Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment
Odpowiedzi na oświadczenia senatorów
Minister Środowiska przekazał odpowiedź na oświadczenie senatora Henryka Stokłosy złożone na 2. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 1):
Warszawa, dnia 15 listopada 2001 r.
Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej
Stosownie do pisma Pana Marszałka z dnia 31 października 2001 r., znak: LP/043/3/01/V, dotyczącego oświadczenia Pana Henryka Stokłosy − Senatora RP w sprawie Spółki z o.o. SARIA, właściciela zakładów utylizacyjnych w Gołczy, Długim Borku i Przewrotnem, uprzejmie przekładam poniższą informację.
Zakłady utylizacyjne będące przedmiotem oświadczenia są pod kontrolą właściwych miejscowo Wojewódzkich Inspektoratów Ochrony Środowiska.
Zgodnie z ustaleniami Inspekcji Ochrony Środowiska:
1. Zakład Utylizacji Odpadów SARIA Małopolska w Gołczy aktualnie legitymuje się zezwoleniami na korzystanie ze środowiska wymaganymi ustawami: prawo wodne, o ochronie i kształtowaniu środowiska oraz o odpadach.
W zakresie posiadanych uregulowań formalnoprawnych zakład jest pod stałym nadzorem kontrolnym WIOŚ Kraków, Starostwa Powiatowego w Miechowie, a także służb weterynaryjnych i sanitarno-epidemiologicznych.
Małopolski Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska do 2000 roku przeprowadzał przynajmniej raz w roku kontrolę sprawdzającą w zakładzie utylizacyjnym należącym aktualnie do Spółki z o.o. SARIA, ze szczególnym uwzględnieniem gospodarki wodno-ściekowej. Na podstawie wykonywanych analiz ścieków, wymierzał zgodnie z obowiązującym prawem kary za przekroczenia dopuszczalnych stężeń ładunków zanieczyszczeń.
Niezależnie od wydawanych zarządzeń pokontrolnych dotyczących spraw formalno-prawnych Małopolski Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska pismem z dnia 10 stycznia 2000 roku działając na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy o Inspekcji Ochrony Środowiska wystąpił z wnioskiem do Starosty Powiatu Miechowskiego o wszczęcie postępowania administracyjnego celem nałożenia na Spółkę SARIA obowiązku budowy dodatkowych urządzeń ochronnych wchodzących w skład oczyszczalni ścieków. Starosta Miechowski nałożył taki obowiązek w wydanym w grudniu 2000 roku pozwoleniu wodnoprawnym.
Zakład podjął działania inwestycyjne i realizuje program modernizacji zakładu oraz rozbudowy urządzeń ochronnych. Zrealizowanie przedłożonego programu do 2003 r. powinno doprowadzić do rozwiązania nie tylko problemów gospodarki wodno-ściekowej, ale także uciążliwości zapachowej.
W zakresie urządzeń ochronnych w roku 2001 zbudowano i uruchomiono m.in.: instalację flotacji ścieków, tlenu ciekłego dla części biologicznej oczyszczalni oraz sita obrotowe. Instalacja flotacji i sit dała efekty w postaci redukcji zanieczyszczeń organicznych w ściekach surowych o ok. 80% powodując odciążenie części biologicznej, której praca wraca do normy po zaburzeniach mających miejsce w lecie 2001 r.
W roku 2001 w związku z istotnymi zaburzeniami gospodarki wodno-ściekowej w zakładzie, WIOŚ przeprowadził 3 kontrole sprawdzające z wykonaniem analiz ścieków i wymierzył stosowne kary, a także informował na bieżąco o sytuacji w zakładzie, zainteresowane organy samorządowe i inne instytucje zwraca
jące się do WIOŚ w tej sprawie.W związku ze stwierdzeniem wylewania ciekłych odpadów na terenie zakładu, Małopolski Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska wydał decyzję administracyjną z dnia 25 lipca 2001 r. wzywającą prokurenta zakładu SARIA do zaprzestania odprowadzania odpadów ciekłych do ziemi na terenie zakładu.
Małopolski WIOŚ stwierdza, że obecnie oczyszczalnia pracuje poprawnie i redukuje zanieczyszczenia w ściekach do poziomu wskaźnika ChZT − ok. 200 mg O
2/l, a także, że zakład prowadzi niezbędną dokumentację dotyczącą gospodarki wodno-ściekowej, emisji zanieczyszczeń do powietrza, gospodarki odpadami i terminowo wnosi opłaty za korzystanie ze środowiska.2. Zakład Utylizacji Odpadów SARIA Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie zlokalizowany w Długim Borku aktualnie legitymuje się zezwoleniami na korzystanie ze środowiska wymaganymi ustawami: prawo wodne, o ochronie i kształtowaniu środowiska oraz o odpadach.
Po połączeniu spółki SARIA Polska z siedzibą w Warszawie ze spółką "BBŻ" Spółka z o.o. z siedzibą w Długim Borku, Warmińsko-Mazurski WIOŚ przeprowadził w lutym i czerwcu 2001 r., kontrolę w zakładzie, w wyniku której podjął następujące działania:
- wymierzył karę godzinową za przekroczenie dozwolonej wielkości emisji zanieczyszczeń do powietrza;
- wymierzył karę dobową, za cały ładunek w ściekach odprowadzanych do odbiornika, bowiem zakład nie posiadał wówczas pozwolenia wodnoprawnego;
- wydał zarządzenia pokontrolne zobowiązujące do uregulowania stwierdzonych nieprawidłowości między innymi do uregulowania stanu formalnoprawnego w zakresie odprowadzania ścieków oraz rejestrowania wszelkich czynności eksploatacyjnych i awarii urządzeń oczyszczalni.
Nadmienić należy, że SARIA Polska Sp. z o.o. w Oddziale w Długim Borku modernizuje obiekty i urządzenia gospodarki wodno-ściekowej. Realizowana modernizacja oczyszczalni ścieków polega na usprawnieniu części biologicznej, a także mechaniczno-chemicznej.
Do października 2001 r. zamontowano szereg urządzeń wchodzących w skład oczyszczalni ścieków, aktualnie trwają końcowe czynności związane z modernizacją, po wykonaniu których nastąpi rozruch technologiczny, przewidywany w pierwszej dekadzie listopada br. Pierwsze efekty ekologiczne powinny być widoczne do końca grudnia 2001 r.
3. Zakład Utylizacji Odpadów SARIA Małopolska Sp. z o.o. w Krakowie Oddział w Przewrotnem
ma w pełni uregulowany stan formalnoprawny w zakresie korzystania ze środowiska w świetle aktualnie obowiązujących przepisów prawa.W roku bieżącym Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Rzeszowie przeprowadził w Sarii Małopolska Sp. z o.o. w Krakowie Oddział w Przewrotnem trzy kontrole.
Ze względu na fakt, że dwie ostatnie kontrole wykazały znaczne przekroczenia warunków pozwolenia wodnoprawnego w odniesieniu do jakości ścieków odprowadzanych z oczyszczalni zakładowej, po zapoznaniu się ze stanowiskiem Wojewody Podkarpackiego, Starosty Rzeszowskiego, Miejskiego Inspektora Weterynarii w Rzeszowie oraz ze stanowiskiem przedstawicieli Spółki "SARIA" Małopolska, WIOŚ w Rzeszowie w stosunku do Spółki "SARIA" wszczął postępowanie administracyjne w sprawie wstrzymania w trybie art. 367 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. Nr 62, poz. 627), użytkowania zakładowej oczyszczalni ścieków.
Niezależnie od powyższego Spółce wymierzane są kary administracyjne za oprowadzanie ścieków nie odpowiadających warunkom określonym w pozwoleniu wodnoprawnym.
Nadto Podkarpacki WIOŚ wystąpił do Starosty Rzeszowskiego z wnioskiem o wszczęcie postępowania zmierzającego do nałożenia obowiązku ograniczenia oddziaływania na środowisko i jego zagrożenia przez Spółkę, w trybie art. 362 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo ochrony środowiska poprzez ograniczenie ilości przerabianego surowca, do czasu zakończenia planowanej rozbudowy zakładowej oczyszczalni ścieków. Aktualnie w powyższych sprawach toczą się postępowania administracyjne.
Informuję uprzejmie, iż ocena wystarczalności działań podejmowanych przez służby WIOŚ niezbędna do rozpatrzenia skargi Pana Senatora Henryka Stokłosy, wymagająca zaangażowania większej ilości czasu, zostanie wykonana przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska w terminie późniejszym, po przeprowadzeniu szczegółowej analizy działalności Wojewódzkich Inspektorów Ochrony Środowiska związanej z przedmiotową sprawą.
O wyniku ww. postępowań poinformuję Pana Marszałka odrębnym pismem niezwłocznie po ich zakończeniu.
Stanisław Żelichowski
***
Minister Kultury przesłał odpowiedź na oświadczenie senatora Jana Szafrańca, złożone na 3. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 3):
Warszawa, dnia 26 listopada 2001 r.
Szanowni Państwo!
I Wystawa "Irreligia − Morfologia nie-sacrum w sztuce polskiej XX wieku" zorganizowana została przez prywatną galerię "atelier 340 Muzeum" w Brukseli prowadzoną przez Wodka Majewskiego, plastyka polskiego pochodzenia, od lat zamieszkałego w Belgii.
II Prezentacja składa się ze 150 dzieł autorstwa 41 artystów polskich − od grafik początków lat 20-ych, poprzez prace m.in. Bronisława Lindego, Władysława Basiora, artystów z grupy Łódź Kaliska, po twórców najmłodszego pokolenia. Według deklaracji jej autorów wystawa miała stanowić punkt wyjścia do refleksji nad rolą religii i kościoła w ciągu XX wieku, ukazując artystyczną wizję społecznych i myślowych przemian w Polsce.
III Wystawa "Irreligia" została otwarta w dniu 5 października 2001 roku równocześnie w czterech miejscach:
− w Galerii Atelier 340,
− na dziedzińcu Ratusza w Brukseli,
− w kościele pod wezwaniem Matki Boskiej z Lou
rdes,− w kościele pod wezwaniem świętego Mikołaja.
Wystawa uzyskała poparcie Wydziału Kultury Miasta Brukseli.
IV Choć nazwiska autorów zdają się gwarantować wysoką jakość artystyczną wystawy, jednak część prezentowanych prac może być dla odbiorców szokująca, znieważająca symbole religijne, jak choćby praca Adama Rzepackiego ukazująca Matkę Boską Częstochowską z dorysowanymi wąsami lub obraz Marka Sobczyka "Samobiczowanie" z centralną figurą Chrystusa "biczowanego", a de facto oblewanego moczem przez postaci Żyda i Araba.
V Pan Wodek Majewski zwrócił się do Ambasadora RP w Brukseli z prośbą o patronat oraz finansową pomoc w organizacji wystawy. Uznając projekt za bardzo kontrowersyjny, skandalizujący i naruszający nie tylko uczucia religijne, ale i poczucie dobrego smaku, ambasador J. Piekarski odmówił zarówno swojego patronatu nad wystawą, obecności na niej, jak i jakiejkolwiek innej pomocy w realizacji tego przedsięwzięcia.
Po zapoznaniu się ze scenariuszem wystawy i jej założeniami zarówno polskie, jak i belgijskie biuro Europaliów odmówiły włączenia jej do swojego programu.
VI Muzeum Narodowe w Warszawie użyczyło na wystawę Galerii Atelier 340 przedmioty, nie będąc jej organizatorem ani nawet współorganizatorem. Użyczone przez Muzeum obiekty nie naruszają żadnych wartości religijnych ani nie obrażają niczyich uczuć. Muzeum Narodowe wypożycza rocznie ok. 5000 tys. obiektów na wystawy organizowane w kraju i za granicą. Pan Kazimierz Piotrowski, pracownik Muzeum − kurator oddziału rzeźby im. X. Dunikowskiego nie został przez Muzeum upoważniony do tego, aby występować w Brukseli jako pracownik Muzeum, ponieważ organizował wystawę jako osoba prywatna. Pan Piotrowski złożył dymisję ze stanowiska kuratora i została ona przyjęta przez dyrekcję Muzeum. Muzeum nie znało scenariusza wystawy i nie spodziewało się roli, w jakiej wystąpi pan Piotrowski w związku z jej organizacją.
Wystawa jest inicjatywą prywatnej galerii. Władze państwowe nie mogą protestować do swoich belgijskich partnerów, ponieważ oni również (podobnie jak państwo polskie) nie są stroną w tej sprawie.
Rząd czy Minister nie może być autorem protestu wobec prywatnej galerii, wydziału kultury rady miejskiej czy też proboszczów miejscowych parafii. W związku z tym Minister Kultury RP nie podejmie w tej sprawie interwencji w Brukseli.
Obywatele mają prawo wyrażać swoje poglądy i formułować protesty. W tym przypadku powinny one jednak być adresowane do bezpośrednich organizatorów wystawy.
Praktyka pokazuje, że te protesty są jednak kontrproduktywne. Aura skandalu była celem organizatorów wystawy i dzięki protestom m.in. rodaków z Polski, którzy notabene wystawy nie widzieli, cel swój osiągnęli. Wystawa, o której prawie nikt w Brukseli nie wiedział, znalazła się dzięki protestom w mediach, choć w dalszym ciągu nie cieszy się zainteresowaniem publiczności.
Ministerstwo Kultury nie będzie angażować się ani organizacyjnie, ani finansowo zarówno na terenie kraju, jak i za granicą w żadne przedsięwzięcie, które może ranić uczucia wierzących (bez względu na to, jaką wiarę wyznają). Tolerancja dla inności nie mieści w sobie przyzwolenia na jej znieważanie.
Jednocześnie Ministerstwo Kultury nie będzie odgrywać roli cenzora prywatnej działalności twórczej. Nie będzie także recenzować tego, co polscy plastycy zaprezentowali na wystawie "Irreligia" w Brukseli. W tej sprawie każdy może mieć swoje zdanie.
Andrzej Celiński
Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment