13 listopada 2002 r. ambasador Republiki Turcji Candan Azer został przyjęty przez marszałka Longina Pastusiak.

12 listopada 2002 r. wizytę w Senacie RP złożył przewodniczący Rady Najwyższej Ukrainy Włodymyr Łytwyn wraz z delegacją. Gości przyjął marszałek Longin Pastusiak. W spotkaniu uczestniczył senator Bernard Drzęźla.

Trzecia sprawa dotyczyła szczytu NATO w Pradze. Marszałek Longin Pastusiak - przewodniczący polskiej delegacji parlamentarnej do Zgromadzenia Parlamentarnego NATO - zaapelował, by Ukraina nie rezygnowała z udziału w szczycie praskim tylko dlatego, że odbywa się on na szczeblu ministrów spraw zagranicznych.

Przewodniczący podziękował Polsce za wspieranie Ukrainy w jej dążeniach do NATO.

12 listopada 2002 r. wizytę w Senacie RP złożył przewodniczący Albańsko-Polskiej Grupy Parlamentarnej Gaqo Apostoli. Gościa przyjął wicemarszałek Ryszard Jarzembowski.

W czasie spotkania wicemarszałek przedstawił historię Senatu i jego rolę w procesie legislacyjnym. Wyraził też zadowolenie, że nasz kraj ma przyjaciół w albańskim parlamencie, czego dowodem jest istnienie Albańsko-Polskiej Grupy Parlamentarnej.

Polska ma bogate doświadczenie w zakresie transformacji ustrojowej, a także w procesie integracji ze strukturami europejskimi i gotowa jest tym doświadczeniem się dzielić.

Gaqo Apostoli podkreślił, że Polska jest dla Albanii najlepszym przykładem - już prawie pokonała drogę, na którą Albania dopiero wchodzi. Albańczycy chcą skorzystać z polskich doświadczeń.

Przewodniczący Albańsko-Polskiej Grupy Parlamentarnej przedstawił proces budowy demokracji w swoim kraju oraz najważniejsze cele w polityce wewnętrznej i zagranicznej.

Symulację zorganizowało Forum Młodych Dyplomatów. Spotkanie umożliwiło poznanie programów poszczególnych frakcji politycznych działających w Parlamencie Europejskim. Zdaniem organizatorów, spotkanie to ułatwi młodym ludziom wybór przedstawicieli polskich do Parlamentu Europejskiego w 2004 r.

Uczestników debaty powitał marszałek Senatu Longin Pastusiak:

Marszałek Longin Pastusiak przypomniał historyczne związki Polski z Francją. Podkreślił, że dziś łączą nas nie tylko przyjaźń i sentymenty, ale także wspólne interesy - Polska liczy na poparcie naszego przystąpienia do Unii Europejskiej.

Edouard Balladur zwrócił się do marszałka o informacje w trzech kwestiach. Pierwsza dotyczyła prac legislacyjnych, koniecznych, by nasze państwo mogło przystąpić do UE. Balladur pytał, czy Polska zdąży uporać się z 20 ustawami, które trzeba jeszcze uchwalić. Druga kwestia dotyczyła sprawowania przez polski Senat patronatu nad Polonią i Polakami mieszkającymi za granicą. A trzecie pytanie brzmiało: czym dla Polski jest przystąpienie do UE?

Marszałek Longin Patusiak szczegółowo poinformował, na czym polega historycznie i konstytucyjnie przypisana Senatowi opieka nad Polonią oraz sposób sprawowania tej opieki w praktyce.

W sprawie dostosowania naszego prawa do wymogów unijnych marszałek wyjaśnił, że Polska w 1994 roku wyraziła wolę integracji z UE. Gdy rozpoczynaliśmy proces dostosowawczy, mieliśmy do zreformowania 300 ustaw. Zdaniem marszałka Longina Pastusiaka, te 20, jakie jeszcze zostały, na pewno do 2004 roku zdołamy dostosować do standardów europejskich.

7 listopada 2002 r. wizytę w Senacie RP złożył premier Republiki Słowackiej Mikulas Dzurinda wraz z delegacją. Gości przyjął marszałek Longin Pastusiak. W spotkaniu uczestniczył przedstawiciel Polsko-Słowackiej Grupy Parlamentarnej senator Władysław Bułka.

Marszałek Longin Pastusiak podkreślił, że Słowacja jest bliska Polsce nie tylko geograficznie, ale przede wszystkim ze względu na łączącą nasze państwa dobrą współpracę, ten sam kierunek reform, dążenie do tych samych struktur międzynarodowych. Jak stwierdził marszałek, naszych państw nic nie dzieli, a coraz więcej łączy.

Senator Władysław Bułka zaapelował o powołanie w słowackim parlamencie Słowacko-Polskiej Grupy Parlamentarnej. Zdaniem senatora Bułki, współpraca polskich i słowackich parlamentarzystów przyczyni się do zdynamizowania sąsiedzkiej współpracy.

Marszałek Longin Pastusiak pogratulował premierowi Dzurindzie postępu w negocjacjach z UE, jakiego dokonała Słowacja w ostatnim czasie. Marszałek wyraził też pogląd, że państwa Grupy Wyszehradzkiej powinny ożywić współpracę, ponieważ funkcjonowanie takiej grupy w ramach UE jest możliwe i może być dla wszystkich korzystne.

5 listopada 2002 r. minister Obrony Republiki Chorwackiej Zelijka Antunovic została przyjęta przez wicemarszałka Kazimierza Kutza.

List z wyrazami głębokiego żalu i współczucia dla rodzin, których bliscy ponieśli śmierć w wyniku akcji odbijania zakładników w moskiewskim teatrze marszałek Senatu Longin Pastusiak przesłał na ręce Siergieja Mironowa, Przewodniczącego Rady Federacji Zgromadzenia Federalnego Federacji Rosyjskiej.

30 października 2002 r. wizytę w Senacie RP złożył prezydent Republiki Malty Guido de Marco wraz z delegacją. Gości przyjęła wicemarszałek Jolanta Danielak. W spotkaniu uczestniczyła przewodnicząca Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej senator Genowefa Grabowska.

Wicemarszałek Danielak podkreśliła strategiczną rolę Malty w rejonie Morza Śródziemnego i podobne znaczenie Polski w Europie Środkowowschodniej. Zdaniem wicemarszałek, funkcja, jaką oba państwa spełniają w swoich rejonach, ma duże znaczenie dla zjednoczonej Europy, do której dążymy.

Jak określił prezydent Guido de Marco, w Unii Europejskiej Malta będzie pełnić rolę mostu między Europą a Afryką Północną. Prezydent wiele uwagi poświęcił sytuacji na Bliskim Wschodzie i bezpieczeństwu globalnemu. W sprawie współpracy dwustronnej prezydent wyraził optymizm, poinformował o spotkaniach, jakie odbyli przebywający w Polsce przedstawiciele maltańskiego rządu.

Senator Genowefa Grabowska poinformowała o współpracy - w ramach Konwentu - z parlamentarzystami Malty przy tworzeniu konstytucji Unii Europejskiej. Wyraziła też gotowość Senatu RP do dwustronnej współpracy z parlamentem Malty.

Wicemarszałek Jolanta Danielak podziękowała za troskę o groby polskich żołnierzy poległych ma Malcie.

W skład delegacji wchodzili senatorowie: Genowefa Ferenc, Irena Kurzępa i Mieczysław Janowski.

Delegacja Senatu została przyjęta przez Katholikosa Patriarchę Wszystkich Ormian, Garegina II.

Senatorowie spotkali się także z przedstawicielami Stowarzyszenia "Polonia". Marszałek przekazał środki na pomoc żywnościową dla dzieci i zakup aparatury medycznej.

W trakcie wizyty w Armenii marszałek L.Pastusiak wygłosił na Uniwersytecie Amerykańskim wykład pt. "Nowy porządek światowy".

25 października 2002 r. przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych Izby Poselskiej Republiki Czeskiej Vladimir Lastuvka został przyjęty przez wicemarszałka Kazimierza Kutza.

22 października 2002 r. ambasador Republiki Czeskiej Bedrich Kopecky został przyjęty przez marszałka Longina Pastusiaka.

Podstawą dyskusji były referaty prof. dr hab. Sławomiry Wronkowskiej-Jaśkiewicz, prof. dr. hab. Mariana Grzybowskiego, dr. Wojciecha Orłowskiego oraz dr. Marka Dobrowolskiego.

Przedmiotem dyskusji była także idea uchwalenia ustawy o tworzeniu prawa, a także sposób ukształtowania składu osobowego Senatu, gwarantujący najlepsze pełnienie prze tę izbę funkcji strażnika dobrego prawa.

Marszałek Longin Pastusiak powiedział, że obecnie Senat po przyjęciu konstytucji w 1997 r. jest trwałym elementem ustroju państwa, zaś aktywność legislacyjna izby wyższej potwierdza, że jest on autentycznym strażnikiem stanowienia dobrego prawa: w ciągu roku funkcjonowania Senat wprowadził 1040 poprawek do rozpatrywanych ustaw, z czego prawie 85 proc. przyjął Sejm.

Marszałek podkreślił, że obowiązująca Konstytucja przewiduje znaczne uprawnienia prawodawcze Senatu, choć przyznał, że istnieje potrzeba bardziej precyzyjnego określenia kompetencji Senatu.

L. Pastusiak przypomniał, że Konstytucja wyposażyła Senat w prawo inicjatywy ustawodawczej. Do tej pory - ocenił marszałek - izba wyższa nie korzystała nadmiernie z tego uprawnienia. Zaczyna się to zmieniać, od początku obecnej kadencji Senat zainicjował już pięć ustaw, w komisjach trwają prace nad kolejnymi kilkunastoma projektami.

18 października 2002 r. prezes Konwentu Organizacji Polskich w Niemczech Aleksander Zając został przyjęty przez marszałka Senatu Longina Pastusiaka.

Oczywiście możemy różnić się w ocenie szczegółowych rozwiązań zawartych w tamtych ustawach zasadniczych, możemy różnie oceniać zamierzenia przyświecające ówczesnym elitom politycznym i sposób ich realizacji. Ale zgodzimy się chyba wszyscy, że każdy z tych aktów zapisał się znacząco w prawnej, politycznej i społecznej historii Polski.

Dzisiaj spotykamy się z okazji piątej rocznicy wejścia w życie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, którą Zgromadzenie Narodowe uchwaliło 2 kwietnia 1997 roku.

Wierzę głęboko - i myślę, że wyrażam nie tylko moje osobiste przekonanie - iż ustawa zasadnicza z 1997 roku stanie się kolejną konstytucją-symbolem. Symbolem naszych czasów i dokonywanych po 1989 roku przemian ustrojowych w Ojczyźnie.

Przekonanie to opieram nie tylko na normatywnych treściach, które wówczas przyjęliśmy, ale także na ocenie drogi, którą przebyliśmy do czasu jej uchwalenia.

Wielu obecnych na tej sali było osobiście zaangażowanych w prace nad projektem konstytucji, na czele z Panem Prezydentem, który przez dwa lata przewodniczył Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego.

Ja również miałem zaszczyt uczestniczyć w tych pracach jako członek Komisji Konstytucyjnej.

Pamiętamy, iż niemal wszystkie ugrupowania polityczne, które w 1993 roku zabiegały o głosy wyborców, dążyły do uchwalenia nowej konstytucji.

Pragnęliśmy stworzyć ustawę zasadniczą, która zakończyłaby okres tymczasowości rozwiązań ustrojowych i zbudowałaby podstawy stabilnego bytu naszej Ojczyzny na następne lata.

Współdziałanie przedstawicieli partii, którzy zasiadali wówczas w Sejmie i Senacie, opozycji pozaparlamentarnej oraz szeroko reprezentowanych środowisk pozapolitycznych pozwoliło wypracować tekst konstytucji możliwy do zaakceptowania przez większość parlamentarną.

A co najważniejsze, tekst ten został zaakceptowany w ogólnonarodowym referendum również przez społeczeństwo.

Z pełnym przekonaniem stwierdzam, że kompromis ten dobrze przysłużył się Rzeczypospolitej Polskiej.

Ukształtowaliśmy silną władzę wykonawczą poddaną niezbędnej kontroli, a sądownictwu zapewniliśmy niezależność i niezawisłość.

Zasadnicze rozwiązania ustrojowe przyjęte w 1997 roku zostały oparte na historycznych, konstytucyjnych doświadczeniach Polski oraz doświadczeniach ustawy zasadniczej z 1992 roku, zwanej powszechnie "Małą Konstytucją". Stanowiły więc rozwinięcie, doprecyzowanie oraz zmodyfikowanie zasad funkcjonujących przez kilka lat.

Wśród fundamentów struktury państwowej wskazać trzeba na dwuizbowy parlament, który w roku 1989 ponownie został wpisany w polityczny ustrój Polski. Utrzymanie zasady dwuizbowości stanowiło ważny element wspomnianego kompromisu, który doprowadził do uchwalenia konstytucji.

Odrodzony w 1989 roku Senat stał się pierwszą w Europie Środkowo-Wschodniej izbą parlamentu, wybraną w wyborach w pełni demokratycznych.

Jednakże nie tylko ten symboliczny moment ukształtował obecną pozycję Senatu.

Przyjęcie w 1997 roku nowej konstytucji spowodowało, że istnienie Senatu przestało mieć charakter "eksperymentu ustrojowego". Senat stał się trwałym elementem ustroju państwa, organem władzy ustawodawczej.

Ramy działalności Senatu, jego organów oraz senatorów wyznaczane są przez obowiązującą ustawę zasadniczą, która nieznacznie wzmocniła pozycję Senatu w stosunku do reguł zapisanych w "Małej Konstytucji" z 1992 r.

Senat czwartej i piątej kadencji odpowiedzialnie i z najwyższym zaangażowaniem sprawuje funkcje powierzone mu przez Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej z 1997 roku.

Uczestnicząc w procesie ustawodawczym, Senat rozpatruje wszystkie przyjmowane przez Sejm ustawy. Do wielu z nich proponuje poprawki, z których większość jest akceptowana przez Sejm.

Poprawki wnoszone przez Senat, choć mają różny charakter - merytoryczny, formalny, stylistyczny - zawsze wpływają pozytywnie na ostateczny kształt ustawy.

Ale Senat nie ogranicza się wyłącznie do poprawiania ustaw.

Senat, korzystając z zapisanego w konstytucji prawa do inicjatywy ustawodawczej, przedstawia Sejmowi propozycje rozwiązań w ważnych społecznie sprawach.

Pozwolę sobie wyrazić głębokie przekonanie, że Senat dobrze wywiązuje się z nałożonych przez konstytucję zadań.

Współdziałanie Senatu z Prezydentem, Sejmem, Radą Ministrów oraz wielu innymi organami władzy publicznej potwierdza, iż ukształtowana przez Konstytucję pozycja ustrojowa Senatu sprawdziła się w swych głównych założeniach.

Nie mogę jednak nie zauważać faktu, że piąta rocznica uchwalenia Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej sprowokowała wypowiedzi wielu polityków, naukowców oraz publicystów na temat zasadności wprowadzania do niej ewentualnych zmian, w tym także dotyczących przyszłości Senatu.

Pragnę wyrazić przekonanie, iż Senat w swym obecnym kształcie stanowi ważny element ustroju naszego państwa.

Nie oznacza to wszakże, że obowiązujące rozwiązania konstytucyjne i prawne należy przyjmować bezkrytycznie.

Pozwolę sobie przytoczyć niektóre charakterystyczne głosy sugerujące ewentualne zmiany.

Zasadniczą kwestią wydaje się postulat zróżnicowania składu izb parlamentu. Skoro bowiem mają być dwie izby, to Senat - twierdzą niektórzy - nie może być lustrzanym odbiciem układu politycznego Sejmu.

Służyć temu może mniej lub bardziej radykalna zmiana reguł wyborczych, w tym nawet wprowadzenie cenzusu wieku ograniczającego bierne i czynne prawo wyborcze.

Pojawia się też pomysł wprowadzenia do Senatu reprezentantów środowisk, których przedstawicielstwo w Sejmie nie jest dostatecznie silne, a których głos winien być brany pod uwagę przy stanowieniu prawa. Mówi się o przedstawicielach jednostek samorządu terytorialnego, organizacji gospodarczych, różnego rodzaju mniejszości.

Z punktu widzenia zrównoważenia układu politycznego, interesujące mogłoby też być zróżnicowanie kadencji każdej z izb parlamentarnych.

Warto byłoby także zastanowić się nad szerszymi formami współpracy pomiędzy obu izbami parlamentu.

Obecne rozwiązania prawne powodują, iż inicjatywa ustawodawcza Senatu, poprzedzona trzema czytaniami projektu ustawy w Senacie, jest traktowana tak samo jak na przykład inicjatywa zgłoszona przez grupę 15 posłów.

Poprawki Senatu do ustawy bywają czasem dość "lekko i łatwo" odrzucane.

Znany jest też państwu spór co do zakresu poprawek wnoszonych przez Senat. W tej sprawie wypowiadał się kilkakrotnie Trybunał Konstytucyjny.

Problem ten ciągle jednak inspiruje do poszukiwania takiego rozumienia uprawnień Senatu, aby jego poprawki dotyczyć mogły nie tylko ustawy nowelizującej, ale także nowelizowanej.

Godne rozważenia może być także na przykład powołanie komisji mediacyjnej, która koordynowałaby współpracę obu izb parlamentu polskiego przy opracowywaniu tekstu akceptowanego przez cały parlament.

Osobnym wyzwaniem będzie określenie roli Senatu po wejściu Polski do Unii Europejskiej.

W polskich warunkach można na to pytanie odpowiedzieć także poprzez nadanie właściwych kompetencji Senatowi.

Pragnę podkreślić, że dwuizbowość jest cechą charakterystyczną dla europejskiego systemu parlamentarnego. Około 75% ludności Europy mieszka w państwach mających parlament dwuizbowy. W Unii Europejskiej, do której zmierzamy, jedenaście państw spośród piętnastu, ma parlament dwuizbowy.

Tylko w przypadku państw federalnych druga izba jest pewnym standardem konstytucyjnym. Izba ta reprezentuje podmioty tworzące federację, a przez to chroni samą ideę federalizmu. Tak jest między innymi w Niemczech, w Stanach Zjednoczonych czy w Kanadzie.

Zdaję sobie sprawę, iż niektóre z przywołanych przeze mnie propozycji mogą wywołać dyskusję.

Jeśli przy uchwalaniu konstytucji w roku 1997 skoncentrowano się na pytaniu: czy utrzymać w Polsce Senat, to może przy okazji obchodów piątej rocznicy jej obowiązywania pojawiła się dobra okazja zaproszenia do debaty na temat jak najlepszego kształtu polskiego parlamentu.

Podzielam pogląd wyrażony niedawno na łamach "Rzeczpospolitej" /11.10.br./, przez prezesa Trybunału Konstytucyjnego pana prof. Marka Safjana, że ewentualne zmiany konstytucyjne powinny bardziej precyzyjnie określać uprawnienia Senatu.

Zapraszam więc do dyskusji nad poszukiwaniem najbardziej przydatnego i efektywnego modelu Senatu.

Dyskusja ta z pewnością nie będzie łatwa. Nie powinna też być prowadzona w pośpiechu czy pod presją polityczną.

Niektóre rozstrzygnięcia dotyczące funkcjonowania Senatu można wprowadzić na poziomie przepisów regulaminowych obydwu izb, inne - poprzez nowelizację ustaw, zaś te najbardziej fundamentalne wymagałyby oczywiście zmiany obowiązującej konstytucji.

Jednak proszę mieć w pamięci, co już podkreślałem wcześniej, że nasza konstytucja jest aktem, z którego my, Polacy, możemy być dzisiaj dumni.

Dlatego też, jeżeli chcemy rozważać jej modyfikację, powinniśmy to czynić z największym namysłem i ostrożnością.

Dyskusja, którą zapoczątkuje dzisiejsza konferencja, powinna dać wyważoną odpowiedź na pytanie: jaka ma być przyszłość Senatu, jaki ma być Senat w Polsce XXI wieku; w Polsce będącej członkiem Paktu Północnoatlantyckiego oraz innych struktur międzynarodowych; w Polsce, która wkrótce stanie się ważnym członkiem Unii Europejskiej.

Odpowiedź na to pytanie jest istotna ze względu na ewentualne przyszłe zmiany konstytucji. Zmiany - podkreślę raz jeszcze - wymagające ogromnej rozwagi. Zmiany, dzięki którym nasza konstytucja będzie stabilna i w historii Polski zajmie trwałe, wybitne miejsce.

Dziękuję za uwagę i życzę nam, wszystkim tu zebranym, owocnych obrad i zrealizowania twórczych wniosków płynących z dzisiejszej konferencji.

15 października 2002 r. ambasador RP w Republice Libańskiej Waldemar Markiewicz został przyjęty przez wicemarszałek Senatu Jolantę Danielak.

15 października 2002 r. ambasador Republiki Portugalskiej Alvaro Goncalves Pereira został przyjęty przez wicemarszałek Senatu Jolantę Danielak.

14 października 2002 r. wizytę w Senacie RP złożył przebywający w Polsce na zaproszenie marszałka Senat przewodniczący Bundesratu Austrii Ludwig Bieringer wraz z delegacją. Gości przyjął marszałek Longin Pastusiak.

Drugą sprawą omawianą podczas wizyty austriackich parlamentarzystów była możliwość uznania Austriaków polskiego za grupę narodowościową. W Austrii żyje ok. 40 tys. naszych rodaków, połowa z nich mieszka w Wiedniu. Władze austriackie odmawiają przyznania Polakom praw grupy narodowościowej, mimo że spełniają wszelkie wymogi prawne i mimo iż innym grupom etnicznym przyznano status grup narodowościowych.

Ludwig Bieringer, który już wcześniej zainteresował się sprawą wiedeńczyków polskiego pochodzenia, zadeklarował, że uczyni wszystko, by ta sprawa została ponownie rozpatrzona.

Marszałek podziękował za warunki, jakie władze Austrii stwarzają Polakom do pielęgnowania własnej kultury i języka.

Na zakończenie spotkania marszałek Longin Pastusiak wskazał też na potrzebę rozwijania współpracy gospodarczej między naszymi państwami. Austria ma trzy razy większe obroty handlowe z Węgrami i dwa razy większe z Czechami niż z Polską.

11 października 2002 r. ambasador Rumunii Ireny Comaroschi została przyjęta przez marszałka Senatu Longina Pastusiaka.

11 października 2002 r. ambasador Republiki Słowackiej Madalena Vasaryova została przyjęta przez marszałka Senatu Longina Pastusiaka.

10 października 2002 r. ambasador Królestwa Belgii Bruno Neve Mevergnies został przyjęty przez marszałka Senatu Longina Pastusiaka.

10 października 2002 r. w Warszawie rozpoczęła się trzydniowa konferencja na temat "Socjalizacji i Edukacji Politycznej w dobie globalizacji". W czwartek 30-osobową grupę profesorów z Danem Germanem z USA, uczestniczących w konferencji przyjął marszałek Senatu RP Longin Pastusiak.

8 października 2002 r. przewodniczący Syryjsko-Polskiej Grupy Parlamentarnej
Ismail Al-Ail został przyjęty przez wicemarszałka Senatu Ryszarda Jarzembowskiego.

8 października 2002 r. ambasador RP w Królestwie Niderlandów Jan Michałowski został przyjęty przez wicemarszałka Senatu Ryszarda Jarzembowskiego.

8 października 2002 r. ambasador Socjalistycznej Republiki Wietnamu Dinh Xuan Luu został przyjęty przez wicemarszałka Senatu Ryszarda Jarzembowskiego.

8 października 2002 r. wizytę w Senacie RP złożył prezydent Republiki Chile Ricardo Lagos Escobar wraz z delegacją. Gości przyjął wicemarszałek Ryszard Jarzembowski.

Prezydent Escobar podkreślił, że Ignacy Domeyko był nie tylko Polakiem, który przyczynił się do rozwoju Chile, ale jest także symbolem emigracji polskiej w Ameryce Łacińskiej. Prezydent potwierdził, że poziom obecnych kontaktów politycznych Polski i Chile jest na optymalny.

Rozmówcy zgodnie podkreślili rosnącą rolę parlamentów we współpracy międzynarodowej.

W przyszłym roku w Chile odbędzie się 108. Konferencja Unii Międzyparlamentarnej. Będą w niej uczestniczyć również przedstawiciele polskiego Senatu.

Marszałek Senatu RP Longin Pastusiak spotkał się w sobotę 5 października 2002 r. z ponad 50 osobową grupą działaczy studenckiego Stowarzyszenia Przyjaciół Organizacji Narodów Zjednoczonych. Spotkanie odbyło się z okazji 45. rocznicy powstania Stowarzyszenia Przyjaciół ONZ.

27 września 2002 r. ambasador Republiki Węgierskiej Tomas Katona został przyjęty przez wicemarszałka Senatu Ryszarda Jarzembowskiego.