Warszawa, 19.04. 2005 r.

Odpowiadając na pismo Pana Marszałka odnoszące się do oświadczenia dotyczącego chorób związanych z narażeniem na pył azbestu, złożone przez senatora Józefa Sztorca podczas 79 posiedzenia Senatu RP w dniu 1 kwietnia 2005 roku, uprzejmie informuję, że wykaz chorób zawodowych stanowiący załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz.U. Nr 132, poz. 1115), wymienia choroby, które można w świetle prawa uznać za choroby zawodowe powstałe w wyniku narażenia na azbest. Są one wymienione w tym wykazie pod pozycjami:

3.5. pylica azbestowa

Odpowiadając na pytanie do świadczenia finansowe z tytułu choroby zawodowej należy powołać się na ustawę z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 121, poz. 1264) oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz.U. Nr 234, poz. 1974), będącego wypełnieniem delegacji art. 11 ust. 5 ustawy. W myśl tych regulacji organem właściwym do orzekania o stanie zdrowia, również dla celów rentowych, jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

MINISTRA ZDROWIA

SEKRETARZ STANU

Zbigniew Podraza

Warszawa, 2005-04-25

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Ministerstwo Zdrowia zwróciło się do Centrali Narodowego Funduszu Zdrowia z prośbą o szczegółowe informacje dotyczące kwestii poruszanych w oświadczeniach Pana Senatora. Z uzyskanych informacji wynika, że wartości kontraktów w zakresie lecznictwa szpitalnego na 2005 r. dla poszczególnych świadczeniodawców z uwzględnieniem struktury produktów kontraktowanych wyliczane były w oparciu o następujące kryteria:

• Ocenę jakości, za którą przyznawane jest maksymalnie 30 punktów. Ocena ta uwzględnia w szczególności: kwalifikacje osób udzielających świadczeń, możliwość zapewnienia prawidłowego postępowania w przypadku wystąpienia zdarzeń niekorzystnych (np. dostęp do intensywnej terapii), potwierdzenie jakości udzielanych świadczeń uzyskanym i ważnym w okresie obowiązywania przyszłej umowy certyfikatem jakości.

• Ocenę dostępności do świadczeń, za którą przyznawane jest maksymalnie 20 punktów. Ocena ta uwzględnia w szczelności: sposób organizacji udzielania świadczeń, w tym harmonogram udzielania świadczeń, udostępnione świadczeniobiorcom sposoby rejestracji, dostosowanie infrastruktury do potrzeb osób niepełnosprawnych oraz sposób kwalifikacji świadczeniobiorców do udzielania świadczeń.

• Ocenę oferty w zakresie kryterium ceny, za którą przyznawane jest maksymalnie 20 punktów. Ocena ta uwzględnia relację ceny oferowanej do ceny ustalonej dl danego świadczenia dla potrzeb postępowania przez dyrektora Oddziału Funduszu.

Z podanych powyżej kryteriów wynikają różnice w liczbie zakontraktowanych świadczeń opieki zdrowotnej w szpitalach dolnośląskich jak również ich wartości. Należy zaznaczyć, że komunikaty na rok 2005 zawarte przez świadczeniodawców wymienionych w świadczeniach Pana Senatora były wyższe od kontraktów zawartych na rok 2004 średnio o 11% procent, z wyjątkiem "Euromedicare Instytut Medycyny S.A. Szpital Specjalistyczny z Przychodnią", którego kontrakt był niższy o 1,03 procent w porównaniu do roku 2004, w związku z faktem, iż "Euromedicare Instytut Medycyny S.A. Szpital Specjalistyczny z Przychodnią" nie wykonał w całości kontraktu w 2004 r.

Jednocześnie uprzejmie informuję, iż przepisy cytowanej ustawy zabezpieczają interes podmiotów ubiegających się o zawarcie umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia poprzez art. 134, zgodnie z którym fundusz jest obowiązany zapewnić równe traktowanie wszystkich świdczeniodawców ubiegających się o zawarcie umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Jednocześnie art. 152, 153 i 154 cytowanej ustawy, przyznają tym podmiotom uprawnienie skorzystania ze środków odwoławczych przysługujących im zgodnie z ww. przepisami prawa.

MINISTRA ZDROWIA

PODSEKRETARZ STANU

Paweł Sztwiertnia

Warszawa, 28.04. 2005 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Maksymalny czas pobytu dzieci w takiej rodzinie wynosi piętnaście miesięcy.

Umieszczenie dziecka małoletniej matki w rodzinie zastępczej o charakterze pogotowia rodzinnego wydaje się nie być dobrym rozwiązaniem tak dla matki, ale przede wszystkim dla nowonarodzonego dziecka. To w pierwszych miesiącach życia dziecka następuje nawiązanie silnych więzi emocjonalnych i bezwzględnie dziecko powinno pozostawać pod opieką matki. Należy więc podjąć działania mające na celu wsparcie małoletniej matki tak aby mogła ona zająć się swoim dzieckiem.

MINISTER

SEKRETARZ STANU

Warszawa, 29.04.2005

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Z posiadanych przez MSWiA informacji wynika, że zdarzenie, o którym wspomina Pani Senator M. Szyszkowska w swoim oświadczeniu, miało charakter pokojowy, a jego uczestnicy nie naruszyli zasad ładu i porządku publicznego.

Ponadto w dniu 17 marca 2005 r. kierownik Posterunku Policji w Nałęczowie powiadomił Zastępcę Komendanta Powiatowego Policji w Puławach o planowanej w dniu 19 marca 2005 r. przez Sekcję Młodych Stronnictwa Narodowego w Lublinie pikiecie przed domem Pani Senator M. Szyszkowskiej. W związku z powyższym, Zastępca Komendanta Powiatowego Policji w Puławach polecił Zastępcy Naczelnika Sekcji Prewencji KPP w Puławach podjęcie działań zmierzających do udzielenia pomocy policjantom Posterunku Policji w Nałęczowie w zabezpieczeniu ładu i porządku publicznego w miejscu pikiety. W dniu akcji protestacyjnej Zastępca Komendanta Powiatowego Policji w Puławach polecił służbie dyżurnej stałe monitorowanie miejsca pikiety i bieżące informowanie Dyżurnego Operacyjnego Komendy Wojewódzkiej w Lublinie o jej przebiegu. Jednocześnie do dyspozycji kierownika Posterunku Policji w Nałęczowie został skierowany patrol zmotoryzowany z KPP w Puławach.

MINISTER

z up. Andrzej BRACHMAŃSKI

Sekretarz Stanu

Warszawa, dnia maja 2005 r.

Odpowiadając na pismo z dnia 6 kwietnia 2005 r. w sprawie oświadczenia senatora Witolda Gładkowskiego dotyczącego gospodarki odpadami udzielam poniższych wyjaśnień.

Na wstępie chciałbym zaznaczyć, że w resorcie środowiska opracowany został projekt ustawy o zmianie ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych innych ustaw, który po przejęciu w dniu 21 marca 2005 r. przez Radę Ministrów został przekazany do laski marszałkowskiej. W dniu 5 maja 2005 r. odbędzie się I czytanie ww. projektu ustawy na posiedzeniu Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa (druk nr 3942).

W przedmiotowym projekcie, w nowelizowanej ustawie o odpadach po rozdziale 3 zmienianej ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz.U. Nr 62, poz. 628, z późn. zm.) dodany został Rozdział 3a określający zadania gmin w zakresie gospodarowania odpadami komunalnymi. Do zadań gmin należeć będzie m.in. objęcie wszystkich mieszkańców systemem odbierania odpadów, w celu uniknięcia powstawania "dzikich składowisk odpadów" oraz zjawiska "podrzucania odpadów", zorganizowanie selektywnego systemu zbierania odpadów - z opracowanego sprawozdania z realizacji krajowego planu gospodarki odpadami wynika pilna potrzeba usprawnienia selektywnego zbierania odpadów, zapewnienia funkcjonowania instalacji i urządzeń do odzysku i unieszkodliwiania odpadów komunalnych oraz zapewnienie ograniczenia ilości składowanych odpadów ulegających biodegradacji, co wynika z dyrektywy 1999/31/WE w sprawie składowania odpadów.

W projekcie zawarto również propozycje zmian w ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. Nr 132, poz. 622, z późn. zm.).

• nie jest prowadzone selektywne zbieranie odpadów,

Przedsiębiorca wprowadzający na rynek produkty w opakowaniach lub produkty, które wymienia ustawa o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej, zobowiązany jest do osiągnięcia odpowiednich poziomów odzysku lub recyklingu odpadów opakowaniowych lub poużytkowych, a w przypadku nieosiągnięcia wymaganych poziomów - do zapłacenia opłaty produktowej. Szczegółowe stawki opłat produktowych, zgodnie z art. 14 ust. 4 ww. ustawy, ustala minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki w drodze rozporządzenia. Ustalając szczegółowe stawki opłat produktowych minister kieruje się negatywnym oddziaływaniem na środowisko odpadów opakowaniowych i poużytkowych z tych produktów i opakowań, kosztami ich zagospodarowania lub wzrostem średniorocznego wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem przyjętego w ustawie budżetowej za rok poprzedni. Stawki opłat produktowych ustalone na rok 2005 zostały określone w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 23 października 2003 r. w sprawie stawek opłat produktowych (Dz.U. nr 180, poz. 1768). Opłaty, które są pobierane przez przedsiębiorców przejmujących opłaty opakowaniowe i poużytkowe do odzysku lub recyklingu, ustalane są przez tych przedsiębiorców i nie są regulowane przepisami prawa.

W odniesieniu do propozycji wprowadzenia centralnego rejestru firm recyklingowych uprawnionych do wydawania potwierdzeń wykonania recyklingu, chciałbym poinformować, iż w znowelizowanej ustawie o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej wprowadzono zapisy o dokumentacji potwierdzającej dokonanie odzysku bądź recyklingu.

Zgodnie z art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o zmianie ustawy o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej (Dz.U. Nr 33, poz. 291) masę lub ilość odpadów poddanych odzyskowi lub recyklingowi ustala się na podstawie dokumentów potwierdzających odrębnie odzysk i odrębnie recykling, które prowadzący odzysk lub recykling jest obowiązany wydać na wniosek przedsiębiorcy lub organizacji, przekazujących odpady do odzysku lub recyklingu. Dokument ten wystawiany jest w trzech egzemplarzach, przy czym jeden z egzemplarzy przeznaczony jest dla wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska właściwego dla siedziby przedsiębiorcy prowadzącego odzysk lub recykling. Pozwoli to na większą kontrolę przedsiębiorców świadczących usługi w zakresie odzysku lub recyklingu odpadów opakowaniowych lub poużytkowych.

W kwestii przeprowadzonych przez IOŚ kontroli firm i organizacji odzysku chciałbym poinformować, iż Główny Inspektor Ochrony Środowiska, od dnia obowiązywania ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej, tj. od 01.01.2002 r., przeprowadził dwa cykle kontrolne mające na celu ocenę wypełniania przez przedsiębiorców obowiązków wynikających z ww. ustawy.

W oparciu o ustalenia kontroli stwierdzono występowanie wielu problemów systemowych związanych z realizacją obowiązków ww. ustawy tj.: brak dodatkowej ewidencji (w rozumieniu ustawy) masy i ilości opakowań wprowadzonych na rynek umożliwiającej dokładne ustalenie uzyskanego poziomu odzysku i recyklingu, występowanie dużej liczby pośredników, wielokrotne używanie tych samych dokumentów do poświadczenia wykonania obowiązku odzysku i recyklingu. Stwierdzone nieprawidłowości sprzyjały pojawianiu się niekorzystnych zjawisk takich jak: fałszowanie dokumentacji, nieuczciwa konkurencja, fikcyjny obrót gospodarczy. Występowały też przypadki handlu "kwiatami" poświadczającymi zebranie i przetworzenie odpadów.

W trakcie bieżącej działalności, organy Inspekcji Ochrony Środowiska prowadzą kontrole planowe i pozaplanowe w zakresie przestrzegania obowiązków wynikających z ww. ustawy.

Jednocześnie chciałbym poinformować, że w bieżącym roku planowane jest przeprowadzenie wspólnych działań kontrolnych z Najwyższą Izbą Kontroli, która realizuje tzw. kontrolę koordynowaną pn. "Funkcjonowanie systemu gospodarowania odpadami opakowaniowymi i wybranymi odpadami poużytkowymi, objętymi opłatami produktowymi w latach 2002-2005 (I półrocze)".

Z wyrazami szacunku

wz. MINISTRA

SEKRETARZ STANU

Tomasz Podgajniak

Warszawa, 2005.04.28

Na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. Nr 123 poz. 776 ze zm.), Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w ramach realizacji ustawowych obowiązków, przekazuje rokrocznie do wszystkich powiatów i samorządów wojewódzkich środki na realizację ich zadań własnych związanych z rehabilitacją społeczną i zawodową osób niepełnosprawnych. Stanowią one około 42% wydatków funduszu, nie uwzględniając wydatków celowych z dotacji budżetowej. Kwota przypadająca jednostce samorządu terytorialnego na realizację zadań własnych określana jest na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 maja 2003 roku w sprawie algorytmu przekazywania środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych samorządom wojewódzkim i powiatowym (Dz.U. Nr 88, poz. 808) i jest zależna od liczby osób niepełnosprawnych zamieszkujących teren jednostki samorządu.

"Program wyrównywania różnic między regionami" jest realizacją innego zadania PFRON wskazanego w ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 roku, zgodnie z którą Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych ma realizować działania wyrównujące różnice między regionami. W tym przypadku, środki Funduszu (będące uzupełnieniem środków wynikających z algorytmu) muszą być kierowane do regionów najbardziej zaniedbanych gospodarczo, charakteryzujących się ubogą infrastrukturą. Dlatego też, warunki brzegowe "Programu wyrównywania różnic między regionami" odnoszą się do wartości PKB na jednego mieszkańca podregionu.

1. w zakresie wyposażenia obiektów służących rehabilitacji osób niepełnosprawnych w sprzęt rehabilitacyjny oraz likwidacji barier w zakładach opieki zdrowotnej i placówkach edukacyjnych w celu umożliwienia osobom niepełnosprawnym poruszanie się i komunikowanie (obszary A i B przeznaczenia pomocy) do podregionów, w których PKB na mieszkańca podregionu jest niższy aniżeli 75% PKB na jednego mieszkańca w kraju,

2. w zakresie likwidacji barier transportowych oraz wyposażenia nowych miejsc pracy dla osób niepełnosprawnych (obszary C i D) do powiatów leżących na obszarze:

• "Produkt Krajowy Brutto Według Województw i Podregionów w 2002 roku",

• produktem krajowym brutto na jednego mieszkańca w stosunku do średniej krajowej - 81,2%,

Biorąc powyższe pod uwagę, w 2005 roku podmioty z podregionu świętokrzyskiego mogą uczestniczyć w "Programie wyrównywania różnic między regionami" w zakresie likwidacji barier transportowych oraz wyposażenia nowych miejsc pracy dla osób niepełnosprawnych (obszary C i D). Nie spełniają natomiast warunków określonych dla obszarów A i B programu. Z kolei woj. opolskie, ze względu na zastosowane kryteria, ustalone przez Radę Nadzorczą PFRON, nie kwalifikuje się do pomocy dla niepełnosprawnych w ramach "Programu wyrównywania różnic między regionami" we wszystkich czterech wyróżnionych obszarach.

Konieczna nowelizacja zapisów Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS), szczególnie odnośnie ilości i wielkości podregionów (jednostek NTS-3), wynika z przyjęcia w roku 2003 przez Parlament Europejski i Radę Rozporządzenia nr 2049/2003 w sprawie ustalenia wspólnej klasyfikacji Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych. Wprowadziło ono obiektywne kryteria określania tych jednostek: istniejące w danym państwie jednostki administracyjne oraz liczba ludności. Odnośnie jednostek poziomu NTS3, liczba ludności powinna się mieścić w granicach 150-800 tys. W tej sytuacji, przyjmując aktualną liczbę ludności woj. opolskiego (1065 tys.) i woj. świętokrzyskiego (ok. 1300 tys.), liczba jednostek NTS3 (podregionów) w tych województwach powinna być zwiększona. Jednostki te powinny zostać utworzone przez odpowiednie łączenie i grupowanie sąsiadujących jednostek niższego szczebla - w tym przypadku powiatów. Jednak ze względu na to, że ostatnia zmiana ilości i wielkości jednostek NTS-3 w Polsce miała miejsce w roku 2002, a każda zmiana powoduje dodatkowe nakłady finansowe i czasu pracy związane z przeliczeniem danych statystycznych na nowy układ terytorialny, Biuro Statystyczne Komisji Europejskiej "Eurostat" zadecydowało, zgodnie z powyższym Rozporządzeniem 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, że kolejna zmiana tych jednostek jest możliwa w 2006 roku.

MINISTER

z up.

Leszek Stanisław Zieliński

SEKRETARZ STANU

Warszawa, dnia 27 kwietnia 2005 r.

W związku z powyższym w marcu bieżącego roku przedstawiciele Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad oraz Autostrady Wielkopolskiej S.A. i Stalexport Autostrada Małopolska S.A. ustalili mechanizm, na podstawie którego obliczona zostanie wysokość kwoty należnej koncesjonariuszowi tytułem rekompensaty utraty przychodów, spowodowanej zwolnieniem z opłat za przejazd autostradą samochodów o masie własnej powyżej 3,5 t.

Następnie w Ministerstwie Infrastruktury opracowane zostały projekty zmian aktów normatywnych, których wprowadzenie w życie umożliwi wypłatę rekompensaty utraconych przychodów n rzecz spółek "Koncesjonariuszy" oraz poprzez wprowadzenie wolnego przejazdu autostradami samochodów o masie własnej powyżej 3,5 tony zmniejszy natężenie ruchu ciężkich pojazdów na drogach alternatywnych dla autostrad.

Projekty zmian stosownych ustaw po ich opracowaniu przez resort infrastruktury i po uzgodnieniach międzyresortowych przedłożone zostały do Komitetu Europejskiego Rady Ministrów. W dniu 22 kwietnia br. Komitet zatwierdził przedmiotowy projekt. W ramach tej nowelizacji, najdalej do 26 kwietnia 2005 r. projekt regulacji opłat za przejazd autostradą, zakładający wolny przejazd autostradą samochodów o masie powyżej 3,5 tony, zostanie przedłożony Radzie Ministrów. Przewiduje się, iż konieczne procedury zakończą się na przełomie kwietnia i maja 2005 r.

Z szacunkiem

Jan Ryszard Kurylczyk

Warszawa, dnia 4 maja 2005 r.

Odpowiadając na oświadczenie Senatora Adama Bieli z dnia 1 kwietnia 2005 r., przesłane przez Pana Marszałka pismem z dnia 6 kwietnia 2005 r. Nr BPS/DSK-043-158/05, dotyczące działania na szkodę Spółdzielni Mieszkaniowej "Jary" w Warszawie - uprzejmie informuję, że sprawy, o których mowa w oświadczeniu, zostały zbadane w trybie nadzoru służbowego przez Prokuraturę Apelacyjną w Warszawie, w wyniku czego ustalono, co następuje.

Pani Anna Rutkowska - członek Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego "Jary" złożyła w dniu 14 maja 2004 r. zawiadomienie o przestępstwie, podnosząc między innymi, że poszczególne rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy, związane z rejestracją statutu Spółdzielni "Jary", jej organów statutowych podjęte zostały z naruszeniem prawa, albowiem jej zdaniem wybór władz Spółdzielni nastąpił w sposób sprzeczny z prawem.

Prokuratura Rejonowa Warszawa-Ochota przeprowadziła w tej sprawie postępowanie sprawdzające i w dniu 24 czerwca 2004 r. wydała postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa (sygn. 1 Ds. 314/04/V), zawiadamiając prawidłowo o tej decyzji na mocy art. 305 § 4 k.p.k. Annę Rutkowską. Postanowienie to uprawomocniło się w dacie jego wydania, bo prokurator uznał, że w sprawie tej brak jest pokrzywdzonego w rozumieniu art. 49 § 1 k.p.k. i nikomu odpis decyzji merytorycznej nie został doręczony, bowiem zawiadomienie kierowane było faktycznie przeciwko statutowym organom Spółdzielni, które jako jedyne mogłyby wykonywać uprawnienia pokrzywdzonego.

W wyniku skargi wniesionej w dniu 20 sierpnia 2004 r. przez Annę R. i Stefana S., powyższa sprawa została zbadana w trybie nadzoru służbowego w Prokuraturze Okręgowej w Warszawie, która postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa wydane w niniejszej sprawie uznała za zasadne stwierdzając, że w sprawie tej nie zachodziło uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa. Stanowisko Prokuratora Rejonowego nie budziło zastrzeżeń, albowiem orzeczenia wydane przez funkcjonariuszy Sądu Rejonowego są decyzjami procesowymi i jako takie nie stanowią czynów zabronionych, skoro w postępowaniu sprawdzającym nie ustalono, by naruszały one prawo.

Dlatego pismem z dnia 18 października 2004 r. (sygn. I 1 Dsn/471/04/O) udzielono skarżącym stosownej odpowiedzi, w której m.in. zasadnie podniesiono, że zawiadamiająca o przestępstwie Anna R. nie jest pokrzywdzoną w przedmiotowej sprawie i dlatego Prokurator Rejonowy, realizując obowiązek procesowy wynikający z art. 305 § 4 k.p.k. powiadomił ją jedynie o podjętej decyzji procesowej, nie przyznając jej statusu pokrzywdzonego. Stanowisko to należało podzielić.

- w sprawie stosowania przemocy w dniu 15 lutego 2001 r. w Warszawie przez pracowników firmy ochroniarskiej wynajętych przez zarząd Spółdzielni SBM "Jary" w celu likwidacji społecznego parkingu i usunięcia samochodów parkujących na terenie należącym do wymienionej Spółdzielni,

tj. o czyn z art. 191 § 1 k.k.

Postanowieniem instancyjnym z dnia 23 października 2002 r. (sygn. I Dsn 1393/02/M) Prokurator Okręgowy w Warszawie uwzględnił w całości zażalenie pokrzywdzonego - Wspólnoty Uwłaszczeniowej "Wiolinowa" SBM "Jary", reprezentowanej przez Franciszka A. i uchylił zaskarżone postanowienie jako przedwczesne, celem kontynuowania postępowania przygotowawczego.

Dnia 27 maja 2004 r. (sygn. 1 Ds. 892/02/III) Prokurator Rejonowy Warszawa-Mokotów zawiesił śledztwo z uwagi na konieczność długotrwałego oczekiwania na opinię biegłego Sądu Okręgowego w Warszawie z zakresu rachunkowości, powołanego w sprawie niniejszej, m.in. w celu ustalenia wysokości ewentualnej szkody oraz oceny podejmowanych decyzji gospodarczych przez zarząd spółdzielni.

- zaniechanie informowania stron o podjętych w sprawie decyzjach procesowych;

- brak odpowiedniej formy decyzji prokuratora w przedmiocie przeszukania pomieszczeń Spółdzielni, bowiem przeszukano je w oparciu o protokół przeszukania zamiast postanowienia o przeszukaniu;

Wymienione wyżej uchybienia były przedmiotem wytyków służbowych kierowanych do Prokuratora Rejonowego Warszawa-Mokotów zarówno przez Prokuratora Okręgowego, jak i Prokuratora Apelacyjnego w Warszawie.

- Stefanowi S. pismem z dnia 25 lipca 2003 r. w związku z ponowieniem wniosku o odebranie sprawy mokotowskiej prokuraturze oraz pismem z dnia 22 października 2004 r. dot. przyspieszenia prac biegłego i toku śledztwa oraz pociągnięcia do odpowiedzialności referendarza sądowego Annę Fliszkiewicz i jej przełożonych;

- Edwardowi G. pismem z dnia 30 marca 2005 r. na zarzut opieszałości w działaniach Prokuratury Rejonowej Warszawa- Mokotów.

W tym stanie rzeczy zarzut Pana Senatora Adama Bieli o niewypełnieniu przez organy prokuratury swoich podstawowych obowiązków przez brak reakcji na skargi nie znajduje uzasadnienia.

Karol Napierski

Warszawa, 2005-04.28

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Decyzja o powołaniu Izby Celnej w Kielcach podjęta została przez kierownictwo Ministerstwa Finansów w sierpniu 2003 r. ze względu na potrzebę dostosowania struktury organizacyjnej polskiej administracji celnej do podziału administracyjnego kraju, ułatwienie współpracy z organami administracji rządowej oraz władzami samorządowymi w ramach województwa świętokrzyskiego, a także utworzenia Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych koordynującego pracę służb fiskalnych na terenie województwa. Decyzję o powołaniu Izby Celnej w Kielcach uzależniono jednak bardzo ściśle od terminu pozyskania obiektu na jej siedzibę.

Obecnie prace nad powołaniem Izby Celnej w Kielcach są na ukończeniu. W dniu 18 kwietnia 2005 r. kierownictwo Ministerstwa Finansów podjęło decyzję, iż izba ta zostanie utworzona z dniem 1 czerwca 2005 r. W związku z tym podjęto pilne prace legislacyjne w celu stworzenia prawnych podstaw funkcjonowania izby celnej. Szef Służby Celnej Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów powołał ponadto nowego pełnomocnika ds. utworzenia Izby Celnej w Kielcach oraz Zespół w celu podjęci działań organizacyjnych umożliwiających prawidłowe funkcjonowanie Izby Celnej w Kielcach.

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, 2005-05-5

W nawiązaniu do pisma BPS/DSK-043-160/05 z dnia 6 kwietnia 2005 r. w sprawie zajęcia stanowiska w związku z oświadczeniem złożonym przez senatora Józefa Sztorca podczas 79. posiedzenia Senatu RP w dniu 1 kwietnia 2005 r. uprzejmie wyjaśniam, co następuje:

Sytuacja na rynku owoców miękkich w Polsce została przedstawiona Komisji Europejskiej natychmiast po napływających sygnałach z rynku. Od lipca ub. Polska na bieżąco informowała Komisję Europejską o trudnej sytuacji na polskim rynku, wskazując na konieczność podjęcia odpowiednich działań, w tym doraźnych, łagodzących negatywne skutki dla producentów. Wykorzystując ogólnounijną debatę na forum Rady UE, postulowaliśmy takie zmiany w prawodawstwie, które w sposób systemowy, tj. odnosząc się do przyczyn powstawania negatywnych zjawisk, pomogłyby rozwiązać problemy polskiego sektora ogrodniczego.

Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi wykorzystuje wszystkie możliwości, na forum UE, prezentacji trudnej sytuacji na tym rynku. Przedstawiciele MRiRW brali i biorą aktywny udział we wszystkich spotkaniach poświęconych planowanej reformie wspólnej organizacji rynku owoców i warzyw, zgłaszając szereg propozycji obejmujących m.in. zwiększenie poziomu wsparcia finansowego dla wstępnie uznanych grup producentów, uproszczenie niektórych procedur związanych z uznawaniem, jak i stosowaniem dla nich pomocy finansowej, a przede wszystkim rozszerzenie listy produktów przeznaczonych do przetwórstwa, w stosunku do których powinien być stosowany system wsparcia finansowego. Lista ta, zawierająca produkty strategiczne (istotne z ekonomicznego punktu widzenia) lub rynkowo wrażliwe, powinna zostać poszerzona o takie produkty, których UE stała się znaczącym producentem w związku z poszerzeniem (głównie owoce miękkie i jabłka). Należy podkreślić, że postulat Polski dotyczący uproszczenia stosowania wsparcia finansowego dla wstępnie uznanych grup producentów owoców i warzyw już znalazł odzwierciedlenie w wydanym przez Komisję Europejską rozporządzeniu dotyczącym zmiany zasad wsparcia finansowego do inwestycji realizowanych w ramach planów dochodzenia do uznania.

Dotychczasowa dyskusja na forum Rady UE zakończyła się w listopadzie 2004 r. raportem zawierającym konkluzje Prezydencji Holenderskiej. Zgodnie z tym raportem Komisja Europejska została zobowiązana do przeanalizowania sytuacji na rynku owoców miękkich w UE-25 i zaproponowania możliwych rozwiązań systemowych. W związku z tym, przedstawiciel Komisji przebywał w Polsce w dniach 19 - 29 kwietnia 2005 r. w celu zebrania materiałów potrzebnych do przeprowadzenia takiej analizy. Wizytę tego eksperta organizowało Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi. W jej ramach przedstawiciel KE spotkał się w gmachu MRiRW z przedstawicielami producentów, przetwórców, także instytucji odpowiedzialnych za wdrażanie wspólnej organizacji rynku owoców i warzyw w Polsce. W celu lepszego zapoznania się z sytuacją na rynku, przeprowadzono także szereg wizyt terenowych bezpośrednio u producentów owoców miękkich i przetworów.

Prace nad reformą wspólnej organizacji rynku owoców i warzyw będą kontynuowane w 2005 roku. Należy podkreślić, że reforma wspólnych organizacji rynków rolnych jest procesem długotrwałym, wymagającym wielu dyskusji i uzgodnień pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi ze swojej strony mobilizuje wszelkie siły w celu jak najlepszej prezentacji i argumentacji postulatów Polski oraz uzyskania poparcia ze strony innych krajów członkowskich.

Jednocześnie podczas licznych spotkań z przedstawicielami zakładów przetwórczych, związków i organizacji rolniczych przedstawiciele MRiRW promują ideę zawierania umów kontraktacyjnych i umów dostarczenia pomiędzy producentami, grupami i organizacjami producentów a zakładami przetwórczymi jako metodę na właściwe zapewnienie warunków zbytu surowca producentom, jak i zapewnienie dostaw surowca dla przetwórstwa. Zdaniem MRiRW, prawidłowo sporządzona umowa kontraktacyjna powinna zwierać uzgodnioną cenę. Jednoczenie należy zaznaczyć, że Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi nie ma możliwości administracyjnie ingerować w relacje między producentami a odbiorcami poprzez np. narzucanie obowiązku podpisywania umów kontraktacyjnych.

Odrębnym problemem, dotyczącym sektora truskawek mrożonych jest występowanie w ostatnim okresie zwiększonego i taniego importu na rynek unijny truskawek mrożonych z Chin i z Maroka. Import ten trafia głównie na rynki UE-15, czyli do dotychczasowych tradycyjnych odbiorców polskich truskawek mrożonych, powodując wypieranie z tamtych rynków polskiego towaru. Udział polskiego importu w ogólnym imporcie UE-15 spadł z 70% w 2001 r. do 40% w 2004 r. Spadły również ceny w eksporcie polskich truskawek mrożonych.

W związku z tym, MRiRW zwróciło się do podmiotów przetwarzających truskawki o przekazanie stosownie wypełnionych kwestionariuszy. Pomimo trzykrotnego rozsyłania przez MRiRW kwestionariuszy do podmiotów, kilkakrotnych spotkań z przedstawicielami tych podmiotów, jak również bezpośrednich interwencji, do końca marca 2005 r. do administracji polskiej wpłynęły kwestionariusze od podmiotów, które reprezentują tylko około 15% produkcji unijnej truskawek mrożonych.

W dniu 27 kwietnia br. odbyło się spotkanie z przedstawicielami Komisji Europejskiej, którzy zostali specjalnie wyznaczeni do współpracy z administracją polską i z podmiotami gospodarczymi w sprawie przygotowania danych do wniosków i samych wniosków o wszczęcie stosownych postępowań. Spotkanie to potwierdziło gotowość Komisji Europejskiej zarówno do pomocy w przygotowaniu wniosku o wszczęcie postępowania ochronnego przed nadmiernym importem oraz wniosku antydumpingowego, jak i do wszczęcia postępowania ochronnego i wprowadzenia tymczasowych środków ochronnych przed nadmiernym importem truskawek w możliwie najszybszym terminie, tj. w drugiej połowie czerwca br.

Należy dodać, że w kwietniu br. odbyły się kolejne dwa spotkania z podmiotami gospodarczymi, w tym jedno również z udziałem przedstawicieli Komisji Europejskiej, na których poinformowano podmioty o działaniach administracji polskiej i Komisji Europejskiej w sprawie szybkiego wprowadzenia ochrony rynku truskawek mrożonych i zaapelowano po raz kolejny o złożenie kwestionariuszy, podkreślając, że brak współpracy ze strony przemysłu może zniweczyć dotychczasowe wysiłki administracji i tej części przemysłu, która podjęła współpracę.

Ponadto, na wniosek MRiRW, w trakcie prac nad projektem rozporządzenia Rady wprowadzającego Ogólny System Preferencji Celnych (GSP) na lata 2005-2008, delegacja polska zgłosiła postulat wyłączenia mrożonych truskawek z zakresu towarowego GSP. Zostało to uwzględnione w proponowanej przez Prezydencję luksemburską wersji projektu ww. rozporządzenia. Podczas ostatniego posiedzenia Komitetu Stałych Przedstawicieli w Brukseli (COREPER) w kwietniu br. rozporządzenie w tej sprawie nie zostało jeszcze zatwierdzone. Projekt rozporządzenia będzie rozpatrywany na kolejnych posiedzeniach COREPER.

Analogicznie, jak w przypadku truskawek mrożonych, w trakcie prac nad projektem rozporządzenia Rady wprowadzającego Ogólny System Preferencji Celnych (GSP) na lata 2005-2008, delegacja polska zgłosiła postulat wyłączenia malin mrożonych z zakresu towarowego GSP. Ze względu na fakt, że Chile objęte jest systemem GSP, w przypadku zatwierdzenia rozporządzenia w tej sprawie, import malin mrożonych z dodatkiem cukru z Chile będzie odbywał się na zasadach ogólnych, a nie jak dotychczas - preferencyjnych.

Jeśli chodzi o występujące tendencje w imporcie malin w Chile do UE, to należy podkreślić, że w świetle dostępnych danych statystycznych import ten utrzymuje się od około 10 lat na stabilnym poziomie. Aby skutecznie wystąpić do Komisji Europejskiej o ochronę rynku przed nadmiernym importem, musi przede wszystkich zaistnieć znaczący i nagły wzrost importu oraz, co było już wskazane, wniosek w tej sprawie musi być poparty przez podmioty gospodarcze, reprezentujące co najmniej 25% przemysłu unijnego.

W opinii MRiRW, zasadniczym problemem sektora malin w Polsce jest jego zbyt niska konkurencyjność, wynikająca przede wszystkich z niskiej jakości produktu. Jakość ta determinowana jest głównie doborem odmian. Z owoców tradycyjnie uprawianych w Polsce odmian, w wyniku procesu mrożenia, utrzymuje się produkt nazywany "grysem malinowym" (tj. zmrożoną, pokruszoną masę owoców), za który w eksporcie Polska uzyskuje znacznie niższe ceny, niż za całe zamrożone owoce malin. Konkurencyjność polskich malin obniża dodatkowo fakt, że większość malin jest eksportowana w formie schłodzonej pulpy, za którą odbiorcy płacą jeszcze niższe ceny, niż za "grys".

Decydujące znaczenie w rozwiązaniu problemu niskiej konkurencyjności sektora malin ma restrukturyzacja tego sektora. Jej głównym elementem powinno być wprowadzenie nowych odmian, zapewniających surowiec o wyższej wartości użytkowej i handlowej. MRiRW podejmuje działania zmierzające do upowszechnienia uprawy malin odmiany Polana (odmiana hodowli polskiej, pochodząca z Instytutu Sadownictwa i Kwiaciarstwa w Skierniewicach). Mrożonki z owoców tej odmiany są jakościowo porównywalne z malinami mrożonymi z Serbii i Chile, a ceny płacone dostawcom takich mrożonek są znacznie wyższe.

MINISTER

Rolnictwa i Rozwoju Wsi

Wojciech Olejniczak