Dnia 22 października bieżącego roku zwróciłem się do prezesa Rady Ministrów z oświadczeniem dotyczącym stosowania przepisów art. 19 ustawy o zamówieniach publicznych. Chodziło mi o informację, czy rząd rozważa kwestię ochrony oferentów przed bezpodstawnymi zarzutami nierzetelności i nienależytej staranności. Powstanie takiego zarzutu zobowiązuje zamawiającego do automatycznego wykluczenia oferenta z postępowania. Z tego względu może to być wykorzystywane do nieuzasadnionej eliminacji niektórych przedsiębiorstw.

Otrzymałem odpowiedź od prezesa Urzędu Zamówień Publicznych w skierowanym do pani marszałek piśmie UZPP 25627/99 z 20 listopada 1999 r. Pan prezes wyjaśnił mi cel, któremu służył przepis art. 19, oraz poinformował, że oferentowi przysługuje zawsze prawo do złożenia protestu do zamawiającego, a także odwołanie do arbitrażu w przypadku naruszenia jego praw.

Chciałbym oświadczyć, że brak mi w tej odpowiedzi jednego elementu, a mianowicie, jak chronić oferenta przed bezpodstawnymi zarzutami sformułowanymi przez innego zamawiającego na podstawie innego postępowania. Dziś zamawiający prowadzący postępowanie nie bada prawdziwości informacji pochodzących od innych organów administracji publicznej. Trudno też oferentom podważać takie zewnętrzne opinie w postępowaniu protestacyjnym i odwoławczym. Ustawa o zamówieniach nie uprawnia, jak się wydaje, do przyjęcia, że wykluczyć oferenta można tylko wtedy, gdy zapadł w innej sprawie odpowiedni wyrok sądu, zawarto ugodę lub naliczono karę umowną. W praktyce to upoważnienie do wykluczenia oferenta, określone w art. 19, rozumie się szerzej.