Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment

Na swym posiedzeniu, zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy z 11 marca 2004 r. o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, Komisja Spraw Unii Europejskiej zaopiniowała następujące projekty aktów prawnych Unii Europejskiej:

- Wnioski nierozpatrywane, sygnatura Rady UE 16041/04, 16336/04, 16365/04, 16167/04, 16164/04, 16361/04, 16100/04, 15889/04, 16015/04, 15535/04, 15390/04, 15960/04, 15923/04, 5057/05;

- Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 999/2001 ustanawiające przepisy dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych pasażowalnych encefalopatii gąbczastych COM(2004) 775 wraz z projektem stanowiska Rządu w tej sprawie, sygnatura Rady UE 15874/04.

Referent: senator Mieczysław Mietła.

Rozporządzenie (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z 22 maja 2001 r. ustanawiające przepisy dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych pasażowalnych encefalopatii gąbczastych (rozporządzenie dotyczące transmissible spongiform encephalopathies - TSE) przewidywało środki mające na celu eliminację zagrożeń zdrowia zwierząt oraz zdrowia publicznego, wynikające z wszystkich zwierzęcych typów TSE oraz regulujące cały łańcuch związany z produkcją i wprowadzaniem do obrotu żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego. Ponadto przewidywało procedurę, kryteria i kategorie klasyfikacji państw według statusu BSE.

- badania innych typów TSE, w szczególności mając na uwadze zastosowanie się do zalecenia Stałego Komitetu Naukowego w sprawie jeleniowatych;

- objęcie tym postanowieniem innych typów TSE, w szczególności mając na celu zastosowanie się do zalecenia Standing Scientific Committee w sprawie jeleniowatych;

- rozszerzenie monitoringu TSE.

Opiniowany przez Komisję Spraw Unii Europejskiej projekt rozporządzenia stanowi kolejną zmianę do rozporządzenia TSE w zakresie różnych kwestii i w świetle faktów zaistniałych od czasu przyjęcia tego rozporządzenia, a także wprowadza ścisłe powiązania z rozporządzeniem (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z 3 października 2002 r. ustanawiającym przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi.

W przedstawionym Komisji Spraw Unii Europejskiej projekcie stanowiska rządu wyrażono poparcie dla wprowadzenia zmian prawa przewidzianych w projekcie rozporządzenia, z zastrzeżeniem, że wprowadzenie programów hodowlanych, o których mowa w art. 1 pkt 4 będzie wymagało współfinansowania z budżetu Wspólnoty ze względu na znaczne koszty niezbędnych badań genetycznych. W związku z tym Polska występuje o stworzenie możliwości współfinansowania przez Wspólnotę 50% kosztów przygotowania i realizacji tych programów poprzez dodanie odpowiednich przepisów w projekcie rozporządzenia. Ponadto Polska informuje, że zwróci się o zastosowanie środków przejściowych zgodnie z art. 1 pkt 14.

Jak stwierdzono w uzasadnieniu zaproponowanego stanowiska rządu, przedstawiony projekt rozporządzenia ma wpływ na podniesienie bezpieczeństwa zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt przed zagrożeniami wywoływanymi przez choroby z grupy TSE - tzw. gąbczaste pasażowalne encefalopatie. Konsekwentne postępowanie w odniesieniu do tego typu zagrożeń, wynikające z postępów wiedzy, zmierza do całkowitego wyeliminowania źródeł zakażenia i czynników usposabiających do powstania zagrożeń bezpieczeństwa zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt. W opinii rządu, zaproponowane zmiany przyczynią się do podniesienia bezpieczeństwa żywności, a więc i konkurencyjności produktów pochodzenia zwierzęcego na rynku.

Projektowane rozporządzenie, rozszerzając zakres gatunków podlegających badaniom o jeleniowate (łosie, jelenie, daniele, sarny), wpłynie na poczucie bezpieczeństwa konsumentów środków spożywczych zwierzęcego pochodzenia. Regulacja wpłynie nieznacznie na wzrost zatrudnienia w laboratoriach przeprowadzających badania w kierunku TSE ze względu na zwiększenie liczby badań laboratoryjnych. Wprowadzenie programów hodowlanych dla owiec, przewidzianych w art. 1 pkt 4, spowoduje konieczność wymiany stad lub zaprzestania produkcji przez tych rolników, których stada nie zostaną uznane za odporne na TSE.

W opinii rządu, projekt rozporządzenia poprawi konkurencyjność środków spożywczych zwierzęcego pochodzenia w stosunku do takich produktów z państw trzecich. Regulacja będzie miała wpływ na kształtowanie programów hodowlanych w hodowli owiec poprzez propagowanie zestawiania stad z ras (lub osobników) odpornych na TSE. W konsekwencji przepisy rozporządzenia będą miały wpływ na poprawę stanu zdrowia stad owiec. Należy jednak brać również pod uwagę, że wprowadzenie programów hodowlanych dla owiec, przewidzianych w art.1 pkt 4, może spowodować negatywne skutki gospodarcze poprzez wpływ na obniżenie produkcyjności owiec w niektórych populacjach, ponieważ programy te przewidują selekcję zwierząt jedynie pod kątem genetycznej odporności na encefalopatie.

- pokrycia kosztów związanych z przeprowadzeniem badań w kierunku TSE u owiec, kóz i jeleniowatych. Koszty te szacuje się na mniej więcej 752 000 zł (w tym: środki na zakup testów laboratoryjnych, drobny sprzęt służący do pobierania prób, pobranie prób wraz z dojazdem), przy założeniu, że pobieranie prób będzie przeprowadzane przez wyznaczonych lekarzy weterynarii;

- pokrycia kosztów związanych z wprowadzeniem programów hodowlanych dla owiec (przeprowadzenia badań DNA) w roku 2005 i 2006, w całej populacji. Koszty te szacuje się na mniej więcej 35 mln zł. Wysokie koszty uzasadniają potrzebę uwzględnienia wystąpienia Polski o współfinansowanie tych badań z budżetu Wspólnoty. Ponadto dalsze koszty badań trzeba będzie ponosić przez cały czas realizacji programów hodowlanych dla owiec. Jest to całkowicie nowe zadanie, na które środki powinny być odrębnie zapewnione w budżecie. Biorąc powyższe pod uwagę, strona polska wskazuje, że wysokość kosztów uzasadnia potrzebę zapewnienia współfinansowania z budżetu Wspólnoty kosztów wprowadzenia i realizacji tych programów.

- Wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie podpisania i tymczasowego stosowania umowy dwustronnej pomiędzy Wspólnotą Europejską i Republiką Białorusi w sprawie wymiany handlowej wyrobów włókienniczych COM(2004) 812 wraz z projektem stanowiska Rządu w tej sprawie, sygnatura Rady UE 16269/04.

Resort wiodący: Ministerstwo Gospodarki i Pracy.

- Wniosek dotyczący decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nowelizującej decyzję Rady 2000/819/WE w sprawie Wieloletniego Programu na rzecz Przedsiębiorstw i Przedsiębiorczości, a w szczególności na rzecz małych i średnich przedsiębiorstw (MSP) (2001-2005) Proposal for a Decision of the European Parliament and of the Council amending Council Decision 2000/819/EC on a Multiannual Programme for Enterprise and Entrepreneurship, and in particular for Small and Medium-sized Enterprises (SMEs) (2001-2005) COM(2004) 781 wraz z projektem stanowiska Rządu w tej sprawie, sygnatura Rady UE 16026/04.

Resort wiodący: Ministerstwo Gospodarki i Pracy.

- Wniosek dotyczący dyrektywy Rady nowelizującej dyrektywę 77/388/EWG w celu uproszczenia zobowiązań z tytułu VAT COM(2004) 728-1 Proposal for a Council Directive amending Directive 77/388/EEC with a view to simplifying value added tax obligations.

- Wniosek dotyczący dyrektywy Rady ustalającej szczegółowe przepisy dla zwrotu podatku VAT, przedstawionych w dyrektywie 77/388/EWG, dla podatników nie posiadających siedziby na terytorium kraju, ale posiadających siedzibę w innym Państwie Członkowskim COM(2004) 728-2 Proposal for a Council Directive laying down detailed rules for the refund of value added tax, provided for in Directive 77/388/EEC, to taxable persons not established in the territory of the country but established in another Member State.

- Wniosek dotyczący rozporządzenia Rady nowelizującego rozporządzenie (WE) nr 1798/2003 odnośnie do wprowadzenia porozumień o współpracy administracyjnej w kontekście systemu one stop i procedury zwrotu podatku VAT COM(2004) 728-3 Proposal for a Council Regulation amending Regulation (EC) No 1798/2003 as regards the introduction of administrative cooperation arrangements in the context of the one-stop scheme and the refund procedure for value added tax. wraz z projektem stanowiska Rządu w tej sprawie, sygnatura Rady UE 14248/04.

W przedstawionym Komisji Spraw Unii Europejskiej projekcie stanowiska rządu stwierdzono, że rząd polski popiera pierwszy wniosek z zastrzeżeniami: wątpliwości budzi krótki termin wejścia w życie dyrektywy (kwestia pilnej budowy systemu elektronicznego i przebudowa systemu VIES), nie ma pewności co do skali skutków budżetowych, obawy budzi komplikacja niektórych elementów systemu zamiast ich uproszczenia, znaczna rozbudowa bazy podatników - z 1000 do 250 000 oraz możliwe komplikacje systemowe w wypadku zastosowania rozwiązania umożliwiającego składanie deklaracji w jednym państwie, a przekazywanie środków finansowych do innego. Z tych powodów strona polska optuje za późniejszym wejściem w życie dyrektywy (1 stycznia 2007 r.). System one-stop strona polska ocenia jako zbyt daleko idący. Katalog wydatków ograniczający prawo do odliczeń podatku jest w projekcie węższy niż w Polsce - prowadzić to będzie do ujemnych skutków budżetowych. Zakres stosowania reverse charge nie budzi zastrzeżeń. Strona polska nie wnosi też zastrzeżeń do limitu 100 000 euro zwolnienia podatników z opodatkowania.

Rząd polski generalnie popiera projekt dyrektywy ustanawiającej szczegółowe zasady zwrotu podatku od wartości dodanej, o których mowa w dyrektywie 77/388/EWG, podatnikom nieposiadającym siedziby na terytorium kraju, ale posiadającym siedzibę w innym państwie członkowskim (dalej zwaną dyrektywą dotyczącą zwrotów podatku) z zastrzeżeniem terminu wejścia w życie tej dyrektywy oraz podanych w uzasadnieniu uwag prawno-legislacyjnych. Zdaniem strony polskiej dyrektywa ta powinna wejść w życie łącznie z projektem dyrektywy zmieniającej dyrektywę 77/388/EWG z zamiarem uproszczenia obowiązków w kwestii podatku od wartości dodanej, w stosunku do której strona polska wnosi o przesunięcie terminu wejścia w życie.

Ponadto rząd polski popiera projekt rozporządzenia w części wprowadzającej regulacje dotyczące wymiany i przechowywania informacji w ramach procedury zwrotu podatku VAT podatnikom nieposiadającym siedziby na terytorium kraju, ale posiadającym siedzibę w innym państwie członkowskim (projektowany nowy rozdział VIb rozporządzenia 1798/2003). W części dotyczącej mechanizmu one-stop shop (projektowany rozdział VIa rozporządzenia 1798/2003) strona polska w chwili obecnej, zgodnie ze stanowiskiem na temat projektu zmian dyrektywy Rady 77/388/EWG z zamiarem uproszczenia obowiązków podatkowych, nie może poprzeć projektowanych rozwiązań. W wypadku pozytywnej opinii wyrażonej przez większość państw członkowskich odnośnie do systemu one-stop shop strona polska uważa za zasadne, aby wprowadzenie projektowanych zmian zostało odsunięte w czasie, tj. na 1 stycznia 2007 r.

Na zakończenie posiedzenia Komisji Spraw Unii Europejskiej senatorowie omówili i zaakceptowali plan pracy komisji na pierwsze półrocze 2005 r.

Tematem seminaryjnego posiedzenia Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi były perspektywy rozwoju gospodarczego obszarów wiejskich w Polsce.

W posiedzeniu wzięli udział m.in. przedstawiciele urzędów marszałkowskich odpowiedzialnych za rozwój obszarów wiejskich, ośrodków doradztwa rolniczego z całego kraju, izb rolniczych, izb przemysłowo-handlowych, organizacji rolniczych, stowarzyszeń, towarzystw i fundacji działających na obszarach wiejskich, odpowiedzialnych za rozwój, a także indywidualni rolnicy i przedsiębiorcy.

Otwierając posiedzenie, senator Jerzy Pieniążek podkreślił, że ma ono być próbą odpowiedzi na pytania, jak pobudzić gospodarczo polską prowincję i przełożyć wzrost gospodarczy na obszary rozdrobnione, jak skonstruować w tym zakresie narodowy program rozwoju dotyczący obszarów wiejskich.

Jak stwierdził, dochodowość rolnictwa związana jest przede wszystkim z popytem na towary rolne. Zgodnie ze statystykami 90% tego popytu to jest popyt kreowany przez rynek krajowy, w zasadniczym stopniu przez ludność o dochodach niskich, średnich. Bez zwiększenia dochodów ludności najuboższej i ubogiej, która stanowi 70% całości społeczeństwa, popyt na artykuły rolne radykalnie nie wzrośnie.

W tym świetle podstawowym warunkiem rozwoju rolnictwa, zdaniem prof. P. Bożyka, jest przyspieszenie tempa rozwoju polskiej gospodarki do 7-8% rocznie. W ostatnich piętnastu latach to tempo rozwoju średnio kształtowało się w granicach 4%, na zachodzie Europy w granicach 3%, w Stanach Zjednoczonych w granicach 5-6%. W Chinach od dwudziestu pięciu lat tempo rozwoju kształtuje się w granicach 10-14% rocznie.

W opinii prof. P. Bożyka, wzrost zatrudnienia jest tym czynnikiem, który może zdynamizować rozwój polskiej gospodarki. W związku z tym istnieje pilna potrzeba wypracowania polityki prozatrudnieniowej. Szybszy rozwój gospodarczy w najbliższych latach wcale nie zmniejszy bezrobocia, m.in. wobec ogólnoświatowej tendencji do zastępowania produkcji pracochłonnej produkcją postępochłonną.

Wzrostowi zatrudnienia może służyć pobudzenie prywatnego biznesu do zwiększania zatrudnienia (np. poprzez tanie i długoterminowe kredyty), a także pobudzenie państwa i rządu do zwiększania zatrudnienia (wykorzystanie europejskich funduszy regionalnych).

Na swym posiedzeniu Komisja Ustawodawstwa i Praworządności rozpatrzyła ustawę o zmianie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora.

W rozpatrywanej nowelizacji Sejm zdecydował, że parlamentarzysta, który został pozbawiony wolności, nie będzie mógł m.in. otrzymywać uposażenia, brać udziału w głosowaniach czy w pracach komisji.

Po krótkiej dyskusji przegłosowano wniosek senator T. Liszcz, dotyczący zmiany brzmienia art. 5a:

Odbyło się posiedzenie Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich, podczas którego rozpatrywano ustawę o zmianie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora.

Senatorowie wysłuchali informacji poseł sprawozdawcy Danuty Ciborowskiej. Zapoznali się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu.

Na swym posiedzeniu Komisja Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego pracowała nad przygotowaniem projektu inicjatywy ustawodawczej w sprawie ustawy o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.

Rozpatrywany projekt dotyczył zasad mianowania na kolejne stopnie wojskowe byłych żołnierzy zawodowych. Z taką propozycją zwrócił się do komisji w lipcu 2004 r. Związek Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego. Projekt zmierzał do tego, by minister obrony narodowej, a w szczególnych wypadkach, określonych konstytucją, prezydent RP - mogli mianować na wyższy stopień wojskowy osoby, z racji ukończonego wieku lub stanu zdrowia niepodlegające obowiązkowi służby wojskowej, w uznaniu ich działalności związanej z obronnością państwa.

Proponowany projekt zmierzał do przyznania uprawnień kombatanckich żołnierzom saperom biorącym bezpośredni udział w akcji całkowitego rozminowywania kraju w latach 1945-1956.

Na swym posiedzeniu zebrała się Komisja Gospodarki i Finansów Publicznych. W pierwszym punkcie porządku dziennego posiedzenia rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym oraz niektórych innych ustaw.

Rozpatrywana ustawa zmierzała do wdrożenia do polskiego porządku prawnego dyrektywy Parlamentu Europejskiego w sprawie pośrednictwa ubezpieczeniowego. Proponowane zmiany miały m.in. na celu rozszerzenie katalogu czynności ubezpieczeniowych, które mogą być zlecane przez zakład ubezpieczeń podmiotom zewnętrznym oraz katalogu obowiązków informacyjnych zakładów ubezpieczeń na życie wobec ich klientów.

W głosowaniu Komisja Gospodarki i Finansów Publicznych postanowiła zaproponować Senatowi wprowadzenie poprawek do ustawy o zmianie ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym oraz niektórych innych ustaw. Ustalono, że postulowane zmiany zarekomenduje Izbie senator Genowefa Ferenc.

Spółka europejska ma działać podobnie jak spółka akcyjna. Może powstać np. w wyniku transgranicznej fuzji spółek akcyjnych, wówczas będzie zarejestrowana w tym kraju, gdzie ma swoją centralę, a działać będzie w kilku krajach. Spółka ta ma stanowić nową, atrakcyjną formę współpracy dla podmiotów polskich i zagranicznych.

Dotychczas w polskim prawie rozróżniało się spółki cywilne i spółki handlowe. Spółka cywilna to najstarsza forma spółki, wkład w której może polegać na wniesieniu własności, innego prawa lub też świadczenia usług. Spółki handlowe dzieli się na: osobowe (spółka jawna, komandytowa, cicha), dla których bytu istotny jest skład osobowy, określony w umowie, oraz spółki kapitałowe (spółka akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością), dla których bytu istotny jest określony w umowie kapitał złożony z udziałów.

W głosowaniu Komisja Gospodarki i Finansów Publicznych opowiedziała się za wprowadzeniem do ustawy o europejskim zgrupowaniu interesów gospodarczych i spółce europejskiej kilku poprawek o charakterze doprecyzowującym. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Jerzego Markowskiego.

Jak wynika z uzasadnienia rządowego projektu, głównym celem ustawy jest stworzenie instrumentu kapitałowego dla wzmocnienia polskich małych i średnich przedsiębiorców o dużym potencjale rozwoju, a w szczególności przedsiębiorców innowacyjnych lub prowadzących działalność badawczo-rozwojową. Firmy innowacyjne działające w niszach rynkowych lub budujące marki dla swoich produktów, tworzą stałe miejsca pracy z wynagrodzeniami powyżej średniej oraz przyczyniają się do podnoszenia konkurencyjności gospodarki. Firmy takie cierpią jednak na brak wystarczającego kapitału inwestycyjnego. Poziom prywatnych oszczędności, które pozwoliłyby na rozwój działalności gospodarczej, jest bowiem niewystarczający, a naturalna dla banków zachowawcza polityka kredytowa wobec małych i średnich przedsiębiorców, mających ambitne, ale ryzykowne plany szybkiego rozwoju, stanowi podstawową barierę w pozyskiwaniu kapitału. Dla tego rodzaju firm najlepszym typem finansowania jest zwiększenie kapitałów własnych poprzez inwestycje wyspecjalizowanych funduszy kapitałowych, korzystających z kolei ze wsparcia z budżetu państwa lub budżetu Unii Europejskiej.

Uchwalona przez Sejm ustawa reguluje zadania, zasady finansowania, organizację oraz funkcjonowanie - tworzonego przez Bank Gospodarstwa Krajowego - Krajowego Funduszu Kapitałowego (KFK) oraz warunki udzielania wsparcia finansowego przedsiębiorcom za pośrednictwem funduszy kapitałowych. Wyłącznym przedmiotem działalności KFK będzie udzielanie wsparcia finansowego funduszom kapitałowym inwestującym w przedsiębiorców mających siedzibę w Polsce, w szczególności w przedsiębiorców innowacyjnych lub prowadzących działalność badawczo-rozwojową. Przychodami KFK będą przede wszystkim dotacje celowe z budżetu państwa oraz środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej.

Senatorowie wysłuchali informacji przedstawionych przez dyrektor Departamentu Bezpieczeństwa Energetycznego Halinę Bownik-Trymuchę oraz wiceprezesa Urzędu Regulacji Energetyki Wiesława Wójcika. Zapoznano się także z opiniami przedstawicieli Izby Gospodarczej Gazownictwa, Izby Gospodarczej Ciepłownictwo Polskie, Polskiej Izby Gospodarczej Energetyki Odnawialnej, Stowarzyszenia Elektryków Polskich, Polskich Sieci Elektroenergetycznych oraz Polskiego Towarzystwa Przesyłu i Rozdziału Energii Elektrycznej. Swoje uwagi zgłosiło Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu.

Obecnie operatorzy systemu przesyłowego działają w formie spółek córek, tak jest m.in. w wypadku Polskich Sieciach Elektroenergetycznych (PSE). Rząd chce, aby docelowo systemy przesyłowe znalazły się pod kontrolą państwa i działały w formie jednoosobowej spółki akcyjnej Skarbu Państwa. Taki stan musi zostać osiągnięty stopniowo, ponieważ obecnie Polskie Sieci Elektroenergetyczne są obciążone kontraktami długoterminowymi (KDT). Kontrakty były zawierane między wytwórcami energii a PSE i służyły finansowaniu inwestycji w energetyce.

Nowelizacja prawa energetycznego zmieni także zasady kształtowania taryf firm ciepłowniczych w Polsce, a także umożliwi tym spółkom zmianę cen i stawek opłat za ciepło częściej niż raz na rok.

Ustawa reguluje też kwestię kosztów ponoszonych przez klientów przedsiębiorstw energetycznych za przyłączenie do sieci. Zgodnie z ustawą koszty takie w niektórych wypadkach będą wynosić od 25 do 50% faktycznych lub szacunkowych kosztów przyłączenia. W dyskusji zgłoszono szereg propozycji wprowadzenia zmian do rozpatrywanej ustawy. Ustalono, że zostaną one rozpatrzone na kolejnym posiedzeniu Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych.

Na swym posiedzeniu senatorowie z Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej zapoznali się z funkcjonowaniem i zadaniami Regionalnych Izb Obrachunkowych.

Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment