Zobowiązania sięgały kilkuset miliardów złotych. Nie mogło być inaczej, ponieważ był to zakład nastawiony niemal wyłącznie na produkcję surowcową, pracujący na przestarzałych urządzeniach, które równie skutecznie wytwarzały surówkę, jak i wielkie koszty.

Huta "Bobrek", wykorzystując osiem pieców w stalowni i cztery wielkie piece martenowskie, produkowała surówkę, koks i w mniejszej ilości stal, zwaną kęsiskiem. Surówkę z Huty "Bobrek" kupowały huty z Wielkiej Brytanii i Niemiec, a elementy odlewnicze eksportowano do fabryki traktorów w Mińsku na Białorusi.

W grudniu 1994 r. Centrala Zaopatrzenia Hutnictwa podpisała z Zakładami Metalurgicznymi Sp. z o.o. list intencyjny o współpracy. Ze spółką DUOSTAL rozpoczął współpracę katowicki STALEXPORT, zapewniając jej zaopatrzenie i zbyt. STALEXPORT miał współfinansować modernizację tak zwanej linii stali, co pozwoliłoby rozszerzyć asortyment spółki o finalne wyroby hutnicze. Koszt inwestycji szacowany był na około 3 miliony USD.

Kolejną inwestycją planowaną przez spółki był zakup urządzeń dla uniwersalnej odlewni żeliwa za około 20 miliardów starych złotych, co pozwoliłoby na wytwarzanie odlewów o wadze od kilku kilogramów do 20 t.

Spółka JUPOL SA, która przejąła warsztaty mechaniczne, elektryczne i automatyki, miała świadczyć usługi na rzecz nowych podmiotów powstałych na gruzach Huty "Bobrek", zamierzała także produkować przyczepy do traktorów. Dealerem sprzedającym te przyczepy miała być firma AGROMA.

W dniu 31 grudnia 1999 r. główne zobowiązania syndyka przedstawiały się następująco:

1. Podatek VAT - 7 milionów 629 tysięcy 376 zł i 98 gr.

2. Podatek od nieruchomości - 1 milion 165 tysięcy 684 zł i 36 gr.

4. Wojewódzki Urząd Pracy z tytułu urlopów - 648 tysięcy 944 zł i 91 gr.

5. Opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu - 1 milion 269 tysięcy 39 zł i 84 gr.

6. PFRON - 499 tysięcy 890 zł i 2 gr.

7. Zobowiązania wobec dostawców - 5 milionów 655 tysięcy 624 zł i 36 gr.

8. Zobowiązania wobec pracowników na mocy wyroków sądowych - 2 miliony 919 tysięcy 386 zł i 81 gr.

9. Opracowanie dokumentacji kadrowej - 800 tysięcy zł.

Razem 27 milionów 584 tysiące 928 zł i 66 gr plus należne odsetki od dnia 19 maja 1994 r.

Należności, których syndyk nie może zwindykować, przedstawiają się następująco:

1. Należności od dłużników wobec których ogłoszono upadłość:

AGROMET Kutno - 2 miliony 806 tysięcy 940 zł i 10 gr,

Fabryka Części do Maszyn Włókienniczych Kalisz - 38 tysięcy 925 zł i 12 gr,

CARLSON FA VEV Jawor - 14 tysięcy 485 zł i 63 gr,

Koszalińskie Zakłady Naprawy Samochodów - 333 tysiące 392 zł i 93 gr,

Odlewnia Koluszki - 823 tysiące 14 zł i 87 gr,

ZREMB Międzyrzecz Podlaski - 62 tysiące 491 zł i 42 gr,

ZANTAL Końsk - 45 tysięcy 256 zł i 14 gr,

WIFAMA Łódź - 44 tysiące 511 zł i 64 gr,

AGROMET Darłowo - 21 tysięcy 470 zł i 60 gr,

PIECOEXPORT Gliwice - 5 tysięcy 460 zł i 52 gr,

PERFEKT Kochanowice - 18 tysięcy 703 zł i 33 gr.

Razem 6 milionów 267 tysięcy 698 zł i 29 gr.

2. Wierzytelności huty, należne od kontrahentów mających siedzibę na terenie Niemiec:

J + J KOLLNY GmbH bei.Munchen - 300 tysięcy DM i 8% od dnia 25 stycznia 1993 r. plus 19 tysięcy 547 zł kosztów procesu.

Wobec braku środków finansowych kwoty te są nieściągalne.

Uruchomienie całej procedury egzekucyjnej w stosunku do firm mających siedzibę poza granicami kraju wymaga zaangażowania ogromnych środków finansowych bez gwarancji skuteczności egzekucji.

W momencie podejmowania decyzji o zgłoszeniu upadłości właściciel, to znaczy Ministerstwo Przemysłu i Handlu oraz Izba Skarbowa w Katowicach, miały pełną świadomość, że upadłość musi być dotowana w wysokości minimum 600 miliardów starych złotych.

W latach 1999 i 2000 syndyk wielokrotnie występował do różnych organów administracji państwowej, Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej oraz nowego właściciela i sukcesora, czyli Ministerstwa Skarbu Państwa, o dotacje na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego i wierzytelności pracowniczych. Do dnia dzisiejszego wszystkie te działania są bezskuteczne.

Proszę o szczególne potraktowanie wierzytelności pracowniczych.

Z poważaniem

Adam Graczyński