Zakończył się okres przyjmowania wniosków o przyznanie płatności bezpośrednich do gruntów rolnych oraz o przyznanie płatności z tytułu wsparcia działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania na 2005 r. Duże zaniepokojenie wśród rolników wzbudziła zmiana w formularzu wniosku i związane z nią konsekwencje.

Zmiana dotyczy zapisu w sekcji "Oświadczenia i zobowiązania", w części dotyczącej płatności ONW. W 2004 r. zapisano tam: "Zobowiązuję się do - i teraz pkt 4 - prowadzenia działalności rolniczej na wszystkich działkach rolnych będących w moim posiadaniu i położonych na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania, przez okres pięciu lat od dnia otrzymania tej płatności z tytułu wsparcia". W roku 2005 napisano zaś: "Zobowiązuję się do - i tu znów pkt 4 - prowadzenia działalności rolniczej na powierzchni nie mniejszej od tej, za którą otrzymałem płatność w pierwszym roku z tytułu wsparcia działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania, przez okres pięciu lat od dnia otrzymania tej płatności".

Zwracamy się do pana ministra - bo wygłaszam to oświadczenie w imieniu państwa senatorów Jana Szafrańca, Zofii Skrzypek-Mrowiec, Anny Kurskiej i swoim własnym - o właściwą interpretację rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania, objętej planem rozwoju obszarów wiejskich. W §2 tego rozporządzenia czytamy, że płatności ONW udziela się producentowi rolnemu, który zobowiązuje się do przestrzegania wymagań, o których mowa w art. 14 ust. 2 i 3 rozporządzenia 1257/1999/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wsparcia rozwoju wsi przez Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej. We wskazanym art. 14 ust. 2 czytamy z kolei, że dodatki wyrównawcze są przyznawane na każdy hektar gruntów użytkowanych rolniczo przez rolników, którzy, po pierwsze, prowadzą działalność rolniczą na minimalnym areale, który zostanie określony, a po drugie, podejmują się prowadzić działalność rolniczą na obszarze o mniej korzystnych warunkach gospodarowania przynajmniej przez pięć lat od pierwszej wypłaty dodatku wyrównawczego, stosując dobrą praktykę gospodarki rolnej, zgodną z potrzebami ochrony środowiska naturalnego i utrzymania terenów wiejskich, w szczególności poprzez zrównoważoną gospodarkę rolną.

W związku z tym do naszego, krajowego rozporządzenia został opracowany załącznik nr 2, który zawiera wykaz obszarów ONW. Zgodnie z tymi zapisami wsparcie finansowe przeznaczone jest dla gospodarstw rolnych położonych na terenach, na których produkcja rolna jest utrudniona ze względu na niekorzystne warunki naturalne.

Dopłaty wyrównawcze dla gospodarstw w ramach ONW powinny zrekompensować rolnikom utrudnienia występujące w stosunku do gospodarstw położonych na pozostałych obszarach. Konsekwencją tych działań ma być zapobieżenie wyludnianiu się obszarów wiejskich, zatracaniu przez nie ich rolniczego charakteru i wynikającym z tego konsekwencjom społecznym i gospodarczym.

W naszym, krajowym systemie dopłaty ONW są wypłacane za każdą działkę rolną użytkowaną rolniczo każdego roku, o ile rolnik w danym roku wystąpi o taką płatność, ponadto przestrzega w gospodarstwie zobowiązań wynikających ze Zwykłej Dobrej Praktyki Rolniczej przez pięć lat, bez względu na powierzchnię tego gospodarstwa.

Przepisy prawa powinny działać na korzyść beneficjenta i sprzyjać rozwojowi polskiej wsi, logiczne jest więc, aby odstąpić od karania rolników, których powierzchnia gospodarstwa uległa zmniejszeniu, na przykład z powodu wypowiedzenia umowy dzierżawy lub innych zdarzeń. Tacy rolnicy, pomimo zmniejszonej powierzchni gospodarstwa, prowadzą działalność rolniczą na wszystkich działkach będących w ich posiadaniu, położonych na obszarze o niekorzystnych warunkach gospodarowania, zgodnie z tym, do czego zobowiązali się we wniosku w 2004 r., i stosują zasady Zwykłej Dobrej Praktyki Rolniczej.

Uprzejmie więc prosimy o korzystną i racjonalną interpretację zapisów, które przyczynią się do poprawy warunków gospodarowania na polskiej wsi, i o odstąpienie od naliczania sankcji z tytułu zmniejszenia powierzchni gospodarstwa w ramach płatności ONW, które były częściową rekompensatą wyższych kosztów produkcji rolniczej na danej działce w danym roku.

W związku z trudną sytuacją finansową Przedsiębiorstwa Komunikacji Samochodowej SA w Olkuszu oraz zagrożeniem likwidacją zwracam się do Pana Ministra z prośbą o weryfikację obecnego stanu przedsiębiorstwa oraz przedstawienie możliwości pomocy spółce.

W połowie 2004 r. spółka została poddana kontroli przez Urząd Kontroli Skarbowej w Krakowie w zakresie celowości i zgodności z prawem gospodarowania środkami publicznymi za lata 2002, 2003 i I półrocze 2004 r.

W wyniku kontroli ustalono między innymi kwotę nienależnie pobranych dopłat o wysokości ponad 1 miliona 100 tysięcy zł, podczas gdy wysokość kapitału własnego spółki wynosi na dzień 31 grudnia 2004 r. niewiele ponad 1 milion 500 tysięcy zł. Przedsiębiorstwo jest postawione w sytuacji praktycznie bez wyjścia. Panie Ministrze, gdyby doszło do likwidacji przedsiębiorstwa, pracę straciłoby ponad sto trzydzieści osób, co jest niezwykle niepokojące przy dużym bezrobociu w powiecie olkuskim.

W związku z powyższymi faktami zwracam się do Pana Ministra z zapytaniem: czy istnieją przepisy prawne umożliwiające umorzenie lub rozłożenie na raty zobowiązania przedsiębiorstwa państwowego, jakim jest PKS SA w Olkuszu, wobec Skarbu Państwa?

Janusz Bargieł
senator RP

Szanowny Panie Ministrze!

Od dwóch lat sytuacja na rynku przemysłu drzewnego ulega niekorzystnym zmianom pod względem zaopatrzenia przedsiębiorstw działających w branży drzewnej - producenci płyt drewnopochodnych, przemysł meblarski i celulozowy - w surowiec drzewny. W ostatnim kwartale roku firmy działające w tej branży zmuszone są wprowadzać przestoje produkcyjne, ograniczać produkcję lub częściowo wyłączać linie technologiczne. Istnieje obawa poważnego zagrożenia przyszłości tej branży. Sytuacja ta może niekorzystnie odbić się również na przyszłości polskiego przemysłu meblarskiego.

Przyczyną tego negatywnego zjawiska są obowiązujące regulacje prawne dotyczące subwencjonowania produkcji tak zwanej zielonej energii i spalania w energetyce tak zwanej biomasy, do której zaliczono również drewno i surowce pochodne, zrębki i trociny, oraz związane z tym działania energetyki przemysłowej.

Energetyka przemysłowa, opierając się na rozporządzeniu ministra gospodarki nakładającym na zakłady energetyczne obowiązek zakupu określonej ilości energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, DzU z 2003 r., nr 104, poz. 971, sięgnęła po najprostsze i szybko dostępne rozwiązania, to jest spalanie drewna oraz materiałów drzewnych z tartaków, które dotychczas były wykorzystywane do produkcji płyt drewnopochodnych. Takie działanie energetyki spowodowało niedobór drewna do produkcji wysoko przetworzonych wyrobów takich jak: płyty drewnopochodne, meble, celuloza, papier.

W 2004 r. Kronospan PL spółka z o.o. w Szczecinku, wiodący w kraju producent płyt drewnopochodnych, która zużywa ponad 2 miliony 500 tysięcy mp materiałów drzewnych rocznie, ze względu na brak surowca musiała zaimportować 40 tysięcy mp drewna okrągłego, a w 2005 r. - 90 tysięcy mp drewna okrągłego. W tym samym czasie Lasy Państwowe eksportują drewno, drewno jest także spalane w energetyce przemysłowej. Spalanie materiałów drzewnych, takich jak trociny i zrębki, nadających się do produkcji płyt drewnopochodnych, oprócz nieracjonalności takiego działania powoduje niedobór ich na rynku oraz olbrzymi wzrost cen. Sytuacja ta ma tendencje wzrostowe.

Powrót do używania jako surowca do produkcji płyt drewnopochodnych drewna okrągłego, w celu utrzymania ruchu zakładów produkcyjnych, jest niemożliwy, ponieważ Lasy Państwowe bronią się przed zwiększonym pozyskiwaniem i dodatkową sprzedażą drewna. Paradoksem jest, że część tego drewna będącego surowcem produkcyjnym dla przemysłu drzewnego i celulozowo-papierniczego jest nadal bezpowrotnie spalana, na przykład w elektrociepłowni Połaniec.

Zwracam się do Pana Ministra z prośbą o podjęcie niezbędnych działań zmierzających do eliminacji tego niekorzystnego zjawiska zachodzącego w sektorze przemysłu drzewnego, a w szczególności powstrzymania spalania w elektrociepłowniach drewna, w tym także zrębków i trocin, będącego surowcem do produkcji płyt drewnopochodnych. Proszę również o informacje o podjętych dotychczas działaniach w celu zabezpieczenia zakładów przemysłu płytowego w niezbędny do produkcji surowiec - drewno.

Z wyrazami szacunku
senator RP
Grzegorz Andrzej Niski

Szanowny Panie Ministrze!

W 1963 r. rozkazem głównego kwatermistrza WP zostały powołane pracownie psychologiczne zajmujące się kwalifikacją i doborem kandydatów do służby wojskowej. W 2003 r. pracownie te zostały zrestrukturyzowane i przyporządkowane wojewódzkim sztabom wojskowym. Jednocześnie wprowadzono ograniczenia etatowe w tych instytucjach. Zaistniałe zmiany, przy zwiększonej liczbie osób kwalifikowanych do służby wojskowej i różnorodności specjalności wojskowych objętych badaniami psychologicznymi, powodują utrudnienia funkcjonalne i organizacyjne w realizacji procedur doboru kadr do służby wojskowej.

Psychologiczny dobór do służby wojskowej realizowany jest w wielu armiach świata, na przykład armii amerykańskiej, bundeswerze, armii brytyjskiej, francuskiej, izraelskiej, w których problematyką tą zajmują się wyspecjalizowane służby psychologiczne wchodzące w skład struktur organizacyjnych sił zbrojnych tych państw.

Wojsko Polskie jak dotychczas nie ma uporządkowanych struktur służb psychologicznych, w kompetencji których winny znajdować się: dobór personelu dla potrzeb sił zbrojnych, psychologiczne wsparcie działań bojowych i psychoprofilaktyka.

Uwzględniając funkcje, jakie służby psychologiczne spełniają w nowoczesnej armii w zakresie kwalifikowania kandydatów do służby wojskowej, chciałbym zapytać Pana Ministra: jakie działania podjął resort obrony narodowej w celu umiejscowienia służb psychologicznych w strukturach Sił Zbrojnych RP?

Grzegorz Andrzej Niski
senator Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Ministrze!

Jako użytkownicy dróg pragniemy Pana zapytać, co spowodowało, że wzdłuż odcinka drogi krajowej nr 4 Kraków - Targowisko koło Bochni zlokalizowano kilkadziesiąt zbiorników wodnych, basenów nieznanych i chyba nigdzie dotąd niespotykanych.

Ośmielamy się zadać pytanie: komu i do jakich celów mają te zbiorniki służyć i jaki jest koszt ich budowy?

Z poważaniem
Janusz Bargieł
Józef Sztorc

Szanowny Panie Ministrze, pragnę Pana zapytać, czy modernizacja drogi nr 4 Wrocław - Legnica jest przeprowadzana zgodnie ze sztuką budowlaną i projektem technicznym, dotyczącym tej modernizacji. Jesteśmy wyrazicielami słów potężnej krytyki kierowców - użytkowników tego odcinka drogi. Krytyka ta dotyczy głównie jakości nawierzchni.

Przed skierowaniem wniosku o zbadanie prawidłowości wykonywanych robót pragniemy zapytać Pana o opinię na ten temat.

Z poważaniem
Janusz Bargieł
Józef Sztorc

Szanowny Panie Ministrze, prowadzona obecnie kosztem wielu milionów złotych modernizacja drogi powiatowej Tarnów - Wola Rzędzińska nie przewiduje poszerzenia znajdujących się w ciągu tej drogi mostów, co w konsekwencji powoduje, że zmodernizowana olbrzymim kosztem droga będzie bardzo niebezpieczna z powodu dwóch zwężeń na tych mostkach.

Pragnę zapytać Pana Ministra, czy tak pojęta, częściowa modernizacja drogi, bez usunięcia niebezpiecznych zwężeń, jest zgodna z normami i zasadami budownictwa drogowego, a jeśli nie, to kto zatwierdził projekt takiej modernizacji i kto na taką modernizację wyraził zgodę.

Z poważaniem
Józef Sztorc

Szanowny Panie Ministrze, po raz kolejny zwracam się do pana z prośbą o informację dotyczącą zaawansowania robót modernizacyjnych na skrzyżowaniu drogi krajowej nr 4 z drogą powiatową nr 362 Skrzyszów - Lisia Góra w powiecie tarnowskim.

Dwa lata starosta powiatu, wójtowie gmin oraz mieszkańcy i przedsiębiorcy domagają się modernizacji wyżej wymienionego skrzyżowania poprzez wykonanie ronda lub sygnalizacji świetlnej oraz kilkuset metrów chodnika wzdłuż skrzyżowania.

Rozumiem niechęć dyrekcji krakowskiego oddziału Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad do problemu wymienionego skrzyżowania, jak i do mojej osoby, ale mimo tego uprzejmie Pana proszę o udzielenie mi informacji dotyczącej harmonogramu prac modernizacyjnych i zgodności projektu przebudowy z uzgodnieniami zainteresowanych stron.

Z poważaniem
Józef Sztorc

Pozwalam sobie w imieniu Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi Senatu RP przekazać stanowisko przyjęte dziś na naszym posiedzeniu w sprawie stanu upraw rolnych zagrożonych suszą oraz możliwości pomocy poszkodowanym rolnikom z prośbą o jego analizę i wykorzystanie w pracach Rady Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej.

Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi Senatu RP po zapoznaniu się z informacją ministra rolnictwa i rozwoju wsi, prezesa ARiMR, prezesa ARR, a także uwzględniając przebieg dyskusji z udziałem przedstawicieli organizacji rolniczych, wyraża swą głęboką troskę o poziom zbiorów zbóż, stan owoców, kukurydzy i roślin okopowych na terenach środkowej i północnej Polski dotkniętej klęską suszy oraz widzi za konieczne:

- dokonać pilnego spisu poziomu strat w uprawach rolnych przez gminne komisje szacujące szkody na terenach objętych suszą;

- zbilansować na szczeblu poszczególnych województw zakres powstałych strat w rolnictwie w celu umożliwienia i zaprogramowania dodatkowej pomocy z budżetu państwa i środków Unii Europejskiej dla poszkodowanych rolników oraz rekompensat finansowych dla gmin rolniczych umarzających raty podatku rolnego;

- zwolnić producentów mleka na terenach objętych suszą od realizacji części przyznanych kwot mlecznych;

- przyspieszyć decyzję Komisji Europejskiej w sprawie szybszego rozpoczęcia interwencji na rynku zbóż w Polsce, zmniejszenia minimalnego limitu tonażowego dostawy zboża i obniżenia parametrów jakościowych;

- wystąpić do Komisji Europejskiej o przyspieszenie wypłat obszarowych dopłat bezpośrednich dla rolników w Polsce;

- dokonać analizy możliwości umorzenia dotychczasowych kredytów klęskowych dla rolników ponownie dotkniętych klęską żywiołową oraz składek kwartalnych do KRUS.

Apelujemy również do: lokalnych samorządów o rozważenie możliwości zwolnienia poszkodowanych rolników od płatności kolejnych kwartalnych rat podatku rolnego; Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi o wystąpienie z inicjatywą legislacyjną dotyczącą zmiany ustawy o dopłatach do ubezpieczeń upraw rolnych i zwierząt gospodarskich w kierunku objęcia nią sadów i krzewów owocowych oraz pilne wydanie aktów wykonawczych do ustawy; rządu RP o wystąpienie do Komisji Europejskiej o przyznanie specjalnej pomocy finansowej z budżetu Wspólnoty dla poszkodowanych rolników i budżetów gmin rolniczych nawiedzonych suszą.

Jednocześnie proszę o pilne ogłoszenie regionami klęski żywiołowej terenów dotkniętych klęską suszy następujących byłych województw: sieradzkiego, płockiego, skierniewickiego, kaliskiego, konińskiego, częstochowskiego, piotrkowskiego, włocławskiego, olsztyńskiego, słupskiego, koszalińskiego, świętokrzyskiego, ostrołęckiego, pilskiego i radomskiego.

Z poważaniem
Jerzy Pieniążek

Od dłuższego czasu dochodzą do mnie informacje, potwierdzone przez Ministerstwo Zdrowia, o wadliwie przeprowadzonej prywatyzacji uzdrowiska Nałęczów. W związku z tym została słusznie wstrzymana prywatyzacja kolejnych uzdrowisk.

Zwracam się więc z pytaniem, czy przewiduje Pan Prezes szczegółową kontrolę przeprowadzonej prywatyzacji uzdrowiska Nałęczów. Sprawa jest bardzo poważna, bowiem dotyczy jedynego w swoim rodzaju uzdrowiska leczącego serce i krążenie krwi.

Zwracam się także z pytaniem, czy NIK kontrolowała działalność fundacji związanych z kulturą.

Z wyrazami szacunku
Maria Szyszkowska

Zdaję sobie sprawę z funkcjonowania tak zwanego wolnego rynku. Jednakże sugestywna siła reklam lekarstw w telewizji przynosi negatywne skutki dla zdrowia obywateli. Wzrasta lekomania, którą ułatwia dostęp do lekarstw w każdym niemal sklepie. Dodam, że lekarstwa te bywają przeterminowane i często są przechowywane w niewłaściwych warunkach. Czy Ministerstwo Zdrowia interweniuje w tej sprawie?

Potrzebny jest zakaz sprzedaży lekarstw poza aptekami. Uprzejmie proszę o informację, czy ministerstwo podejmie w obronie zdrowia obywateli działania zmierzające do ograniczenia reklam lekarstw. Reklamy te przynoszą korzyści jedynie firmom farmaceutycznym. Możliwe są wszak stosowne inicjatywy ustawodawcze.

Z poważaniem
Maria Szyszkowska

W związku z pytaniami, które są kierowane do mojego biura, uprzejmie proszę Pana Ministra o informację, jakie koszty poniósł łącznie Skarb Państwa w związku z pobytem i działaniami wojsk polskich w Iraku.

Z poważaniem
Maria Szyszkowska

Szanowny Panie Ministrze!

Wprowadzone limity cen insulin na listach leków refundowanych nadal wywołują liczne skargi i protesty chorych na cukrzycę i stowarzyszeń diabetyków. W dalszym ciągu podkreśla się fakt, iż zmniejszenie dopłat do insuliny powoduje pogorszenie jakości i skuteczności leczenia, a także komfortu życia chorych na cukrzycę. Nie bez znaczenia jest wzrost wydatków, jakie obecnie ponoszą chorzy.

Jestem świadoma tego, że argumenty te są niewątpliwie znane Pańskiemu resortowi, ale podnosząc je, pragnę zapytać Pana Ministra, czy przewiduje się w najbliższym czasie wprowadzenie innych, bardziej elastycznych rozwiązań dotyczących dopłat do insulin. Tym bardziej że ostatnio w mediach pojawiły się informacje o tym, że NFZ posiada wolne środki na kontach bankowych. Wiadomość ta zelektryzowała środowisko diabetyków, którzy w tych rezerwach upatrują rozwiązania zgłaszanych przez nich problemów.

Z poważaniem
Apolonia Klepacz

Panie Ministrze!

W Polsce trwa proces wyboru nowego samolotu długodystansowego dla Polskich Linii Lotniczych LOT. Skalę przetargu szacuje się na sumę około 500 milionów dolarów.

Tempo wzrostu na rynku przewozów lotniczych w Europie Środkowej ma wynieść w ciągu najbliższych dwudziestu lat 6,4% rocznie, podczas gdy na świecie wskaźnik ten ma osiągnąć 5,3%. W ubiegłym roku liczba pasażerów odprawionych i przyjętych na polskich lotniskach wyniosła dziewięć milionów. Oznacza to wzrost o ponad 25% w stosunku do liczby siedmiu milionów stu tysięcy pasażerów w 2003 r. Ten niezwykły potencjał rozwoju rynku polskiego i europejskiego potwierdzają również przedstawiciele linii lotniczych oraz organizacji zajmujących się badaniem ruchu lotniczego. Wzrost liczby obsługiwanych pasażerów w oczywisty sposób pociąga za sobą rozwój floty powietrznej. Lotnictwo cywilne jest postrzegane jako strategiczna gałąź przemysłu, gdyż ułatwia utrzymanie lotniczego przemysłu militarnego - większy jest wolumen produkcji - oraz tworzy znaczną liczbę dobrze płatnych posad w sektorze zaawansowanych technologii, a także przynosi duże zyski.

PLL LOT rozpoczęły 4 października 2004 r. proces wyboru nowych samolotów. Obecnie rynek samolotów średnio- i długodystansowych podzielony jest właściwie w całości pomiędzy dwa koncerny: Airbus i Boeing. PLL LOT poprosiły Airbusa i Boeinga o złożenie ofert na samoloty krótkiego i dalekiego zasięgu, po czym w styczniu ograniczyły zapytanie do samolotów dalekiego zasięgu. Po dwóch miesiącach rozmów, w kwietniu 2005 r., zarząd LOT poinformował Airbusa o przerwaniu rozmów i o kontynuowaniu rozmów jedynie z Boeingiem.

W maju i czerwcu Airbus wielokrotnie pisał do LOT, prosząc o kontynuowanie rozmów i podając nowe warunki ofertowe. Wszystkie propozycje zostały przez LOT odrzucone z takim argumentem, że LOT prowadzi rozmowy na temat kontraktu z Boeingiem. Jednocześnie zarząd PLL LOT zachęcał Airbusa do zaprzestania próśb o dopuszczenie jego oferty, obiecując zaproszenie do nowego przetargu na samoloty krótkiego zasięgu. Już sam fakt sugerowania jednej firmie odstąpienia od składania oferty w przetargu i obiecywanie w zamian zaproszenia do innego przetargu wydaje się praktyką niezrozumiałą. Dziwić może to tym bardziej, że nowy przetarg na samolot krótkiego zasięgu rada nadzorcza wykluczyła pod koniec 2004 r. i do tej pory nie zmieniła zdania.

W lipcu 2005 r. na prośbę Pana Ministra zarząd LOT poinformował Airbusa, że ma zamiar wybrać niezależnego audytora w celu zbadania poprawności procedury. Zapowiedź powołania audytorów do zbadania procedury to kolejna zastanawiająca praktyka. Linie lotnicze zazwyczaj wybierają nie audytorów, ale wyspecjalizowane firmy konsultingowe, które razem ze specjalistami z różnych dziedzin budują niezależne modele oceny ofert, porównują oferty i dają rekomendację zarządowi i radzie nadzorczej. Wybór przez LOT zewnętrznego doradcy oznacza de facto zmianę procedury. W związku z tym pierwszą rzeczą, o jaką powinien poprosić obu oferentów, to nowe, uzupełnione i porównywalne oferty, najlepiej opierające się na kryteriach przygotowanych przez niezależnego doradcę.

W związku z powyższym, biorąc pod uwagę skalę przetargu - około 500 milionów dolarów - zaangażowane w niego dwie międzynarodowe firmy, które często startują w podobnych przetargach w Polsce, oraz przede wszystkim planowane w przyszłym roku wprowadzenie PLL LOT na giełdę, proszę Pana Ministra o wyjaśnienie: czy i kiedy rada nadzorcza poprosi zarząd o wybór niezależnego doradcy z doświadczeniem w wyborze samolotów, który z kolei poprosi Airbusa i Boeinga o złożenie uzupełnionych ofert?

Z poważaniem
Robert Smoktunowicz