Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment

Seminaryjne posiedzenie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi poświęcone było możliwościom wykorzystania potencjału przemysłu cukrowniczego w Polsce.

Podczas posiedzenia o możliwościach rozwoju produkcji suszu paszowego w Polsce mówiła Joanna Czapla, dyrektor Departamentu Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Jak stwierdziła, m.in. w wypadku produkcji suszu paszowego należy uwzględniać, że jest to produkcja energochłonna, wymagająca dużych nakładów finansowych. Podejmując decyzję o jej rozwoju, należy wziąć pod uwagę również opłacalność tej produkcji w porównaniu z innymi komponentami białkowymi, stosunkowo słabo rozwinięty w Polsce rynek zbytu na susz paszowy, a także opłacalność tej produkcji przy zmiennym poziomie dopłat i ich perspektywie czasowej.

Na swym posiedzeniu, zgodnie z przepisami art. 6 ust. 3 ustawy z 11 marca 2004 r. o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, Komisja Spraw Unii Europejskiej opiniowała następujące projekty aktów prawnych Unii Europejskiej.

Draft Proposal for a Council Regulation amending Regulation (EC) No 992/95 opening and providing for the administration of Community tariff quotas for certain agricultural and fishery products originating in Norway (COM (2004) 433 final) - wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie - sygnatura Rady UE 10788/04.

Celem projektu rozporządzenia rozpatrywanego przez komisję była zmiana Rozporządzenia Rady (WE) Nr 992/95 z 10 kwietnia 1995 r. otwierającego i ustalającego zarządzanie wspólnotowymi kontyngentami taryfowymi na niektóre produkty rolne i rybołówstwa pochodzące z Norwegii. W ramach tego projektu Wspólnota otwiera nowe kontyngenty na śledzie, filety ze śledzia, płaty śledziowe oraz krewetki pochodzące z Norwegii, które to towary zostały wymienione w Protokole Dodatkowym do Porozumienia między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Królestwem Norwegii w następstwie przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej.

• Projekt rozporządzenia Rady zmieniającego Rozporządzenie Rady (WE) Nr 499/96 otwierające i ustalające zarządzanie wspólnotowymi kontyngentami taryfowymi na niektóre produkty rybołówstwa i żywe konie pochodzące z Islandii (COM (2004) 434 końcowy).

Draft Proposal for a Council Regulation amending Council Regulation (EC) No 499/96 opening and providing for the administration of Community tariff quotas for certain fishery products and live horses originating in Iceland (COM (2004) 434 final) - wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie - sygnatura Rady UE 10796/04.

Jak stwierdzono m.in. w uzasadnieniu stanowiska rządu, rozpatrywane rozporządzenie obejmuje produkty, które mają decydujący udział w strukturze surowców wykorzystywanych przez polski przemysł rybny do przetwórstwa. Import surowców w ramach kontyngentu powoduje obniżenie kosztów produkcji gotowego wyrobu, co wpływa na poprawę konkurencyjności danego produktu na rynku krajowym i zagranicznym. Część wyrobów jest eksportowana, a handel zagraniczny rybami i produktami rybnymi stanowi istotną część wymiany handlowej artykułami rolno-spożywczymi Polski.

(Proposal for a Council Regulation concerning the establishment of a voluntary FLEGT licensing scheme for imports of timber into the European Community)- wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie - sygnatura Rady UE 11656/04.

Jak stwierdzono w przedstawionym komisji projekcie stanowiska rządu, podczas Światowego Szczytu w sprawie zrównoważonego rozwoju, który odbył się w Johannesburgu w 2002 r., Komisja Europejska podjęła zdecydowane zobowiązanie zwalczania nielegalnego użytkowania lasów i związanego z nim handlu nielegalnie pozyskanym drewnem. Realizując to zobowiązanie, Komisja Europejska w maju 2003 r. przyjęła Plan Działań dla Forest Law Enforcement, Governance and Trade - FLEGT (Przestrzeganie Prawa Leśnego, Zarządzanie i Handel). Przyjęty plan obejmuje szeroki zakres środków, których celem jest zwalczanie nielegalnego użytkowania lasów.

W stanowisku zaproponowanym przez rząd stwierdzono, że Polska popiera projekt rozporządzenia Rady, ustanawiający dobrowolne licencjonowanie eksportu drewna do krajów Unii Europejskiej z krajów trzecich partnerskich, tj. tych, które przystąpiły do dwustronnych Porozumień o Dobrowolnym Partnerstwie.

Jak stwierdzono w uzasadnieniu tego stanowiska, nie ma wątpliwości, że nielegalne użytkowanie lasów i związany z nim handel utrudniają osiągnięcie zrównoważonego zarządzania lasami. W sytuacji gdy rynek akceptuje tanie drewno pozyskiwane nielegalnie niewiele argumentów przemawia za pokrywaniem pełnych kosztów zrównoważonej gospodarki leśnej. Z tego powodu uporanie się z nielegalnym użytkowaniem lasów i związanym z nim handlem w krótkim czasie powinno być skierowane przeciwko najbardziej destrukcyjnym i szkodliwym praktykom w lasach, ustanawiając jednocześnie podstawy, na których będzie można rozpocząć prace na rzecz zrównoważonej gospodarki leśnej.

Celem planu działań jest propagowanie partnerstwa pomiędzy UE i krajami produkującymi drewno. Istotne jest, żeby przy rozwijaniu partnerstwa pracować w kontekście prawodawstwa dotyczącego leśnictwa i regulacji obowiązujących w każdym kraju producenckim. Przy braku międzynarodowego porozumienia definiującego zasady zrównoważonej gospodarki leśnej nacisk na legalność jest pragmatyczny i daje możliwość wykluczenia z rynku UE produktów drzewnych pozyskanych przy użyciu niektórych najbardziej szkodliwych praktyk w leśnictwie. Robocze definicje pojęcia "legalność" zostaną określone w indywidualnych porozumieniach partnerskich pomiędzy krajami członkowskimi UE i krajami partnerskimi.

Unia Europejska jest ważnym konsumentem drewna z regionów, w których nielegalne użytkowanie lasów stanowi poważny problem. Unia Europejska jest największym importerem drewna okrągłego i tarcicy z Afryki, a drugim co do wielkości rynkiem tarcicy z Azji. Jako znaczący konsument drewna UE jest współodpowiedzialna za rozwiązanie problemu nielegalnego użytkowania lasów.

Polski przemysł przetwórstwa drzewnego jest oparty na surowcu drzewnym pochodzącym z krajowej leśnej bazy surowcowej. Pozyskanie drewna w Polsce wynosiło w 2003 r. około 31 mln m³, eksport nieco ponad 1 mln m³, a import około 0,7 mln m³, w tym zaledwie około 1000 m³ drewna tropikalnego okrągłego i około 30 000 m³ tarcicy z drewna tropikalnego.

W opinii rządu, rozpatrywane rozporządzenie nie powoduje żadnych skutków prawnych, społecznych i finansowych. W wyniku eliminacji importu drewna nielegalnie pozyskiwanego natomiast można spodziewać się pośrednio niewielkiego wzrostu cen importowanego drewna, szczególnie drewna egzotycznego z Afryki, a także drewna z krajów wschodnich (Białoruś, Ukraina, Rosja), które są obecnie naszymi największymi dostawcami, jeśli przystąpią do systemu FLEGT.

• Projekt Decyzji Rady dotyczącej zawarcia Umowy pomiędzy Wspólnotą Europejską a Republiką Kazachstanu zmieniającą Umowę pomiędzy Europejską Wspólnotą Węgla i Stali a Republiką Kazachstanu w sprawie handlu niektórymi wyrobami stalowymi - wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie - sygnatura Rady UE 11721/04.

Celem rozpatrywanej propozycji decyzji Rady dotyczącej zawarcia Umowy pomiędzy Wspólnotą Europejską a Republiką Kazachstanu zmieniającej Umowę pomiędzy Europejską Wspólnotą Węgla i Stali a Republiką Kazachstanu w sprawie handlu niektórymi wyrobami stalowymi jest umożliwienie importu na obszar Wspólnoty dodatkowych ilości wyrobów stalowych pochodzących z Republiki Kazachstanu.

Jak stwierdzono w uzasadnieniu stanowiska rządu, proponowana decyzja nie rodzi nowych skutków prawnych. Utrzymuje obowiązujące ograniczenia w imporcie wyrobów stalowych z Kazachstanu. Oprócz ustanowionych kontyngentów nadal będzie stosowany zakaz importu tych produktów na terytorium Wspólnoty Europejskiej. Ponadto decyzja nie będzie powodowała żadnych skutków społecznych, finansowych ani gospodarczych ze względu na praktyczny brak importu tych wyrobów z Kazachstanu.

• Projekt Decyzji Rady w sprawie zawarcia porozumienia w formie wymiany listów pomiędzy Wspólnotą Europejską a Republiką Mołdowy ustanawiającego system podwójnej kontroli bez limitów ilościowych w odniesieniu do wywozu niektórych wyrobów stalowych z Republiki Mołdowy do Wspólnoty Europejskiej - wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie - sygnatura Rady UE 11510/04.

Resort wiodący Ministerstwo Gospodarki i Pracy.

Celem przedłożonego projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia porozumienia w formie wymiany listów pomiędzy Wspólnotą Europejską a Republiką Mołdowy ustanawiającego system podwójnej kontroli bez limitów ilościowych w odniesieniu do wywozu niektórych wyrobów stalowych z Republiki Mołdowy do Wspólnoty Europejskiej jest ustanowienie nadzoru importu wyrobów stalowych pochodzących z Mołdowy, opartego na systemie podwójnej kontroli.

W przedstawionym komisji projekcie stanowiska rządu stwierdzono, że Polska popiera podjęcie decyzji dotyczącej zawarcia przedmiotowej umowy. Uznano, że służy ona rozwojowi politycznego dialogu, współpracy i handlu między UE a Republiką Tadżykistanu oraz demokratyzacji życia i budowy społeczeństwa obywatelskiego w Tadżykistanie, a także dialogu w zakresie bezpieczeństwa i walki z terroryzmem. Wspomoże też trwający od 1997 roku proces odbudowy tego kraju ze zniszczeń powstałych w wyniku wojny domowej.

W opinii rządu, zawarcie przedmiotowej umowy przyniesie pozytywne efekty. Przyczyni się do dalszego rozwoju stosunków politycznych z Tadżykistanem w wymiarze dwu- i wielostronnym, a także dynamizacji kontaktów gospodarczych i handlowych z tym krajem. Inicjatywy, wniesione przez nowe państwa członkowskie UE w odniesieniu do państw Azji centralnej, będą sprzyjać pogłębieniu współpracy w dziedzinie stymulacji procesu demokratyzacji życia i budowy społeczeństwa obywatelskiego w Tadżykistanie, a także dialogu w zakresie bezpieczeństwa i walki z terroryzmem. Wspomogą też trwający od 1997 r. proces odbudowy tego kraju ze zniszczeń powstałych w wyniku wojny domowej oraz umożliwi rozwój relacji gospodarczych.

W przedstawionym komisji projekcie stanowiska rządu stwierdzono, że Polska popiera podjęcie decyzji dotyczącej zawarcia przedmiotowej umowy w celu rozwoju politycznego dialogu, współpracy i handlu między UE a Republiką Tadżykistanu oraz demokratyzacji życia i budowy społeczeństwa obywatelskiego w Tadżykistanie, a także dialogu w zakresie bezpieczeństwa i walki z terroryzmem. Uznano, że wspomoże to również trwający od 1997 roku proces odbudowy tego kraju ze zniszczeń powstałych w wyniku wojny domowej.

Na skutek tej decyzji Polska stanie się stroną Umowy o Partnerstwie i Współpracy pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi z jednej strony a Republiką Tadżykistanu z drugiej strony.

W ocenie rządu, zawarcie umowy przyniesie pozytywne efekty, przyczyniając się do dalszego rozwoju stosunków politycznych z Tadżykistanem w wymiarze dwu- i wielostronnym, a także do dynamizacji kontaktów gospodarczych i handlowych z tym krajem. Inicjatywy, wniesione przez nowe państwa członkowskie UE wobec państw Azji centralnej, będą sprzyjać pogłębieniu współpracy w dziedzinie stymulacji procesu demokratyzacji życia i budowy społeczeństwa obywatelskiego w Tadżykistanie, a także dialogu w zakresie bezpieczeństwa i walki z terroryzmem. Wspomogą też trwający od 1997 r. proces odbudowy tego kraju ze zniszczeń powstałych w wyniku wojny domowej oraz umożliwią rozwój relacji gospodarczych.

W przyjętej przez Komisję Spraw Unii Europejskiej opinii stwierdzono, że popiera ona projekt decyzji Rady i Komisji Europejskiej.

W przedstawionym komisji projekcie stanowiska rządu stwierdzono, że Polska popiera podjęcie decyzji dotyczącej zawarcia przedmiotowego tymczasowego porozumienia.

W opinii rządu, zawarcie tymczasowego porozumienia przyniesie pozytywne efekty, przyczyniając się do dalszego rozwoju stosunków politycznych z Tadżykistanem w wymiarze dwu- i wielostronnym, a także do dynamizacji kontaktów gospodarczych i handlowych z tym krajem już na etapie przygotowań do zawarcia Umowy o Partnerstwie i Współpracy pomiędzy Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi z jednej strony a Republiką Tadżykistanu z drugiej. Inicjatywy, wniesione przez nowe państwa członkowskie UE wobec państw Azji centralnej, będą sprzyjać pogłębieniu współpracy w dziedzinie stymulacji rozwoju handlu z Tadżykistanem, co wspomoże proces normalizacji sytuacji gospodarczej tego kraju i zapewni państwom członkowskim UE możliwość prowadzenia z nim wymiany gospodarczej.

• Projekt dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady UE w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności kredytowej (nowa wersja).

• Projekt decyzji Rady dotyczący wspólnotowego stanowiska w sprawie przyjęcia pewnych propozycji przedkładanych na trzynastym spotkaniu Konferencji Stron Konwencji w sprawie handlu międzynarodowego dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (CITES - Konferencja Państw Stron Konwencji Waszyngtońskiej) zorganizowanym w Bangkoku (Tajlandia)
  w dniach 2-14 października 2004 r. (COM(2004) 529 końcowy).
• (Proposition de decision du Conseil relative a la position communautaire a adopter sur certaines propositions soumises a la treizicme reunion de la Conference des parties a la convention sur le commerce international des espcces de faune et de flore sauvages menacees d'extinction (CITES) organisee a Bangkok (Thaďlande) du 2 au 14 octobre 2004) (COM(2004) 529 final) wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie - sygnatura Rady UE 11847/04.

Jak poinformowano, w dniach 2-14 października br. w Bangkoku, w Tajlandii odbędzie się 13. spotkanie Konferencji Państw Stron Konwencji Waszyngtońskiej (CITES).

Biorąc pod uwagę rezultaty decyzji podjętej przez Konferencję Stron na temat implementacji Rozporządzenia Rady (WE) 338/1997 z 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikich zwierząt i roślin poprzez regulację obrotu nimi, konieczne jest przyjęcie przez Wspólnotę stanowiska dotyczącego propozycji przedłożonych na konferencję.

Projekty rezolucji oraz dokumenty do dyskusji na temat interpretacji i wdrażania Konwencji, a także propozycje zmian w załącznikach przygotowane przez państwa członkowskie lub przez Komisję Europejską były przedmiotem obrad Komitetu ds. obrotu dziką fauną i florą, składającego się z przedstawicieli organów administracyjnych poszczególnych państw członkowskich. Wszystkie zatwierdzone propozycje i dokumenty robocze były następnie przedstawione Sekretariatowi CITES przez odpowiednie państwo członkowskie lub prezydencję w imieniu wszystkich członków UE. Wśród przedłożonych propozycji jedne dotyczyły zmian w załącznikach do konwencji, inne spraw takich, jak egzekwowanie przepisów konwencji czy obrót dotyczący rzeczy osobistych.

Zadania konferencji dzielą się na 3 grupy: sprawy strategiczne i administracyjne, interpretacja i wdrażanie przepisów konwencji oraz propozycje zmian w załącznikach. Ponieważ Wspólnota nie jest stroną konwencji, sprawy administracyjne nie wpływają generalnie na Rozporządzenie Rady 338/97. Druga grupa zadań dotyczy zagadnień technicznych. Jednakże uwagę społeczeństwa najbardziej przyciągają zmiany w załącznikach do konwencji, określających reżim ochronny przyznany różnym gatunkom, a przed zbliżającym się 13. spotkaniem konferencji stron zwłaszcza takim, jak wieloryby i delfiny, słonie, lew afrykański, ryby, skorupiaki i mięczaki oraz gatunkom drewna (szczególnie z rodzaju Gonystylus).

W przedstawionym Komisji Spraw Unii Europejskiej projekcie stanowiska rządu wyrażono poparcie dla projektu decyzji Rady.

Przyjęcie decyzji Rady przez stronę polską będzie kolejnym krokiem we wdrażaniu tego rozporządzenia w Polsce. Jej przyjęcie zobowiązuje stronę polską do działania w interesie Wspólnoty na 13 spotkaniu Konferencji Stron, zgodnie z wypracowanym stanowiskiem UE (zawartym w Aneksach do Decyzji). Jednocześnie nie powoduje ono żadnych skutków społecznych, gospodarczych ani finansowych dla strony polskiej.

• Projekt dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady UE ustanawiającej infrastrukturę informacji przestrzennej we Wspólnocie (INSPIRE).

W przedstawionym komisji projekcie stanowiska rządu stwierdzono, że Polska wyraża poparcie dla ogólnych postanowień projektu dyrektywy, które są zgodne z kierunkami polityki naszego państwa dotyczącmi informacji przestrzennej, strategii zrównoważonego rozwoju i polityki ekologicznej. Ustawa z 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne nakłada na służbę geodezyjną i kartograficzną prowadzenie Krajowego Sytemu Informacji o Terenie (w projekcie nowelizacji Prawa geodezyjnego i kartograficznego mówi się o Krajowym Systemie Informacji Geograficznej), który swym zakresem i treścią w znacznym stopniu spełnia cele i zakres dyrektywy.

Krajowy System Informacji Geograficznej zawiera głównie dane referencyjne wykazane w załącznikach 1 i 2 do dyrektywy.

Istnieją także systemy administracyjne funkcjonujące z mocy prawa, które będą stanowiły źródło danych dla różnych warstw tematycznych, tj. Państwowy Monitoring Środowiska, który funkcjonuje na podstawie ustawy z 10 lipca 1991 roku o Inspekcji Ochrony Środowiska, rejestry funkcjonujące w ramach resortu rolnictwa, gospodarki, zdrowia i administracji, a także system statystyki publicznej. Wydaje się, iż część danych typu meta będzie można czerpać np. z Biuletynu Informacji Publicznej utworzonego na podstawie ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.

Polskie prawo, dostosowane do wymagań UE zobowiązuje także administrację publiczną do udostępniania informacji wytwarzanych w ramach jej kompetencji, w tym informacji o środowisku, za pomocą publicznych sieci telekomunikacyjnych. Z mocy prawa obowiązek informowania społeczeństwa o stanie środowiska i zjawiskach w nim zachodzących spoczywa między innymi na Inspekcji Ochrony Środowiska.

Obecnie proponowany w aneksach zakres warstw tematycznych, poza danymi referencyjnymi, sprawia wrażenie wykazu przypadkowego i "życzeniowego".

• Propozycja decyzji Rady UE zmieniającej Decyzję 1999/847/EC w sprawie przedłużenia Wspólnotowego Programu Działania w dziedzinie ochrony ludności.

Zdaniem rządu, uczestnictwo w programie przyczyni się nie tylko do skutecznej realizacji zadań związanych z wypełnianiem prawnego obowiązku ochrony ludności nałożonego na podmioty administracji różnego szczebla, lecz również pomoże, dzięki wykorzystaniu wiedzy i doświadczeń innych krajów europejskich, jak też i we współpracy z nimi, tworzyć plany operacyjne, prowadzić przygotowania na ewentualność różnego typu zagrożeń, koordynować działania w tym zakresie, rozwijać współpracę wielostronną, a także realizować bieżące przedsięwzięcia związane z ochroną ludności.

Rozpatrywany projekt nie powoduje konieczności zmiany aktów prawa wewnętrznego. Nie wywoła bezpośrednich skutków społecznych. Niemniej jednak da on możliwość tworzenia projektów podnoszących poziom świadomości społecznej w dziedzinie bezpieczeństwa i powszechnej samoobrony.

W przyjętej przez Komisję Spraw Unii Europejskiej opinii wyrażono poparcie dla proponowanej decyzji Rady Unii Europejskiej.

Odbyło się wspólne posiedzenie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia, poświęcone zadaniom Inspekcji Weterynaryjnej w ochronie zdrowia publicznego.

O roli i zadaniach służb weterynaryjnych Unii Europejskiej w zapewnianiu bezpieczeństwa żywności mówił podczas posiedzenia dr Jan Prandota, przedstawiciel RP w Komisji Europejskiej. W swoim wystąpieniu omówił również współpracę przedstawicielstwa RP z weterynaryjnymi instytucjami wspólnotowymi.

Całokształt problematyki krajowego bezpieczeństwa żywności został ujęty w "Strategii bezpieczeństwa żywności" - obszernym dokumencie opracowanym w lutym 2002 r. w Głównym Inspektoracie Sanitarnym. Komisja Europejska uznała ten dokument za ważny w negocjacjach akcesyjnych w obszarze bezpieczeństwa żywności.

W realizacji strategii podnoszenia stanu bezpieczeństwa żywności zakłada się, iż aby maksymalnie zmniejszyć ryzyko jej zanieczyszczeń w trosce o zdrowie konsumenta, należy brać pod uwagę wszystkie ogniwa łańcucha żywnościowego "od pola do stołu", a więc zdrowie roślin, zdrowie i dobrostan zwierząt, jakość zdrowotną środków żywienia zwierząt oraz uwarunkowania higieniczne produkcji, przetwórstwa, przechowalnictwa, transportu i obrotu żywnością.

Od 1 maja br. Polska stała się pełnoprawnym członkiem UE i należy stwierdzić, że podołano zadaniom spełnienia ostrych kryteriów warunkujących zamknięcie negocjacji w obszarze bezpieczeństwa żywności i żywienia. Dokonano również implementacji prawa wspólnotowego w tym zakresie.

Posiedzenie seminaryjne zakończyło wystąpienie radcy głównego lekarza weterynarii Jacka Leonkiewicza, poświęcone roli i działaniom Inspekcji Weterynaryjnej w procesie dostosowawczym przemysłu mięsnego do prowadzenia produkcji na rynku wspólnotowym. Przypomniał on i szczegółowo omówił podjęte w tym zakresie prace zarówno legislacyjne, jak i te służące spełnianiu przez zakłady tej branży norm technicznych i sanitarnych. Jak zaznaczył, akcesji towarzyszyły negatywne opinie o polskich zakładach produkujących i przetwarzających żywność, co stwarzało realne zagrożenie zamknięcia wielu z nich.

"Komisja Polityki Społecznej i Zdrowia oraz Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi po zapoznaniu się z informacją złożoną przedstawioną przez przedstawiciela RP ds. weterynarii w Unii Europejskiej, ministra rolnictwa i rozwoju wsi, głównego lekarza sanitarnego i głównego lekarza weterynarii oraz uwzględniając przebieg dyskusji z udziałem wojewódzkich inspektorów sanitarnych i weterynarii, wyraża satysfakcję z faktu, że w okresie poprzedzającym wejście Polski do Unii Europejskiej nastąpiła znaczna poprawa stanu sanitarnego zakładów produkcji i obrotu żywnością oraz jakości zdrowotnej żywności wytwarzanej w Polsce.

Mimo iż proces dostosowania polskich zakładów przetwórstwa rolno-spożywczego do wymagań określonych we wspólnotowym prawie weterynaryjnym nie jest jeszcze całkowicie zakończony, już teraz jednak możemy mówić o dużym sukcesie, jaki przypadł
w udziale omawianej gałęzi gospodarki narodowej. Jest to sukces przede wszystkim właścicieli przedsiębiorstw produkcyjnych, i to niezależnie od wielkości i skali prowadzonej przez nich działalności. Sukces okupiony wielkim wysiłkiem organizacyjnym i finansowym.
W wielu zakładach prace dostosowawcze trwały przez lata, są jednak i takie wypadki, że nowoczesne przedsiębiorstwa powstawały w bardzo krótkim czasie.

Konieczność wprowadzenia rewolucyjnych zmian strukturalnych i technologicznych w wielu przedsiębiorstwach oprócz celu głównego czyli możliwości produkcji na rynek wspólnotowy bądź krajowy, przyniosła dodatkowy efekt. Okazało się, że polski przemysł przetwórstwa rolno-spożywczego można uznać za jeden z najbardziej nowoczesnych w Europie

Wraz z rewolucyjnym procesem zmian technologicznych i sanitarnych w polskim przemyśle rolno-spożywczym nastąpił gwałtowny proces dostosowywania polskiego ustawodawstwa w zakresie weterynarii i bezpieczeństwa żywności do prawa wspólnotowego. Ważnym elementem tego procesu było przyjęcie unijnych rozwiązań dotyczących tzw. sprzedaży bezpośredniej produktów regionalnych, co umożliwiło dalsze funkcjonowanie pond 500 lokalnych przetwórni.

Na swym posiedzeniu zebrała się Komisja Spraw Zagranicznych. Pierwszym rozpatrywanym aktem prawnym była ustawa o ratyfikacji Konwencji o pozbawianiu uprawnień do kierowania pojazdami, sporządzonej w Luksemburgu dnia 17 czerwca 1998 r.

Cel przedmiotowej umowy międzynarodowej omówił wiceminister sprawiedliwości Sylweriusz Królak. Pozytywną opinię na temat ustawy sejmowej wyraziło Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu.

Umowa będąca podstawą ratyfikacji zmierza do ustanowienia podstaw prawnych współpracy państw członkowskich Unii Europejskiej w zakresie wzajemnego uznawania i wykonywania orzeczeń o pozbawieniu uprawnień do prowadzenia pojazdów, wydanych przez sądy albo inne organy państw członkowskich. W związku z tym konwencja, oprócz postanowień o charakterze proceduralnym, definiuje pojęcia: "zakaz prowadzenia pojazdów", "państwo popełnienia czynu zabronionego", "państwo pobytu" oraz "pojazd mechaniczny", a także statuuje katalog czynów, których popełnienie w państwie innym niż to, na którego terytorium dana osoba zwykle przebywa, skutkować będzie obowiązkiem powiadamiania - jeżeli wobec tej osoby zostało wydane orzeczenie o zakazie prowadzenia pojazdów.

Ratyfikowana umowa ma zastąpić umowę podpisaną 2 października 1974 r. i oparta jest na najnowszej wersji Modelowej Konwencji OECD. Jej celem jest przeciwdziałanie skutkom podwójnego opodatkowania dla wymiany dóbr, usług, przepływu kapitałów i osób oraz wymiana informacji podatkowych pomiędzy organami podatkowymi umawiających się państw.

W głosowaniu senatorowie opowiedzieli się jednogłośnie za przyjęciem bez poprawek rozpatrywanej ustawy ratyfikacyjnej. Ustalono, że stanowisko Komisji Spraw Zagranicznych w tej sprawie zarekomenduje Izbie senator Zbigniew Zychowicz.

Założenia przyjęte w przedmiotowej konwencji przedstawił wicedyrektor Departamentu Podatków Bezpośrednich w Ministerstwie Finansów K. Bany. Ponadto wysłuchano pozytywnej opinii senackiego biura legislacyjnego.

Zgodnie z postanowieniami umowy w zakresie podwójnego opodatkowania będzie stosowana tzw. metoda zaliczenia, zgodnie z którą Polska zaliczy na poczet zobowiązań podatkowych podatek zapłacony w Azerbejdżanie. Umowa zawiera także postanowienia dotyczące wymiany informacji pomiędzy organami skarbowymi obu państw, które mają przyczynić się do zapobiegania unikaniu i uchylaniu się od opodatkowania.

W głosowaniu Komisja Spraw Zagranicznych postanowiła zarekomendować Senatowi przyjęcie bez poprawek rozpatrywanej ustawy sejmowej. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Z. Zychowicza.

Senatorowie zapoznali się z informacjami na temat przedmiotowej konwencji, które przedstawili wicedyrektor Departamentu Prawno-Traktatowego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Piotr Ogonowski oraz wicedyrektor departamentu w resorcie finansów K. Bany.

Jak stwierdziło biuro legislacyjne, ustawa ratyfikacyjna nie wzbudza zastrzeżeń o charakterze legislacyjnym.

W głosowaniu komisja opowiedziała się jednogłośnie za zarekomendowaniem Senatowi przyjęcia bez poprawek sejmowej ustawy ratyfikacyjnej. Na sprawozdawcę wypracowanego stanowiska wybrano senatora Z. Zychowicza.

Umowa międzynarodowa, której dotyczyła ustawa sejmowa jest jedną z wielu umów bilateralnych dotyczących równoważności dokumentów potwierdzających wykształcenie, zawieranych w latach 70. i 80. między państwami bloku socjalistycznego. Po ponad 20 latach obowiązywania postanowienia porozumienia zdezaktualizowały się z uwagi na liczne zmiany w systemach edukacji obydwu umawiających się państw. Ponadto od 1 maja br. zarówno Polska, jak i Republika Węgierska stosują przepisy prawa wspólnotowego w zakresie wzajemnego uznawania kwalifikacji zawodowych. Oprócz prawodawstwa unijnego strony pozostaną związane wielostronnymi umowami międzynarodowymi obowiązującymi w regionie Europy.

Kolejnym rozpatrywanym aktem prawnym była ustawa o wypowiedzeniu Porozumienia między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Rządem Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii o wzajemnym uznawaniu równoważności świadectw szkolnych i dyplomów szkół wyższych, uzyskiwanych w obu państwach, podpisanego w Belgradzie dnia 15 września 1978 r.

W wyniku przemian politycznych sukcesorami Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii stało się kilka państw o różnych, odmiennych od polskiego, systemach kształcenia. Ponieważ w wielu dziedzinach, w szczególności w zakresie nauk medycznych, systemy edukacji państw stron różnią się zasadniczo, brak uzasadnienia dla dalszego uznawania kwalifikacji na zasadach wynikających z prawa międzynarodowego.

Protokół fakultatywny ma na celu zapewnienie szerszej ochrony praw dziecka, gwarantowanych przez Konwencję Praw Dziecka. Nakłada on na państwa-strony obowiązek wprowadzenia zakazu handlu dziećmi oraz dziecięcej: prostytucji i pornografii. Protokół zawiera definicje czynów objętych zakazem, w tym definicję dziecięcej pornografii. Zachowania uznane przez protokół za przestępstwa są w Polsce zabronione na podstawie kodeksu karnego oraz innych ustaw (ustawa o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów). Obowiązki państw-stron dotyczące szczególnych gwarancji procesowych względem dzieci będących ofiarami przestępstw są uwzględnione w przepisach kodeksu postępowania karnego.

Ratyfikacja przedmiotowego protokołu ma istotne znaczenie dla zakresu ochrony dziecka ze względu na zawartą w nim definicję pornografii dziecięcej. Z art. 3 protokołu wynika obowiązek państw-stron wprowadzenia karalności pornografii dziecięcej, co łączy się z koniecznością rozszerzenia ochrony przewidzianej przepisami art. 200 i 202 kodeksu karnego (przewidujących ochronę dla małoletniego poniżej ukończenia 15., nie zaś 18. roku życia).

Ponadto komisja rozpatrywała ustawę o ratyfikacji Porozumienia dotyczącego trzeciej zmiany Porozumienia w sprawie utworzenia i funkcjonowania Międzynarodowego Ośrodka Rozwoju Polityki Migracyjnej (ICMPD), sporządzonego na Rodos dnia 25 czerwca 2003 r.

Przedmiotowa ustawa ma na celu upoważnienie prezydenta RP do dokonania ratyfikacji porozumienia wymienionego w tytule ustawy. Porozumienie to, wcześniej dwukrotnie zmieniane, 25 czerwca 2003 r. zostało zmienione po raz trzeci, a na mocy Porozumienia o trzeciej zmianie (będącego przedmiotem ratyfikacji) strony porozumienia zdecydowały o przedłużeniu jego obowiązywania na czas nieokreślony (przedtem zostało ono zawarte na 11 lat z możliwością przedłużenia). Skutkiem tego wszystkie państwa członkowskie będą na stałe należeć do organizacji, z możliwością wystąpienia z niej. Organizacja ta, czyli Międzynarodowy Ośrodek Rozwoju Polityki Migracyjnej (ICMPD), jest organizacją międzynarodową z siedzibą w Wiedniu, posiadającą osobowość prawną. Celem jej funkcjonowania jest harmonizacja polityki migracyjnej poszczególnych państw europejskich. Wykorzystywanymi środkami są badania w tej dziedzinie, działania zmierzające do zacieśnienia współpracy między państwami europejskimi w celu wypracowania jednolitej polityki ukierunkowanej przede wszystkim na zwalczanie nielegalnej imigracji. Aktualnie, jak wynika z uzasadnienia do projektu, działania ICMPD koncentrują się na państwach sąsiadujących z państwami członkowskimi Unii Europejskiej, niestabilnych politycznie i gospodarczo, będących głównymi źródłami migracji. Zgodnie z planem rozwoju organizacji, ma ona do 2007 r. przeciwdziałać nasileniu różnych form migracji, w tym przestępczości związanej z tym zjawiskiem (przemyt i handel ludźmi).

W głosowaniu Komisja Spraw Zagranicznych postanowiła jednogłośnie zarekomendować Senatowi przyjęcie rozpatrywanej ustawy bez poprawek. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wyznaczono senatora J. Lorenza.

* * *

Posiedzenie Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia zwołano w celu rozpatrzenia ustawy o włączeniu Akademii Medycznej im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy do Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Rozpatrywana ustawa była projektem rządowym, inicjatywa w tej sprawie zrodziła się 2 lata temu w środowisku naukowym obu uczelni i jesienią ub.r. uzyskała poparcie ich senatów. Jest ona analogiczna z ustawą o włączeniu Akademii Medycznej im. Mikołaja Kopernika w Krakowie do Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.

Na mocy rozpatrywanej ustawy przestaje istnieć w dotychczasowej formie organizacyjno-prawnej Akademia Medyczna im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy (akademia). Z dniem wejścia w życie ustawy jednostki organizacyjne akademii staną się jednostkami organizacyjnymi Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (UMK) i w związku z tym rozszerzy się zakres działalności UMK. Prowadzić on będzie działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych, działalność leczniczą, a także uczestniczyć będzie w sprawowaniu opieki zdrowotnej. Nadzór nad UMK w zakresie tej działalności obejmie minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego.

Z dniem wejścia w życie ustawy UMK przejmie wszystkie prawa i zobowiązania włączanej Akademii, a ponadto dotychczasowi pracownicy akademii staną się pracownikami UMK, studenci Akademii staną się studentami UMK, rektor akademii stanie się prorektorem UMK, natomiast dyrektor administracyjny akademii - zastępcą dyrektora administracyjnego UMK. Od dnia włączenia akademii w struktury UMK jej dotychczasowi prorektorzy przestaną pełnić swoje funkcje, senat UMK zostanie powiększony o dotychczasowy skład senatu akademii, a dziekani i rady wydziałów poszczególnych wydziałów akademii staną się odpowiednio dziekanami i radami wydziałów UMK.

Konieczność zmiany ustawy o dodatkach mieszkaniowych wynikała przede wszystkim z zaskarżenia do Trybunału Konstytucyjnego rozporządzenia wykonawczego do tej ustawy przez rzecznika praw obywatelskich. Zdaniem rzecznika, Rada Ministrów wyłączając spośród wydatków stanowiących podstawę obliczania dodatku mieszkaniowego ubezpieczenie, podatek od nieruchomości i opłaty za wieczyste użytkowanie gruntów, przekroczyła ustawowe upoważnienie, tym samym rozporządzenie nie zostało wydane w celu wykonania ustawy, "lecz w celu jej niedopuszczalnej modyfikacji". Rozpatrywana ustawa zmierza do naprawienia rozporządzenia poprzez ustawowe wyłączenie wymienionych wydatków z wydatków stanowiących podstawę obliczania dodatku mieszkaniowego, wyłączając z tych wydatków także opłaty za gaz i energię elektryczną dostarczane na cele bytowe.

Uchwalona przez Sejm ustawa wprowadza zmiany zarówno w ustawie o Komisji Trójstronnej, jak i w 9 innych ustawach. Do istotnych kwestii regulowanych opiniowaną ustawą, dotyczących trybu pracy Komisji Trójstronnej oraz wojewódzkich komisji dialogu społecznego, należy zaliczyć:

• 1) stworzenie możliwości zawierania trójstronnych porozumień określających wzajemne zobowiązania stron;
• 2) upoważnienie Komisji Trójstronnej do przekazywania wojewódzkim komisjom dialogu społecznego spraw o zasięgu wojewódzkim;
• 3) umożliwienie Komisji Trójstronnej podejmowania uchwał w trybie głosowania korespondencyjnego;
• 4) zmiana terminu przedstawiania Trójstronnej Komisji wstępnej prognozy wielkości makroekonomicznych;
• 5) zmodyfikowanie przesłanek reprezentatywności, jakie muszą spełniać organizacje związkowe uczestniczące w pracach Komisji Trójstronnej;
• 6) zobowiązanie marszałka województwa do przedstawiania strategii rozwoju województwa stronom: pracowników i pracodawców wojewódzkiej komisji dialogu społecznego, na wspólny wniosek tych stron.

Poprawka wprowadzona do kodeksu pracy zmierza do zastąpienia jednego z dotychczasowych kryteriów reprezentatywności ponadzakładowej organizacji związkowej (organizacja zrzeszająca 500 tys. pracowników) kryterium odnoszącym się do reprezentatywności w rozumieniu ustawy o Trójstronnej Komisji do spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego.

Istotne uprawnienia dla organizacji pracodawców przewidują dwie zmiany: art. 16² dodany w ustawie o organizacji pracodawców oraz zmieniony art. 11 ust. 1 ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych. Pierwszy z wymienionych przepisów przyznaje reprezentatywnym organizacjom pracodawców prawo występowania z wnioskami o wydanie lub zmianę aktu prawnego, analogicznie do uprawnienia, które w obecnym stanie prawnym przysługuje reprezentatywnym organizacjom związkowym. Zmiana w ustawie o rozwiązywaniu sporów zbiorowych przewiduje, że ustalenie listy mediatorów, prowadzonej przez ministra właściwego do spraw pracy, następuje w uzgodnieniu nie tylko z organizacjami związkowymi, ale również z organizacjami pracodawców.

Na uwagę zasługują również zmiany dokonane w przepisach ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, zmierzające do zwiększenia uczestnictwa organizacji pozarządowych, innych niż organizacje pracodawców i organizacje związkowe, w Krajowej Radzie Konsultacyjnej do spraw Osób Niepełnosprawnych oraz Radzie Nadzorczej Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Odbyło się posiedzenie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, poświęcone wdrażaniu działania "Zalesianie gruntów rolnych w ramach programu rozwoju obszarów wiejskich".

Podczas posiedzenia Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia rozpatrywano ustawę o ratyfikacji Protokołu fakultatywnego do Konwencji o prawach dziecka w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii, przyjętego w Nowym Jorku dnia 25 maja 2000 r.

O rozwiązaniach przyjętych w przedmiotowym protokole poinformował senatorów wicedyrektor Departamentu Prawno-Traktatowego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Andrzej Misztal. W tej części posiedzenia uczestniczył także wiceminister edukacji narodowej i sportu Tadeusz Szulc. Senatorowie zapoznali się również z pozytywna opinią o ustawie sejmowej przedstawioną przez Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu.

W drugim punkcie porządku dziennego posiedzenia rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz o zmianie ustawy o zaopatrzeniu społecznym rolników.

Przyjęta przez Sejm ustawa stanowiła projekt poselski. Wobec uchwalenia 16 lipca br. ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw bezprzedmiotowe stały się proponowane regulacje dotyczące obliczania świadczeń emerytalno-rentowych od kwoty bazowej stanowiącej mniej niż 100 % przeciętnego wynagrodzenia.

Posiedzenie komisji, w którym uczestniczyli również wiceminister zdrowia Paweł Sztwiertnia oraz wiceprezesi NFZ Marek Lejk i Marek Mazur, rozpoczęło trzydniowe konsultacje społeczne dotyczące planu finansowego funduszu. Plan będzie konsultowany z Radą Społeczno-Zawodową przy ministrze zdrowia oraz z Zespołem ds. Ochrony Zdrowia i Polityki Społecznej przy Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego.

Plan finansowy NFZ nie został do tej pory uchwalony. Minister zdrowia ustala go obecnie w porozumieniu z resortem finansów. Dzieje się tak dlatego, że mimo ustawowego obowiązku rada funduszu do końca sierpnia nie przyjęła planu.

Minister przyznał, że nie zostały przyjęte przez resort zdrowia nowe zasady podziału środków między oddziały, bo na ich przygotowanie jest teraz za mało czasu. Środki zostaną podzielone według starych zasad, na podstawie planu finansowego na rok 2004. "Zasadą ma być właśnie to, że każdy oddział będzie miał zapewniony wzrost środków na finansowanie świadczeń o 5%" - zaznaczył M. Balicki.

W opinii przewodniczącej Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia senator Krystyny Sienkiewicz, zwiększenie środków przeznaczonych dla oddziałów wojewódzkich może wpłynąć na wykonywanie procedur wysokospecjalistycznych, m.in. przeszczepów, na których finansowanie pieniądze są zagwarantowane w centrali NFZ. Minister zdrowia zapewnił, że na procedury wysokospecjalistyczne w budżecie państwa na rok 2005 przewidziane są wyższe środki.

Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment