Moje pierwsze oświadczenie kieruję do ministra kultury. Proszę go o wyjaśnienie, jakie czasopisma są dofinansowywane przez ministerstwo, ponieważ wiele czasopism otrzymało odmowę, i jakie są kryteria przyznawania pomocy finansowych.

Otóż po raz kolejny na skutek zajęcia komorniczego środków finansowych Szpitala Praskiego pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego w Warszawie przy alei Solidarności 67 doszło do nadpłaty z powodu podwójnego zablokowania konta szpitala i należności za wykonanie świadczeń zdrowotnych w Mazowieckim Oddziale Wojewódzkim Narodowego Funduszu Zdrowia. Nadpłacone środki, pomimo licznych monitów, zwracane są przez komornika po kilku tygodniach, i to bez odsetek. Tego rodzaju działalność jest sprzeczna z interesem społecznym, a czasem, jak właśnie w przypadku Szpitala Praskiego, w istotny sposób zagraża bezpieczeństwu leczonych pacjentów.

Tymczasem doszło do takiej oto sytuacji: nie dość, że komornik pobiera pieniądze, nie dość, że zwraca je bez odsetek, to jeszcze 21 maja komornik Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi pani Renata Doleryt dokonała zajęcia środków finansowych Szpitala Praskiego pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego na kwotę 198 tysięcy 76 zł, wraz z kwotą 9 tysięcy 900 zł w ramach kosztów postępowania zabezpieczającego. Działanie takie zostało spowodowane przez firmę Electus, handlującą długami służby zdrowia. Fakt podjęcia przez komornika działalności zabezpieczającej roszczenia przed zakończeniem postępowania sądowego - zaznaczam, że Szpital Praski w terminie wystąpił do sądu - stanowi bardzo groźny precedens, o czym informuję ministra sprawiedliwości. Sytuacja ta stwarza bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia pacjentów.

Dlaczego dzieje się tak, że w majestacie prawa komornik realizuje tylko nakazy płatnicze orzeczone przez sąd, a jednocześnie nie czeka, aż ten sąd przyzna mu prawo egzekucji? W szpitalu, który jest szpitalem publicznym, w którym leczą się ludzie biedni, często nieubezpieczeni, funkcjonariusz państwowy, jakim jest komornik, zabiera pieniądze na leczenie w stanie zagrożenia życia i zdrowia, zanim niezawisły sąd wyda odpowiednie orzeczenie.

Województwo zachodniopomorskie, w którym stawka na jednego ubezpieczonego mieszkańca, wynosząca 687 zł, jest najniższa w kraju - średnia krajowa wynosi 765 zł - zostało potraktowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia szczególnie dyskryminacyjnie. Niekorzystna i krzywdząca dla świadczeniodawców województwa zachodniopomorskiego jest uchwała zarządu Narodowego Funduszu Zdrowia nr 128/2004 z 29 kwietnia 2004 r., wprowadzająca w §2 pkt 2 współczynnik korygujący cenę punktu o wartość do 1,2. Jest to nieuzasadniony bonus promujący te oddziały Narodowego Funduszu Zdrowia, które nie umiały zrealizować limitów zgodnie z umowami albo też ich potrzeby określono na wyrost.

Zauważalnym gołym okiem celem tej uchwały zarządu Narodowego Funduszu Zdrowia jest nieuzasadnione premiowanie wybranych województw, a jej skutkiem będzie pozostawienie nadwyżki pieniędzy w uprzywilejowanych, preferowanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia oddziałach ze szkodą dla mieszkańców innych regionów kraju. Sytuacja ta powoduje nierówny dostęp mieszkańców różnych regionów Polski do świadczeń zdrowotnych, a wręcz dyskryminuje mieszkańców województwa zachodniopomorskiego, w którym jest najgorsza w kraju sytuacja związana z finansowaniem świadczeń zdrowotnych, bo na przykład okres oczekiwania na endoplastykę biodrową w Szpitalu Wojewódzkim w Koszalinie wynosi trzy lata, a w przypadku protezy bezcementowej - sześć lat. Wspomniana uchwała uniemożliwia również rzetelną ocenę rzeczywistych potrzeb zdrowotnych w kraju, a w szczególności w województwie zachodniopomorskim, gdzie brakuje środków na leczenie pacjentów w placówkach służby zdrowia.

Racjonalne i sprawiedliwe będzie w tym przypadku przesunięcie środków z oddziałów, które nie zrealizowały swoich planów finansowych, do oddziału zachodniopomorskiego, który boryka się z niewystarczającymi kontraktami w stosunku do rzeczywistych potrzeb pacjentów tego regionu.

Egzamin ten ma zostać przeprowadzony dopiero w grudniu, a większość absolwentów studiów medycznych ukończy staż już w październiku. W tej sytuacji przez kilka miesięcy będą oni pozbawieni możliwości poszukiwania pracy i wykonywania zawodu. Dodatkowo nie został jeszcze wyznaczony zakres przedmiotowy tego egzaminu, więc zainteresowane osoby nie wiedzą, w jaki sposób się do niego przygotować.

Po pierwsze, z jakiego powodu wprowadzono lekarski egzamin państwowy?

Drugie moje oświadczenie dotyczy podatku od nieruchomości obciążającego niepubliczne placówki oświatowe.

Art. 81 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, w związku z art. 7 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, zwalnia podmioty prowadzące placówki oświatowe z podatku od nieruchomości użytkowanych na podstawie zarządu użytkowania lub użytkowania wieczystego. Zwolnienie to nie dotyczy jednak tytułu własności, a przecież użytkownik wieczysty nabywa na własność budynki wzniesione na użytkowanej nieruchomości.

Niepubliczne placówki oświatowe, po otrzymaniu od samorządów gruntów w wieczyste użytkowanie, często wznoszą na nich nieruchomości, do których mają tytuł własności i za które są obciążane pełnymi stawkami podatku od nieruchomości. Szkoły te niejednokrotnie odgrywają istotną rolę w systemie edukacyjnym, w którym funkcjonują, pełnią istotne funkcje społeczne. Niestety, dochody, jakie osiągają, nie umożliwiają im spłaty wysokich stawek podatku od nieruchomości.

Chciałabym mianowicie prosić pana ministra o przekazanie mi w możliwie krótkim czasie danych dotyczących kosztów, jakie społeczeństwo ponosi na rzecz biznesmenów zajmujących się organizowaniem igrzysk sportowych. Mam nadzieję, że będzie możliwe przygotowanie zestawienia tych danych przez któregoś z urzędników ministerstwa. Chodzi mi konkretnie o to, jakie koszty ponoszą samorządy przy naprawianiu szkód powstałych przed meczami i po nich na ulicach miast, oraz o to, jakie koszty ponosi Policja, zapewniając porządek od momentu przybycia pseudokibiców do momentu ich wyjazdu z miasta, w którym się odbywają mecze. Oczywiście nie chodzi mi o to, co się dzieje na stadionie, bo koszty z tym związane ponoszą kluby sportowe. Dla mnie ważne jest to, co się dzieje w miastach, to, co musi znosić policja, bo to jest nasz, podatników, wkład w igrzyska organizowane dla stosunkowo nielicznej grupy.

Chodzi o te dyscypliny, które powodują duże zamieszki na ulicach, czyli głównie o piłkę nożną. Ale jeśli takie wypadki jak w roku 2003 miały miejsce na zawodach innych dyscyplin, to również bardzo mnie to interesuje.

W związku z pytaniami środowisk twórczych kierowanymi do mojego biura senatorskiego oraz z racji pełnionej przeze mnie funkcji wiceprzewodniczącej Polskiego Oddziału Stowarzyszenia Kultury Europejskiej (SEC) uprzejmie proszę Pana Ministra o wyjaśnienie, kto i na jakiej podstawie decyduje o kierowaniu konkretnych osób do ośrodków kultury polskiej zagranicą.

Maria Szyszkowska
Senator RP

Maria Szyszkowska
Senator RP

Uprzejmie proszę Pana Ministra o wyjaśnienie, według jakich kryteriów przyznawane są środki z budżetu państwa na dofinansowanie czasopism, oraz o przekazanie wykazu pism, którym w bieżącym roku została udzielona pomoc finansowa, wraz ze wskazaniem konkretnych kwot dotacji.

Maria Szyszkowska
Senator RP

Szanowny Panie Ministrze!

Pragnę nadmienić, iż utrzymanie dotychczasowych stawek podatku akcyzowego stwarza duże zagrożenie dla dalszego funkcjonowania tego sektora w Polsce. Zachowanie akcyzy na obecnie obowiązującym poziomie, czyli 20%, sprawi, że Polska będzie jedynym krajem w Unii Europejskiej, w którym kosmetyki objęte są podatkiem akcyzowym. Zachodzi obawa, iż nasili się niekontrolowany przez służby celno-skarbowe przywóz akcyzowych kosmetyków z zagranicy - przemyt - z czym niezaprzeczalnie wiąże się możliwość powrotu do miejscowości przygranicznych polskiego importu, zwłaszcza że w krajach z nami sąsiadujących ceny kosmetyków akcyzowych są niższe o 10-20%. Obecnie wartość nielegalnego importu do Polski szacuje się na poziomie 20-40% sprzedaży krajowej, a może, niestety, jeszcze wzrosnąć. Tak duża akcyza może powodować powstawanie nowych inwestycji i centrów dystrybucji poza granicami Polski, gdyż koszty utworzenia składów podatkowych są wysokie. Niewątpliwie nastąpi także spadek rentowności producentów krajowych, co niesie ze sobą chociażby groźbę zmniejszenia zatrudnienia.

Po drugie, spowoduje obniżenie krajowych cen detalicznych także dlatego, że rynek tej branży jest konkurencyjny, brakuje dużych graczy, i wykorzysta szansę na obniżkę cen. Niebagatelny wpływ będzie miała także presja dużych odbiorców detalicznych na dostosowanie naszych cen do obowiązujących w krajach sąsiednich. Czynnikiem powodującym obniżkę będzie również dynamizacja rynku, a co za tym idzie - wzrost konsumpcji, wolumenu i wartości obrotów.

Po czwarte, stworzy przychylny klimat do inwestycji zagranicznych.

Tadeusz Bartos
Senator RP

Od roku sytuacja jest taka, że "Kamex" Suchedniów ma od Lasów Państwowych przyrzeczenie dzierżawy terenu, płaci systematycznie Nadleśnictwu Suchedniów ustaloną opłatę dzierżawną, płaci gminie podatek od tego terenu, a mimo to nie może wystąpić o koncesję na wydobycie piaskowca, ponieważ informację geologiczną blokuje będąca w upadłości i likwidacji firma "Kamex" Zabierzów spółka z o.o., która nie posiada prawa do terenu ani prawa scedowania tej informacji na osoby trzecie.

Dlatego jeszcze raz proszę Pana Ministra o zbadanie możliwości prawnych przerwania patowej sytuacji w przedmiotowej sprawie i nadanie jej biegu zgodnie z wcześniejszymi zapewnieniami Pana Ministra.

Tadeusz Bartos
Senator RP

Wprowadzone w wymienionym rozporządzeniu zmiany generalnie nie przewidują żadnego okresu przejściowego, a ich skutki w sposób drastyczny i trudny do przewidzenia pogarszają warunki zatrudnienia osób niepełnosprawnych. Pozornie może się wydawać, że Rada Ministrów zapewnia, a nawet poszerza uprawnienia ustawowe, zapisane w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Z pomocy de minimis nie będzie mógł skorzystać praktycznie żaden zakład pracy chronionej, jeśli uwzględni się zapisane tam ograniczenie wysokości pomocy publicznej do 100 tysięcy euro w ciągu trzech lat. Rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy nie zawiera "wyzerowania" z dniem 1 maja bieżącego roku kont otrzymanej dotychczas pomocy publicznej. To praktycznie eliminuje możliwość korzystania z tej pomocy przez zakłady pracy chronionej.

Z poważaniem

Józef Sztorc

Ten niezwykle rygorystyczny przepis wzbudził ogromne zaniepokojenie wśród podatników. To nie jest sporadyczny przypadek, żeby można było przejść nad nim do porządku dziennego. W przedsiębiorstwach są to rocznie miliony złotych nieodliczonego i zapłaconego podatku VAT, tym bardziej że ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, ogłoszona w dniu 5 kwietnia 2004 r., wchodzi w życie od 1 maja, a więc praktycznie nie ma vacatio legis.

Józef Sztorc

Wymienione rozporządzenia Rady Ministrów, dostosowując polskie prawo do standardów Unii Europejskiej, całkowicie zburzyły dotychczasowy system rehabilitacji zawodowej i społecznej przez trzynaście lat doskonalony przez kolejne rządy III Rzeczypospolitej. Wszystko to wprowadzono bez zachowania jakiegokolwiek okresu przejściowego pod płaszczykiem ujednolicenia przepisów prawa polskiego i dostosowania go do prawa obowiązującego w Unii Europejskiej.

Nieprawdą jest, że wszystkie te zmiany uwzględniają zapisy prawa Unii Europejskiej. Tam występuje duża różnorodność rozwiązań prawnych, sprzyjająca niepełnosprawnym oraz zatrudniającym ich przedsiębiorcom. U nas osiągnięto, moim zdaniem, jeden zasadniczy efekt - masowe zwolnienia z pracy osób niepełnosprawnych. Jeśli to nie nastąpiło już, to niewątpliwie będzie miało miejsce na początku 2005 r., po przedstawieniu rozliczeń zwiększonych kosztów zatrudniania osób niepełnosprawnych.

Józef Sztorc

- przeniesienie niewykorzystanego przez TVP1 kanału 28 o mocy 200 KW ERP z Lidzbarka Warmińskiego do obiektu RTCN Miłki/Giżycko, co pozwoliłoby na pokrycie praktycznie całego regionu Mazur;

Procedura decyzyjna dotycząca przyznawania kanałów telewizyjnych w przypadku telewizji regionalnej jest skomplikowana i długotrwała. Wniosek składany jest do zarządu Telewizji Polskiej SA, ten występuje o udzielenie koncesji do KRRiT, która z kolei występuje do Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, a w końcu KRRiT przydziela koncesję.

Regulacja prawna dotycząca zarobkowania rencistów, jak się wydaje, jest dla tej grupy krzywdząca i niekorzystnie wpływa na ich sytuację. Ustawodawca uwzględnia w rozliczeniu tylko rencistę, nie przewidział jednak, że rencista może mieć na utrzymaniu rodzinę, której członkowie nie posiadają żadnych dochodów. Niski poziom dochodów rodzin rencistów często zmusza ich do podejmowania dodatkowych zajęć i wówczas dochodzi do przekroczenia określonej granicznej kwoty zarobkowania rencistów.

Panowie Ministrowie! Panie Prezesie!

Obecnie szkoła szybowcowa i całe polskie lotnictwo sportowe ciągle boryka się z brakiem funduszy na prowadzenie działalności szkoleniowej i sportowej dla młodzieży i pilotów. Problem ten dotyczy pilotów kadry narodowej - kadrowicze nawet na mistrzostwach świata latają na zmianę na jednym sprzęcie - a poza tym chodzi też o problem powszechności tego sportu, który staje się coraz bardziej kosztowny i elitarny, także za sprawą przepisów finansowych. A sprawa ma swój aspekt strategiczny, bowiem każdy pilot wojskowy i cywilny rozpoczyna swoją karierę od aeroklubowej fascynacji. Zrozumiały to państwa europejskie i wypracowały bardzo efektywne modele wsparcia sportów lotniczych.

W roku 2003 w Górskiej Szkole Szybowcowej na Żarze trenowało trzystu dwudziestu pilotów z całej Polski. Wylatano trzy tysiące osiemset sześćdziesiąt godzin na szybowcach i sześćset sześćdziesiąt siedem godzin na samolotach. Koszty tej działalności to 1 miliard 417 milionów 400 zł. Działalność gospodarcza prowadzona przez szkołę, w tym opłaty wnoszone przez pilotów, przyniosła 1 miliard 94 miliony zł. W 2003 r. szkoła szybowcowa otrzymała dotację statutową od Aeroklubu Polskiego w wysokości 247 tysięcy zł.

Zwracam się do Panów Ministrów i Pana Prezesa, by w dobrze pojętym interesie naszego kraju podjęli systemowe działania w celu poprawienia sytuacji w aeroklubach RP.

Szanowny Panie Ministrze!

Zapewnienie przez państwo warunków dostępu do szeroko pojętej komunikacji społecznej we współczesnym świecie to bez wątpienia jedno z najważniejszych stojących przed nami wyzwań. Jednym z tych obszarów jest kwestia dostępności do usług telekomunikacyjnych. W świetle obserwacji polskiego rynku telekomunikacyjnego nasuwają się, niestety, mało budujące wnioski. Jesteśmy w tym względzie w końcówce krajów europejskich.

Jest bez wątpienia wiele istotnych okoliczności powodujących taki stan rzeczy. Rynek de facto nadal cechuje monopol operatorski, co widać przede wszystkim po bardzo wysokich cenach usług w stosunku do zasobności portfela przeciętnego obywatela. Pozorowanie działań w zakresie obniżania cen usług telefonicznych - ileż jest różnego rodzaju taryf, tylko jakże niezrozumiałych! - przez niektórych operatorów niczego nie zmienia na lepsze. Jaskrawym tego przykładem jest utrzymywanie stref numerycznych sprzed reformy administracyjnej kraju w 1999 r., kiedy to zlikwidowano podział na czterdzieści dziewięć województw. W układzie operatorskim funkcjonuje to nadal, ponieważ istotne są płynące z tego korzyści.

Pozwolę sobie przeto zwrócić Pana uwagę na tą sprawę i na inne elementy wymagające podjęcia przez resort szybkich działań legislacyjnych, mających na celu zakończenie praktyk, które powodują, że nasz kraj zajmuje tak wysokie miejsce w statystyce kosztów usług telekomunikacyjnych. Na przeciwnym biegunie są za to zyski firm działających w tej branży, wykorzystywane często na bulwersujące opinię społeczną inwestycje.

Marian Lewicki

Szanowny Panie Ministrze!

Marian Lewicki

Moje oświadczenie, składane na Pańskie ręce, dotyczy sytuacji na rynku drewna. Z posiadanych przeze mnie informacji, zweryfikowanych podczas rozmów zarówno z przedsiębiorcami branży drzewnej, jak i pracownikami Lasów Państwowych, niezbicie wynika, iż zarówno na rynku lokalnym (między innymi w województwie pomorskim), jak i w skali całego kraju w sposób drastyczny zmniejszono podaż drewna na rynek. Sytuacji takiej nie sposób wytłumaczyć w jakikolwiek racjonalny sposób. Ograniczenie dostaw nie jest przyczyną klęski naturalnej, nie wynika również z przesłanek racjonalnej gospodarki leśnej. Według autorytetów z tejże dziedziny - patrz: "Gazeta Drzewna", maj 2004 r., nr 5 (67) - przedsiębiorstwo "Lasy Państwowe" ma pełną zdolność do znacznego zwiększenia podaży surowca, co mogłoby, według fachowców, pozytywnie wpłynąć na stan naszych lasów.

Znane są mi również przykłady zawarcia umów na eksport drewna, umów niekorzystnych, albowiem z posiadanych przeze mnie dokumentów wynika, iż zawarto je na warunkach dalece gorszych od oferowanych odbiorcom krajowym.

Jaka jest przyczyna nieregulowanych dostaw surowca? W 2001 r. na rynek dostarczono ilości wystarczające do zaspokojenia popytu.

Czy Ministerstwo Środowiska i podległe mu przedsiębiorstwo "Lasy Państwowe" liczą się z możliwością utraty około czterech tysięcy miejsc pracy w zakładach przerabiających drewno? Niedobór na rynku około 2 milionów m³ drewna rocznie skutkować będzie właśnie taką redukcją zatrudnienia w zakładach przerabiających drewno.

Gerard Czaja

Szanowny Panie Ministrze! Szanowny Panie Prezesie!

Proszę o ustosunkowanie się do zarzutu izby lekarskiej o lekceważenie interesu pacjentów regionu zachodniopomorskiego. Nie do przyjęcia jest koncepcja utrzymująca w drugiej połowie bieżącego roku najmniejsze w kraju nakłady przekazywane do Zachodniopomorskiego Oddziału Wojewódzkiego NFZ, dlatego zwracam się z prośbą o podjęcie wszelkich możliwych działań w celu wyeliminowania przedstawionego stanu. W jaki sposób fundusz uzasadnia pozostanie przy niewspółmiernie niskich środkach finansowych? Trudno uznać za słuszne różnicowanie zasad traktowania naszych obywateli ze względu na przynależność do danego oddziału wojewódzkiego. Czy są podejmowane konkretne działania w celu zmniejszenia negatywnych skutków tych praktyk?

Załączam stanowisko Okręgowej Izby Lekarskiej w Szczecinie.

Szanowny Panie Ministrze!

Akademia Medyczna w Poznaniu, a dokładniej Zarząd Inwestycji tejże uczelni, organizuje po raz trzeci przetarg na unity stomatologiczne dla Instytutu Stomatologii. Do przetargu stają zarówno polskie, jak i zagraniczne firmy, specjalizujące się w produkcji tego  sprzętu. W ostatnim przetargu wybrano ofertę złożoną przez dostawcę oferującego drogie urządzenia niemieckiego producenta. Oferta ta została uznana za najkorzystniejszą pomimo, że była najdroższa - od pozostałych ofert była droższa o około 2 miliony zł. Przetarg ten został jednak unieważniony. Zarząd Inwestycji Akademii Medycznej organizuje więc przetarg po raz kolejny. Niepokojące są jednak informacje, które dotarły do mnie od polskich przedsiębiorców. Zamawiający przygotował nową specyfikację istotnych warunków zamówienia w taki sposób, by nikt oprócz, jak się zdaje, preferowanego dostawcy, nie mógł spełnić jej warunków. W porównaniu bowiem do warunków wcześniej stawianych, nowych nie będą mogli spełnić polscy producenci. Ich niepokój o to, czy nowe warunki nie służą jedynie wyeliminowaniu ich ofert z udziału w ogłaszanym przetargu, jest uzasadniony.

Biorąc to wszystko pod uwagę, proszę o zainteresowanie się niniejszą sprawą i zażądanie wyjaśnień od nadzorowanej przez Pana Ministra Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu i wyjaśnienie sprawy organizowanego przetargu na zakup unitów stomatologicznych dla Instytutu Stomatologii.

Szanowny Panie Ministrze!

Pragnę w swoim oświadczeniu zwrócić Pana uwagę na fakt, że młodzieżowe ośrodki wychowawcze w Polsce, które z dniem 1 stycznia 2004 r. zostały przeniesione z resortu zajmującego się opieką społeczną do Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu, zmagają się z szeregiem problemów, które wynikają z braku rozporządzeń wykonawczych dotyczących ich funkcjonowania. Młodzieżowe ośrodki wychowawcze oczekują na następujące rozporządzenia: w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach; ustalający ramowy statut MOW oraz młodzieżowego ośrodka socjoterapii; w sprawie szczegółowych zasad kierowania, przyjmowania, przenoszenia, zwalniania i pobytu nieletnich w młodzieżowym ośrodku wychowawczym i młodzieżowym ośrodku socjoterapii; w sprawie podziału części oświatowej subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego w 2004 r.

Jednocześnie informuję, że od 1 stycznia 2004 r. do placówek młodzieżowych ośrodków wychowawczych  nie są kierowani wychowankowie, co jest wynikiem braku rozporządzeń w tym zakresie. Ponadto pragnę zwrócić uwagę na to, iż placówki te borykają się z poważnymi problemami finansowymi, gdyż przekazywana od stycznia 2004 r. subwencja została ustalona w wysokości niewystaczającej na wyżywienie podopiecznych.

Apolonia Klepacz

Jak wynika z posiadanych przez mnie informacji, zgodnie ze "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Błonie", zatwierdzonym przez Radę Miejską w Błoniu 30 czerwca 2003 r., droga nr 579 ma przebiegać przez zachodnią część miasta ulicami Towarową i Grodziską. Oznacza to, że trasa ta, która de facto będzie drogą tranzytową, przenoszącą ciężki ruch kołowy z północy na południe o natężeniu ponad dwadzieścia pięć tysięcy pojazdów na dobę, będzie przebiegała przez miasto, przez tereny zabudowy jednorodzinnej, w bliskim sąsiedztwie zabytkowego cmentarza.

Robert Smoktunowicz

Z doniesień prasowych, vide: "Gazeta Szkolna" nr 23 (221) 1 czerwiec 2004 r., jak też audycji telewizyjnej pod tytułem "Warto rozmawiać", vide: TVP2, 31 maj 2004 r., uzyskałem informację o bulwersującej środowisko uczniów, rodziców i nauczycieli ankiecie OBOP, która zdaniem Polskiego Stowarzyszenia Nauczycieli i Wychowawców poprzez treść pytań w niej zawartych, skierowanych do dzieci, narusza konstytucyjne prawa obywateli określone w zapisach art. 47 i 48 pkt 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Rodzice pięciu tysięcy dzieci zostali oszukani w liście do nich skierowanym i wyrazili zgodę na udział ich dzieci w badaniu ankietowym, którego cel został przed nimi ujawniony fragmentarycznie. Tym sposobem pozbawiono ich prawa do wykonywania pieczy nad wychowywaniem własnych dzieci - kodeks rodzinny i opiekuńczy art. 95 §1 - oraz poprzez świadomą manipulację uniemożliwiono im wypełnienie obowiązku troski o fizyczny i duchowy rozwój ich dzieci - kodeks rodzinny i opiekuńczy art. 95. Te badania zostały za zgodą dyrektorów szkół przeprowadzone w klasach licealnych.

Pozostaję z wyrazami szacunku

Jan Szafraniec
Senator RP

Z doniesień prasowych, vide: "Gazeta Szkolna" nr 23 (221) 1 czerwiec 2004 r., jak też audycji telewizyjnej pod tytułem "Warto rozmawiać", vide: TVP2, 31 maj 2004 r., uzyskałem informację o bulwersującej środowisko uczniów, rodziców i nauczycieli ankiecie OBOP, która zdaniem Polskiego Stowarzyszenia Nauczycieli i Wychowawców poprzez treść pytań w niej zawartych, skierowanych do dzieci, narusza konstytucyjne prawa obywateli określone w zapisach art. 47 i 48 pkt 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Rodzice pięciu tysięcy dzieci zostali oszukani w liście do nich skierowanym i wyrazili zgodę na udział ich dzieci w badaniu ankietowym, którego cel został przed nimi ujawniony fragmentarycznie. Tym sposobem pozbawiono ich prawa do wykonywania pieczy nad wychowywaniem własnych dzieci - kodeks rodzinny i opiekuńczy art. 95 §1 - oraz poprzez świadomą manipulację uniemożliwiono im wypełnienie obowiązku troski o fizyczny i duchowy rozwój ich dzieci - kodeks rodzinny i opiekuńczy art. 95. Te badania zostały za zgodą dyrektorów szkół przeprowadzone w klasach licealnych.

Jan Szafraniec
Senator RP

Z doniesień prasowych, vide: "Gazeta Szkolna" nr 23 (221) 1 czerwiec 2004 r., jak też audycji telewizyjnej pod tytułem "Warto rozmawiać", vide: TVP2, 31 maj 2004 r., uzyskałem informację o bulwersującej środowisko uczniów, rodziców i nauczycieli ankiecie OBOP, która zdaniem Polskiego Stowarzyszenia Nauczycieli i Wychowawców poprzez treść pytań w niej zawartych, skierowanych do dzieci, narusza konstytucyjne prawa obywateli określone w zapisach art. 47 i 48 pkt 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Pana urząd i Pan osobiście wyposażeni jesteście przez ustawę o rzeczniku praw dziecka w kompetencje do podejmowania działań mających na celu zapewnienie dziecku pełnego i harmonijnego rozwoju z poszanowaniem jego godności i podmiotowości, art. 3 pkt 1, oraz podejmowania działań zmierzających do ochrony dziecka między innymi przed demoralizacją, art. 3 pkt 3.

Jan Szafraniec
Senator RP