Szanowny Panie Ministrze!

Jedna z podstaw przeprowadzonej reformy oświaty przejawiała się w konieczności zwiększenia roli wyników egzaminów maturalnych poprzez zrównanie ich znaczenia z egzaminami wstępnymi na studia wyższe. Wyniki egzaminów maturalnych powinny stanowić podstawowe kryterium rekrutacji, przy czym uczelnie mogą wprowadzać dodatkowe kryteria, między innymi rozmowę kwalifikacyjną określającą predyspozycje kandydata do zawodu. Okazuje się jednak, że rozmowa kwalifikacyjna w niejednym przypadku jest przysposabiana do roli najważniejszej przesłanki naboru na studia wyższe, zaprzeczając w ten sposób rzeczywistej idei przeprowadzonej reformy. Czy można inaczej zinterpretować następujące kryterium: "uzyskanie oceny niedostatecznej z rozmowy kwalifikacyjnej wyklucza kandydata z dalszego postępowania rekrutacyjnego, bez względu na wyniki egzaminu maturalnego"? Negatywną praktyką, która pojawia się przy zasadach rekrutacji, jest wymaganie od kandydatów zdawania dwóch dodatkowych przedmiotów na egzaminie maturalnym, jak też rozbudowa zakresu naukowego przedmiotu rozmowy kwalifikacyjnej, co zdecydowanie wykracza poza program nauczania szkoły ponadgimnazjalnej.

Szanowny Panie Ministrze!

Jak mi wiadomo z rocznej obecności w charakterze obserwatora w Parlamencie Europejskim dostarczanie ludziom wody jest wysuwanym na czoło priorytetem wspólnotowej polityki w stosunku do zaniedbanych regionów. Polska wieś liczy na unijne środki w wielu aspektach naszego zacofania. Problem braku wody jest jednak szczególnie pilny. Widzę ożywienie nadziei w tym względzie, ale obserwuję też niedostateczne podejmowanie przez wiejskie gminy inicjatyw. Na czoło wysuwają się w tych staraniach zazwyczaj duże wiejsko-miejskie aglomeracje o większej sile przebicia. Małe wsie pozostają w tyle, na łasce pańskiej. Ich wołania najczęściej są tłumione argumentami ekonomicznymi, a nawet układami lokalnymi między samorządem a przedsiębiorcami mobilizującymi inwestowanie w inne priorytety, bywa że mniej pilne niż woda.

Szanowny Panie Ministrze!

W chwili, gdy podmioty te przed kilku laty opracowywały swe biznesplany, w tym kosztorysy inwestycji, obowiązywała w RP niższa od obowiązującej dziś wysokość stawek VAT. Podwyższenie VAT w budownictwie do poziomu 22% oznacza, zwłaszcza w przypadku większych inwestycji, między innymi dla placówek kultury, nauki, "oświaty," konieczność zasadniczej rewizji finansowych planów inwestycyjnych. Nie wdając się w szczegóły, można stwierdzić, że fakt ten wymusza podjęcie poszukiwań dodatkowych środków, czy to z budżetu państwa, czy to od wspaniałomyślnych fundacji, stowarzyszeń i firm, nie zawsze gotowych do uzupełnienia swojego uzgodnionego aktu darowizny. Stąd biorą się dochodzące do mnie pytania.

Szanowny Panie Prezesie!

Dotkliwe skutki likwidacji tej cukrowni może złagodzić racjonalne zagospodarowanie jej majątku. Ze względu na typowo rolniczy charakter regionu pojawiła się koncepcja lokalizacji na bazie Cukrowni Klemensów w Szczebrzeszynie kombinatu ekologicznej produkcji biopaliw. Propozycję lokalizacji kombinatu ekologicznej produkcji biopaliw Krajowej Spółce Cukrowej przedstawiło Przedsiębiorstwo "Rexbud" Spółka z o.o. w Lublinie.

Szanowny Panie Prezesie!

Zwracamy się do Pana Prezesa w sprawie pomocy dla szpitala w Puszczykowie, obecnie będącego spółką z dominacją kapitału starostwa powiatowego w Poznaniu.

W związku z trudną sytuacją finansową szpitala, powodującą niesystematyczne wypłaty uposażenia, podjęta została bezprecedensowa w skali kraju inicjatywa indywidualnych negocjacji z pracownikami. Do dnia dzisiejszego niemalże z całą załogą szpitala podpisano ugody pozasądowe, zakładające rozłożenie spłaty należności głównej na kolejne trzy lata. Dzięki temu udało się zabezpieczyć byt szpitala, będącego największym pracodawcą na terenie powiatu poznańskiego.

W chwili obecnej szpital już się nie zadłuża. Skutecznie prowadzone są rozmowy z wierzycielami, podjęto negocjacje warunków spłaty zadłużeń. Realizowany jest między innymi pomysł utworzenia filii specjalistycznych poradni przyszpitalnych w gminach powiatu poznańskiego, w których istnieje zapotrzebowanie na tego typu usługi. Powstały plany rozwoju szpitala, który, będąc wielospecjalistyczną placówką, posiada ogromny potencjał. Co więcej, szpital cieszy się dobrą opinią wśród pacjentów, posiada także świetnie przygotowaną i wyszkoloną kadrę fachowców.

Należy także zaznaczyć i docenić, iż olbrzymi wysiłek zarządu szpitala, wspieranego przez starostę poznańskiego, dał efekt w postaci ustabilizowanej sytuacji w zakresie usług medycznych, aczkolwiek pokrywającej zapotrzebowania społeczne w niespełna 50%. Przykładem dla wskazanej wyżej sytuacji jest fakt, że w 2002 r. szpital posiadał kontrakt na świadczone usługi medyczne o 50% wyższy.

Szpital znajduje się na dobrej drodze, gwarantującej wywiązanie się z zobowiązań oraz dalszą sprawną działalność. Niestety, środki otrzymane z Narodowego Funduszu Zdrowia są niewystarczające. Niepokojący jest fakt znacznego zmniejszenia środków na rok obecny w stosunku do roku ubiegłego i niepewna perspektywa co do wysokości środków na rok 2005.

A mianowicie, po pierwsze, obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi o zawartości powyżej 18% alkoholu może być prowadzony tylko na podstawie zezwolenia wydanego przez ministra właściwego do spraw gospodarki.

Po trzecie, informacje z wielkości sprzedaży, czyli wykorzystania limitu rocznie, przesyła się do Ministerstwa Gospodarki i Pracy.

Z zakupionego limitu w wysokości 500 tysięcy l stuprocentowego alkoholu w Spółdzielni Handlowo-Produkcyjnej "Rolnik" w 2002 r. wykorzystano tylko 43 tysiące l, co stanowi 8,6% przymusowego limitu, natomiast w roku 2003 - 45,9 tysięcy l, co stanowi zaledwie 9,2% przymusowego limitu. W związku z powyższym zarówno w 2002 r., jak i w 2003 r. niesłusznie zapłacono za niewykorzystany limit ponad 40 tysięcy zł.

Wprowadzając tak drastyczne warunki zakupu zezwolenia na hurtowy obrót alkoholem, praktycznie zlikwidowano hurtownie pracujące na rynku wiejskim.

Inwestorzy rozumieją, że muszą wnieść opłatę za uzgodnienie i zatwierdzenie projektu przyłączenia budowanego przez siebie obiektu do sieci energetycznej eksploatowanej przez Zakład Energetyczny Płock SA, z uwagi na wielkość planowanego poboru mocy. Nie mogą zrozumieć jednak, dlaczego zakład ten warunkuje wydanie zgody na takie przyłączenie wykonaniem robót elektrycznych, i to zarówno w zakresie zasilania głównego, jak i zasilania rezerwowego, przez firmy wchodzące w jego skład, co uzasadnia obowiązującą taryfą na energię elektryczną Zakładu Energetycznego Płock SA, ogłoszoną w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki.

Proszę także o informację, na jakiej podstawie prawnej Urząd Regulacji Energetyki może wymuszać na Zakładzie Energetycznym Płock SA stosowanie przez niego praktyk monopolistycznych.

Zbigniew Kruszewski