Warszawa, dnia 12.04.2005 r.

Pani
Jolanta Danielak
Wicemarszałek Senatu
Senat Rzeczypospolitej Polskiej
ul. Wiejska 4-8
00-902 Warszawa

W świetle powyższych aktów prawnych Samorządy określiły zakres oferty przewozowej i uzgodniły projekty rozkładu jazdy pociągów regionalnych na lata 2004/2005 dla obszaru województw. Samorządy poprzez decyzje budżetowe zadecydowały o wielkości środków finansowych jakie przeznaczyły na dofinansowanie uruchamianych pociągów regionalnych. Określając wielkość środków na dofinansowanie przewozów o charakterze obowiązku służby publicznej Samorządy zadecydowały o liczbie i relacjach uruchamianych pociągów.

Uprzejmie informuję, że po zweryfikowaniu oferty przewozowej obowiązującej od dnia 12.12.2004 r. na terenie województwa wielkopolskiego, Samorząd Województwa Wielkopolskiego, jako organizator przewozów, zadecydował o wprowadzeniu szeregu zmian w kursowaniu pociągów.

Wśród tych zmian znalazły się m.in. pociągi nr 58425 relacji Bydgoszcz Gł. - Piła Gł. (odwołany na odcinku Wyrzysk Osiek - Piła Gł.) i nr 85434 relacji Piła Gł.- Bydgoszcz Gł. (odwołany w pełnej relacji), których stopień pokrycia kosztów do uzyskiwanych przychodów wynosił odpowiednio: pociąg nr 28425 - 20,98%, a pociąg nr 88434 - 17,55%.

"PKP Przewozy Regionalne" spółka z o.o. gotowa jest realizować ofertę przewozową na odcinku Piła - Bydgoszcz. Warunkiem wykonywania przewozów jest uzyskanie od organizatora przewozów rekompensaty straty finansowej wynikającej z uruchomienia pociągów. Uruchomienie pociągu w ww relacji może nastąpić w uzgodnionym terminie po podpisaniu umowy pomiędzy samorządem a przewoźnikiem.

Z wyrazami szacunku

DYREKTOR HANDLOWY

Grzegorz Uklejewski

Warszawa, dnia 14 kwietnia 2005 r.

W wyniku negocjacji Poczta Polska uzyskała okres przejściowy, który pozwala na przeprowadzenie niezbędnej restrukturyzacji i modernizacji firmy. Priorytetem podejmowanych działań w przedsiębiorstwie jest doprowadzenie do tego, że Poczta Polska stanie się podmiotem mogącym skutecznie konkurować zarówno z krajowymi firmami, jak i zachodnimi pocztami. Obecnie na Polskim rynku usług pocztowych działa już ponad 90 podmiotów. Coraz silniejsza konkurencja jest także na rynku tzw. płatności masowych, które są jednym z najważniejszych przychodów Poczty Polskiej.

Centrum Usług Pocztowych to jednostka organizacyjna o ogólnopolskim zasięgu działania, która wraz z podległymi jednostkami organizacyjnymi stanowi całość organizacyjną. Do zakresu działania i podstawowych zadań Centrum Usług Pocztowych należy: świadczenie powszechnych usług pocztowych w obrocie krajowym i zagranicznym, wykonywanie innych usług związanych z wykorzystaniem służby pocztowej, zapewnienie ciągłości świadczenia powszechnych usług pocztowych na obszarze całego kraju oraz zapewnienie bezpieczeństwa obrotu pocztowego w celu bieżącego i nieprzerwanego zaspokajania potrzeb ludności, organów państwowych samorządu terytorialnego oraz gospodarki narodowej.

Centrum Usług Koncesjonowanych to również jednostka organizacyjna o ogólnopolskim zasięgu. Do podstawowych działań tej jednostki należy: wykonywanie działalności w zakresie ochrony fizycznej i zabezpieczenia technicznego na rzecz jednostek organizacyjnych Poczty Polskiej, wykonywanie działalności w zakresie logistyki na rzecz jednostek organizacyjnych Poczty Polskiej, prowadzenie działalności gospodarczej na podstawie posiadanej przez Pocztę Polską koncesji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Utworzenie nowych jednostek biznesowych nie powoduje likwidacji dotychczasowej struktury organizacyjnej opartej o dyrekcje okręgów poczty i rejonowe urzędy poczty.

Docelowo nowa struktura organizacyjna firmy będzie składać się z jednostek usługowych działających na rynkach: usług pocztowych finansowych, logistycznych, ekspresowych, nowych technologii oraz sieci i dwóch pionów wsparcia: infrastruktury i finansowo-księgowego. Takie rozwiązanie pozwoli firmie skoncentrować się na podstawowych obszarach usług i produktów: pocztowych (listy, druki adresowe i bezadresowe, poczta hybrydowa, terminale sortujące listowe i służby doręczeń), ekspresowych i logistycznych (Pocztex, paczki, usługi logistyczne); finansowych (usługi bankowe, przekazy pieniężne, usługi ubezpieczeniowe) oraz handlowych i nowych technologii. Sieć, która zostanie zbudowana w oparciu o dotychczasową strukturę obecnie funkcjonujących Dyrekcji Okręgu Poczty, Rejonowych Urzędów Poczty i Urzędów Poczty stanie się kanałem sprzedaży dla wcześniej wymienionych jednostek biznesowych.

Nadmieniam również, iż w ostatnich latach większość pocztowych operatorów narodowych w krajach Unii Europejskiej przechodziło podobne procesy przekształceń, dostosowując przedsiębiorstwa do efektywnego działania na coraz bardziej konkurencyjnym rynku. Najwięksi z nich, u których proces restrukturyzacji zakończył się sukcesem, to Deutsche Post (poczta niemiecka) oraz TPG (poczta holenderska).

DYREKTOR GENERALNY

POCZTY POLSKIEJ

Tadeusz Bartkowiak

Warszawa, dnia 15 kwietnia 2005 r.

W odpowiedzi na oświadczenie Pani senator Teresy Liszcz, złożone podczas 78. posiedzenia Senatu RP w dniu 17 marca 2005 r. w sprawie wypowiedzi Pana Ministra Adama D. Rotfelda dotyczącego śmierci Asłana Maschadowa, przekazane przy piśmie nr BPS/DSK-043-118/05 z dnia 24.03.2005 r., pragnę podkreślić, że Polska, jak i inne państwa UE, niezmiennie stoi na stanowisku, że konflikt czeczeński powinien zostać uregulowany na drodze dialogu politycznego.

Władze Federacji Rosyjskiej nie prowadzą otwartej polityki informacyjnej w sprawie konfliktu czeczeńskiego. Ograniczają także dostęp obserwatorów międzynarodowych, którzy mogliby obiektywnie ocenić działania podejmowane przez strony konfliktu. Usiłują one przekonać międzynarodową opinię publiczną, że w Czeczenii wojny już nie ma, że trwa tam nieodwracalny, aczkolwiek trudny proces normalizacji politycznej połączony z walką z terroryzmem. Żadna akcja antyterrorystyczna nie może stanowić jednak usprawiedliwienia dla łamania podstawowych praw człowieka.

W takiej sytuacji celem nadrzędnym społeczności międzynarodowej powinno być doprowadzenie do normalizacji życia w Czeczenii i regionie Kaukazu Północnego oraz zakończenia cierpień ludzkich. Do jego osiągnięcia może przyczynić się nie tylko krytyka, lecz także konstruktywna wymiana poglądów z władzami FR. Popieramy starania Rady Europy i innych organizacji międzynarodowych, podejmowane na rzecz znalezienia sposobu pokojowego uregulowania konfliktu (organizacja spotkań w celu wymiany poglądów pomiędzy przedstawicielami Czeczenii i Politykami FR, delegowanie w rejon Kaukazu Północnego specjalnej misji dla oceny sytuacji, i in.). Jesteśmy zdania, że sytuacja praw człowieka w Czeczenii powinna pozostać w agendzie Komisji Praw człowieka ONZ, RE. OBWE, UE do momentu zauważalnej poprawy sytuacji w tym regionie.

Warszawa, dnia 2005-04-18

Nie podzielam stanowiska Pana Senatora Wojciecha Saługi, iż nie ma sprecyzowanych przepisów regulujących kwestię, kto powinien zapłacić za badania osoby skierowanej na staż przez powiatowy urząd pracy. Zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. Nr 99, poz. 1001, z późn. zm.) badania lekarskie mające na celu stwierdzenie ogólnej zdolności bezrobotnego do wykonywania pracy przeprowadzają, na wniosek powiatowego urzędu pracy, lekarze ubezpieczenia zdrowotnego w rozumieniu przepisów o Narodowym Funduszu Zdrowia. Koszty tych ubezpieczeń są finansowane z Funduszu Pracy. Ponadto par. 5 Rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 24 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków odbywania stażu oraz przygotowania zawodowego w miejscu pracy (Dz.U. Nr 185, poz. 1912), w następujący sposób reguluje powyższą kwestię: "Starosta przed skierowaniem bezrobotnego do odbycia stażu lub przygotowania zawodowego może skierować go na badanie lekarskie, o którym mowa w art. 2 ust. 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Jeżeli charakter pracy tego wymaga, starosta może skierować bezrobotnego na specjalistyczne badania psychologiczne i lekarskie, o których mowa w art. 38 ust. 1 pkt ww. ustawy".

Nie należy przy tym zapominać, że osoba bezrobotna odbywająca staż nie jest dla pracodawcy dodatkowym obciążeniem finansowym, a wprost przeciwnie z racji wykonywania przez stażystę umówionych obowiązków pracodawca odnosi określoną korzyść. Jeśli więc nawet zdarzy się, na podstawie umowy zawartej ze starostą, że pracodawca pokryje koszt badania stażystów to należy pamiętać, iż pracodawca zawierając wspomnianą umowę ze starostą o odbywaniu stażu czy przygotowania zawodowego szacuje sobie bilans ewentualnych kosztów i korzyści.

Jednocześnie informuję, że w przyjętym przez rząd w dniu 15 marca br. projekcie zmiany ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy proponuje się następujące brzmienie ust. 3 art. 2 ustawy: "Badania lekarskie mające na celu stwierdzenie zdolności bezrobotnego do wykonywania pracy, odbywania stażu, przygotowania zawodowego lub wykonywania pracy na podstawie umowy aktywizującej, o której mowa w art. 61c ust. 1, przeprowadzają na wniosek powiatowego urzędu pracy, lekarze ubezpieczenia zdrowotnego w rozumieniu przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Koszty tych badań są finansowane z Funduszu Pracy".

Wspomniane przez Pana Senatora proponowane brzmienie ust. 4 art. 38 dotyczy poradnictwa zawodowego i jego treść jest następująca: "Porada indywidualna w uzasadnionych przypadkach może być, za zgodą bezrobotnego lub poszukującego pracy, poprzedzona specjalistycznymi badaniami lekarskimi lub psychologicznymi. Koszty tych badań są finansowane z Funduszu Pracy do wysokości 15% przeciętnego wynagrodzenia". Trudno uznać, że zapis ten "zablokuje definitywnie możliwość finansowania dużej części badań". Osoby bezrobotne objęte są ubezpieczeniem zdrowotnym w rozumieniu przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, a badania specjalistyczne dotyczą wyłącznie określenia zdolności do pracy na określonych stanowiskach.

MINISTER

GOSPODARKI I PRACY

Jacek Piechota

Warszawa, 18.04. 2005 r.

1. Na zasadzie porozumienia zawartego w 2000 roku, kiedy Wałbrzych był miastem na prawach powiatu - Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad (GDDKiA) współfinansowała budowę odcinka wschodniej obwodnicy Wałbrzycha.

2. "Studium rozwoju układu drogowego miasta Wałbrzycha" wykonane w 2003 r. zostało przyjęte protokołem Komisji Oceny Przedsięwzięć Inwestycyjnych (KOPI) w dniu 22 czerwca 2004 r. W obecności Prezydenta Miasta Wałbrzycha Komisja ustaliła przebieg trasy obwodnicy w ciągu drogi krajowej Nr 35 wg wariantu wschodniego jako korzystniejszego pod względem funkcjonalnym, technicznym i ekonomicznym.

Z wyrazami szacunku

GENERALNY DYREKTOR

Dróg Krajowych i Autostrad

Warszawa, dnia 19 kwietnia 2005 r.

Uprzejmie informuję, że odnośnie do oświadczenia senatora Andrzeja Spychalskiego złożonego podczas 78. posiedzenia Senatu RP, które przesłane zostało pismem z dnia 24 marca br. (znak: BPS/DSK-043-117/05), zajmuję następujące stanowisko:

W obowiązującej od dnia 1 czerwca 2004 r. ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku prac (Dz.U. Nr 273, poz. 2073, z późn. zm.) ustawodawca zauważył problem trudnej sytuacji na rynku pracy osób posiadających małe dzieci, a szczególnie tych, które je samotnie wychowują. W związku z tym wspomniana ustawa wprowadziła w art. 61 nową formę aktywizacji zawodowej osób bezrobotnych samotnie wychowujących co najmniej jedno dziecko do 7 roku życia. Przepis ten umożliwia refundowanie przez starostę poniesionych udokumentowanych kosztów opieki nad dzieckiem do lat 7, w wysokości uzgodnionej, nie wyższej jednak niż połowa zasiłku dla bezrobotnych, jeżeli bezrobotny podejmie zatrudnienie lub inną pracę zarobkową lub zostanie skierowany na staż, przygotowanie zawodowe w miejscu pracy lub szkolenie, pod warunkiem nieprzekroczenia wysokości kryterium dochodowego na osobę w rodzinie, w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej.

Refundacja kosztów opieki nad dzieckiem do lat 7 następuje:

Ponadto, zgodnie z art. 73 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, w razie urodzenia dziecka przez kobietę pobierającą zasiłek dla bezrobotnych, okres pobierania tego zasiłku ulega przedłużeniu o czas, przez który przysługiwałby jej zasiłek macierzyński.

2) W art. 36 ust. 4, który określa, że pośrednictwo pracy jest wykonywane nieodpłatnie zgodnie z zasadami:

- równości - oznaczającej obowiązek powiatowych urzędów pracy udzielania wszystkim poszukującym pracy pomocy w zatrudnieniu, bez względu na ich płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, pochodzenie etniczne, narodowość, orientację seksualną, przekonania polityczne i wyznanie religijne lub przynależność związkową. Ustęp 5 nakłada na pracodawców obowiązek informowania powiatowych urzędów pracy o wolnych miejscach zatrudnienia lub przygotowania zawodowego zakazując jednocześnie formułowania wymagań dyskryminujących.

3) W art. 38 - dotyczącym poradnictwa zawodowego, którego ust. 2 pkt 3 określa, że poradnictwo zawodowe prowadzone przez powiatowe urzędy pracy, jest realizowane zgodnie z zasadami m.in. równości w korzystaniu z usług poradnictwa zawodowego bez względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, pochodzenie etniczne, narodowość, orientację seksualną, przekonania polityczne i wyznania religijne lub przynależność związkową.

Ponadto przepisy Kodeksu pracy i inne przepisy prawa pracy gwarantują pracownikom określony poziom uprawnień rodzicielskich i związanych z wychowywaniem dzieci. Zakres i poziom tych uprawnień uległ w ostatnich latach znaczącej zmianie na korzyść pracowników. W przepisach Kodeksu pracy wprowadzone zostały różne rozwiązania prawne w tym zakresie, zwłaszcza polegające na rozszerzeniu ochrony prawnej pracownic w okresie ciąży. Wśród nich wymienić można przykładowo przepisy szczegółowo regulujące sytuację prawną pracownicy w ciąży, która wykonuje pracę w porze nocnej oraz nakładające na pracodawcę zatrudniającego pracownicę w ciąży przy pracy wzbronionej obowiązek m.in. przeniesienia pracownicy do innej pracy, a jeżeli jest to niemożliwe, zwolnienia jej na czas niezbędny z obowiązku świadczenia pracy. Przepisy Kodeksu pracy zakazują nadto zatrudniania pracownicy w ciąży w godzinach nadliczbowych ani w porze nocnej, a także delegowania pracownicy w ciąży poza stałe miejsce pracy i zatrudniania w systemie przerywanego czasu pracy bez jej zgody.

Niewątpliwie w ostatnich latach obserwuje się spadek liczby urodzeń. Jednakże należy zauważyć, iż demograficzna sytuacja Polski nie stanowi wyjątku wśród państw europejskich. Spadek dzietności odnotowują również kraje, w których funkcjonują prorodzinne rozwiązania podatkowe. Dlatego też zbytnim uproszczeniem byłoby twierdzenie, że za pomocą systemu podatkowego można przeciwdziałać spadkowi dzietności. Pozwolę sobie wyrazić pogląd, iż system podatkowy jest nieskutecznym instrumentem oddziaływania na liczbę urodzeń. Ponadto nie można zapominać, iż fiskalne środki realizacji polityki rodzinnej są relatywnie drogie. Wszelkie zachęty podatkowe komplikują bowiem system podatkowy, przez co zwiększają koszty jego funkcjonowania.

Jednocześnie mając na uwadze fakt, iż w opinii wielu osób naturalnym podatkowym instrumentem realizacji polityki rodzinnej jest podatek dochodowy od osób fizycznych, pragnę zauważyć, iż od prowadzenia w Polsce, w 1992 roku, indywidualnego podatku dochodowego, toczy się dyskusja co do jego roli prorodzinnej. Nie można natomiast zapomnieć, iż konstrukcja tego podatku powstała przy założeniu, że wspierająca rodziny pomoc materialna państwa kierowana będzie poprzez system świadczeń socjalnych, alternatywny wobec systemu podatkowego. Powyższe wynika m.in. z braku powszechności podatku dochodowego od osób fizycznych w polskim systemie podatkowym - w znacznej mierze z tego podatku wyłączeni są bowiem rolnicy. Także stosowanie zryczałtowanych form opodatkowania, a szczególnie karty podatkowej, co najmniej utrudnia, jeżeli nie wyklucza zastosowania prorodzinnych rozwiązań podatkowych. Przyjęcie zatem podatku dochodowego od osób fizycznych jako głównego instrumentu realizacji polityki rodzinnej wydaje się wszech miar kontrowersyjne. Jak już wspomniano, jedną z istotnych jego wad jest to, iż preferencje w nim przewidziane nie są dostępne dla osób, które nie są podatnikami tego podatku lub ponoszą minimalne obciążenia podatkowe.

Jednocześnie należy zauważyć, iż mimo że w obecnym stanie prawnym przy ustalaniu podstawy opodatkowania nie uwzględnia się liczby osób pozostających na utrzymaniu podatnika, w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych funkcjonują rozwiązania prorodzinne. Mowa tu przede wszystkim o możliwości wspólnego opodatkowania dochodów małżonków lub preferencyjnym opodatkowaniu dochodów osób samotnie wychowujących dzieci. Ponadto wolne od podatku są m.in.:

- świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni - przyznane na podstawie odrębnych przepisów o systemie oświaty, o szkolnictwie wyższym, o wyższych szkołach zawodowych oraz o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki,

- stypendia dla uczniów i studentów, których wysokość i zasady udzielania zostały określone w uchwale organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego, oraz stypendia dla uczniów i studentów przyznane przez organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, na podstawie regulaminów zatwierdzonych przez organy statutowe udostępnianych do publicznej wiadomości za pomocą internetu, środków masowego przekazu lub wykładanych (wywieszanych) dla zainteresowanych w pomieszczeniach ogólnie dostępnych - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 380 zł,

Jednocześnie - zgodnie z wolą ustawodawcy - ustawą z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 2002, poz. 1956, z późn. zm.) uchylona została podstawa prawna do dokonywania przedmiotowych odliczeń. Nie można zapominać, iż wprowadzone wyżej powołaną nowelizacją zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych miały stanowić wstęp do zasadniczej reformy podatków bezpośrednich, której jednym z głównych celów - z uwagi na konstytucyjne zasady równości i sprawiedliwości społecznej wyrażające się zwłaszcza w powszechności opodatkowania - jest dalsze ograniczanie ulg i zwolnień przedmiotowych.

4) wprowadzenie świadczenia mającego na celu dofinansowanie kosztów dojazdu dziecka do szkoły bądź zamieszkania poza domem.

Dnia 1 maja 2004 r. weszła w życie ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. Nr 228, poz. 2255, z późn. zm.). Do katalogu świadczeń przysługujących rodzinom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej, wychowującym dzieci w wieku szkolnym, wprowadzono nowy dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu podjęcia przez dziecko nauki w szkole poza miejscem zamieszkania. Dodatek ten przysługuje w kwocie 80 zł miesięcznie, jeżeli dziecko mieszka w bursie, internacie lub na stancji lub w kwocie 40 zł miesięcznie, jeżeli dziecko dojeżdża do szkoły. Wszystkie dzieci uczące się w szkole, pochodzące z rodzin, w których dochód na osobę nie przekracza ustawowego kryterium, mają również prawo do dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego, który wypłacany jest raz w roku w kwocie 90 zł. Ponadto wprowadzono dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu kształcenia i rehabilitacji dziecka niepełnosprawnego, który dzieciom w wieku szkolnym przysługuje w kwocie 70 zł miesięcznie.

Ad. postulat 3, dotyczący płatnych urlopów wychowawczych.

W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, zasiłek wychowawczy został zastąpiony dodatkiem do zasiłku rodzinnego z tytułu opieki nad dzieckiem w okresie korzystania z urlopu wychowawczego, którego przyznawanie jest - podobnie jak w poprzednim stanie prawnym - uzależnione od spełnienia przez rodzinę kryterium dochodowego. Świadczenie to, w kwocie 400 zł miesięcznie, przysługuje z tytułu korzystania z urlopu wychowawczego na każde dziecko - w tym również na pierwsze dziecko w rodzinie. Dodatek przysługuje nie dłużej niż przez 2 lata. Wydłużony okres jego pobierania dotyczy osób sprawujących opiekę nad więcej niż jednym dzieckiem urodzonym podczas jednego porodu (3 lata) lub gdy dziecko jest niepełnosprawne (6 lat).

System świadczeń rodzinnych wspiera młodych rodziców także poprzez inne dodatki do zasiłku rodzinnego, w szczególności przez dodatek z tytułu urodzenia dziecka. Pragnę zauważyć, iż przed 1 maja 2004 r. zasiłek porodowy funkcjonował jedynie w systemie ubezpieczeń społecznych rolników oraz w systemie pomocy społecznej, jako jednorazowy zasiłek macierzyński. Ponadto świadczenie to do końca 2001 r. przysługiwało w systemie pracowniczych ubezpieczeń społecznych w wysokości około 400 zł. Osoby znajdujące się poza tymi systemami nie otrzymywały w związku z urodzeniem dziecka żadnej pomocy. Obecnie jednorazowy dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu urodzenia dziecka, w wysokości 500 zł, przysługuje wszystkim rodzinom, których dochód nie przekracza ustawowego kryterium.

Rząd wystąpił również z inicjatywą ustawodawczą mającą na celu dalsze zwiększanie tej pomocy. Znajdująca się obecnie na etapie prac parlamentarnych ustawa z dnia 4 marca 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz o zaliczce alimentacyjnej wprowadza nowy dodatek do zasiłku rodzinnego dla rodzin wielodzietnych, który przysługiwać będzie na każde trzecie i kolejne dziecko w rodzinie. Wprowadzono również przepisy umożliwiające samorządom zwiększanie kwot wypłacanych dodatków do zasiłku rodzinnego.

Świadczenia socjalne skierowane są do rodzin niezamożnych. Wysokość kryterium dochodowego uprawniającego do świadczeń rodzinnych, tj. 504 zł netto na osobę w rodzinie (lub 583 zł, gdy w rodzinie jest dziecko niepełnosprawne) wskazuje, iż do świadczeń tych uprawnione są nie tylko rodziny najuboższe, lecz również osoby uzyskujące dochody na średnim poziomie. Kierowanie finansowanej z budżetu państwa, a więc z pieniędzy podatników, pomocy materialnej do osób osiągających wyższe dochody, nie znajduje uzasadnienia.

MINISTER

z up.

SEKRETARZ STANU

Warszawa, dnia 19 kwietnia 2005 r.

Aktualnie przed Ministrem Środowiska toczy się postępowanie z wniosku panów: Mariana M., Stanisława K. i Janusza N. o uchylenie w trybie art. 154 § 1 kpa decyzji Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 11 lutego 1999 r. znak: DLOPK. lnz-479-2/4/96/99 w sprawie ustalenia wykazu osób uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej w Siewierzu, wykazu obszarów gospodarstw przez nich posiadanych i wielkości przysługujących im udziałów we wspólnocie oraz ustalenia, które nieruchomości stanowią wspólnotę gruntową.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy orzeczenie w przedmiotowej sprawie zostanie wydane nie później niż 30 kwietnia 2005 r.

Toczące się obecnie postępowanie z wniosku o uchylenie ww. decyzji Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 11 lutego 1999 r. w trybie art. 154 kpa jest jednym z nadzwyczajnych trybów postępowania administracyjnego.

Z wyrazami szacunku

Z up. MINISTRA

SEKRETARZ STANU

Tomasz Podgajniak

Warszawa, 19 kwietnia 2005 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W związku z koniecznością przeciwdziałania patologicznym zjawiskom wykorzystywania oleju opałowego jako napędowego oraz stosowania do napędu pojazdów samochodowych, nieopodatkowanych akcyzą, gazów płynnych - propanu, butanu, mieszanin propanu-butanu i innych gazów płynnych sprzedawanych luzem jak i w butlach przeznaczonych na cele opałowe Ministerstwo Finansów przygotowało projekt rozporządzenia Ministra Finansów zmieniającego rozporządzenie w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego.

Należy nadmienić, iż wprowadzenie z chwilą akcesji do Unii Europejskiej instytucji składów podatkowych, objętych szczególnym nadzorem podatkowym, ograniczyło lecz nie wyeliminowało zjawiska wykorzystywania gazu płynnego i oleju opałowego do celów napędowych. Pełne uszczelnienie systemu poboru akcyzy za pośrednictwem nawet dalece rozwiniętego systemu procedur kontroli w ramach składów podatkowych nie daje jednakże gwarancji zapobiegania nieprawidłowościom u bezpośredniego konsumenta paliw. Nie jest bowiem możliwe objęcie kontrolą wszystkich ogniw, fizycznego ruchu paliwa, aż do konsumenta ostatecznego. Tak więc występujących nieprawidłowości w obrocie wymienionymi powyżej nośnikami energii nie da się zatem zlikwidować tylko i wyłącznie poprzez system wzmożonych, uszczelniających kontroli w składach podatkowych.

Należy zatem jeszcze raz podkreślić, iż celem dotychczasowych prac nad projektem rozporządzenia Ministra Finansów nie był głównie cel fiskalny lecz zamiar wyeliminowania szarej strefy i strat wynikających z nieuczciwych praktyk wykorzystywania oleju opałowego i gazu do celów napędowych pojazdów samochodowych.

Mając jednakże na uwadze fakt, iż wprowadzenie w życie proponowanych rozwiązań spowodowałoby wzrost kosztów ogrzewania, związany ze wzrostem cen, Prezes Rady Ministrów polecił opracowanie pakietu działań osłonowych, zapewniających rekompensatę wzrostu kosztów ogrzewania dla licznych grup społecznych korzystających z tych źródeł energii.

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, 19 dnia 2005 r.

W nawiązaniu do pisma Pana Marszałka z dnia 6 kwietnia 2005 r. znak: BPS/DSK-043-164/05, przy którym nadesłano tekst oświadczenia złożonego przez Panią Senator Apolonię Klepacz wspólnie z innymi senatorami podczas 79 posiedzenia Senatu RP w dniu 1 kwietnia 2005 r. w sprawie opodatkowania podatkiem akcyzowym gazu płynnego na cele grzewcze oraz zrównania akcyzy na olej opałowy lekki do wysokości akcyzy jak dla oleju napędowego uprzejmie wyjaśniam, co następuje.

W związku z koniecznością przeciwdziałania patologicznym zjawiskom wykorzystywania oleju opałowego jako napędowego oraz stosowania do napędu pojazdów samochodowych, nieopodatkowanych akcyzą, gazów płynnych - propanu, butanu, mieszanin propanu-butanu i innych gazów płynnych sprzedawanych luzem jak i w butlach przeznaczonych na cele opałowe Ministerstwo Finansów przygotowało projekt rozporządzenia Ministra Finansów zmieniającego rozporządzenie w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego.

Należy nadmienić, iż wprowadzenie z chwilą akcesji do Unii Europejskiej instytucji składów podatkowych, objętych szczególnym nadzorem podatkowym, ograniczyło lecz nie wyeliminowało zjawiska wykorzystywania gazu płynnego i oleju opałowego do celów napędowych. Pełne uszczelnienie systemu poboru akcyzy za pośrednictwem nawet dalece rozwiniętego systemu procedur kontroli w ramach składów podatkowych nie daje jednakże gwarancji zapobiegania nieprawidłowościom u bezpośredniego konsumenta paliw. Nie jest bowiem możliwe objęcie kontrolą wszystkich ogniw, fizycznego ruchu paliwa, aż do konsumenta ostatecznego. Tak więc występujących nieprawidłowości w obrocie wymienionymi powyżej nośnikami energii nie da się zatem zlikwidować tylko i wyłącznie poprzez system wzmożonych, uszczelniających kontroli w składach podatkowych.

Podkreślenia wymaga również to, iż zaproponowane regulacje dotyczące oleju opałowego lekkiego i gazu zużywanego na cele opałowe aktualnie nie przewidywały systemu zwrotów akcyzy gdyż mogłoby to, co jest bardzo prawdopodobne, zrodzić patologiczne zjawisko prób wyłudzania zwrotów, których skala mogłaby być podobna do dzisiejszych patologii związanych z wykorzystywaniem oleju opałowego i gazu przeznaczonych na cele opałowe do napędu pojazdów samochodowych.

Mając jednakże na uwadze fakt, iż wprowadzenie w życie proponowanych rozwiązań spowodowałoby wzrost kosztów ogrzewania, związany ze wzrostem cen, Prezes Rady Ministrów polecił opracowanie pakietu działań osłonowych, zapewniających rekompensatę wzrostu kosztów ogrzewania dla licznych grup społecznych korzystających z tych źródeł energii.

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, 19 kwietnia 2005 r.

Jan Turski

Warszawa, 5 kwietnia 2005 roku

w odpowiedzi na pismo z dnia 14 marca 2005 r. w sprawie ustanowienia medalu i innych form wyróżnienia kombatantów z okazji 60 rocznicy zakończenia II wojny światowej uprzejmie informuję co następuje:

Podczas uroczystych obchodów 60 rocznicy zdobycia Kołobrzegu i Zaślubin z Morzem odznaczeniem tym zostało wyróżnionych 120 weteranów walk o Kołobrzeg. Medalem "Pro Memoria" zostanie uhonorowanych także wielu innych weteranów w czasie kolejnych uroczystości związanych z obchodami 60 rocznicy zakończenia II wojny światowej.

Jan Turski

Warszawa, dnia 20.04.2005 r.

Ustawą z dnia 30 maja 1962 roku Prawo wodne dokonana została nacjonalizacja tych powierzchniowych wód płynących wraz z gruntami pokrytymi tymi wodami, które jeszcze nie były własnością państwa. Znacjonalizowane zostały wody w rzekach i innych ciekach oraz wody jezior przepływowych, tj. jezior, do których cieki uchodzą, bądź z których wypływają. Na podstawie tej ustawy dokonywane były stosowne zmiany w księgach wieczystych oraz rejestrach gruntów. Postanowienia przeprowadzonej nacjonalizacji zostały utrzymane w uregulowaniach zawartych w kolejno uchwalanych ustawach Prawo wodne, tj. ustawie z 1974 r. i obecnie obowiązującej ustawie z 2001 r.

Art. 11 ustawy wskazuje organy, którym zostało powierzone wykonywanie uprawnień właścicielskich w stosunku do wód Skarbu Państwa, tj.

- Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej - w stosunku do wód istotnych dla kształtowania zasobów wodnych oraz ochrony przeciwpowodziowej,

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 2002 roku w sprawie śródlądowych wód powierzchniowych lub ich części, wydane na mocy delegacji zawartej w art. 11 ustawy, zawiera trzy wykazy wód:

1) śródlądowe wody powierzchniowe lub ich części, stanowiące własność publiczną, istotne dla kształtowania zasobów wodnych oraz ochrony przeciwpowodziowej - załącznik nr 1 do rozporządzenia;

W związku z powyższym, właściciel śródlądowych wód powierzchniowych płynących jest jednocześnie właścicielem gruntów pokrytych tymi wodami. Jednocześnie Skarb Państwa, jako właściciel powyższych gruntów, reprezentowany jest przez ten sam podmiot, który wykonuje uprawnienia właścicielskie w stosunku do wody. Zatem nie jest możliwe, aby gminy były właścicielami gruntów pokrytych śródlądowymi wodami płynącymi lub reprezentowały właściciela tych gruntów.

Podobnie nie uważam, aby obowiązujące przepisy prawa w zakresie ustanawiania obwodów rybackich na śródlądowych wodach powierzchniowych mogły być źródłem konfliktu pomiędzy dyrektorami regionalnych zarządów gospodarki wodnej a właścicielami gruntów, na których znajdują się wody publiczne, czy też godzić w długoletnią politykę gmin. Należy bowiem wyjaśnić, iż w zakresie rybactwa i ustanawiania ww. obwodów gminy nigdy nie miały żadnych uprawnień.

Analiza regulacji obejmujących powyższą problematykę prowadzi do wniosku, iż obecna ustawa z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne utrzymuje zasadę, zgodnie z którą ryby i inne organizmy żyjące w wodzie stanowią jej pożytki, do pobierania których uprawniony jest właściciel wody. Zgodnie z obowiązującą do końca 2001 roku ustawą z 29 października 1974 r. Prawo wodne oraz ustawą z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym, uprawnionym do rybactwa, a więc prowadzenia chowu, hodowli i połowu ryb, był posiadacz gruntu pod wodami stojącymi. Natomiast w przypadku wód płynących, uprawienia takie przysługiwały posiadaczowi pozwolenia wodnoprawnego na szczególne korzystanie z wód do celów rybackich. Podkreślenia wymaga fakt, iż państwo, jako właściciel wody, udostępniało swoje uprawnienia w tym zakresie podmiotom zainteresowanym w procedurze administracyjnej - w drodze pozwolenia wodnoprawnego na korzystanie z wód do celów rybackich. Wprawdzie stosownie do przepisów art. 14 oraz art. 37 i art. 124 pkt 7 obowiązującego prawa wodnego rybackie korzystanie nadal stanowi rodzaj szczególnego korzystania z wód, jednakże uprawnienia w tym zakresie nabywane są w drodze zupełnie innej procedury, a mianowicie procedury cywilnoprawnej. Oddanie w użytkowanie następuje w drodze konkursu ofert, po czym zawierana jest umowa między zainteresowanym podmiotem a dyrektorem regionalnego zarządu gospodarki wodnej. W art. 13 cytowanej ustawy zawarte są wszystkie konieczne zasady dot. oddawania obwodów rybackich w użytkowanie, przy czym szczegółowe regulacje określa rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 lutego 2003 r. w sprawie konkursu ofert na oddanie w użytkowanie obwodu rybackiego (Dz.U. Nr 34, poz. 290).

W tym miejscu pragnę odnieść się do zarzutu Pana Senatora, jakoby przedmiotowe postępowanie było niejawne dla uczestników, a przesłanki, którymi kieruje się dyrektor RZGW przy rozstrzyganiu konkursów, były mało czytelne. Należy wyjaśnić, iż podczas przeprowadzania omawianych procedur dyrektor RZGW powołuje ciało kolegialne - komisję konkursową, która rozpatruje złożone do konkursu oferty. Komisja, kierując się przepisami zawartymi w przywołanym rozporządzeniu, zobowiązana jest sprawdzić, czy oferent posiada odpowiednie kwalifikacje i doświadczenie zawodowe. Przepisy rozporządzenia zobowiązują bowiem komisję konkursową do wykluczenia z konkursu ofert tych oferentów, którzy nie spełniają ww. wymogów w zakresie rybactwa śródlądowego, jak również nie posiadają przygotowanego planu gospodarki rybackiej (operatu rybackiego), zalegają z wypełnieniem zobowiązań wobec Skarbu Państwa i instytucji ubezpieczenia społecznego, albo którzy nie wywiązują się z obowiązku zarybiania dotychczas użytkowanych wód. Komisja konkursowa, dokonując oceny ofert, ustala, czy złożona oferta jest zgodna z założeniami operatu rybackiego, oraz sprawdza, czy ilość, rodzaj i stan techniczny środków trwałych oraz wyposażenia, którymi dysponuje oferent, dają mu możliwość prowadzenia gospodarki rybackiej w obwodzie rybackim, będącym przedmiotem konkursu ofert. Podkreślić należy, że komisja konkursowa ocenia wyłącznie oferty złożone przez oferentów, którzy spełniają omawiane kryteria. Brak kwalifikacji i doświadczenia zawodowego, brak planu gospodarki rybackiej i dołączonej do niego pozytywnej opinii właściwej jednostki naukowej oraz stwierdzenie, że środki trwałe i wyposażenie wykazane przez oferenta nie dają gwarancji prowadzenia gospodarki rybackiej w danym obwodzie rybackim, są przesłankami dla obligatoryjnego odrzucenia oferty przez komisję konkursową.

Pragnę podkreślić, iż kompetencje dyrektora RZGW w zakresie oddawania obwodów rybackich w użytkowania odnoszą się do wszystkich obwodów rybackich ustanawianych na śródlądowych wodach powierzchniowych płynących, niezależnie od tego, jaka jednostka wykonuje na tych wodach uprawnienia właścicielskie Skarbu Państwa w stosunku do wody. Ze stosowania tej zasady zostały wyłączone jedynie te wody, które, jako "nieruchomości jeziorne", zostały włączone do zasobu nieruchomości rolnych Skarbu Państwa na podstawie przepisów ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz.U. z 2004 r. Nr 208, poz. 2128). W stosunku do tych wód uprawnienia Skarbu Państwa w dziedzinie rybactwa śródlądowego będzie wykonywać Agencja Nieruchomości Rolnych.

Przedstawiając powyższe wyjaśnienia, raz jeszcze pragnę podkreślić, że nie mogę zgodzić się z opinią Pana Senatora jakoby opisywane przepisy prawa ograniczały prawa właścicieli gruntów znajdujących się pod wodami powierzchniowymi płynącymi, czy też jakoby stosowanie tych przepisów rodziło konflikty z dyrektorami organów administracji rządowej niezespolonej, właściwymi w sprawach gospodarowania wodami w regionie wodnym.

Z up. MINISTRA

PODSEKRETARZ STANU

Andrzej Mizgajski

Warszawa, 2005-04-20

Działając z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów Pana Marka Belki (pismo Podsekretarza Stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów Pana Jacka Kluczkowskiego z dnia 29 marca 2005 r. znak: DPS 4404-130(2)/05) pozwalam sobie przekazać w załączeniu kopie udzielonych odpowiedzi na oświadczenie złożone przez Pana Senatora Włodzimierza Łęckiego oraz Pana Senatora Jerzego Smorawińskiego podczas 78 posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 17 marca 2005 r. dotyczące zarządzenia nr 8 Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 14 grudnia 2004 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie szczegółowego zakresu zadań i organizacji Urzędu Statystycznego w Poznaniu.

Z wyrazami szacunku

Warszawa, 2005-04-20

Pan Senator
Włodzimierz Łęcki
Senat Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Senatorze,

Odpowiadając - z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów przekazanego w piśmie Podsekretarza Stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów pana Jacka Kluczkowskiego z dnia 29 marca 2005 r. znak: DPS 4404-130(2)/05 - na oświadczenie złożone przez Pana Senatora Jerzego Smorawińskiego podczas 78 posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 17 marca 2005 r. pozwalam sobie uprzejmie wyjaśnić, że zarządzeniem nr 8 z dnia 14 grudnia 2004 r. zmieniającym zarządzenie w sprawie szczegółowego zakresu zadań i organizacji Urzędu Statystycznego w Poznaniu (Dz.Urz. GUS Nr 12, poz. 63) zostały zlikwidowane 2 oddziały urzędu statystycznego - w Gnieźnie (z dniem 30 kwietnia 2005 r.) oraz w Jarocinie (z dniem 31 stycznia 2005 r.). Zadania zlikwidowanych oddziałów przejęły odpowiednio oddziały w Koninie i Kaliszu, a pracownicy otrzymali propozycje pracy w innych komórkach organizacyjnych Urzędu Statystycznego w Poznaniu.

Za likwidacją oddziałów przemawiały zarówno względy, jak i konieczność optymalizacji kosztów funkcjonowania jednostek służb statystyki publicznej. W związku ze zmianami wynikającymi z art. 7b ust. 4 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz.U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm.), w przypadku, gdy przedsiębiorca wraz ze zgłoszeniem do ewidencji działalności gospodarczej składa wniosek o wpis do ewidencji działalności gospodarczej, składa również wniosek o wpis do krajowego rejestru urzędu gospodarki narodowej (REGON). Organ ewidencyjny niezwłocznie, nie później niż w ciągu 3 dni od dnia dokonania wpisu, przesyła powyższy wniosek do urzędu statystycznego województwa, na terenie którego przedsiębiorca ma miejsce zamieszkania wraz z zaświadczeniem o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej i numerem PESEL oraz innymi dokumentami dołączonymi przez przedsiębiorcę. Zaświadczenie o nadaniu numeru identyfikacyjnego REGON jest przesyłane przedsiębiorcy pocztą, niezwłocznie po dokonaniu wpisu do rejestru, nie później niż w terminie 7 dni od dnia wpływu wniosku do urzędu statystycznego. Oznacza to, że nie zachodzi potrzeba osobistego stawienia się przedsiębiorcy w oddziale urzędu statystycznego. W komunikacie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 30 marca 2005 r. w sprawie właściwości oddziałów urzędów statystycznych (Dz.U. Nr 4, poz. 29) ustaliłem, że w związku z ograniczeniem liczby oddziałów urzędów statystycznych oraz w celu usprawnienia obsługi podmiotów, wnioski o wpis do rejestru REGON mogą być składane w każdym oddziale urzędu statystycznego województwa, na terenie którego podmiot ma siedzibę, w przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w miejscu zamieszkania - bezpośrednio w siedzibie urzędu, niezależnie od określenia w statucie terytorialnego zakresu zadań poszczególnych oddziałów US w tym województwie. W przypadku województwa wielkopolskiego już od dnia 16 lutego 2005 r. dodatkowym ułatwieniem jest możliwość składania wniosków RG o wpis do REGON-u i rejestracji w dowolnym oddziale urzędu statystycznego na terenie województwa lub Urzędzie Statystycznym w Poznaniu.

Nie wymaga również osobistego przybycia przedsiębiorcy złożenie sprawozdań statystycznych, które zwykle są przesyłane pocztą do urzędu statystycznego. Stale trwają prace nad opracowaniem formularzy sprawozdawczych w formie elektronicznej i możliwością przekazywania ich drogą on line. Od kwietnia br. Główny Urząd Statystyczny rozpoczął zbieranie drogą elektroniczną miesięcznych sprawozdań DG-1 (Meldunek o działalności gospodarczej), które sporządzają podmioty gospodarki narodowej o liczbie pracujących 10 osób i więcej oraz jest planowane dalsze rozszerzenie liczby sprawozdań, które mogłyby być składane w ten sposób. Za pomocą poczty elektronicznej istnieje możliwość otrzymania informacji o działalności informacyjnej urzędu statystycznego.

Dyrektor Urzędu Statystycznego w Poznaniu poinformował pisemnie o zmianach terytorialnego zasięgu działania oddziałów władze samorządowe oraz Wojewodę Wielkopolskiego, a także odrębnym pismem - jednostki sprawozdawcze. Przyporządkowanie gminy Kaźmierz do zasięgu działania Oddziału w Pile podyktowane było koniecznością takiego rozłożenia zadań w Urzędzie, które byłoby adekwatne do możliwości ich realizacji przez poszczególne komórki organizacyjne i w tej sytuacji nie ma możliwości przywrócenia stanu poprzedniego.

Z wyrazami szacunku