Warszawa, 2005-03-11

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku!

Odpowiadając na pismo z dnia 23 lutego 2005 roku (znak: BPS/DSK-043-66/05) dotyczące oświadczenia złożonego przez Pana Senatora Witolda Gładkowskiego podczas 77 posiedzenia Senatu RP w dniu 18 lutego 2005 r., działając z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów, uprzejmie informuję, że rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie dopuszczalnych sposobów i warunków unieszkodliwiania odpadów medycznych i weterynaryjnych (Dz.U. z 2003 r., Nr 8, poz. 104) zostało znowelizowane rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 7 września 2004 r., zmieniającym rozporządzenie w sprawie dopuszczalnych sposobów i warunków unieszkodliwiania odpadów medycznych i weterynaryjnych (Dz.U. z 14 września 2004 r., Nr 200, poz. 2061).

Dodany przedmiotową nowelizacją § 9b doprecyzowuje kwestie dotyczące wymogu wyposażenia w automatyczny system zapobiegania podawaniu odpadów, zgodnie z terminami przewidzianymi w dyrektywie 2000/76/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 grudnia 2000 r. w sprawie spalania odpadów. Wymóg ten stosuje się od dnia 28 grudnia 2005 r. w stosunku do istniejących instalacji w rozumieniu przepisów dotyczących standardów emisyjnych z instalacji. Zgodna z przepisami dyrektywy 2000/76/WE definicja istniejących instalacji spalania lub współspalania odpadów została zawarta w § 16 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 4 sierpnia 2003 r. w sprawie standardów emisyjnych z instalacji (Dz.U. Nr 163, poz. 1584).

Z poważaniem

Z upoważnienia

MINISTRA ZDROWIA

SEKRETARZ STANU

Zbigniew Podraza

Warszawa, dnia 13.06. 2005 r.

Pan
Ryszard Jarzembowski
Wicemarszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku!

W związku z pismem z dnia 25 maja br. (BPS/DSK-043-242/05), przy którym przesłane zostało oświadczenie Pana senatora Józefa Sztorca uprzejmie informuję, że nie jest możliwe udzielenie odpowiedzi na pytanie: "czy prawdą jest, że na wniosek prokuratury zostały założone na moich telefonach podsłuchy?", albowiem na podstawie ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz.U. Nr 11, poz. 95 z późn. zm.) wszelkie zagadnienia dotyczące stosowania zarówno podsłuchów operacyjnych (wnioskowanych przez policję), jak i procesowych (wnioskowanych przez prokuraturę), stanowią tajemnicę państwową i mogą być ujawnione jedynie w sposób przewidziany w wymienionej ustawie.

Ponadto pragnę dodać, iż wszelkie decyzje w tym zakresie, tj. o zarządzeniu stosowania kontroli operacyjnej lub procesowej wobec podanej we wniosku osoby, podejmuje właściwy sąd.

Prokurator Generalny nie jest informowany przez powszechne jednostki organizacyjne prokuratury o wnioskach kierowanych przez te jednostki do sądów o zarządzenie procesowej kontroli i utrwaleniu rozmów telefonicznych, a w szczególności wobec kogo kontrola ta jest stosowana.

Z poważaniem

Karol Napierski

Warszawa, 13 czerwca 2005 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

Nawiązując do pisma z dnia 5 maja 2005 r. (sygn. BPS/DSK-043-190/05) przekazującego oświadczenie Senatora RP Tadeusza Wnuka złożone podczas 80. posiedzenia Senatu RP w dniu 28 kwietnia 2005 r. dotyczące nowelizacji art. 2 pkt 2 ustawy o pracownikach samorządowych, uprzejmie przedstawiam następujące informacje.

Ustawa z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (tj.: Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593 z późn. zm.) jest podstawowym aktem normatywnym regulującym zasady zatrudniania oraz prawa i obowiązki pracowników jednostek samorządu terytorialnego. Ustawodawca podzielił przedmiotową grupę pracowników według kryterium podstawy nawiązania stosunku pracy, na cztery odrębne, charakteryzujące się znacznymi różnicami kategorie, tj.: pracowników samorządowych zatrudnianych na podstawie wyboru, mianowania, powołania oraz umowy o pracę (art. 2 ww. ustawy). Nie ulega wątpliwości, iż każdy z wyszczególnionych przez ustawodawcę stosunków pracy podlega odrębnemu reżimowi prawnemu. Inaczej są uregulowane kwestie nawiązania, zmiany treści i ustalania tychże stosunków, zróżnicowane są prawa i obowiązki pracowników, z naruszeniem których łączą się odrębne rodzaje odpowiedzialności prawniczej. Przepis art. 2 pkt 2 ustawy o pracownikach samorządowych, kreuje zasadę, zgodnie z którą, mianowanie stanowi podstawę nawiązania stosunku pracy z pracownikami samorządowymi zatrudnianymi na stanowiskach pracy określonych w statucie gminy bądź związku międzygminnego. Tym samym, zaproponowane przez pana Senatora Tadeusza Wnuka rozwiązanie, zmierza do rozszerzenia grupy pracowników samorządowych, dla których podstawę zatrudnienia stanowiłby akt mianowania, o pracowników zatrudnionych w jednostkach administracji szczebla powiatowego.

Należy zauważyć, iż wprowadzenie trójstopniowej struktury samorządowej przyczyniło się do tego, że urzędy zapewniające obsługę nowo utworzonych jednostek samorządu szczebla powiatowego i wojewódzkiego uzyskały status znaczących pracodawców samorządowych. Starostwa powiatowe zostały zorganizowane jako nowe urzędy administracji publicznej, najczęściej na bazie istniejących do dnia 31 grudnia 1998 r. urzędów rejonowych administracji ogólnej. Natomiast urzędy miast na prawach powiatu są strukturami istniejącymi już wcześniej, które otrzymały jedynie w wyniku reformy nowe zadania, z czym wiązało się także przekazanie nowych pracowników z dotychczasowej terenowej administracji rządowej. Proces przekazywania pracowników, uregulowany na gruncie przepisów art. 52-58 ustawy z dnia 13 grudnia 1998 r. przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. Nr 133, poz. 872 z późn. zm.), został oparty zarówno na kluczu kompetencyjnym, tj. na zasadzie przekazywania pracowników do nowych urzędów administracji publicznej odpowiednio do przejmowanych przez te urzędy kompetencji (vide np. art. 52, art. 54 ww. ustawy), jak i kryterium podmiotowym i terytorialnym. Warto wspomnieć, iż w zasadzie wszyscy pracownicy urzędów rejonowych i zamiejscowych jednostek tych urzędów, stali się pracownikami starostw powiatowych lub urzędów miast (vide art. 53 ww. ustawy). Należy jednak podkreślić, iż ustawodawca kształtując - w związku z wprowadzeniem w życie reformy administracji publicznej - grupę pracowników samorządowych, w toku prowadzonych prac legislacyjnych nad szeregiem aktów normatywnych (w tym ustawą o pracownikach samorządowych), nie zdecydował się na rozszerzenie katalogu pracowników samorządowych zatrudnianych na podstawie mianowania.

Rozważając ewentualnie kwestię ujednolicenia zasad zatrudniania pracowników samorządowych, warto zwrócić uwagę na szereg problemów, które będą miały wpływ na nowelizowany obszar oraz przebieg procedur legislacyjnych.

Przede wszystkim należy mieć na uwadze charakter prawny stosunku pracy na podstawie mianowania oraz związaną z tym konieczność uwzględnienia odpowiednich środków w budżetach jednostek samorządu terytorialnego zapewniających funkcjonowanie danych stanowisk pracy w tych jednostkach. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż sytuacja prawna pracowników samorządowych zatrudnionych na podstawie mianowania w istotny sposób różni się od sytuacji pozostałych pracowników samorządowych, dla których podstawą stosunku pracy jest wybór, powołanie, czy też umowa o pracę. Mając na względzie powyższe, dla przykładu warto wskazać kryteria takie jak np. wzmocniona ochrona powierzonego w akcie mianowania stanowiska, wynagrodzenie za pracę (vide art. 24 ust. 3 ww. ustawy), czy też prawo do świadczeń pieniężnych w razie niezdolności do pracy z powodu choroby (vide art. 14 ust. 2a ww. ustawy) oraz prawo do pełnej emerytury w zakresie określonym w art. 23 ust. 2 i ust. 3 ustawy o pracownikach samorządowych.

Rozważenie możliwości zatrudniania pracowników samorządowych na podstawie mianowania nie mogłoby dotyczyć tylko pracowników samorządowych zatrudnianych w jednostkach administracji samorządowej szczebla powiatowego, lecz powinno objąć wszystkie szczeble samorządu terytorialnego. Jednocześnie, zważywszy na kryteria warunkujące prawidłowe funkcjonowanie określonych stanowisk pracy w strukturach tych jednostek, zasadnym wydaje się pogląd, iż sami pracodawcy samorządowi mogą w różny sposób oceniać potrzebę wprowadzenia zasygnalizowanego przez Pana Senatora T. Wnuka rozwiązania. Nie można wykluczyć, iż pojawią się głosy dezaprobaty wobec rozwiązań skutkujących poszerzeniem grupy pracowników samorządowych, dla których podstawę zatrudnienia stanowiłby akt mianowania. Obligowałoby to do skonsultowania propozycji nowelizacji przepisu art. 2 pkt 2 ustawy o pracownikach samorządowych z zainteresowanymi środowiskami samorządowymi, a w szczególności z reprezentantami tych środowisk uczestniczącymi w pracach, działającej przy Radzie Ministrów, Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego. Należy zatem uwzględnić uzyskanie jednolitego stanowiska przede wszystkim strony samorządowej ww. organu opiniodawczo-doradczego.

Ponadto warto wskazać, iż podjęcie w chwili obecnej inicjatywy ustawodawczej zmierzającej w kierunku nowelizacji dyspozycji zawartej w przepisie art. 2 ust. 2 ustawy o pracownikach samorządowych, może nie przynieść zamierzonego efektu ze względu na perspektywę zbliżających się wyborów parlamentarnych i przyjętą zasadę dyskontynuacji prac parlamentarnych.

Ustawa o zmianie ustawy o pracownikach samorządowych, ustawy o samorządowych kolegiach odwoławczych i ustawy o systemie oświaty (druk sejmowy nr 3385) - dnia 6 maja 2005 r. została uchwalona przez Sejm, a następnie przekazana do Senatu, który przyjął ją bez uwag. Przedmiotowa nowela wprowadza do ustawy o pracownikach samorządowych regulacje kreujące zasadę otwartości i konkurencyjności naboru kandydatów na wolne stanowiska urzędnicze w jednostkach organizacyjnych samorządu terytorialnego. Wspomniana zasada otwartości i konkurencyjności naboru dotyczy stanowisk, na których pracownicy samorządowi są zatrudniani na podstawie: mianowania (tj. pracownicy zatrudniani na stanowiskach pracy określonych w statucie gminy bądź związku międzygminnego) oraz umowy o pracę. Zatem, w konsekwencji wspomniana zasada nie będzie miała zastosowania do pracowników samorządowych zatrudnianych na podstawie wyboru i powołania oraz do pracowników zatrudnianych na stanowiskach pomocniczych i obsługi. W celu zagwarantowania pełnej nowelizacji wprowadzonej reguły przyjęto m.in. zasadę rozpowszechniania ogłoszenia o stanowisku urzędniczym oraz naborze kandydatów na to stanowisko, listy kandydatów, którzy zgłosili się do tego naboru, jak również informacji o wyniku tego naboru. Nowe przepisy określają jednocześnie treść ogłoszenia o naborze. Istotnym również pozostaje, iż wspomniana nowela wypełnia orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego (wyrok z dnia 25 stycznia 2005., sygn. akt K 25/04) w przedmiocie niekonstytucyjności przepisu art. 20 ust. 2 ustawy o pracownikach samorządowych w zakresie określonym tym wyrokiem.

Uwzględniając etap, na którym znajdują się prace związane z ww. nowelizacją, w pierwszej kolejności należałoby wdrożyć w życie unormowania objęte ustawą z dnia 6 maja 2005 r. o zmianie ustawy o pracownikach samorządowych (..), a następnie rozważyć podjęcie kolejnych rządowych prac legislacyjnych, których przedmiotem byłaby zmiana przepisów pragmatyki służbowej pracowników samorządowych.

Z poważaniem

MINISTER

Spraw Wewnętrznych i Administracji

z up. Jerzy MAZUREK

Podsekretarz Stanu

Warszawa, 2005.06.13

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu RP

Szanowny Panie Marszałku,

W związku z przesłanym przy piśmie z dnia 25.05.2005 r. znak BPS-DSK-043-227/05 oświadczeniem Pana Senatora Janusza Lorenza, które zostało złożone podczas 81 posiedzenia Senatu RP w dniu 19.05.2005 r., uprzejmie informuję, iż:

1. Zgodnie z dokonanym przez Ministra Edukacji Narodowej i Sportu podziałem środków ujętych w rezerwie celowej nr 76 budżetu państwa na 2005 r. - "Sfinansowanie letniego wypoczynku dzieci z rodzin byłych pracowników Państwowych Przedsiębiorstw Gospodarki Rolnej" (pismo z dnia 28.04.2005 r. znak:DE-II-EB-332-12/RC-76/2005), zwiększone zostały decyzjami Ministra Finansów w okresie od 9 do 25 maja br. budżety wszystkich województw na w/w cel.

Województwu Warmińsko-Mazurskiemu na powyższy cel przyznano kwotę w wysokości 1.149.682 zł.

2. Z powyższej rezerwy powstała do rozdysponowania kwota w wysokości 3.000 tys. zł. Podział tej kwoty na poszczególne województwa będzie leżał w gestii Ministra Edukacji Narodowej i Sportu.

Łączę wyrazy szacunku

Z upoważnienia MINISTRA FINANSÓW

PODSEKRETARZ STABZ

Piotr Sawicki

Warszawa, 14 czerwca 2005 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu

Szanowny Panie Marszałku,

odnosząc się do oświadczenia złożonego przez Panią Senator Teresę Liszcz - BPS/DSK-043-245/05 z 25 maja br. - w sprawie "likwidacji dwóch ostatnich pism dla młodzieży redagowanych i drukowanych brajlem" uprzejmie proszę o przyjęcie następujących informacji.

Z oświadczenia Pani Senator T. Liszcz nie wynika jakie czasopisma dla młodzieży mają zostać zlikwidowane. Prowadzone przez Departament Współpracy z Samorządami i Upowszechniania Kultury rozmowy z przedstawicielami Polskiego Związku Niewidomych oraz Centralnej Biblioteki Niewidomych PZN wskazują na "Płomyczek" i "Światełko". Pisma te nie były finansowane z budżetu Ministerstwa Kultury i trudno nam określić przyczyny dla których ich dotowanie zostało wstrzymane.

Niewidomi i słabowidzący stanowią jedną z najliczniejszych grup osób niepełnosprawnych - blisko 100 tys. osób. Chciałbym podkreślić, że umożliwienie osobom niepełnosprawnym kontaktu z kulturą jest jednym z priorytetowych celów Ministerstwa Kultury. Resort finansuje m.in. działalność Biblioteki Centralnej PZN, jedynej w Polsce specjalistycznej placówki obsługującej czytelników niewidomych oraz słabowidzących. Biblioteka ta świadczy wobec osób niewidomych wiele usług wykraczających poza udostępnianie książek np. stwarza warunki kształcenia i doskonalenia zawodowego oraz rozwoju uzdolnień twórczych.

Pragnę poinformować, że zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Kultury w sprawie szczegółowych warunków uzyskiwania dofinansowania realizacji zadań z zakresu kultury, trybu składania wniosków oraz przekazywania środków z Funduszu Promocji Kultury (Dz.U. z dnia 10 lutego 2005 r. Nr 24, poz. 200) podstawą ubiegania się o dofinansowanie z Ministerstwa Kultury jest złożenie w ramach ogłoszonych programów operacyjnych poprawnie sporządzonego wniosku wraz z wymaganymi załącznikami. W przypadku dofinansowania wydawnictw kulturalnych jest to program pn. Promocja Czytelnictwa, Priorytet 3. Rozwój czasopism kulturalnych, dla którego instytucją zarządzającą, gdzie należy kierować wniosek, jest Biblioteka Narodowa w Warszawie.

Z poważaniem

Waldemar Dąbrowski

Warszawa, dnia 14 czerwca 2005 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

W nawiązaniu do wystąpienia Pana Marszałka Senatu Rzeczypospolitej Polskiej Nr BPS/DSK-043-257/05 z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie wykonania strzeżenia przejazdu kolejowego na linii Krusze - Pilawa w miejscowości Władzin uprzejmie informuję:

Przejazd na linii Nr 13 Krusze - pilawa w km 43,933 niestrzeżony kategorii D, jest osygnalizowany zgodnie z Przepisami "Prawo o Ruchu Drogowym". Na przejeździe tym w ostatnich latach był 1 wypadek (w marcu bieżącego roku), a winnym spowodowania wypadku był kierowca autobusu marki Autosan.

Komisja z udziałem zarządcy drogi powiatowej (nr 36267) Sennica - Kołbiel, Policji w Otwocku i PKP PLK S.A. w sprawie podwyższenia kategorii przejazdu, zakwalifikowała zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 26 lutego 1966 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać skrzyżowania linii kolejowych z drogami publicznymi (Dz.U. 96.33.144) przejazd do kategorii C (§ 12) tj. z samoczynną sygnalizacją świetlną, z uwagi na iloczyn ruchu wynoszący 29848 (pomiar z 2004 r.) oraz mało korzystne warunki widzialności przejazdu.

Realizacji planowanej inwestycji przez PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. jest przewidziana w bieżącym roku. Aktualnie trwają procedury przetargowe. Jednocześnie informuję, że w miesiącu marcu odbyło się spotkanie naszych pracowników z przedstawicielami samorządów terytorialnych, na którym omawiano między innymi sprawy związane ze współfinansowaniem inwestycji.

Do chwili obecnej nie ma ze strony Urzędu Gminy oraz Starostwa Powiatu Otwock żadnych deklaracji w tej sprawie.

Nadmieniam, że PKP PLK S.A. Oddział Regionalny w Warszawie administruje i utrzymuje 580 szt. przejazdów strzeżonych w tym:

• 359 szt. kategorii A - strzeżonych przez pracowników

• 129 szt. kategorii B - strzeżonych samoczynną sygnalizacją świetlną i półrogatkami

• 92 szt. kategorii C - strzeżone samoczynną sygnalizacją świetlną

• oraz 1277 szt. kategorii D - przejazdów niestrzeżonych.

W ostatnich dwóch latach wykonaliśmy 30 szt. samoczynnej sygnalizacji świetlnej na przejazdach. Koszt budowy jednego kompletu wynosi około 700 tys. zł. Wielkość środków jakimi dysponujemy nie są wystarczające do wykonania takich zabezpieczeń na wszystkich przejazdach kwalifikujących się do strzeżenia, w związku z tym tempo tych prac nie jest takie jakiego można by sobie życzyć.

Zapewniam Pana Marszałka, że sprawę bezpieczeństwa traktujemy priorytetowo i dokładamy wszelkich starań aby problemy te, w miarę możliwości były załatwiane sprawnie.

O pomoc w sprawach budowy sygnalizacji jak również poprawy nawierzchni drogowej występowałem do władz samorządowych. Kilka przejazdów przy współfinansowaniu samorządów zostało już zmodernizowanych i są planowane dalsze, między innymi:

- linia Nr 6 Zielonka - Kuźnica Białostocka w miejscowości Zaręby Kościelne zabudowa sygnalizacji świetlnej przy współfinansowaniu Urzędu Gminy,

- wymiana nawierzchni przejazdów i budowa labiryntu na przystanku osobowym w Zagościńcu,

- wymiana nawierzchni na przejeździe Duczki,

- wymiana nawierzchni na przejeździe w Zielonce,

- wymiana nawierzchni na przejeździe w Józefowie k/Otwocka

- planowana jest wymiana nawierzchni w miesiącu lipcu br. w Starej Iwicznej k/Piaseczna,

- planowana jest w br. wymiana nawierzchni w Płocku,

- zlecono opracowanie dokumentacji na budowę sygnalizacji na przejeździe w miejscowości Szepietowo.

Szanowny Panie Marszałku

Doceniam wagę problemu, ale dziwi mnie fakt, że w oświadczeniu Pana Senatora znalazły się stwierdzenia nieprawdziwe. PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. nie odmawiają założenia sygnalizacji świetlnej na przejeździe we Władzinie gmina Kołbiel i nie jest prawdą, że na tym przejeździe regularnie dochodzi do niebezpiecznych wypadków, w których ludzie tracą życie.

Uważam, że Oświadczenie Pana Senatora jest dla nas krzywdzące, wprowadzające w błąd opinię publiczną i oparte prawdopodobnie na niesprawdzonych informacjach.

Jednocześnie raz zapewniam Pana Marszałka, że sprawa dotycząca bezpieczeństwa ludzi oraz ruchu pociągów i pojazdów jest traktowana przeze mnie oraz pracowników Oddziału Regionalnego w Warszawie jako zadanie o szczególnym znaczeniu. Nie lekceważmy tego problemu, ale w wielu przypadkach nie mamy wpływu na zachowanie i "zdrowy rozsądek" użytkowników drogi.

Z poważaniem

NACZELNY

DYREKTOR ODDZIAŁU

mgr inż. Janusz Czarnocki

Warszawa, 2005.06.14

Pan
Longin Hieronim Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku!

W odpowiedzi na pismo z dnia 5 maja 2005 r. znak: BPS/DSK-043-194/05 w sprawie oświadczenia Pana Krzysztofa Jurgiela Senatora RP dotyczącego dystrybuowania przez Izby Rolnicze kolczyków dla bydła uprzejmie informuję, że system identyfikacji i rejestracji zwierząt działa w oparciu o przepisy ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt (Dz.U. Nr 91, poz. 872 oraz z 2005 r. Dz.U. Nr 100, poz. 837) oraz aktów prawnych Unii Europejskiej regulujących tę materię.

Zgodnie z informacją Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, system IRZ działa w stopniu umożliwiającym wykonanie nałożonych przepisami obowiązków.

Ze względu na wdrażanie nowych przepisów Unii Europejskiej konieczna jest bieżąca aktualizacja systemu. Wiąże się z tym stała modernizacja Zintegrowanego Systemu Zarządzania i Kontroli, którego częścią jest system identyfikacji i rejestracji zwierząt.

Ostatnia przerwa w działaniu systemu IRZ spowodowana była uruchomieniem nowych funkcji Systemu ZSZiK, w tym możliwości lokalnego wydruku paszportu bydła, który sukcesywnie będzie wdrażany na terenie całego kraju i w znaczny sposób przyspieszy i ułatwi wydawanie paszportów posiadaczom bydła.

Należy podkreślić, że mając na uwadze realizację przez ARiMR ustawowych zadań, pomimo przerw w działaniu systemu IRZ biura powiatowe ARiMR prowadziły bieżącą obsługę posiadaczy zwierząt m.in. poprzez:

1) przyjmowanie zgłoszeń i wniosków składanych przez posiadaczy zwierząt,

2) wydawanie kolczyków w ramach zapasów znajdujących się w biurach powiatowych ARiMR dla zwierząt nowo urodzonych i importowanych, jeżeli posiadacz zwierząt nie posiadał odpowiedniej ilości kolczyków potrzebnej do oznakowania bydła,

3) przekazywanie zamówień na kolczyki do dostawców kolczyków, na podstawie przyznanej wcześniej puli numerów,

4) prowadzenie postępowań wyjaśniających.

Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa dokłada wszelkich starań, żeby przerwy w działaniu aplikacji systemu IRZ były zminimalizowane, tak aby nie miały bezpośredniego wpływu na bieżącą obsługę rolników.

Uprzejmie informuję Pana Marszałka, że zgodnie z art. 27 ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt (Dz.U. Nr 91 poz. 872) umowa zawierana przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z podmiotem zamierzającym dostarczać kolczyki lub duplikaty kolczyków dla zwierząt gospodarskich zobowiązuje ten podmiot m.in. do terminowego dostarczania kolczyków i ich duplikatów zgodnie z przyjętymi zamówieniami składanymi przez ARiMR lub posiadaczy zwierząt. W przypadku niewywiązywania się z tego obowiązku, podmiot taki może zostać skreślony z listy dostawców prowadzonej przez ARiMR.

Przepisy art. 18 ust. 2 ww. ustawy stanowią, że na wniosek posiadacza bydła, owiec lub kóz kierownik biura Agencji przydziela pulę numerów identyfikacyjnych zwierząt gospodarskich, którymi będą znakowane posiadane przez niego zwierzęta gospodarskie. Zgodnie z art. 18 ust. 2 pula numerów jest przydzielana w terminie 2 dni od złożenia wniosku. Ponieważ posiadacz zwierząt jest jedynym podmiotem, który zgodnie z przepisami ww. ustawy, uprawniony jest do występowania do ARiMR o przydział puli numerów a przydzielona pula numerów jest rejestrowana w systemie informatycznym pozwala to na dokonanie kontroli prawidłowości oznakowania zwierząt zwłaszcza w sytuacji wystąpienia tego samego numeru u dwu różnych zwierząt. Równocześnie, w art. 18 ww. ustawy pozwala Kierownikowi biura odmówić przydzielenia puli numerów jedynie, gdy wniosek jest nieuzasadniony, a w szczególności gdy liczba określona we wniosku znacznie przekracza liczbę posiadanych zwierząt. W związku z powyższym posiadacze zwierząt mają możliwość występowania do Agencji o przydzielenie puli numerów z odpowiednim wyprzedzeniem i we właściwej ilości.

Przepisy ustawy nie ograniczają sposobu zamawiania kolczyków. Po uzyskaniu puli numerów przez indywidualnych posiadaczy zwierząt gospodarskich, możliwe jest ich zbiorcze zamawianie u producentów. W tym zakresie możliwe jest pośrednictwo Izb Rolniczych. W tym celu posiadacze zwierząt powinni upoważnić Izbę do dokonywania zakupów kolczyków podając równocześnie pulę numerów przyznaną im przez ARiMR. Po zrealizowaniu zamówienia Izba powinna dokonać dystrybucji kolczyków do poszczególnych posiadaczy zwierząt zgodnie z przyznaną im pulą numerów. Pozwoliłoby to na wykorzystanie cennej inicjatywy Podlaskiej Izby Rolniczej przy równoczesnym zachowaniu kontrolnej funkcji puli numerów w systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt.

Z wyrazami szacunku

Warszawa, dnia 14.06.2005 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu RP

Wielce Szanowny Panie Marszałku!

Odpowiadając na oświadczenie senatora Jana Szafrańca, przekazane do Ministra Środowiska przy piśmie z dnia 31 maja br., znak: DPS-4404-236(2)05, w sprawie utworzenia na obszarze województwa podlaskiego składowiska odpadów radioaktywnych, poniżej przedstawiam następujące wyjaśnienia.

Zgodnie z informacjami przekazanymi przez pana Józefa Staniaszka, Dyrektora Wydziału Środowiska i Rolnictwa w Podlaskim Urzędzie Wojewódzkim, obecnie nie są prowadzone żadne postępowania administracyjne mające na celu wydanie przez Wojewodę Podlaskiego decyzji umożliwiającej realizację składowiska odpadów radioaktywnych, a problem ten znany jest głównie z doniesień prasowych.

Rozpatrywana w długim okresie czasu efektywna, i bezpieczna gospodarka odpadami promieniotwórczymi w Polsce spowodowała, że w maju 1996 r. Rada Ministrów podjęła uchwałę o realizacji w latach 1997-1999 Strategicznego Programu Rządowego "Gospodarka odpadami promieniotwórczymi i wypalonym paliwem jądrowym w Polsce". Jednym z jego zadań było "Wytypowanie lokalizacji i opracowanie koncepcji składowiska odpadów promieniotwórczych w głębokich formacjach geologicznych". W ramach realizacji powyższego zadania przeprowadzono inwentaryzację istniejących w Polsce kopalń i zbadano możliwości ich wykorzystania (po zakończeniu eksploatacji) do składowania w nich odpadów promieniotwórczych. Stwierdzono, że żadna z polskich aktualnie eksploatowanych kopalń do tego celu się nie nadaje. Dokonano również przeglądu budowy geologicznej kraju z punktu widzenia przydatności formacji geologicznych do lokalizacji przyszłego składowiska. Do wstępnej analizy zakwalifikowano 44 struktury skalne, a do dalszych badań w pierwszej kolejności wytypowano znajdujące się na terenie Kotliny Przedsudeckiej złoże jednorodnych skał ilastych o miąższości ok. 200 m oraz spełniające ogólne kryteria lokalizacyjne. Przeprowadzone studia wskazują, na odrębnym etapie rozpoznania omawianych struktur, na możliwość budowy w nich takich wyrobisk górniczych, że składowane odpady promieniotwórcze nie przedostaną się do środowiska w czasie liczonym w skali geologicznej.

Podjęcie decyzji o przydatności danej struktury skalnej do zlokalizowania w niej składowiska odpadów wymaga uzyskania pozytywnych rezultatów z dalszych badań geologicznych. Warunkiem rozpoczęcia przez inwestora postępowania lokalizacyjnego, w przypadku pozytywnych rezultatów szczegółowych badań geologicznych i geofizycznych będzie uzyskanie akceptacji miejscowej społeczności i władz lokalnych.

Kontrola środowiska w rejonie składowania, której prowadzenie jest konieczne niezależnie od przyjętych technologii daje całkowitą pewność utrzymania czystości powietrza oraz wód gruntowych i powierzchniowych na najwyższym poziomie.

Strategiczny Program Rządowy, o którym wyżej mowa, koordynowany był przez Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki. Po wejściu w życie ustawy - Prawo atomowe oraz po zmianie ustawy o działach administracji rządowej prowadzenie dalszych prac dotyczących składowisk odpadów promieniotwórczych, w tym składowisk głębokich należy do ministra właściwego do spraw gospodarki, do którego zgodnie z ww. ustawą o działach należą sprawy działalności związanej z wykorzystaniem energii atomowej na potrzeby społeczno-gospodarcze kraju.

W związku z powyższym, w chwili obecnej nie można mówić o wybranej lokalizacji składowiska odpadów w żadnym regionie kraju.

Z wyrazami szacunku

Z up. Ministra

Sekretarz Stanu

Andrzej Mizgajski

Warszawa, dnia 15 czerwca 2005 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

w nawiązaniu do przesłanego przy piśmie BPS/DSK-043-246/05 oświadczenia złożonego przez Senatora Mirosława Lubińskiego podczas 81. posiedzenia Senatu RP w dniu 19 maja 2005 r. uprzejmie informuję, że na zadanie pn. Architektura & konstrukcja - renowacja elewacji i remont wieżyczki wejściowej do Teatru Lalki i Aktora w Wałbrzychu została przyznana kwota dofinansowania w wysokości 90.00,- zł o czym wnioskodawca czyli Teatr Lalki i Aktora w Wałbrzychu został poinformowany osobnym pismem.

Z wyrazami szacunku

Waldemar Dąbrowski

Warszawa, dnia 15 czerwca 2005 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku!

W związku z oświadczeniem senatora Sergiusza Plewy, w sprawie harmonogramu budowy dróg ekspresowych na terenie województwa podlaskiego stanowiącego załącznik do Narodowego Planu Rozwoju na lata 2007-13, informuję, iż w zaakceptowanej w kwietniu br. przez Radę Ministrów informacji o harmonogramie budowy autostrad i dróg ekspresowych na lata 2004 - 2006 i lata dalsze zatwierdzono następujący harmonogram przebudowy wymienionych dróg do klasy drogi ekspresowej:

- droga ekspresowa "S-8 granica woj. mazowieckiego - Białystok lata 2010-13;

- droga ekspresowa "S-8" Białystok - Budzisko (granica państwa) lata 2013-15;

- droga ekspresowa "S-19" granica woj. lubelskiego - Białystok lata 2011-13;

- droga ekspresowa "S-19" Białystok - Kuźnica (granica państwa), lata 2011-13.

Jak z powyższego wynika inwestycje obejmą wszystkie ciągi drogowe na terenie Podlasia, które docelowo mają uzyskać klasę drogi ekspresowej. W dokumencie, na który zwrócił uwagę pan senator, nie wymieniono innych inwestycji drogowych, ponieważ ogranicza się on jedynie do dróg szybkiego ruchu (autostrad i dróg ekspresowych).

Z szacunkiem

Jan Ryszard Kurylczyk

Warszawa, dnia 15 czerwca 2005 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

w związku z oświadczeniem Senatora Andrzeja Anulewicza (pismo Nr BPS/DSK-043-209/05 z dnia 5 maja 2005 r.) złożonym podczas 80 posiedzenia Senatu w dniu 28 kwietnia 2005 r. chciałbym przedstawić informacje na temat wąskotorowej linii kolejowej Nasielsk - Pułtusk.

Z przedstawionych przez PKP S.A. informacji w sprawie linii kolejowej Nasielsk-Pułtusk wynika, że w skład linii o długości 26,330 km wchodzą 64 działki o powierzchni 41,0369 ha, których stan prawny przedstawia się następująco:

a) 41 działek, obejmujących obszar stacji Pułtusk jest w użytkowaniu wieczystym PKP S.A. ujawnionym w księgach wieczystych,

b) 15 działek objętych jest wnioskami uwłaszczeniowymi złożonymi w Mazowieckim Urzędzie Wojewódzkim

c) 8 działek o powierzchni 15,5486 ha ma nieuregulowany stan prawny.

Grunty wymienione w pkt b) i c) nie stanowią własności Skarbu Państwa udokumentowanej w oparciu o odpis z księgi wieczystej.

W 1999 r. Starosta Powiatu w Pułtusku, na którym zgodnie z przepisami prawa spoczywa obowiązek zakładania ksiąg wieczystych dla nieruchomości Skarbu Państwa, złożył do Sądu Rejonowego w Pułtusku wniosek o zasiedzenie przez Skarb Państwa przedmiotowych nieruchomości. Uczestnikami postępowania była PKP / PKP S.A. i ponad 100 osób fizycznych. Sąd Rejonowy we wrześniu 2005 r. powyższy wniosek oddalił. Apelacja wniesiona przez PKP S.A. do Sądu Okręgowego w Ostrołęce postanowieniem z dnia 8.12.2004 r. również została oddalona.

Ustawa z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" - art. 37a - dopuszcza uwłaszczenie PKP S.A., za odszkodowaniem, na gruntach nie stanowiących własności Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub PKP S.A., wchodzących w skład linii kolejowych, pozostających we władaniu PKP S.A. w dniu 28 lutego 2003 r. Faktycznie linia kolejowa Nasielsk-Pułtusk jest nieczynna od 1995 r. na podstawie obwieszczenia Dyrekcji Generalnej PKP w sprawie całkowitego zwieszenia przewozu ładunków na Nasielskiej Kolei Dojazdowej (Biuletyn PKP z dnia 1 sierpnia 1995 r. nr 13, poz. 41). W tej sytuacji rozważana jest przez PKP S.A. decyzja o zaprzestaniu kontynuowania prac uwłaszczeniowych i podjęcia prac o usunięciu nawierzchni przedmiotowej linii.

Z przedstawionych zarówno przez Pana Senatora jak i PKP S.A. informacji wynika, że stan prawny sprawy jest złożony. Jednocześnie uprzejmie informuję, że organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, a organami reprezentującymi jednostki samorządu terytorialnego są ich organy wykonawcze. Minister Infrastruktury jest właściwym w trybie postępowania administracyjnego do orzekania jako organ odwoławczy, gdy decyzję w I instancji wydał organ wojewódzki, a w trybie nadzoru jest właściwym organem do oceny decyzji ostatecznych wydanych przez organy wojewódzkie lub organy naczelne których jest następcą prawnym w zakresie właściwości rzeczowej.

W sytuacji gdy problem dotyczy gruntów nie stanowiących własności Skarbu Państwa, bowiem nie było wydanych decyzji o przejęciu lub wywłaszczeniu nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa, a PKP S.A. jest - jak wynika z ewidencji gruntów - posiadaczem samoistnym, właściwym wydaje się dochodzenie roszczeń o zwrot nieruchomości przez właścicieli w postępowaniu sądowym.

Z szacunkiem

Z upoważnienia

MINISTRA INFRASTRUKTURY

Jan Ryszard Kurylczyk

Sekretarz Stanu

Warszawa, 2005.06.16

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W związku oświadczeniem złożonym przez Senator Marię Szyszkowską na 82 posiedzeniu Senatu w dniu 3 czerwca 2005 r. w sprawie udzielenia informacji nt. możliwości objęcia patronatem Uniwersytetów III Wieku, uprzejmie wyjaśniam, że z wnioskiem o objęcie patronatem występuje zazwyczaj zainteresowana organizacja lub placówka i przeważnie odnosi się to do konkretnej imprezy, czy konferencji, a ponadto nie zawsze angażowane są na ten cel środki finansowe Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu.

Takim patronatem w ostatnim czasie na wniosek Uniwersytetu III Wieku im. Haliny Szwarc była objęta konferencja naukowa na temat "Kształcenie ustawiczne, a jakość życia osób starszych", która odbyła się w dniach 10-11 czerwca 2005 r. w Warszawie. Ministerstwo jako współorganizator wyasygnowało na ten cel określone środki finansowe.

Ponadto należy wyjaśnić, że Uniwersytety III Wieku w Polsce mają bardzo różny status prawny. Często funkcjonują w strukturach szkół wyższych albo działają pod ich patronatem, prowadzą działalność na prawach stowarzyszeń, lub usytuowane są przy różnych instytucjach kulturalno-oświatowych typu np. domy kultury. Jest to uzasadnione, ponieważ problemy i potrzeby ludzi starszych, o różnym statusie materialnym, poziomie wykształcenia, zainteresowaniach, najlepiej znane są środowiskom lokalnym. Zatem najlepsze efekty z pewnością przynosi współdziałanie odpowiednich urzędów, ośrodków, lokalnej prasy, radia itp. w opracowywaniu i realizowaniu programów skierowanych do tej grupy osób.

Jednocześnie uprzejmie informuję, że zwróciłem się w roku ubiegłym do kuratorów oświaty, z prośbą o podjęcie m.in. działań, które uaktywniłyby organy prowadzące publiczne i niepubliczne placówki kształcenia ustawicznego, w celu umożliwienia osobom starszym uczestniczenia w realizowanych przez te placówki formach pozaszkolnych.

Ponadto w dniu 8 czerwca br. skierowana została do Uniwersytetów III Wieku informacja o planowanej przez Ministerstwo w IV kwartale br. konferencji poświęconej edukacji osób starszych, co wynika z realizacji zadań zapisanych w "Strategii rozwoju kształcenia ustawicznego do roku 2010".

Należy jednak stwierdzić, że problematyka dotycząca osób starszych nie powinna ograniczać się wyłącznie do kwestii edukacji, a konieczne jest aby znalazła swoje miejsce we wszystkich realizowanych przez państwo działaniach np. w zakresie ochrony zdrowia, gospodarki, zabezpieczenia społecznego, a zatem stała się bardzo istotnym zadaniem koordynowanym w ramach polityki społecznej z przeznaczeniem na ten cel odpowiednich środków finansowych.

Z wyrazami szacunku

wz. MINISTRA

POSEKRETARZ STANU

Anna Radziwiłł

Warszawa, 2005-06-16

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej
Warszawa

Szanowny Panie Marszałku

Odpowiadając na wspólne oświadczenie Panów Senatorów Józefa Sztorca i Janusza Bargieła, przekazane przy piśmie z dnia 25 maja 2005 r., w sprawie przepisów prawa dotyczących, sporządzania sprawozdań z wykorzystania darowizn na działalność charytatywno-opiekuńczą kościelnych osób prawnych, przekazuję wyjaśnienia w interesującej Panów Senatorów kwestii.

Uprzejmie wyjaśniam, że według obecnego stanu prawnego, aktami prawnymi regulującymi kwestię obowiązku sporządzania sprawozdań przez kościelne osoby prawne, otrzymujące darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, są:

- ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (art. 55 ust. 7),

- ustawa o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (art. 40 ust. 7),

- ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego (art. 34 ust.2)

- ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Rzeczypospolitej Polskiej (art. 19 ust. 2)

- ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego w Rzeczypospolitej Polskiej (art. 29 ust. 5)

- ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Chrześcijan Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej (art. 33 ust. 5)

- ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej (art. 28 ust. 5)

- ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Polskokatolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (art. 27 ust. 5)

• ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej (art. 24 ust. 5)

- ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej (art. 25 ust. 5)

- ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w Rzeczypospolitej Polskiej (art. 29 ust. 5)

Jednocześnie uprzejmie informuję, że zarówno przepisy ustaw o podatku dochodowym od osób prawnych i od osób fizycznych, jak i o rachunkowości nie normują kwestii dotyczącej zasad sporządzania sprawozdań o przeznaczeniu darowizn na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą.

Kościelne osoby prawne sporządzają sprawozdania o przeznaczeniu darowizn na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą według zasad określonych przez wewnętrzne przepisy kościelne.

Z poważaniem

Z upoważnienia Ministra Finansów

PODSEKRETARZ STANU

Jarosław Neneman

Warszawa, dnia 17 czerwca 2005 r.

Pan
Ryszard Jarzembowski
Wicemarszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

W związku z przekazanym pismem BPS/DSK-043-239/05 z 25 maja 2005 r. oświadczeniem złożonym przez senatora Adama Bielę podczas 81 posiedzenia Senatu RP w dniu 19 maja 2005 r. dotyczącym braku reakcji na skierowane do Prokuratury Okręgowej w Gdańsku w dniu 18 października 2002 r. przez Komitet Wyborczy Wyborców "Razem Polsce", zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa niedopełnienia obowiązków przez członków Zarządu Miasta Gdańska i Sopotu i działania w ten sposób na szkodę interesu prywatnego i publicznego, uprzejmie informuję, że w powyższej sprawie poczyniono następujące ustalenia.

W dniu 23 października 2002 r. wskazane wyżej zawiadomienie o przestępstwie zostało przekazane przez Prokuraturę Okręgową w Gdańsku do Prokuratury Rejonowej Gdańsk Południe i Prokuratury Rejonowej w Sopocie, w celu przeprowadzenia przez każdą z tych prokuratur stosownego postępowania, w zakresie należącym do ich właściwości miejscowej.

O przekazaniu doniesienia do właściwych miejscowo prokuratur, Komitet Wyborczy Wyborców "Razem Polsce" został zawiadomiony.

Początkowo sprawę zarejestrowano w Prokuraturze Rejonowej Gdańsk Południe pod numerem Ds.294/02, zaś w Prokuraturze Rejonowej w Sopocie pod numerem Ds. 3211/02, a następnie połączono te postępowania i ostatecznie prowadzono je w Prokuraturze Rejonowej w Sopocie pod wskazanym wyżej numerem.

Po wykonaniu czynności w trybie art. 307 § 1 kodeksu postępowania karnego i ustaleniu, iż członkowie Zarządu Miasta Gdańska i Sopotu wydając decyzje administracyjne w przedmiocie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości w prawo własności nie działali z zamiarem wyrządzenia komukolwiek szkody, Prokurator Rejonowy w Sopocie postanowieniem z 30 października 2002 r. odmówił wszczęcia dochodzenia w tej sprawie.

O podjętej decyzji Komitet Wyborczy Wyborców "Razem Polsce" został zawiadomiony zgodnie z wymogiem wynikającym z treści art. 305 § 4 kodeksu postępowania karnego. Ze znajdującego się w aktach zwrotnego poświadczenia odbioru wynika, że zawiadomienie o odmowie wszczęcia dochodzenia zostało doręczone Wojewódzkiemu Sztabowi Wyborczemu Komitetu "Razem Polsce" w dniu 25 listopada 2002 r.

Podkreślenia wymaga, że obecnie w Prokuraturze Okręgowej w Gdańsku zbadano akta wymienionej sprawy i w wyniku tej czynności nie zakwestionowano zasadności postanowienia o odmowie wszczęcia dochodzenia, bowiem analiza zgromadzonych w toku postępowania materiałów nie wykazała, aby przy podejmowaniu decyzji administracyjnych doszło do umyślnego przekroczenia uprawnień bądź niedopełnienia obowiązków.

Zauważyć przy tym należy, że w przypadku wydania decyzji administracyjnej niekorzystnej dla strony postępowania istnieje prawna możliwość jej wzruszenia poprzez wykorzystanie przysługującego środka odwoławczego, w dalszej kolejności poprzez wniesienie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego, o których to uprawnieniach strona postępowania administracyjnego jest każdorazowo pouczana.

W świetle poczynionych ustaleń, przedstawionych wyżej, nie sposób podzielić wyrażonej przez Pana Seniora opinii, jakoby prokuratura nie podjęła żadnych czynności w związku z zawiadomieniem w przestępstwie złożonym przez Komitet Wyborczy Wyborców "Razem Polsce".

Z poważaniem

Karol Napierski

Warszawa, dn. 17 czerwca 2005 r.

Pan
Longin Hieronim Pastusiak
Marszałek Senatu RP

Szanowny Panie Marszałku!

W związku z nadesłanym, wraz z pismem z dni 25 maja br., (znak: BPS/DSK-043-249/05), oświadczeniem złożonym przez Senatora Wojciech Pawłowskiego podczas 81. posiedzeniu Senatu RP w dniu 19 maja 2005 r., w sprawie wydania Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie wzoru umowy o dofinansowanie projektu w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego "Restrukturyzacja i modernizacja sektora żywnościowego oraz rozwój obszarów wiejskich 2004-2006" w zakresie działania "Różnicowanie działalności rolniczej i zbliżonej do rolnictwa w celu zapewnienia różnorodności działań lub alternatywnych źródeł dochodów" oraz w zakresie Działania 2.6. "Rozwój i ulepszanie infrastruktury technicznej związanej z rolnictwem", przedstawiam następujące wyjaśnienie.

Zgodnie z delegacją zawartą w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o Narodowym Planie Rozwoju (Dz.U. Nr 116, poz. 1206) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi w porozumieniu z Ministrem Gospodarki i Pracy oraz Ministrem Finansów wydaje rozporządzenie w sprawie wzoru umowy o dofinansowanie projektu w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego "Restrukturyzacja i modernizacja sektora żywnościowego oraz rozwój obszarów wiejskich 2004-2006" dla poszczególnych działań Programu.

Wzór umowy o dofinansowanie projektu w zakresie Działania 2.4. "Różnicowanie działalności rolniczej i zbliżonej do rolnictwa w celu zapewnienia różnorodności działań lub alternatywnych źródeł dochodów" oraz Działania 2.6. "Rozwój i ulepszanie infrastruktury technicznej związanej z rolnictwem" uzyskały zwolnienie z Komisji Prawniczej i zostały złożone do podpisu Ministra Finansów.

Dzięki zastosowaniu w projektach tych rozporządzeń przepisu przejściowego, istnieje możliwość zawierania umów o dofinansowanie projektu przed dniem wejścia w życie tych rozporządzeń. Na podstawie wspomnianego przepisu przejściowego, umowy o dofinansowanie projektów zawarte na podstawie wniosków o dofinansowanie realizacji projektów, złożonych w terminie od dnia 15 września 2004 r. do dnia wejścia w życie rozporządzeń. Zawierające zobowiązania stron wymienione we wzorze umowy określonym w ww. rozporządzeniach, uznaje się za umowy zawarte zgodnie z przepisami tych rozporządzeń.

Zastosowanie powyższego przepisu umożliwiło Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa zawieranie umów z beneficjantami Działania 2.4. od dnia 11 maja br., a z beneficjantami Działania 2.6. od dnia 13 maja br.

Wobec powyższego, jeżeli beneficjanci złożyli poprawnie wypełnione wnioski, wraz z wszystkimi wymaganymi załącznikami, a Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa nie miała podstaw do odrzucenia tych wniosków, to zgodnie z zasadą kolejności złożenia wniosków beneficjenci będą proszeni o stawienie się do Oddziału Regionalnego ARiMR celem podpisania umowy o dofinansowanie projektu.

Z wyrazami szacunku

MINISTER

Rolnictwa i Rozwoju Wsi

J. Jerzy Pilarczyk

Warszawa, 17 czerwca 2005 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu RP

Szanowny Panie Marszałku!

W związku z pismem z dnia 8.06.05 r. znak: BPS/DSK-043-275/05 dotyczącym oświadczenia Pana Senatora Jana Szafrańca złożonego podczas 82. posiedzenia Senatu RP w sprawie wniosku Rady Powiatu Hajnowskiego o objęcie programem dopłat za zalesianie gruntów rolnych, obszarów, na których pojawiły się naturalne odnowienia lasu, bez konieczności przywracania tych gruntów uprawie rolnej pragnę przekazać następujące informacje.

Zgodnie z przyjętymi założeniami opisanymi w Planie Rozwoju Obszarów Wiejskich (PROW) na lata 2004 - 2006 w zakresie zalesiania gruntów rolnych możliwe jest dokonywanie zalesień wyłącznie na gruntach pozostających w trwałym użytkowaniu rolniczym. Wymóg użytkowania rolniczego gruntów przeznaczonych do zalesiania określony jest w art. 31 rozporządzenia Rady (WE) 1257/1999 i ma swoje odzwierciedlenie w zapisach PROW oraz krajowych aktach prawnych w tym zakresie.

Prace nad Planem Rozwoju Obszarów Wiejskich, a tym samym nad zakresem wsparcia dla poszczególnych działań w bieżącym okresie programowania, zostały zakończone i formalnie zamknięte poprzez wydanie decyzji Komisji Europejskiej 6 września 2004 r., zatwierdzającej dokument programujący rozwój obszarów wiejskich w Polsce dla okresu 2004 - 2006.

W związku z powyższym rozszerzenie zakresu wsparcia do gruntów, które nie są użytkowane rolniczo, na których pojawiają się samosiewy, w ramach działania 5 Zalesianie gruntów rolnych nie jest możliwe.

Jednakże na kolejny okres programowania, tj. lata 2007-2013 istnieje możliwość wprowadzenia w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich działań, polegających na wspieraniu finansowym zalesiania gruntów rolnych nieużytkowanych rolniczo (porzuconych, odłogowanych oraz gruntów innych niż rolne).

Pragnę zapewnić, że wybór działań oraz ich zakres w odniesieniu do sektora leśnego będzie realizowany we współpracy z Ministerstwem Środowiska oraz szeroko konsultowany na poziomie centralnym i regionalnym z partnerami społecznymi zainteresowanymi leśnictwem i ochroną środowiska.

Jednocześnie informuję uprzejmie, że Radzie Powiatu Hajnowskiego udzielono odpowiedzi w piśmie z dnia 9.06.05 r., znak: ROWwr-mr-821-1-5-2931/05.

Z wyrazami szacunku

MINISTER

Rolnictwa i Rozwoju Wsi

J. Jerzy Pilarczyk

Warszawa, 2005-06-17

Pan
Longin Hieronim Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku!

W odpowiedzi na oświadczenie Pana Senatora Janusza Lorenza z dnia 19 maja 2005 r., przekazane przy piśmie Marszałka z dnia 25 maja 2005 r., znak: BPS/DSK-043-237/05, w sprawie "projektu podziału środków finansowych na oddziały wojewódzkie Narodowego Funduszu Zdrowia", uprzejmie proszę o przyjęcie następujących wyjaśnień.

Art. 119 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. Nr 210, poz. 2135 - dalej zwaną "ustawą"), obliguje Ministra Zdrowia do określenia w drodze rozporządzenia szczegółowego trybu i kryteriów podziału środków pomiędzy centralę i oddziały wojewódzkie Narodowego Funduszu Zdrowia (dalej zwanego "Funduszem") z przeznaczeniem na finansowanie świadczeń opieki zdrowotnej dla ubezpieczonych, z uwzględnieniem przepisów art. 118 ustawy, który określa podstawowe zasady podziału środków pomiędzy centralę i oddziały wojewódzkie Funduszu. Projekt przedmiotowego rozporządzenia, znajdujący się w trakcie procesu legislacyjnego, przygotowany został przez zespół z udziałem przedstawicieli Ministerstwa Zdrowia, Ministerstwa Finansów, NFZ oraz ekspertów krajowych oraz Banku Światowego). Szczególna rola przypadła przedstawicielom Funduszu z tego głównie powodu, iż Fundusz był jedynym źródłem informacji dotyczących udzielonych ubezpieczonym świadczeń opieki zdrowotnej, które to informacje były niezbędne do przeprowadzenia obliczeń symulacyjnych, wykonanych w trakcie prac nad przygotowaniem projektu przedmiotowego rozporządzenia.

Dla przeprowadzenia obliczeń symulacyjnych związanych z projektem przedmiotowego rozporządzenia, z zasobów informacyjnych Funduszu, pozyskano informacje dotyczące ubezpieczonych oraz udzielonych im świadczeń opieki zdrowotnej. Dane te pozwoliły ustalić, iż kształtowane przeświadczenia dotyczące np. skali i zakresu migracji ubezpieczonych oraz skali i zakresu udzielanych świadczeń wysokospecjalistycznych nie znajdują potwierdzenia w uzyskanych informacjach z Funduszu.

I tak bilans kosztów świadczeń udzielonych ubezpieczonym zarejestrowanym w innych niż Warmińsko-Mazurski OW NFZ przez świadczeniodawców mających podpisaną umowę o udzielenie świadczeń z Warmińsko-Mazurskim OW NFZ oraz kosztów świadczeń udzielonych ubezpieczonym zarejestrowanym w Warmińsko-Mazurskim OW NFZ przez świadczeniodawców mających podpisaną umowę o udzielanie świadczeń z innymi OW NFZ niż Warmińsko-Mazurski, wykorzystany do określenia wskaźnika dotyczącego migracji dla Warmińsko-Mazurskiego OW NFZ, został na podstawie informacji przedstawionych przez Fundusz i dotyczących 2004 r. określony jako ujemny w wysokości 27,3 mln zł. Podobnie wyznaczony w oparciu o dotyczące 2004 r. informacje pozyskane z Funduszu wskaźnik świadczeń wysokospecjalistycznych oszacowano na 0,78%, co oznacza, iż zaledwie 0,78% wszystkich świadczeń wysokospecjalistycznych, uwzględnianych przy określaniu tego wskaźnika, zostało udzielonych przez świadczeniodawców mających podpisane umowy z Warmińsko-Mazurskim OW NFZ.

Przeprowadzone obliczenia symulacyjne doprowadziły do wniosku, iż przewidziana w art. 118 ust. 4 ustawy ochrona poziomu środków przydzielanych poszczególnym oddziałom wojewódzkim Funduszu może okazać się niewystarczająca. Dlatego wprowadzona jest waga dla wskaźników dotyczących migracji tak, aby nieco zwiększyć środki tym oddziałom, które w większym stopniu świadczą usługi na rzecz ubezpieczonych w innych oddziałach. Pozwoli to na stopniowe dostosowywanie istniejącej sieci świadczeniodawców do nowych zasad finansowania świadczeń opieki zdrowotnej dla ubezpieczonych.

Nawet wtedy, gdy przyjmie się wartość wagi przy wskaźniku dotyczącym migracji w wysokości 1,7, Warmińsko-Mazurski uzyska o 21,8 mln zł więcej niż w planie finansowym Funduszu na 2005 r. (wersja z 12 maja 2005) przy założeniu, iż wydatki na świadczenia wzrosną w 2006 r. o 6% w porównaniu z planem na 2005 r. W przypadku, gdy wzrost ten wyniesie 7% środki dla Warmińsko-Mazurskiego OW NFZ będą w 2006 r. większe o 32,9 mln zł.

Wspomniany wyżej art. 118 ustawy określa czynniki uwzględnione przy podziale środków na świadczenia opieki zdrowotnej pomiędzy oddziały wojewódzkie Funduszu - uwzględnienie czynników, które wskazuje Pan Senator (stopa bezrobocia i nierówne zaludnienie), oznacza wykroczenie poza zakres delegacji ustawowej.

Artykuł powyższy określa również, iż informacje dotyczące świadczeń udzielonych w ramach migracji oraz świadczeń wysokospecjalistycznych mają dotyczyć lat poprzedzających rok, w którym tworzony jest plan finansowy funduszu, co w przypadku planu finansowego na 2006 r. oznacza informacje dotyczące 2004 r.

Z poważaniem

Z upoważnienia

MINISTRA ZDROWIA

SEKRETARZ STANU

Zbigniew Podraza

Warszawa, dnia 20 czerwca 2005 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku

W odpowiedzi na pismo z dnia 25 maja br. BPS/DSK-043-220/05 w sprawie oświadczenia złożonego przez senatora Zbigniewa Romaszewskiego podczas 81 posiedzenia Senatu RP, przedstawiam co następuje:

I. Podmiotem zajmującym się przygotowaniem Programu Operacyjnego "Społeczeństwo Obywatelskie" jest minister właściwy ds. zabezpieczenia społecznego jako instytucja zarządzająca. W ramach struktury Ministerstwa Polityki Społecznej prace robocze prowadzone są w ramach Grupy Roboczej ds. Przygotowania Programu Operacyjnego Społeczeństwo Obywatelskie, której przewodniczący Pan Krzysztof Więckiewicz - Dyrektor Departamentu Pożytku Publicznego.

II. Konsultacje społeczne PO SO były prowadzone od początku prac nad tym dokumentem. W proces ten włączyła się Rada Działalności Pożytku Publicznego, która omawiała te zagadnienia podczas swoich kolejnych posiedzeń oraz poprzez utworzenie Zespołu Roboczego ds. Programu Operacyjnego Społeczeństwo Obywatelskie (Priorytet 3 Integracja Społeczna). Powołana została również tzw. Grupa Kontaktowa składająca się z przedstawicieli organizacji pozarządowych wskazanych przez członków RDPP oraz zaproszonych przez DPP. W celu wypracowania ostatecznych zapisów PO SO został przygotowany list, który wraz z kompletem wcześniej opracowanych dokumentów (m.in. Proponowane priorytety i działania Programu Operacyjnego Społeczeństwo Obywatelskie) został umieszczony na stronie internetowej Ministerstwa Polityki Społecznej, w celu zapoznania się z przedmiotową materią przez przedstawicieli sektora pozarządowego, z apelem o aktywne włączenie się w prace nad ostatecznym kształtem priorytetów i działań. Następnie, zgodnie z przyjętym harmonogramem, uwagi i propozycje, nadesłane przez partnerów społecznych, zostały omówione i dyskutowane w trakcie seminariów i spotkań Grupy Kontaktowej.

Ponadto przedstawiciele Ministerstwa Polityki Społecznej uczestniczący w pracach nad programem Operacyjnym Społeczeństwo Obywatelskie brali udział w licznych spotkaniach z partnerami społecznymi m.in. w ramach regionalnych Forów Inicjatyw Pozarządowych oraz Konferencji podsumowującej konsultacje NPR 2007-2013 w III Sektorze.

III. Zapewnienie prawidłowości alokacji środków finansowych w ramach programu do struktur społeczeństwa obywatelskiego powinien gwarantować system realizacji Programu Operacyjnego, nad którego szczegółowym opracowaniem trwają intensywne prace. Na obecnym etapie można wskazać następujące elementy tego systemu:

- Instytucja Zarządzająca - odpowiedzialna jest za skuteczne i prawidłowe zarządzanie i wdrażanie programu operacyjnego. Rolę instytucji zarządzającej PO SO pełni minister właściwy ds. zabezpieczenia społecznego, którego obsługę zapewnia Departament Pożytku Publicznego. Działa ona pod ścisłym nadzorem Komitetu Monitorującego program operacyjny;

- Instytucje Pośredniczące - istnieje możliwość, aby Instytucja Zarządzająca programem oddelegowała funkcje zarządzania poszczególnymi priorytetami i działaniami do Instytucji Pośredniczących. Role takich instytucji mogą pełnić inne jednostki administracji rządowej lub merytorycznie właściwe departamenty ministerstw i urzędów centralnych. W przypadku oddelegowania realizacji zadań do Instytucji Pośredniczących, Instytucja Zarządzająca programem operacyjnym ponosi pełną odpowiedzialność za skuteczność i prawidłowość zarządzania i wdrażania programu. Przewiduje się, że Instytucjami Pośredniczącymi dla PO SP będą:

• Ministerstwo Gospodarki i Pracy,

• Ministerstwo Edukacji i Sportu/Ministerstwo Kultury.

• Departament Pomocy i Integracji Społecznej w Ministerstwie Polityki Społecznej,

• Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji.

- Instytucje Wdrażające - odpowiedzialne za realizację działań powierzonych im przez Instytucję Zarządzającą (na podstawie umowy) mogą być podmioty publiczne lub prywatne. Instytucje Wdrażające odpowiedzialne są za:

• przyjmowanie wniosków od beneficjantów, ich formalną weryfikację oraz ocenę (w ramach Grup Roboczych ds. oceny projektów. Grupy Robocze ds. oceny projektów powołane są po uzgodnieniu ich składu z Instytucją Zarządzającą. Grupy Robocze przeprowadzają szczegółową ocenę projektów na podstawie kryteriów wyboru projektów przyjętych przez Komitet Monitorujący),

• przygotowywanie i podpisywanie umów z beneficjantami na podstawie upoważnienia wynikającego z umowy zawartej między Instytucją Zarządzającą a Instytucją Wdrażającą.

- Komitety Sterujące są powoływane przez Instytucję Zarządzającą w ramach każdego z czterech priorytetów. Instytucja Zarządzająca programem operacyjnym przewodniczy takiemu Komitetowi Sterującemu, określa tryb jego działania i zapewnia obsługę jego prac. Komitety Sterujące pełnią funkcje doradcze w stosunku do Instytucji Zarządzającej. Do zadań Komitetu Sterującego należy opiniowanie i rekomendowanie Instytucji Zarządzającej PO SO listy projektów kwalifikujących się do wsparcia z Europejskiego Funduszu Społecznego. Zadaniem Komitetu Sterującego jest także przedkładanie Instytucji Zarządzającej opinii i zaleceń w sprawie rocznego podziału środków na projekty przeznaczone do finansowania z EFS. Dla właściwej merytorycznej oceny złożonych projektów Komitet Sterujący może tworzyć grupy robocze, korzystać z opinii niezależnych ekspertów lub usług innych instytucji. Posiedzenia Komitetu odbywają się po przedstawieniu przez Grupę Roboczą ds. oceny projektów listy rankingowej złożonych projektów. W skład Komitetów wchodzą:

• przedstawiciele Instytucji Zarządzającej PO SO,

• Przedstawiciele Instytucji Pośredniczących,

• Przedstawiciele jednostki Monitorująco-Kontrolnej PO SO,

• Przedstawiciele Instytucji Wdrażających oraz partnerów społecznych i gospodarczych,

• Przedstawiciele ministrów właściwych ze względu na rodzaj działalności objętej programem,

• Przedstawiciele organizacji pozarządowych.

Komitet Monitorujący - wdrażanie programu będzie monitorowane przez Komitet Monitorujący - ciało kolegialne powoływane przez Instytucję Zarządzającą w celu zapewnienia właściwego monitorowania, ewaluacji oraz efektywnego wdrażania PO SP. W skład Komitetu Monitorującego wchodzą:

• przewodniczący - minister właściwy ds. zabezpieczenia społecznego lub wskazana przez niego osoba,

• przedstawiciel Instytucji Zarządzającej,

• przedstawiciel Instytucji Płatniczej,

• przedstawiciele ministerstw, urzędów centralnych, terenowych, władz samorządowych oraz innych podmiotów zaangażowanych w proces budowania "społeczeństwa obywatelskiego" m.in. partnerzy społeczni, organizacje pozarządowe, eksperci.

IV. Mając na względzie koncepcję wyrównywania szans w sektorze pozarządowym zarówno w aspekcie branżowym jak i terytorialnym, w ramach priorytetów Programu Operacyjnego Społeczeństwo Obywatelskie, w szczególności uwzględnione zostały małe, lokalne organizacje pozarządowe.

V. W ramach Programu Operacyjnego Społeczeństwo Obywatelskie przewiduje się instytucje grantu globalnego i tzw. regrantingu.

VI. Szczegółowe informacje na temat prowadzonych prac przedstawia załączony harmonogram prac przedstawiony przez Podzespół do spraw przygotowania programów operacyjnych w dniu 20 maja br.

Pragnę również nadmienić, że 28 czerwca br. Rada Ministrów przyjmie dokumenty NPR 2007-2013 (w tym wstępne projekty programów operacyjnych) i rozpocznie tym samym proces kolejnych konsultacji społecznych.

Ramowy harmonogram związany z przygotowaniem programów operacyjnych realizowanych w ramach NPR 2007-2013

Z poważaniem

MINISTER

z up. Cezary Miżejewski

SEKRETARZ STANU