Diariusz Senatu RP nr 25

Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment

Z prac komisji senackich

16 października 2002 r.

Senatorowie z Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej spotkali się z delegacją Bundesratu Austrii, przebywającą w Polsce na zaproszenie marszałka Senatu Longina Pastusiaka.

Otwierając posiedzenie, wiceprzewodniczący komisji senator Andrzej Wielowieyski, przywołując przykład efektywnej współpracy krajów Rady Państw Morza Bałtyckiego, wskazał na potrzebę wzmocnienia współpracy Austrii i Polski w ramach Inicjatywy Środkowoeuropejskiej.

Senator A. Wielowieyski mówił również o Ruchu Europejskim, pracującym obecnie nad wprowadzeniem IV filaru współpracy w ramach Unii Europejskiej, który stanowiłyby edukacja, nauka i kultura. Za znaczny postęp w tym kierunku uznał rezultaty konferencji bolońskiej.

Senator poruszył również kwestię umiejętnej i skutecznej współpracy parlamentów narodowych z Parlamentem Europejskim, a także współpracy dwustronnej parlamentów europejskich. Szczególne znaczenie miałaby ona w dziedzinie legislacji, polityki fiskalnej i finansowej. Senator podkreślił również, że oprócz współpracy szefów parlamentów należy rozwijać współpracę komisji parlamentarnych, przede wszystkim w najważniejszych i najtrudniejszych sprawach.

Przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych Bundesratu G. Tusek, odnosząc się do problemów poruszonych przez senatora A. Wielowieyskiego, podkreślił istotę współpracy państw Europy Środkowej już w ramach Unii Europejskiej. Należy również dążyć do budowy instrumentów służących rozwijaniu Inicjatywy Środkowoeuropejskiej.

Wypowiadając się na temat roli parlamentów narodowych w Unii Europejskiej, przewodniczący G. Tusek stwierdził, że podstawą wypracowania rozwiązania w tej sprawie jest rozstrzygnięcie kwestii dodatkowych kompetencji, jakie parlamenty narodowe pragnęłyby przekazać Parlamentowi Europejskiemu, które natomiast zachować jedynie w swojej gestii. W sprawie I filaru, dotyczącego wspólnego dorobku prawnego, podjęto już decyzję o rozwinięciu i zwiększeniu kompetencji samej Unii Europejskiej. Podobne rozwiązania przewiduje się odnośnie II (wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa) i III filaru (współpraca w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych). Jednak w tej kwestii nie zapadły jeszcze konkretne decyzje.

Przewodniczący G. Tusek przedstawił także inne możliwości współpracy parlamentów narodowych, jak np. współpraca w ramach COSAC, spotkania przewodniczących parlamentów narodowych czy spotkania komisji parlamentarnych.

Odpowiadając na pytanie senatora Bogusława Litwińca, dotyczące dobrego rozwoju zasady subsydiarności w Austrii, wiceprzewodnicząca Bundesratu A. Haselbach powołała się na szczególnie korzystne uwarunkowania historyczne i konstytucyjne, umożliwiające rozwój tej zasady.

Kolejne pytanie senatora B. Litwińca dotyczyło przyczyn sukcesu Austrii w dziedzinie paliw ekologicznych. Jak stwierdził G. Tusek, najważniejszym celem Austrii w tej kwestii była oszczędność. Podkreślił również, że 64% energii wytworzonej w tym kraju pochodzi z elektrownii wodnych.

Zabierając głos w dyskusji, senator Henryk Dzido pytał, czy unifikacja w ramach UE nie doprowadzi do zaprzepaszczenia wartości kulturowych Polski. Przewodniczący Bundesratu L. Bieringer zapewnił, że Austria po wejściu do Unii Europejskiej jeszcze intensywniej korzysta ze swojej wolności politycznej. Jedyna odczuwalna zmiana tkwi w zasadzie pierwszeństwa prawa Unii Europejskiej nad prawem narodowym.

Sekretarz Budensratu H. Kaintz interesowała się sposobem prowadzenia w Polsce dialogu ze społeczeństwem, który, jej zdaniem, jest podstawą rozwoju współpracy z Europą.

Senator Zygmunt Cybulski poinformował o istniejącym już od kilku lat forum dialogu społecznego - Komisji Trójstronnej - w skład której wchodzą przedstawiciele rządu, związków zawodowych i pracodawców.

Senator Z. Cybulski podkreślił, że Polska jako członek Inicjatywy Środkowoeuropejskiej uważa, iż współpraca między członkami Unii Europejskiej oraz państwami przygotowującymi się do akcesji jest niezwykle istotna, szczególnie dla krajów kandydujących.

Na zakończenie posiedzenia przewodniczący Budensratu L. Bieringer podkreślił znaczenie Unii Europejskiej jako wspólnoty pokojowej. Fakt, że Europa po raz pierwszy w swej historii przeżyła 50 lat bez wojen, oznacza, iż nie ma dla UE alternatywy.

* * *

Odbyło się posiedzenie Komisji Kultury i Środków Przekazu, poświęcone problemom edukacji kulturalnej dzieci i młodzieży.

W posiedzeniu wzięli udział wiceministrowie: kultury - Maciej Klimczak oraz edukacji narodowej i sportu - Tadeusz Sławecki, a także eksperci obu resortów. Ponadto gośćmi komisji byli specjaliści do spraw edukacji kulturalnej młodzieży - prof. Katarzyna Olbrycht, Antoni Weyssenhoff i Piotr Dejmek.

Senatorowie wysłuchali informacji przedstawicieli Ministerstwa Kultury oraz Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu na temat przygotowywanych programów.

W dyskusji zwracano uwagę na doniosłe znaczenie edukacji kulturalnej dzieci i młodzieży w czasach przemian ekonomicznych kraju. W opinii uczestników posiedzenia, zaniechanie działań upowszechniających kulturę w środowiskach młodzieżowych może prowadzić do powstawania obszarów patologii społecznej.

Kultura masowa powoduje spłaszczenie ambicji i unifikuje pragnienia młodego pokolenia. Ważnym elementem przeciwstawiającym się tego rodzaju tendencjom jest szkolnictwo artystyczne różnych szczebli oraz różnego typu ośrodki i instytucje kulturalne (np. kluby filmowe).

Po przeanalizowaniu przedłożonych materiałów Komisja Kultury i Środków Przekazu postanowiła zorganizować w listopadzie br. senacką konferencję poświęconą edukacji kulturalnej dzieci i młodzieży.

22 października 2002 r.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia oraz Komisji Ustawodawstwa i Praworządności odbyło się pierwsze czytanie zgłoszonego przez Komisję Polityki Społecznej i Zdrowia projektu uchwały Senatu w sprawie ustanowienia Narodowego Programu Zwalczania Chorób Nowotworowych.

W przygotowanym przez Komisję Polityki Społecznej i Zdrowia projekcie stwierdzono m.in., że dynamika wzrostu liczby zachorowań na choroby nowotworowe w Polsce należy do najwyższych w Europie. Sytuacja ta jest głęboko niepokojąca i powinna spowodować zintensyfikowanie wieloresortowych działań, zmierzających do znacznego ograniczenia liczby zachorowań i zgonów na choroby nowotworowe w latach 2002-2005. W okresie najbliższych dziesięciu lat odsetek chorych, u których uzyskuje się wyleczenie lub pięcioletni okres przeżycia, powinien zwiększyć się do około 40%, co odpowiada obecnym standardom europejskim.

W uchwale uznaje się potrzebę opracowania Narodowego Programu Zwalczania Chorób Nowotworowych, uwzględniającego zalecenia Światowej Organizacji Zdrowia, Międzynarodowej Unii Walki z Rakiem oraz doświadczenia krajowe. Zwrócono się także do ministra zdrowia z wnioskiem o niezwłoczne podjęcie prac na tym programem w formie projektu ustawy, tak aby proces legislacyjny został zakończony w 2003 r. Program powinien zapewnić znaczną poprawę dostępności metod wczesnego rozpoznawania, optymalną alokację środków na modernizację diagnostyki i terapii nowotworowej, znaczne zwiększenie odsetka chorych leczonych metodami skojarzonymi i napromieniowaniem - głównie w sieci wojewódzkich centrów onkologicznych, w Centrum Onkologii i w akademiach medycznych, w tym w klinikach hematologicznych, w których leczona jest większość chorych na białaczki i nowotwory limfoidalne oraz w klinikach onkohematologii dziecięcej. Program powinien być finansowany z budżetu państwa i wspierany przez samorządy oraz organizacje pozarządowe. Dlatego zwrócono się do ministra finansów o zapewnienie środków na jego realizację po uchwaleniu postulowanej ustawy.

Uchwała skierowana jest także do publicznych i komercyjnych środków masowego przekazu, ministra środowiska, ministra edukacji narodowej i sportu o zwiększenie aktywności nauczycieli w szkołach ponadpodstawowych w upowszechnianiu wiedzy o przyczynach chorób nowotworowych ze szczególnym uwzględnieniem skutków palenia tytoniu i lekceważenia zasad zdrowego żywienia. Zwrócono się do organizacji pozarządowych oraz samorządów gmin, powiatów i województw z apelem o wspieranie wieloresortowych działań na rzecz zwiększenia skuteczności profilaktyki, diagnostyki, leczenia i rehabilitacji w zakresie chorób nowotworowych w naszym kraju.

Obecni na posiedzeniu przedstawiciele środowiska onkologów wyrazili poparcie dla przygotowanego projektu uchwały Senatu. Odmienny pogląd na ten temat przedstawiła w imieniu ministra zdrowia Mariusza Łapińskiego wiceminister zdrowia Wacława Wojtala. W opinii resortu, podejmowanie przez Izbę proponowanej uchwały jest niepotrzebne, ponieważ dotychczasowe programy ochrony zdrowia zawierają te same cele leczenia i profilaktyki chorób nowotworowych. Problemem są stosowne środki na ten cel.

W dyskusji propozycje wprowadzenia poprawek do zaproponowanego przez Komisję Polityki Społecznej i Zdrowia tekstu uchwały zgłosili senatorowie Teresa Liszcz, Gerard Czaja i Andrzej Jaeschke.

Ustalono, że kolejne posiedzenie w sprawie projektu uchwały Senatu w sprawie ustanowienia Narodowego Programu Zwalczania Chorób Nowotworowych odbędzie się 29 października br.

W drugim punkcie porządku dziennego wspólnego posiedzenia Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia oraz Komisji Ustawodawstwa i Praworządności przystąpiono do pierwszego czytania zgłoszonego przez grupę senatorów projektu ustawy o równym statusie kobiet i mężczyzn.

W imieniu wnioskodawców projekt przedstawiła senator Zdzisława Janowska.

W projekcie wnioskodawcy konkretyzują przepisy konstytucji, w myśl których kobieta i mężczyzna mają równe prawa w życiu rodzinnym, politycznym, społecznym i gospodarczym. Zasada równości praw podlega ochronie prawnej.

W projekcie zaproponowano przyjęcie definicji dyskryminacji ze względu na płeć. Dyskryminacją w rozumieniu przepisów projektu byłoby zróżnicowane traktowanie kobiety i mężczyzny z powodu ich przynależności do określonej płci, prowadzące do tego, że osoba danej płci znajduje się w bezpodstawnie gorszej sytuacji faktycznej lub prawnej niż osoba płci przeciwnej. Projektowana ustawa wyraźnie stanowi, że molestowanie seksualne jest jedną ze szczególnych form dyskryminacji.

Z drugiej strony należało uwzględnić fakt, że biologiczne predestynowanie kobiety do roli matki znajduje odzwierciedlenie w szeregu obowiązujących aktów prawnych. Z tego względu projektodawca przesądza, że szczególne uprawnienia przyznane kobietom na podstawie odrębnych przepisów, a w szczególności związane z ciążą, porodem i macierzyństwem nie stanowią dyskryminacji.

Kolejne przepisy projektu dotyczą równych praw kobiet i mężczyzn we wszystkich sferach życia. Rozwinięcie zasady równości praw nastąpiło nie tylko w odniesieniu do pracy zawodowej, ale także do procesu kształcenia, zabezpieczenia społecznego oraz życia rodzinnego.

Kompleksowość projektowanej ustawy oraz jej swoisty dydaktyzm w przekonaniu projektodawców są uzasadnione faktem, że często dyskryminacja ze względu na płeć nie jest rezultatem celowego działania, lecz wynika z niewiedzy i braku wrażliwości.

Projekt ustawy dotyczy równych praw kobiety i mężczyzny do kształcenia w szkołach wszystkich typów i profili zawodowych oraz w szkołach wyższych - zakłada równy dostęp kobiet i mężczyzn do pomocy udzielanej przez państwo w związku z kształceniem się. Ponadto, zdaniem wnioskodawców, konieczne jest aby podręczniki szkolne i inne środki dydaktyczne uwzględniały zasadę równych praw kobiet i mężczyzn.

Zaproponowane przez projektodawcę rozwiązania w zakresie równych praw kobiet i mężczyzn w zatrudnieniu wychodzą poza zakres stosunków prawnych normowanych Kodeksem pracy. Projekt ustawy wiele uwagi poświęca postępowaniu kwalifikacyjnemu jako etapowi poprzedzającemu nawiązanie stosunku pracy. Na tym etapie pracodawca nie może zadawać kandydatowi pytań dotyczących jego stanu cywilnego i życia rodzinnego oraz planów w tym zakresie. Dopuszczalne jest zadawanie pytań dotyczących stanu zdrowia kandydata jeśli jest to uzasadnione rodzajem pracy.

W dalszej części projektu znalazły się przepisy dotyczące równych praw kobiet i mężczyzn do zabezpieczenia społecznego. Wnioskodawcy za konieczne uznali zamieszczenie regulacji, w myśl której w przypadku zróżnicowania wieku uprawniającego do przejścia na emeryturę, niedozwolone jest rozwiązanie stosunku pracy bez zgody osoby zatrudnionej.

Poza przedstawionymi powyżej sferami życia jednostki ważnym polem działania jest szeroko pojęta działalność publiczna. W tym zakresie projekt zakłada, że w składzie organów kolegialnych wybieranych, powoływanych lub mianowanych przez organ władzy publicznej udział kobiet powinien wynosić co najmniej 50% składu tego organu.

50-procentowy parytet jest rozwiązaniem docelowym, które ma obowiązywać od 1 stycznia 2012 roku. Projekt ustawy zakłada stopniowe dochodzenie do takiego parytetu, w związku z czym od dnia wejścia w życie ustawy do 31 grudnia 2003 roku ustala go na poziomie 30%, natomiast od 1 stycznia 2004 roku do 31 grudnia 2011 roku - na poziomie 40%.

Powołanie organu z naruszeniem tej zasady byłoby z mocy prawa nieważne. Powyższa zasada obowiązywałaby także przy zgłaszaniu list kandydatów w wyborach bezpośrednich - w tym przypadku kandydatury kobiet oraz kandydatury mężczyzn powinny być umieszczane przemiennie.

Projekt ustawy konkretyzuje przepis konstytucyjny traktujący o równych prawach kobiety i mężczyzny w życiu rodzinnym - wykonywanie praw i obowiązków w tej sferze aktywności człowieka nie może być powodem dyskryminacji.

Projekt ustawy sankcjonuje prawo kobiety i mężczyzny do decydowania w sprawach związanych z przynależnością do określonej płci oraz z odpowiedzialnym decydowaniem o posiadaniu dzieci. Realizacja tego prawa jest możliwa w granicach obowiązujących norm prawnych, w tym ustawy z dnia 7 stycznia 1993 roku o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz U. Nr 17, poz. 78 z późn. zm.).

Projektodawca wyraził pogląd, zgodnie z którym zagadnieniem związanym z równym statusem kobiet i mężczyzn jest problem przemocy w rodzinie. Projekt ustawy nakłada na organy ścigania obowiązek podjęcia odpowiednich działań oraz zapewnienia bezpieczeństwa osobie pokrzywdzonej w wyniku zastosowania przemocy w rodzinie lub pomiędzy osobami pozostającymi we wspólnym pożyciu. Uzasadnione jest przygotowanie przez organy władzy publicznej, działające we współpracy z organizacjami pozarządowymi, programów pomocy psychospołecznej i prawnej oraz programów pomocy terapeutycznej i rehabilitacyjnej dla ofiar przemocy.

Przepisy karne korespondujące z unormowaniami omawianego projektu zostaną wprowadzone w toku prac komisji sejmowych nad nowelizacją Kodeksu karnego.

Projekt ustawy powołuje do życia Urząd do spraw Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn jako centralny organ administracji rządowej właściwy w sprawach równego statusu.

Zdaniem wnioskodawców, obecnie obowiązujące regulacje prawne w tym zakresie są niewystarczające. Rada Ministrów, na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 roku o Radzie Ministrów może ustanowić pełnomocnika rządu do określonych spraw. Na tej podstawie działa w chwili obecnej Pełnomocnik Rządu do spraw Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn. W opinii wnioskodawców, funkcjonowanie pełnomocnika w strukturze rządu jest osłabieniem jego rangi. Jednocześnie jest to urząd "wrażliwy politycznie" - jego powołanie jest uzależnione od woli Rady Ministrów.

Zdaniem wnioskodawców, zaproponowane rozwiązanie dotyczące Urzędu do spraw Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn jest rozwiązaniem optymalnym, zapewniającym niezależność działania Urzędu. Miałoby o tym przesądzać jego umocowanie ustawowe (w wypadku likwidacji urzędu konieczna byłaby zmiana omawianej ustawy).

Projektowana ustawa zakłada działanie prezesa Urzędu do spraw Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn na szczeblu centralnym oraz na szczeblu regionalnym (jednostki terenowe).

Powołanie urzędu i stworzenie struktur organizacyjnych zapewniających jego działanie rodzi określone skutki finansowe dla budżetu państwa.

Roczne koszty funkcjonowanie urzędu wyniosą 8,8 mln złotych, przy czym funkcjonowanie urzędu na szczeblu centralnym będzie się wiązało z kwotą 4 mln złotych, a funkcjonowanie jednostek terenowych - 4,8 mln złotych.

Powyższe kwoty zostały skalkulowane przy założeniu, że struktura zatrudnienia w urzędzie będzie następująca: na szczeblu centralnym - 20 etatów, na szczeblu jednostek terenowych - 5 etatów w każdej z jednostek.

Podczas posiedzenia połączonych komisji opinię o projekcie przedstawiła Izabella Jaruga-Nowacka, pełnomocnik rządu ds. równego statusu kobiet i mężczyzn. O podjęcie postulowanej inicjatywy ustawodawczej apelowała senator Dorota Kempka.

Ustalono, że Komisja Polityki Społecznej i Zdrowia oraz Komisja Ustawodawstwa i Praworządności będę kontynuowały prace nad przedstawionym projektem na kolejnym wspólnym posiedzeniu 29 października.

* * *

Na swym posiedzeniu Komisja Polityki Społecznej i Zdrowia rozpatrywała ustawę o minimalnym wynagrodzeniu za pracę.

Senatorowie zapoznali się z opiniami o ustawie sejmowej, które przedstawili minister i wiceminister pracy i polityki społecznej Jerzy Hausner i Krzysztof Pater oraz przewodniczący OPZZ Maciej Manicki.

Rozpatrywana ustawa była projektem rządowym. Przewiduje ona ustalanie realnej wysokości minimalnego wynagrodzenia w drodze negocjacji na forum Komisji Trójstronnej ds. Społeczno-Gospodarczych. Zakłada wzrost tego wynagrodzenia na poziomie prognozowanego na dany rok wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych.

Podczas posiedzenia o przyjęcie ustawy bez poprawek apelowali przedstawiciele Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej. Jej odrzucenie postulował natomiast M. Manicki. W opinii przewodniczącego OPZZ, przyjęte w ustawie rozwiązanie jest niekorzystne, ponieważ wpłynie na pogarszanie się w najbliższych latach relacji między wynagrodzeniem minimalnym a przeciętnym, nie spełnia także standardów występujących w krajach UE.

W głosowaniu Komisja Polityki Społecznej i Zdrowia postanowiła nie zgłaszać zastrzeżeń do ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę i zarekomendować Senatowi przyjęcie jej bez poprawek. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senator Krystynę Sienkiewicz.

* * *

Na swym posiedzeniu Komisja Ustawodawstwa i Praworządności pracowała nad projektem inicjatywy uchwałodawczej dotyczącej 80. rocznicy przywrócenia Senatu RP, która przypada 28 listopada br. Tego dnia Izba ma przyjąć uchwałę.

W dyskusji senatorowie Ewa Serocka, Aleksandra Koszada i Andrzej Jaeschke proponowali wprowadzenie zmian do przedstawionego tekstu.

Po dyskusji i wprowadzeniu autopoprawek przez wnioskodawczynię senator T. Liszcz Komisja Ustawodawstwa i Praworządności przyjęła następujący projekt uchwały:

"28 listopada bieżącego roku mija 80 lat od pierwszego posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej, przywróconego w odrodzonej, po ponad 100 latach niewoli, Polsce przez Konstytucję Marcową.

Senat Drugiej Rzeczypospolitej, wbrew swojej długiej i świetnej tradycji, został ukształtowany jako organ władzy ustawodawczej o bardzo ograniczonych kompetencjach. Mimo to, dzięki swej powadze i kwalifikacjom członków, zyskał wysoką pozycję w państwie. W pełni wykorzystując i umacniając swą aktywną postawą konstytucyjne uprawnienia, znacząco wpływał na jakość ustawodawstwa i łagodził grożące stabilności państwa polityczne konflikty.

Obecny Senat Rzeczypospolitej, ponownie wskrzeszony w 1989 r. po przerwie spowodowanej czasami okupacji i Polski Ludowej, czuje się spadkobiercą wielkiej tradycji Senatu Pierwszej i Drugiej Rzeczypospolitej. Ta tradycja zobowiązuje do tego, aby przy najlepszym wykorzystaniu konstytucyjnych uprawnień, Senat jako izba rozsądku, refleksji i umiaru pełnił funkcję strażnika dobrego prawa i czynnika stabilizacji politycznej państwa oraz opiekuna Polonii i Polaków za granicą.

Uchwała podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

W uzasadnieniu zaakceptowanego przez komisję projektu stwierdzono m.in., że uchwała ma na celu przypomnienie chlubnych tradycji Senatu, których Izba czuje się spadkobiercą.

Nawiązano także do historii Senatu, która sięga XIV wieku: Senat istniał wówczas jako Rada Królewska, a od końca XV wieku - jako jeden z trzech stanów Sejmu (obok króla i Izby Poselskiej). W Konstytucji 3 maja stanowił jedną z dwóch - obok Izby Poselskiej - izb sejmowych o mniejszych kompetencjach.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości po rozbiorach, Senat przywrócony został przez Konstytucję Marcową z 1921 r. jako drugi, obok Sejmu, organ władzy ustawodawczej. W uzasadnieniu podkreślono, że za kadencji pierwszego marszałka Senatu Wojciecha Trąmpczyńskiego izba, gromadząca wiele wybitnych osobistości, osiągnęła wielki prestiż w państwie. Pełniła też rolę protektora polskiej emigracji i Polaków za granicą.

Ostatnie posiedzenie Senatu II RP odbyło się 2 września 1939 r. 2 listopada 1939 r. wraz z Sejmem został rozwiązany przez Prezydenta RP na Obczyźnie, który jednocześnie zapowiedział nowe wybory do Sejmu i Senatu po upływie 60 dni od zakończenia wojny.

Po wojnie, na podstawie sfałszowanych wyników referendum z czerwca 1945 r., Senat został zniesiony (w rzeczywistości tylko 27%, a nie jak podano oficjalnie - 67% głosujących opowiedziało się przeciwko Senatowi).

Przywrócony ponownie w 1989 r. na podstawie Porozumienia Okrągłego Stołu, Senat został "dopisany" w drodze nowelizacji do Konstytucji 1952 r. nie jako równoprawna izba ustawodawcza, lecz jako organ o ograniczonych w stosunku do Sejmu kompetencjach.

W uzasadnieniu podkreślono, że niniejsza uchwała ma na celu przypomnienie chlubnych tradycji Senatu, których spadkobiercą czuje się nasza Izba.

Podczas posiedzenia Komisji Ustawodawstwa i Praworządności ustalono również, że w dalszych pracach nad tym projektem uchwały komisję reprezentować będzie senator T. Liszcz.

23 października 2002 r.

Podczas posiedzenia Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi senatorowie zapoznali się z informacją o postępie w negocjacjach z Unią Europejską w obszarze "Rolnictwo", którą przedstawił wiceminister rolnictwa i rozwoju wsi Jerzy Plewa.

Informacja dotyczyła m.in. ustaleń w sprawach weterynaryjnych i fitosanitarnych. 18 października br. strona polska otrzymała wspólne stanowisko UE w zakresie tych zagadnień. Problematyka dotycząca tych podobszarów negocjacyjnych była przedmiotem Konferencji Akcesyjnej na szczeblu deputies 18 października br., podczas której strona wspólnotowa potwierdziła przyznanie, zgodnie z wnioskami Polski, okresów przejściowych dotyczących: sektora mleka (do 31 grudnia 2006 r. dla gospodarstw mleczarskich oraz w odniesieniu do jakości mleka pod warunkiem spełnienia 3 warunków) oraz sektora mięsnego (okres przejściowy dla 332 zakładów do 31 grudnia 2007 r. na podstawie harmonogramów dostosowawczych zostanie przyznany po zobowiązaniu się Polski, że zakłady nim objęte spełnią określone warunki szczegółowe). Odnośnie do polskiego wniosku o okres przejściowy w zakresie wprowadzania na rynek pewnych środków ochrony roślin UE uważa, że postulowany okres jest zbyt długi i mógłby prowadzić do niesprawiedliwej konkurencji na polskim rynku. W tej kwestii zaproponowano inne szczegółowe rozwiązania.

8 października br. Rada Ministrów przyjęła modyfikację stanowiska negocjacyjnego w obszarze "Rolnictwo - zagadnienia inne niż ustawodawstwo weterynaryjne i sanitarne".

Dokument ten przewiduje takie rozwiązania przejściowe, jak realokacja części środków strukturalnych przeznaczonych na rozwój obszarów wiejskich finansowanych z Sekcji Gwarancji EAGGF (pierwszy filar Wspólnej Polityki Rolnej) na podwyższenie poziomu płatności bezpośrednich (drugi filar WPR) oraz przejściowe stosowanie selektywnej ochrony rynku w imporcie do Polski towarów rolnych oraz produktów rolnych przetworzonych w sytuacji, gdyby pierwsze rozwiązanie nie zapewniło dostatecznego złagodzenia warunków konkurencji.

Rozwiązania te mają na celu złagodzenie nierównych warunków konkurencji w wypadku stopniowego wprowadzania płatności bezpośrednich. Zakres, skala oraz czas stosowania tych instrumentów zależałyby od rozstrzygnięć negocjacyjnych, tj. od wyjściowego poziomu płatności bezpośrednich i czasu dochodzenia do ich pełnej wysokości. Polska podtrzymuje stanowisko, że ewentualne rozwiązania przejściowe dotyczące kwestii finansowych w rolnictwie nie powinny wykraczać poza rok 2006 (obecne ramy finansowe Agendy 2000).

Kwestią priorytetową jest uzgodnienie w negocjacjach warunków do szybkiego i efektywnego wykorzystania środków strukturalnych dla rozwoju obszarów wiejskich.

Możliwości przeznaczenia dodatkowych środków z budżetu krajowego na podwyższenie płatności bezpośrednich będą bardzo ograniczone.

W ngocjacjach akcesyjnych w obszarze rolnictwa dokonano istotnego postępu, dla dalszego sprecyzowania stanowiska Polski oraz sfinalizowania negocjacji konieczne jest zajęcie przez Unię Europejską wyraźnego stanowiska w sprawie dopłat bezpośrednich i innych kwestii finansowych. Polska oczekuje, że stanowisko to zostanie określone podczas posiedzenia Rady Europejskiej w dniach 24-25 października br. Odpowiednio wczesne przedstawienie krajom kandydującym stanowiska UE umożliwi właściwy przebieg końcowej fazy negocjacji, pozostawiając wystarczający czas na wzajemną analizę stanowisk i osiągnięcie porozumienia.

W drugim punkcie porządku dziennego posiedzenia Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi zapoznano się z informacją o przebiegu kampanii cukrowniczej w 2002 r. Informację na ten temat przedstawili wiceminister skarbu państwa Barbara Misterska oraz wiceminister rolnictwa i rozwoju wsi Kazimierz Gutowski.

W opinii resoru skarbu państwa, rokowania odnośnie do wyniku finansowego cukrowni państwowych na koniec roku obrotowego są niekorzystne. Nadal niewysoka jest cena rynkowa cukru. Nadal obserwuje się pogłębianie straty i systematyczne obniżanie wartości kapitału obrotowego netto, a w konsekwencji istnieje poważne zagrożenie utraty płynności finansowej znacznej liczby cukrowni.

Konieczna jest, obok działań restrukturyzacyjnych wdrażanych przez zarządy Krajowej Spółki Cukrowej SA i Śląskiej Spółki Cukrowej SA, trwała regulacja rynku cukru poprzez wspólne działania producentów cukru, wsparte działaniem resortu rolnictwa w obszarze administracyjnych narzędzi regulacji rynku cukru.

Wiceminister K. Gutowski przypomniał, że kontraktacja buraków cukrowych odbyła się w sposób określony przepisami, które weszły w życie w bieżącym roku. Podstawą do wyliczenia ilości kontraktowanych buraków i w ślad za tym przyznania prawa do ich uprawy były średnie wieloletnie plony buraka i wydatku cukru. Przebieg kontraktacji, mimo pewnych opóźnień w pojawieniu się części przepisów prawnych umożliwiających wejście w życie ustawy o regulacji rynku cukru, należy ocenić jako sprawny.

Jak poinformował wiceminister rolnictwa i rozwoju wsi, od początku kampanii do 10 października br. skupiono ponad 1 000 000 ton buraków cukrowych. W tym samym okresie ub.r. Skupiono tylko 209 000 ton, a w 2000 r. 806 000 ton. Wyniki te świadczą, że tegoroczny skup jest przyspieszony.

Po zapoznaniu się z powyższymi informacjami i dyskusji senatorowie z Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi uznali, że należy zwrócić się do ministra finansów o przyspieszenie wydania decyzji umożliwiającej udzielanie przez Agencję Rynku Rolnego poręczenia spłaty kredytu na skup buraków cukrowych ze zbiorów w 2002 r.

Podczas posiedzenia rozpatrzono także ustawę o zmianie ustawy o podatku rolnym.

Rozpatrywana ustawa była projektem rządowym. Zaproponowane zmiany omówił dyrektor Departamentu Podatków Rolnych i Katasratu w Ministerstwie Finansów Grzegorz Nowecki. Są one związane z nowelizacją ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz rozwiązaniami zaproponowanymi w projekcie ustawy o podatku leśnym. Zmierzają do ujednolicenia oraz doprecyzowania przepisów określających zasady opodatkowania gruntów sklasyfikowanych jako użytki rolne oraz grunty zakrzewione i zadrzewione na użytkach rolnych.

Jak poinformowała wiceminister finansów Irena Ożóg, resort zwrócił się do marszałka Senatu o zdjęcie z porządku obrad 26. posiedzenia Senatu nowelizacji ustawy o podatku rolnym ze względu na nieuchwalenie przez Sejm związanych z nią nowelizacji ustaw o podatkach i opłatach lokalnych oraz o podatku leśnym. Ponieważ przepisy wszystkich trzech ustaw pozostają ze sobą w bezpośrednim związku, uchwalenie tylko jednej z nich w terminie umożliwiającym wejście w życie przepisów podatkowych ze skutkiem w 2003 r. spowoduje szereg negatywnych konsekwencji w systemie opodatkowania nieruchomości, w tym efekt podwójnego opodatkowania.

Aby nie dopuścić do takiej sytuacji, niezbędne jest rozpatrzenie przez Senat nowelizacji ustawy o podatku rolnym wraz z pozostałymi dwoma ustawami po ich przyjęciu przez Sejm.

W przyjętym stanowisku Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi nie zgłosiła zastrzeżeń do rozpatrywanej ustawy i zarekomendowała Senatowi przyjęcie jej bez poprawek. Na sprawozdawcę stanowiska komisji wybrano senatora Andrzeja Anulewicza.

* * *

Na swym posiedzeniu zebrała się Komisja Skarbu Państwa i Infrastruktury. W pierwszym punkcie porządku obrad rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz o zmianie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym.

Senatorowie wysłuchali informacji wiceministra infrastruktury Mieczysława Muszyńskiego na temat uregulowań zawartych w omawianej nowelizacji. Uwagi szczegółowe zgłosiło Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu.

Uchwalona przez Sejm ustawa ma na celu dostosowanie polskiego ustawodawstwa do prawa Unii Europejskiej. Ustawa statuuje m.in. obowiązek wyposażania określonych pojazdów w homologowane ograniczniki prędkości, a także dodaje do ustawy nowelizowanej i modyfikuje niektóre przyjęte w niej definicje. Nowelizacja zawiera również przepisy nie dotyczące problematyki dostosowawczej, lecz mające na celu doprecyzowanie obecnie istniejących regulacji.

W głosowaniu Komisja Infrastruktury i Skarbu Państwa postanowiła zaproponować Senatowi wprowadzenie 11 poprawek do rozpatrywanej ustawy sejmowej, przede wszystkim o charakterze legislacyjnym. Na sprawozdawcę wybrano senatora Kazimierza Drożdża.

Ponadto podczas posiedzenia rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy o portach i przystaniach morskich.

Po wysłuchaniu omówienia zapisów sejmowych przedstawionego przez wiceministra infrastruktury Marka Szymońskiego oraz uwag szczegółowych reprezentanta biura legislacyjnego komisja postanowiła zaproponować wprowadzenie 5 zmian do nowelizacji sejmowej. Ustalono, że sprawozdanie w tej sprawie podczas obrad plenarnych złoży senator Czesława Christowa.

Uchwalona przez Sejm ustawa modyfikuje zasady ustalania i pobierania opłat portowych za użytkowanie infrastruktury portowej, a także przenosi zadania i uprawnienia w zakresie zarządzania portami niemającymi podstawowego znaczenia dla gospodarki narodowej oraz przystaniami morskimi z terenowych organów administracji morskiej na gminy. W związku z tym ustawa znosi opłatę ładunkową, określa podmioty pobierające opłatę tonażową, przystaniową i pasażerską, a także wprowadza rezygnację z zasady, iż określenie wysokości opłat portowych należy do ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej.

Na zakończenie posiedzenia Komisji Infrastruktury i Skarbu Państwa rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Podczas posiedzenia przepisy zawarte w sejmowej nowelizacji omówili wiceminister finansów Jacek Uczkiewicz i dyrektor Departamentu Gwarancji i Poręczeń w MF Piotr Sawicki. Ponadto senatorowie zapoznali się z uwagami biura legislacyjnego.

Nowelizacja ustawy wprowadza obowiązek oceny ryzyka finansowego, ponoszonego przez Skarb Państwa przy udzielaniu gwarancji i poręczeń. Państwo nie będzie mogło ich udzielać, jeżeli z analizy wyniknie, że pewna jest wypłata z tytułu wspomnianych gwarancji i poręczeń.

Przyjęty zapis ma zapobiec ewentualnym naciskom na wykorzystywanie tego rodzaju państwowego wsparcia jako formy dotacji. Nie będzie jednak stosowany w wypadku funduszy obsługiwanych przez Bank Gospodarstwa Krajowego, co wynika ze strategii rządowej i jej programu gospodarczego.

Zgodnie z nowelizacją, BGK, poza udzielaniem gwarancji i poręczeń m.in. małym i średnim firmom, będzie przyznawał je np. na zorganizowanie własnego miejsca pracy przez absolwentów, zapobieganie lub usuwanie skutków klęsk żywiołowych i wdrażanie nowych rozwiązań będących wynikiem prac naukowych.

Zmieniono również przedział kwoty poręczeń i gwarancji, których może udzielić minister finansów. Dotychczasowy zakres to 1,5-15 mln euro, zaproponowany przedział wynosi 5-30 mln euro. Poręczeń i gwarancji na kwotę niższą niż 5 mln euro udzielałby Bank Gospodarstwa Krajowego a na wyższą od 30 mln euro - Rada Ministrów.

Nowelizacja ustawy wprowadza też możliwość udzielania gwarancji kredytów dla podmiotów krajowych. Do tej pory takie gwarancje mogły otrzymywać tylko zagraniczne instytucje finansowe. Gwarancję będą mogły otrzymywać także banki krajowe.

Ustawa wprowadza również możliwość udzielenia gwarancji lub poręczenia kredytów przeznaczonych na spłatę wcześniejszych pożyczek objętych gwarancjami.

Zgodnie z nowelizacją, kwota gwarancji i poręczeń powinna kształtować się na poziomie 1,3% PKB, z możliwością wzrostu do 1,8% PKB w wypadku udzielania nowych gwarancji i poręczeń o wysokim stopniu ryzyka.

Na sprawozdawcę swojego stanowiska w sprawie ustawy o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne oraz o zmianie niektórych innych ustaw Komisja Infrastruktury i Skarbu Państwa wyznaczyła senatora Mariana Nogę.

24 października 2002 r.

Na swym posiedzeniu senatorowie z Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej rozpatrywali ustawę o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz o zmianie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym.

Senatorowie wysłuchali informacji p.o. dyrektora Departamentu Prawno-Legislacyjnego w Ministerstwie Infrastruktury Piotra Mikiela na temat zmian wprowadzonych przez Sejm. Zapoznano się także opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu.

W głosowaniu komisja postanowiła zaproponować Senatowi wprowadzenie 12 poprawek do rozpatrywanej nowelizacji. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Zbigniewa Kulaka.

Podczas posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej zapoznano się również z informacją o projekcie ustawy budżetowej na rok 2003 w częściach:

nr 45 - Sprawy Zagraniczne

nr 83 - Rezerwy celowe

nr 23 - Integracja Europejska

Zał. nr 3 - środki bezzwrotne pochodzące z programów pomocy przedakcesyjnej Unii Europejskiej i wydatki nimi finansowane w zakresie programów, za realizację których odpowiedzialny jest Komitet Integracji Europejskiej

Informacji na ten temat udzielili: dyrektor generalny w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Zbigniew Matuszewski, wiceminister finansów Ryszard Michalski, podsekretarze stanu w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej Krystyna Gurbiel i Jarosław Pietras oraz dyrektor generalny w UKIE Grażyna Kasprowicz.

W dyskusji senatorowie interesowali się szczegółami zawartego w projekcie ustawy budżetowej rządowego programu współpracy z Polonią i Polakami za granicą, przede wszystkim w kontekście roli Senatu w sprawowaniu opieki nad Polonią i środków przeznaczonych na ten cel w budżecie Kancelarii Senatu.

* * *

Na swym posiedzeniu Komisja Gospodarki i Finansów Publicznych rozpatrywała ustawę o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne oraz o zmianie niektórych ustaw.

Senatorowie zapoznali się z opiniami o ustawie sejmowej, które przedstawili wiceminister finansów Jacek Uczkiewicz i prezes Banku Gospodarstwa Krajowego Witold Koziński. Ponadto wysłuchano uwag przedstawiciela Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu.

W głosowaniu komisja postanowiła nie zgłaszać zastrzeżeń do omawianej ustawy i zarekomendować Senatowi przyjęcie jej bez poprawek. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Tadeusza Wnuka.

W drugim punkcie porządku posiedzenia przystąpiono do rozpatrywania ustawy o zmianie ustawy o podatku rolnym.

Z rozwiązaniami przyjętymi w ustawie sejmowej zapoznała senatorów wiceminister finansów Irena Ożóg.

Rozpatrywana ustawa była projektem rządowym. Zaproponowane zmiany związane są z nowelizacją ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz rozwiązaniami, które znalazły się w projekcie ustawy o podatku leśnym. Zmierzają one do ujednolicenia i doprecyzowania przepisów określających zasady opodatkowania gruntów sklasyfikowanych jako użytki rolne oraz grunty zakrzewione i zadrzewione na użytkach rolnych.

Ustalono, że Komisja Gospodarki i Finansów Publicznych będzie kontynuowała rozpatrywanie sejmowej nowelizacji na posiedzeniu 30 października br.

29 października 2002 r.

Na wspólnym posiedzeniu Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia oraz Komisji Ustawodawstwa i Praworządności kontynuowano pierwsze czytanie zgłoszonego przez Komisję Polityki Społecznej i Zdrowia projektu uchwały Senatu w sprawie ustanowienia Narodowego Programu Zwalczania Chorób Nowotworowych. Pierwsze posiedzenie w tej sprawie odbyło się 22 października br.

W wyniku głosowania komisje przyjęły projekt wraz z poprawkami uściślającymi i skracającymi przedstawiony przez wnioskodawców tekst uchwały i wniosły, zgodnie z art. 80 ust. 2 Regulaminu Senatu, o przyjęcie przez Izbę jednolitego projektu uchwały Senatu RP w sprawie ustanowienia Narodowego Programu Zwalczania Chorób Nowotworowych.

Ustalono, że sprawozdanie w tej sprawie złoży Izbie senator Jerzy Cieślak.

Podczas posiedzenia zakończono również pierwsze czytanie zgłoszonego przez grupę senatorów projektu ustawy o równym statusie kobiet i mężczyzn.

Po przegłosowaniu szeregu poprawek zgłoszonych m.in. przez senatorów Zdzisławę Janowską, Teresę Liszcz, Alicję Stradomską, J. Cieślaka, Gerarda Czaję, Andrzeja Jaeschke, Wojciecha Pawłowskiego połączone komisje zaakceptowały jednolity tekst projektu ustawy. Do reprezentowania komisji w dalszych pracach nad postulowaną inicjatywą ustawodawczą upoważniono senator Z. Janowską.

* * *

Podczas posiedzenia Komisji Nauki, Edukacji i Sportu zaprezentowano raport Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju (UNDP) o rozwoju społecznym: "Polska w drodze do globalnego społeczeństwa informacyjnego", w części dotyczącej edukacji. Zapoznano się także ze stanem przygotowań oświaty i szkolnictwa wyższego do społeczeństwa informacyjnego.

Wyniki raportu zaprezentowali Wojciech Cellary i Witold Abramowicz z Katedry Technologii Informacyjnych Akademii Ekonomicznej w Poznaniu, odnosząc się przede wszystkim do problemów związanych z informatyzacją oświaty.

Omawiany raport jest poświęcony wyzwaniom i zagrożeniom, jakie stają przed Polską w drodze do globalnego społeczeństwa informacyjnego. Autorzy raportu szukali odpowiedzi na pytanie, jakich przemian jakościowych należy oczekiwać ze względu na żywiołowy rozwój technik informacyjnych i komunikacyjnych, a także w jaki sposób wpłyną one na jakość życia ludzi oraz ich możliwości życiowe. Raport dotyczy pięciu wielkich powiązanych ze sobą dziedzin: gospodarki, pracy, społeczeństwa, kultury i edukacji.

Ze względu na gwałtowny i stały postęp naukowo-techniczny ze wszystkimi jego konsekwencjami w społeczeństwie informacyjnym konieczne będzie uczenie się przez całe życie. Uważa się że co 5-10 lat konieczna będzie zmiana zawodu. Nowy system edukacyjny będzie wymagał szerokiego zastosowania technik informatyczno-telekomunikacyjnych.

Jak stwierdzono, najważniejszym wyzwaniem na drodze do globalnego społeczeństwa informacyjnego stającego przed państwem będzie głęboka przebudowa systemu edukacyjnego.

W odbytej dyskusji głos zabierali m.in. wiceminister edukacji narodowej i sportu Tomasz Goban-Klas, dyrektor Wydziału Informatyzacji w MENiS Krzysztof Święcicki, dyrektor Departamentu Promocji Społecznej i Informatyzacji w KBN Zygmunt Danek oraz wojewódzcy kuratorzy oświaty Stanisław Łopatowski (dolnośląski), Jerzy Kotlęga (pomorski) i Franciszek Minor (opolski).

Na zakończenie posiedzenia przewodniczący Komisji Nauki i Edukacji Narodowej senator Marian Żenkiewicz powołał zespół do przygotowania stanowiska komisji w sprawie informatyzacji w obszarze oświaty, edukacji, szkolnictwa wyższego i nauki. W skład zespołu weszli senatorowie Grażyna Staniszewska, Adam Gierek, Edmund Wittbrodt i M. Żenkiewicz.

* * *

Na swym posiedzeniu Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi przystąpiła do wstępnego rozpatrywania projektu ustawy budżetowej na 2003 r. w zakresie dotyczącym rolnictwa.

Rozpoczynając posiedzenie, przewodniczący komisji senator Jerzy Pieniążek poinformował, że ma ono służyć zapoznaniu się z materiałami przygotowanymi przez odpowiednie instytucje, wysłuchaniu opinii związków i organizacji zawodowych rolników.

Informację o projekcie budżetu na 2003 rok Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi w części dotyczącej rolnictwa, rozwoju wsi i rynków rolnych przedstawił wiceminister Czesław Siekierski. Jak stwierdził, w 2003 r. wydatki będą skoncentrowane przede wszystkim na wspieraniu zadań modernizacyjnych rolnictwa i przetwórstwa rolno-spożywczego oraz obszarów wiejskich, interwencji na rynku rolnym, kontynuacji takich zadań z zakresu rolnictwa, jak postęp biologiczny w produkcji roślinnej i zwierzęcej, upowszechnianie doradztwa rolniczego, zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt, ochrona roślin, rolnictwo ekologiczne, monitoring jakości surowców rolnych i produktów spożywczych oraz monitorowanie dostępu polskich artykułów rolno-spożywczych do rynków zagranicznych i monitoring wielkości eksportu, a także realizacji narodowego Programu przygotowania do członkostwa z udziałem środków PHARE. Łączna kwota wydatków wynosi 3 062 284 tys. zł.

Projekt budżetu na 2003 r. Agencji Rynku Rolnego przedstawił prezes Ryszard Pazura. Jak poinformował, przewidywany budżet wynosi 812 845 tys. zł. Środki te są przeznaczone na utrzymanie rezerw państwowych produktów rolnych i artykułów żywnościowych, na działania interwencyjne, a także na realizację programów PHARE 2000, PHARE 2001, PHARE 2002.

W 2003 r. agencja proponuje kontynuację interwencji na podstawowych rynkach rolnych, objętych nią w 2002 r., oraz interwencję na rynku cukru zgodnie z ustawą o regulacji rynku cukru.

Projekt planu finansowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa omówił wiceprezes Stanisław Kowalczyk.

Biorąc pod uwagę ujęty w projekcie ustawy budżetowej na 2003 rok poziom dotacji podmiotowej dla agencji oraz jej planowane wydatki, do zrównoważenia planu finansowego ARiMR brakuje 710 109 tys. zł. W związku z tym konieczne będzie określenie zadań priorytetowych, realizowanych w pierwszej kolejności. Oznacza to m.in., że wiele programów pomocowych realizowanych przez agencję w latach ubiegłych może nie znaleźć źródła finansowania.

Senatorowie zapoznali się także z planem finansowo-rzeczowym Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, który przedstawił prezes Jan Kopczyk.

Przewodniczący Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi senator J. Pieniążek, po analizie przedstawionego materiału, a także uwzględniając przebieg dyskusji uznał, że należy zamówić opinię na temat ustawy budżetowej na rok 2003 w części dotyczącej rolnictwa, z uwzględnieniem porównania zaplanowanych środków do planowanego wykonania budżetu w roku 2002 oraz w latach poprzednich.

* * *

Podczas posiedzenia Komisji Emigracji i Polaków za Granicą zapoznano się z informacją ministra spraw zagranicznych o przygotowywanym "Rządowym programie współpracy z Polonią i Polakami za granicą" oraz o stanie przygotowań do wprowadzenia wiz wjazdowych do Polski i ułatwień wizowych dla obywateli innych państw polskiego pochodzenia. Informację przedstawił wiceminister spraw zagranicznych Sławomir Dąbrowa.

Następnie wysłuchano prezesa Fundacji "Pomoc Polakom na Wschodzie" Tadeusza Samborskiego, który poinformował o programie działania na rok 2003 oraz propozycji współpracy fundacji z Senatem i rządem w zakresie realizacji programu polonijnego.

Fundacja zamierza kontynuować w 2003 r. dotychczasowe sprawdzone programy, finansowane głównie ze środków będących w dyspozycji Senatu oraz pozyskanych z innych źródeł. Fundacja w swojej działalności stara się uwzględnić cele i zdania, jakie Senat wyznaczył w uchwale z 30 kwietnia br. w sprawie polityki państwa wobec Polonii i Polaków za granicą. Dotyczy to m.in. rozwijania nauki języka polskiego młodych Polaków zamieszkujących w krajach Europy Środkowej i Wschodniej, szkolenia nauczycieli, wspierania aktywności kulturalnej Polaków na Wschodzie i promowania tam kultury polskiej, rozszerzania możliwości oddziaływania tam polskiej prasy, radia i innych elektronicznych środków przekazu, wspierania aktywności gospodarczej Polaków w krajach zamieszkania.

Podczas posiedzenia Komisji Emigracji i Polaków za Granicą zapoznano się także z modelami funkcjonowania internetowego "Banku danych o Polonii".

W tym punkcie porządku obrad wysłuchano m.in. Zbigniewa Kosteckiego z Kongresu Polonii Niemieckiej, Ireneusza Tomczaka z Fundacji Polonia, który przedstawił koncepcję systemu komunikacji z Polonią i Polakami za granicą, oraz Adama Gałkowskiego Instytutu Badań Biograficznych w Paryżu, przygotowującego internetowy bank danych o Polonii.

Przyjęto także opinię dotyczącą wniosków polonijnych o dotację z budżetu Kancelarii Senatu dla jednostek nie zaliczonych do sektora finansów publicznych. Na swym posiedzeniu komisja rozpatrzyła następujące wnioski o dotację z budżetu Kancelarii Senatu na wykonanie zadań państwowych w zakresie opieki nad Polonią i Polakami za granicą:

1. Fundacji "Oświata Polska za Granicą" - wsparcie duszpastersko-edukacyjnej działalności Parafii p.w. Świętej Doroty w Sławucie na Ukrainie - 9371 zł.