Panie Premierze!

Z niepokojem obserwuję sytuację społeczno-polityczną w naszym kraju i wyrażam głębokie zaniepokojenie tym, co się dzieje.

Można i trzeba było przewidzieć rozwój sytuacji w górnictwie, rolnictwie, służbie zdrowia, transporcie sanitarnym czy przemyśle zbrojeniowym. Nie trzeba było czekać na ogłoszenie strajków, marsze protestacyjne na ulicach wielu miast, w tym stolicy. Tego nie zrobiono. Rząd nie słuchał, bo nie chciał, argumentów skrzywdzonych ludzi. Rząd siadał jednak do stołu rokowań, podpisywał porozumienia, ale czynił to "przyciśnięty" argumentem siły. Tak było w przypadku górników. Znalazły się w końcu pieniądze na bardzo wysokie odszkodowania dla opuszczających likwidowane kopalnie. I bardzo dobrze. Szkoda tylko że pochodziły one z kredytu, który obciąży przyszłoroczny budżet. Szkoda też że społeczeństwo nie zna prawdziwego źródła, z którego rząd tak chętnie czerpie gotówkę. O kredytach się nie mówi. Czyżby dlatego, że rządzącym zajrzał w oczy strach przed kolejną, nieuniknioną konfrontacją ze społeczeństwem.

Panie Premierze! Bez przerwy udowadniacie, pan i ministrowie, że jesteście głusi na siłę argumentów. "Siła", w Waszym rozumieniu, to kordony policjantów rozbijających protesty rolników, strzelających do bezbronnych demonstrantów z Łucznika. W tej konfrontacji wygrywa siła - tyle tylko, że nie jest to siła argumentów, a argument siły. Dlatego z przerażeniem i niepokojem obserwuję przedłużający się i lekceważony przez rząd protest pielęgniarek. One nie chcą niczego więcej poza tym, co im państwo obiecaliście w styczniu bieżącego roku. Kobiety te w rozmowach z wami liczą na siłę swoich argumentów. Wy, jak pokazuje życie, jesteście przekonani o skuteczności argumentu siły. Mówicie, że nie ma dla nich pieniędzy. Wątpię. Kiedy czytam raport NIK, mówiący o zmarnotrawionych 150 milionach zł w resorcie zdrowia, ogarnia mnie przerażenie.

Podobny charakter ma protest pracowników kolumn transportu sanitarnego. I z nich zakpiono, i ich oszukano. Zapomnieliście o tych ludziach, o ich rodzinach, wdrażając w życie Wasze reformy. Dodam, że są to reformy nieprzemyślane, źle przygotowane, źle zabezpieczone finansowo i co najgorsze - nie skonsultowane ze społeczeństwem. Dziś mamy tego efekty. Ulice są pełne spacerujących, ale demonstrantów.

Chciałbym zwrócić uwagę pana i członków pana gabinetu na jeszcze jedną zapomnianą i milczącą, jak na razie, grupę społeczną. To pracownicy, a raczej bezrobotni bez prawa do zasiłku, ludzie z byłych PGR. Nie mają chleba i na chleb. Co im pozostaje? Igrzyska.... Konsekwencję protestu tej grupy łatwo przewidzieć. Głodni, coraz częściej bezdomni i obdarci nie ugną się nawet przed argumentem siły, tak chętnie stosowanym przez rząd. Oni przypominają dziś kocioł parowy, w którym przestaje działać zawór bezpieczeństwa. Wybuch nastąpi lada moment. Można go uniknąć, ale trzeba zacząć działać. Już zacząć, a nie czekać na cud.

Panie Premierze! Dziś rząd potępia wszystkie protesty, czasami pacyfikuje je, jak miało to miejsce w przypadku rolników czy pracowników radomskiego Łucznika. Później, patrząc na niewinnie przelaną krew, mówicie państwo: przykro nam. Nawet nie: przepraszam - bo na to Was nie stać, bo byłoby to przyznanie się do błędu. A Wy błędów nie popełniacie. Popełniała je, Waszym zdaniem, koalicja SLD-PSL, która nie wyciągała konsekwencji w stosunku do ludzi rzucających puszkami z farbą w budynki rządowe, palących opony na drogach i torach kolejowych. Uczestnikami tamtych "demonstracji", bo tak je nazywaliście, bywali ludzie, którzy dziś zasiadają w ławach rządowych i podejmują decyzje o użyciu siły wobec protestujących. Protestujących pokojowo, ale, Waszym zdaniem, niezgodnie z prawem. Bo zgodnie z prawem postępujecie tylko WY.