celów określonych w dokumencie konieczne jest:

- w sprawach organizacyjnych:

2. opracowanie systemu informatycznego dla KPOŚK według koncepcji Ministra Środowiska i sfinansowanego przez NFOŚiGW, który umożliwi przeprowadzenie na bieżąco różnego rodzaju analiz, a także generowanie raportów dla sprawozdawczości z realizacji Programu;

- w sprawach merytorycznych:

- uproszczenie procedur prowadzących do zawarcia umów z funduszami w zakresie finansowania inwestycji i postępowania o przyznanie środków unijnych;

Ponadto komisja stwierdza, że realizacja KPOŚK powinna spowodować powstawanie nowych sterowanych programów dotyczących m.in.:

- wzrostu zatrudnienia.

Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisja Ochrony Środowiska po odbyciu wizyt studialnych i zapoznaniu się z informacjami zaprezentowanymi przez przedstawiciela Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi, Ministerstwa Środowiska, Narodowego i Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska, Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, Najwyższej Izby Kontroli, dyrektorów biebrzańskiego i narwińskiego parku narodowego oraz uwzględniając przebieg dyskusji z udziałem przedstawiciela urzędu wojewódzkiego i marszałkowskiego, lokalnych samorządów, izb rolniczych, jak również organizacji rolniczych i ekologicznych wyraża satysfakcję z powodu społecznej akceptacji dla realizacji programów rolnośrodowiskowych oraz możliwości włączenia w nie wybranych zadań retencji wód na terenie województwa podlaskiego, popartych ilością złożonych wniosków o wsparcie ze środków Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej.

- uprościć decyzyjną drogę potwierdzania lokalizacji terenów na obszarze chronionym, poprzez przekazanie tych kompetencji wojewodzie;

- retencjonowania wód i utrzymania w sprawności urządzeń piętrzących - progów, jazów, zastawek;

Ponadto komisje uważają, że Ministerstwo Środowiska powinno opracować Strategię gospodarowania wodami w Polsce i utworzyć Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej oraz ściślej współpracować z Ministerstwem Rolnictwa i Rozwoju Wsi w zakresie dostosowania istniejących programów do programu NATURA 2000, zwłaszcza w perspektywie pojawiającej się możliwości pozyskania środków unijnych.

Następnie Komisja Ochrony Środowiska zapoznała się ze sprawozdaniem z Inauguracyjnej Konferencji, dotyczącej działania parlamentów w dziedzinie prawa międzynarodowego na rzecz środowiska i zrównoważonego rozwoju, zorganizowanej w Paryżu przez Senat Republiki Francuskiej, Unię Międzyparlamentarną oraz Instytut Szkoleń i Badań Narodów Zjednoczonych.

W sprawozdaniu omówiono szczegółowo działalność legislacyjną i pozalegislacyjną komisji, odbyte seminaria, konferencje i posiedzenia wyjazdowe, kontakty zagraniczne, a także korespondencję nadsyłaną do komisji.

W uwagach końcowych stwierdzono, że niewątpliwym osiągnięciem komisji jest rozpoczęta w IV kadencji i z powodzeniem realizowana w V kadencji współpraca z Lasami Państwowymi i przedstawicielami przemysłu drzewnego w Polsce. Dzięki inicjatywie komisji doszło do powołania przez Ministra Środowiska i Ministra Gospodarki międzyresortowej komisji wspólnej, która wypracowując założenia współpracy miedzy stronami zainteresowanymi handlem surowcem drzewnym, przyczynia się do ochrony rodzimego przemysłu tartacznego.

W podsumowaniu stwierdzono także, iż w porównaniu z pracami komisji poprzednich kadencji Komisja Ochrony Środowiska była najbardziej obciążona pracą legislacyjną - rozpatrzyła najwięcej ustaw. Wynikało to niewątpliwie z przyspieszenia procesu dostosowania prawa polskiego do prawa Unii Europejskiej. Mimo poważnej ilości prac legislacyjnych członkowie komisji wykazywali się dużą aktywnością, czego dowodem jest liczba posiedzeń merytorycznych, wyjazdowych, konferencji oraz wysyłanej korespondencji związanej z napływającymi interwencjami i wnioskami.

Na swym posiedzeniu Komisja Emigracji i Polaków za Granicą rozpatrzyła i zaopiniowała następujące wnioski o dotację z budżetu Kancelarii Senatu na wykonanie zadań państwowych w zakresie opieki nad Polonią i Polakami za granicą, przedstawione przez Zespół Finansów Polonijnych:

1. (nr wniosku 303z) Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" w Warszawie: media elektroniczne dla środowisk polskich oraz rozwój serwisu informacyjnego "Polska-Polacy", środki trwałe - 90 900 zł.

Komisja zaopiniowała wniosek pozytywnie, na kwotę 21 840 zł.

Komisja przychyliła się do wniosku o akceptację tych zmian przez Prezydium Senatu.

1. (nr wniosku 10z) Remont Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Wilnie, na Litwie - 74 866 zł.

6. (nr wniosku 80) Adaptacja i remont obiektu na Dom Kultury Polskiej w Czkałowie, w Kazachstanie - 170 000 zł.

Komisja w tej sprawie w głosowaniu podtrzymała swoją pozytywną opinię z 28 czerwca br. o przyznanie środków na tę inwestycję.

W sprawozdaniu omówiono szczegółowo działalność ustawodawczą i uchwałodawczą komisji, opiniowanie wniosków o zlecenie zadań państwowych w zakresie opieki nad Polonią i Polakami za granicą, udział organizacyjny i merytoryczny w ważnych polonijnych wydarzeniach, jakie w V kadencji odbyły się w Senacie RP, oraz kontakty polonijne i zagraniczne.

W podsumowaniu stwierdzono, że Komisja Emigracji i Polaków za Granicą, stanowiąc najważniejsze z ogniw polonijnej działalności Senatu RP, jak w każdej poprzedniej, tak i podczas całej V kadencji w intensywnej pracy z Polonią i Polakami za granicą i na rzecz naszej diaspory wniosła swój wielki wkład w dzieło zbliżenia jej do Macierzy, przyczyniła się do poprawy sytuacji środowisk polskich w poszczególnych krajach, zwłaszcza Polaków za wschodnią granicą, występowała też w obronie ich praw, jeżeli były zagrożone lub naruszane. Komisja w V kadencji Senatu RP w sprawach Polonii i Polaków za Granicą przemawiała i działała jednomyślnie, zawsze w interesie naszych rodaków spoza kraju, stanowiących część narodu.

W podsumowaniu stwierdzono, że na podkreślenie zasługuje dobra, rzeczowa atmosfera obrad komisji, którą stworzyli wszyscy senatorowie wchodzący w jej skład, niezależnie od różniących ich światopoglądów i stanowisk politycznych. Wzajemny szacunek, koleżeńskie kontakty i wysoka kultura osobista wszystkich członków komisji sprawiły, że kończą oni kadencję z satysfakcją i przekonaniem, iż potrafili wspólnie wypracować wysoki standard obrad i z zaangażowaniem pracować na rzecz polskiej kultury.

Projekt sprawozdania przedstawiła przewodnicząca komisji senator Krystyna Sienkiewicz. Uwagi do sprawozdania zgłosili pozostali członkowie komisji. Senatorowie Wojciech Pawłowski i Janusz Bielawski zaproponowali, aby sprawozdanie uzupełnić o krytyczne uwagi o stanie zdrowia publicznego w Polsce. Ich zdaniem, stan opieki zdrowotnej w Polsce, mimo wprowadzonych zmian, jest obecnie gorszy. "Miało być lepiej, a jest gorzej" - stwierdził senator W. Pawłowski.

Podczas posiedzenia Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej przyjęto sprawozdanie z działalności komisji w V kadencji Senatu RP.

W podsumowaniu zawarto również wnioski wynikające z doświadczeń V kadencji. W opinii komisji, nadal konsekwentnie należy dążyć do pełnego przekazania zadań samorządom terytorialnym w regionie. Winny one stać się autentycznym gospodarzem w terenie, a wojewoda, stojącym na straży prawa - przedstawicielem rządu skupiającym w swoim ręku całą administrację zespoloną. Warto także poddać wnikliwej ocenie zasadność utrzymania odpowiednich instytucji i podmiotów gospodarczych na odpowiednim poziomie samorządu terytorialnego. Dalszego wnikliwego monitorowania wymagają skutki wprowadzenia w życie zasady bezpośredniego wyboru wójta, burmistrza i prezydenta miasta. Oceny wymaga też zakres zadań zleconych i wielkość powiatów oraz sens istnienia, obok siebie, tak dużej liczby tzw. powiatów ziemskich i grodzkich. Za niezbędne należy uznać uchwalenie nowej ustawy o pracownikach samorządu terytorialnego, zawierającej przejrzyste zasady doboru kadr, ich kwalifikacje, ciągłe doskonalenie i awansowanie, a ponadto większą stabilizację.

Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment