Drugie oświadczenie kieruję do kierownika Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, a dotyczy ono wykonywania ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o szczególnych zasadach i warunkach oraz trybie mianowania na wyższe stopnie wojskowe żołnierzy uczestniczących w walkach o wolność i niepodległość Polski podczas drugiej wojny światowej.

Ustawa ta, jak wiemy, przewiduje awanse na stopień oficerski podporucznika wszystkich żołnierzy podoficerów, a na wyższe stopnie oficerskie do stopnia pułkownika wszystkich pozostałych oficerów. Wyłoniły się jednak pewne trudności podczas jej realizacji. Mianowicie obywatele polscy walczyli z faszyzmem o wolną i niepodległą Polskę nie tylko w polskich formacjach. Walczyli także w partyzantce jugosłowiańskiej, słowackiej, w jednostkach Armii Czerwonej i w wielu innych formacjach. Dziś są oni wszyscy członkami polskich związków kombatantów, jednak nie są benificjentami wymienionej ustawy. A przecież w większości przypadków nie oni decydowali o wyborze miejsca walki i nazwie formacji.

Dlatego też wnoszę o jednoznaczną interpretację, korzystną dla tych wszystkich, którzy - choć w różnych miejscach i w różnych formacjach - walczyli o ten jeden cel.